Mozes' boeken leven in
model van tabernakel
De boodschap van
ABBÉ PIERRE
IN HET BIJBELS MUSEUM VAN OUDHEDEN
't Komt alles van de
buitenkant
Interkerkelijke Bijstand
1955
in
Kruis in het
nieuws
O
STAND VAN ZAKEN IN DE
NED. HERVORMDE KERK
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 4 AUGUSTUS 1956
HH I" het Bonds gebouw van de Centraal Bond voor Inwendige Zending
Üi nan de Stadhouderskade te Amsterdam vindt men het Bijbels
Wë Museum van Oudheden. Een bezoek aan dit museum dat op werk-
g dagen geopend is) zal de boeken van Mozes voor de toeschouwer
s doen leven.
Een groot deel van de boeken van de Pentateuch,
de eerste vijf boeken van Mozes, bevatten stof, die niet
bepaald trekt tot lezen. Meestal leest de heer des huizes
de verhalen uit Genesis, een groot gedeelte der woestyn-
geschiedenis van Israel uit Exodus, maar na het twin
tigste hoofdstuk beginnen de kinderen nog meer te
draaien dan gewoonlijk en zelfs als er geen kinderen zijn,
slaat men de rest van het boek „Uittocht'" maar over en
aan Leviticus komt men zelden toe. Er gaat het verhaal
van een dominee, die steeds tegen etenstijd op bezoek bij
zijn gemeenteleden kwam.
Op een grote tafel in het Museum
van Oudheden te Amsterdam staat het
model opgesteld van de tahelnakel.
Alles is nagemaakt zoals het in de
boeken van Mozes staat vermeld.
Links staat een muziekgezelschap om
de samenzang te begeleiden en rechts
zijn de slachtplaatsen voor de offer
dieren. De hogepriester spreekt met
de overste van één der stammen, die
mdoffe,
wil bre
Te zijner verontschuldiging dient ge
zegd dat hij jong. onervaren, en boven
dien vrijgezel was. Op een goede dag
kwam hij weer tegen etenstijd op een
boerderij aan eh natuurlijk was men be
leefd genoeg om hem voor de maaltijd
uit te nodigen. Na de maaltijd nam de
boer zijn Bijbel, sloeg het hoofdstuk op
en zei: ,,Het zijn geslachtsregisters
voor vandaag, die zullen we maar over
slaan" waarop de jonge pastor zijn vin
ger ophief en (terecht) zei: Geslachtsre
gisters zijn ook Gods Woord." Het ant
woord van de boer evenwel zegt ook
iets: ,,Ik zal ze aan tafel gaan lezen,
dominee, als U uit Leviticus gaat pre
ken." Velen, predikanten en leken, we
ten eigenlijk niet goed raad met die
wettische" hoofdstukken.
En toch zijn er door de eeuwen heen
altijd weer tientallen predikanten ge
weest. die zich juist in deze gedeelten
verlustigden. Voor hen stonden zij er niet
voor niets. Zij geloofden in de inspiratie
ook van die „saaie" en „dorre" gedeelten.
Zij geloofden dat het Oude Testament
ook Jezus Christus pre
dikte. en daarom gingen
de kleuren en getallen,
de kleren en doeken, de
ark en het altaar leven.
Ook in die hoofdstukken,
die wij vaak maar zo
graag overslaan zagen zij
de beeltenis van Christus.
Daarom kenden zij geen
„probleem van het Oude
Testament". Terwijl het
Nieuwe Testament ons
Christus predikt, brengt
het Oude Testament ons
dezelfde Christus in li
turgie en profetie.
EERSTE MODEL
Eén van de predikanten, voor wie
vooral de tabernakel in de wildernis
ging leven, was de Utrechtse dominee
Schouten. Reeds heel jong toonde hij in
teresse voor deze Bijbelgedeelten, en als
jongen van dertien jaar maakte hij zijn
eerste model. Toen hij eenmaal, predi
kant was, gooide hij zich met nog meer
moed op de studie van de tabernakel en
haar betekenis voor onze tijd. Lang
zaam groeide onder zijn vaardige han
den een model, dat Christus moest pre
diken. Kosten en moeite spaarde hij niet.
