Pinksterfeest
oude mevrouw
SEEGERS
voor
Pas op als de arbeid
op ai
OPERATIEKAMER
en ZIEKENZALEN
m wq vezmi
beslag neemt
u geheel in
voor Miesje
en Fik
DRAAIEND
RADIOKNOP
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 19 MEI 1956
Ze waren weer „een
drachtelijk bijeen"
en toen werd 't
volop
Wat een heerlijke lente
dag i8 't weer. Vanochtend
zeven uur heeft mevrouw
Seegers het papieren zon
gordijn al laten zakken ter
bescherming van haar mooie
meubeltjes in de voorkamer. Ze
heeft de gele narcissen, die in een
groene pul op tafel staan te pronken,
van schoon water voorzien, 't Is
jammer: met dit warme weer is 't
frisse er gauw af, maar vandaag kun
nen ze nog wel mee. Ze houdt van
een hloempje in huis en deze waren
prachtig, toen Henk ze zaterdagmid
dag meebracht.
Mevrouw Seegers drentelt in haar
driekamer-flatwoning druk heen en
weer. Ze is al achtenzestig, maar
alles doet ze nog zelf. Een werkster
is bijna niet te krijgen en met haar
klein pensioentje is 't uitkijken om
rond te komen.
Ze zou best een uur later kunnen
opstaan. Haar man is vorig jaar
gestorven en de twee zoons zijn al
lang de deur uit. Ze is haar eigen
baas en heeft met niemand iets te
maken. Toch is ze elke morgen om
zeven uur present. Och, als je dat
z'o'n kleine veertig jaar gewoon bent,
dan verander je dat niet meer. Ze
zou toch maar wakker liggen. En dan
ga je piekeren, 's Winters is 't wat
anders. Dan vind je 't zonde van
vuur en licht. Maar met dit prachtige
weer mens, 't is een heerlijkheid
vroeg op te zijn en je huishoudentje
in orde te maken.
Als ze haar ontbijt genuttigd heeft,
geeft ze de keuken een kleine beurt. En
onder al deze bedrijven door klinkt het
belletje van melkboer en bakker. Dat
zijn aardige mensen. Ze willen beslist
niet hebben, dat ze naar beneden komt.
Als je achtenzestig bent. gaat trappen
lopen niet meer zo makkelijk en de dok
ter heeft gezegd, dat haar hart er niet
beter op wordt.
Als ze aan dokter Graafland denkt,
moet mevrouw Seegers altijd even glim
lachen. Ze stelt in zijn kunde en zijn
zorg groot vertrouwen En als hij vol
doende tijd en goed humeur heeft, is
hij ook voor een gezellig babbeltje te
vinden. Dan praten ze over alles en
nog wat. Ook wel eens over het geloof.
Dat is helemaal geen wonder. Want een
gesprek met dit vriendelijke, altijd be
zige mevrouwtje, loopt daar heel vaak
op uit. Haar stem heeft een prettige
klank, achter de brilleglazen twinkelen
een paar geestige ogen. Ze preekt niet.
van een zalvende toon is zij afkerig,
maar altijd is zij bereid ..een goed
woord over haar Meester" te spreken.
En daar luistert zelfs de oude dokter,
die heus niet als „vroom" bekend staat,
met stille eerbied naar en soms ook met
grote jaloezie. De vorige dominee, die
verleden jaar naar een andere plaats
vertrok, had het altijd over „leesbare
brieven van Christus." Meermalen had
de medicus, die met de militante pas
tor graag een praatje maakte, schamper
opgemerkt, dat zulke brieven maar heel
zeldzaam waren. Maar mevrouw See
gers is er in elk geval één. Haar leven
is inderdaad een brief, die in ongekun
stelde maar duidelijke letters veihaalt
Hem, wiens blijmoedige getuige zij
Een blijmoedige getuigeJa
aar de laatste weken met grote droef
heid in het hart. Met anderen spreekt
er niet over, maar met God elke
tg-
Het gaat met haar jongens niet goed.
h, in maatschappelijk opzicht hebben ze
niet te klagen. Henk is inspecteur van
politie en Adolf bedrijfsleider. Ze zijn
beiden getrouwd. De een heeft vier, de
ander twee kinderen. Ze wonen in een
mooi huis en allen zijn gezond. Maar
de goede verhouding tussen de broers
at het laatste jaar veel te wensen.
