ITALIË KAN ONS NOG WEL
WAT LEREN
Kunstenaars
^eerdamse
Altijd
TUSSEN TWEE PARADIJZEN
Ooft gestoofd
en gebakken
„ZE KUNNEN ME NOG MÉÉR VERTELLEN..." -
Ze reiden: „Ga je kampei
bedenkelijk en ze meenden: i
jou 1
En in Italië nog wel?" Ze keken
je moet het zelf weten, maar als ik
In dat geval zouden ze namelijk alle landen van Europa als vacantie-
oord hebben uitgezocht, behalve Italië. Italië was zó vie6, zó in- en in-
onhygiënisch met al die mensen die zich nooit wassen en op blote
voeten loopen.... „Neem in elk geval veel blikjes mee", raadden
ze aan, „zodat je daar zo weinig mogelijk behoeft te kopen
„Is dat nou niet een beetje overdreven?" vroegen wij, maar
zij reiden: „Doe het nou maar, je zult blij zijn dat je niet in die
vieze levensmiddelenwinkeltjes hoeft te komen, waar ze je boven
dien met alles en nog wat afzetten".
Maar het zat ons niet erg glad met die blikjes, want ze nemen
veel plaats in en bovendien: levensmiddelen mogen niet worden
ingevoerd.... Dus dan toch maar groente en fruit en vlees daar
ginds „gewoon" kopen? „Koop dan in elk geval alles in blik", zeiden
„zij" weer, „want heus, je weet maar nooit wat je er van krijgen
kunt.
Merkwaardig, hoe een eenmaal inge
stampt vooroordeel moeilijk van wijken
weet! We staan in een buurtgroente-
winkeltje in Milaan en kijken speurend
rond: maar het is er zo proper en hel-1
der als we het ons in Nederland maar
zouden kunnen wensen. Alles ligt keu
rig in kisten, rij na rij: donkerpaarse
aubergines, glanzende stevige paprika's,
grappige langwerpige tomaatjes en aard
appels. Dan laten we de blikjes
wat ze zijn en doen een keuze. Achter
het wankele cassa'tje zit een meisje,
1 zij zorgt voor de afrekening, de men
sen in de winkel komen niet met hun
handen aan het geld.
Een slagerswinkel in de buurt var
Venetië, Mestre: een bijna laboratorium
achtig aandoende inrichting. Geen vet
tige glazen afscheiding op de toonbank,
waar de Nederlandse klant toch al-
tijd nog nét even over heen kan han
gen om precies aan te wijzen (lees:
te bevoelen) welke vleeswaren ze wenst.
Hier: een ijskast waaruit de verlang
de worst tevoorschijn wordt gehaald.
Er wordt een bepaalde hoeveelheid ge
sneden, later worden de plakjes keurig
met een speciaal vorkje en mesje op
een net stapeltje gelegd. De verkoper
geeft een papiertje, waarop hij hel te
betalen bedrag heeft geschreven: zelf
raakt hij geen geld aan.
maar ah men ons vraagt: Js er in Italü
ook iets scheef met de hygiënische ver
houdingen?" dan zeggen tve ronduit
.Neen".
Gehoord
dat blijkens een enquête door de
afdeling Landbouwhuishoudkunde
van de Landbouwhogeschool te Wa-
geningen op het platteland door
meer dan 70 pet. van de huisvrou
wen geweckt wordt en in de grote
steden door meer dan 30 pet. In
ongeveer 40 pet. van de plattelands
gezinnen worden groenten ingezou-
Gezien
een springtouw, dat in het midden
is verdikt, waardoor het touw in de
bocht blijft „staan".
Gelezen
in de Daily Herald, dat een jonge
Chinese, getrouwd met een Engels
man en woonachtig in Londen, zich
had laten verzekeren tegen de e\ .n-
tuele bevalling van een tweeling.
