Nieuwe Leidsche Courant | 1956 | 28 mei 1956 | pagina 2

CHRISTELIJK

RODENT

De grondbeginselen voor de
geestelijke gemeenschap

KANTTEKENING

Er is meer geld nodig
voor onze defensie

VERDELG

Ambt ouderling-kerkvoogd
bron van moeilijkheden

Ons protestants
volkskarakter

Tweede divisie

2

MAANDAG 28 MEI 1956

Als we veilig willen zijn....

Minister Staf en Tilanus spraken op
C.H.-vergadering in Deventer

(Van onze speciale verslaggever)

A LS wij veilig willen zijn zal er de komende jaren meer geld uitgetrokken
moeten worden voor onze defensie. Als wij daardoor een oorlog kunnen
voorkomen dan ontvangen we de hoogste interest voor ons geld, zo zei zater
dagmiddag minister Staf in een openlucht-verkiezingsvergadering van de
C.H.U. in Deventer.

Daarmee raakte hij een onderwerp aan dat bij de komende Kabinetsformatie
zeer belangrijk zal zijn, want het is bekend dat de socialisten, althans hun
lijsttrekker, meer voelen voor een verlaging dan voor een verhoging van de
defensiebegroting. Maar de bewindsman van Oorlog en Marine stelde het heel
duidelijk: wij moeten zo sterk zijn dat iedereen zal aarzelen ons aan te vallen.
Daarvoor is internationale samenwerking nodig, maar dat wil niet zeggen dat
wij altijd moeten kijken of de ander wel genoeg doet. We zullen ons zelf sterk
moeten maken. Daarom, zo vervolgde minister Staf, komt de C.H.U. niet in
deze verkiezingstijd met de leuze: kortere diensttijd of minder geld voor
defensie. Willen wij een parate strijdmacht hebben dan zullen onze jongens
lang moeten dienen en dan zal dat veel geld kosten.

Minister Staf verwierp de socialis
tische stelling dat er een keuze is tus
sen Romme of Drees. Drees kan onze
man niet zijn, want wij zijn geen so
cialist. En Romme ook niet, want wij
zijn een Protestantse natie. De C.H.U.
maakt geen reclame met de koppen
van nummer één op de biljetten, om
dat het niet waar is dat de mannen
die op de affiches staan alles alleen
hebben gedaan. Wij hebben de afgelo
pen vier jaren samen kunnen werken,
zo dat er rekening met ons beginsel
werd gehouden. De verschillen in het
Nederlandse volk zijn aanvaardbaar,
omdat zij een weerspiegeling zijn van
ons milieu en temperament. En die
verschillen kan met niet opheffen door
een leuze.

De C.H.U. is progressief, aldus minis
ter Staf, maar zij is niet socialistisch.

De C.H.U. gaat uit van een beginsel.

Zij is geen partij die maar politiek gaat
bedrijven om dan te zien wat er van
het beginsel terecht komt. Zolang nog
55 pet. van het aantal kiezers stemt op
de confessionele partijen kan men niet
zeggen dat er voor deze partiien geen
plaats is.

De heer Staf verklaarde dat de C.H.U.
ook de komende parlementaire periode
weer bereid zal zijn verantwoordelijk
heid te dragen.

Beroepingsiverk

NED. HERV. KERK

GEREF. KERKEN
Claaslcale examens. De classis Zwolle
heeft praeparatoir geëxamineerd en be
roepbaar verklaard de heer J. C. Eman,
Bolwerk 9 te Hasselt, kandidaat aan de
Theol. Hogeschool. Kand. Eman zal
gaarne een eventueel beroep in over
weging nemen. De classis Woerden heeft
traeparatoir geëxamineerd de heer M.
loot. Burg. Schalijstraat 25 te Woerden,
die echter voorlopig geen beroep in
overweging kan nemen.

GEREF. GEMEENTEN
Tweetal: te RUssen. M. Blok te Rot
terdam-Centrum en Chr. van Dam te
Barneveld.

EVANG.-LUTH KERK
Benoemd: tot geestelijk verzorger van
het Luthers rusthuis te Amsterdam-
West: W. F. Schroder, emeritus-predi
kant te Gouda, die deze benoeming ook
aanvaard heeft.

Boek

VAN DE DAG

Harry S. Truman, Memoires 1945.

Het jaar der beslissingen. Uitgave El
sevier.

