Het geheim van het
Nieuw geestelijk blad
BBD
Moeilijkheden en mogelijkheden van de
gemengde verloving
DR. BILLY GRAHAM SCHRIJFT
EEN NIEUW BOEK
De bekende evangelist Billy Graham, die nog niets van zijn popu
lariteit heeft verloren, heelt een tweede hoek geschreven. Alleen al
dat feit is voldoende om het een goede lezerskring te verzekeren en
toch is het allerminst belangrijk dat het door hem is geschreven, be
langrijker is de inhoud natuurlijk Zijn eerste boek „Vrede met God"
was ongetwijfeld in vele delen der wereld een bestseller. Reeds nu
is er in Engeland en Amerika een pocketuitgave verschenen en dat
is over het algemeen een heel goed bewijs van succes. Later is er nog
een ander boek onder de naam Graham verschenen bij een andere
uitgever onder de titel „Leven zonder vrees" maar dat was eigenlijk
geen boek van hem, het was slechts een Nederlandse bundeling van
verschillende van zijn preken.
Als men in het nieuws komt
is iedereen er wel op uit om er
beter van te worden. Toen hij
voor het eerst in Nederland zou
spreken kwam er zelfs een mu
ziekstuk uit onder de titel „Billy
Graham-mars". Het was
„Voorwaarts christenstrijders". In
de Engelse taal is wel een dozijn
boeken verschenen over zijn leven
of over de campagnes, die hij
heeft gevoerd, en dan denk ik
nog niet eens aan de talloze bla
den, die preken afdrukken, meestal
zonder zijn toestemming of mede
weten.
De grote vraag is zal dit nieuwe boek
vlot gekocht, maar slecht gelezen wor
den? Zal het een bestseller zijn van deze
week. maa" volgend jaar als decor in
een boekenkast staan?
Reeds het onderwerp
van dit boek is ongewoon,
misschien niet zozeer in
Europa als wel in de
Verenigde Staten. De po
pulaire titel „Het geheim
van het geluk" die zeker
trekt, is eigenlijk geba
seerd op de zaligsprekin
gen uit Mattheus 5 3-10.
Deze zaligsprekingen be
horen weer tot een ge
deelte dat bekend is ge
worden onder de naam
..Bergrede". Vooral in de
Verenigde Staten is deze
Bergrede zeer vaak gebruikt
evangelie te prediken dat geen Evangelie
is. Men wilde niet in de verzoening ge
loven. maar meende in deze Bergrede
een andere weg tot God te vinden. Men
meende dat Christus daar liet zien hoe
wij moesten leven. Men sprak van -de
gulden regel als levenswet. Het gevolg
daarvan is dat de orthodoxie vooral in
deze eeuw de Bergrede links heeft laten
liggen. Slechts een enkeling waagde
zich er aan, en voor Evangelieverkon
diging was hij beslist ongeschikt althans
men meende dat. Nu heeft Graham
juist deze Bergrede en dan nog maar
eigenlijk een heel klein onderdeel (de
zaligsprekingent aangegrepen als lei
draad voor zijn boek. In de meeste
commentaren komen juist deze paar
verzen er het karigst af.
NIEUW COMMENTAAR?
Heeft Graham nu een nieuw, uitvoeri
ger commentaar op deze verzen gege
ven? Neen. Graham gaat alleen in op
wie zalig genoemd wordt, dus: de
men van geest, die treuren, zachtm<
digen enz. Hij wijdt geen enkele ai
dacht aan wat God hen belooft. Het
woord zalig vertaalt hij door „gelukkig",
wat terecht mag, volgens Thayers Greek
Lexicon en hjj laat dan zien hoe wij
armen van geest, en dus gelukkig,
zachtmoedigen, en dus gelukkig kunnen
worden. Ieder hoofdstuk is een brok
evangelie verkondiging, is een roep tot
bekering.