De ark is van hout, met goud overtrok
ken. Het geitenharen dekkleed werd ge
weven van onvermengd geitenhaar uit
Syrië. Het hout van het brandofferaltaar
kwam uit Jeruzalem, de aarde waarme
de dit altaar gevuld is van de Tempel
berg en de ruwe stenen waarmede die
aarde bedekt is van de buitenste ring
muur van Salomo's tempel. Alles werd
■gemaakt op ongeveer een zevende yan
de ware grootte. Ongeveer een duizend
samenkomsten belegde de
ze predikant rond de ark
en vertelde dan van de
wondere liturgische profe
tieën van de komende
Messias.
ARK NOG TE ZIEN
Ds. Schouten is al lang dood. Hij over
leed in 1905, maar zijn ark bestaat
nog steeds en is zelfs te zien. Hij werd
aangekocht door het Bijbels Museum
van Oudheden te Amsterdam. Op een
enorme tafel ziet u de voorhof omgeven
door de linnen gordijnen. Links staat
een muziekgezelschap om de samenzang
te begeleiden, rechts zijn de slachtplaat
sen voor de offerdieren. De hogepriester
spreekt met een overste van één dei-
stammen, die een zondoffer wil bren
gen Aan een hoorn van een altaar
klemt een doodslager zich vast, die per
ongeluk zonder voorbedachte rade
iemand heeft gedood. Achter het grote
Nu te Urk twee predikanten beroe
pen zijn, lazen wij in het aardige or
gaan „Jeugdleven" onderstaande ont
boezeming van Mariap van Urk, de
welbekende „dichteres" van het vroe
gere eiland:
Daar gaat een vredig goed gerucht:
De nieuwe dominee zal komen.'
Men zegt het voort van huis tot huis
aan hem, die 't nog niet had vernomen.
De huisvrouw schrobt haar stoepje
schoon
en zeemt iets extra lang de ramen.
Totdat het glimt en blinkt en kuist,
om voor 't bezoek zich te bekwamen.
Dan treedt zij in haar beste tooi
met vele kerk'lijke, vriendinnen.
En praat die dominee zo mooi
toch hier zijn arbeid te beginnen.
De predikant wordt rondgeleid
door ouderlingen en diaken
Elk woord noopt tot voorzichtigheid
de eerste indruk" goed te maken.
Men toont het nieuwe c': bgcbouw
met alle culturele dingen.
En waagt van 't aardig traktement
ja, roemt zelfs 't ritmisch psalmen
zingen!
Wij zijn hier gastvrij, dominee!
Aan vis zal 't nimmer u ontbreken
O, onze jeugd zoekt troost bij 't woord
Al houdt zij niet van saaie preken.
Zo wordt de herder hier gevlijd
(daar niemand graag „vacant" wil
wezen)
Al is er onder dit bescheid
bij doom'nee menig vraag gerezen
't Komt alles
en dominee zi
Hij wordt geleid door Hoger Hand:
Hij komt, om zielen te gewinnen.
in de buitenkant
t graag naar binnen
En zegt de Hoofdman gd, hij gaat!
Dan zal hij vast naar Urk wel komen
Belet de Zender hem die reis
dan is Urks tijd nog niet gekomen.
MARIAP VAN URK
(Centraal Weekblad)
altaar staat het wasvat en dan volgt de
Tabernakel zelf. De planken met hun
zilveren voeten, de gouden tafel der
toonbroden en gouden kandelaar, zelfs
tot het gouden wierookvat, zijn aanwe
zig. Een touw trekt de voorhang tot het
Heilige der Heiligen voor ons weg en
daar ligt een priester geknield voor de
ark; naast hem staat het wierookvat, bó
ven 1 hem tronen de chénibfms. 'rZelderr'
heb ik een model gezien dat zo mooi en
in grote lijnen zo juist de woorden van
de Bijbel een derde dimensie geeft. Deze
moderne, visuele prediking is dus toch
niet zo heel erg modern, als de vorige
eeuw haar reeds gebruikte.