Dank zij Elseviers uitgeversmaat
schappij beschikken wij thans over het
eerste deel in Nederlandse vertaling van
Trumans herinneringsgeschriften. Daar
door zijn we te beter in de gelegenheid,
kennis te nemen van een dramatische
periode in de wereldgeschiedenis en on
ze kennis te vergroten omtrent deze
merkwaardige man. Want merkwaardig
is Truman. Onverwacht en onder de
meest schokkende omstandigheden werd
hij geroepen tot het presidentschap van
de Verenigde Staten, immers ten gevol
ge van Roosevelts plotselinge overlijden.
Maar hij ontpopte zich al heel spoedig
als een staatsman van uitzonderlijk for
maat. Truman spreekt ons toe, juist
wellicht ook door zijn gewoonheid en
zijn directheid. Hij is in dit alles de
echte Amerikaan, zoals wij ons deze
graag voor ogen stellen, maar dan een
Amerikaan in wel uitzonderlijke propor
ties. Naast de memoires van Churchill
nemen de memoires van Truman een
eigen, zeker zeer belangrijke plaats in

De tweede spreker op deze verkie
zingsvergadering was nummer één van
lijst vier: de heer Tilanus. Hij vond de
verkiezingsstrijd tussen de twee grote
partijen thans scherper dan in vroeger
jaren. En dat deed de lijsttrekker leed,
na de dertiende juni zal er weer
kabinet gevormd moeten worden.
Hoe scherper men nu tegenover elkaar
staat hoe moeilijker de formatie zal

De C.H. weet dat er politieke scheids
lijnen zijn en zij zal deze scheidslijnen
ook niet verdoezelen. Maar over de po
litieke muren heen zullen we elkander
de hand moeten geven. Daarom korrtt
de C.H. in deze weken niet met brom'
fietsers of met helicopters, maar alleen
met het gesproken woord, want het gaa
om ernstige staatkundige vragen.

De heer Tilanus prees het werk var
zijn partijgenoot-minister Kernkamp er
de gedachte dat men het beheer ovei
het departement van Oorlog en Marine
beter aan de P.v.d.A, of aan de K.V.P.
kan overlaten vond hij kinderlijk. In de
ministerraad is altijd sprake van rede
lijk overleg. Men kan niet zo maar
de ministers Kernkamp en Staf heenlo
pen. De strijd om de macht ligt de
C.H. niet. Zij vindt het voornamer dat
haar beginsel doorwerkt in het volksle
ven. Als men "net Protestants karakter
van onze natie wil vasthouden moet «i
gestemd worden op één der Prot. Chr.
partijen.

Voor de heer Tilanus is dat de C.H.U..
die in 1946 tegen alle verwachtingen
in ongeschonden uit de bus kwam.
De C.H.U. legt de propaganda er niel
zo dik boven op, maar zij vraagt U
steun, omdat het C.H.-beginsèl ken
strekken tot zegen van ons volksleven,
zo besloot de heer Tilanus zijn verkie
zingstoespraak in zijn geboorteplaats.

Onderwijsbenoemingen

•res aan de t« ope-

Bin Al te Utrecht

mejuffrouw E. M. van Bulten te Hengelo
O.) en mejuffrouw J. M. Klelwegt te Gen
eren; aan de chr. nat. school te Dokkum:
lejuftrouw G A. Rozema te Winschoten:
an de Groen van Prlnstererschool te Schie-
am- mejuffrouw C M Noordergraaf
otterdam; aan de Julianaschool te Lt
am: mejuffrouw J. Maayen te Meerkerk;
an de Koningln-Emmaschool te 's-Gravcn-
uffrouw C. van Asperen te Alphen

Rijn.

te Emmeloord;

Ertsohede: J. Kuiper

te Oude Wetering;

mburg Stlrumschool te

B. Danlëls te Slledrecht.

MELODIE en WOORD

der Ethergolven

DINSDAG 29 MEI

7.10

serber; 8.15 Gram;

Waterst; 9.40 Lichtbaken; 10.00 V d
10.15 Gram; 10.30 Lichte muz: 11.00 V d
vrouw; 11.30 Schoolradio; 11.50 Als de i
luistert, caus; 12.00 Angelus; 12 03 Gn
12 30 Land- en tulnb meded; 12.33 Instr
tet: 12.55 Zonnewijzer; 13.00 Nws en kath

m. AVRO: 7.00 Nws; 7A0

"j"'. «-*v uram. VPRO: 7.50 Dagi

AVRO: 8.00 Nws; 8.15 Gram; 9.00 G,„.
9.10 V d vrouw; 9.15 Gram: 9 40
inwijding: 10.00 Gram; 10.50 V d kleu-
11.00 Gram; 11.30 Pianoduo; 11.50 Gra
Amus ork; 12.30 Land- en tulnb med
Zang en piano; 13.00 Nws; 13.15 Mei
■am; 13.25 Amus muz; 13.55 Koers.
Gram; 14.40 Schoolradio; 15.00 V

15.30 Sopr en piano: 16.00 Gram; 17.30

V d jeugd; 17.30 Gram; 18.00 Nws; 18.15

Piar

45 Toi

VX.O..., 10.55 P.

