LEXINGTON
JEAN Ml.AH DEED LENTE
VAN ROCOCO HERLEVEN
Ik voelde me de enige, die
geen Jansen heette...
r
Zaterdag reed hijgende
Jumbo zijn laatste rit
Vierhonderd Jansens in één tent
is te veel van het goede
Sukarno bij
onze buren
BORGWARB
5
MAANDAG 18 JUNI 1956
HOLLAND FESTIVAL
,De Triomf van de Liefdewas als
een betoverd ballet
Dit was waarlijk een feest, waarop het Thé^tre National
Populaire zaterdagavond een volle Festivalschouwburg ont
haalde. Gespeeld werd: „Le Triomphe de l'Amour" van
Pierre Carlet de Chamblain de Marivaux, maar iedere „ma-
rivaudage" (het spreken in gekunstelde, verfijnde, precieuze
taal, zo men hiervoor gevreesd had, bleef achterwege. Hier
deed de Lente van het Rococo haar glorieuze intrede. Jean
Vilar en zijn groep bracht geen toneel, maar deed een we
reld herleven. Hier waren de spelers gehypnotiseerd door
het élan van een geheel tijdperk en deze betovering wisten
zij over te brengen op het publiek, dat zich met hart en
ziel terugwaande in de jeugd van het moderne Europa, toen heel ons
werelddeel in het teken stond van de lof van de liefde en de verliefdheid.
Voorbij was het strenge classicism»
van de Zonnekoning; een verjongd Euro
pa gaf zich ten volle over aan een levens
wijsheid overgoten met Amors glimlach
Het was deze glimlach, die Jean Vilar
met de zijnen overrompelend meebrach
ten.
Allereerst natuurlijk dank zij Mari
vaux. De oudere generatie uit diens
dagen moet zich wel in het graf hebben
omgedraaid, toen deze LieSdestriomf in
1732 zich voor het eerst op de Parijse
planken vertoonde. Als een eerbetoon
aan het classicisme laat de schrijver deze
triomf in Sparta afspelen, maar dat ls
welhaast de enige concessie. Dan breekt
het spel der liefd elos. De prinses Léo-
nide vermomt zich als -prins Phocioi
te kunnen doordringen tot de ln bewaak
te afzondering opgroeiende prins Agis.
Waar zij komt, triomfeert zij door Amors
gunst. De oude filosoof Hermocrate (op
voeder van Agis) verlieft zich in haar;
diens zuster, de deugdzame Léontine
eveneens: voor de eerste ls zij een prin
ses, voor de laatste een prins en voor
prins Agis is zij beide: eerst een prins,
voor wie hjj vriendschap koestert, dan
een prinsee, voor wie hij ontvlamt.
Bijgestaan door haar eveneens als
heer vermomde kamenier Corine speelt
zij dit spel der travesti zo meesterlijk en
slim, dat zij aan het einde haar prins
Agis tot volle tevredenheid van alle par
tijen de hare mag noemen. Kostelijk
wordt zij in deze pogingen geholpen
door Arlequin, de lepe dienstknecht van
filosoof Hermocrate en door de domme
tuinman Dimas, die eerst heel langzaam
ln beide deftige heren twee dames her
kent, maar dan ook graag wil meewer
ken om alles naar Amors wensen te doen
gelukken
Commedia delVarte
THGENLIJK heeft dit verhaaltje niet
veel om het lijf. Het hoeft heus niet
te verwonderen, dat het zoveel eeuwen
niet meer op de planken is geweest. Men
classificeerde het al gauw als een dood
gewoon commedia dell'arte-stukje, wat
het ook is en liet het ln het stof der
eeuwen liggen, totdat Vilar het weer in
handen kreeg, het stof er afblies en het
op zijn repertoire zette. Vilar deed echter
kunst. Hij greep het aan als een aanlei
ding om het Rococo te doen herleven.