Dat is het kruis, dat mevrouw See
gers drukt. Gedurig weer zoekt haar oog
de zwartfluwelen tekst aan de wand.
waarop met witte letters te lezen staat:
Waar liefde woont gebiedt de Heer Zijn
zegen. Ja, dat heeft ze in haar huwe
lijksleven overvloedig mogen ondervin
den. Maar wat staat haar nu te wach-
Ze mag en wil zich niet opdrin-
mm J. SNOEP
in het gezinsleven van haar jongens.
;ou de verwijdering wellicht nog gro
ter maken. God alileen weet hoe zij on
der deze beproeving lijdt.
Gelukkig: de liefde voor hun moeder
bij Henk en Adolf gebleven. Zo af
toe komen zij even binnenvallen.
Henk kwam zaterdag die grote bos nar
cissen brengen hij herinnert zich nog
heel goed, dat vroeger vader altijd „een
bloempje voor zondag" meebracht.
Veel tijd had Henk niet en 't gesprek
kon dan ook maar kort zijn. Hij ver
telde van plan te zijn op tweede Pink
sterdag met zijn twee oudsten oen flinke
fietstocht te gaan maken. Als het weer
nu maar wou meewerken, dan zouden
ze een prettige dag kunnen hebben.
Toen stond hij op, want de dienst riep.
De grote, sterke kerel sloeg zijn armen
om de schouders van zijn oude moe
der. En hij kuste haar hartelijk op beide
wangen. „Waarom huil je nou?" vroeg
hij dan verbaasd, want tranen van zijn
moeder had hij maar zelden gezien.
„Ik dacht aan het eerste vers van
Handelingen 2" zei ze een beetje afwe
zig. Maar gelijk liet ze er op volgen:
„Gezegend Pinksterfeest, jongen! Ik zal
voor jullie bidden. En ook voor
en zijn gezin."
Met grote stappen verliet de politie-
inspecteur het huis van zijn moeder. En
tegen zijn gewoonte keek hij niet één-
„Nee mevrouwtje, maak je maar niet
ongerust," zegt dokter Graafland. „Het
heeft weinig te betekenen. Houd de klei
ne meid een paar dagen binnen, en
als het weer goed is, dan mag ze weer
naar buiten."
De jonge mevrouw Seegers voelt zich
door deze mededeling erg opgelucht.
Drie jaar geleden hebben zé een kind
verloren. Dat begon ook met een zo op
het oog onschuldige ziekte, die echter
steeds verergerde en binnen een week
het einde bracht.
„Ah, daar is de heer des huizes",
lacht de dokter als de deur
geopend wordt en een flinke
jongeman de kamer binnpn
stapt. „Zo Dolf. hoe staan de
zaken? Nog altijd erg druk?
Ja, die fabriek van jou doet
het wel."
„Wat denkt u van Ansje,
dokter?" vraagt Adolf Seegers,
de bedrijfsleider.
„Dat komt best in orde, jongen, ik
heb je vrouw ai verteld dat er helemaal
geen reden tot ongerustheid is. Een paar
dagen binnen houden en de kleine meid
speelt weer buiten."
blik vol blijde dankbaarheid
Neem vakantie om er eens helemaal uit te zijn/
(Van onze medische medewerker)
Hij was een zakenman van 41 jaar, die het ver gebracht had, zoals dat
heet wanneer men van ondergeschikte zelfstandig wordt en een flink en
goed renderend bedrijf weet op te bouwen. Zijn collega's mochten hem niet
erg, want zijn prijzen waren zeer concurrerend. Hij was zelf de motor van
het bedrijf, die van de vroege morgen tot de late avond bezig was. Hobbies
kon hij er niet meer op na houden.
De hengelsport was vroeger zijn lief-ihoefte aan slaap spreekt van zelf. Zijn
hebberij. Ook fotografeerde hij ver-1 prikkelbaarheid werd_steeds groter.de
düenstelijk. Toen hij ii
was bij zijn laatste werk
gever had hij vaste uren.
