HET BEDROG VAN
Mevrouw Jeunesse
Onderwijsvernieuwing
ONZE ROEPING VOOR HET KIND
ZONDAGSBLAD
m icoznemAi
woz.
DRAAIEND
RADIOKNOP
ZATERDAG 16 JUNI 1956
HIJ JOEG ALS EEN JONGEN ACHTER DE AUTODIEF
AAN, MAAR LATER DOORZAG HIJ
„Het is een wonder," zei de
heèr Zanderij, die een bespie
gelend en waarheidslievend
man was en drie hoog, enkele
kamers bewoonde in gezelschap
van een menigte streng geordende meubels, een bedaagde parkiet in een
koperen kooi, een zonnebalk in de morgen als het zomerde, waarin het
goed zitten was, en zijn wettige echtgenote sinds veertig jaar. „Het is een
wonder," herhaalde hij, „die Jeunessen van beneden schijnen nooit te
verouderen. Moet je ze zien lopen, het lijkt wel een jong stel!"
Er kwam geen antwoord uit de stoel met antimakassers, waarin mevrouw
Zanderij zat te zinnen over haar bloeddruk en over de paar vierkante
meters behang, die nog zichtbaar waren en waarop zij nog iets moois wilde
hangen.
De heer Zanderij liet zich evenwel
niet ontmoedigen door dit gemis aan
klankbodem voor zijn gevoelens. Hij
wrikte zich uit de leunstoel omhoog,
boog zich langs de Bethlehemster over
een batterij cactussen van uitzonderlij
ke vormen, naar het venster om beter
te kunnen zien. Hij monkelde daarbij.
„Het ligt aan haar, zij lijkt mij een
buitengewone vrouw." De heer Zanderij
zei dat zo maar zacht tegen zichzelf,
alsof hij na rijp beraad tot een besluit
gekomen was.
Mevrouw ging nu evenwel recht zitten.
„Zij heeft de broek aan, ja!" Ergens
op de achtergrond schemerde wat
scherps in haar stem.
Meneer Zanderij bleef het antwoord
schuldig.
„Denk je ook niet, dat mevrouw Jeu
nesse een hele baas is, Theo?" Het
mes blikkerde duidelijker door de toon
van mevrouw heen.
„Eh mm lieve", zei de heer
Zanderij duister en liet zich wee
de stoel neer De Jeunessen warer
zijn blikveld verdwenen, maar de
krachtige tred van dat tweetal zag hij
telkens nog in zijn gesloten ogen.
Mevrouw leunde weer wat terug, be
studeerde een wijle nauwkeurig haar
man, wijdde zich dan nogmaals aan het
opvullen van de paar vierkante meters
behang, terwijl een plotselinge warmte
in haar hoofd, haar waarschuwde
echt toch eens het dieet van de dokter
te houden.
Inderdaad, de tred van het
echtpaar Jeunesse was buiten
gewoon jeugdig, in aanmerking
genomen dat de man reeds
zeven kruisjes op zijn rug
droeg en mevrouw nog slechts
een half jaar van die mijlpaal
verwijderd was En de neer
Zanderij had er achter de cac
tussenlinie een goede kijk op:
borst vooruit zetten en luid kraaiend
zich hier of daarop willen beroemen.
Zij wist dat haar André niet tegen stil
zitten kon. Daarom zocht zij alle mo
gelijke knutselwerkjes op. maar op het
laatst was er niet een stoel of tafel,
die nog een vernisje nodig had. niet een
waslijn, die hersteld moest worden en
de tuin lag onkruidloos.
En André Jeunesse zat maar stille
tjes wat te lezen, zocht af en toe wat
woorden
Marlies, die achter de spaarzame
nen zag wat er aan schortte. Zij nam
Frans, de kostganger in de arm. De
kerel woelde door z'n krullebol en zei:
„Tja, daar is niet een, twee, drie een
oplossing voor te vinden." Marlies zei
dat hij er gerust wat langer over mocht
doen, maar toen Frans daar ook geen
kans toe zag. sloeg Marlies op zekere
avond haar mantel stevig om zich heen
en stapte de kille straat in
De volgende avond zat André met
kleine oogjes de garage in te kijken.
De klok wees kwart voor tien. Jan. een
monteur, kroop juist met een flink uit
de kluiten gewassen vetspuit onder een
wagen uit die de mededeling: inrijden
1956. nog slechts twee maanden op zijn
achterruit meevoerde. André geeuwde,
zag slaperig de monteur na, die achter
in de garage door een deur verdween.
Plotseling was hij klaar wakker! De
twee maanden oude wagen kwam in be
weging, langzaam, zonder haast, schoof
naar de garagemond. Er was iets
vreemds. André proefde het onmiddel-
G. H. van Maren
lijk. Wie zat er achter het stuur? Her-
bert niet, die was weg met een taxi.
