een korte rijkdom voor
Auguste Bavin
LUCHTMASSA'S
ZONDAGSBLAD
m m7 V6WAAL
Prinsessen-kalender
voeren
strijd
langs warmte- en koufronten
MIEBFJ. BIJ DE MASSAJEUGD
Zij die kinderogen hebben
ZATERDAG 6 OKTOBER 195
HIJ SPAARDE ELKE^ GEBEDELDE FRANC, WANT DE OUDE
PARIJSE^ CLOCHARD HAD EEN ILLUSIE, MAAR HET WERD
Hij had nooit iets andere gekend dan
armoede, achterbuurten, weinig eten en
veel scheldpartijen, de oude Auguste
Bavin. Het had ook moeilijk anders ge
kund. Hij was geboren en getogen in één
der ergste achterbuurten van de Franse
hoofdstad, één van die wijken, die nooit bezocht worden
door toeristen die het leven in de lichtstad wilden leren
kennen. Het werkelijke, rauwe leven lag echter niet op de
grote boulevards of de immense pleinen, maar juist in die
gore en onfrisse buurten van Parijs, waar elke dag weer
voor het leven gevochten moest worden, letterlijk en figuur
lijk, waar velen blij waren om het feit alleen, nog in leven
te zijn, ondanks gebrek aan geld en eten. In deze omgeving
was Auguste Bavin opgegroeid. Reeds vroeg had hij geleerd,
zijn kostje bij elkaar te bedelen en, wanneer dit niet altijd
lukte, bij elkaar te gappen. Hij moest wel veelal in zijn
eigen onderhoud voorzien want zijn vader legde, al6 hij al
eens iets had verdiend, meer geld op het zinc in de bistro
<lan op de kaal-houten tafel in hun armoedig kamertje.
staan, half achter een pijler ver
borgen. Jacques Dessier, een jon
ge kerel nog. onverschillig e
Auguste had nog wel
probeerd iets voor zijn moeder"
verdienen, maar dat w<
niet vaak gelukt, ,,'t Geld
Jou niet gemaakt," zei zi
der hem dan.
Zelfs het geld van de huur, die ten, te blij'
francs of een stuk brood. De
francs stopte hij in het linnen
hem zakje tussen zijn kleren, het brood
at hij direct op.
troffen. Deze flic had niets ove
zich van het ..laat die ouwe ma:
maar, hij doet niemand kwaad!".
integendeel, hij was een ijveraar Auguste frommelde zênuwach-
in dienst van de heilige Herman- tig het geld in het zakje en wilde
dad, iemand die zijn strepen nog dit tussen zijn kleren verbergen,
moest verdienen. Hij nam Bavin toen hij krachtig bij zijn schouder
dan ook mee naar het bureau, on- werd vastgegrepen. De oude
danks alle smekingen en huilbuien Auguste keek op. schuw, ver
van de oude. schrikt. Dessier stond naast hem.
Op het bureau vond men bij de ,,Zo, ouwe. wat had je daar. hè?"
fouillering zijn linnen zakje, rond Een dranklucht kwam Auguste te
en bol van de papieren francbil- gemoet. De ander dronk altijd
jetten. Toen hem naar de her- meer pernod dan goed voor hem
komst gevraagd werd, vertelde was.
hij zijn verhaal, vertelde hij van ..Nou. vlug een beetje, spreek
het rauwe, niets ontziende en har- op, zag ik, dat je geld had? Waar
de leven dat achter hem lag en is dat gebleven, zeg op!" beet hij
u;4 wjide gaan vergeten de oude toe.
Deze trachtte bevend zijn geld
zakje te verbergen en te verdedi
gen tegen die ruwe en onverhoed
se aanval, maar Dessier zag het
en rukte het hem uit zijn handen.
