Zijn moeder vond hij terug.
maar't oude huis niet meer
Ik
Gevleugelde weerprofeten
MIEBEL BIJ DE MASSAJEUGD
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 11 AUGUSTUS 1956
Hij was een echte
Rotterdamse jongen. In
het Hang stond zijn wieg.
En een van zijn grootste
liefhebberijen was rond
te scharrelen langs de karren en schuiten op de Vismarkt, Zijn
moeder was weduwe en zijn twee zusters waren werkzaam op
een fabriek.
En Henk van der Wees zelf? Op school behoorde hij tot
de beste leerlingen. Wel wa6 hij altijd druk, soms brutaal, maar
dat waren de meeste jongens. Meester Brouwer hield van
Rotterdam en aanvaardde zijn jeugd zoals ze nu eenmaal was.
Hij kon goed met haar opschieten en haar grollen en nukken
nam hij op de koop toe. Henk van der Wees stond bij hem in
een goed blaadje. Een heldere kop. Een jongen, die 't vaak
moeilijk had met alles wat daar binnen in hem woelde en
bruiste. Hij vocht dikwijls met zichzelf. Zijn kornuiten merkten
dat zo niet, maar zijn meester wel.
Af en toe ontmoette de weduwe meester Brouwer wel eens
en vroeg hem dan wat hij van haar jongen dacht. Dan kwamen
een paar diepe rimpels op des meesters voorhoofd en z'n hand
streek door zijn reeds grijzend haar. Voor Henk bestonden vele
mogelijkheden. Maar ook werd hij bedreigd door talrijke ge
varen. Ja natuurlijk, dat gold voor iedere Rotterdamse jongen,
maar heel in 't bijzonder voor Henk van der Wees. En als
meester Brouwer 't gezicht vol liefde van 't kleine vrouwtje
vóór zich zag, dan sloeg hij haar bemoedigend op de schouder.
„Kop op, moeder en we moeten ook aan God wat durven
overlaten
bericht. Een brief van moeder! vaderstad. Met
Hij was lang onderweg geweest
maar bereikte toch het zonnige
Afrika. Wat een vreugde bracht
kinderen
stapte hij in een
auto, die hen
geteisterde vaderFand? En op on- vlug naar het
geregelde tijden volgden via het Nieuwe Westen
Rode Kruis korte mededelingen, bracht. Daar
woonde Mies,
hij de Tafelberg aan de kim ver
schijnen.
De eerste maanden in 't prach
tige land waren zwaar en vol ont- ■■■■■■■■PI
bering. Maar hij hield vol. Dit deze blijde tijding uit het
was de kans van zijn leven en hij >-
zou alle krachten inspannen om
die kans te grijpen. En 't lukte.
Via.de wonderlijkste jobs wist hij De toestand
voet aan wal te krijgen. Hij kreeg Later las
werk op een timmerfabriek, waar
van de eigenaar twintig jaar ge
leden ook uit Nederland was ge-
emigreerd.
Het werk was voor Henk nieuw,
maar hij wist zich spoedig zekere
bekwaamheid te verwerven. Een
paar jaar daarna behoorde hij tot
de kern van 't talrijke personeel.
Zij ambitie voor de arbeid jroei-
hoorde Henk van
iwe bombardementen, van ar-
en honger, van wegvoering
massagraven.
bij
Kon hij toch
helpen. Hij leefde in over
vloed en zijn oude moeder jvel-
licht in honger
de e
bewust, dat hij
jongeman
bezat.
Na verloop van weer enige ja
ren werd Henk van der Wees de
leider van het steeds zich uitbrei
dend bedrijf. En toen hij de di
recteur vroeg om de hand van zijn
dochter was deze daarmee zeer in
genomen. Zelf had hij geen zoon,
maar met groot vertrouwen kon
hij straks de timmerfabriek
vreselijke beproeving
een einde toen in n
radio het bericht bracht: Duits
land heeft gecapituleerd. Ook Ne-
De volgende dagen ging Henk
e nieuwe stad bekijken. Hij her
ellende. Deze kende Rotterdam niet meer.
weilijk, de eindjes
knopen. Daarom
ltiii iau
Henk i
vrij!
