!k
embrandt stijlvol herdacht
in de Pieterskerk
Rembrandt-cantate van Herman
Strategier waardevol werk
Verlichte
vaartuigen voeren
tussen duizenden door
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
VRIJDAG 13 JU LI 1956
In zijn licht zien ivij Het Licht
Genie onttrekt zich door zijn
grootheid aan historie
REMBRANDT HEEFT NIET als coryfee der wetenschap de faam van
zijn geboortestad naar alle windstreken verbreid, maar als kunste
naar mag i'k 'hem op gezag van professor Van Vollenihoven onder de drie
^ederlanders noemen, aan wie ons land in de internationale wereld blijvend
g^ekend'heid verschuldigd is: Grotius, de Koning-stadhouder, achter-
van de stichter der Leidse universiteit, en Rembrandt, drie stèr
en van de eerste grootte, wier glans op het Leidse blazoen wordt weer
kaatst." Met deze woorden leidde de voorzitter van dé stichting Rembrandt-
1956, dr. L. G. Kortenhorst, gisteren in de Pieterskerk de na-
ojonale herdenking in, die door talrijke officiële gasten uit binnen- en
a^uitenland werd bijgewoond. En op deze historische plaats, waar de ouders
b'an de grote schilder hun laatste rustplaats hebben gevonden, klonk de
Jembrandt-cantate van Herman Strategier, waarover men elders in dit
vllad een deskundige beschouwing kan lezen van onze muziekmedewerker.
•^®Dr. Kortenhorst prees het Leidse ge
meentebestuur, dat het op deze stijlvolle
llfijze Rembrandt heeft willen eren. Hij.
erinnerde aan de Rembrandtfeesten
an vijftig jaar geleden in Leiden en
(msterdam, die een heel wat „volkser"
ecknblik boden dan die van nu. En hij
„Zinvol sluit deze herdenking aan bij
grote tentoonstellingen in Amsterdam,
en in de Leidse Lakenhal,
in deze periode der geschiedenis,
eheerst door techniek, politiek, ge-
®eld. maar niet minder door een exta-
hsch begeren naar een betere wereld-
fde. de onsterfelijke waarde der be-
rhaving, zoals deze spreekt uit de
"unstwerken van het verleden, niet in
worde gebracht. Dr. Kor-
[O^nhorst richtte zich met een welkomst
woord in de Franse taal tot professor
.ené Huyghe, professor au Collége de
'dïrance en hoofdconservator van het
t iouvre te Parijs, die als laatste het
Rembrandt en ivij
De eerste spreker, prof. H. van de
en7aal, hoogleraar in de kunstgeschiede
nis aan de Leidse academie, waarschuw
de dat van achterom zien een funeste.
erstenende invloed kan uitgaan, wan
eer dit contact met de kunst uit het
èrleden zou leiden tot een generalise-
afwijzen van alle waarlijk heden-
aagse kunst. Hij zei: „Zinloos en dom,
laar daarom des te gevaarlijker is de
pciactie van de gewone man, die aan ééy
pzoek aan een Rembrandttentoonstel-
py^ig zijn gezag als kunstkenner ontleent
die de moderne kunst omdat zij
nt*'n d e r s is bij voorbaat en bloc ver-
ïrdeelt. Ik zeg niet, dat volgens mij de
loncertwals no. 1 van Glazounof
)V(V.A.R.A., 23.15 uur)
De „Russische Brahms" is Alexander
onstantinowitsch Glazounof (18651936)
'el genoemd. En niet zonder reden, want
fdien er één Russische componist de taal
ricpn zfjn land verwaarloosde, dan is he:
'el Glazounof, de componist die steed
r teer aansluiting zocht bij de Westerst
Op 16-jarige leeftijd schreef
elazounof zijn eerste symfonie en i
icajerk evenals in de andere vroegere
Serken is nog duidelijk de invloed
e Russisch folklore merkbaar. Als hij
Iter echter onder invloed van Wagne
Irahms komt, raakt die folklore op de
htergrondHet is echter steeds weer
e instrumentatie die de Rus verraadt. De
iussische componisten waren stuk voor
I (uk meesters op het gebied van de kleur-
\jke instrumentatie en in dit opzicht
eed Glazounof beslist niet onder voor
Jajjii grotere landgenoten. Men kan dit
,pnavond horen in de le Concertwals, te
0p]pelen door het Omroeporkest o.l.v. Henk
kevipruit. Een zeer vlot en meeslepend stuk
boïuziek, niet groots, niet toonaangevend,
ligSiet verrassend, alleen maar overrompe-
[SC^nd door de vaart en het meio's. Men
bij dit werk kunnen spreken van een
de telodische en harmonische zinnelijkheid.
