■febiimiii»,!-
MIEKE VERHOEFF heeft
WONDERKOFFER
Nu zijn de tomaten er nog
een
Kariveitjes opknappen
Zo kan ze er tegen
Waar is de enkeling?
ZATERDAG 6 OKTOBER 1956
Nóg kunnen we genieten van de
tomaten genieten in de ware
zin van het woord. Want deze
vruchten, die als groente, brood-
belegging, fruit of als puree ge
bruikt kunnen worden, zijn een
gezond \oedsel, rijk aan vitamines
(vooral vitamine C) en aan voe-
dingszouten.
„Tom
[jn gezond", heet de bror
voorlichtingsbureau voor
voeding heeft ui
dertiende druk
brochure, die a
verkrijgbaar ie
42, Den Haag.
WEVEN - EDEL AMBACHT,
ECHT VROUWELIJKE KUNST
Mieke Verhoeff heeft een wonderkoffer. Uiterlijk is het maar een heel
gewone koffer, met gewone knipsluitingen maar als ze die koffer
openmaakt komen er de mooiste dingen uit te voorschijn. Kleedjes, gor
dijn- en meubelstoffen, tafellinnen en servetjes, linnen handdoeken, een
warmgetinte wollen plaid, stof voor een mantelpakje
Op de vloer van haar zitkamer
ligt een tapijtje, zelf geknoopt, in
ietwat grillige motieven in bruin,
twee kleuren blauw, twee kleuren
groen. De motieven doen denken
aan blokken, of aan metselwerk.
Mieke Verhoeff heeft dat kleed
„In Holland staat een huis" ge
noemd. Ze heeft het ontworpen
in Zweden, op verzoek van een
Zweedse lerares in de weefkunst.
Die lerares zei tegen Mieke: „Teken
nu eens iets typisch Hollands een
huis bijvoorbeeld." Mieke deed dat
het werd natuurlijk een huis met een
trapgevel. Daarna tekende ze dat huis
nóg weer eens, meer gesityleerd nu en
strakker van lijn. Een van die gevel
stenen, omgeven door stenen van ande
re grootte en andere kleur, werden de
werktekening en het hoofdmotief van
Mieke's tapijtje, „rya-matta". zoals de
Zweden zeggen.
Het is een van de vele verhalen en
herinneringen, die mee uit die koffer
komen! Want dat pittige handwerklera-
resje uit Den Haag, dat sedert enige
jaren aan de tweede Chr. Huishoud
school in Rotterdam les geeft, heeft er
zojüist een half jaar studieverlof opzit
ten, dat ze doorgebracht heeft in Zwe
den, in het dorpje Insjön.
ohtwerpers en uitvoerders, die baanbre
kend werk verichten. „Ziet u nu dit
eens" ze pakt het tafelkleed
„dit is oorspronkelijk
geweest.
Rozengang, heet de techniek
kleedje, dat met vier schachten
geweven wordt.
wist, dat er In Zweden veel aan we
ven wordt gedaan. Weliswaar bezit
ze een diploma van de avondacade
mie van Beeldende Kunsten in Rot
terdam maar ze wilde er nog meer
van weten. Ze schreef in op een cur
sus van een vereniging voor huisvlijt
„Hemslöjd" en zo vertrok ze in
februari van dit jaar naar Zweden,
naar hotel-annex-weefschool-annex
internaat „Saterglantan."
Men hoeft haar alleen maar te vra
gen: „Was het er fijn?" om haar slui
zen van welsprekendheid opengedraaid
te krijgen. Mieke heeft genoten daar in
Zweden „weet u", zegt ze, „het ech
te. goede handwerk is daar nog zo in
ere, de mensen doen zelf ook veel aan
hemslöjd en daarom waarderen ze dat
werk ook zo. Nu ja, de levensstandaard
is hoog in Zweden, dat is waar, maar
niet alleen daarom betalen ze grif zo'n
tachtig gulden voor een echt linnen ta
fellaken."
Uit de koffer komt een tafellaken, van
ongebleekt linnen, met blokmotieven van
gebleekte draden. Het is een patroon,
eerlijk en zuiver van vorm, dat het
prachtige materiaal dat linnen is, vol
ledig tot zijn recht doet komen.