van de schaarse
van 1956 arriveerde den,
i der Wees weer in zijn baar
?nJferit Lang stond hij stil bij het aan-
n.ufV grijpende beeld van Ossip Zad-
Maar telkens keek hij om. Daar
lag vroeger het Hang. Daar stond
eens het oude huis. waarvan zelfs
de plaats niet was terug te vin-
,ar welks beeld onuitwis-
zijn hart stond gegrift
't Is dikwjjls
brengt de morkt, waar nieuw
sowel als gebruikt te koop wordt
aangeboden, nog wel eens uit
komst. De koopman, met ogen
van achter en van voren, heeft
er geen bezwaar tegen, dat de
klanten zelf zoeken en keuren,
wat van hun gading is. En dan
maar handelen over de prijs
hield van zijn vrouw en kinde
ren. Maar die geheimzinnige, ver
re stem bleef ^roepen en lokken
geen macht ter wereld was in
Toen Henk's schooljaren voor
bij waren, kwam hij op een han
delskantoor. Daar zat voor hem
wel iets in, dacht ook meester
Brouwer. In rekenen en opstellen staat hem
was de jongen altijd goed ge- te brengen. De vader
weest en dat zou hem nu zeker te
pas komen. Lessen van een
avondcursus zouden hem verder
moeten bekwamen. Natuurlijk
moest Henk als jongste bediende
beginnen. „Maar dat heb ik óók
moeten doen," zei de procuratie
houder.
zelf
uit 't zakenleven terug
ken.
In 't 1
een moeder met haar beide doch
ters met belangstelling en dank
baarheid de levensgang van de
zoon en -broer in Zuid-Afrika.
Meester Brouwer die een paar
luwen zijn de bouwvakarbeiders in de vogelwereld
ïrongelukte hij. jaar geleden overleden was
Meester Brouwer die reeds de kreeg dus toch gelijk Henk maak_
school verlaten had, werd in de
genomen. De goede
Maar dat heb ik óók keek bedenkelijk, dacht lang na
zei geruime tijd geen woord,
hij kende dat sterke verlan-
kreeg dus toch gelijk,
te 't best, kwam zelfs tot grote
welvaart.
De brieven van moeder werden
met intense belangstelling gele-
spoedig beantwoord. De
werd er wel eens tussengenomen,
maar daar kon hij best tegen.
Henk was gewillig
en yverig en op
het eenvoudige ad
ministratieve werk,
dat hem werd op
gedragen, deed hij
goed zijn best. In
derdaad: dat kon
best wat worden
In het donkere
bovenhuis aan het
Hang woonde een
dankbare moeder met haar drie
kinderen.
Met de meisjes had ze nooit
last. Het leven
Afrikaanse fabrieksdirecteur bleef
----- -. in zijn hart de Rotterdamse jon
de dat ook uit zijn eigen jonge die met het wel en wee van
Jaren. Maar was dat zonder va£jerstad bleef meeleven. Na
de jaren van malaise volgde weer
een tijdperk van bloei. Als 't zo
bleef doorgaan zou Rotterdam
nog eens worden de eerste haven
stad van Europa.
Maar m mei 1940 werd Neder
land door de legers van Hitier
overvallen. De binnenstad, het
oude hart van Rotterdam, werd
verwoest. Henk van der Wees ver
nam de eerste berichten met gro
te ontroering en toenemende on:
rust. Tot in de nacht zat hij bij
BBN HOZJ VBWM
„Als de leeuweriken in het land zijn, komt er geen
strenge winter meer", beweert een oude volkswijsheid.
En laten we nu dit jaar op 14 januari de eerste leeuweriken
Niet dat we erin geloven. O nee, maar je kón toch nooit
weten. „Het mocht eens uitkomen", zo dachten we.
Maar het kwam niet -uit. De hele maand februari hebben
we winterkou, strenge vorst en dikke pakken sneeuw gehad.
Al die tijd zaten de leeuweriken, onze prille voorjaarsboden,
als zielige verenhoopjes verkleumd weggedoken achter de
sneeuwrand van een sloot.
Nee, de leeuweriken hebben ons lelijk in de steek gelaten.
Met zwaluwen hebben we meestal meer succes: als ze hoog
vliegen blijft het mooi weer; vliegen ze daarentegen vlak
bij de grond dan gaat het de regenkant uit.