Jan ook niet. Toen ratelde de telefoon.
„Met garagebedrijf „Vitesse" O, ja
meneer De Groot eh of uw
gen al klaar is? Nee het spijt
Wat zegt U? Jaja. dat is heel goed
mijnheer De Groot, belt u over een half
uur nog eensMet een zucht leg
de André de haak neer, stormde het
kantoortje uit, zijn slaap en zeventig
jaren in de stoel achterlatend. .Jan!"
schreeuwde hij met de handen als eei
trechter aan de mond. Stilte"
Et was geen aarzeling meer. André
rende naar buiten. Er stond een leswa-
gen geparkeerd, een pittig nieuw wagen
tje. Er kwam een groot bruisend ver
langen in hem toen hij het portier
opende en achter het stuur schoof, de
ogen star gericht op de wegglijdende
achterlichten van de gestolen auto. An
dré startte, wilde optrekken, toen het
andere portier werd opengerukt en Riet
veld, de eigenaar van „Vitesse" infor
meerde wat er aan de hand was
twee, drie korte afgebeten zinnen
de André de situatie uit.
„Rijje!" commandeerde Rietveld op
gewonden en plofte naast André neer,
die meteen gas gaf. De vreugde, om
een dikke zestig paardekrachten onder
de schoenzool te weten, kriebelde hem
in het bloed.
„Alsjemenou!" schreeuwde Rietveld.
„Ik mag een spoorstang worden als ie
dat niet is die groene."
„Hij is het", zei André droog „Bx
17-43." Als een foxterrier op buit, d
stoof André met z'n leswagentje op de
vluchteling af, die vooreerst nog wei
nig haast scheen te hebben. Het was
slechts schijn. Ineens sloeg hij een zij
straat in, vijf tellen later nog een. jacht
te dan een autosnelweg op en verhoog-
het niet verouderen van het echtpaar
Jeunesse was hoofdzakelijk toe te
schrijven aan mevrouw. Zij was een
fragiele vrouw, Marlies Jeunesse gebo
ren Dieudonné. Een vrouw, die reeds
lang op haar retour behoorde te zijn,
maar die juist elke dag met een spran
kelende lach in haar grijsgroene ogen
verder het leven inkoerste. zonder aan
terugkeer te denken. Zij droeg een
macht wijsheid in haar broze lichaam
mee. Wijsheid, vooral verzameld in de
ruim veertig jaar, dat zii met André
Jeunesse getrouwd was. Zij had nem
een zevental kinderen geschonken met
een blijmoedigheid die menig toekom
stig moedertje, waarmee zij in die tijd
in aanraking kwam, een hart onder de
riem stak. Zij had tussen de opvoeding
d?r kinderen door, duizenden kilo's aard
appels geschild, een akker sla gewassen,
een vijver pap gekookt, kilometers brood
gesneden, de wereld rond gelopen in
haar keuken en vond daarbij steeds nog
de tijd om haar kinderen te bemoedigen
in downperioden en te temperen in tij
den van roekeloos optimisme, leefde la
ter intens mee in de keuze van de diver
se levenspartners, zonder dat zij zich
daarin direkt mengde, rotsvast over
tuigd als zij was, dat Gods handen ster
ker waren dan die van haar en dat een
enkel woord met een biddend hart er on
der meer uitrichtte dan een furieus uit
gesproken verbod tegen een teenager
om met deze of gene omgang te hebben.
Dat was nu allemaal lang verleden
tijd. Het zevental had zelf overal nest
jes gebouwd, twee zelfs in Canada. Mar
lies Jeunesse had nu een uitgebreide
correspondentie bij te houden, naast
haar huishoudelijke werk, waaronder de
zorg voor Frans, een chauffeur, die bij
de Jeunessen in de kost lag. een term.
die in dit geval vertaald kon worden in:
als kind in huis zijn. Bovendien beijver
de zij zich te arbeiden in de stads
evangelisatie en toch verloor zij nooit
onder de druk van dit bezige leven, de
zinsnede uit het huwelijksformulier u't jjm/f* i i
h,.r hart, dat da vrouw aan hulp. te- S MlCDC! DIJ (fe IliaSSaJCUgd
de daar de snelheid. André Jeunesse
joeg hem met vierkante kaken achter
na. Hij voelde zich prettig jong, hoe
wel hij zienderogen op de dief verloor.
„We halen het niet," zei Rietveld
somber, „of ho wacht eens hij min
dert vaart ja, hij gaat van de grote
weg af, misschien hebben we nog een
kansje."