V d kind: 19.05 Koc.^..^.
schouwing: 20.00 Nws; 20 05 Gevar progr
21.00 Het el en de kip. hoorsp: 22.00 Dan:

22.15 De antwoord"----

22.55 Ik geloof, dat

PUZZLE No. 422

Horizontaal: 1 Aanstoot gevend feit,
8 schoeisel, 9 bestaat, 11 plaats in
Oostenrijk, 12 voegwoord, 13 onwrik
baar. 15 bouwland. 16 groente, 17 ark-
tisch dier, 18 vissoort, 20 hevig, 22 bin
nen, 23 reisbrief, 25 Chin. maat. 26
begrip, 28 defekt.

Vertikaal: 1 Punt, 2 inhoudsmaat. 3
vissoort, 4 deel van een wiel, 5 spoedig,
6 spil, 7 slim, 10 vertrek, 12 deel van
het been. 14 zwaar, 15 telwoord, 18 lede
ren band, 19 maat, 21 strook stof, 23
zweer. 24 aap. 26 de naam onbekend.
27 water in Friesland.

OPLOSSING PUZZLE No. 421.

Horizontaal: 1 Kilometer. 8 spa, 9 ega.
10 al. 12 ana. 13 os, 14 set. 17 beroerd,
20 mat. 22 en. 24 ode. 26 si. 27 rem,
29 Ido. 31 steigeren.

Vertikaal: 1 Kaas. 2. L.S.. 3 opa. 4
manmoedig, 5 te. 6 ego. 7 rasp. 11 leb.
15 tel. 16 arm, 18 das, 19 vers. 21 tien.
23 net, 25 Ede, 28 me, 30 or.

ij.50 Gevar progr; 15
Schoolradio; 15.30 Kamerork; lg.00 V d z
ken; 16.30 Ztekenlof; 17.00 V d jeugd; 17.40
Beursber; 17.45 Regeringrultz; Rijksdelen
Overzee: J. J- van der Laan: Kroniek var
overzee: 18.00 V d jeugd; 18.20 Sportpraat.
je; 18.30 Lichte muz; 19.00 Nws; 19.10 Ver
klézlngstoespr; 19.25 Gram; 20.20 Act; 20.:
De gewone man: 20.40 Die Entfühmmr ai

<u»i; 20.40 Dié Entführung i

l2P*r*" L P*UM (on8- 21

B.45 Gr;

18.30

i de Universlh

22.30 Pl«,u,

r' York CallS^'zH» Art of grarn;' 23

BBC Light Programme. 15

5 Schots ork: 13 00 Cricket: 13.35

10 30 Ouiz: 20 00 Gevar
V oo r.evar muz: 22
22.20 Gevar muz: 23.«
snel: 23 50 Proer; ovei

Brussel. 324 m. 1145 Gram: 12 15 Piano
recital: 12 30 Weert-er: 12.34 Pianorecital
(vervl fOm 12 55 Koersen 1: 13.00

radm: 15.45 Gra
16 02 Orgelspel; 16.30

22.45 Gitaarspel:

rat en muis ft
met

EEN
WOORD
VOOR
VAN-
DAAG

„Iets groots

Simon, de tovenaar van
Samaria, is een eigenaardig
christen. In Handelingen 8 leest
men van hem: een man die van
zich zelf zegt dat hij „iets groots"
is; die onder de indruk komt van
woorden en daden van Philippus;
die tot het ge
loof komt en f
gedoopt wordt;
die er getuige
van is dat door
de handopleg
ging van Petrus
en Johannes de
Heilige Geest
neerdaalt op de
jonge gemeente;
en die geld biedt om ook die
macht te kunnen bezitten.

Een eigenaardig christen. Of
zoals Petrus zegt: „Een gal van
bitterheid en een warnet van

ongerechtigheid". Tochvoor

ons helemaal niet zo'n vreemde
figuur. Men komt ze immers nu
ook tegen: de mensen die het
écht goed bedoelen, die écht
warm lopen voor de goede zaak

maar wier enthousiasme be
koelt als zij niet zelf haantje-de-
voorste kunnen zijn. „God is
groot" willen ze graag zeggen

maar niemand mag vergeten
dat zij „Zijn profeet" zijn!