Voor een gestorte premie van 130
gulden kreeg ze bij de geboorte van
haar zoon en dochter de som van
3000 gulden uitgekeerd Wijselijk
had ze de verzekeringsmaatschap
pij niet op de 'hoogte gesteld met
het feit, dat in de familie van haar
man veelvuldig tweelingen voork/a-
Itnlianen onhygiënisch? We eten eer
ijsje gelatti aan een karretje ii
een straat in Ravenna: een móói kar
retje met een zwaan als boegbeeld er
we krijgen het keurig verpakt met
een verpakt plastic lepeltje er bij. On
hygiënisch? De toiletten in de restau
rants zijn niet van marmer en er zi
geen dubbeltjes-juffrouw bijmaar e
is papier, een schone handdoek èr
zeep geen verstoptè vloeibare zeep-
tuimelaar zoals we die legio malen
ons goede land aantreffen.
ONGELIJK
ZONDAGSBLAD
WIE MOOI WIL ZIJN,
MOET
Citroenen gebruiken
Weinig vrouwen weten, dat één
enkele citroen een goedkoop en
bijzonder doeltreffend schoonheids
preparaat kan zijn, mits men deze
vrucht op de juiste manier ge
bruikt. Een kwast hebt ge na
tuurlijk wel eens voor u zelf
klaargemaakt met veel suiker en
spuitwaterheerlijk fris! Mis
schien bent u ook wel eens zo
dapper geweest om een kwast
zonder suiker te drinken,
iets is natuurlijk veel beter voor
de lijn.
Maar weet u dat het sap van
uitgeknepen citroen in een
lauwwarm water, waar ook nog
eetlepel biergist in is opgelost,
voortreffelijk vermageringsmiddel
wordt, wanneer u dat 's morgens op
uw nuchtere maag opdiinkt? Niet
zo maar eens een enkele keer een
glaasje, nee constant dat drankje
een maand of zo innemen het
helpt beslist!
Verder kan men het laatste spoelwa
ter bij het haarwassen transforme
ren in een soort lotion door er het
sap van een citroen en een eetlepel
azijn door heen te mengen. Het haar
wordt er glanzender van en licht
er ook enigszins van op.
ZATERDAG 25 AUGUSTUS 1956
Bij ons groeit langzamerhand het be
sef: ,.ze" in Nederland hebben schoon
ongelijk met hun verhalen over de toe
stand op hygiënisch gebied in Italië.
Het komt zelfs zover dat we zeggen:
,,ze mochten in ons land wel eens een
voorbeeld aan hen nemen!" Althans wat
het noordelijk deel van het land betreft.
De openbare plantsoenen en grasvel
den zijn groen en niet bespikkeld met
zakjes en papiertjes en kranten. O, net
en keurig Nederland! Hoe lang zullen
we nog onze faam kunnen handhaven
van proper en kraakzindelijk land,
lang het met onze fatsoens-opvattingen
alsmaar meer bergafwaarts gaat? Ita
liaanse moeders laten hun kinderen op
het strand geen kuiltje graven om er
plasje of een „grote bah" in te
En is het niet bedroevend, dat we,
duizend en meer kilometers van het
Nederlandse taalgebied verwijderd, in
een toilet op een van de kampeer
plaatsen een in zuiver Nederlands ge
steld verzoek zien staan: „Fatsoénlijke
Nederlanders (en dat zijn we hopen-
lijk allemaal) schrijven niet op de
muren van dit vertrek. Gedraag u als
of u thuis ben!"
PIJNLIJK
Zoiets is nogal pijnlijk en kwetsend
ror ons gevoel van eigenwaarde. „Wij"
achten ons dan wel verheven boven
,dat soort Nederlanders" maar in
tussen, het zijn dan toch maar je land
genoten
De hygiëne van de Italianen getoetst
an de onze! „Zij" zeggen als we te
ruggekomen zijn en vertellen
„winkels waar je van de vloer kunt
eten" en „het niet aanvatten van geld"
(dat zit ons hoog!) door de slager:
„ach ja, wat wil je, zo'n warm land,
daar móeten ze dat ook wel doen". Af
gezien van het feit dat het in dat land
's winters knap koud kan zijn, wil het
er' bij ons niet in, dat zo'n maatregel,
zuiver uit hygiënische overwegingen ge
nomen, ook in Nederland niet zeer wel
op zijn plaats zou zijn.