I JAH VAK DER MAAS
meer te veroordelen'
er van Nederland en
dam geworden zijn als Jan Coura
ge steeds het zwijgen was opge-
Was Jan Salie dan zo'n
de chef de "wind er on- jongelui ten voorbeeld moest wor„e„ zun,
OS'S!!**' ,SeTd"oS getrouwd, hadden
ling, wa
der had
en taal der meisjes. Mies
nie verdienden al behoorlijk en
waren ook daarmee haar moeder
tot grote steun.
deze tijd, nu de mogelijkheid
arbeid en brood te vinden steeds
meer ingekrompen werd?
Henk's moeder zag wel, dat van
En ook met Henk ging het best. meester Brouwer weinig hulp te
Hij had het blijkbaar op kantoor wachten was. Ja. ze zou de strijd
best naar zijn zin en de meeste weer verliezen, hoe haar moeder
avonden zat hij thuis ijverig te hart zich ook verzette tegen de
studeren. Meester Brouwer kwam drieste plannen van haar zoon*
zich wel eens op de hoogte stel- Er bleef haar nietj; anders over
len en met groot genoegen nam
hij kennis van de vorderingen
van zijn oud-leerling. Hij had het
goed gezien: voor Henk waren er
vele mogelijkheden als de jon
gen zó maar volhield. Wat was
•t vooral voor grotestads-kinderen Henk van der Wees ging. Ge-
toch van grote betekenis als ze makkelijk viel hem t afscheid
in een christelijk gezin mochten niet. Zijn moeder had zo lang mo-
opgroeien. dacht deze toegewijde gelijk zijn plannen gedwarsboomd
onderwijzer telkens. De gevaren In het donkere bovenhuis aan het
bleven ook hen bedreigen, maar fang waren vaak harde woorden
hun leven werd door een sterke jevallen. Maar de liefde was ge-
wal beschermd en telkens konden >leven. Nooit besefte Henk dit
ze in 't rustige gezin weer op meer dan op die gure herfstmor-
adem komen. gen. toen de grote vrachtboot de
De weduwe J" 7
Q Ajfar rUSt. J.OI UI QC IiaCIll UI I11J -*e. -
rwf" zün radiotoestel. En al maar dacht maal niet op een of ander
i-oura- hij aan het bovenhuis in het voorspellingsinstmet. De strijd om
Hang, een van de oudste straten het dagelijks brood is de oorzaak,
in het hartje van Rotterdam
Wat zou er van zijn moeder ge
worden zijn? Zijn zusters warer
getrouwd, hadden kinderen, en
woonden in de nieuwe buitenwij
ken. Maar zijn moeder
Nu lijkt deze weerprofetie van ook de insecten laag met als ge-
de zwaluwen erg ingewikkeld, volg, dat U de vogels vlak
deze eigenschap berust hele- het land u~4
het water ziet vlie
gen. Dan staat dus de zwaluwen-
barometer op „veranderlijk."
de loop van de tijd min of meer
een huisdier geworden. Niet alleen
nestelt hij onder bruggen enz.,
maar op het platteland is zijn nest
een heel gewone verschijning in
de stal of de schuur. U moet er
in uw vakantie eens op letten,
want ze broeden tot in augustus
toe. Het is altijd een aardig
schouwspel om die slanke vogels,
in fraaie, snelle vlucht in en uit
de staldeur of het hooizolderraam
te zien scheren.
Het nest bouwen ze tegen een
zolderbalk, op de ruif van de paar
den; ja zelfs hebben we eens een
boerenzwaluwennest gezien op de
schakelaar van het electrisch licht
in een groot kippenhok.
De nestbouw is de moeite waard
om aandachtig te bekijken, want
de zwaluw is een vakkundig met
selaar. We hebben dit eens van heel
nabij meegemaakt in een paarden
stal. Eerst waren de vogels erg
schuw, maar toen we ons rustig
hielden, gingen ze kalm door met
hun werk alsof we er niet bijston-
RELIGIEUZE MUZIEK
Het kan niet op de volgende
week. Haast elk uur van de dag
valt er wel een programma van
klassieke muziek te beluisteren.
Daarbij komen uitzendingen voor,
die wel in het bijzonder de aan
dacht waard zijn. Zo belooft het
concert van de Kvindclige Studen-
ters Sangforening (koor van
meisjesstudenten) woensdagavond
om tien voor tien voor de N.C.
R.V. een indruk te geven van de
religieuze muziek uit Noorwegen.