Bij het lezen van het boek, dat een
voudiger is dan zijn eerste „Vrede met
God" en uit minder gesproken materi
aal bestaat, vraagt men zich onwi"
keurig af. wat zijn kracht toch wel
Men is meer geneigd te zeggen wat het
boek niet heeft dan wat het wel bezit.
Zegt men niet vaak dat onze prediking
meer actueel moet zijn en meer op de
problemen van de tijd moet ingaan'
Graham bekommert zich er niet om
Zijn prediking is slechts voor één be
paald soort mensen actueel, nl.
hen die vrede met God zoeken, die i
vergeving van zonden en zekerheid
het geloof verlangen. Misschien komen
daarom zovelen naar hem luisteren, om
dat hij in wezen dus wel actueel is.
Graham heeft geen bijzondere stijl.
Zijn hoofdstukken zitten vol aanhalin
gen uit de Bijbel. Gemiddeld worden
er in ieder hoofdstuk rond de twintig
teksten aangehaald. Maar toch zijn ze
zo één met de tekst, dat het in het ge
heel niet stoort. Zijn zinnen zitten vol
..tale Kanaans" en vrijwel nergens wor.
den Bijbelse termen uitgelegd. Wel ont
dekte ik dat hij theologische termen uit
legt. die hij over het algemeen ver
mijdt. Wij doen het vaak andersom
Isaac Newtons
getuigenisI j
Isaac Newton ivas één der groot-
ste geleerden uit de 19e eeuw. Toch
was hij tevens een groot gelovige
en zei eens: Met mijn telescoop
kan ik miljoenen en miljoenen
kilometers ver de ruimte in kijken,
maar ik kan mijn telescoop terzijde
leggen, mijn studeerkamer binnen-
gaanneerknielen in ernstig gebed
en ik zie dan meer van de hemel
en ben dichter bij God dan ik ooit
zou kunnen zijn met mijn telescoop
en materiële hulpmiddelen op
aarde."
r eens naar deze zin: „Dit betekent
dat God alle vroegere zonde en gebrek
vergeeft. Hij veegt onze lei schoon. Hij
neemt onze zonden en werpt ze in de
diepte der zee en doet ze even ver weg
als het oosten verwijderd is van het
westen". Uitgezonderd het (ouderwetse)
beeld van de lei, zijn de andere beelden
puur Bijbels.
PURE UITLEG
Billy Graham werkt weinig met voor
beelden en verhaaltjes. Een enkele keer
gebruikt hij een „venstertje in zijn
preek" maar meestal geeft hij een pure
en bijbelse uitleg van het onderwerp. Als
hij evenwel een voorbeeld gebruikt dan
pakt het. Als hij spreekt over valse cri-
tiek op de medemens schrijft hij: ,,Ik
ben eens door een bij gestoken. De an
gel deed mij zeer, maar de bij nog
meer de bij stierf ten gevolge
de beet. maar ik niet".
Men heeft hem wel eens verweten dat
hij niet inging op de vragen van deze
tijd. maar in dit bock spreekt hij zich
wel uit over verschillende onderwerpen
zoals b.v. ontwapening: „Ik ben e
min een pacifist ten aanzien van het
internationale leven als in kleine kring.
De wet en haar handhaving, hetzij in
een stad of in een land. berusten op de
Bijbel en daarna op het gezond ver
stand. De sterke arm moet de gemeen
schap beschermen tegen boosdoeners".
Ook aan de sociale aspecten van de
boodschap schenkt hij wel aandacht, zij
het dat hij de noodzakelijkheid van een
persoonlijke bekering voorop zet en hij
zonder wedergeboorte geen hoop voor
verbeteringen ziet. Als hij spreekt over
zalig zijn de barmhartigen". dan is
zijn eerste punt: Ten eerste kunnen wij
barmhartigheid tonen doordat ons de
maatschappelijke noden van onze mede
mensen ter harte gaan. Hij
der meer: „Hier is
één gebied waarop
wij gefaald hebben!