Enthousiasme voor Gods dienst

graag! Maar niet zonder het
biddend neerknielen bij het kruis.
Niet zonder het te weten: Gods
kracht wordt in zwakheid vol
bracht!

Jaarvergadering Ned. Herv. Kerkvoogdijen

Kerkeraden leveren te pas en te onpas
kritiek op werk van kerkvoogdijen

HET hoofdbestuur van de Vereeniging van Kerkvoogdijen in de
Ned. Herv. Kerk heeft zich indertijd achter de nieuwe kerkorde
geplaatst, hoewel het bestuur belangrijke bezwaren had tegen enkele
bepalingen inzake de plaats van de kerkvoogd. Bij de nieuwe kerk
orde is namelijk het ambt ouderling-kerkvoogd ingesteld, waardoor
de kerkeraad in de gelegenheid wordt gesteld de kerkvoogden in de
kerkeraadsvergaderingen aan te spreken over en kritiek uit te oefenen
op hun beleid. De praktijk van de afgelopen jaren heeft uitgewezen,
dat het hoofdbestuur indertijd terecht bezwaar maakte tegen de
combinatie van het ambt van ouderling en kerkvoogd.

Met nadruk bracht zaterdag de voor
zitter van de Vereniging van Kerk
voogdijen, prof. dr ir H. G. van Beusi

kom. dit naar voren in zijn openingsr.
de op de algemene vergadering
vereniging.

Prof. Van Beusekom zette uiteen, dat
het hoofdbestuur in 1951 toch haar
steun aan de nieuwe kerkorde heeft ge
geven en de kerkvoogdijen verzocht
heeft de plaatselijke regelingen nan te
passen aan de nieuwe bepalinr van
de kerkerde, omdat om. in de jrkor
de ook de bepaling was opgenomen,
dat vertegenwoordigers van de kerk
voogdijen zitting zouden krijgen in de
algemene kerkvoogdij-raad en in de ge
nerale financiële raad om mee te spre
ken over de financiële belangen van de
gehele kerk. De kerkvoogden zouden zo
ook deel kunnen uitmaken van vele ra
den en commissies.

Eerstgenoemd bezwaar heeft zich in
de praktijk echter sterk doen gevoelen.
In kerkeraadsvergaderingen is te pas
en onpas kritiek uitgeoefend op wat
kerkvoogdijen deden en nalieten. Ket
gevaar bestaat zo, dat de plaats van
waaruit de stoffelijke belangen van de

Toespraak van dr. P. Virkkunen (Finland)

i de

Conferentie van Internatio
nal Council for Christian
Leaderskip besloten

de eredienst een bepaalde
vorm te geven kunnen we
geen eredienst hebben. En
toch is dat een gebouw van

national Council for Chris
tian Leadership stond in het
teken van gemeenschap.

Reeds 's morgens vroeg

vierden de gasten een ge- n u.

zamenlijk avondmaal en in V 11 echter wel verzocht

ochfn-'s? menVomst sprak onze gemeenschap te gaan

de Fin dr. Virkunen over bouwen op bepaalde, eigen

de grondbeginselen van nieuwe rivieren van levend we slechts bepaalde dingen dogmatische inzichten. Zon-

geestelijke gemeenschap, water zullen stromen. Nu doen of niet doen gaat het der een christelijk dogma is

Hij wees daarin een weg komt het levende water van fundament van de gemeen- er geen christelijk geloof

naar "een georganiseerde oe- boven en het kan alleen door schap niet diep genoeg, mogelijk, maar vaak kun-

cumeniclteit, die waard is Individuen vloeien in wien^ Veel gemeenschap wordt nen we niet onderscheiden

om bestudeerd te worden, harten het water opwelt tot gezocht in de leer van Je- wat nu essentieel is voor

in het eeuwige leven. Maar zus Christus, maar als Je- geloof en wat niet. Daarom

Dr. Virkunen wees op de dat alleen is niet voldoende, zus Christus als Heiland is het zo nodig dat we ons

gemeenschap die de gasten Er moeten kanalen zijn, er ontbreekt ls eenheid niet op de hoogte stellen van de

onder elkaar ervaren had- moet een doorstroming mo- mogelijk. Christus zelf moet inzichten van anderen, om

den, „maar," vervolgde gelijk zijn van het water, het fundament zijn van het onze eigen gedachten in het

hij, „wij zijn niet bij elkaar Als de christenen zich van vaste gebouw Gods, zegt licht van de waarheid te

om ervaringen te hebben elkaar blijven isoleren kun- Paulus. controleren,

maar om een oprechte, nen zij geen kanaal vormen

blijvende en scheppende ge- waardoor de invloed va^ Maar we moeten ook "Jh t,s

«STwr»."!? ra».?.» toen „ou- syarv? prt.