VEEL MEER
andere modellen, die nog ouder
zijn, bijv. van prof. B. S. Cremer
(overleden 1750) en van prof. D. IV^ill
(overleden 1765). In een andere zaal is
een maquette van de tempel van Hero
des in Jeruzalem. Er staat een model
van het grote wasvat gedragen door
twaalf runderen dat in de voorhof van
Salomo's tempel stond. Er zijn archeo
logische vondsten uit Egypte en Meso
potamia. U ziet er een model van de
Hogepriester met echte edelstenen in
zijn Efod. U vindt er de gedroogde plan
ten die in de Bijbel worden genoemd.
Bovendien is er een echte Egyptische
mummie, en de conservator die mij
rond leidde, vertelde vol trots dat het
de enige echte mummie was van geheel
Amsterdam. Eigenlijk is er teveel om
op te noemen.
Al deze voorwerpen, modellen en ma
quettes staan in dat Bijbels Museum
van Oudheden, dat be
heerd wordt door de
interkerkelijke Centraal
Bond voor Inwendige
Zending en Maatschap
pelijk Werk. Ieder jaar
komen 50006000 men
sen kijken, 's Winters
komen de scholen, niet
alleen protestantse, maar
ook openbare en rooms
katholieke. Jongens- en
meisjesverenigingen ko
men er kijken, en vaste
gasten zijn steeds de
jonge kadefcten van het
Leger des Heils. 's Zo
mers is het museum natuurlijk een doel
voor schoolreisjes en op een regenach
tige dag brengt menig vakantieganger
zijn tijd door tussen de voorwerpen uit
de tijd van de Bijbel. Om meer bekend
heid te geven aan het museum reist de
conservator 's winters met een keurcol-
lectie: -door ,.h§t land., Hij is een vaste
gast ip 'dëjjëiigdgevangéhis te Zutphen en
öp.-de verschillende kerkdagendie in
ons .land' worden ...gehóuden. Zelfs üit
België
Het museum is gevestigd in het soute-
rain van het Bondsgebouw aan de Stad
houderskade te Amsterdam. De ingang
ligt verscholen aan de Parallelweg, de
Hemonylaan, de ruimte is eigenlijk te
klein om alles rustig te zién, voorai s
er grotere groepen komen, maar niette
min is het waard om op een regenach
tige dag uit uw „vakantiehol" te krui
pen en naar Amsterdam te gaan, opdat
ook de laatste hoofdstukken van Exodus
en het boek Leviticus voor u n Ur a
gaan leven.
Hel Heilige der Heiligen
Korean en willen gods
dienst niet een lied
0 Een Koreaanse zendeling ver
telde, dat na het uitbreken van de
burgeroorlog in Korea, toen de
Amerikanen het gezag over de
gevangenis van Seoel overnamen,
zij meenden ook geestelijk voor de
ongeveer 600 gevangenen te moe
ten zorgen. Er werd besloten een
stemming te houden om te ont
dekken welke godsdienst geprefe
reerd werd om door gevangenis-
predikanlen te worden vertegen
woordigd. De gevangenen konden
kiezen tussen een Boedistische,
Confucianistiscbe, Rooms Katho
lieke of Protestantse gevangenis
predikant. Op zes na stemden ze
voor een Protestant. Toen men na
vraag deed waarom men zo een
stemmig tot deze keus was geko
men, antwoordde men: Wij willen
een godsdienst met het Jezus-lied.
Oud Gereformeerde
Gemeenten
Fusie. De vrije Evangelisaties te
Rijssen en te Vriezenveen hebben zich
aangesloten bij het verband van Oud-
Geref. gemeenten tn Nederland Deze
evangelisaties tellen resp. 900 en 300
aangeslotenen. (Kerknieuws.)
gehouden.
Frankrijk komen de
deze reizende tentoonstelling.
De stem der mensen zonder stem
Op de eerste februari van die gedenkwaardige winter 1954
om vijf voor één onderbrak de Franse nationale omroep haar
programma voor een oproep. Om kwart over één sprak een
volkomen onbekende pater over Radio-Luxemburg dezelfde
woorden uit: „Vrienden he'pt, helpt!! Er is een vrouw over
leden. Vannacht om dr'e uur werd ze gevonden doodgevro
ren op een trottoir van de boulevard Sebastepol, haar hand
omknelde nog een papier, het middel waarmee men haar eer
gisteren uit haar woning op straat heeft gezet. Hoort mij verder
aan! Elke nacht zijn er meer dan 2.000 mensen onder de blote
hemel, onder de strengste vorst, zonder dak en zonder brood...."