Het is wellicht interessant om
deze uitzending te vergelijken
met de uitvoering van de Psalm
symfonie van I. Strawinski, maan
dagmiddag om twintig voor vier
voor de N.C.R.V. en met het op
treden van de Harvard Glee Club
onder leiding van Wallace Wood-
worth 17 juni in de Kurzaal van
Scheveningen. De V.A.R.A. zendt
dit concert in het kader van het
Holland Festival zaterdag om
ntig n
tyd!) uit. In dit programma
komt de wondermooie spiritual
JVIy Lord, what a 'mornin'Deze
muziek is totaal verschillend,
ontstaan in geheel andere landen,
maar, en het is een belevenis om
dat te ontdekken, ontsproten uit
en geïnspireerd door één zelfde
geloof. Ik zou dergelijke muziek
graag nog eens in één programma
horen. Zou het een moeilijke op
gave zijn zo'n programma samen
te stellen?
METSELAARS
De zwaluw is namelijk een
uiterst nuttig dier dat miljoenen
insecten verslindt. Op een mooie o o_
zomerdag, vooral in de avonduren staan. Niet alleen als lenteboden niet zuinig met water omgespron-
Ze worden vaak op grote hoogte vlie- (het gezegde „Eén zwaluw maakt gen, zodat i
nog tijdig de gen en muggen waargenomen. De nog geen
zwaluwen zijn daar dan ook pre- respectabele leeftijd
werd oud z
kunnen nemen? zwaluwen zii_
dit hoge jachtterrein
van vreselijke spanning. Eindelijk, gebruik te maken. Is het daaren- o__.
eindelijk, kwam het verlossende tegen vochtig weer, dan vliegen huis beschermt
schijnt al
altijd een half uit-
wel overvloedige reden
baar te zijn. En dat was ze ook.
Toen ze het bericht ontving, dat
haar man bij een ongeval op zee
om 't leven was gekomen, zag
haar toekomst er somber uit Nu
stond ze alleen, vc
ging en opvoeding
der Wees had Maaskade verliet. Zijn moeder
i dank-
zusters stonden op de wal.
En hij bleef aan hen zwaaien net
zo lang tot op de kade niets meer
te onderscheiden was.
Hii moest aan boord de handen
flink uit de mouwen steken. Dat
ie verzor- was je voorwaarde waarop hij
6u.6 v... w».drie jonge deze tocht mocht meemaken.
kinderen. Moedig had ze zich Maar arbeid was hem welkom,
door de moeilijke jaren heen ge- püj Was 't beste medicijn voor
slagen. Toen Mies en Lenie in t z,jn weemoed en onrust. Op de
eigen onderhoud konden voorzien, lange reis werden ze door een
betekende dit een grote verlich- hevige storm overvallen. Doodziek
ting in de stoffelijke zorgen. En dacht Henk, dat hij Zuid-Afrika
toen ook Henk daartoe een steen- nooit zou bereiken. Maar toen zijn
tje ging bijdragen, viel er een zeeziekte voorbij was, keerde zijn
heldere lichtstraal in 't leven van moed en vertrouwen terug. Hij
deze zorgende moeder. Wat zette de tanden op elkaar, vast
maakte God voor haar en haar besloten de strijd om het bestaan
kinderen alles toch wèl. Soms met alle kracht voort te zetten,
kon ze haar dankbaarheid niet Door dit voornemen bezield zag
op.
ook als. geluksaanDren-
ger. Eén zwaluwnest aan of in uw
huis beschermt uw woning al te
gen brand en voorkomt het inslaan gend
gedroogde plas lag. Aan de rand
van de plas streken de zwaluwen
neer. Dit was eigenlijk de enige
plaats waar ze op de grond kwa-
int voedsel vingen ze vlie-
uitrusten geschiedde op de
de' bljkserh. Bovendien helpt staldeur of op de draden van het
dit het veé
vermeerdering.1
Deze bakerpraatjes behoren
gezins- .elecU-a.
Wanneer ze bij dé plas een stuk
je klei hadden verzameld ter
en erwt, vlogen ze
de zolderbalk m de
stal. Eerst werd de fundering te-
bijgelovigheid reeds ®en de baUc geplakt, waarbij hun
vele speeksel als cement diende en riet
en stro als „bewapening" van het
„beton" fungeerden.
De vogels vlogen af en aan en
langzaam groeide het nest tot een
stevig klein mandje, dat ten slotte
binnen werd bekleed met
jes, veertjes en paarden
haar.