Italië onhygiënisch? Ze kunnen me nog
méér vertellen, zegt een collega, als we
er over praten. Zij heeft eens in een
Italiaans badplaatsje haar haar laten
„doen" bij een kapper, helemaal niet
zo'n luxueuze. Het haar werd drie maal
gewassen in plaats van zoals bij c
twee maal; het werd bewerkt met
schone kam en een schone borstel
als er krulspeldjes of kammen op de
grond vielen, werden ze in een
bakje gelegd om later gereinigd te
den. en niet, zoals in ons nette land
maar al te vaak gebeurt, weer gewoon
gebruikt alsof er niets mee aan de hand
.,'t Is in on
ders, hè",
grens met België over bent, merk je
het al, die mensen leven veel gemak
kelijker, ze onderhouden hun buizen niet,
't ziet er allemaal even verveloos en
slordig uit. En hoe zuidelijker je komt,
hoe erger het wordt. Spanje en Italië,
dat moet bar zijn
zelfgenoegzame Nederlandse
toerist, die zijn/haar brein vól-laadt
met kritiek op een levensstijl, die
ge tóch niet kunt vatten, steek eens
de hand in eigen boezem. Want heus,
best is het met uzelf ook niet ge
steld. Wij voor ons zouden best en
paar Italiaanse winkels in ons pro
pere landje willen overplaatsen. Al
was het alleen maar, om die stom
verbaasde gezichten te zien van onze
nette, Nederlandse huismoeders en
haar te horen zeggen: „wat schoon
en netjes, hè? Je kunt van de vloer
éten!"
Als u last hebt van bloedend tandvlees
bij het tandenpoetsen moet u uw
tandvlees eens een beetje masseren
met de binnenkant van een citroen
schil en maak dan meteen van het
sap een gorgeldrank, waar u de
keelholte mee schoonspoelt, een uit
stekend middel tegen een keel- of
mondinfectie.
Hebt ti een vette huid? Het is een
weldaad voor uw gezicht om eens
een masker van watten te bespren
kelen met het citroensap en dit een
paar minuten er op te leggen. Laat
het gezicht daarna zonder wassen of
afdeppen opdrogen en uw huid voelt
heerlijk droog en levendig aan.
Ruwe rode handen wrijft men, voor
men ze invet, met een handencrème
met wat citroensap in. De handen
worden er blank van!
En als u ruwe ellebogen hebt ga
dan eens een poosje aan tafel zitten
met de handen onder uw hoofd en
de ellebogen gestut in twee uitge
knepen citroenhelften heerlijk om
eens even uit 'te rusten van de ver
moeienissen van die dag en óók\
heerlijk voor die verhoornde elle-
boogknobbelties ze worden er
zacht als zijde door!
tonen nieuwe drinkserviezen
wE hebben dezer dagen het voorrecht
gehad van een ontmoeting met de glas
kunstenaar A. D. Copier uit Leerdam en
hij heeft ons verteld over nieuw en oud
werk van hem en de glaskunstenaars W.
Heesen. F. Meydam en I. Valkemaar, dat
thans voor enkele weken gepresenteerd
wordt op de tweede etage van de firma A.
Jungerhans te Rotterdam. Tot het nieuwe
werk behoren zeven drinkserviezen, waar
aan welluidende namen zijn gegeven: Jambe
Bellis, Copla, Caprix, Palmia, Linia en
Julia, sierlijke drinkserviezen, waarnaar het
kijken een vreugde is. en die van een gedek
te tafel een feest maken. In uitvoering ook
eenvoudige drinkserviezen, die de bewon
deraars van glaswerk met genoegen in de
hand zullen nemen om, de glazen tegen het
licht houdend, de helderheid en de speelse
lichtinvallen te bewonderen.