„Niet doen Jacques, niet doen!
mij, geef me het terug,
le
sr hij de wachtcommandant
het bureau, een in dienst ver
grijsde brigadier, „ik heb al dit
gelo-
zich af.
zakje, dat bij de wachtcom- ..Ta geule."
mandant lag, met de inhoud op „houd je mond,
Ah, hij is al°zo oud, laat het bureau uitgespreid, terwijl schreeuw niet
lopen, die doet geen bem de tranen over de wangen geld
- ---„Die zagen niet
"tl-.","" vvas* bleek niet graag al dat gebedel in hun wijk,
altijd aanwezig en dan was het vooral niet. als er door een zure
meestal Auguste's moeder, die bewoner over geklaagd was. Maar bij zijn handen uit
onder tranen en zuchten de huis- Auguste had niet erg veel last ""'"Él
baas wist over te halen, hen nog van de flics, ze ontzagen hem
enige weken respijt te verlenen. beetji
Het begrip „school" had Augus- 'em
te totaal niet gekend. Hij was een
voudig nooit naar school gegaan
en daar zijn vader er de nood
zaak niet van in had gezien en
zijn moeder het te druk had ge- zoeken
had in het grote gezin om spe- nog nit
ciaal op hem te letten, had hij zakje tussen zijn kleren vandaan, stal afkomstig
.♦.«j. -* 4 - maakte het open en telde zijn be-
sit. Hij telde en hertelde de be-
hij op duimelde bankbiljetten en de na- -
bijheid van zoveel geld stemde goed, dat ik dat gebedel niet lan-
hem gelukkig. Met glinsterende S^r wil hebben. Een volgende
ogen stalde hij dan zijn schat g|j '~~1" •-- -«
dan zal ik je
ven. Kom, Jacques, geef het
leven, terug," smeekte Auguste,
leven!" En bevend strekte Dessier stootte hem onverschillig
snauwde hij,
ouwe huilaap
Laat mij dit
beheren, jij bent
toch niet lang meer in het land
_0- niet zo hard der levenden. Ik kan het tenmin-
de eerste te zijn die onder als z'in jongere collega, die ste nog goed gebruiken en er heer-
hun brug een slaapplaats kwam Auguste naar het bureau had ge- bjke drank
dief
de
dingen geleerd,
school nooit gehoord zou hebben.
Tot zijn vijftiende jaar was
Auguste thuis gebleven. Toen op
een avond zijn vader weer eens
dronken was thuisgekomen,
boel kort en klein
had geslagen en
hem. toen hij dit
wilde verhinderen,
de deur uit had ge
schopt, had hij be
sloten niet meer
terug te keren en
voortaan op eigen
benen te staan.
Hij wilde met zijn buit verdwij-
maar de oude greep hem in
laatste wanhopige poging bij
Nou, oudeT kalm maar," zei een been, zodat hij niet weg kon
„we zullen je deze keer je komen,
geld teruggeven, maar onthoud ..Geef me het terug Jacques, je
**-"J J-' J-4 krijgt er de helft van ik heb
er zo lang voor gespaard, beste
verbaal te pak- Jacques, geef me -het weer," huil-
i JAN VAN STRATEN
.«w» maal heb je
liet het ken. denk daar om!" de hij.
Auguste beloofde, dat ze van Dessier trok zijn been los en
hem geen last meer zouden heb- schopte Auguste tegen het hoofd,
ben; hij zou desnoods alles be- zodat deze half verdoofd van pijn
loofd hebben om zijn geld maar voorover viel en vaag in de verte
terug te krijgen. Toen hij het zak- n°? bet grinniken van de zich ver-
je met zijn kostbare inhoud weer wijderende zwerver hoorde,
veilig had weggeborgen, groette Zo bleef hij even liggen, totaal
en bedankte hij de mannen onder- versuft. Toen hij weer wat bij-
danig en strompelde haastig het kwam, hees hij zich steunend
bureau uit. schichtig omkijkend overeind en strompelde moeizaam
alsof ze hem elk ogenblik terug we8. bij wist zelf niet, waarheen.