Wij hebben gerede
neerd over religie
hebben gedebat
teerd over bepaalde
punten van de leer,
terwijl de wereld
stervende was van
ellende zonder de
noodzakelijkste le
vensbehoeften en
veelal zonder hoop".
Ongetwijfeld zal
dit boek, dat vol
komen pretentie
loos en onopge
smukt een eenvou
dige heilsboodschap
wil brengen velen
ten zegen zijn. Ve
le kerkelijken zul
len het lezen en
vele randkerkelij-
ken. Of de zonen
van de verloren zonen het zullen be
grijpen? Waarschijnlijk niet, tenzij de
„bekeerde verloren zonen" het hun
„Ga voorlopig niet
naar Spanje
De Bond van Predikantenverenigingen
in Duitsland, die dezer dagen in Flens
burg bijeenkwam, heeft besloten aan de
gemeenten een oproep
te doen uitgaan om
voorlopig niet de vakan
tie door te brengen
Spanje, nu de protestant
se geloofsgenoten in da-
land nog steeds op aller
lei wijzen worden ge
plaagd. vervolgd en al:
minderwaardige burgers
worden beschouwd e
handeld
Het is te hopen, dat
deze oproep enig succes
heeft en dat de Spanjaar
den dan maar eens zien.
dat er minder vreemdelingen naar hun
land komen dan vorig jaar. Er zullen
getwijfeld protestantse Duitsers zijn, die
de raad van hun predikanten zullen op-
Er zouden ook (heel wat) protestant
se Nederlanders moeten zijn, die di
land mijden zolang hun geloofsgenoten
daar met een zeer kwalijke vinger
den nagewezen. Het seminarium te
drid is nog steeds gesloten en in de of
ficiële houding tegenover de protestan
ten verandert niets. Hoe men dit in r.k
kringen in ons land dan ook wil noe
men: in Spanje vormen de protestan
ten een onderdrukte minderheid.
ZATERDAG 11 AUGUSTUS 1956
in de Verenigde Staten
Het fundamentalisme ontwaakt voor
wetenschappelijke waarde
Verlies of winst?
Teruggekeerd van de conferentie van
het Convent van Christelijk Sociale Or
ganisaties, kwam ds. W. Wiersinga
de volgende mededeling bij zijn
meente Bleiswijk aan: „Iemand
telde op deze conferentie, dat hij Drief-
wisseling voerde met een Oost-Duitser.
In deze brieven had hij zijn medege
voel geuit met de Oostduitser in ver
drukking.
Maar het antwoord luidde: Heb geen
medelijden met ons, maar met uzelf
Want. zo schreef deze christen in Oost-
Duitsland: Toen Constantijn het chris
telijk geloof tot staatsgodsdienst ver
klaarde. kreeg de kerk drie dingen, die
drie verzoeken voor haar bleken te zi
namelijk 1) ze werd een vorm in
maatschappij: 2) ze kreeg bezit; 3)
verwierf populariteit.
Al deze drie dingen werden de kerk
in de Russische zone ontnomen. Maar
ze ontving de drie gaven van de oude
kerk der eerste eeuwen weer. nai
lijk: 1) Gods woord; 2) het gebpd
3) het getuigenis.
Kunnen wij er misschien iets uit le-
(Centraal Weekblad).
Onlafigs schreef Chr W J Teeuwen in „De Strijdende Kerk"
een artikel onder het opschrift „Kerkelijk Persprobleem". Het
schenkt aandacht aan het feit, dat in de gereformeerde kringen nog
steeds dezelfde vooroorlogse versplintering van de pers te zien is.
Met verlangen kijkt hij dan naar het blad „De Hervormde Kerk",
dat in 10 jaar ongeveer 80.000 abonnees heeft gewonnen en hij
spreekt de wens uit dat de gereformeerden ook eens zover zullen
zijn.