gen der eerste ehristenge- hi! bad, -dat de wereld" - uien op'het luudentent dot meenschap. In de eerste
meente meer contact met njet slechts enkelen ge- gelegd is. Het grote ge- plaats geloof ik dat we moe-
elkaar zoeken. In onze da- loven zouden dat God hem bouw fan Gods kerk is ten n 0,k Kehoor'

gen wordt de wereld meer gezonden had en' hen lief het gevolg van onze bouw- hefd"van christenen is een*

gemeenschap die Gods wil
aanvaarden zoals Jezus
op eigen wijze daar- Gods wil volbracht. De ult-
iedere generatie leg van Gods wil heeft ech
ter veel mensen uiteen ge
dreven. Men heeft van Gods
gemaakt, die
zegt hoe we handelen moe-

Tand'T,opdat" zij allen één friste! "a"' K" lKUK"= r6

,ttn" word, v.rv„irt O. oog a.otm contributie

verder, of breekt af
opnieuw te beginnen. Jezus

der zei, „In het huis mijns

christenen bestaat niet uit Vaders zijn vele wonin- «„iccn^wB

uniformiteit. Eén van de gen", en ik geloof dat deze als christenen bouwen op

ao""°r' "an woorden speciaal slaan op het „Niet ik, maar Christus

dan gedaan kan worden, HJk®" wordt gebruikt,
wat in gescheidenheid on-

mogelijk is. .De gemeenschap

De volkeren kunnen

een verenigde wereld niet grootste gevaren van „f_r uck

langer volkomen géiso- tijd is dat individuën opgaan de kerk hier op aarde. Er b, mij." De netland zei

leerd blijven leven. Co- to de massa. In bepaalde z^n ueje woningen, of reeds dat de Vader door

existentie in de wereld is dS eigenlijk kamers, maar er Hem werkte. Wij kunnen

niet voldoende. Men moet vandechristenen zo uit te één heilig gebouw dat onszelf niet overwinnen:

gemeenschap zoeken op £t ze^ee? grole slechts één fundering gJSteï&kkS 'SSt

economisch, cultureel, so- m«,s. moeien gaan nor- heeft: Christus. Christenen „rukken, slechts de Heiland

ciaal en ideologisch ge- men, dat ze in gelijke tred hebben vaak gemeend ge- kan ons echter vernieuwen.

bied. De bronnen van de met de anderen moeten gaan meenschap te moeten zoe- Ons leven moet christo-cen-

westerse beschaving staan Jopen. De rijMom v«n Gods- ken d mn w(Jt ze trlsch zlJn zodat we wcten

droop. feT'Se'.rt.V.' Hebben, JJ

Men is materialistisch ge- soon op zijn eigen persoon- maar dat is onmogelijk.

worden en onze beschaving lijke wijze Gods licht uit-

is niet veel meer dan een straalt. We moeten ook geen ge- Christengemeenschap wordt

geestelijke woestijn. Het is meenschap zoeken op grond zo slechts daar gevonden

de taak van de ohristenen De gemeenschap van van een bepaalde levensstijl, waar wy ons van alle men-

om in deze geestelijke christenen ontstaat niet En evenmin ligt onze een- seiyke willen afwenden en

woestijn nieuwe bronnen door een vasthouden aan heid opgesloten in de vorm alleen willen opzien naar

aan te boren, zodat er weer geboden zonder meer. Al» van onze eredienst. Zonder wat God ons geeft."

gemeenten verzorgd worden, verlegd
wordt van de vergadering van kerk
voogden naar de kerkeraadsvergade-
ring. Een dergelijke ontwikkeling zou
in strijd zijn met de kerkorde, maar
niettemin voortvloeien uit de nieuwe be
palingen van die zelfde kerkorde.