De oproep kostte de directeur van
de Nationale Radio Omroep een fel
le uitbrander van zijn superieuren,
maar twee dagen later werd hij
door alle kranten geroemd en gepre
zen en Abbé Pierre, de rooms-katho-
lieke priester, die de hulpactie op
touw zette werd- een beroemdheid.
Hij werd de redder der verdoolden,
de helper véri de daklozen.
Reeds wérd eenboek aan zijn
werk gewijdi dat onder de titel:
,,De voddenrapers van Emmaus"
laat zien wat deze man met een
kleine groep maatschappelijk gezon-
kenen heeft bereikt voor de armsten
onder de armen. Ook in Nederland
is hij zo bekend geworden dat nu
een tweede boek verscheen bij ,,De
Fontein" te Utrecht: ..De boodschap
van Abbé Pierre". Dit boek bevat
preken en toespraken, die deze
geestelijke in de afgelopen jaren
heeft gehouden.
SCHREEUW
Verwacht van dit boek geen li
teraire stijl, geen vloeiend sprekers
talent. Het is een schreeuw om hulp
en men kan niet ontkennen, dat het
niet hier en daar „schreeuwerig" is
Waar hulp nodig was, werd
die hulp ook verleend
Enkele weken geleden verscheen
het jaarverslag van de interkerke
lijke hulpverlening in i955. Het is
een klein boekje van 28 pagina's vol
getallen en gegevens. De titel „Pain
and Promise" getuigt van het diepe lijden, dat velen nog moeten door
maken, maar ook van het verlangen van kerken om te hulp te snellen
togelijk. Het is ondoenlijk om in een kort verslag de inhoud van het
gehele geschrift door te geven. Bovendien staat het zo stampvol met getal
organisaties, dat een leek er soms ook wel eens niet helemaal uit
komt. Verder werd niet alle hulp direct verleend door de Interkerkelijke
Bijstand zelf, maar ook door de Hulpdienst van dc Lutherse Wereldfede
ratie en de Internationale Zendingsraad, die echter nauw met elkaar
samenwerken.
Allereerst valt wel op de geweldige hulp.
die de Verenigde Staten van Amerika
hebben verleend. De Amerikaanse
kerken schonken 81 pet. die niet-Ame-
rikaanse kerken 19 pet. van het geld,
dat door het Program van Bijstand
besteed werd. Wel blijkt dat de hulp
van andere landen gaat stijgen (in
1953 llVi pet., in 1954 15 pet.). Vaak
is de USA voorgesteld als een harte
loos kapitalistisch land en beschoi
de de Europeaan de geldelijke hulp
als een politiek doel om invloed te
winnen. In de bedragen die hier ge
noemd worden, gaat het echter in hel
geheel niet om politieke doeleinden te
verwezenlijken, het zijn giften,
niet gegeven hadden behoeven te
den. Iedere bezoeker in de Verenigde
Stalen voelt dat er een volk leeft, dat
verantwoordelijkheid wil dragen ei
opdracht voor de wereld ziet. Ah
dit niet onder ogen zien, beschouwen
we het land verkeerd.
Op allerlei manieren werd geprobeerd
hulp te verlenen. Er werden 12 421
emigrantenvluchtelingen geholpen
een nieuw vaderland te vinden, ter
wijl nog 4.505 vluchtelingen geholpen
werden door de Lutherse Wereld Fe
deratie. Het grootste getal verhuisde
naar de Verenigde Staten, waar vol
gens de wet op de vluchtelingenhulp
nog meer mensen het land kunnen
binnenkomen. Australië nam de twee
de plaats in. terwijl Canada dit jaar
minder vluchtelingen ontvangen had
I dan in de voorgaande jaren. Neder
land werd samen met Zweden en
Noorwegen geprezen, daar zij het mo
gelijk maken om mcnsii met t b. c.,
die de oceanen niet kunnen overste
ken op te vangen en te helpen.