zouden kunnen roepen 1s
Zo snel z'n oude benen hem kon-
goed," den dragen liep hij naar zijn vas-
te plaatsje onder de brug
,,'t Gaat goed, -'t gaat
mompelde hij dan, „maa
nog niet genoeg, ik moet nog daar de schat te tellen. Nee,
meer hebben, ik wil rijk -
En dat stond Auguste Bavin nu
nog, nu hij bijna zeventig jaar
oud was. Hij had zich in die vijf
tig jaren dat hij alleen in de we-
reld stond, door het leven heen dén!
geworsteld, nu eens hier, dan weer
daar werkend, bedelend als hij
geen werk had, Vastend als hij tellen, ook al wist hij uit zijn de naald gekropen. Nooit ging hij bad. 't Geld
het zonder eten moest doen. Al uJ- -- - -
die tijd was de hemel zijn dak ge
weest, een zacht plekje onder een
i de vele Parijse bruggen zijn
ontbrak geen franc
de flics hadden hem niet bedro-
behoefte voor gen!
wel door het oog
De tranen liepen hem
wangen, zijn haren kleefden door
het bloed op zijn voorhoofd aan
elkaar, zijn rug en zijn schouders
waren nog meer gebogen dan an
ders
,,'t Geld is voor jou niet ge
maakt!"
Nee, zijn moeder had gelijk ge-
öRAAienö os RAöioknop
GODS DROMERS
dat
i dc
telbare
iods drc
bed.
Hij r
Auguste. Zo'n zwervend leven,
zonder geregeld eten en drinken,
matte af. De meeste clochards
werden dan ook niet oud. Auguste
was een van de weinigen, die het
zo lang hadden volgehouden,
maar was hem aan te zien.
Niet, dat hij in kleding of uiter
lijk verschilde van de andere
zwervers, o nee, zijn plunje was
even haveloos en zijn haren en
baard even lang en woest en on
gekamd als van de anderen, en
hij had ongetwijfeld evenveel
vlooien als zij, misschien zelfs
wel meer Nee, daar lag het
met voorzichtige passen
gebogen rug, alsof hij
J--J ging plegen, n
dronkelap v;
mis- Zo verliepen de laatste weken ^er,.w?J! Maar
zijn vóór de dag, waarop Auguste Ba-
VodC
>r
Dessier dan ze-
jou niet ge-
verscheen voor de tiende maal
met dertien exclusieve foto's
De Prinsessen-kalender is weer verschenen. Reeds voor
de tiende keer.
Toen in 1946 met de uitgave een begin werd gemaakt,
sprak onze Koningin de wens uit: „Ik hoop, dat deze
kalender een plaatsje in vele gezinnen krijgt". Gezegd kan
worden, dat deze wens in vervulling is gegaan. In vele
huiskamers is hij een versiering, die zeer op prijs wordt
gesteld.
Zoals bekend wordt deze kalender uitgegeven door „Pro
Juventute", welke vereniging bedoelt kinderen-in-moeilijk-
heden te beschermen en te steunen.
De foto's, gemaakt door prins Bernhard en enkele zijner
vrienden, werden door ons koninklijk echtpaar voor publi-
katie afgestaan. Wie de kalender bestelt, komt in het bezit
van dertien exclusieve foto's, waarvan wij er hierbij één
afdrukken. Aan reproductie en druk is grote zorg besteed,
zodat men gerust van „foto's" kan spreken.
Deze kalender is bij duizenden landgenoten bekend. En
ook deze tiende uitgave zal zeker haar weg wel weer vinden.