Prof. Van Beusekom sprak echter de
hoop uit. dat het verbreiden van meer
juiste inzichten inzake de betekenis van
de nieuwe bepalingen, met name van
de zelfstandigheid en de verantwoorde
lijkheid van het college van kerkvoog
dijen, veel misverstanden zal kunnen
wegnemen en een snellere aanpassing
zal kunnen bevorderen. Een snellere
aanpassing is namelijk inderdaad wel
nodig want tot nog toe heeft van de
1398 kerk -oogdijen zich slechts ruim 35
procent aangepast aan de kerkorde:
(178 kerkvoogdijen zijn geen lid van de
vereniging). De voorzitter wijdde ver
volgens nog enige opmerkingen aan de
taak van de kerkvoogdijen.

De heer J. A. Bakker te Menaldum.
ere-voorzitter van de vereniging sprak
in een kort getuigenis tot de vergade
ring ook over deze taak, waarvan hij
zeide, dat door middel van de organisa
tie de kerkvoogdijen uit de woestijn
van louter materialisme opgetrokken
zijn tot een hoger, vruchtbaarder
geestelijk vlak.

Niemand is er vrij

In zijn referaat, getiteld: De geeste
lijke betekenis van de stoffelijke verzor
ging van de openbare eredienst, zette
prof. dr. G. C. van Niftrik tijdens de
middagvergadering uiteen, dat de Kerk
als lichaam van Christus in het ambt
staat. Het ambt is de dienst des He-
Principieel is een overdracht van
bepaalde taken der gemeente op bijzon
dere „ambtsdragers," zodat de overi-
van deze taak vrij zijn, onmoge
lijk. Alleen praktisch laat zich recht
vaardigen, dat bepaalde mensen (in
het bijzonder kerkvoogden) zorgen voor
de geldmiddelen en de stoffelijke be
hoeften der gemeente. Maar cok dan
blijft de opdracht voor de verantwoor
delijkheid der gehele gemeente. Nog
steeds staat de kerkeraad te veel naast
zelfs tegenover de gemeente. De ge
meente bestaat niet uit leken. Voorts
van een hiërarchische verhouding
kerkvoogden tot de eigenlijke „amb.
ten" naar voorbeeld van de O.T.-ische
verhouding van Levieten tot Priesters
in de N.T.-ische gemeente geen sprake
zijn. Er heerst in de kerk geen aristo
cratie en geen democratie, aldus prof
Van Niftrik.

In de huishoudelijke vergadering, vrij
dagavond gehouden, werden de jaar
verslagen goedgekeurd, evenals een wij
ziging van de statuten en het huishoude-

JN zijn grote redevoering, zaterdag
te Deventer uitgesproken, heeft
de heer Tilanus, de lijstaanvoerder
van de C.H.U-, verscheidene belang
rijke opmerkingen gemaakt. Een van
deze opmerkingen was het nauwe
verband tussen het protestants karak-
>ns land en het stemmen op
de protestants-christelijke partijen.

Wij menen, dat dit verband er in
derdaad is en dat het goed en ver
standig is, er nog eens op te wijzen.
elf hebben wij bij meer dan één ge
legenheid beklemtoond, dat, hoe men
persoonlijk ook tegenover de door
braak staat, men zal moeten toege-
i, dat de doorbraak in het bijzonder
Jij onze r.k. landgenoten weinig voet
de grond krijgt. Ook op politiek
gebied vormen onze r-k. landgenoten
een behoorlijk sterke eenheid, nog ver-
rterkt onlangs door de terugkeer van
Weiter en zijn meeste volgelingen.

Hiertegenover dreigt het protestant
se volksdeel telkens weer een zwak
beeld te vertonen. Zwak doordat men
«•i enkele protestantse partijen kent.
Nu willen wij al wel dadelijk zeg
gen, dat wij voor ons hierover niet
.1 te somber gestemd zijn. Op deze
wijze toch komt tevens een verschei
denheid uit, die onder omstandighe
den ook iets van rijkdom kan hebben
en die te minder schaadt, wanneer
onder de protestantse partijen tege
lijk een grote mate van eensgezind
heid wordt aangetroffen, zoals ook
de laatste jaren meermalen het geval

Maar het beeld is er ook daarom

•n van zwakte, omdat anders dan
onze r.k. landgenoten, de protestanten
eerder ontvankelijk schijnen voor de
doorbraak.

De partij van de doorbraak zelf, de
Partij van de Arbeid, heeft echter
r het protestantse karakter
van ons volk geen boodschap. Dat kan
ook niet, omdat zij binnen haar ge
lederen, en onderling volkomen ge
lijk en gelijkwaardig, behalve pro
testanten ook r.k, en humanisten telt.

We zijn het met de heer Tilaaus
eens: wie het protestants karakter
van ons land wil handhaven,
zal met temeer ënthousiasme zijn
stem geven aan een protestants-chris
telijke partij.