Hij vroeg Maurice Jarre er muziek bij
te schrijven: het werd muziek, waarbij
een Rameau verrukt geapplaudisseerd
zou hebben. Léon Gischia ontwierp het
decor: een speels Amortempeltje in een
landelijke tuin; en de kostuums: Arle
quin in het traditionele pak; Dimas als
de Bretonse tuinman met strooien hoed
en heggeschaar (want heggen waren
toentertijd in een tuin onmisbaar) Corine
in een prachtig cerise, Agis in een vurig
W enen-Amsterdam
en terug per tram
T\E interlocale tramwegen ver-
dwijnen steeds verder.
overal, maar vooral ln Nederland.
Dat was een kwart eeuw geleden
héél anders, vertelde zaterdag de
heer Reeskamp
Hij kreeg ln 1931 bezoek van een
ingenieur utt Wenen, eveneens ge
organiseerd belangstellende in
spoor- en tramwezen. Een fanaticus,
moogt ge er rustig aan toevoegen.
De man was van Wenen naar
Amsterdam.... getramd. Af en toe
had hij een klein stukje moeten
lopen, maar het meeste had hij
Inderdaad per tram kunnen afleg-
Hij had er 28 dagen over gedaan.
Op de terugweg had het hem blijk
baar wat tegengezeten, want toen
deed hij er 29 dagen over
Een beeld, dat langzamerhand
al hoogst ongewoon geworden is
op de Nederlandse stations, zal
binnenkort helemaal naar het
rijk der herinneringen zijn ver
wezen: een puffende Jumbo, die
langzaam zijn lange last het sta
tion uittrekt. Met een rit-in-
oude-stijl heeft de jubilerende
N.V.B.S. zaterdag de stoomtrac-
tie bij de spoorwegen uitgeluid.
Op de foto: het vertrek van
Staatsspoor in Den Haag
rood, Léontine in een stemmig paars en
Hermocrate, de filosoof, in een plechtig
zwart: hij is de man van de oude snit en
lijn, maar reeds zijn staartpruik verraadt,
dat ook hij met zijn tijd meemoet ei
straks Léonide hem haar liefde
klaart, gooit hij zijn filosofie overboord
en capituleert ten volle voor liefdes list,
want de liefde triomfeert: over Léonti-
nes deugd, over Agis' jeugd en over Her-
mocra'es bezadigheld
Vilar deed echter nog meer: hij inspi
reerde een leder zijner spelers tot een
levenswerkelijkheid. Maria Casarès werd
volledig prins Phocion. alias prinses
Léonide: listig en lief. Monique Chaumet-
te was zo charmant de trouwe kameniei
Corine, alias dienstknecht Hermidas, ali
ik zelden een toneelfiguur zag. Jean Vilar
zelf was de bezadigde filosoof Hermc
crate, een zo uit de lijst gestapt portret
dier jaren. Catherine le Couey zijn lief
tallige zuster Léontine. Roger Mollien
zijn fluweelzachte pupil Agis, Georges
Wilson een heerlijk domme boerentuin-
man en Daniel Sorano het glansstuk van
de avond: een Fernandeleske Arlequin
Hoe werd dit gespeeld? Als een ballet:
hier was de werkelijkheid een dans ge
worden. een Lentedans van het Rococo.
Ev. Grolle
Een der „dansende" scènes uit het toneelstuk „Le triomphe de
l'amour" van Marivaux, dat zaterdagavond in Den Haag in première
ging tijdens het Holland Festival. V.l.n.r. Maria Casardès, Daniel
Sorano, Monique Chaumette en Georges Wilson.
(Van onze verkeersredacteur)
VV/ELAAN DAN. de stoomtractie bij de Nederlandse Spoorwegen is
rr officieel ten grave gedragen. Zaterdag is dat gebeurd door enkele
honderden mensen, die hun belangstelling in het railvejrvoer in een ver
eniging gebundeld hebben en die hun zilveren jubileum vierden. De be
grafenisstemming was derhalve vér te zoeken.
Dc stunt want dat was het toch wel was op touw gezet door de 25-jarige
Nederlandse Vereniging van Belangstellenden in het Spoor- en Tramwezen, uiteraard
met welwillende medewerking van de Spoorwegen, die niet minder dan het mate
rieel beschikbaar hadden gesteld.