Toen kwamen de kleine eitjes
Terwijl de ene vogel
Later hebben we het opgroeien
tuurlijk van a tot z tot het rijk grootte
der fabelen. Alleen de zwaluwen h'e,rmJe
zelf voeren wél bij deze verzinsels.
Zij werden
beschermd
andere vogelsoorten bij duizenden
werden afgemaakt.
Doch ook zonder verdichtsels be
horen de zwaluwen tot een vogel
familie, die alle belangstelling
waard ia. Er zijn in ona land dria ^i.M;r™.erties
betrekkelijk algemeen voorkomen- t?"- veenjes
de soorten: de boerenzwaluw (met
roodbruin voorhoofd en keel en
SUCCES
Ik had hierboven desnoods de
Missa Dona Pacem van Ernst
Pepping ook nog kunnen noemen.
Het N.C.R.V. vocaal-ensemble
voert deze muziek donderdag
avond, de vroljjke avond van de
N.C.R.V. uit. Ook deze avond
heeft de ernst meer zyn intrede
gedaan nu de Vossenjacht is
afgelopen, de wedstrijd, die over
dè gehele linie qua radioprogram
ma, ondanks de hoge pryyen,
geen totaal succes is gebleken.
heeft), de huiszwaluw (in
tig zwart met wit pak en met een
kortere staart) en de overzwaluw
crS's kis)nSte familielid dat bruin" bovenTet'nesTwer'te'
De zwaluw is werkelijk een len
tebode, maar de vogel schijnt er
zelf van overtuigd te zijn. dat hij
op zijn eentje geen lente maakt.
Soms verschijnen er enkele name
lijk al omstreeks de wisseling van
februari en maart, wanneer het nog
erg koud in ons landje kan zijn.
Dan vertrekken ze veelal weer CJ1 u
snel naar het meer behaaglijke dag* kozen
Eerst werden de jonge zwaluwen
het nest gevoed, waarbij we
klein denkbeeld kregen van
het enorme aantal insecten dat
deze vogels per dag vangen. Ze
groeiden dan ook als kool
ten spoedig hun vader en moeder
op de nestrand op te wachten.
Ten slotte fladderden ze naar de
deur en op een prachtige zomer-
het luchtruim. .Toen
overhandigden" de oudervogels
De boerenzwaluw i
inn nun iiiini mik min min min urn jiiii linn mill mill hui iniin niiii iiiiiiniii iiim iiini iimi inn linn iiiini iinin iiiil min iiniii mini mm urn iimi min
al vliegend het voedsel
Zo gingen de jaren voorbij.
Mies was 23, Lenie 20 en Henk
18 jaar.
Een diep ingrijpende crisis teis
terde de wereld. Vooral van een
handelsstad als Rotterdam wer
den zware offers geeist. Overal
werd personeel ontslagen en t
leger der steuntrekkers groeide
met de week.
Mies moest haar trouwplannen
voorlopig uitstellen. Gelukkig kor
zij en ook Lenie aan 't werk blij
ven Henk kreeg de boodschap
mee, dat hij een andere betrek
king' moest zoeken. Daar
eigenlijk in jongen. Dit was het laatste' be
drijf van de ouderplicht. Kort daar-
wierden oude en jonge zwalu-
door het luchtruim of namen
een bad in de vaart door bij het
vliegen de oppervlakte van het wa-
CrtrCrirtrtrCrA ter te raken, waarbij ze een spat-
p- tenbaan nalieten als bij de lan
ding van een miniatuur-watervlieg-
samenleving. Als het zich
rugtrekt
Gezin achter matglas (VII)
7'WEE kenden dus die dag de van gedachten
1 familie Peen: de hoofdhik eenmaal rn
onderwijzer en ik. En
ook voorstellen dat u juist ontmoeting met Christus
tuig.
eigen spinsel samen hebt uitgemaakt dat onze onmaatschappelijken be-
i agressief ge- die dominee
lijk eenmaal roofridders op hun
mokkend
ontslag te
gemoet.
Zijn moeder maakte zich al
lang ongerust over hem. Wat
mankeerde de jongen de laatste
maanden? Hij werd steeds meer
het evenbeeld van zijn vader. In
houding, spreken, oogopslag en
ook in zijn driftbuien. Telkens
weer viel zijn moeder dat op. Dat
maakte haar ongerust, vervulde
haar soms met angst. Zou dat
verlangen naar verre landen ook
in haar jongen wakker worden?