We zouden zo nog even door kunnen
gaan. maar we zijn bang dat de lan
ge reeks getallen u het lezen onmo
gelijk zal maken. Wel willen we uw
aandacht bepalen bij de nood, die er
nog steeds heerst. We leven in een tijd
van hoogconjunctuur, maar de duizen
den palëstijnse vluchtelingen merken
er weinig van. De vlucht van Oost
naar West bleef doorduren met een
gemiddelde van 400 personen per dag.
Iedere vijfde persoon in Duitsland Is
een vluchteling. Vergelijk daar dan
maar eens het getal emigranten en
het wordt schamel in vergelijking met
deze cijfers.
Of kijk eens naar een stad als Hong
kong. Het was heus niet zo'n grote
stad, ongeveer zo groot als Amster
dam er. had 800.000 inwoners. Door de
voortdurende stroom van vluchtelingen
uit China is dit getal gestegen tot....
2.250.000. Honderdduizenden leven in
gaten en holen, op trottoirs en ber
men en de gelukkigsten onder hen
mochten een plaatsje vinden op het
dak van een huis.
Of lees van Korea, waar de wapenstil
stand reeds jaren geleden getekend
werd. maai waar nog steeds een
noodtoestand heerst Er zijn meer
dan een kwart miljoen oorlogswedu
wen, duizenden wezen en miljoenen,
die een prooi van tuberculose zijn ge
worden.
Over de gehele wereld, in oost en in
west wordt geleden, geleden tijdens
een hoogconjunctuur. En zonder al te
veel bombarie wordt er in stilte ge
werkt door kerken, die de handen in
een hebben geslagen om de nood
te lenigen. Het wordt gedaan door
een oecumenische beweging, waarvan
vele orthodoxe kerken zich afzijdig
moeten houden, als gevolg van de
grondslag. Het ware evenwel te wen
sen dat er een weg gevonden zou
kunnen worden, dat meer kerken aan
dit noodzakelijk werk zouden kunnen
deelnemen. Eén kerk allien kan niets
doen. Slechts als velen samenwerken
is het mogelijk iets te doen. Boven
dien gaat het hier niet om liefdewerk
maar om een plicht van de kerk van
Christus. En laten zij, die aan dit
werk geen deel hebben en zij die wel
deel kunnen hebben maar de kans
"liet hebben aangegrepen, beseffen dat
de Bijbel leert, dat geven ontvangen
betekent. God gaf Zijn Zoon opdat Hij
zonen zou ontvangen, en wie rijkelijk
zaait, zal rijkelijk oogsten.
geworden. Abbé Pierre stort zijn
hart uit voor zijn gehoor en hij
spreekt niet voor zichzelf maar voor
anderen. Bovendien heeft hij het
recht om te spreken, want zijn stem
komt niet tot u van achter een ma
honiehouten bureau, maar direct
vanuit de droesem van de nood.
Eigenlijk heeft hij dit werk voor
de daklozen nimmer gezocht. Hals
over kop is hij er ir.-Terecht-geko
men, omdat hij iemand hielp.
Prompt stonden er toen twee voor
zijn deur, en zo is zijn werk gaan
groeien.
Men kan vragen is dit boek ac
tueel voor Nederland? Ik geloof dat
het goed is om het te lezen, al was
het maar. omdat u hier een mens
ontmoet, die zichzelf daadwerkelijk
inzet voor de nood van de mede
mens. die onzelfzuchtig doet wat hij
kan om anderen te helpen. Maar
toch is het tevens actueel omdat
hier gesproken wordt over een na
tionale nood. die eveneens een ver
geten nood is: De huisvesting.
Merkwaardig is dat ook in Neder
land waar het probleem eveneens
nijpend is dit probleem achterop
komt als het gaat om de belangstel
ling der politiek. Het i
zich er bij J
bleem niet op«,
in plaats van dat dit als probleem
nummer één wordt aangepakt'bij de
kabinetsformatie, wordt het nauwe
lijks genoemd. In dit boek brengt
Abbé Pierre ons echter van aange
zicht tot aangezicht met de oorzaak
van vreselijk veel ellende.