Xrof. dr. A. A.

G. Wijpkema te Assen werden
allen herkozen. De algemene vergade
ring werd zaterdagmorgen begonnen
met een wijdingswoord van prof. dr
Th. L- Haitjema te Groningen.

In de middagbUeenkomst van de Lu
therse Kerkdag 1956, die zoals men
weet op 14 juni a.s. op Heukelom by
Bennekom gehouden zal worden, zal
worden gesproken over de Lutherse
minderheidskerken in het buitenland,
vooral die In Midden- en Oost-Europa.
Een groep uit Arnhem zal een spel
van Charles Williams, „Geloof
roof" opvoeren.

De Amerikaanse ambassade te Moskou
heeft medegedeeld, dat aan negen Rus
sische kerkleiders visa *yn verleend
voor een bezoek aan de. Verenigde
Staten in begin juni a.s.

26.

Maar langzamerhand begonnen al die ernstige,
goed bedoelde bemoedigende woorden van
anderen een averechtse uitwerking te krijgen.
„Natuurlijk komt het wel in orde," zeiden ze..

.Natuurlijk." en dan zeiden ze het juist iets te
nadrukkelijk om het overtuigend te laten klin
ken... „Natuurlijk zullen ze je in de Air Force
laten blijven." (Ze zullen me laten blijven,
uit liefdadigheid!). „En als je niet. meer kunt
vliegen, zullen ze je wel een baan bij de grond
dienst geven."

„Schei toch uit. Ze kunnen me niet uit de Air
Force gooien," placht hij dan te antwoorden. „En

DAN

MAAR ZO!

20 00 int wedstr Koning

ik wéét dat ik weer zal kunnen vliegen.'

„Natuurlijk zul je dat," zeiden ze dan sussend.

Maar de idee dat ze hem een job bij de grond
dienst zouden geven, terwijl zijn vrienden vlogen,
vervulde hem met ergernis. Ze bleven hem maar
vertellen van mensen, die maar één been had
den en toch een succes van hun leven hadden
gemaakt, maar niemand scheen ooit gehoord te
hebben van een man die beide benen had ver
loren en toch wat had weten te bereiken. Zijn
moeder zei dat hij zich geen zorgen hoefde te
maken, want dat ze een verklaring had getekend
waarbij ze zich verbond voor de rest van zijn
leven voor hem te zorgen. Hij begon 's nachts
te dromen en altijd waren het dromen, waarin
hij bei z'n benen nog had, danste of vloog, rug
by speelde of rondliep om al die onbezorgde din
gen te doen, welke hij vroeger ook altijd had
gedaan. En steeds was het een wreed ontwaken.
Dat gebeurde elke nacht, omdat zijn onderbewust
zijn niets wist van een leven zonder benen en
dus geen rekening met dit gemis hield.

Het viel Dorothy Brace op dat hij minder open
hartig en minder opgewekt was geworden en dat
i hij soms uren lang op zijn rug 'ag, de ogen
wijd open, zwijgend en somber. Ze

er ongerust over omdat ze wel kon vermoeden
wat er aan de hand was.

Er waren ogenblikken dat hij opgewekt was
als altijd, maar dan weer piekerde hij te veel
en bleef hij zwijgend wrokken. Onzeker zwaai
de hij van de ene stemming in de andere. Zon
der enige aanleiding zei lfij op een keer tegen
zuster Brace:

„Ze willen me niet meer in de Air Force heb
ben, zie. je. En ze zullen me geen pensioen ge
ven, want ze zeggen natuurlijk dat het mijn
Mgen schuld is geweest."

„Daar weet je niets van," antwoordde ze nuch-
cer zakelijk. „En in elk geval kun je dan nog
altijd op een kantoor gaan werken."

„Een kantoor!" zei hij minachtend. „Zeker de
.iele dag in een hok opgesloten zitten, op een
stoel geplakt en daar hardlijvig worden."

In zeker opzicht betekende de scheiding van
de Air Force voor hem meer dan het gemis van
zijn benen. De Air Force werd voor hem een
soort symbool: terugkeer zou betekenen dat hij
een normaal mens was, doch afwijzing zou hem
tot een hulpeloze invalide stempelen.