is geruime tijd directeur van
veet Conservatorium in St. Petersburg ge-
VrPeest. Tydens de Oktoberrevolutie, toen
nvet eten schaars werd. spaarde hij altijd
n bat voedsel voor één uan zijn leerlingen.
n lie hij de „toekomstige Russische Mozart"
sat,ioemde. Dat was de thans in Sowjet
«**usl and geliefde componist Schostako-
Ditsch. In 1928 verliet Glazounof zijn va-
Ierland en vestigde hij zich in Parijs. De
\ompositievlam was uitgedoofd.
hedendaagse kunst die van Rembrandt
iaart. Ik laat op het ogenblik alle
rdebepaling buiten beschou%ving. Ik
slechts, dat ik mij bezwaard zou voe-
indien het exposeren van Rem-
brandts werk een dergelijke ongewenste
ipercussie zou hebben ten aanzien van
heden daagse kunstenaars, die maar
te vaak vreemdelingen onder ons zijn
geworden".
Prof Van de Waal stond stil bij het
inieke feit. dat Rembrandt in zijn dagen
n Amsterdam vrije Joden te zien kreeg.
Maar al te vaak blijft er bij de ontmoe
ting met het vreemde of de vreemdeling
slechts de keuze uit deze twee primitieve
eacties: wantrouwen of spot. Wat nu
leze Joden betreft, men kent het ant-
voord van de 17de eeuwse Republiek
•n het vervult mij met innige eerbied ep
dankbaarheid hier te mogen getuigen,
dit het Nederlandse, antwoord is ge
en, door de eeuwen heen, aldus spr.
Men kent ook Rembrandts antwoord: hij
gaat met deze vreemdelingen verkerer
hij vestigt zich onder hen en kiest he-
tot zijn modellen.
Prof. Van de Waal vroeg zich af, waar
in onze houding tot Rembrandt verschilt
van die der vorige geslachten. Hij
de niet, dat wij ons verder van hem heb
ben verwijderd, maar wij hebben
andere kwaliteiten in zijn kunst ontdekt.
Het essentiële in Rembrandts kunst is,
naar de vorm gerekend, zijn clair-obs-
cuur. Zelden heeft iemand zo consequent
als Rembrandt in zijn werk de uiterlijke
schijn voor onze ogen ontbladerd en deze
vervangen door een schoonheid var
hoger gehalte. De schoonheid in Rem
brandts kunst is door het. lijden heen
?aan; zij vindt haar fundament in be
lting en liefde, maar ook hier is de
liefde de meeste. Van zulke dingen
spreekt ons de kunst van Rembrandt.
Daarom behoort hij, ondanks alle
schjjn van het tegendeel,
bü hen die klaarlyk betonen dat
volgens Paulus' woord,, „een vader
land zoeken" en dat zij „gasten er
vreemdelingen op de aarde waren"
Dit persoonlijk beleven is ook ir
de kunstgeschiedenis de geheli
leer. Gaat heen en ziet!
Drieërlei
Drieërlei gestalte onderscheidde de
volgende spreker, prof. dr. H. G. Beyen,
hoogleraar in de archeologii
tieke kunstgeschiedens aan de Leidse
universiteit, in zijn rede. Hij had deze de
:ich wentelt: radicaal realisme en breed
;evleugelde fantasie. Rembrandt aan
aardt de werkelijkheid in haar alledaags
heid, in haar nederigheid en zelfs ln haar
platte huisbakkenheid. Doch tegelijker-
's alles in zijn werk fantastisch, niet
geheel, of beter: niet alleen van deze
wereld. Prof. Beyen lichtte deze stelling
uitgebreid toe met voorbeelden van het
erk van de schilder. Hij kwam tot de*
mclusie, dat deze schijnbare antithese
iet als gespletenheid aandoet, 's Mees-
rs scheppende geest blijkt uiteindelijk
edreven door één centrale kracht. De
:nheid in tegenstelling is volkomen
inzelfsprekend. Zij is niet met moeite
eroverd, maar van den beginne af aan-
ezig, al is zij in de loop van Rem-
randts leven nog wel inniger geworden.