Ook in het bilïtenland kent men deze
versplintering, vooral in de Verenigde
Staten. Terwijl de vrijzinnigen het zeer
goed geredigeerde en alom gelezen blad
„Christian Century" hebben, kennen de
orthodoxen een groot aantal bladen, zoals
Moody Monthly (oplage 85.000), Chris
tian Life (60.000). The Sunday School
Times (65.000), Christian Herald <300.000).
maar al deze bladen richten zich tot de
„kleine luyden", hebben geen van alle
enige invloed in de wetenschappelijke
wereld.
Juist onder de orthodoxie is evenwel
een versteviging gekomen van het we
tenschappelijk werk. Meer en meer gaat
men zien. dat een universiteitsopleiding
grote waarde bezit en er is zelfs een
stroming, die de vrijzinnigen naar de
(wetenschappelijke) kroon willen ste
ken. Het onlangs gestichte Fuller Theo
logical Seminarium heeft zich in enkele
jaren reeds een zeer belangrijke plaats
veroverd in de wetenschappelijke we
reld. Het is geen wonder dat men dus is
gaan denken in de richting van een we
tenschappelijk verantwoord blad. dat
werkelijk invloed zou kunnen uitoefenen
en een antwoord zou kunnen geven op
vrijzinnige vragen. Billy Graham heeft
reeds lang met dit idee rondgelopen en
hij stond aan ock geheel achter de plan
nen om tot de stichting van een derge
lijk, orthodox, wetenschappelijk, inter
kerkelijk blad over te gaan. Toen de
plannen evenwel bijna klaar waren,
heeft hij toch gemeend zich te moeten
terugtrekken. Hij werkt samen met alle
kerken, maar zeer zeker zou hy zich over
verschillende dogmatische kwesties moe
ten uitspreken in een dergelijk blad en
dus aan Invloed verliezen. Hij wil zijn
evangelisatiewerk niet op het spel zet
ten. De plannen van zijn schoonvader
L. Nelson Bell (a fighting presbyterian
een vechtende gereformeerde) en Carl
Henry, professor van Fullers Semina
rium, die zijn leeropdracht teruggegeven
heeft om als hoofdredacteur te kunnen
optreden gaan echter door. Op 15 okto
ber van dit jaar zal het eerste
uitkomen. Meer dan 250.000 geestelijke
leiders in de Verenigde Staten. Canada
en in alle delen der wereld zullen een
gratis jaarabonnement ontvangen. Het
blad heeft naast de vier redactieleden
48 medewerkers die regelmatig bijdra
gen zullen geven. Onder hen bevinden
zich de bekende professoren Wilbur M.
Smith, Bernard Ramm, G. C. Berkouwer
(Amsterdam) en F F Bruce (Engeland).
Bovendien zullen de 43 correspondenten,
die over de gehele wereld verspreid wo
nen regelmatig voor nieuws zorgen. On
der de correspondenten bevindt zich
voor Nederland prof. Brillenburg Wurth
uit Kampen.
In het eerste nummer schrijft Billy
Graham een artikel „De autoriteit van
de Bijbel in de Evangelieverkondiging",
terwijl in de komende nummers prof.
Berkouwer een artikel wijdt aan het
veranderde theologische klimaat in
Europa. Bovendien wordt reeds een ar
tikel van prof. H. van Riesen uit Delft
aangekondigd: „De Kerk en het sociale
probleem." Dit laatste artikel laat alleen
al zien dat de orthodoxie van Amerika
ook aandacht wil gaan schenken aan
de sociale aspecten van de boodschap
van de Bijbel. Brillenburg Wurth zal
een artikel wijden aan de Theologie van
Niebuhr. dat hij ook reeds deed in het
blad Ad Fontes onder de titel „Het zon
deprobleem in de theologie van Niebuhr".