Naast dit nieuwe werk oud werk van de
Leerdamse kunstenaars, unica, fraaie sier
voorwerpen, vazen en schalen, met de
hand gemaakt, en van een ontroerende
schoonheid.
Aan deze presentatie heeft de firma Jun
gerhans een kleine expositie verbonden.
Naast de ingang van de tentoonstellings
ruimte is op de grote wand het smeltproces
van het glas met de hiervoor gebruik
te grondstoffen op eenvoudige wijze
aanschouwelijk gemaakt. Hier ziet
hoe de grondstoffen zand, soda,
menie gesmolten worden. Dit ver
eist een temperatuur van ca. 1450
waarna men de stroperige massa ver
werkt tot drinkglazen, vazen, enz. Hel
maken van een drinkglas ziet men op
duidelijke foto's.
„keurig
met een
rok
MODERN EN ANTIEK
In de onmiddellijke nabijheid
deze wand zijn twee interieurs inge
richt, één met moderne en één met
antieke meubelen. De bedoeling hier
van is te laten zien, dat het moderne
glaswerk zowel in het ene als in
andere milieu uitstekend toegepast
kan worden.
De wand die een afsluiting vormt
voor deze tafels, toont foto's waarop
de activiteiten van de N.V. Koninklijke
Nederlandsche Glasfabriek Leerdam te
zien zijn en wel op het terrein var
\erie- en de handproductie, ten
toonstellingen, drukwerken, catalogi
Rok en blouse heeft bij de Nederlandse vrouw het stempel
„keurig", want, zegt men dan. „je bent er altijd netjes mee."
Het zal moeilijk zijn een garderobe aan te wijzen» waarin géén
rok voorkomt, waarboven blousps en jumpers in vele variaties
gedragen kunnen worden!
Maar de rok, blijkbaar niet tevreden
met deze simpele kwalificatie, is meer
terrein gaan veroveren. Ze laat zich
namelijk combineren met een „top"
van dezelfde stof en vormt zodoende
een japon. Nu kan de Nederlandse
vrouw gaan combineren en haar fan-
Dat is nog eens een leuke pyjama
Eerst tandenpoetsen, dan naar bed en
dat zal een feest worden in die leuke pyja
ma, die moeder zelf gemaakt heeft. Het
losse wijde jasje met de lage mouwinzet
staat kittig boven het lA broekje. Een rond
kraagje, strikjes op de zak en aan de
pijpen van de broek zorgen voor de fleurige
noot. Desnoods kan men het geheel rondom
afbiezen.
Patroon nr. 224 is verkrijgbaar voor de
leeftijden 7, 9 en 11 jaar. Benodigde stof
voor 11 jaar: 3,25 meter van 80 cm breed.
De patronen zijn a f 0.40 bij onze bureaus
verkrijgbaar en kunnen worden toegezon
den, indien men aan de adreszijde van de
briefkaart, waarop de bestelling gedaan
wordt, naast de gewone frankeerzegel
f 0.50 aan postzegels plakt. Na 1 september
kunnen geen bestellingen meer worden
aangenomen.
QAGENLANG had het
kleine meisje zich ver
heugd op de grote dag van
de pic-nic. Met vader, moe
der en haar andere broer
tjes en zusjes zouden zij
naar de hei gaan. In vaders
auto gingen tassen met
brood, flessen melk en li
monade mee, boeken, de bal
enz. Het zesjarige kind
stond bij het inladen te
stralen van de voorpret.
Tegen de avond zag ik de
familie thuiskomen. Het ge
zichtje, dat 's morgens zo
zonnig gekeken had leek nu
wel een kleine regenwolk.
„En, was het fijn?",
vroeg ik haar
Verdrietig schudde zij
haar hoofd en zei:
„Ik dacht dat dit de fijn
ste dag van m'n leven
zou worden, maar het was
de vervelendste dag."