„U kon dus zelf ook niet de verleiding
weerstaan zo'n kleed te kopen?" vragen
wij. Maar dan lacht Mieke Verhoeff on
schudt haar hoofd: „ik heb het zelf
gemaakt", zegt ze
ZELF GEMAAKT
Zelf gemaakt wie de doeken en
kleedjes ziet die feilloos geweven zijn
en met een volledige beheersing van
de techniek begrijpt dat hier van ..lief
de voor het vak" alleszins sprake is
en dat het voor dit Hollandse meisje
geen loze term is. Ze heeft daar in
Zweden 27 nieuwe technieken en me
thoden geleerd, ze heeft de oude Scan
dinavische motieven en patronen leren
makenze heeft genoeglijk gedebat
teerd met haar mede-cursisten over de
vernieuwing in de weefkunst, ze heeft,
kortom, dat verblijf daar tol een ware
belevenis gemaakt.
De weefkunst in Zweden staat op
hoog peil, maar er is toch wel iets van
zich niet durven of kunnen losmaken uit
tradities. Men handhaaft de motieven
die men moeder op dochter geleerd
heeft en die soms nog stammen uit de
oude Vikingtijd. „Ze zijn soms echt
moeilijk „los te weken" uit die oude
dingen." meent Mieke Verhoeff. „Er is
nog erg veel de binding aan de dinger
„zoals moeder die maakte". En die zijn
wel mooi, maar dat is toch niet altijd
het geval. Ik denk dat ze de durf mis-
streepmotief
door onderbreking van
die strepen ontstonden de blokken. Zo
kan damast dus óók zijn." Ze streelt
het kleed, kijkt dan op met de blik
van iemand, die de schoonheid heeft le
ren kennen van het zuivere ambacht en
zegt met eerlijke onbevangenheid:
„Mooi hè. Ik ben er wèg van, ik vind
het zó prachtig
Onze vraag, hoe lang ze nu over zo n
kleed doet, moet haar wel heel nuchter
in de oren klinken. Maar bereidwillig
vertelt ze dat het ongeveer drie dagen
ls, nadat ze eerst drie dagen, met nog
vijf anderen, is bezig geweest om het
getouw op te draaien. Maar dat is dan
ook een getouw voor twaalf lakens tege
lijk Ja, ze maakten daar volledige
werkdagen: 7Vz uur per dag. In haar
vrije tijd weefde ze
RYA-MATTA
De rya-matta op de grond heeft een
wollen pool, de grondmslag is van koe-
haar. De wol is dunner dan smyrnawol,
maar Mieke Verhoeff is van mening,
dat ze mooier is. De wol is afkomstig
van een heel oud schapenras, een ras
dat jaren geleden weer werd opgekweekt.
Er zijn speciale spinnerijen voor de wol,
die heel onregelmatig is. Vooral bij
oude tapijten glanst die wol prachtig.
Van diezelfde wol, in blauw, brum,
grijs en wit tot een prachtige tint groen
gemêleerd, heeft Mieke Verhoeff stof
voor haar mantelpakje geweven. Negen
tig cm breed, zeven en een
halve meter lang. „De
draden van schering en in
slag zijn hier natuurlijk
hetzelfde", zegt ze en ze
vertelt over de damast
effecten met gebleekt en
ongebleekt linnen, over het
ogenschijnlijk zo eenvoudige
streeppatroon voor meubel
stof, dat evenwel met tien
schachten geweven moet
worden „mijn eigen
weeftoestel heeft zes schach
ten, maar misschien krijg
ik een dat er meer heeft."
Ze laat een wandlap
zien in witte en gele wol.
Het motief is afkomstig
uit de provincie Dalarna
en stelt voor twee hanen met harten
en bloemen. Het kleedje is dubbelge-
weven, de onderkant is wit en waar
op de bovenkant de motieven wit zijn
zijn ze aan de onderkant geel. „Een
vreselijk precies werkje!"
Er komt uit die koffer een rol gor
dijnstof van dunne, linnenkleurige, wit
te en bruine katoenen draden. De in
slag is van ongebleekt katoen. Er komt
een smal „feestlopertje" te voorschijn,
waar de motieven (tulpen, Hollands
dus!) zijn ingelegd tijdens het weven.
„Brocheren" heet deze techniek. Er zijn
dekkleedjes „ja, die gebruiken ze
veel in Zweden, want hun tafels zijn
van prachtig hout gemaakt en dat hout
mag tijdens het eten best gezien wor
den, zo redeneren zij daar!"