André volgde meteen de koerswijzi
ging. Ze reden nu op een stille weg.
Verbeten mobiliseerde Jeunesse al :ijn
stuurkunst en drukte resoluut het gas
pedaal op de planken. Wat drommel
nog aan toe, hij zou ze vanavond De-
wijzen, dat ie nog geen ouwe sok was!
Hij liep in! het juichte in André. Mis
schien kende de vluchteling de bochtige
weg niet zo goed als hij en durfde daar
om niet zo hard te rijden. André knab
belde meter voor meter van de voor
sprong af. „We hijsen het, we hijsen
het", zei naast hem Rietveld. „Het is
toch niet te vermoeiend, Jeunesse?"
„Vermoeiend? Hu. ik wilde alleen
dat ik een knots van tweehonderd on-
schoen had zitten. Let op, ik
iem gewoon te passeren!" An-
knipperde
overvloede zijn claxon de avond ka-
potscheuren.
Wat hij niet verwachtte, gebeurde.
De dief week uit naar rechts als een
echte heer in het verkeer. Blijkbaar
maakte hij zich niet erg ongerust, wel
licht waande hij zich veilig. André liet
echter de kans niet koud worden. Hij
schoot langs de ander heen en Degon
nadien langzaam af te remmen om de
dief te dwingen hetzelfde te doen. De
joyrider, dief of wat het ook was, be
greep die bedoeling opperbest. Eens
klaps stopte hij, doofde de lichten er.
André de vaart uit zijn voertuig
en hij en Rietveld uitstapten za-
ze nog juist een donkere schim
een sloot springen om vervolgens
door het donker van een weiland op
geslokt te worden.
„Stom van me, om eerst niet de poli
tie te waarschuwen, daar vliegt dc vo
gel!" gromde André. „Och de wa
gen hebben we, dat is het voornaamste
en sjonge Jeunesse, ik maak je m'n
kompliment zeg, je bent nog steeds een
topklasserijder!
André stond er een halve minuut heer
lijk van te smullen, van die lof. Daarna
vroeg hij of hij de gestolen wagen
mocht terugrijden.
„Het lijkt me een uitstekend
lachte meneer Rietveld.
Een koning reed de stad in, maakte
een feilloze bocht, zo ineens de garage
binnen. André wilde al voldaan uitstap
pen, toen iets op de zitbank zijn aan
dacht trok. Hij greep het. bekeek het
in verbazing, dan met iets schichtigs
over zich, liet hij het haastig in
zak glijden. Juist op tijd, daar ook
neer Rietveld met de leswagen
veerde. „Jeunesse" zei hij joviaal,
jij je vrouw dit avontuur verteller
neem je wacht wel over. Je hebt het
dubbel en dwars verdiend.'
„Nee", weerstreefde André, „ik blijf
m'n gewone tijd. Meneer De Groot zal
straks wel opbellen of wacht, ik kan
het zelf wel even doen en zeggen, dat
z'n wagen klaar is."
„Hè wat?" schrok Rietveld,
ja, wacht even Jeunesse, dat doe ik
zelf wel. nee. dat doe ik zelf.
„Zoals U wilt", zei André en er zong
iets m zijn stem.
De verdere avond had André Jeunes
se buitengewoon veel pleizier, bitjnen-
pretjes.
„Ik heb maar op je gewacht," ver
welkomde Marlies hem om kwart over
twaalf.
„Dat dacht ik wel, ja."
„Hoezo?"
„Jij hebt zo'n fijne neus. Jij hebt
altijd van die voorgevoelens als
bijzonders is."
„Is er wat gebeurd. André?" vroeg
Marlies nieuwsgierig en het was een
wonder hoe weinig slaap er in haar
grijsgroene ogen te ontdekken viel
„Ja Marlies, ik heb vanavond gere
den zoals ik nog nooit heb geda,
„O, André, vertel op."
Dat deed Jeunesse, lachend. Marlies
luisterde, hem soms onderbrekend met
uitroepen van verbazing en bewonde
ring. Aan het einde van zijn relaas gaf
spontane
De muziek speelt
bij de vernieuunn,
Dat hel CJ>S. I
dacht heeft, is v
■Ifsprekend. Spe
en muziek en zang worden
onderwijzend personeel
gegeven.
Tien jaar Chr. Paedagogisch Studiecentrum
jeel aandacht besteed
beivegingskunst. De
i de hand gedaan om
T~> AT op de lagere school de
belangstelling van een I
jongen voor geschiedenis dik-
ijls-nog wordt gefnuikt door
hem te dwingen jaartallen I
domweg uit het hoofd te leren,,
is voor menig ouder een ergernis. En dat een meisje op de middelbare
school zich over zeer ingewikkelde wiskundige problemen, v
nooit en te nimmer in haar leven enig profijt zal hebben, het hoofd moet
breken, om toch maar het fel begeerde einddiploma in handen te krijgen, I
zien velen terecht als een onmenselijke eis.