„Hhhh??"
Enkele verklarende woor-
den van de ouders maakten
me de situatie volkomen
duidelijk.
HÓÉVEEL van die teleur
stellende dagen waarnaar
je zo verlangend had uitge
zien, je verwachtingen hoog
gespannen en die dan zo bit
ter tegenvielen, waren er
ook in mijn lange leven al
niet? Eerst als kind, later
als moeder. De dag van klei
ne Leontientje was bedorven
door ruzies van de kinderen
onderling en de noodzakelijk
daarop volgende standjes van
een vertoornde vader en
moeder. Klein Leontientje
weet nog niet, dat er behal
ve het brood, de melk en de
limonade nog onzichtbare
pakjes meegingen, waarvan
ieder gezinslid het zijne
droeg. Zijzelf ook. Waar wij
gaan, of staan, dat zonde-pak
gaat mee. Bij het ouder wor
den zijn je verwachtingen
door ondervinding geleerd,
dan ook niet meer zo erg
hoog gespannen.
Maar een dag later zat
ik in een café-restaurant,
toen daar een onafzienbare
rij auto's voorreed. Allemaal
ouden van dagen. „Hè, dat
vind ik nu toch zó aardig,
dat ze tegenwoordig dc oude
mensen ook eens laten genie
ten, door hen dagjes mee
uit te nemen", zei ik tegen
mijn man, die instemmend
knikte. Het was een ware in
vasie in dat restaurant. Ze
konden ternauwernood allen
een plaatsje krijgen. Maar
iedereen schoof welwillend
een eindje op en ten laatste
had ieder „ouwetje" zijn
(haar) stoel. Al gauw gonsde
het om ons heen van stem
men. Maar hóé! De tongen
kwamen los. „Hè mens, is
me dat een weer! Foei, foei,
wat een afschuwelijke zo-
hè? „Nou,
waar wij in meerijden, daar
is m'n koffiemolen nog heilig
bij. Juffrouw Dinges in die
nieuwe Ford van meneer Dat-
tes, ja, dié zorgt wel dat
ze binnenkomt! Hé ober,
kunnen we hier geen soep
krijgen?"
„Nee dame, dat gaat niet
tot m'n spijt. Er is voor u
allen vooruit koffie besteld."
„Och, och, wat een pèt-orga-
nisatie!" „Zeg ober, is er
hier ook een café in de
buurt?", vroeg een oud heer
tje, dat zin had in een bor
rel.
een feit. Maar laten we ons
daardoor onze blijdschap en
dankbaarheid roven? Voor
de landbouw, voor de men
sen wier verdiensten afhan
kelijk zijn van het weer,
Voor hèn is het erg. Voor va-
cantie-gangers moet het niet
meer zijn dan een lichte te
leurstelling. Er blijft voor
hen immers nog zo ontzag
lijk veel over om dankbaar
voor te zijn. Alleen al de
rust van het dagelijks werk.
Overpeinzingen van Margaritha'
Ik moest aan Leontientje
denken Kind Oude van da
gen. Beiden teleurgesteld.
Maar het kind, dat in haar
argeloosheid een paradijs
heerlijkheid verwacht had,
kón niet beter weten. Zij
kwam wellicht voor 't eerst
in haar leven tot de ontdek
king. dat wij een verloren
paradijs hebben, al is zij zich
dit niet bewust. Haar teleur
stelling was daarom niet ver
mengd met de giftige drup
pels van ontevredenheid, ja
loersheid en haatdragend
heid, wat bij die ouden van
dagen wèl het geval was.
En de deze zomer onge-
wijfeld grote, teleurgestelde
middenmoot, tussen het kind
;n de oude?