HEERLIJK BEZIT
Handdoeken in wafelstoftechniek, thee
doeken, droogdoeken moet het niet
een heerlijk bezit zijn, zo'n zelfgewe-
ven linnenkast? De Zweedse meisjes
weven veel haar eigen bruidsschat",
zegt Mieke Verhoeff. „Maar in Stock
holm en Göteborg geldt een gemeente
lijke politieverordening, die inhoudt dat
het weven daar verboden is. Het heen
en weer vliegen van de spoelen zou ook
veel te hinderlijk zijn, zoiets dreunt
door het huis. Ik heb het geluk dat ik
maten vaak gevuld worden met een
of andere ragout, is natuurlijk bekend,
Maar ook een vulling met ryst is zeer
smakelijk. Daarvoor heeft u nodig: 1
stevige middelgrote tomaten, peper. zout.
1 klein teentje knoflook, (kruizemunt),
1 kleine ui, 15 gr. (1 eetlepel) boter of
margarine, 50 gr. (3 eetlepels) ryst, on
geveer 50 gr. geraspte oude kaas of
Parmezaanse kaas.
)e knoflook en de ui schoonmaken, fyn-
snyden en heel lichtbruin bakken in de
boter of margarine. De ryst toevoegen
en onder voortdurend omscheppen mee-
bakken tot de korrels lichtgeel van kleur
zijn. Een dl. water en zout toevoegen en
de ryst in 30 minuten zachtjes gaarkoken.
'an de tomaten een kapje afsnijden, ze
uithollen en bestrooien niet zout, peper
en eventueel fijngesneden blaadjes krui
zemunt. De tomatenresten even verwar
men, zeven en op smaak afmaken met
zout en peper. Vanneer de ryst gaar is,
het grootste gedeelte van de geraspte
kaas er door mengen en de tomaten er
ie tomaten bestrooien met geraspte kaas.
De rest van de kaas door de gezeefde
tomatenresten mengen. Hiermee de bo
dem van een schotel bedekken en de
tomaten er in zetten, de schotel sluiten
met een deksel. De tomaten in ongeveer
PROBLEEM LOKT DISCUSSIE UIT
voor werkende vrouwen?
laten worden in plm. 20 i
vaste schotel behoeft dan
deksel gesloten te worden
Niet alleen de
wollen dekens
Niet alleen met de „wollen" dekens
wordt oplichterij gepleegd! Op 15 sep
tember jl. citeerden wij op Blad Zij een
artikeltje uit de Consumentengids, waar
in o.m. vermeld werd. dat door een ver
zendhuis als „zuiver wollen dekens" ge
kwalificeerde goederen slechts voor 4
pet uit wol, en voor 30 pet uit katoen
i 66 pet uit rayonvezel bestonden.
Een lezer uit den Haag,' die er zijn
liefhebberij van maakt om fijne appa
raten, zoals horloges, klokken en meters
te repareren, heeft al meermalen er
varen, zo schrijft hij ons, dat op de
wijzerplaat van sommige horloges „17
jewels" staat. In werkelijkheid bevatten
die horloges vaak maar 6 tot 10 stenen.
„Je reinste misleiding van het ondes
kundig publiek", schrijft de lezer. We
't volkomen met hem eens.
MIEKE VERHOEFF
et goede handwerk in er
mijn weeftoestel in het souterrain heb
Naast het weeftoestel ligt een „trass-
matta" een kleedje waarvan de inslag
bestaat uit repen goed van anderhalve
centimeter breed, uit oude jurken. Trass
betekent lorren, een lorrenmatje dus.
Maar een matje, dat er in zijn eenvoud
van goudkleurige en bruine, lichtgroe
ne en gele strepen zijn mag!
Mieke heeft in Zweden ervaren dat
het weven, dat hier in ons land als
kunst erkend en 'gewaardeerd wordt, in
Zweden en dan speciaal op het platte
land. nog tot de gewone huiselijke be
zigheden behoort. Men kent daar dus
nog het „luxueuse" en het „huishoude
lijke" weven wat dat laatste betreft:
plattelandsvrouwen weven er veel band
dat dient voor de lusjes van handdoe-
Langzaam vult de koffer zich weer:
de servetjes, de lopertjes, de la
kensHet is zulk heerlijk werk,
dat weven", peinst. Mieke Verhoeff.