Maar is men er ook wel van op de hoogte, dat er een zeer breed opgezet i
Chr. centrum bestaat, dat alles in het werk stelt om de verouderde onder-
wijsmethodiek te doorbreken en te vernieuwen? Een Chr. instelling, die al
tien jaar lang prachtig pionierswerk op onderwijsgebied verricht?
Wij hebben hier op het oog het Chris
telijk Paedagogisch Studiecentrum,
waarvan het bureau gevestigd is aan de
Helmstraat no. 3 te Scheveningen.
Dit centrum werkt met succes aan een
grootse taak en geeft daarbij bovendien
een prachtig voorbeeld van Prot. Chr.
samenwerking op onderwijsgebied. Een
samenwerking die men noch van neu
trale, noch van r.k. zijde tot nog toe
heeft kunnen opbrengen.
In het bestek van een artikel een vol
ledig beeld te geven van de alle tak
ken van onderwijs omvattende activiteit
van het C.P.S. is onmogelijk en
Een toelichting op de
werkzaamheden en de opvat
tingen van het C.P.S.in
nevenstaand artikel weer
gegeven, werd ons bereid
willig verstrekt door drs. C.
van der Zwet, sinds 1 juli
van het vorig jaar weten
schappelijk pedagogisch me
dewerker van het C.P.S.,
lercar pedagogiek aan de
Chr. Kweekschool op de
Klokkenberg te Nijmegen,
de heer Joh. Tigchelaar, 2de
voorzitter van het moderamen van de Raad van Beheer en lid
van de Commissie van Uitvoering van het C.P.S., hoofd van de
Hervormde School voor L.O. en M.U.L.O. te Scheveningen en
voorts door de heer E. de Jong Azn, secretaris van de Raad van
Beheer en van de Commissie van Uitvoering van het C.P.S.
aan öe
Verkiezing;
Dat het urenlang doorgeven van ryfere
voor de luisteraars toch spannend kan
zyn, liebhen woensdagavond de N.C.R.V,
en de V.A.R.A. bewezen. Het wai
eigenlijk helemaal niet nodig de straal
op
opger
tussen de partijen. De hoerast
voor de V.A.R.A.-microfoon m
paalde luisteraars wel prettig hebben
ngedaj
i he
luziek
trjjd-
ze trots op hem was en dat ze F
uit bed ging halen om het hem te
tellen.
„Dat zou ik niet doen," zei A
„Waarom niet?"
.Omdat Frans er alles van weet. Mar
lies!'
die Mar-
...1 kordate vrou\
lies, maar nu moest ze toch
zoeken aan de rug van een stoel. „Wat...
wat bedoel je André?" vroeg ze en
kon niet verhinderen dat een langzaam
rood zich over haar wangen verspreid
de
„Hier", zei Jeunesse. „Dit lag in de
gestolen auto, de sigarettenaansteker
van Frans, die wij hem op z'n ver
jaardag hebben gegeven."
Verbijsterd keek mevrouw Jeunesse
lar het glimmende voorwerp.
„André o!"
„Stil maar, Marlies, je bent de beste
rouw, die een man zich wensen Kan."
„Wat heeft dat er nu mee te maken?"
„Alles. Dacht je. dat ik je niet door
heb. Maar je had het prachtig gere
geld. Marlies en je kon van te voren
Dk niet weten, dat Frans z'n aanste-
jr zou verliezen."
Mevrouw Jeunesse bewees ook nu
eer haar snelle aanpassingsvermogen.
„André", zei ze, „Ik heb je deerlijk
bedrogen, het was doorgestoken kaart.
Maar zeg tegen me dat je het me ver
geeft en dat je nog even gek op me
bent als nu vijfenveertig jaar geleden."
André Jeunesse voldeed prompt aan
dit verzoek en hij voegde er de belofte
middags samen gezellig
in de stad te gaan eten. En daarheen
waren ze onderweg, toen de heer Zan
derij van driehoog, toch nog eens geluid
loos voor zichzelf vaststelde: „Het ligt
haar. Zij lijkt me een buitengewo-
vrouw
genover de man zal zijn. Zij nam deze
opdracht hoog op. Marlies, zette zich
met haar warmteverspreidende wezen h
In om die taak te volvoeren en dat was
goed want André Jeunesse had haar no- -ti
dig; de laatste jaren nog meer dan j* arnG
vroeger en in het bijzonder de afgelo- /V
Uit de
VOLKSWIJK
pen weken.