Dit blad, dat in de eerste plaats be
stemd is voor de geestelijke leiders van
de Verenigde Staten wil meer bereiken,
nl. een spreektrompet worden van de
orthodoxe geestelijke leiders in de we
reld. Zal het slagen? De hoofdredacteur
staat in Amerika bekend als een „high
brow" (spotnaam voor mensen uit de
hogere wetenschap) en de vrees werd
reeds geuit dat hij ver over de hoofden
heen zal schieten. Het is in ieder geval
een interessant experiment van de or
thodoxie.
Co-existentie (I)
worden om een vreedzaam u_
kaar leven van Oost en West te be
schrijven. Met Oost en West wordt
dan niet de Europese beschaving be
doeld en de oosterse uit Azië, maar
christendom en communisme. Rus
land en Amerika (met Europa als
bufferstaat), democratische volkeren
en volksdemocratie.
In de afgelopen weken kwam het
woord evenwel naar voren in de ver
houding tussen de roomse kerk en
het communisme, tussen Vaticaan en
Moskou. De Sowjetregering is name
lijk bezig om via de rooms-katholieke
kerk in Litauen een overeenkomst te
treffen met het Vaticaan. De commu
nisten hebben geprobeerd om in Li
tauen een vrije nationale katholieke
kerk te stichten los van Rome. maar
het is niet gelakt. Nu echter wordt
Litauen aangeprezen als een land van
godsdienstvrijheid en men wil een
soort vrede met het Vaticaan berei
ken. Het Katholiek Nederlands Pers
bureau. dat dit bericht doorgaf, laat
echter voldoende doorschemeren, dat
er onmogelijk sprake zal kunnen zijn
van een co-existentie. Atheïsme en ge
loof kunnen niet naast elkaar bestaan.
Communisme en katholicisme zijn bei
de autocratische bewegingen, die op
wereldrevolutie uit zijn. Zij zullen
altijd water en vuur zijn. Maar het
zelfde geldt van het protestantse ge
loof. Nimmer zal de Kerk van Chris
tus kunnen toestaan, dat op één plaats
in de wereld het Evangelie niet in
zijn volle kracht gepredikt kan wor
den. Iedere nieuwe generatie van lid
maten heeft een verantwoordelijk
heid jegens de gehele wereld. Nim
mer kan zij daarom er in toestem
men, dat bepaalde delen van de we
reld gesloten zijn.
Al kan zij dan niet strijden, de kracht
van het gebed zal de muren omver
moeten werpen. Juist daarom verga
dert de Wereldraad achter het ijze
ren gordijn. Zij heeft daarmede wil
len zeggen: Wij nemen geen genoe
gen met een in tweeën verdeelde we
reld. Ook als wij ons niet één kunnen
voelen met deze groep kerken, moe
ten wij deze les van haar aanvaar
den. Als christen en als kerk heb
ben we maar één taak: niet de ker
stening van de wereld, want dat zal
volgens de Bijbel nooit plaats vinden,
gehe" dC verkondiging van het Evan-
Co-existentie (II)
Op het terrein
stelling 1958
sprake zijn
Dei'
an de wereldtentoon-
Brussel zal er wel
co-existentie tussen
katholicisme, want
st het paviljoen „Ci-
de rooms-katholieken
Rusland toegewezen. Rusland
In hel atelier voor
gebrandschilderd
glas van de N.V.
A. N. de Lint te
Delft wordt thans
geiverkt aan twee
gebrandschilderde
de kerk
Kri
ngen,
beeld door een ge
zin op het dak van
een bedreigd huis.
'.ede
zal de redding voor
stellen. De glazenier
W. L. Wagemans
staat hier b\j zijn
schepping.
,Want die getrouwe Heer..."
Een vreemde vrouw is in de kerk gelopen
vanmorgen, even voor het zegenwoord.