„Je krijgt er zulke mooie resultaten
mee en het is zo door en door vrou
welijk
Zo'n wintermantel is net iets voor meisjes
van een jaar of acht en ouder. De mantei is
gemaaKt van stevige wollen stof, sluit met drie
knopen en heeft flinke zakken. De ronde
schouderpas, de kraag en de zakken zijn voor
zien van een dubbele gestikte naad.
Patroon nr 227 is gemaakt voor de leeftijden
8, 10 en 12 jaar. Men heeft nodig 2.25 meter
stof van 1.40 m breed. De patronen zijn a
f 0,40 verkrijgbaar aan onze bureaux, doch ze
kunnen ook per post worden toegezonden. In
dat geval wordt u verzocht, aan de adreszijde
van de briefkaart, waarop u uw bestelling
doet, naast de gewone frankeerzegel, f OfiO aan
postzegels te plakken. Na 13 oktober kunnen
geen bestellingen meer worden aangenomen.
Daarom was ik heel blij dat er op
„Blad Zij" een artikel over dit onder
werp stond. Ik hoop dat velen dat stuk
zullen lezen, het is glashelder en duide
lijk. Ikzelf heb het grote geluk dat
ik nog een oude vader heb, die voor
«ho"nm.k° rV»rdSi(. gïÜÏ ziu'hS'ïïJi
iets voor ouden van dagen zijn? Volgens
mij wel, mits t» --
Nog steeds blijven er brieven ko
en naar aanleiding van ons artikel
op Blad Zij van 22 september: Knap
tijdrovende karweitjes voor jon
geren op! Om even uw herinnering
op te frissen: wij deden de suggestie,
dat dames, die gepensionneerd zijn of
in het algemeen over veel vrije tijd
beschikken, tijdrovende werkjes en
boodschapjes zouden doen voor jon
gere, werkende vrouwen, die vaak hun
toch al zo kostbare tijd verloren zien
gaan met wachten in de winkels, of
die geen gelegenheid hebben noodza
kelijke tochten naar schoenmaker,
kousenreparatie-inrichting enz. te
ondernemen. Ook zou het, zo schre
ven wij, voor deze vrouwen van On
schatbare waarde zijn, als zij de be
schikking hadden over een vertrouwd
adres, waar bijvoorbeeld de stomerij
of de wasserij de goederen kan afge
ven, als zij, die werkende vrouwen
dus, niet thuis zijn.
Kennelijk wordt er over dit onderwerp
in brede kring geDraat en gediscus
sieerd. Ook uit de brieven, die wij er
deze week over kregen, blijkt, dat men
in grote lijnen met ons eens is. Het
grappige van het geval is, dat men
klaarblijkelijk al pratende tot nieuwe
gezichtspunten komt, die soms een ter
rein raken, dat maar heel zijdelings iets
te maken heeft met het onderwerp als
zodanig.
Zo schreef bijvoorbeeld een lezeres uit
Maassluis, die kennelijk dacht dat het
er om ging oudere dames bezigheden
te verschaffen of een vrijetijdsbeste
ding: „Laten deze dames zich gaan be
kwamen in een of andere handwerk
techniek. Dat is ook zeer de moeite
waard, zoals frivolité, kantklos werk
>.d."
SIMPELE DINGEN
Wij zijn het met bedoelde lezeres
?ens, dat zinvolle vrijetijdsbesteding
voor deze vrouwen uiterst belangrijk is,
lar daar ging het in ons artikel niet
de eerste plaats om. Wij wilden de-
dames-met-veel-vrije-tijd een „tip"
aan de hand doen, hoe zij een jongere,
werkende vrouw daadwerkelijk kunnen
helpen, door slechts een paar simpele
dingen te doen.
Ook de brief van een lezeres uit Den
dacht vraagt voor de jonge, getrouwde
vrouwen met kleine kinderen. Maar haar
brief achten wij zeer belangwekkend en
laten er hier enige passages uit vol
gen:
....er is nóg een groep vrouwen
die zulke hulp soms dringend nodig
heeftHet is nl. zo, dat vrouwen
met babies of erg jonge kinderen, als
ze toch ook vaak noodzakelijk naar
huisarts of specialist moeten, het maar
uit blijven stellen, omdat er niemand
is, die op hun kinderen kan passén.