In het vervolg van zijn rede ging prof.
Beyen de gevoelswaarde na van het be
grip „klassiek". Rembrandt verenigde
slechts de veelzijdige strevingen,
n hemzelf leefden, tot een sluitend
geheel, maar hij vatte ook de verwor
venheden qamen in zijn werk, van vele
'oorgangers. In zoverre moet men zijn
kunst zeker klassiek noemen. Men kan
igenlijk niet zeggen, dat hij veel school
heeft gemaakt, al heeft hij op vele, ook
•erre geslchten, inspirerend gewerkt,
let woord „onnavolgbaar" komt ons
anzelf op de lippen. Prof Beyen zei dat
vij gereigd zijn hem he* erepredikaat
.Van alle tijden" op de borst te spelden.
•In daarmee lijkt de vraag „Is Rem
brandt modern?" reads bij voorbaat be-
oord. Als hij „uit de lijd"
el meegegevei
i moderniteit
elkaar liggende
het fir
i „Polariteit, classiciteit
in Rembrandts kunst".
punten, fixeren de as,
zijn wereld
Geen hyperkritiek
In zijn slotwoord op de Rem-
brandtherdenking in de Pie
terskerk keerde de voorzitter,
dr. L. G. Kortenhorst zich tegen
degenen, die menen dat Rem
brandt niet moet worden her
dacht met de oprichting van
een monument in zijn vaderstad
Leiden. Het stichtingsbestuur,
aldus de voorzitter, acht het een
dankbare taak op te komen
voor de eer van de thans le
vende kunstenaars in het ver
trouwen, dat het Nederlandse
volk dit streven zal honoreren.
Wanneer de kunstenaars van
vandaag niet bij machte wor
den geacht een grote figuur uit
net verleden in zijn essentie te
verstaan, worden zij openlijk
en weldoordacht in gebreke ge
steld: Hij deed een dringend be
roep op het hele volk in de ko
mende maanden aan de stich
ting de middelen te verschaffen,
om nog in dit Rembrandtjaar
het bewijs te leveren dat de
fakkel der beschaving niet is
geblust in het dorre en steriele
zand van hyperkritiek en ma
terialisme.
ongerustheid zijn, want het zegt
niets over de waarde van zijn kunst.
Met een onvoorwaardelijk „ja" be
antwoordde spr. de vraag, of de grote
schilder ons geslacht naby staat. Hij
is modern in psychisch-culturele.
helaas voor ons minder in artistieke
zin. By Rembrandt vindt het ware
Licht onmiddellijk zyn toegang tot de
duistere grot des levens. En de
Meester had ook de schaduwen Hef.
die het Licht werpt. Het hemels
Licht koestert de donkere aarde. Dat
is zyn Christelyke visie. Dat Is het
juist, wat ons naar Rembrandts werk
toetrekt, wat hem niet zozeer „mo
dern". als wel naby en toch vol
eeuwigheid doet zyn.
Innerlijk leven
„Rembrandt et la vie interiAre", deze
titel had prof. Hüyghe zijn rede meege
geven. Hij stelde, dat het genie aan de
historie ontsnapt door zijn grootheid. In
de oudheid dacht de mens niet „alleen",
hij was altijd en overal onderdeel van
een gemeenschap, Misschien is met
Rembrandt voor het eerst een man opge
staan, die de waarheid zelf zocht. Door
zijn isolement komt hij ons nabij.
Het Protestantisme zag prof.