Voor de liefhebbers was hel een kluif
je, een kluifje met een gepaste mate
/an weemoed, als ge ons die beeldspraak
,-ergeeft. Op het station Staatsspoor be
gon het feest al bijtijds. Daar stond om
kwart over tien een als nieuw opgepoet-
stoomlocomotief van de befaamde
3700-serie klaar met elf wagens erachter
de geboortedata tussen 1904
het begin van de eerste wereldoorlog
moeten worden geschreven.
n de bekende houten (of ge
deeltelijk houten) rijtuigen met de dub
bele doorlopende treeplanken en de
coupeetjes. die voor de oorlog zo
noodden totAch nee. u hebt uw eigen
erinnerlngen natuurlijk ook wel.
Zaterdag waren het de leden van de
N.V.B.S., die, vermoedelijk voor het
laatst de banken, die een bewogen ver
leden hebben gekend, bezetten, samen met
de leden van de Engelse zustervereniging,
die het Jubileum hielpen meevieren. Er
in jaquet en zwart pak, er
degenen, die hun mateloze kennis aan
gaande de historie van baan en rijtuigen
op iedere wissel ongevraagd luchtten en
de echte genieters: degenen,
die stilletjes uit de ramen hingen, ver
liefd en verdrietig naar de oude bordjes
lampen keken en dan weer in curieus
gepeins verzonken.
Nog eenmaal klonk er het ver
trouwde geluid: de metalige klank van
de remcontrole, de snerpende gil yan
de stoomfluit en daarna het amech
tige getjoek van het vertrek. Zo ging
het door de randstad Holland over
een route, die geen spoorboekje ver
meldt. Van Staatsspoor over Den Haag
Hollandse Spoor en Delft tot vlak
voor Rotterdam, over Gouda en het
defensielijntje naar Amsterdam. Dèg
Jumbo, dag oude houten coupeewa
gens
Volgens schema
Klonken er tranen in de klank van de
stoomfluit, toen het gezelschap zich in de
allernieuwste elektrische trein het Am-
delstation liet uitrijden? Het leek erop,
De rest van het werk van dienstregelaars,
t meer van romantici en de aankomst
Den Haag was dan ook stipt volgen»
schema.
Bulten stonden daar de exponenten van
het H.T.M.-vervoer klaar: nieuwe glim
mende P.C.C.-cars en enkele van de oud
ste elektrische rijtuigen, die men helaas
nog niet aan de kant kan doen. Daarmee
ging het gezelschap naar het Kurhaus.
waar de feestvergadering en de receptie
zouden worden gehouden.
Daar werden overzichten gegeven over
de afgelopen kwart eeuw (voor de ver
eniging) en daar ook boden sympathisan
ten en leden van de Engelse en de Zwit
serse zustervereniging hun gelukwensen
Zo ls het ongetwijfeld een geslaagde
dag geworden voor de leden van de Ju
bilerende vereniging, maar toch wel een
met een floers van weemoed. Want al
rijdt er dan nog wel eens een personen
trein, die door een stoomloc wordt ge
trokken in ons land en al zijn er nog
ccn 250 Jumbo's voor goederenvervoer.
hun aantal wordt steeds kleiner. Vóór
1958 zullen ze allemaal hun leven in een
sloperij hebben geëindigd. Zo heeft het
de directeur van de N.S. beschikt
En als er dan geen stoomlocomo
tieven meer bestaan, als dus de ro
mantiek van de Nederlandse spoor
wegen zal zijn verdwenen, heeft de
Nederlandse Vereniging van Belang
stellenden dan nog reden van be
staan? Enkele sprekers hebben het
zaterdag krachtig bevestigd, maar
door velen wordt het betwijfeld.
De techniek rukt op; haar ontwik
keling is niet te stuiten. Wèl te be
treuren.
te zijn
HOLLAND FESTIVAL
Rembrandt-muziek
van Rott. orkest
Ook Rotterdam levert
een bescheiden. doch
daarom nog niet onbe
langrijk aandeel in het
Holland Festival,
merkelijk was zeker het
concert, dat het Rotter
dams Philharmonisch Or
kest zaterdagavond
der leiding van Eduard
Flipse in de Rivièrahal te
Rotterdam gaf en dat ge
acht kon worden een 'nul-
i onze grootsite schilder
Rembrandt Daar immers werd ten ge
hore gebracht zowel Diepenbrock's „Hym
ne aan Rembrandt" als de Zevende van
Mahler, die in enkele delen duidelijk op
Rembrandt is geïnspireerd.