Vooral ook, omdat het specialisten-
bezoek vaak veel tijd vergt. Zonder
toezicht thuislaten, als er een ouder
broertje of zusje bij is, werkt toch
ook vaak zenuwslopend op de moe
ders, die in de overvolle wachtkamers
zitten te wachten op hun beurt. Want
ook jongens en meisjes van twaalf
of dertien jaar zijn nog kinderen en
de verantwoordelijkheid is groot. Ge
beurt er een ongeluk, dan lezen wij
in de krant: Tijdens afwezigheid van
de oudersMaar weet men wel
altijd, waarom die ouders niet thuis
zijn? Oordeel niet
En dan nog iets, zo besluit deze le
zeres haar brief. Als wij een nieuwe
mantel of iets dergelijks willen gaan
kopen, of voor de oudere kinderen iets
aan willen schaffen, en we moeten de
babies of kleuters meenemen, dan komt
men vaak handen en ogen tekort.. Zo
liep mijn zoontje van 2)6 jaar eens ge
moedereerd in een warenhuis met een
wékker te spelen, zonder dat de ver
koopster of ik het gemerkt hadden. Pas
enkele stands verder zag mijn oudste
zoontje het. Hij bracht de wekker gauw
terug. Even later bracht het kind ech
ter een handjevol speelgoedautootjes,
waarvan ik er toen maar één kocht.
Maar u begrijpt, dat zulke dingen on
aangename gevolgen kunnen hebben.."
GEEN BESTUUR...
We geven tenslotte het woord aan een
werkende vrouw uit Rotterdam, die
schrijft: mijn mening is precies als
de uwe. Juist een week geleden was ik
op een vergadering van een vereniging
waar een heel nieuw bestuur gekozen
moest worden. Niemand wilde bestuurs
lid worden, omdat de meeste dames
geen tijd hebben. Toen werd er naar
voren gebracht, dat de ongehuwde wer
kende vrouw de meeste tijd had. Enke
le ongetrouwde werkende vrouwen kwa
men hier tegen op.
Ook ik heb nog geprobeerd om het
uit te leggen, dat we 's morgens
vroeg de dehr uitgaan en pas 's
avonds er weer in komen. Zelf moet
ik van tram en bus gebruik maken
voor dat ik op m'n werk ben en 's
avonds dus dito. Men zegt wel eens:
je bent al moe voordat je op je werk
bent! 's Avonds eerst weer door druk
verkeer, dikwijls staan in tram en
bus, thuisgekomen is men dan be
hoorlijk moe. Maar nee, dat was niet
waar, volgens de getrouwde dames.
en wil, dubbel ge-
oud Zweeds motief.
nog gezond en vitaal
zijn van die uitdruk
kingen, die ons lang
zamerhand niets meer zeg
gen, omdat zij te vaak als
dode termen over onze
hoofden heen zijn gerold, te
vaak gebezigd zijn in pers
en radio. Enkele daarvan
zijn: nivellering, verdwij
nen in de massa, massa
suggestie, individualisme en
andere ismen. Maar dan
ineens schiet
uitdrukkingen tot leven, gezin kunnen
in ons land zijn
geleden ook al rr
hun huisjes aai
verhuren, personeelsvereni
gingen. ambtenaren van
het één of ander minis
terie, aan fabrieken, die
zo'n tien of twintig huis
jes voor het hele sei
zoen afhuurden voor hun per
soneel. Zelfs werden er con
tracten voor vijf of tien jaar
afgesloten. En de oude klan
ten, die sinds vele jaren zo'n
huisje huurden voor 't eigen
Het verbonden zijn aan j
concerns. zijn
groepen te corporatie Zus of Zo levert Beest niet draagt, kan niet
;-nmers grote voordelen op? kopen en verkopen."
Het kopen in grote zaken .Én we behoeven elkaar
eigen fabrieken is toch niets wiis te "laken, want
zeker ook 't voordeligst?
En ga zo maar door. We
trekken met miljoenen op en
met z'n miljoenen doen we
allemaal hetzelfde.
weten het toch
al sprake
mische overheersing? De
doen en er in onder te gaan
moeten we niet onderschat
ten. Voor God is de enkeling
zoveel belang, dat de
allen hele hemel ervoor in feest-
land beweging komt als er één
zich bekeert. Blijf onder al
le omstandigheden en altijd
als wij tegen de werkelijk
heid aanbotsen. Enerzijds is
de mens ego'istischer, indivi-
dualistischer dan ooit, ter
wijl er anderzijds voor de
enkeling steeds minder
plaats is en wij min of
meer gedwongen worden in
de massa te verdwijnen.
terecht. Zelf hebben wij dit
ondervonden. Het huisje,
waarin wij twaalf zomers
achter elkaar .gedurende drie
of vier weken met onze kin
deren van de vakantie geno-
tèn hebben is nu met veertien
eendere huisjes voor de tijd
van tien jaar verhuurd
aan één onzer ministeries.