Huyghe als één van de grote drqf-
veren voor het ontdekken van de
individualiteit van de mens. Hy haal
de daarby een uitspraak van Claudel
aan: „De Katholiek bidt in de com
muniteit van de Kerk". De Protestant
zoekt met zijn gei
heid. Dit heeft een nieuw geweten ge
schapen.
Spr. vestigde de aandacht op het nau
we contact, dat Rembrandt met de Bijbel
heeft gehad doordat hij die in de lands
taal kon lezen, een voorrecht, waarvan
de Katholiek verstoken bleef. Hij ging
in op de consequentie, die de verbreiding
n het Protestantisme heeft gehad,
melyk deze, dat de mens zich terug
vond in zijn „vérité existentialiste". Rem
brandt is gedwongen geweest zelf zyn
eg te banen naar omhoog. Zijn zelf
portretten hebben niets met ijdeiheid te
maken, maar alles met zijn zoeken naar
het diepste innerlijk. Het is een „onder
vragen van de mens door zijn gelaats
uitdrukking te_ bestuderen". De eerste
periode van Rembrandts leven wordt met
De Nachtwacht afgesloten, dat „schilde
rij op mars", zoals prof. Huyghe het uit
drukte.
is zijn oppervlakkigste periode aan
gebroken, een periode met succes bij
het publiek. Maar hij zag in, dat dit zijn
ondergang als kunstenaar zou betekenen
daarom brak hij met dit succes, en
het publiek brak met hem. Uitvoerig
ging spr. in op de omwenteling in de op
vatting van wat kunst wil uitdrukken,
namelijk niet een weergave van de wer
kelijkheid, maar het scheppen van een
ieuwe werkelijkheid door de kunste-
lar als individu.
In zijn later leven worden Rembrandts I
schilderijen donkerder en donkerder,
omdat de schilder een Licht had ontdekt,
eld. En dat Licht ka:i
het beste aanschouwd worden met geslo-
en ogen. zo besloot prof. Huyghe zijn
•ede. De bijeenkomst in de Pieterskerk
werd geopend met hét gezamenlijk zin-
couplet van het Wil
helmus, en gesloten met het zingen van
het zesde couplet.
Receptie
Het stadsbestuur van Leiden reclpieer-
i na afloop in de burgerzaal van het
stadhuis. We merkten daar op de demi
ministers Beyen, Cals en Van
Oven, de ambassadeurs van Zweden, de
U.S.S R Canada, de Duitse Bondsrepu
bliek. Engeland. België, Frankrijk.
Spanje en de waarnemend zaakgelastig
de van Oostenrijk, alsmede de eerste
secretaris van de Australische ambassa
de. Onder de talrijke hooggeplaatste
receptiegangers merkten we voorts o
de voorzitter van de Koninklijke Neder
Wetenschapper
AGENDA VOOR LEIDEN
Vrüdag
Grote Pers Lakenhal, 8 uur: première
spel „Rembrandt".
Kantine Smit (Herengracht 34), 8 uur:
Leidse smalfilmliga, kleurenfilms.
Aula gymnasium, half 8: Kennis is
Macht, diploma-uitreiking.
Stadhuis, 21 uur Spoedeisende Raad.
Zaterdag
Stadsgehoorzaal, 8 uur: amateur-avond
Radio Luxemburg: half 6: auditie.
Van der Werfpark, 8 uur: concert mu
ziekkorps Nieuwe Tonge.
Maandag
Pieterskerk, half 9: Avondmuziek, Char
les de Wolff (orgel).
Tentoonstellingen
Lakenhal. 105 uur (donderdag ook
half 8—half 10): „Rembrandt als leer
meester" (tot 3 september).
Rijksmuseum voor volkenkunde, 105
uur: „Van klei tot pot" (tot 1 oktober).
Boerhaavezalen (Lange Vrouwenkerk-
steeg), 2—5 en 7—9 uur: expositie ..Jeugd
en Rembrandt" (t.m. 14 Juld)
Burcht (tot zonsondergang), open
luchttentoonstelling hedendaagse beeld
houwkunst (tot en met 26 augustus).
Prentenkabinet (Kloksteeg 25), 2—5
uur: „Tekeningen door Rembrandt" (t.m.
15 september).