Het was Interessant het werk van Die-
penbrock nog eens weer te horen- Strikt
genomen is het gelegenheidsmuziek, ge
maakt voor de Rembrandtfeesten van
1906. En ook vandaag nog is het, strikt
genomen, gelegenheidsmuziek. Maar Die-
penbrock is er duidelijk in geslaagd, zijn
muziek boven maakwerk uit te tillen,
hetgeen te meer tot voldoening strekt,
omdat het gedicht van Van Moerkerken,
waaromheen het stuk is gecomponeerd,
toch eigenlijk maar een zonderling po-
dat ons nauwelijks nog vermag
spreken. Als in zovele gevallen is
het de muziek, die hier veel heeft goed
te maken.
Corry Bijster had in de solopartij veel
zeggingskracht en glans waarbij zij ove
rigens de handicap had van een niet
volle zaal, hetgeen aan het klankbeeld
niet ten goede kon komen. De akoestiek
de Rivièrahal kan op zichzelf uitste
kend zijn, maaf is de zaal niet gevuld,
dan lijdt de klank daar onmiskenbaar
onder. Het Rotterdams Philharmonisch
Koor, aangetrokken voor de slotcouplet
ten, heeft tot he>t welslagen -veel bijge
dragen.
Ook de vertolkring van Mahler's Zeven
de is er een geworden op hoog peil. Mah
ler is in deze symphonie een tamelijk on-
bescheidene, die met dit wenk niet min
der dan bijna anderhalf uur op de hoor
der beslag legt. Het pleit niet weinig
oor de componist, dat men dit achteraf
genlijk als een verrassing ontdekt. Want
het werk boeit ongemeen en ls bij zijn
9terke opbouw- van een wonderlijke af-
isseling.
Het werd door het voortreffelijke spel,
aarm vooral bij Mahler vele solistische
«lementen scholen, aan het Holland Fes
tival een zeer waardevolle bijdrage-
E. D.
PROMOTIES
NIJMEGEN. 18 Juni. Gepromoveerd tot
doctor ln de geneeskunde op proefschrift
De prikkelbaarheid v
Mag ik me even voorstellen?
zwangerschap, S. Stapel t
WAGENINGBN. 16 Juni.
tot dootor in de landbouwki
schrift Situddes on the rvati
compatibility 1/n a cuncurbiteci
Rotterdam.
Gepromoveerd
ACADEMISCHE EXAMENS
AMSTERDAM. G U.. 16 juni. Geslaagd
oor kand. pol. en soc. wetenschappen (sec-
le A): R. J. de Vries. Naarden.
Kand economie; J Soels. H. v d.. Weel.
imsterdam en W. Navis, Bussum
NIJMEGEN. 16 juni. Geslaagd voor
kand. Franse teal- en lett
L. V.
Hollaardt O.P., Nljnw
Breda; J. G. W. M.
M. NUand, Nijmegen
ijmegenpater A H.
en; A. J. M. Melsen,
Kort, Vuight- W. M.
J. N. J. Schillings,
i Dijde. Nijmegen.
(Van onze speciale verslaggever)
Ik voelde me de enige, die geen Jansen heette en ik heb me er de hele
zaterdag over lopen verwonderen, dat al die Jansens, in Herthme bij
een, nog steeds maar van die flauwe grapjes over hun naam kunnen aan
horen en waarderen. Toen de televisie, wanhopig zoekend naar „een
geintje", op het podium van het openluchttheater van Herthme een man
netje ensceneerde, dat riep: „Telefoon voor de familie Jansen!", en toen
daarop gehoorzaam alle vierhonderd Jansens opstonden, dacht ik, terwijl
de camera's zoemden en al die Jansens glunder monkelden: Dat is nu een
grapje, dat ik vanwege zijn zouteloosheid niet had durven uithalen; en
kijk: ze lachen er allen om.