't Liefst zwierf hij langs de ha
vens en sprak daar met vreemde
zeelieden. Overal had men met de
crisis te kampen. Maar voor een
jonge kerel, die van aanpakken
hield, bestonden er toch nog wel
mogelijkheden. Hier zat hij op
een schopstoel. Er waren landen,
waar men nog wel aan de slag
kon komen. Bijvoorbeeld in Zuid-
Afrika. Men moest niet kieskeu
rig zijn, maar aanpakken wat
men krijgen kon.
Zo had men Henk verteld. Die
gedachten namen hem geheel in
beslag en dikwijls sprak hij er
thuis over. De plannen, die in
zijn hoofd en hart groeiden, wer
den de nachtmerrie van zijn moe
der. Zij trachtte hem in een
rustig gesprek er van af te bren
gen maar ze wist dat ze deze
strijd ten slotte toch verliezen zou.
Zo had ze vele jaren geleden
ook met haar man gesproken.
Het was een goed huwelijk, hij
k bliE het er over eens: hier hadden
we dan beslist te maken met
een onmaatschappelijk gezin.
We zijn zuinig met die term,
grijpen, en uiteindelijk
schien helpen. Niet met het
farizeïstische gezicht van „Ik
werkgever of
burchten langs de Rijn vol arg- ondergeschikten bepaald
waan loert op en afgeeft op keerd handelen. Ik kan me dank U God dat ik
en aanvalt op die rest van de zelfs indenken dat er lezers als één van dezen...
wereld. Onmaatschappelijk of zijn, die zich dóór iedereen
daarvan rep je de steek gelaten voelen
ben
L-sociaal
veel en al te lichtvaardig ge- - -
bruikt wordt. Menigeen bezigt T
m om alles aan te duiden wat
hem niet ligt; wat hij niet
direct kan doorgronden. Maar wtl-
zó eenvoudig is die zaak niet. jk mag daar
het gerijpte besef dat we in
die de kern der zaak juist wel zijn
één van dezen, maar dat
tegelijk door een onbegrij-
al die mensen hebben toch één pelijke goedheid bewaard zijn
overhoop ligt en ook niet genade ervaren: ze maken niet om ons zo te uiten en te ge-
anders dan overhoop liggen met iedereen krakende, flitsen- dragen als zij doen!
wil! de ruzies. Morgen gaan
toch
Wie „anders-dan-ikzelf" met
deze uitdrukking wenst te be
stempelen, kan wel aa
gang blijven! Elk gezin ver
schilt hier of daar wel van
andere gezinnen. En zeker ver
schilt elke stand, elke groep,
iedere coterie van anderen.
Ieder mens komt dagelijks met
tientallen andere mensen in
aanraking, die zijns
nu en dan „raar"
man, die met 'n actentas naar
zijn bureau gaat, gedraagt zich de maatschappij
anders als de arbeider met 't m
stikkezakkie op z'n rug, en
ook weer anders als de direc
teur, die zich door zijn chauf
feur laat brengen. De dominee,
de arts
elk eigen manieren op
Uit de
VOLKSWIJK
kleine kant-
de tekening bij
maken en wel
deze, dat we
ons nooit erop
kunnen verhef
fen dat wijzelf niet bij deze
groep behoren. Misschien lijkt hebben geleerd
het iemand een wat te dik en
dóen. De plechtstatig woord, maar het
„genade" dat wezelf
.„„re Ondertussen: ik ben geen
hun werk en f™"1 werkster. Ik ben ,eugd-
leidster. En de schoenmaak-
morgenavond
oordelen ze al
weer anders
over hun me
demensen. Mis-
r. Zeker
gevolg van hun milieu gaan beschouwen
je nu eenmaal geen grove j
zijn gedachten genoeg, die t
tien keer bedenkt eer je iet:
andere kant op wijzen. Ik ben zegt. En daarachter staat he'
overtuigd dat heel wat lezers evangelische besef dat
altijd in de schuld staan tegen
over God
geen recht hebben om een gro-
WM zullen toestemmen,
houden neer ik zeg dat wij ook aardig
op na. of liever: onaardig in
>- Maar met onmaatschappelijk- conflict verkeren met onze te mond op te zetten. Zo wor-
g heid heeft dit alles niets te medemensen. Ik kan me voor- den wij behouden voor het af
wordt gelezen door
WOONRUIMTE-
VORDERING
Evenals zijn boeréncollega is
de huiszwaluw een vakman op
metselgebied. Hij bouwt echter
zijn nest, dat ldompvormig is,
niet binnen maar buiten aan de
huizen, bij voorkeur onder de dak-
lijst. Soms ziet men huizen met
vijf of zes nesten aan één gevel.