Nachtdienst apotheken
Doeza-apotheek, Doezastraat 31, telefoon
21313, Apotheek Nieuwe Rijn, Nieuwe Rijn
18. tel 20523, en de Oeg6tgeester Apotheek,
Wilhelminapark 8. tel. 26274.
Prijs van ambassade
De heer H. de Boer uit Waddinxveen
heeft gisteren een prijs gewonnen, die
door de Franse ambassade was uitgeloofd
voor de beste vertaling van het Frans
in het Nederlands. De heer De Boer is
leerling van de Chr. kweekschool te
prof. Van Groningen, talryke directeu
ren van Nederlandse musea, kunste
naars. burgemeesters uit Leidens omge
ving en de voltallige Leidse raad. Een
plechtig moment brak aan, toen de com
ponist van de Rembrandt-cantate, Her
man Strategier, de partituur van zyn
cantate burgemeester jhr. mr. F. H. van
Kinschot aanbood.
Jan Engelman, die de vertalingen had
verzorgd, kreeg een geweldige kist siga
ren. Tegen zevenen vertrokken de laat
ste gasten uit het stadhuis en daarmee
was het ófficiële gedeelte van de Rem-
brprrl'hnrdmkirrr af.rclooen.
Eerste uitvoering in Pieterskerk
Tijdens de plechtige Rembrandt-herdenking, die gistermiddag in de Pie
terskerk plaats had en waarvan men elders in dit nummer een uitvoerig
verslag vindt, werd de door Herman Strategier in opdracht van de stad
Leiden gecomponeerde Rembrandt-cantate voor het eerst uitgevoerd. De
tekst van dit werk werd door de componist in samenwerking met Jan
Engelman samengesteld uit oude oorkonden en levensbeschrijvingen van
Rembrandts tijdgenoten. Zo ontstond een soort kroniek op llde-eeuwse
teksten van een wat heterogene compositie, waaraan echter het authen
tieke karakter een grote directheid verleende.
Bij wijze van omlysting werd een ge
dicht van Baudelaire gekozen in de ver
taling van Engelman. Deze groots opge
zette cantate werd uitgevoerd door een
koor bestaande uit leden van divers»
Leidse koren, met solistische medewer
king van de alt Annie Hermes en de bari
ton Leo Ketelaars, terwijl het Residentie
orkest voor de instrumentale begeleiding
zorg droeg. Het geheel stond onder lei
ding van de heer Willem Mizée.
Strategier. wiens grote compositorische
talenten we reeds enige malen in deze
kolommen hebben geprezen, heeft dit
werk gecomponeerd in een stijl, die het
berokke. contrastrijke en sterk geladen
karakter van Rembrandts schilderkunst
voortreffelijk in klanken suggereert, zon
der evenwel in gemakkelijke archaïsmen
te vervallen. De schrijfwijze is gebaseerd
op een zeer verruimd tonaMteitsbegrip,
een gaarne polyfonerende stemvoering en
een uiterst expressieve, soms romantische
orkestratie.
Zintuigelijke bekoring wordt nergen»
geschuwd, dramatiek ontbreekt nergen».
Wellicht klinkt een enkele maal een ze
kere conventionaliteit door, doch deze
inzinkingen zijn zeldzaam te noemen. Het
koor kreeg grotendeels een commen
tariërende functie toegewezen, soms ook
een epische en in dat geval werd d»
m. jfone voordracht op voortreffelüto»
wijze benut.
Het begin en slotkoor op Baudeladres
extatistische tekst behoort stellig tot de
beste koorfragmenten van dit werk. Sol
passages .erden steeds door de tekst ge
rechtvaardigd, bijv. Saskia's testament.
Hendrikjes testament, prachtig gezongen
door Annie Hermes, en het fragment uit
het Schildersboek De Lairesse, op fraaie
malen wordt de v/at al te prozaïsche tekst
landse Akademie
De componist van de Rembrandt-cantate, Herman Strategier, over
handigde op de receptie in de burgerzaal de partituur van zijn compo
sitie aan burgemeester Van Kinschot.
Foto N. v. d. Horst.