En toen gingen alle Jansens ln een tent.
naast Herthme's openlucht theater en
toen maakte Guui Jansen muziek, en
conferencierde een andere Jansen, en
sprak oud-burgemeester Jansen van Hen
gelo de Jansens toe en toen ben ik
triest buiten op een lege blerkist gaan zit
ten, het gerumoer van routinemuziek en
het gepraat van al die murmelstemmen
achter het witte tentdoek.
Er kwam een man naast me zitten. H(J
knikte me vrolük toe, maar hief bezwe
rend de handen: „Niet voorstellen asje
blieft, Ik ben d'r moe van. Dóódmoe". Ik
vond het een aympathieke man ik
glimlachte wat terug en gaf hem groot
gelijk.
Met wat moeite heb ik hem aan het
praten gekregen, met op de achtergrond
van mijn gedachten: misschien weet hij
wat te vertellen voor m'n stukje In de
krant.
Op de fiets
„Ik kom uit Boxtel. Ja, een heel eind
weg. En ik heb het helemaal gefietst. Ben
ln de nacht vertrokken, en kwam hier
vanmorgen vroeg in Herthme aan. Pastoor
Ook op reis
LEXI mee.'
from America's Best Tobaccos
Veeger heette me welkom en ik stelde
me er veel van voor. Een vrijgezellendag.
dacht lk, en een tweelingendag. Waarom
geen Jansendag? Het kon leuk zijn, dacht
ik. maar wit er nu eigenlijk leuk
was, wist ik niet. Wel en ik weet het nóg
niet. U wel?"
Nu heet Ik geen Jansen, en heb lk
slechts zakelijk wat mee te maken gehad
maar leuk, nee léuk vond lk het ook
niet. In de ochtend waren de 400 Jansens
gekomen, en er stonden wat auto's op
een weiland, er kwamen een paar bussen
en wat fietsen ln Herthme, bij Borne,
achter Hengelo. Er was een welkomst
woord van oud-burgemeester Jansen van
Hengelo, de heer De Boer van der Ley
sprak over de naam Jansen, er was een
lunch, er was wat muziek, ln het open
luchttheater voerde men „Prinses Turan-
dot" van Gozzi op, er werd gegeten en er
was een loterij. En daarna gingen weer
Toch is hel zo
KRACHTIGE, HANDIGE RUPSEN
gheid i
666) Op beukenbladeren leeft soms
een rupsje dst een lengte heeft van een
vierde deel van de breedte van het blad.
zodat het diertje niet in staat is hel
beukenblad op een of andere manier te
omspannen. Toch ziet dit diertje kans
de beide bladhelften naar elkaar toe
te brengen en er een kokertje van te
maken. Ra, ra, hoe speelt hij dat klaar?
r snel het lichas
linker
;chter-
blad
zijde van de hoofdi
met de mond aan te raken. Daardooi
wordt aan beide zijden van de nerf eer
draad vastgekleefd en al spinnende onl
staat op deze wijze een heel bandjt
Vóór
u voorstellen: het is de gro
van een vlindertje dat de ing
naam draagt Ancylis mitterl
Schiff. Tevens kunnen we nu
ir nu terzake. Het rupsje moet van
eukenblad, dnt verhoudingsgewijs
e groot voor hem is, een kokertje
irdigcn en voor dat speciale doel
t dier met een heel bijzonder in-
lofeljjki
want het blijkt dat de draden van dit
spinsel een wonderlijke, eigenschap be
zitten, zij gaan nl. samentrekken tijdem
het drogen in de buitenlucht! Een ver
klaring van dit verschijnsel kunnen we
niet geven, omdat het berust op nog
onbekende eigenschappen van deze zeei
speciale colloïden. Maar de rups heef:
onze verklaringen ook werkelijk niel
nodig en gaat rustig door met drader
spinnen. Door de samentrekking dei
draden worden de bladhelften immeri
naar elkaar toegetrokken en hei
:odat de rups ni<
blad
e leggen t
i heeft dar
band-
liddennerf. Ook deze
de i
het
i blader
nl.