Zij had geen zondagsmantel kunnen kopen
maar had van buren Jezus' naam gehoord
De koster had er overheen gekeken
en even ergens anders op gelet
ze zocht langs vreemden en het had geleken
of hier het evangelie stalles kende en parket
Zo had ze banken afgezocht, een teken,
een vage hand gaf haar een plaats te leen
en dankbaar was ze daar dan neergestreken
net op 't moment dat satan ook verscheen
En al haar vreugde werd tot waas verweven
toen naast haar koud een stem verwijtend sneed:
„U zit op 't kussen van een ander, leest u even:
„Gereserveerd"ik weet niet of u 't weet"
Toen koos de vrouw de uitgang langs de toren
haar wijze ogen vroegen maar niet meer.
En buiten kon zij d'anderen horen zingen:
„God heb ik lief, want die getrouwe Heer
Jonge mensen tussen de kerkmuren (I)
Mag de kerk de liefde tussen twee jonge mensen
in de weg staan? Deze vraag dringt zich telkens weer
op, wanneer een jongen en een meisje uit verschillende
kerken elkaar vinden. Vele jongeren van vandaag
menen, dat de kerk dit maar goed moet keuren. In
ieder geval zijn ze niet van plan aan de dominee te
vragen of het mag. Ook al „mag" het niet ze laten
elkaar niet los. In hun jonge leven openbaart zich dan
de tragiek van kerkelijke verscheurdheid. Is er een
uitweg?
De gemengde verloving is
geen theoretisch begrip; het is
een werkelijkheid waarmede el
ke zielszorger dagelijks in aan
raking komt. Moderne christen-
jongeren laten zich door de kerk
niet voorschrijven van welk meis
je ze precies mogen houden.
Trouwens wat kun je er als
jongeman aan doen, wanneer je
ontzettend veel gaat houden van
een meisje, dat er een andere
geloofsovertuiging op na houdt?
Moet je soms beginnen te vra
gen of „ze" Hervormd is of
Gereformeerd, of Chr. Gerefor
meerd. of Gereformeerd (onder
houdende art. 31 K.O.voor je
een avondje met haar uitgaat?
Wanneer het dan blijkt, dat dit
het meisje is, dat bij je past.
de vrouw waarvan je gedroomd
hebt, moet je het dan uitmaken,
omdat je familie in opstand
komt of omdat een ouderling
een zuur gezicht zet?
Deze en dergelijke overwegin
gen werpen vele jongeren ons
voor de voeten. Is het hun schuld
soms, dat de christenen zo ver
deeld zijn? Moet zodoende alle
ellende van de vroegere gene
raties met hun kerkelijke wan
prestaties op hun nek geschoven
worden? Daar bedanken zij
voorHebben zij geen gelijk?
Wanneer we in deze artikelen
iets willen zeggen over de „ge
mengde verloving" is het nood
zakelijk goed te onderscheiden
Men kan daaronder verstaan het
samengaan van, laten we zeg
gen: een christelijk meisje en
een buitenkerkelijke niet-gelovi-
ge jongeman. Het is ook moge
lijk daarbij te denken aan het
samengaan van een protestante
jongen met een katholiek rtei:-
je. De derde, meer voor de hand
liggende mogelijkheid is dat
twee jongeren beiden van pos.-
tief christelijke huize de weg
naar elkanders hart vinden, hoe
wel ze tot verschillende kerken
VEEL GEVAREN
Wat het eerste betreft, moeten
ve met onze hand op de Bijbel
'olhouden, dat dat niet mag
Hier liggen onnoemelijk veel
gevaren. Het is menselijk ge
sproken een lot uit de loterij als
het goed gaat. Of staat er soms
niet in de Schrift: „Vormt geen
ongelijk span met ongelovigen"
.Of welk deel heeft een gelovige
amen met ppn ongelovige?" (2
Kor. 6 14. 15). De Bijbel
schildert ons hier het beeld, dat
n één span. of onder één
juk bij elkaar gebracht wordt
wat niet samenhoort. Daarbij
denken we even aan een heel an
dere tekst: „Gij zult niet ploe-
men." (Deut. 22
10). Ja. zo n on
gelijk span, waar
bij ieder naar
een andere kant
trekt hebben we
veel te dikwijls
in de praktijk
Ik denk
die gerefor-
;rde vrouw
munist. „Hoe
bent u aan elkaar
gekomen?" En
dan komt het
verhaal: „Ja,
vroeger toen wij
verloofd waren
wel met mij
heeft dit aanvaard.