Rembrandt „waterig
herdacht
(Van een onzer verslaggevers)
"jVTOOIT HEBBEN ZOVELEN zoveel belangstelling gehad voor zo weini-
-*- gen. Want zo veel vaartuigen hebben gisteravond toch niet verlicht
door de Leidse waterwegen gevaren, ter herinnering aan Rembrandt. Het
was wat het deelnemersgetal aanging maar een schamele stoet.
Maar omdat niet alle avouden lampions-
dragende scheepjes onze stad een Veneti-
;-feestelijk aanzien geven, is de Rem-
brandt-vaarstoet toch de moeite waard
geweest om haar te zien of er in mee
te varen. Alleen Rembrandt zelf mees-
ter-schilder van licht en donker had
het „clair" en het „obscur" van het won
derlijk door woelig water onrustig weer
spiegeld schouv/spel kunnen weergeven.
Op zyn doek. Op dit papier kunnen wij
het niet vangen
De Leidse wateren werden gis
teravond ook onveilig gemaakt
door een groep woeste Noor
mannen in hun met schilden
beveiligde bootGelukkig is het
niet tot moord en brandstich
ting gekomen! Het was een
vaartuig van Die Leythe.
Foto N. v. d. Horst.
Alleen Rembrandt had de grillig ver
lichte gezichten kunnen schilderen van
muzikanten, kanovaarders, gemeente
raadsleden, commissiemensen en genodig
den. die bij de Stadstimmerwerf in het
Zicht van de gedenksteen, die aan de
overkant van het water aan Rembrandt
herinnert zich inscheepten voor een
vaartocht, waarvan veel werd verwacht.
In het licht van lampions, van straatlan
taarns. van bleek gloeiende gaslampen en
van sporadisch afgestoken vuurpijlen, die
sissend om zeep gingen in het Galge-
Veearts Commandeur stond daar, mr.
De Ruyter de Wildt. wethouder Jongeleen
en wethouder Van Schaik. de heer Piena
en zoveel meer mensen, die men op alle
voor de stad blijde of droeve dagen aan
de brandpunten der gebeurtenissen kan
zien verschijnen Drs. Van Wessem stapte
daar met hen en met zijn echtgenote aan
boord van rondvaartboot „Triton". Men
vond sommigen met moeite een
plaatsje.
Buiten op het water rumoerden mu
ziekkorpsen. ingepakt in voor hen te
nauwe boten, deinend voorby. Aan stuur
boord. om in nautische termen over een
nautische plechtigheid te spreken. De r.k.
harmonie tamboerde, pijpte en blies fris
van de lever. Studenten stonden juichend
op de banken van hun sloep, zich niet
geheel gedragend in overeenstemming met
de waardigheid van de overigens houten
zwaan op hun voorsteven, maar wel gro
telijks bijdragend tot de feestvreugde met
veel geschreeuw en weinig wol: dik ge
kleed waren ze niet.
Vijf over tien. Langzaam voer de stoet
in kiellinie de wateren van de stadskern
binnen. En als kwamen de Watergeuzen
ten tweeden male in de Leidse historie
met haring en brood binnen, zo enorm
was de belangstelling. Het moeten er dui
zenden zijn geweest, die vanuit ramen,
van waterkanten en bruggen en gemeer
de boten de lichtstoet over het water
zagen trekken. Als er van die duizenden
tien aan Rembrandt hebben gedacht, als
vijf van hen bij het naar huis gaan heb
ben gefantaseerd, dat ze „De Nachtwacht"
nog zouden zien uitrukken, dan is de vaar
tocht niet vergeefs geweest.
En met de hoop uit te spreken, dat het
zo geweest is. een hoop, die de kunst doet
leven, besluiten wij dit by het aanbreken
van de nacht geschreven verslag. Hoor de
nachtwacht: „Twalef heit de klok, de klok
heit twalef!" Tijd om te kooi te kruipen.
Zesduizend ogen zagen
„Jeugd en Rembrandt"
Mevrouw E. M. Overduin-Bril, Oude
Singel 88 te Lelden was deze week
haar negenjarig dochtertje en vriendin
netje de drieduizendste bezoeker van d
tentoonstelling „Jeugd en Rembrandt'
Ze werd verrast met een grote reproduc
tie van één van Rembrandts etsen.