's Avonds was hij thuis
als hij niet voor zijn lief
hebberijen de deur uit
i dan ging hy
kijkt Seegers eerst de dokter
Ook Adolf heeft
zullen wij wel voor zorgen, gaat u
maar rustig zitten. En alles komt in
„Alles is nu in orde." zegt de oude
evrouw Seegers. „Mijn jongens zijn
eer met elkaar verzoend o. wat is
God goed voor onsnu zijn we weer
eendrachtiglijk bijeenWat een Pink-
Jans heeft in de keuken een grote
las gevonden en daarin brengt ze het
feestelijke boeket binnen. „Zijn ze niet
mooi, oma?" vraagt het meisje opge
wonden en oma antwoordt: „Zo iets
loois heb ik nog nóóit gezien!"
Henk en Adolf kijken elkaar dankbaar
in. Hun moeder hoeft niet te weten,
dat Adolf en zijn vrouw gisteravond bij
Henk op bezoek zijn geweest. Wat viel
dat bezoek mee, want in beider hart
leefde het verlangen de geslagen breuk
spoedig mogelijk te herstellen. Ze
hadden de laatste maanden dikwijls ho
ge woorden gehad maar hoe belache
lijk klein was toch alles in vergelijking
met de grote dingen, die hier op het
spel stonden. En hun oude moeder leed
meest onder de verwijdering, die
n hen gekomen was. Morgen zou-
ze samen haar gaan bezoeken
an zou alles weer goed worden
nu i s alles goed. Ze praten niet
over het verleden, maar verblij
den ziöh over de dag van heden, die
God in Zijn genade heeft willen schen
ken. En ze igeloven, dat Hij door Zijn
Pinikstergeest krachtig in hun harten
heeft gewerkt om alle weerstand
te breken. Kijk de middagzon die wand-
tekst eens in een prachtig licht zetten;
Waar liefde woont gebiedt de Heer Zijn
Als 't tijd wordt om te vertrel
staan ze met z'n allen voor 't
raam in de voorkamer.
Heel langzaam komt een grijze auto
aanglijden. Twee stoten op de claxon
vangen hun aandacht. Dan steekt de
grijzende kop van dokter Graafland door
het raampje. Zijn gezicht is één brede
glimlach. Een hand wuift hen vriende
lijk toe. En de grijze auto glijdt ver
der de straat uit
ONZE VETERINAIRE FACULTEIT (SLOT)
Het is drukkend en warm in de operatiekamer. Slechts het zachte
qesuis van de grote lamp hoven de tafel en het getinkel van de in
strumenten verbreekt de stilte. Alle aandacht van de drie mensen,
die hier bezig zijn, is gericht op die opening in het witte laken, dat
de patiënt bedekt. Met beheerste routine doet de chirurg zijn werk.
Een zachte aanwijzing en de assistent geeft hem een arterieklem aan,
een lancet of een tampon. De narcotiseur houdt de wacht achter zijn
slangen en cylinders. Als de assistent aan de dokter de naald over
handigt, is de operatie bijna geëindigd. Met nauwkeurige steekjes
wordt de wond dichtgenaaid en het verband wordt aangelegd. Dan
gaat de bewusteloze patiënt terug naar de ziekenzaal, gedragen door
een verpleger.
dienst i slaapstoornissen i
de
MEDISCHE
RUBRIEK
JBI L bedacht dat
het met'al'zijn activiteiten wel eens
plotseling gedaan
schouwburg of bezocht
een concert. Sinds hij een
eigen zaak had, was hier
voor geen tijd meer, al
thans hij gunde zich geen
lijd meer voor ontspanning.
Voorheen had hij. evenals anderen in
soortgelijke functies drie weken vakan
tie. Hij trok er dan met zijn vrouw en
twee kinderen op uit. Nu liet hij zijn
vrouw en kinderen een maand naar
Noordwijk gaan. Zelf bleef hij bij de
zaak. Tegenwoordig was het altijd de
zaak en nog eens de zaak tot ergernis
van de echtgenote en verdriet der kin
deren.
KLACHTEN
Het laatste half jaar had hij klach
ten gekregen, maar hij sprak er thuis
niet over. 's Morgens was hij al moe
bij het opstaan. Met moeite ging zijn
ontbijt er in. Bij het doornemen van de
post was hij kribbig, zodat hij het laat
ste jaar telkens van secretaresse moest
veranderen.