Voor bestelling kan men zich wenden tot een der vele
verenigingen en afdelingen van Pro Juventute of tot het
centraal adres: Kalenderactie Pro Juventute, Prinses Mar
grietstraat 17, Amsterdam-Z II. De prijs van de kalender
is f 2.75.
in de droom hebben
behouden, ondanks de harde
duivelse werkelijkheid, omdat er
iets van God was in hun droom,
omdat God hun iets in de droom
had meegedeeld. Zo'n dromer
was Jozef, wiens stoute droom
toch uitkwam; was Abraham, die
droomde van het beloofde land,
terwijl hij nauwelijks een stukje
land had voor zijn eigen graf;
was Johannes op Patmos; zijn
ten slotte alle rhristenen, die
tegen de werkelijkheid in gelo-
nieuwe aarde. Dit n
heeft Peter Menkm
in een hoorspel, dat mi
avond met de passende en ge
dragen muziek van Simon Pluis-
ter werd uitgezonden. Gods dro
mers was een radiospel, dat ons
de werkelijkheid deed vergeten
en ons bepaalde bij de Werke
lijkheid, waarmee we uiteindelijk
rekening moeten houden; dit
radiospel bracht een boodschap,
bracht de troostrijke Boodschap.
Daarvoor ben ik de N.C.R.V.
erg dankbaar. Dat mag wel eens
geschreven worden.
DE N.C.R.V.
Het brengen van radioprograi
ma's is een keiharde
principe moet elk progranua
goed zijn. Daar
En dit geldt in het bijzond'
voor de N.C.R.V. Missehie
dat niet helemaal billijk? Mat
om het eens wat theatraal i
zeggen, die kritiek heeft
taken
erheugt het
iefde
me ook buiti
i" hoor.
gegeven
ewerkt
tandag-
MEISJES
i Het tweede hoorspel, dat
dagavond werd uitgezond*
biecht de A.V.R.O. in d
politi
dit 1
bleek, hoe gemakkelijk
pel.
loos
i word
ongelukk
gemaakt. Paler W. Loop, Mot
fortaan. had zaterdag reeds
zijn wekelijks lichtbaken aan
probleem van de verdwjjne
meisjes aandacht besteed en e
tig genoeg kan zijn. ÏTet is g
dat de radio dit gevaar geref
in het middelpunt van de heli
stelling plaatst. Er kan niet
noeg voor gewaarschuwd
500-STE KEER
Mij is verweten, dat ik te kritisch
ben tegenover de N.C.R.V., dat
deze omroepvereniging er in deze
rubriek slecht afkomt. Daar lijkt
het soms wel eens op. Maar is
dat niet te begrijpen? Juist omdat
de N.C.R.V. „onze" omroepvereni-
ging is (waarom „onze" behoef
ik in deze krant niet uit te
leggen) wordt er scherper gelet
op de programma's van de
N.C.R.V.; doet het juist pijn als
deze programma's een enkele
keer technisch en naar gehalte
niet op peil staan. Eerlijk. Ik
weet dat de hard werkende staf
van de N.C.R.V. een bijzonder
moeilijke taak heeft en veel on
billijke kritiek vooral uit eigen
kring heeft te verduren. Aan deze
kritiek doe ik niet mee. Daar
heb je nieta aan. Maar wel heb
ik tussen de regels door afgezien
van de aanmerkingen op goede
programma's van andere omroep
verenigingen gewezen, die bij de
huidige organisatie in Hilversum
veelal over dezelfde middelen
beschikken en dezelfde mogelijk
heden hebben in het verband
van de N.R.U.
i Radio-Nederland
heeft gisteren
maal het progra
.""•(in.
van groeit
aan zeevarenden „het schip
de week" uitgezonden. De
name van dit, door vaak eem
zeelieden gewaardeerde progru
ma, donderdag in hotel „Goi
land" te Hilversum, ging
enige feestelijkheden gepaai
Voor deze bijzondere gelegenhe
werkten mee het seheepsorki
met Johnny Meijer onder leidi'
van Tom Erich en de vocalisl
Christine Spierenburg
Robbe.