We hebben het weer niet
mee in deze vacantie, dat is
die zij genieten mogen. Een
andere omgeving, uitslapen,
lezen, spelletjes doen, wande
len, enz. enz. Laten we het
allemaal toch waarderen in
het heden. Er kunnen nog
wel eens tijden komen, waar
in vacantiehouden ons een
mooie droom uit een ver
verleden toeschijnt.
Er zullen altijd mensen
zijn en hun getal is zèer
groot, die nooit en te nim
mer voluit blij en dankbaar
genieten kunnen. Dat zijn zij
wier hart onrustig in hen is.
Een mens, die de vrede met
God niet kent, die de ver
borgen omgang met Hem
niet beleeft, kan nóóit hele
maal tevreden en blij zijn
Dat is volstrekt onmogelijk
Wat zijn er in deze zomer
veel rampen met dodelijk-
afloop geweest, in binnen- en
buitenland. Ook daarin had
God veel tot ons te zeggen.
We hebben meegeleefd met
die vele rouwenden en in ons
gebed voor hen vonden we
troost voor onze machteloos
heid. Het was het enige wat
wij voor hen doen konden.
Ik hoop van harte dat geen
onzer heeft toegegeven aan
die ziekelijke en hardvochti
ge scnsatielust. die zovelen
uitdreef naar Marcinelle, al
leen maar om naar die ziels
bedroefde vrouwen te kijken.
Dit was wreed en weerzin
wekkend. Wie thuis of in zijn
vacantie-oord dichtbij Jezus
probeert te leven zal alle din
gen in het juiste licht zien
en levend in dat licht de te
leurstellingen en moeiten
vrolijk kunnen dragen.
Is dat niet over velen on
zer afgebeden, toen wij ge
doopt werden?
Een volmaakte vacantie,
een volmaakt feest, vol
maakt geluk beleeft geen
sterveling op aarde. Onze
hooggespannen verwachtin
gen. wat zijn ze anders dan
hunkering naar het verloren
paradijs?
En tóch mogen wij. dank
zij Jezus Christus aanleven
op het nieuwe paradijs, dat
onze stoutste verwachtingen
te boven zal gaan.
MARGARITHA
P.S. Willen de briefschrij
vers nog een paar weken ge
duld hebben? In mijn vacan
tie beantwoord ik alleen (per
soonlijk) de urgente brieven.
M.
Denk
aan
de lijn
Veel betekenissen heeft het woord
.lijn", en het wordt nog het meeste
genoemd als er eens een beetje
gesnoept wordt en iemand de goedbe
doelde waarschuwing geeft: denk om
lijn! Maar daarnaast zijn er nog
veel andere „lijnen" in onze kled
bijvoorbeeld, de lijnen in onze won
"i. wat heel belangrijk is. de liin
is werk.
Is het waar, wat vele buitenlandse
ouwen zeggen, nl. dat cr' in Neder
land zo omslachtig gewerkt wordt in
de huishoudingen? In hoeverre hebben
we behoefte aan tijd voor onszelf
willen we die sterk scheiden van
werk thuis? Welke lijn volgen we
de opvoeding van onze kinderen?
en zij de toon aan of hebben wij het
oor het zeggen?
Over deze vragen zal in inleidingen
in onderlinge gesprekken van gedach-
n gewisseld worden op een cursus
U"J3 tot 8 sep-
tasie een beetje uitleven, wat ze niet
kan met een japon, die alleen maar
japon is en meer niet. Rok met jas
je, rok met caraco'tje, rok met sto
la opeens zijn er drie, vier moge
lijkheden! „Separates", zeggen de En
gels-sprekende landen, „séparables",
de Franse. Wij houden meestal de
eerste term aan.
Het gevolg van dit alles is, dat rokken
fabrikanten met hun tijd mee moe
ten gaan. Zij slagen daarin niet al
len, want al klinkt het zo eenvoudig:
rok met jasje het is toch wel éven
de vraag welke stof en welke rok
zich laten combineren. Ook dat ver
eist nauwkeurige napluizingen. „Ash-
field Couture" slaagt daarin naar on
ze mening uitstekend. Om te begin
nen stelt men bij deze Nederlandse
firma hoge eisen aan de kwaliteit en
de kleur van de stof (eigen ontwer
pen laat men soms bij fabrikanten uit
voeren) en ieder ontwerp van een
model wordt uit en te na bestudeerd.