Andere vogels, die de daken tot
woonruimte verkiezen, zijn onze
brutale straatjongens in de vogel
wereld, de huismussen. En tussen
zwaluwen en mussen komt het nog
al eens tot vechtpartijen, wanneer
de mussen bezit willen nemen van
zo'n solide kleinest, dat de zwa
luwen bouwden. Het gaat er dan
niet bepaald zachtzinnig toe.
We hebben eens gezien, dat de
veren in het rond vlogen. Hoe
wel de rpussen steeds weer aan
vielen. werd elk offensief afgesla
gen, zodat ze tenslotte hun pogin
gen tot vordering staakten. Het
loopt echter ook wel eens anders
af. al is het een sprookje, dat de
zwaluwen dan zouden wachten tot
de mussen in het nest zijn om
het met klei dicht te metselen. De
laatste zullen in zo'n geval trou
wens niet lijdelijk binnen blijven
wachten tot de opening bij stukjes
en beetjes is dichtgeplamuurd, zo
dat ze uiteindelijk de verstikkings
dood zouden sterver).
iter moet zich bij haar leesI
houden. Het mag mijn taak wel
wezen om met de familie Peen
een behoorlijk contact op te
bouwen, zodat ze dan tenmin-
schien danken sje tegenover ons strikje ker-
hun opvoeding: ze keWerk zonder argwaan gaan
„te geven staan, en ons misschien op de
is het ook duur als vertrouwde vrienden
uwen, maar ik kan
beginnen dit gezin
ook wat van dit vertrouwen in
ie heele wijde maatschappij
bij te brengen. Dat is de taak
■ian die andere in ons team
verband. En dus praat ik er
met haar over en zeg: ..Hun
'daarom W daar niet eens naar toegaan?'
FREEK VAN DER MEER.
GOED FIGUUR
Met al die ernst moet toch nog
iets gezegd worden van de Neder
landse amusementsmuziek, die er
mag zyn in deze wereld. De
Zaaiers onder leiding van Jos
Cleber namen deel aan het
„Tweede Internationale Festival
van het Chanson" in Venetië.
Hoewel het ensemble en zyn
solisten de gouden gondel niet
mee naar huis namen, schreef het
grootste dagblad in Italië de
„Corriere della Sera": „Wy feli
citeren de Hollanders met hun
uitmuntende prestaties. Het en
semble vormde een homogeen en
technisch byna volmaakt geheel.
Elk nummer werd door het
orkest „De Zaaiers" onder leiding
van Jos Cleber met een meester
schap uitgevoerd zoals men dit
zelden hoort." Daar kunnen we
het dus mee doen. De buiten
landse radio had dan ook grote
belangstelling voor dit Neder
landse orkest. 'Donderdagavond
lendl de A.V.R.O. het programma
T"~ i zyn
DE KOMENDE WEEK
De N.C.R.V. vervolgt maandag
avond haar serie reportages „Ne
derlanders, vrachtvaarders van
Europa" Johan Bodegraven heeft
per vrachtauto komkommers en
tomaten naar Stockholm gebracht.
Woensdagavond om kwart voor
negen zendt de V.A.R.A. het
hoorspel „Eduard en Caroline"
naar het gelijknamige toneelstuk
van Jacques Becker uit. Pia Beek
speelt dinsdagavond van twintig
icht 1
acht
vermoedt, dat er tijdens de trek
in 1953 naar Zuidafrika een cata
strofe heeft plaatsgehad, die tallo
ze vogels doodde.
DE GRONDWERKER
Kunnen we de boeren- en huis
zwaluwen als de metselaars be
schouwen, de bruingrijze oever
zwaluw is de grondwerker van dit
drietal bouwvakarbeiders in de vo
gelwereld.
Dwingt de nestbouw van de bei
de eerstgenoemde soorten reeds
aller bewondering af, bij het werk
dat de oeverzwaluw van zijn nest
maakt, is dit nog meer het geval.