Zuster Brace was echter de enige, wien hij
iets van zijn moedeloosheid en verbittering liet
merken en met nimmer verflauwende hartelijk-
maakte zich heid en een instinctieve sympathie, welke hem

nimmer wondden, kalmeerde ze hem, vrolijkte
ze hem op en moedigde ze hem aan zoals alleen
een vrouw dat kan. De twee waren zo met el
kaar vertrouwd dat ze feitelijk samen de strijd
om Bader's leven streden (zelfs in die mate dat
Bader altijd heeft beweerd, dat Dorothy Brace
hem het leven heeft gered). Tegenover anderen

de andere verpleegsters, zijn moeder, Hilda,
Patricia, Cyril Burge en de vrienden uit het
squadron hield hij zich aWjd groot; tegen hen
zei hij b.v. dat hij liever beide benen kwijt was
dan één hand, dat hij gelukkig niet mismaakt
was en niet hulpeloos en dat hij lui met één
been had gezien, die er beroerder aan toe
ren dan ooit met hem het geval zou zijn. Nooit
was er bij hem een spoor van zelfmedelijden
en nooit piekerde hij over het verleden in de
zin van: als ik dat nu maar niet had gedaan.
Hij had het gedaam en het kon niet ongedaan
worden gemaakt. En juist deze houding maak
te de toekomst aanvaardbaar.

„Ik weet niet of jij 't weet," zei zuster Brace
op zekere dag tegen hem, „maar Hilda is al een
hele tijd verliefd op je. Al trek jjj je die geschie
denis met je benen erg aan, haar kan 't vol
strekt niets schelen. Ze is dadelijk bereid met
je te trouwen Weet je dat wel? Je hoeft haar
alleen maaT te vragen."

„Ja," zei Bader, „dat weet ik. Ze is een zeld
zaam goede en hartelijke meid. Als ik het haar

vroeg, zou ze met me trouwenuit medelij.

den. Allemaal zijn ze zo vol medelijden, en dal
van haar zou nooit verflauwen; maar dat zou
ik niet kunnen verdragen. Als ik ooit trouw, dan
zal 't zijn met iemand die me voor 't eerst ziet

zoals ik bén. En anders trouw ik nooit." Toen
lachte hij z'n gedachten met een brutale grijns
weg: „En als niemand anders me wil hebber.,
dan trouw ik maar met jou," wat prompt een

£)E chef van generaal Gruenthers
staf is ons zaterdag komen
vertellen, dat Nederland een tweede
parate divisie zal moeten gaan
vormen.

De man die deze boodschap bren
gen kwam is uitermate deskundig en
de argumenten, welke hij aanvoerde,
waren krachtig en overtuigend. De
defensie van West-Europa en ook
van ons land zal meer in oostelijke
richting moeten worden opgeschoven
en in dit kader zal een tweede parate
divisie onvermijdelijk zijn.

Het werd op deze wijze een be
langrijke aankondiging van hetgeen
op het gebied der defensie nodig is
en het laatste woord zal over het
onderwerp bepaald nog niet gespro
ken zijn. We zullen er nog wel meer
van horen, in het najaar met name,
wanneer de nieuwe defensiebegro
ting aan de orde zal komen, en ver
moedelijk ook nog wel eerder, rond
om de formatie van ons nieuwe
kabinet.

Toch rijst er al dadelijk een vraag.
Het is deze: was het nu wel beslist
nodig, dat de stafchef van het Nato-
hoofdkwartier ons dit, en op deze
wijze, kwam vertellen?

Het is dus zo, dat men op het
Natohoofdkwartier deze tweede parate
divisie onvermijdelijk acht. Maar na
is even onvermijdelijk de indruk,
dat wij dit hebben moeten vernemen
buiten onze regering en buiten onze
verantwoordelijke bewindsman om.

Wij kunnen het waarderen, wan
neer hoge en deskundige stafofficie
ren ons komen voorlichten omtrent
het defensiebeleid, zoals dit door het
Natohoofdkwartier en in nieuw con
tact daarmee door de regeringen der
onderscheidene Natolanden wordt
gevoerd, Maar een noodzakelijke
wijziging in dit beleid horen wij toch
liever uit de mond van onze rege
ring dan van het Natohoofdkwartier.
Nu vraagt men zich onwillekeurig
af: hoe denkt onze regering over dit
alles?

demonstratief protest opriep.

iwordt vervolgdj zonderlinger licht te staan?

Er rijst nog een tweede vraag.
Van Nederland wordt dus, naar het
zich laat aanzien, een nieuw offer
gevraagd, een offer dat het bereid
zal zijn te brengen Maar, zo luidt
onze vraag, komt dan het bezoek van
Soekarno aan onze Natobondgenoot
Amerika en de vreemde houding,
door hem tijdens dit bezoek aange
nomen. alsmede de houding van onK
bo"deenoot zelf niet in een des te