klas artisten; denderende fuiven
met geweldige attracties. Toneel,
muziek, film, dans, cabaret alles
staat voor onze oudjes klaar. Dat
alles verslindt geld, maar het wordt
de hele lieve dag over de vlier'te 9'ï\"lieengebrdcht. Vaak met meer
keert telkens houden „el an"dere woorden: de enthousiasme zeljs dan de kerken
een onzer Qude mensen zijn aangewezen op de
maatschap- straat of op egn onderdak in een of
ander tehuis. Hetgeen dan mee-
terug, zo vaak één
maar over jeugdzorg
pelijk werk rept: „Vechten julli
niet tegen de bierkaai?» Ik vind Mere vering, die oi
«W. presteren,
dit doen! Zodat het kerkewerk ook
op dit gebied vaak in de verste
verte niet concurreren kan tegen
alles wat door niet-kerkelijken
geboden wordt. Maar desondanks
bereiken we nog elke week hon
derden bejaarden. Veel meer dan
negen jaar geleden! En dat bete
poging daartoe zou dit werk slechts te
kort doen. Daarom stippen we hier en
kele punten aan, die in het bijzonder
de belangstelling verdienen. In de eer
ste plaats het streven naar onderwijs
vernieuwing, dat eigenlijk het gehele
derwijsterrein bestrijkt.
Leerstof op tweede plaats
De principiële fundering van dit stre-
en ligt in de taak van het onderwijs
de bepaalde eigenschappen, die God elk
kind in het leven meegeeft op de bestr-
wijze te ontplooien. Het onderwijs moet
zich hier richten nèar de capaciteiten
van het kind; de leerstof komt pas op
de tweede plaats.
In zijn pogingen het onderwijs
dit beginsel te vernieuwen vindt het
C.P.S. als belangrijkste tegenstandst.
op zijn weg de examendwang bij het
V.H.M.O. en de onderlinge concur.
het lager onderwijs, dat nog
imponeren door intellectualisme.
Het middelbaar onderwijs is te veel
afgestemd op een eventuele academi
sche studie. Een hele H.B.S.-klas wordt
opgeofferd aan de enkele leerlingen, die
aan een hogeschool of universiteit gaan
studeren. Het moet mogelijk worden,
dat leder d i e vakken studeert, die hij
later werkelijk nodig heeft. Bovendien
heeft het eindexamen der middelbare
school nog zijn terugslag op het toela
tingsexamen en daarmee ook op de la
gere school.
In het bijzonder het Frans is een var-
de wonderlijkste dingen op de lagere
school. Het kan alleen dienen als een
aardige prognose voor het V.G.L.O.
verder heeft het geen betekenis. Maar
uit zekere intellectualistische overtuigin
gen doet bijna elke lagere school zijn
best de leerlingen de eerste beginselen
de Franse taal bij te brengen,
t met overbodig materiaal belasten
de kinderen maakt de school tot
lijdensweg. Het C.P.S. staat echter
andere onderwijsmethode voor. die
het mogelijk moet maken, dat de kin
deren gemakkelijker en met meer ple
zier leren. De school kan dan een instel
ling worden, waar, rekening houdend
met de aard van het kind, verantwoor
delijkheidsbesef en zelfstandigheid wor
den bijgebracht. De graad van ontwik
J keling der persoonlijkheid is immers
i}- bepalend voor de bruikbaarheid van
de intelligentie. Een uitgebreide vak-
g kennis zonder een ruime ontplooiing van
o. de persoonlijkheid is in de praktijk van
het leven nog doelloos.
Activiteiten
Om aan te geven hoe het C.P.S. in
~r de praktijk werkzaam is aan de ver-
nieuwing van het onderwijssysteem noe-
men we in het kort de volgende acti-
S viteiten: Experimenten voor nieuwe
g werkwijzen in klas 1, 2 en 3 der lagere
school, conferenties over vernieuwing
^I duidem en klaar, dat
hele moderne samenleving van liefdadige arbeid met uitztchtsloos mag
verenigingen, die hun best doen om noemd worden,
een beetje zon in het leven der oud
sten van ons volk te brengen. En
ders, die verbeten doorgaan? Of be
doelt men er mee dat we de he'
zaak volkomen verkeerd aanpakki
en feitelijk waardeloos werk leve
ren? Of bedoelt men zich alvast te
drukken tegen de tijd van de col- wat dat betrefti het dus heiemaai reeds lang ook mensen var
lecte, want niemand u zo dwaas dat niet vreemd bet kerkewerk in andere leeftijdsgroepen worden be-
putte* de Volkswijk ook eenmaal begon reikt. Het bejaardenwerk
paar dozijn oude
bodemloze
hij geld
smijt1
Ondertussen wil ik één antwoord Mensen zó oud, dat
op die vraag geven. Er zijn er méér nauwelijks twee meer
negen jaar geleden begon wijkpre-
dikarvt deze stukjes te schrijven.