DE KOMENDE WEEK
Bf
Hemel heeft ter ht
de geliefde zanger
t Geld
zich zijn inkomst in de we- maakt!"
reld van de pracht en praal had Auguste strompelde voort,
leurstelling zo groot, dat hij niet
in slaap kon komen en maar
zachtjes lag te mopperen, op zich
zelf omdat hij niet eerder geko-
die i
Als hij dan zo lag te mompelen,
onverstaanbaar voor de anderen,
keken deze elkaar eens aan en
zeiden dan zachtjes: „De oude is
bezig, ce pauvre!"
duistere en vijandige stad
met elke stap leek zijn verdriet
zwaarder te wegen, zijn verlies
Gedurende de vooravond
die dag was hij vreselijk zt..„„-
achtig en opgewonden. Morgen moeilijker te dragen
hij verdwenen zijn voor zijn
leraden, morgenavond zou hij
zijn plaatsje onder de brug niet
meer opzoeken, maar ergens in
een heerlijk bed slapen.
Hij was al vroeg naar de brug
gegaan en zat daar voor de laat
ste maal zijn bijeengegaarde geld
is gepasseerd, de
iperatuur daalt en
opklaringen voor.
Was het dan. omdat zijn han-
den altijd trilden, omdat hij
steeds in zichzelf liep te praten? „i
Of omdat hij dieper met het hoofd
in de schouders liep dan de ande
ren. dat hij schichtiger uit z'n
ogen keek?
Hoe het zij, aan de oude Augus-
dan met de wijsvinger te tellen. Hij was helemaal alleen,
hun voorhoofd. dat was goed, hij kon geen potte-
kijkers gebruiken.
Voorzichtig spreidde hij in het
an de kostbare
zich uit op de
en maakte er
stapeltjes van Liefkozend
Het zou niet lang meer duren,
of de oude Auguste zou z'n ideaal licht
werkelijkheid zien worden. Hij had papiertjes
gespaard en gespaard en zich het grond, telde
droogste stukje brood nog ont- mooie
zegd, als het er om ging, het geld- bekeek
zakje nog voller te krijgen
bleef z
te Bavin was te merken, dat hij tevergeefs had gespaard, of al dag
--«- zijn opgebouwde toekomstplannen
Dat
elke dag agentje
hui min mini mm min mm mm mm iim mm mini mm mil mini mm mm mil mm mm mm iim mm mini limn mil mm mini mini mm inn mm mm.
JA
het niet zo heel langVH..
ken zou. Misschien vermoedde hij als een wankel kaartenhuis
dat zelf ook. want reeds enige tijd kaar zouden storten,
liep hij rond met een plannetje,
waar hij vol van was ei
meer voor ging voelen.
Hij wilde voor de eerste en de
laatste maal in zijn leven eens
veel geld bezitten, zich ook als
een bezitter gedragen Hij wil
de 'es een behoorlijke jas aan
hebben en zich een paar dagen,
misschien een week het heerlijk
ste eten en drinken voor laten
zetten en 's nachts wilde hij eens
op een veren bed slapen Hij
wilde die dagen in tegenstelling
laten zijn tot zijn armoedige zwer
versbestaan, dat hij zijn hele le
ven al geleid had
Niemand zou het mogen weten.
Koe goed hij ook met de andere
zwervers op kon schieten, ze zou
den hem maar uitlachen als ze
van z'n plan hoorden:,,Ah, die
ouwe. hij loopt nou al met mo
lentjes!"
Nee, hij zou het niemand ver
tellen. En als hij dan een poosje
als in luilekkerland had geleefd,
zou hij rustig kunnen sterven, zou
hij rustig het hoofd kunnen neer
leggen. in het besef toch nog iets
van het goede dezer aarde geno
ten te hebben, al was het dan niet
veel geweest
Éénmaal had het geleken, of hij zitten, denkend aan de heerlijke
- - iag van morgen
Hij schrok op, toen er eensklaps
schaduw over zijn geld gleed,
t een ruk draaide hij zijn hoofd
en zag een andere zwerver
1 hun groepje onder de brug
onze weerkundige
medewerker)
(Van onze weerkundige warme sector van de depressie te
recht gekomen (op het kaartje
aangegeven) waarin zachte lucht
met veel bewolking voorkomt met
Vrijwel alle depressies die lichte regen of motregen. Bij de
in de Oceaan komen gaan nadering van het bij de depressie
Tgezeld van een warmtefront b'horen<1' koufront gaat de wind
nog in kracht toenemen, de regen
i een koufront. De depressies neemt toe en dikwijls verge
zeld van een zware bui ruimt de
wind naar west tot noordwest, er
komen opklaringen voor en de
temperatuur daalt in zeer korte
tijd soms meer dan vijf graden.