De expositie blijft tot en met morgen
avond geopend. Voor reeds aangevraagd
scholenbezoek blijven daarna nog drie
ochtenden en twee middagen gen
.veerd, zodat misschien de vierduizendste
1 scholier in de Boerhaavezalen nog kan
j worden begroet.
Puzzel-prominenten
1. J. Lasschuit, Evertsenstraat 44, Lel
den. 2. J. Kooreman, Kom van Aaiweg 25,
Leiderdorp. 3. K. Hooijmeljer, Emmastraat
"1, Llsse.
Geprezen
Hedenmorgen. In het weer nuchter»
l.cht van een nieuwe dag, moest nog
even met de ganzeveder worden opgete-
vertolkt door Leo Ketelaars. Enige
door de recitant gesproken, hetgeen hier
steeds een gelukkige oplossing mocht
t koor zong mooi genuanceerd en
sr ondanks de vaak moeilyke par-
Te Leiden
i het
Een zonderlinge afwijking i
programmaboekje en de partituur
van de Rembrandt-cantate was
gisteren voor de opmerkzame toe
hoorder waar te nemen. Terwijl
het programmaboekje vermeldde,
dat Rembrandt buiten Leiden
geboren was, zong het koor uit
volle borst t e Leiden. De verkla
ring is dat de tekst van Arnold
Houbraken, een verre van be
trouwbaar geschiedschrijver, let
terlijk in het boekje is opgenomen,
terwijl in de partituur de werke
lijkheid is aangehouden, omdat de
Leidse koristen geen leugens wil
den verkondigen.'
tijen. Een dramatische geladenheid ont
brak oi©t waar d'iit vereis: werd. De solis
ten vertolkten hun vaak zware partijen
op schitterende wijze en wisten hun
to on gering geheel by de aard van heit
erk aan te passen.
Het orkest ten slotte kweet zich voor
beeldig van zijn lang niet gemakkelijk»
taak. Opvallend was de rijk gevarieerd»
Instrumentatie der orkestparty.
Een baanbrekend werk in tech
nische zin is deze cantate zeker niet,
doch dit heeft met de grote muzikale
waarde ervan niets uitstaande. Wij
menen te kunnen vaststellen, dat
Strategier zijn taak zeer gelukkig
heeft opgevat en daarmee de Neder
landse koormuziek heeft verrijkt met
een waardevol werk dat zeker ver
dient ook buiten het kader van deze
Rembrandtherdenking te worden uit
gevoerd.
Dr. J. van der Veen.
C. Verkerk 25 jaar
bij de politie
Gisteren heeft brigadier-rechercheur C.
Verkerk zijn 25-jarig dienstjubileum bij de
Leidse politie gevierd, 's Morgens werd
de zilveren jubilaris aan huis bezocht en
gefeliciteerd door de commissaris en des
middags werd in het Dorpshuis te Leider
dorp een receptie gehouden, waar vele
collega's kwamen gelukwensen onder het
aanbieden van bloemstukken, manden met
fruit en een vulpen.
Hoofdinspecteur Hofstede sprak de heer
Verkerk toe en zei onder meer. dat de
jubilaris bij de collega's zeer gewaar
deerd wordt om zyn rustige en sympa-
tieke houding. De heer Barend sprak als
voorzitter van de Nederlandse Politie
bond en verder kwamen mejuffrouw mr.
Zeelenberg en adjudant Kronenburg hun
gelukwensen aanbieden, 's Avonds bracht
het Leidse politiegezelschap L.P.M.G. een
serenade.
Motorrijder ernstig
gewond
Op de hoek Kanaalweg—Lorentzkade is
vanmorgen om half tien een ernstig ver
keersongeluk gebeurd. Een negentienja
rige inwoner van Waddinxveen kwam met
zijn motor in botsing met een personen
auto, bestuurd door een Leidse automobi
liste. Ernstig gewond moest de motorrijder
worden vervoerd naar het A.Z. Hij heeft
onder meer een schedelbasisfractuur op
gelopen. De politie heeft de schuldvraag
in onderzoek.