mmwéén detail uit
thans nog Terecht: het zou een verkeerde
n in leven indruk geven als de kerk zich al
leen met hen bezighield. Het zou
suggereren, dat de kerk eigenlijk
j-JET STAAT echter te bezien of een soort begrafenisonderneming
het muziek- en zangonderwijs,
ö- ferenties over de taak van de vrouw
j* nu en straks in het kader van het
j). nijverheidsonderwijs aan meisjes, appli-
ö- catiecursussen voor het personeel bij
j het lager technisch onderwijs, confe-
renties over de godsdienstige opvoeding
UI] MAG dat te minder, omdal °P de Chr. scholen voor V.H.M.O. in
reed, lom ooi- n,.,„er. ,,an verband met de verschillende leervak-
ken, speciale conferenties voor direc-
teuren en rectoren uij dit onderwijs over
slechts de eigen stijl van de Chr. V.H.M.O. -
groot geheel. school en niet te vergeten de uitvoerige
nog een dergelijk stukje
als hij in de Volkswijk beland was arbeid zou bestaan, indien we in-
Ik heb die oude verhaaltjes nog eens derdaad tegen de bierkaai vechten oud èn jong wordt doorgegeven;
doorgebladerd en het valt me op dat moesten! Immers: de eerste over
grootmoederclub was van huis uit horen
het aantal En daa\
3 studies, die gemaakt worden
U sluiting van de kleuterschool en de la-
b gere school, van de lagere school en het
g V.H.M.O. en de studie van het zwak
begaafden vraagstuk. Een speciaal rap-
i} port is opgesteld over de problematiek
de bedrijfsjeugd. En met deze lan-
Dat kwam zo. André, die een frisse
kleur op z'n zeventigjarige wangen
droeg, kon terugzien op een aanrijding-
loze chauffeursloopbaan bij de garage
en taxi-onderneming „Vitesse". Dit ver-
driette André. Niet: het zonder ongeluk
ken rijden maar wel: het terugzien.
Hij behoorde tot die groep van man
nen, die bang zijn om met hun oeen
te gaan trekken en hoewel André zich
's avonds van zes tot twaalf verdien
stelijk maakte door in het kantoortje
van de garage „Vitesse" plaats te ne
men en daar de boodschappen opnam,
toch dacht hij met weemoed terug aan
de tijd, dat hij dagelijks zelf het stuur- -* -
wiel vasthield. Tot voor kort was het "<>0 door te stoken, al maken de amusante
telkens zijn trots geweest, dat de oude vochtige woninkjes met de natte eerder te
bijna zonder uitzondering hande
len over heel oude mensen. Het nog meelevend,
werk begon dus als bejaardenwerk! dergenen, die
Maar het is dat niet bepaald geble- kerkelijke
ven! krimpt snel
In zekere zin is bejaardenwerk niet
eenvoudig. Mensen van boven de ze
ventig lopen gemakkelijk met hun
ziel onder hun arm. In huis houden
Dat kan thans niemand meer
denken, omdat de verkondiging aan 3 g^'opsomming°J he'bben
mid èn jong wordt doorgegeven; een fractie van het werk
iedereen, die maar oren om te
ogen om te zien heeft,
heel diepe over-
fractie
angetipt.
Want in werkelijkheid worden er
dagelijks conferenties gehouden
nog maar
n het C.P.S.
het niet uit. 's Winters vergen kunnen gerust het tegendeel con-
vuur en licht reeds meer geld dan er stateren: de vele verenigingen
beschikbaar is, en 's zomers kunnen dit gebied geven zoveel leut
volstrekt niet over denken om vrolijkheid, zoveel gevoegelijke
de Volkswijk tuiging achter. Deze, dat Jezus 5 der auspiciën' van hei C.P.S., dagelijks
banden omierhohdan, Clmsto-, niet alleen iets te maken J
beslist heeft met mensen aan de rand van
nood.
t zijn
geluk. Ook in zijn
de volle kracht van
zijn leven. Als Redder in ellende.
En het
de levensavond de dood of met mensen
opeens automatisch „vroom" wordt Maar met ieder mens. Ook
en dan dus naar godsdienstig be- voorspoed
'nvloede kransen gaat hollen. We jeugd
en denkbare omstandigheden. En waar
het de dertig oude vrouwtjes van negen
jaar geleden al lang geflankeerd
rige adviezen gegeven aan talrijke scho
len, maandelijks verschijnt het maand
blad Christelijk Paedagogisch Studie
blad met een reeks gedegen artikelen
en regelmatig komen er bovendien nog
publicaties uit, die op grondige wijze
ctKwtuc. i actuele onderwijsproblemen behandelen.