Het slapen werd steeds slechter. Zon
der dat zijn vrouw het wist. was hu
naar een drogist gestapt om slaapta
bletten, die hij 's avonds onopvallend
innam. Op het kantoor bestelde hij om
half tien al koffie. Een kist flesjes met
een bekende prikkelende en opwekkende
drank stond in de kast. In de loop van
de morgen werkte hij er verscheidene
naar binnen. Het aantal sigaretten dat
hij rookte nam onrustbarend toe
Toen hij tegenover een bevriende za
kenman klaagde over moeheid had de
ze hem een opwekkend middel in ta-
bletvorm aan de hand gedaan. Op deze
wijze lukte het hem de ochtendmoeheid
en het ochtendhumeur, de futloosheid en
de katterigheid te overwinnen om in
de loop van de dag zijn duur betaalde
energie met een gevoel van „wie doet
me wat" in een reeks van daden en
activiteiten ten bate van de zaak om
te zetten.
Dat deze kunstmatig opgewekte da
dendrang niet werd gevolgd door een
natuurlijk gevoel van moeheid met be
ha nd over hand
toe. Wat hem naar mijn
spreekuur dreef waren
niet de zo juist genoemde
verschijnselen van over
belasting en overver
moeidheid. Hij had deze
als behorend bij zijn
drukke werkkring min of
meer geaccepteerd.
Toen hij er evenwel
pijn in de hartstreek bij
kreeg en buiten adem
raakte bij het trapklimmen, klachten, die
hij voorheen nooit had opgemerkt, stond
hij stil op zijn levensweg i
kunnen zijn.
tafel plaats geno-
vrouw schenkt koffie. Zo
zitten ze een poosje gezellig bijeen. AUs
dokter Graafland op bezoek is, behoeft
men nooit naar een onderwerp te zoe
ken dan vlot het gesprek altijd.
„Je moeder vond ik gisteren mindei
goed," zegt dokter opeens en Adolf
schrikt er van. „Och, lichamelijk gaat
het wel," gaat de medicus verder.
„Maar "ze tobt over iets. Al een heel
poosje. En dat is voor iemand op haar
leeftijd lang niet goed."
heeft stil in de mooie, gezellig
gemeubileerde kamer. Alleen de driftige
tik van de Friese klok wordt gehoord.
Adolf kijkt zijn vrouw aan, dan slaan
beiden de ogen i
.Tussen jou en Henk moet het in
orde komen Dolf, en heel gauw!" zegt
dokter Graafland en doordringend ziet
hij de kloeke bedrijfsleider aan. „Toen
ik je moeder verliet, wenste ik haar
prettige Pinksterdagen. Bedroefd staar
de zij voor zich uit helemaal geen hou
ding voor je altijd zo levenslustige
der. Ze sprak zacht en ik kon haar
lijk verstaan. Ze had het over het eerste
vers van Handelingen 2. Ik schonk er
niet veel aandacht aan, want je moe
der trakteert me wel eens meer op bij
belteksten (als ik dat zo zeggen mag).
Maar telkens moest ik er weer aan
denken. En toen ik bij één van mijn
patiënten een bijbel op tafel zag liggen,
heb ik toch eens nagekeken wat er in
te Hezen staat. Het is maar
bwee-en-een-halve regel en ik heb het
goed onthouden. Dit staat er: „En als
de dag van het Pinksterfeest vervuld
werd. waren zij allen eendrachtelijk bij
een." Heb ik mijn versje goed geleerd,
meester?" lacht dokter Graafland, die
nooit lang ernstig kan zijn.
Adolf Seegers is tot in de ziel ontroerd.
Hij begrijpt weft, waarom zijn oude moe
der met zoveel 2org het Pinksterfeest
tegemoet gaat. Hij denkt aan de muur
tekst in de ouderlijke woning: Waar lief
de woont. Waar de eendracht gemist
wordt, kan Gods Geest niet werken. Al
leen waar men „eendrachtelijk bijeen"
is, kan die Geest de harten vervullen
met al de heilschatten, die Jezus Zijn
Kerk en al haar leden heeft beloofd.