GEROEPEN
Abbé Pierre heeft geen genoegen
genomen met het afschuifsysteem
der bureaucratie en als het moest
heeft hij de wet met de voeten ge
treden. Nadat men kwam vragen
naar de vereiste vergunning, toen
hij met een heel complex bezig was,
antwoordde hij na een felle, emotio
nele rede „Ik geef er de voorkeur
aan ze onwettig te zien leven boven
ze wettig te zien sterven, zoals de
babies van de moeder gestorven zijn,
die er drie had en er nu maar
één over heeft." De ambtenaar droop
af. maar enige tijd later werd de
abbé gedreigd met een proces en
hij antwoordde: Ik smeek U bij de
liefde Gods. doe ons dat proces aan.
Dat is alles wat ons ontbreekt. Ik
zou voor een rechtbank, voor de
autoriteiten willen gaan uitschreeu
wen. de waarheid, de toestand die
hier heerst. Het is de vraag of abbé
Pierre goed handelde, maar soms
moet men inderdaad hard optreden
om de bureaucraten de ogen te ope
nen. Daartoe moet men een geroepe
ne zijn en deze geestelijke voelt zich
geroepen tegen wil en dank.
MERKWAARDIG
Merkwaardig in dit boek is even
wel de theologische achtergrond.
Telkens weer vroeg ik mij af: Wat
is nu de drijfveer: de nood of de ge
rechtigheid Gods? Het boek geeft
een eigenaardige kijk op de theolo
gie die mogelijk is in de Rooms Ka
tholieke kerk. Als priester ziet hij
er geen been in het altaar op te
ruimen in de kapel, als hij de ruim
te nodig heeft voor bedden. Boven
dien wordt hij in het geheel niet
beheerst door het grote verzoenings
werk van Christus. Telkens weer
schemert door de regels heen dat
Chrstus ons een voorbeeld gegeven
heeft Hij is in de ellende neerge
daald en zo moeten wij in de ellen
de neerdalen als we echt iets wil
len bpreiken (p. 33). Even verder
zegt hij dat de toekomst van Frank
rijk veilig gesteld zal zijn als ieder-
pen «en huis heeft om in te wonen
(p. 58). Later schrijft hij: ,,In dit
uittreden uit ons eigen „ik" en in
dal geven van onszelf aan anderen
ligt het fundament van alles." (p.
100). En. „Hij (Christus) moet ook
zelf mens worden om tegelijkertijd
ons hart te treffen, ons te bewegen
met Hem deel te hebben aan
dit gemeenschappelijk verlossings
werk. (p 123) G^en woord van ver
zoening met God door het plaatsver
vangend steven van Jezus Christus.
Hoewel wij de theologie van Abbé
Pierre niet kunnen bewonderen,
moeten wij hem hoog achten voor
zijn daden. En we moeten luisteren
naar deze „vrijzinnig" Rooms Ka
tholiek als hij zegt: „Het verschaf
fen van een woning aan de werk
man is geen kwestie van weldadig
heid. Wij moeten het begrijpen, het
moet tot ons doordringen dat het
een kwestie van rechtvaardigheid is.
een heilige plicht, en dat wij laf
aards zijn als wij er een zaak van
liefdadigheid van-maken."
Samenvatting: Een Rooms Ka
tholiek boek met een, zij het
enigszins schreeuwerige, boodschap.
De Boodschap van Abbé Pierre (dc
Gcb. 4.50.
Wat vindt de R.K.
kerk hiervan
In een recensie over dit boek in
het weekblad „De Hervormde Kerk"
stelt A. K. S(traatsma) de vraag
hoe de Rooms Katholieke Kerk op
deze apostolaire ijver reageert:
Hoe de R K Kerk over priesters
van dit gehalte (priester-arbeider)
denkt, is wel voldoende bekend.
In een zeer lezenswaardige studie
over „de Priesterroman in een ge
seculariseerde (ontkerstende) we
reld", van de hand van dr. J. C. A.