Priester praktische richtlijnen geven en zo ook
belangrijke schakel zijn op de weg
onderwijsvernieuwing.
kelijk. Zij moeten dus elders vertier leden
zoeken. Zij moeten dat ook als ze in- verbijsterend wat
zullen trekken. Het
*Balmain~zich enkel en alleen *s wanden dat vaak meer dan noodza- nog enkele weifelmoedige kerk- worden door duizenden andere
door hem wilde laten rijden, maar dat j
was ook voorbij: mevrouw was ernstig
ziek. Natuurlijk merkte Marlies de e- 4
druktheid bij haar man, vanzelfspre- j
kend. Zij lette steeds speciaal op zulke 1
buien. Zij wist dat mannen in wezen j
altijd hanen zijn en blijven die hun
wekelijkse bezoekers, daarom houd
ik vol, dat we beslist niet tegen
vermelden: de bierkaai vechten!
MIEBEL.
Conferenties
Nog even komen we terug op de con-
ferentie-activiteit.
Voor alle takken van onderwijs
(met uitzondering van het hoger onder-
wijs) worden regelmatig landelijke bij-
eenkomsten belegd, die enkele dagen
duren en gewijd zijn aan een bepaald
thema. Uit deze landelijke conferenties
komen de streekvergaderingen voort,
die over het algemeen langer duren en
het laatste stadium is dan de maande
lijkse rayonbijeenkomst, waar de on
derwijsmensen bijeenkomen om met
elkaar van gedachten te wisselen over
de ervaringen met bepaalde nieuwe
onderwijsmethoden. Elke rayonbijeen
komst wordt bijgewoond door een lid
van het getrainde kader, dat daartoe
indertijd een twee-jarige training heeft
Al deze activiteiten samenvattend zou
den we de doelstelling van het C.P.S.
kunnen formuleren als het principieel
verantwoord leiding geven aan perso-
n alle Chr. scholen en het toet-
n wetenschappelijke uitkomsten
Chr. beginselen en de praktische
bruikbaarheid in de school.
Organisatie
/~\OK willen we hier iets schrii-
ven over de interne organi
satie van het C.P.S. niet omdat dit
nu zo bijzonder interessant is maar
omdat hier een uniek voorbeeld
gegeven wordt van samenwerking.
We wagen het daarom een opsom
ming te geven van alle organisa
ties die in het C.P.S. samenwerken:
De Schoolraad voor de scholen met
de Bijbel (die het initiatief nam tot
de oprichting van het C.P.S., de Vere
niging van Chr. Volksonderwijs, de Vere
niging van Chr. Nationaal Schoolonder
wijs, het Gereformeerd Schoolverband,
de Unie „Een School met de Bijbel", de
Prot. Chr. Onderwijzersvereniging, de
Bond van Verenigingen voor Chr. Kleu
teronderwijs, de Vereniging van onder
wijzeressen bij 't Chr. kleuteronderwijs,
de vereniging voor Chr. Buitengewoon
lager Onderwijs, de Unie voor Chr.
Buitengewoon lager onderwijs, de Vere
niging tot behartiging van de belangen
der Chr. Scholen voor M.U.L.O. in Ne
derland, de Bond van Prot. Chr. Kweek
scholen de Verenigingen voor Chr. Nij
verheidsonderwijs, de Vereniging van
Chr. leraren en leraressen bij het Nij
verheidsonderwijs, de Bond van Vere
nigingen voor Chr. Middelbaar en Voor
bereidend Hoger Onderwijs, de Vereni
ging van leraren bij het Chr. Voorbe
reidend Hoger Onderwijs en de Vereni
ging van leraren aan Chr. Gymnasia en
lycea.