Waar de kerk faalt...
De vraag werd gesteld aan een Jonge
zendelinge in het hartje van Afrika
door een Afrikaanse werkster, -'ie
irr-1- ,le'P ki) het huishoudelijk werk-
..Wij kunnen maar niet ontdekken
waarom U hierheen gekomen bent om
ons te vertellen hoe wij onze proble
men moeten oplossen, terwijl U zelf
uw eigen problemen nog niet eens od-
lossen kunt." F
„Wat bedoel je daarmee?" was de ver
baasde en enigszins boze wedervraag.
Had zij geen groot offer gebracht
haar huis verlaten, een moeilijke taai
i goed inkomen opgegeven
het Evangelie? Bad
's zondags geen
geleerd,
en dat alles
ze niet veel e..
godsdienstonderwijs?
I""1" "ntwoordde de vrouw, „U kunt
zonder te kib-
„Wel'
als zendelinge
beien in het zendingshuiV samen mei
WOnen' hoewei u «1» Chris-
ten bent opgegroeid. Hoe zouden wii
«iTT/1 Iel°ven dat Uw «odsdienst ons
win f'ik.ane,n helpt om samen te wer-
Ken en te leven?
Deze opmerking kostte haar menige sla
peloze nacht en toen ik het
vertellen, dacht ik aln mijn eigen h^i
selijk leven. Het is SmaSSiikto
u ha<i hard gewerkt. Men-
ISikt Jk Uw h°ofd «e-
zaniict u moet vroeg weg en het
e en staat „iet op tafel. Het is te ve"
dit maar «oed te falen.
i gemakkelijk geïrriteerd
voelen. En juist de kleine dingen la
ten zien of het geloof wel echt is.
Doodslag
Iedere zonde, hoe zij ook hete. zon-
ons ora zo te zoggen ontglip-
p®n- waaraan wij niet denken en die
nen en, pnheduidend toeschij
nen als een speldeknop iedere „on-
rLuf- w .vergieten van het bloed
Gods; het is een doodslag, aan Hem
begaan.
Kohlbrugge.
ging hij nog
we getrouwd
waren. Toen was het uit. En nu
ligt ons hele gezin uit elkaar.
En wij staan als vreemden te
genover elkaar. In het gunstigste
geval laat dan de andere partij
de christelijke nog vrij in ge
loof en kerkgang, maar soms
wordt het een stille sabotage of
ook een keiharde oppositie
Vraag niet waar dan het huwe
lijksgeluk blijft.
Jonge mensen, die denken dat
geloof en liefde niets met elkaar
te maken hebben, kijken niet
verder dan hun neus lang is.
PROTESTANT EN
KATHOLIEK
Wat zien jongelui van refor
matorische huize in meisjes van
rooms katholieke overtuiging?