ate doeltreffend apparaat, dat ns
voltooiing van het werk weer kan wor
den opgeruimd en dus nauwelijks of
geen sporen nalaat. Hiertoe plaatst hij
zich evenwijdig met de hoofdnerf aan
de bovenzijde van het beukenblad en
begint hij de bladsteel draden te spin
van draden dat dwars over de midden
nerf heen ligt Is dit bandje klaar, dan
legt de rups een eindje verder eveneens
een dergelijk bandje van draden, tot het
blad over de gehele lengte is afgewerkt.
Het is dan voorzien van ongeveer 9 van
dergelijke bandjes.
Nu is het moment gekomen om onze
bewondering te luchten vooor de onge-
-kken
■t blad
r gespannen draden verstappen
erhodig zijn geworden. Zo wordt hel
•rk voortgezet, tot beide bladholften
lkaar raken en het kokertje verkregen
s. De binnenste draden worden nu ver
wijderd en de rupa kan ongezien en
ngestoord de binnenzijde van het blad
zierige aanleiding iets
de merkwaardige cat
bladluisleeuw.
Daarover een volgende ke*
(Nadruk
ple-
ifl.ge
HOLLAND FESTIVAL
Belgisch orkest
in Amsterdam
OP 't podium van het
Amsterdams Concert
gebouw stond zaterdag
avond een 23-jarlg«
Amerikaanse jongeman,
die het minutenlange ap
plaus van een enthou
siast publiek ln ont
vangst moest nei
John Browning, enkel*
weken geleden ln Euro
pa een volslagen onbe
kende, nu tweede prijs
winnaar van het be-
faamde ..Concours de la Reine Elisabeth
de Belglque" te Brussel. Een technisch en
muzikaal zeer begaafd pianist zoals bleek
uit zijn vertolking van het Tweede Piano
concert van Brahms, een bescheiden
sympatieke jongeman, die in de pauz«
ln de sollstenkamer enthousiast
't concours vertelde.
Zijn interpretatie droeg ln 't eerste ga-
deelte van het concert 't karakter van
feestelijk vuurwerk, kleurrijk en grooU
opzet Door het overmatig pedaal-
gebruik echter droeg dit gedeelte eer
minder verfijnde sfeer, doch hetgeen John
Browning ln het Andante deed, was adem
benemend groots. Zijn toucher is van een
superbe schoonheid, zijn muzikaliteit ls
levendig en zijn optreden is wars van
show, kortom John Browning heeft met
deze vertolking bewezen dat de pianisten-
wereld een voortreffelijk bewoner rijker
ls geworden. We hopen dan ook hem ln
het komende seizoen in een recital te kun-
•n beluisteren.
De begeleiding was ln handen van het
Groot Symfonie Orkest van het N.I.R. uit
Brussel o.l.v. Franz André. Deze dirigent
verwierf ieders bewondering met de ver
tolking van „Petroesjka" van Strawinsky.
uitstekend van sfeer en bijzonder leven
dig gespeeld. Dat dit orkest tot zeer veel
ln staat is werd onomstotelijk bewezen
met de Short Symphony van Raymond
Chevreuille, een werk qua instrumentatie
en ritmiek zeer interessant Aan de ver
tolkers wordt, met name in het laatste
deel. hoge technische eisen gesteld en het
is zeer zeker aan Franz André en zijn or
kest te danken dat deze compositie ln
A'cjam een gunstig onthaal ten deel viel.
Dit concert dat werd gegeven in het kader
van het Holland Festival werd geopend
met het spelen van de beide volksliederen.
H. Hajer
heel wat Jansens geeuwend van vermoeid
heid en verveling naar hun baardsteden
De man. naast mij ln net zonnetje op
de lege bierkist temidden van de prach
tige bossen van Herthme. bracht het on
der woorden. „Kijk", zei hij, „die vrijge
zellen in Grevenbricht, die hebben iets
gemeen: belastingtemptatle, eenzaamheid,
nare hospita's en in Grevenbricht wor
den heel wat huwelijken gegrondvest.