Zoals uit deze ere-lijst blijkt zijn zo
wel de besturenbonden als de perso-
neelsbonden aangesloten, werkgevers
en werknemers zijn hier samenge
bracht in één organisatie, een resultaat
dat geen andere levensbeschouwelijke
liedere
hebben geklonken, maar hiei
alles gezegd van deze repo
dan was het ohjectieve en
slag van de N.C.R.V. beslist
vaVde" bekende>*uIhriagen* bracht6 er""
cyferchaos tot een fascinerend geheel
Dat dan in het heetst van de strijd hel
kan gebeuren, dat er uitslag
verkeerde lyst worden gelez<
maar te begrijpen. De climax
morgen om half twee in slaagde de ljjsl-
brengen
hun teli
de
Hing
nen van d
iken. Dat v
Radio-koerier
Van een dergelijke verkiezing en anders
evenementen heeft de radioreporter
Tom Nieuwenhuijsen schoon genoeg
gekregen. Ik kan daar inkomen. Daarom
is hij in een oude postkoets gestapt,
om andere belangrijke dingen in het
dagelijks leven van de Nederlandse bur
ger te ontdekken, dingen die niet in hel
nieuws zijn, maar toch het leven voor
belangrijk deel kunnen bèpalen. Donder
dagavond om kwart voor tien heeft Tom
Nieuwenhuijsen laten horen, hoe hy met
zyn postkoets heeft geprobeerd de
sleur van de „grote gebeurteniesei
doorbreken. Met spanning volg ik de
verdere „avonturen" van deze radio-
Radio-vos
richting op onderwijsgebied heeft kun
nen opbrengen. Slechts 400 'van de 2600
Chr. scholen in Nederland staan afzij-
ig van het werk van het C.P.S.
Al deze onderwijsorganisaties zijn ver
tegenwoordigd in de Raad van Beheer.
Daarnaast staat de Commissie van
uitvoering, die niet-uit organisatiemen
sen, maar uitsluitend uit onderwijs-des-
kundigen is samengesteld, elk een be
paalde tak van onderwijs vertegen
woordigend. Voor elke tak va.i onder
wijs zijn weer contactcommissies
mengesteld, die onder leiding staan
het betrokken lid uit de Commissie
Uitvoering.
Financiën
En tenslotte, hoe is de financiële kant
an de zaak?
Voor het overgrote deel is mi
hankelijk van subsidieverlening.
Rijk subsidieert het C.P.S. jaarlijks met
100.000. Het neutrale centrum ont
vangt een dergelijk bedrag en het r.k
ongeveer 130.000. Dit bedrag wordt
vastgesteld naar het aantal leerlingen
in de eerste klassen van de lagere
scholen. Een speciaal studieplan voor
het nijverheidsonderwijs wordt gefinan
cierd, uit de tegenwaardegelden van
de Marshall-hulp, met een bedrag van
600.000.
Het C.P.S. heeft in de Neder
landse onderwijswereld een, ook
door de overheid gerespecteerde,
eervolle plaats veroverd. Het
C.P.S. heeft daarom eveneens
recht op ruime belangstelling van
de ouders, die het als hun roeping
beschouwen hun kinderen naar
Chr. scholen te zenden.
Een bijdrage te leveren, ter sti
mulering van deze verdiende be
langstelling, was het doel van dit
artikel.
Het is het onbevangene, het
officiële, het voor ons vertrouwde,
misschien wel het meeêt welkom i
de huiskamer. Eveneens donderdag
avond, mHar dan iets vroeger, hehbeo
d^ inwoners van Gouda gejaagd op de
radiovossen van de N.C.R.V. Het
waar, dat ccn radiovos geen alledaags
verschijnsel is. Maar het was het ge
spel, soms wel wat rommelig.
wat geeft dat nu dat juist zo
trekkefljk was. Vat is er mensc
dan een spel en wat is het prettig geen
belangrijke, maar toch interes
dingen mee te maken? Ik geloof, dat
Tom Nieuwenhuijsen en dc N.C.R.V.-
reporters elk op hun wyze het in c
goede richting zoeken.
De komende week
Donderdagavond speelt het Tsjechisch
Filharmonisch uit Praag onder Karei
Ancerl werken van Mozart, Slavick;
Dvorak in het Concertgebouw in Am
dam. Dit concert van het Holland Festi-
val wordt donderdagavond door de
A.V.R.O. uitgezonden. Vrijdagavond
brengt de N.C.R.V. eveneens het Hol
land Festival in de huiskamer. Om
negen uur wordt „De liefde van de drie
sinaasappelen" een opera in vier bedrij
ven van S. Prokofieff uitgezonden, uit
gevoerd door solisten, koor, orkest en
ballet van de Sloveense Natioi
Opera, Ljubljana onder leiding
Leskovic. Len Riemens hield over c
opera donderdagavond (A.V.R.O.)
'ond
kwart
door de N.C.R.V. wordt uitgezonden.
„De Geldschroyer" is het tweede hoor
spel van deze week (woensdagavond
kwart voor negen V.A.R.A.). Duitsland
309 nieter zendt donderdagavond het
hoorspel „Rembrandt" van Hans Rch-
berg uit.
Sieta Hoving draagt vrijdagmiddag om
vyf uur voor de N.C.R.V. Psalmen voor
Interessant is wellicht de reportage van
de installatie van sir Anthony Eden en
Eai*I Attlee voor de Home Service (330
Jazz-tyd in Amerika (V.A.R.A. 23.15
maandag) moet een programma van
jazz-liefhebbers zijn.