Het koufront is gepasseerd.
Oscar va
Kathleen
„Le Tombeau de Kathleen Fi
rier" gecomponeerd. Dit wi
voor alt en orkeat, bestaande
Passacalle et Praume (13
wordt morgenavond (10.25) d<
de A.V.R.O. uitgezonden.
Bruno Walter kan men woensdi
middag 2 uur voor de V.A.R.
met het Weens Filharmonit
Orkest horen en vrijdagavond t
kwart over elf met het Nt
Yorks Philharmonisch Orkei
Voorafgegaan door de symfoni
nr. 6 in e van Mahler, gespeel
door het R.Ph.O. begint
N.C.R.V. woensdagmiddag
drie uur met haar serie jeugi
concerten onder redaktie vi
Akke de Vries. Overigens, t
programma's van klassieke mu
over beide zenders, is dat
wat te veel van het goede?
ontstaan in de regel langs een
stationair front met aan de
noordzijde koude en aan de
zuidzijde warme lucht. Juist
langs deze grenslijn van twee
in temperatuur en ook in an
dere hoedanigheden sterk ver-
Hoorspelen zijn er in o
N.C.R.V. maandagavor
'rvloec
..Hf
Er komen nog enkele buien voor
maar d« opklaringen krijgen de
overhand, de barometer gaat weer
schillende luchtmassa s ontwik- stijgen en de wind neemt lang-
kelen zich zogenaamde golf- zaam in kracht af en dit betekent
dat de depressie met haar beide
vormige storingen in het front.
portret van een erflaatster
V.A.RA.. woensdagavond f
„Alibi", een hoorspel, dat
gaat op de problematiek van
journalistiek. A.V.R.O. dondc
dagavond „De kapitein
penick". N.C.R.V. vrijdagavot
„De jeugd vliegt uit",
zaterdagmiddag „De Kinkhoorn
fronten is gepasseerd. Dit is dan
de beschrijving van
een modeldepressie
maar dikwijls komen
variaties en com-
Gezin achter matglas (15) leidsman weet ook op alle dige wereld. Er zijn geen dergelijk gezwets? Natuurlijk
dingen raad. U voelt zich he- ouders, die hen ooit een weg kunnen ze die niet voelen. Ze
geeft hebben gewézen door het grote zijn opgevoed
oerwoud der maatschappij. Zij
hebben integendeel ouders, die
Aan de zuidflank van de depres
siekern treffen wij een hoeveelheid
warme lucht aan die begrensd
wordt door een front. Op bijgaand plicaties voor welke
eenvoudig kaartje, waarop de na- een beoordeling van
dering van een Oceaandepressie
met een warmte- en een koufront
moet Charlie toch eerrt 1'"'herrnd.
zich in wezen reddeloos,
tiekloos aan die vreemde i
i aanvoelen
Ik ben overtuigd dat nu heel niet ophouden
12 gr.