Fetter, vond ik de volgende uit
spraak van een nieuwe aartsbisschop
tot abbé Pierre, die zich op de eer
ste christenen beriep. „Wij zijn niet
langer de primitieve kerk, wij zijn
de Rooms-Katholieke Kerk, wij zijn
de organisatie door God zelf ge
sticht, groeiend door de eeuwen
heen, die niet dwalen kan." Dezelf
de starheid en hoogmoed hoorde ik
onlangs in een Vlaamse televisie
uitzending, „de Banier van de Ko
ning". Daarin ontving een priester-
arbeider (matroos op een lichter)
het bevel zijn arbeid te staken. Toen
hij zich beriep op de nood en de
vruchten van zijn arbeid, kreeg hij
het volgende
wilt, leidt tot conn
spraken vertellen
reeds be:
lijk denkt, heeft geen
kenis: de orde.
denkt voor jou."
„Wat jij
hoezeer
Drie maal in een weck
O Een groep Russische matrozen -
heeft een bezoek gebracht aan
de Rembrandttentoonstelling.
Hoewel ze zich weinig geïnte
resseerd toonden voor wat ze--
zagen, trok het schilderij van de ge-
kruisigde Christus wel hun aandacht.
Heel verbaasd vroegen ze „Waarom
werd die man gekruisigd en wie was
het"? Op een vraag of zij de werken
van Rembrandt kenden antwoorden
ze: allemaal. Maar Christus kenden
ze niet.
Hier zien we het gevolg van de a'.heïs-;
tische propaganda onder de jeugd. De-
Russen zijn altijd een godsdienstig volk
geweest, maar nu kenden de Iwans
Christus niet. en hadden zelfs nog ooit
van Hem geboord. In nauwelijks een
halve eeuw werd het christendom er
uitgestampt en is Christus een verge-
tene.
En toch was Christus' komst het hoogte
punt der wereldgeschiedenis. In Hem'
had God een ontmoeting met 'e we
reld en werd de loop der wereloge-
schiedenis veranderd. Maar omdat
rrien God niet wilde ontmoeten. -ilde
men Christus niet kennen. Zo meent
men die ontmoeting met God ongedaan
te kunnen maken. Laten we echter
niet zeggen: „Wat vreselijk is dat
toch achter het ijzéren gordijn!"
In ons eigen land zijn er duizender en
nog eens duizenden, die ook die ont
moeting niet willen beleven, die liever
hun eigen weg gaan. Zij weten el
dat Christus leefde en gekruisigd werd,
maar ook zij kennen Hem niet. I'ier
komt dat niet omdat ze nimmer de
gelegenheid hadden, maar omdat ze de'
ontmoeting niet willen beleven. e
komst van Christus evenwel is een
historisch feit en dwaas is de man,
die feiten niet onder ogen wil zien.
In de Mexicaanse stad Rey-'
nosa werden duizenden bezoe
kers getrokken door de 28-
jarige acteur Tagare, die zich
in de plaatselijke arena liet
kruisigen met spijkers door handen
en voeten. Ongeveer 5000 mensen be
zochten het schouwspel. Zij betaalden
een toegangsprijs maar schonken ook
veel goederen en geld voor de bouw
van een nieuwe kerk. Maar zelfs de
Rooms-Katholieke priester José Vastil-"
lanas was dit te gortig.
Hij heeft verklaard dat de kerk geen
toestemming tot de vertoning hééft ge
geven en dat zij het geld van Tagare
beslist niet wil ontvangen. Wat zijn de
achtergronden van dit verhaal? Wat
dreef Tagare? Slechts sensatie? Of
ligt er een diepere achtergrond? Zocht
Tagare vrede met God cn wilde hij
dat bereiken door het ontzettende lij
den te ondergaan wat Christus onder
ging?
Zelfs als we dit aannemen leert hel ons
alleen tot welke excessen de leer der
goede werken als een vereiste voor de
zaligheid kan leiden. Maar heeft Taga
re door deze kruisiging innerlijke rust
gevonden? De Bijbel zegt dat het loon
van de zonde de dood is. Christus
evenwel heeft onze straf ondergaan'
aan het kruis. Sommige mensen wil
len Christus slechts kennen als een
y.oai'.beeld, niet als de verzoener onzer
Als Christus een voorbeeld is, dan heeft
Tagare hem tot het einde toe gevolgd,"
want als we Christus als vooroeelc!"
nemen moeten we Hem niet alleen vol
gen langs de karavaanwegen van Pa
lestina maar ook op de Via Dolorosa,
dan moeten we zijn kruis dragen, dan
moeten we er aan genageld worden
zoals Tagare deed. Maar de Bijbel
eist niet de kruisiging als straf op de
zonde, zij eist de dood.