De bungalow waarin we dit
jaar zaten en die we maar
gelijk probeerden te reser
veren voor drie weken
Overpeinzingen van Margaritha
s graag
bekendmaken: Een echtpaar
zonder kinderen, dat jaar
lijks één of meermalen een
buitenlands reisje maakt,
vindt in de hotels, waar het
sinds jaren gelogeerd heeft,
ieder jaar weer minder
plaats, omdat de logeergele-
genheid voor het hele seizoen
is verhuurd aan reisgroepen.
Met het bekende lantarentje
is het voor particulier reizen-
den zoeken naar ccn rustig Piaats v
enkeling belichaamd
Kijk maar eens naar Ame
rika, waar de mensen zich
met lichqnm en ziel aan de
grootbedrftyen hebben ver
kocht. Het bedrijf zorgt let-
'andoren terl'ik .v°°r all?s Voor
mand te ontmoeten, die niet
En achter méé blaat met de menigte.
Dat het steeds moeilijker
wordt je als enkeling te hand
haven in een wereld, waarin
geen plaats meer voor jou al
leen schijnt te zijn worden
wij, de één wat later dan de
ander zo langzamerhand wel
gewaar.
Het grootste tegenwicht te
gen het ondergaan in de mas
sa vinden wij, wanneer wij
opgenomen weten
Mogen wij degenen, die ons brieven
sturen over dit of andere onderwerpen,
wèl verzoeken volledig naam en adres
in hun brief te schrijven. Uw anonimi
teit wordt toch wel geëerbiedigd.
Gehoord
dat er tegenwoordig steelpannen in
de handel zijn, die de schenktuit
inplaats van links, rechts hebben.
Dit handigheidje heeft zijn voorde
len, wanneer men bijvoorbeeld, al
roerend met de rechterhand, de pan
met de linkerhand vasthoudt en te
gelijk de inhoud overgiet in een an
dere pan bijvoorbeeld maizena
in melk.
briek verhuurd. En
de enkeling steeds minder
plaats. Ga je met een groep
mee, dan reis je goedkoper,
logeert voordeliger en je bed
je is overal gespreid. En zó
trekken wij in massa op. In
het zakenleven zien wij dit
beangstigend verschijnsel
geen plaats
je oude dag,
'vindt vakantie, voor heel je vrije
tijd, ook voor je zondag. .„-BB
Daartegenover slaat dat lij SdSTwiStiS^l'
dat zij zelf opgeroepen
hebben met hun massaal en
hun lopende band werk. Nu
plaatsen zij ideeënbussen
ln hun fabrieken. Het parti-
plekje.
haast wanhopige strijd
het bestaan van de kleine
zelfstandige.
je verplicht óók zondags
de gezette uren voor de zaak
te werken en na die werk
uren aan de door het bedrijf
georganiseerde sportwedstrij
den deel te nemen enz. enz.
de Wie op zondag niet wiï wei
de ken ligt eruit. In New York
bijv. komt zo iemand haast
grootste zaak
dood. De ziel, het hart
de mens moet weer ingescha-
de kinderen Gods. De ge
meenschap der heiligen,
waarin ieder lid zijn eigen
van God aangewezen plaats
heeft en daar ook nooit ge
mist kan worden. Pas als het
laatste lid daaraan toege
bracht is zullen wij de vol-
uiteindelijk maakte massaliteit, waarin
ieder mens op eigen wijze
r op zoek ge-
r de enkeling, wiens
méér waarde
kan.
MARGARITHA
1 baantje. Ze zijn kan zijn dan het machinale Brieven-beantwoording vol-
ereld al en dikwijls lijntrekkende werk gende week D.V.
Gezien
een oude huls van een zg. eau de
colognestift, waarin een klein, voch
tig gemaakt sponsje was gestopt
Het gebeurt zo vaak dat men bij
regenweer modderspatten op de kou
sen krijgt. Even het sponsje er
over hup. weg. Wel de spons
regelmatig verversen!
Gelezen
in de Jovandarevue, dat oude kou
sen heel goed gebruikt kunnen wor
den omeen plissérok in op te
bergen. De plooien schijnen op die
manier uitstekend intakt gehouden
te worden.