Zijn deze meisjes vlotter, aan
trekkelijker, amusanter en vro
lijker in uiterlijk en levenshou
ding dan jongeren van hetzelfde
geslacht aan de andere kant van
de streep die protestanten van
roomsen scheidt? In ieder geval
doet zich vaak het feit voor dat
een protestantse jongeman de
voorkeur geeft aan een rooms-
katholiek meisje, of omgekeerd
Moeten wij
loving Hoe zal
denheid ziin
ONDERSCHEIDINGS
VERMOGEN
NOODZAKELIJK
diepst
hart, wannee
kan bidden?
het
En hoe zal men
dan samen kinderen opvoe
den? Dat het nimmer goed ge
gaan is zou ik niet durven bewe
ren. want het is niet uitgesloten
dat de buitenkerkelijke ofwel de
ongelovige toch tot het geloof
bewogen wordt. Wie daarop ech
ter speculeert is een dwaas. Te
genover enkele gevallen waarin
de verhoring van een jarenlang
gebed gevonden werd. staan hon
derden gevallen van desillusie tot
het einde. Ik denk met groot
respect terug aan het vlotte meis
je dat hield van een ongelovige
jongen. Zij gaf hem enige tijd
om tot het geloof te komen en
God te vinden in de kerk. Toen
bleek dat dit niet ging, maakte
zij het onverbiddelijk uit Liever
dit verdriet nu dan later het
grootste ongelijk. Bravo!
geen christe-
men? En wan
neer twee van
hen elkaar
vinden, zou
hemelse
willen trou
wen? ..Men moet de dingen toch
niet zo zwaar opvatten", hoor ik
iemand zeggen. Weet u dan iets
van de praktijk af? Herhaalde
lijk heb ik in mijn arbeid onder
buitenkerkelijke dergelijke huwe
lijken gezien. Gevolg? Geen van
beiden gaat meer naar de kerk.
„Dat kan toch niet", zegt men.
„die kerken liggen veel te ver
uit elkaar". Er zou dan een
scheur in het huwelijk ontstaan
naar het bekende spreekwoord;
twee geloven op één kussen,
daar slaapt de duivel tussen
Om deze duivel dan op een af
stand te houden doen ze beiden
„nergens" aan. En de kinde
ren? Neen, die zijn niet gedoopt,
want waar zou dat moeten ge
beuren? De ene wil niet. dat
dit in een roomse kerk gebeurt
en de andere voelt niet voor de
protestantse doop. Deze mensen
en vooral hun kinderen gaan
doorgaans voor de christelijke
godsdienst verloren. De voorbeel
den daarvan liggen helaas voor
het grijpen. De religie is dus
opgeofferd aan de „liefde" Daar
om moet ik een ernstige waar
schuwing laten horen. Jonge
mensen, weet wat je doet!
„JE DENKT MAAR..."
Daar komt nog iets anders
bij: de absolutistische praktijk
van R.K. zijde. Elk huwelijk dat
niet in de rooms katholieke kerk
gesloten is, wordt, wanneer er
een katholiek in het spel is, een
voudig niet als huwelijk erkend
Een vrouw die rooms katholiek
gedoopt is. kan tot haar stomme
verbazing de pastoor horen zeg
gen: „Je denkt maar dat je ge
trouwd bent, maar daar is niets
van waar. Je leeft alleen maar
met die man en je kinderen zijn
buitenechtelijk". Dat mogen wij
de pastoor weer niet kwalijk ne
men. want dat is nu eenmaal de
roomse opvatting. Als consequen
tie brengt deze roomse zienswij
ze mede. dat als -ie een de an
der verlaat er van scheiding
geen sprake is. Ze waren im
mers niet getrouwd! Waarom
zou ze daartoe op een gegeven
ogenblik niet opgewekt worden?
Daarom dringt de R.K. kerk zo
sterk op een kerkelijk huwelijk
aan. Maar als een jongeman
met een variatie op een bekende
historische uitspraak denkt: Ma-
wel i
ard
dergelijke schijnhou-
ding katholiek wordt, is dat laf.
Als er nog een greintje reforma
torisch geloof over is zal hij
zich nimmer thuis kunnen voe
len bij de Maria verheerlijking.
Ellende is het gevolg.
De gemengde verloving van
jongeren, die beiden uit een re
formatorisch milieu komen, ligt
vanzelf op een heel ander vlak.
Daar komen we volgende week
op terug.