Charlie wat lezers instemmend knik
uit te spreken dat die vinden
sfeer
de wereld der Andere
h,,„ als één permanent on- j w'.ratefrcmVT?" gr. C.
hun recht is voorgesteld, en hier
paladijn
verdere gedragln-
en daardoor ook
is weergegeven, zien wij dat de de weersverwachting
temperatuur vóór het warmtefront moeilijk maken.
bedraagt en achter het
erweldigende macht op ken, want dat hebben ze zelf samenleving één grote bende omwenteling. En laat me daa-
Piet heeft gekregen, doorgemaakt. Later is daarin
dat je daarin als volks
toevoegen dat hun geest
Zelfs nu dat betekent dat ik verandering gekomen: hun held wijkbewoner helemaal geen daarenboven nog vergiftigd
verder op het wezen
„matglas"-element in de sa
menleving moet ingaan dan ik
van plan was.
zijn voetstuk geval- kans hebt. Maar daar treedt door het verslinden"
len. Als het goed is, heeft binnen hun gezichtskring op loze beeldromans, ivac.,
trouwens die held hen zelf eenmaal een figuur, die deze onafgebroken de misdaad
maatschappij wel schijnt
Om zijn plan te verwezenlijken
was Auguste aan 't sparen ge
slagen Elke franc, die hij van
zijn bijeen gebedelde aalmoezen
opzij kon leggen, borg hij weg
Hij nad een vuil-linnen zakje met
een koordje om zijn hals hangen,
waarin hij zijn spaargeld borg.
Veel eten deed hij al niet. maar
om toch maar wat te kunnen
sparen, at hij soms een dag hele
maal niet. „Straks." zei hij in
zichzelf, „straks, als ik geld ge
noeg heb, zal ik net zo veel kun
nen eten als ik zelf wil. Straks zal
ik, Auguste Bavin, rijk zijn!
Rijk!"
Als het even kon, ging hij naar
de nette wijken van Parijs, om
daar enkele francs bij elkaar te
bedelen. Niet naar de allerduur
ste villa's, daar stuurden ze de
hond of de knecht op je af. nee,
naar de gewone huizen, waar ook
gewone mensen wonen.
„Madame, monsieur, een aal
moes voor een oude man!"
smeekte hij dan, zijn bevende
hand uitstekend. Het gebeurde
wel. dat ze hem met een grauw
u verzoek om eventjes weer
zelf 'n jongen of meisje
ran een jaar of vijftien te zijn.
U bent dan zo'n beetje onze
ker. U bent géén kind meer
dat is duidelijk. U voelt
zich feitelijk al volwassen en
dat temeer in een samenleving
waarin kinderen van die leef
tijd reeds kunnen gaan
dienen. Maar u weet toch nog
niet alles rai
heid af, zelfs
in een milieu leeft waarin
kinderen bijzonder kort echt
kind blijven. En nu zoekt u,
min of meer bewust houvast.
U zoekeen figuur onder de
waarmee u zich als-
Uit de
VOLKSWIJK
heeft hen ge
wezen op de
Enige die wer
kelijk in staat
is om Held
én méér, véél
meer! - te zijn. Daarin ligt geworden,
voor m\j de waarde èn de niets
noodzaak
lijk verenigings-
heerlijkt wordt. Opnieuw vraag
te kunnen. Dat ik dan terzijde: waarom laai
het maar schijn men toe dat deze liederlijke
is, doorgronden onzin vol grofheid en sexuaV-
ze trouwens teit zijn werk rustig kan voort-
niet! Een jonge zettenMaar die vraag is al
kerel, die dan jaren gesteld en nimmer V-
wel voor en antwoord. Terwijl alle jeugd-
na gegrepen is organisaties noodlijdend door-
iar die zich daar worstelen om te vechten t?aen
aantrekt. Een vent, het kwaad, kan men terzelfder
alle christe- die politie en justitie mitsga- tijd geld verdienen
werk onder jeugdigen al zal lust-
school- ders oHe hoge omes
ierelü
de volwassen- ieder jeugdleider en ieder
docent zich telkens weer
moeten afvragen of hij wer
kelijk bereid is om zelf terug
te treden voor de Heer dc
Een kerel, die
zijn mes rijgt zegt hij, al
is hij zo ver nog nooit geko
men! dan er zijn petje voov
aj te nemen. Een knaap, die
kerk. Omdat anders de vor- hen dóór heeft met al hun ge
mende waarde van alle jeugd- huichel en klasserechtspraak
kwaad. Het i
Maar in deze inderdaad t
liever aan de wereld hebben twee jongen
enkele iaren aeleden hun
voorman gevonden in Charlig.