Bijna ouderwets-degelijk is de afwer
king, die hand in hand gaat met de
fijne kneepjes en geheimen van het
modevak. Sommige rokken worden ge
heel tegen gevoerd, van andere slechts
bepaalde banen, om een mooie „val"
te verkrijgen. De cocktail-separate,
waarvan u hier een plaatje ziet, is
voor wat de rok betreft, helemaal
gevoerd met nylon tulle. In een die
pe, niet ingestikte plooi zit de ritsslui
ting verscholen van dit witte jaquard-
ensemble. Heel kort is het bolero'tje,
voorzien van zes zwart fluwelen kno
pen. het materiaal van de mouwloze
blouse, die het derde onderdeel van
dit complet vormt.
Stevige, warme wollen rokken, van kam-
garen in donkere, vervloeiende tinten
zijn uitermate geschikt om in de win
ter bij het korte suède jasje te dra
gen. Er zijn rokken van lama mohair
(een menging van kamgaren met la
ma wol en katoen, nodig om de stof
stug te maken) met plooien die er per
manent in blijven. Het klassieke stolp
plooirokje van de andere foto, dat uit
losse (28) baantjes bestaat, moet
een begerenswaardig bezit vormen
voor de garderobe, ook zónder bijpas-
Rpnrip Inn"
Vruchten, die in het (schrale)
zonnetje rijp zijn gestoofd en die
we zó uit vuistje opeten, zijn van
niet te onderschatten belang voor
onze dagelijkse vitamine-portie.
Maar diezelfde vruchten zijn ook
op een bepaalde wijze toebereid
gezond én lekker.
bfaoorieeld rent nIporntr
ie,loofde Inmalen. V heef, doer, on,
l kilo tomaten nodig, verder wat soul,
peper, boter of margarine en paneer-
meel De 1 omMen „orden eer
sen. daarna in heet water gedompeld
en geschild. We. snijden ze in plakken
en bestrooien deze met peper en zout
en doen ze over in een braadpan. Een
paar klontjes boter of margarine er
tussen leggen en de tomalen in 5 d 10
minuten gaar laten worden. Overdoen
in een schaal en met gehakte peterselie
en paneermeel bestrooien.
Dan zijn er bananenbeignets. Benodigd
heden: een halve kilo bananen, ons
bakmeel, ongeveer 4 dl melk. 80 gr.
poedersuiker en 80 gr. boter. Van het
bakmt.l,
lorgd d, melk Urn,®k dik.
glad beslag maken. De schil van de
bananen afhalen en in de lengte mid
dendoor snijden. Dc helften voorzichtig
door het deeg halen en aan beide
zijden in de boter goudbruin bakken.
De beignets op een schotel leggen en
met poedersuiker bestuiven.
En at tl wel et
vruchten? Dan
dit kunnen w,
liter yoghurt
is yoghurt gemengd met
zult u ongetwijfeld ook
trderenop een halve
huisvrouwen, die ocp.
tember gehouden wordt op de volksho
geschool ,,'t Oude Hof" te Bergen (N H.)
ir- zal in de praktijk beoefend worden
t men kan doen met lijn en ideur
in de kleding, in de woning, in onze
bloemschikkingen en versieringen. Huis
vrouwen van alle leeftijden, uil alle
kringen en uit alle delen van ons land
zijn hartelijk welkom.
De Com.ppp, de piede', (he, *p,
dan wel geen Nederlandse vruchten
maar dat hindert niet!) worden in de
slaolie lichtbruin gebakken. Dan tcor-
den er twee eetlepels suiker doorheen
we toe en het geheel mengen we met
ae yoghurt.