Ook die tweelingen hebben iets leuks ge
meen: het feit dat ze tweeling zijn. Maar
wij, wat hebben wij anders gemeen dan
die ellendige naam, waarover iedereen
altijd meent, grapjes te moeten maken?
Nee ik zie het niet.
En daarover hebben we op de lan
ge, lange weg terug, nagedacht. Die
Jansen op dat bierkistje had wel ge
lijk en wë geloven niet. dat er nóg
een Jansendag komt. Gelukkig eigen
lijk maar, want mensen die niets an
ders gemeen hebben dan hun naam,
móeten niet de hele dag samen in
een tent gaan zitten. Zelfs niet in de
mooie bossen van Herthme. Bij Bor
ne. Achter Hengelo.
(Vervolg van pag. 1)
Hot nabuurschap van Nederland ls dao
ook de voornaamste oorzaak van de ner
vositeit van de Westduirteers tegenover
het komende bezoek van de Indonesische
staatspresident. Zij weten eigenlijk niet
goed, hoe' zij er mee aan moeten. De re
devoeringen van anrtri-Nederlamdse strek
king, die president Supkarno ih Amerika
meende te moeten afsteken, hebben ln de
bondshoofdstad sterk de aandacht getrok
ken. Zij zijn ln excerpten afgedrukt ln de
Westdiui'tse pers. De commentaren er op
overigens niet- onverdeeld gunstig,
omdat president Sukarno wordt
verondersteld „neutra-lis"." te zijn, wat een
politieke geestesrichting da. waarmede
in Westduitsland niet al óe veel op
heeft, omdat het neutralisme het gevaa*
ln zich bergt da*, de status quo ln de we
reld zal worden erkend en daarmede
de scheiding Vissen West- en Oost-
dultsland voor onbepaalde tijd besten
digd. Men zou ln Westduitsland ongaarne
ziicn, dat president Sukarno zich over en
ten opzichte van Nederland ln dezelfde
uitloten als hij het ln Amerika
nodig heef: gevonden. Men ls dus begon-
de president onder de roos te
laiten weten, dat men het bijzonder op
prijs zou stellen, indien hij zich in zijn
officiële uitspraken zou onthouden van
wat in Indonesië „bantam belanda" (Sle
jaar op de Nederlanders) wordt genoemd
Ten slotte Is Nederland voor de bonds
republiek vele en vele malen belangrij
ker economisch, flnanciëel. bondge
nootschappelijk, politiek en in N.A.V.O.-
verband ook militair dan Indonesië,
en men zou om dér wille van het op
bezoek z(Jndc Indonesische staatshoofd
niet graag ruzie met Nederland kr(jgen
of de westelUke nabuur in verlegen
heid brengen.
Verschillende bladen in Westduitsland
hebben de meetlij ke positie der bonds
regering, tussen de Nederlandse wail en
de Indonesische kust aangevoeld, daar-
echter geen begrip opgebracht, toen
zij de regering raadden om het komend»
staatsbezoek van president Sukarno toch
joral niet en bagatelle te nemen.
En toch zullen de Westduitsere, geloof
ik, blij zijn ate bet staatsbezoek van pre-
sidten Sukarno maar weer achter de rug
als dan zou blijken, dat de verhou
ding Nederland daardoor met te zeer be
last is geraakt.
Het bulletin vaai de Westduitse bonds
republiek schrijft, dot de republiek zeer
verheugd is over Sukarno's komst. Het U
volgens het bulletin de wens van de
gehele Westduitse bevolking oprecht ver
bonden te z(jn met Indonesië en zijn voor.
uitziende volk. buiten de economische
sfeer, waarin beide landen elkaar tot hun
voordeel aanvullen
de wagen, waar u om benijd zuJt worden!
Kent u de voortreffelijke rij-kwaliteiten?
Overtuigt u ervan
tijdens een gratis proefrit.
f 8250,-
ALEXANOERLAAI
RIJSWIJK (Z.H.
TEL. 771990-11
SHOWROOM: RIJSWIJKSCHEWEG 25 -- DEN HAAG