„Je moeder heeft me eigenflijk nooit
verteld wat er nu eigenlijk zit tussen jou
je broer. Daar is het een veel te {firtririi-iririrtrti-tftrti-trfrtririrCrtrtririrtrtrtririrtrirtc
fijne vrouw voor. Maar al lang heb ik
begrepen, dat de goede verhouding tus
sen jullie kapot is. Tussen jou en Henk
moet het in orde komen. Dolf en heel
gauw liefst nog vóór Pinksteren:
hartelijk gebaar groet dokter
Graafland het jonge echtpaar
Die ziekenzaal bestaat uit een grote
betegelde ruimte met getraliede hokken
langs alle wanden. In eik hok ligt ach
terin een matras terwijl de voorste helft
pordt ingenomen door een houten vlon
der, waarop een etens- en drinkensbak
n. In een van deze hokjes wordt
patiënt nu voorzichtig neergelegd
bij te komen. Buiten aan de kooi
hangt een papier, waarop staat dat deze
patiënt een klein hondje aan een
liesbreuk geopereerd is. Verder vermeldt
dit formulier de naam van de eigenaar,
'ijzingen over eventueel dieet en be
handeling en andere bijzonderheden.
Ook hangt er een koortsgrafiek.
Ja men stopt de patiënten nog niet in
bedden, hier in de kliniek voor kfteine
huisdieren van de Diergeneeskundige Fa
culteit te Utrecht. Maar verder herin
nert deze kliniek toch in elk opzicht aan
;cht „mensenziekenhuis". In de gro
te, lichte wachtkamer zitten 's morgens
op het spreekuur soms wel veertig men
sen te wachten met hun zieke huisdie
ren. Ze komen lang niet allemaal uit de
naaste omgeving van Utrecht. Er zijn
bij uit Oldenzaal, uit Heerlen, uit
Goes en uit Steenwijk. Echte dierenlief
hebbers zien niet tegen een lange reis
op, als hun te Utrecht een laatste kans
geboden wordt om het leven van hun
viervoetige makkers te redden.
Tenminste, viervoetig..De honden
en katten vormen wel de meerderheid
in de wachtkamer. Maar vaak zitten
er ook lieden te wachten met een kip
of een eend bij zich. Ook kanaries,
parkieten of papegaaien zijn geen zeld
zaamheid en het kan zelfs gebeuren
dat er iemand zit met een goudvis in
een kom op schoot of met een schild
pad of een aapje bij zich. Vrijdagmid
dag is het heel erg druk, want dan
worden er slechts katers gecastreerd
in het belang van de nachtrust der
Utrechters en dat gaat aan de lopen
de band.
Opname wenselijk
3r de zieke dieren op tafels worden
rgelegd en grondig geïnspecteerd.
Vaak kan volstaan worden met het voor
schrijven van een behandeling en be-
paalde medicijnen en dan gaat het dier
weer mee naar huis. Maar soms is het
ziektebeeld niet duidelijk en dan moet
het dier ter observatie worden opge
nomen. Ook de dieren, die geopereerd
moeten worden, blijven hier achter en
krijgen een plaatsje in één der zieken-
Het is een druk bedrijf in deze kli
niek. In het laatste cursusjaar werden
worden opgenomen, die samen 13.500
ligdagen" hadden in de ziekenzalen;
80 dieren werden geopereerd.
Toch is er steeds nog een lange wacht
lijst, waarop 100 tot 150 dieren staan,
die op een opname wachten. Anders
dan bij een gewoon ziekenhuis is de ca
paciteit hier natuurlijk afgestemd op het
belang van het onderwijs en niet op dat
van de patiënten. Het aantal maagope
raties is vrij groot, want een dier eet
nu eenmaal wel eens dingen, die zelfs
een honden- of kattenmaag niet verdra
gen kan. Zo zagen we dan in de colle
gezaal een collectie voorwerpen, die bij
deze operaties aan het licht werden ge
bracht: een zilveren rijksdaalder, eer
nylonkous, een stuk van een elektrische
stekker, een dubbele vishaak, een tram
boekje en andere onverteerbare zaken.
Het spreekuur van de polikliniek zal
ook wel zo veel bezoekers trekken, om
dat de behandeling hier gratis is. Ook
voor de operaties behoeven de eigenaars
der dieren trouwens niets te betalen.
Alleen de duurdere medicamenten wor
den in rekening gebracht. Voor opname
in de ziekenzalen moet een „liggeld"
worden betaald van 40 cent tot één gul
den per dag, afhankelijk van de grootte
van het dier.