Tagare werd alleen gekruisigd, Christus
echter stierf. Wij kunnen het voor
beeld van Christus volgen tot in de
dood, maar dan belanden we zoals hij
in de hel echter zonder de mogelijk
heid er vandaan te komen. Ch-.istus
evenwel heeft de macht van d* het
voor ons verbroken. Hij deed wat Ta
gare niet kon en wat wij niet kunnen.
Hij stond op uit de doden. Daarom
eist God niet van ons dat wij het
voorbeeld van Christus volgen, maar
dat we aanvaarden wat Hij voor ons
deed. Hij immers stierf in onze plaats
en dat moeten wij
O Nog een derde keer was het
kruis in het nieuws. Weer
stonden in Zuid-Celebes de
Petruskruisen opgesteld. Door
leden van de extreem Moham
medaanse partij „Daroel Islam" wer
den inheemse christenen met het hoofd
naar beneden gekruisigd. Dit werd op
een Amerikaanse Zendingsconferentie
meegedeeld.
Namen en plaatsen werden niet bekend
gemaakt om represaillmaatregelen te
voorkomen. Wat doet de Indonesische
regering om deze dingen te voorko
men, en bescherming te bieden? Zij
staat machteloos.
Is dit niet een onderwerp waarover dé
kerk zou kunnen spreken en haar in
vloed in de wereld zou kunnen aan
wenden om zulke excessen te voorko
men? Het is goed om vooruit te den>
ken en ons te bezinnen over de beste
manier om de Papoeas het evangelie
te verkondigen, maar het is beter om
deze vervolgde christenen in Zuid-Cele*
bes een daad te laten zien.
In het blad „Kerknieuws" werd de laatste statistiek gepubli
ceerd van de stand van zaken in de Ned. Hervormde Kerk. Volgens
deze gegevens bedraagt hel tonaal aantal leden in Nederland per
1 juli 1956: 3.383:748. Er zijn 2040 predikantsplaatsen waarvan er
306 bezet worden door de Gereformeerde Bond, en 337 door de
Vrijzinnigen.
De redactie van het
blad plaatst het over
blijvend getal onder de
noemer: Midden-ortho-
doxie nl. 1397. Men moet
evenwel niet vergeten
dat velen uit deze mid
dengroep behoren tot
de Confessionele vereni
ging of geheel zelfstandig
staan zonder ooit voor
een bepaalde modaliteit
te hebben gekozen, maar
zeker niet alles van de
midden-orthodoxie voor
hun rekening willen ne
men of zo genoemd wil
len worden. Deze inde-
Bond Hl, en vrijzinnig
80). Uit deze getallen
blijkt dat zowel rechtse
als linkse modaliteiten
grotere moeite hebben
met het aanvullen van
de gelederen dan de
middengroepen. In het
geheel zijn er 33 vaca
tures in gemeentes on
der de 150 zielen. 17 in
kerken met 150200
zielen, en 63 in kerken
met meer dan 200 zie
len. Het aantal vrijzin
nige predikantsplaatsen
is het grootste in Fries
land. En het grootste
aantal Gereformeerde komt
simpel. Het aantal vaca- Bondsplaatsen ligt in denorthodoxie, 1
tures bedraagt 210 (mid- de provincie Zuid-Hol- I Gereformeerde Bond en
den-orthodox 69, Geref.lland (120), waar zich I 9 uit de vrijzinnigen.
provinciaal gezien ook
de meeste miclden-or-
thodoxe predikants
plaatsen bevinden (254).
In percentages omgere
kend bereikt de Gerefor
meerde Bond in Utrecht
haar top met 43%, van
het provinciaal aantal
predikantsplaatsen de
vrijzinnigen in Drenthe
met eveneens 43% en de
middenorthodoxe plaat
sen in Limburg met de
volle 100%. Ook het
overgrote deel van de
119 predikanten in alge
mene dienst nl. 91%.
uit de mid-