De oeverzwaluw graaft zijn nest
in de steile kant van dijken, vaar
ten of sloten.. Welk een arbeid dit
twaalf centimeter grote vogeltje
verzet, kunt u zelf nagaan, wan
neer u weet dat hij een gang
graaft, die soms bijna twee me
ter diep is en vier tot zes centi
meter doorsnede heeft. Aan het
eind van de gang komt de ronde
nestholte, die eerst met stengels
en bladeren wordt gepleisterd en
daarna bekleed met veertjes, scha
penwol en ander zacht materiaal.
We hebben eens een broedkolo-
nie gezien, die in een dijk was
gegraven. Er waren daar tiental
len ingangen, maar slechts een ge
deelte hiervar werd door de vo
gels gebruikt. Bij nader onder
zoek bleek, dat de meeste van de
ongebruikte gangen, soms na ve
le tientallen centimeters doodlie
pen op een steen of een ander hard
voorwerp. De vogels konden deze
niet passeren en zagen geen kans
er omheen te graven. Daarom
was er maar één oplossing: een
nieuwe gang maken.
We hebben de zwaluwen tot in
oktober bij ons. Tegen de herfst
beginnen ze zich te verzamelen
tot grote groepen, die gezellige
kwetterconferenties houden op de
electradraden. En opeens bemerk
je dat ze zijn vertrokken, naar
het warme zuiden vanwaar ze in
de prille lente weer zullen terug-
A.V.R.O. met haar Amerikaanse
begeleiders Lloyd Thompson en
Al Levitt moderne ritmische
muziek.
Tenslotte nog een kleine greep uit
het ernstige muziekprogramma
van deze week. Morgenmiddag
2.20 Hilversum I o.a. concert voor
hoorn en orkest no. 2 van Mozart
door Omroepkamerorkest. Mor
genavond na kwart over elf Hil
versum II een Brahms- en Men-
dessohnprogramma. Maandagavond
Hilversum I speelt het Radio
Filharmonisch Orkest o.l.v. Ber
nard Haitltik Ravel en Debussv
(Concert voor piano en orkest en
La Mer). Dinsdagmiddag 2.30
Hilversum II klassieke en moder
ne werken uit de Franse muziek
literatuur. Woensdagmiddag van
kwart voor twee tot vier uur het
afwisselend klassieke programma
van de N.C.R.V. Donderdagavond
dirigeert dr. Walther Boer het
Philharmonia Orkest (Hilversum
I 8.05). Vrijdagavond 8.20 Hilver-
II
:ethoi
n-progrs
Concertgebouworkest
onder leiding van Otto Klempe-
rer. In de pauze vertelt Link van
Bruggen over het leven rond
Algiers. En dan zaterdagmorgen
half twaalf Hilversum I Dichter-
liebe van Schumann. Helemaal
geen schande om dit laatste pro
gramma mooi te vinden.
R. A. Dio
"trtrlrirüG-b-irirt-ti-triririririra-irtrtrtrlci
•vederva
nit» cc ,recrec,.re.,~„... - - nadrukkelijk dat deze
sprake'van 'stellen dat dit 'Zondagsblad glijden naar de onmaatschappe- amilie zeker zich als de spreek-
-v+ ->die lijkheid. En zo kunnen we te- woordelijke kat in het dito
gelijk toch bij wat nadenken pakhuis voelt,
en vooral in de persoonlijke
En ik onderstreep bii het nest ten gedrang
welste. De grote vogels kunnen
namelijk niet meer alle in het
nest overnachten en zij, die zich
niet naar binnen kunnen werken,
moeten elders een plaatsje zoe
ken. De laatste jaren is het aan
tal in ons land nestelende huiszwa
luwen sterk teruggelopen. Men
MIEBEL
Heel vroeg op school wordt het al opgegeven,
het rijtje woorden: Ik, dan jij, dan hij.
Dit is de aanvang van ons mensenleven
en 't staat in 't taalboek, d.us dat leren wij.
Zo ingepompt schiet mij die les te binnen,
van altijd ïk: Ik heb, ik neem, ik zei!
Een brief mag niet met 't woordje ik beginnen,
onlogisch iets, of ligt het nu aan mij?
Er is een Boek dat voor ons werd geschreven.
Nu onder 't licht buig ik mij dichterbij.
Ik leer de les die Gij hebt opgegeven::
Gij, jij, dan ik-. Ons taalboek moet opzij.
D. VAN BOXEL JR.