Bezoekuur
In de ziekenzaal is onze Fik inmid
dels weer bijgekomen. Lodderig kijkt hij
rond in de vreemde omgeving. De dikke,
wit-zwarte kater in het verblijf naast het
zijne, die na hem is geopereerd aan
gezwel in de bek, snurkt nog verder
der invloed van de narcose.
Rondom hen gaat het gewone leven
tje verder in de ziekenzalen. De tempe
ratuur van de dieren wordt opgenomen
en aangetekend, de etensbakken worden
gevuld. Alle lopende patiënten worden
enkele malen per dag overgebracht naar
buitenhokken met een cementen vloer
om aan hun dierlijke behoeften te vol
doen. Met flessen en ondersteken kan
men nu eenmaal niet werken in
dierenkliniek!
's Middags om drie uur is er ook
bezoekuur. De bazen van de zieken
wordt echter dringend gevraagd liever
niet te komen, want als de dieren net
zo'n beetje gewend zijn in de nieuwe
omgeving, maakt het zien van de baas
of de vrouw hen maar weer onrustig.
Zo staat schijnbaar het dier in het
middelpunt in deze unieke inrichting,
maar in werkelijkheid is dit toch niet
zo. Het is allemaal begonnen om de stu
denten, die hier dagelijks plaatsnemen
in de collegezaal, die bij de behande
ling van de dieren assisteren en die hier
onmisbare kennis en ervaring opdoen
voor hun latere praktijk.
Er is een tijd geweest, dat de dieren
arts uitsluitend veearts was. In die tijd
had het paard nog de grootste econo
mische betekenis in de praktijk, daarna
kwam de koe en ten sftotte het varken.
Nu is het paard in de plattelandsprak
tijk van veel minder betekenis gewor
den. Eerst komt de koe en de tweede
plaats wordt ingenomen door de kip.
Maar ook In de steden zijn thans
allerwegen dierenartsen gevestigd en
uiteraard vormen de kleine huisdieren
het grootste deel van hun patiënten.
Zij, die zich in de stad als dierenarts
willen vestigen, werken dan ook meest
al na voltooiing van hun normale
die nog een poos in de kliniek
kleine huisdieren. Overwogen wordt
om dit in de toekomst verplicht te
Behalve de echte veearts ten platte-
lande, die natuurlijk in zijn normale stu
die ook aandacht aan de kleine huisdie
ren heeft gewijd, is er dan tegenwoordig
ook nog de dierenarts, die vrijwel uit
sluitend zijn werk vindt in het verrich
ten van keuringen op de abattoirs of
bij de keuringsdiensten.
onze beschrijving van de kliniek
kleine huisdieren is wel gebleken,
dat prof. dr. G. H. B. Teunissen, de di
recteur, niet zo over de behuizing van
zijn afdeling behoeft te klagen als vele
van zijn collega's. Deze kliniek is onder
gebracht in een vrij modern gebouw, dat
qua architectuur onmiddellijk de hand
verraadt van de bouwmeester van het
Utrechtse hoofdpostkantoor.
a.an öe
GELIJK
i In Nederland beschikt men voor de
luisteraars in het land over twee zen
ders. Het is prettig, dat de keuze tussen
Hilversum I en Hilversum II mogelijk
is. Maar dat is niet altyd het geval.
In de perefiric van het land ia het
soms moeilijk de beide zenders Hilver
sum duidelyk door te krijgen. Maar
gelukkig wordt er hard aan gewerkt om
dit euvel te verhelpen. Iets andera is,
dat men soms ook de beide zenders
tegelijk kan horen. De één op normale
sterkte, de ander in de verte. Zonder
de radiobode te raadplegen, kan men
weten wat de andere zender biedt. Dat
kan amusant en ook gemakkelijk zijn.
Maar vervelend is, zoals bijv. maandag
om zes uur, dat de lezing van de
nieuwsberichten wordt „omkranst" door
het gezang van de Christelijke Gemeng
de Zangvereniging „Looft den Heere"
uit Enter. En het is bepaald onstichte
lijk als sportuitslagen zich vermengen
met een kerkdienst. De technische oor
zaak van dit nare verschijnsel in onze
radio weet ik niet. Maar wel weet ik,
dat de klachten erover toenemen.
DE KLEINE DINGEN -
schier
wol der
klein.