Diploma's uitgereikt aan jonge
zetters en drukkers
In vier jaar kan men niet alles leren
wat de typografie omvat
In Het Gulden VHcs werden gisteravond
de diploma's aan jonggczelzetters en
-drukkers uitgereikt, behaald door leer
lingen van de districts-opleiding in het
boek- en rasterdiepdrukbedryf. De heer
R. Merkeiyn sprak de geslaagden toe.
Na een werktyd van vier jaar bent u
kend, dat aan de lichtvloot van gister
avond het bevel van een goed admiraal
heeft ontbroken. In de boot voor genodig
den hebben wij er niet veel van kunnen
zien, maar het publiek op de kant zoveel
te meer: nu eens voer de vloot in onbe
rispelijke kiellinae voort, dan weer bleek
deze orde volkomen toevallig te zijn ont
staan, kant verderop boorden motorboten
en wherry's bijna kano's in de grond.
Staande op het Waaghoofd heeft wet
houder Van Sohaik de prijzen uitgereikt.
Dat wil zeggen diploma's. Volgende week
volgen de prijzen zelf. De bemanning van
het vlot „Kontiki" omt ag zich niet in het
water te springen, naar het Waaghoofd
te zwemmen en haar diploma in ontvangst
te nemen. Maar hoe hou je zo'n diploma
zwemmend droog? Zo moesten ze tóch
met hun vaartuig komen. We voelen ons
„geprezen", riep een van hen.
De verdere „geprezenen" zyn: groep
kano's 1 nr 16. Leidse Golfbrekers; 2 nr 9.
Leidse zwemclub; 3 nr 2 Dick van de Burg
uit de Buitenruststraat en Aart Noppen
van de Schelpenkade.
Groep wherry's: 1 nr. 20 Die Leythe
met „Ase"; 2 nr. 21 eveneens Die Leythe:
3 nr. 21 nog eens Die Leythe.
Groep motorboten: 2 nr. 29 smederij
Verhoeff.
Andere boten: 1 nr. 12 Diaconessenhuds:
2 nr. 57 Kontiki; 3 sloepje van vader
Warring me' twee kinderen. Haarlemmer
weg 6A.
tweede-klasser geworden, zei spreker;
misschien heeft u het idee van gearri
veerd te zijn. Maar het zou jammer zyn
als het daarby bleef. In vier jaar kan men
niet alles leren wat de typografie omvat,
maar alleen de meest elementaire din
gen van het vak leren beheersen. Het zal
uw eigen wil zyn die u moet aansporen
u tot een goed vakman op te werken
De heer Merkelijn spoorde de geslaag
den aan niet op hun lauweren te gaan
rusten. De ouders vroeg hy om een sti
mulerende invloed op hun kind uit te
oefenen. Om tot goede zet- en drukwerken
te komen, is een periode van studie nodig.
De heer Merkelijn gaf de raad, de vak
bladen na te slaan op de nieuwe metho
den.
Tot de leerkrachten en de controleur
van het district, de heer Sommeling,
richtte spreker zich met woorden van
dank. Ook voor de prettige samenwerking
met de vakorganisaties sprak hij zijn
waardering uit. Ten slotte dankte hy de
secretaris voor zijn werk.
Van de vyftien Ingeschreven leerlingen
behaalden tien het diploma: de jongge
zellen-zetters A. C. Boer, A. Hensen, H.
S. Klein, P. Kooreman, P. H. Stuifzand,
allen te Leiden, P. Imthorn te Katwijk en
C. G. v. Rooyen te Llsse; de jonggezellen-
drukkers A. C. Beekman en 'C. Choufour
te Leiden en I. A. de Groot te Lisse.
Het woord werd nog gevoerd door de
heer Sommeling, afgevaardigde van de
centrale opleidingscommissie te Amster
dam, de vertegenwoordiger van de ver
schillende vakorganisaties en de verte
genwoordigers van de federatie van werk
gevers. Na het officiële gedeelte van de
bijeenkomst werden de aanwezigen pret
tig bezig gehouden met accordeonmuziek
en declamatie.