Hii wees hun de weg.
Een weg, die allereerst langs
royale cantinetenten liep Want
als je een goed misdadiger wil
hetware identificeren kunt. werk toch nihil moet worden Nou e
U doet in gedachten dan geacht!
altijd wat die voor beeld
mens doet. U loopt zoals hij
loopt: u praat met zijn taal;
u gedraagt zich naar zijn mo
del. Kortom, u bent een mi-
niatuuruitgaafje van die aan
gebeden persoonlijkheid En u
hebt daarbij het gevoel dat u
niets gebeuren kan, want uw
jongen, die dan wel worden, moet je in het klein
beginnen. Chocolade .is lekker
eens eigen rechter zal zijn, i
die zich heus wel de middelen Kauwgum ook. Sigaretten
\I/ANNEER u nu zo ver bem weet te verschaffen om voor- eveneens. En het wordt ovcr-
dgt u zich uw eigen jeugd uit te komen! uoor je uitgestald, zodai
herinnert, kunt u misschien ie 't 's nachts maar behoeft te
meevoelen wat Charlie voor £R z(jn jongens, die derge- gaan hdlen. Terwijl je de
Jan en Piet betekend heeft. Zij
leven in nog veel grotere mate als honing en ambrozijn. Voe-
dan welke puber ook in een len ze vraagt u mogelijk
vreemde, beklemmende, vijan- dan niet de misdadigheid
uitlatingen indrinken dige ervaring opdoet om straks
groter baanbrekend werk te
verrichten!
MIEBEL.
Een enkele keer wordt er in de
weeroverzichten en weerpraatjes
over de fronten gesproken en dan
komt het wel voor dat de lezer
of luisteraar zich hier een verkeer
de voorstelling van maakt. Zelfs
midden in de winter passeren er
warmtefronten. Dan betekent dit
niet dat wij een periode met veel
warmer of zachter weer tegemoet
gaan, want vaak nog binnen 24
uur wordt dit warmtefront door
het koufront van de depressie ge
volgd die dan weer voor een
afkoeling zorgt.
Op bijgaand kaartje ligt de
kern van de depressie (Laag) ten
westen van Schotland en trekt
naar het noordelijke deel van de
Noordzee. Bij de nadering van de
depressie gaat de wind bij ons
eerst naar zuidelijke richting krim
pen, de barometer gaat dalen en
de bewolking en de wind nemen
toe. Vaak al enkele honderden ki
lometers vóór het warmfront be
gint er regen te vallen.
Op het ogenblik dat het warm
tefront passeert, iemand die
daar op let kan dit goed aan de
weerelementen bemerken,
draait de wind van zuid naar
zuidwest, de temperatuur gaat en
kele graden stijgen (vandaar ook
de naam warmtefront) en er
drijft lage bewolking over.
Wij zijn dan in de zogenaamde
en een koufront.
W elke weersver-
schijnselen dit in
ons land teweeg
brengt, is in bij
gaand artikel om-
Ze gaan aan ons haast ongemerkt voorhij,
Wat weet de massa nog van kinderogen?
Niets is er goed, door elk wordt men bedrogen,
zoals de waard zo denkt men - Ik en Gij.
Zo torst de mens 't wanstaltige gewei
van achterdocht. Zelfs waarheid wordt verhogen!
Wat eerlijk is met valse maat gewogen.
En overblijft die waard weer - Ik en Gij.
Maar onverwachts trekt God ons dichterbij,
wijst mensen aan die, ondanks ouder worden,
met ogen zien van kind'ren, rein en blij
Zo tussen ons vergeten, werken zij.
Helpen in nood en vullen lege borden,
die wij somtijds bepraten - Ik en Gij.
D. VAN BOXEL Jr.