Hh«i =Miebel bij de massajeugd
Uit de
VOLKSWIJK
De oude
tend niet ni
WEINIG BEGRIP
Het valt me vaak op, dat deze men
sen. die zo in beslag genomen worden
door hun arbeid en plichten, zo weinig
begrip hebben voor de oorzaak van hun
klachten. Voor hun gevoel hebben ze
onuitputtelijke krachtreserves.
De arts herkent de samenhang van
het ziektebeeld met de sterke beperking,
die het beroepsmilieu aan deze men-
heeft opgelegd. In letterlijke zin zijn
dag en nacht bezig met hun zaak
alsof de gezondheid van de mens niets
anders vereist. Opvallend is vaak de
snelle wisseling van de gelaatskleuren:
ogenblik waant men een „ge
zonde" patiënt voor zich te hebben, het
volgende ogenblik ziet hij er asgrauw
vervallen uit. In de lichaamshouding
bespeurt men het gemis aan frisheid
strafheid, de handen zijn vaak klam
blauwig verkleurd. De bewegingen
zijn verlangzaamd en verliezen haar
elasticiteit. Vaak zijn er verschijnselen
aan de schildklier, de ogen en de stof
wisseling, die herinneren aan krop. Hier-
zijn grijze auto weg- -ti
Seegers is vanoch-
de kerk geweest. Daar-
zich niet fit genoeg. Dat
is wel jammer, op eerste Pinksterdag.
Maar ze heeft genoten van een goede
radiodienst. Hoe zei die dominee het ook
weer? O ja: de Heilige Geest zet Chris-
.n het volle licht. En daarom alleen
het oog op Hem gericht. Ja, aan Hem
maar vasthouden. Aan Zijn Woord, Zijn
beloften. En wat Zijn liefde wil bewer
ken ontzegt Hem Zijn vermogen niet.
H drie uur. En nog eens leesl
Seegers het Pinksterevangelie.
Ja, de Heiland der wereld kan de sterk- -a
ste tegenstand breken. En Hij doet dat d
door Zijn Geest, die op dat eerste Pink-
sterfeest werd uitgestort en Die de eeu-
wen door is blijven werken. En die nog d
werkt, onweerstaanbaar. Ook vandaag, j*
Plots schrikt ze op. Hoorde ze daar de
buitendeur openen? Zou Henk of Ad'olf -n
(ze hebben beiden een sleutel van haar d
huis) haar even komen bezoeken? Dat g
zou aardig zijn. Maar wat hoort ze toch?
Het lijkt weld
De kamerdeur gaat open. Daar staan
Henk en Lenie en.... ze droomt
toch niet? en ze worden op de voet d
gevolgd door Adolf en Mies.... En daar
achter stapt met een lachend gezicht en g
een fleurig boeket ftentebloemen in de
arm haar naamgenoot Jans, de oudste d
Henk.
Zo zijn onze manieren!
QEHEIMZINNIGER nog dan de
etensceremonie is die van het
slapen in een bed met lakens. Waar
zelfs die witte dingen toch voor moeten
dienen? Ze snappen het niet! Dat
dat toch niet heten. Ik
dat menige advertentie aan dit ge
recht is gewijd geworden. Maar blijkt tot op de allerlaatste kamp-
DE eerste kampdagen zijn vol van misschien vormt zo'n onuitspreke- dap. Ze moeten zelf hun bedjes
een wederzijds gadeslaan: wij lijk woord wel een hindernis T"~1'
het ooit te bestellen?!
bestuderen de kinderen, en de kin
deren bespioneren ons. Dat kan niet
andersal te uiteenlopend zijn
ons beider
Laten de mensen, die het zo druk
hebben met hun zaak, hun werk, hun
plichten, eens vakantie nemen, zodat ze
er werkelijk eens helemaal uit zyn, tot
zichzelf komen en hun geest en krach
ten gelegenheid geven tot restauratie om
daarna meer als méns te leven en te
werken!
Daar is het eten. Gezien onze
ervaringen durf ik nog steeds vol
te houden dat het doorsnee-volks
kind ondervoed blijft. Het krijgt
flIET alleen het menu is een
rassing. Ook het hanteren
vork en mes vormt een onuitspre
kelijk probleem. De eerste dagen
opmaken en zelfs nu het hun zes
maal gewezen is hoe dat dient te
gebeuren, zelfs nu kunnen ze er
niet toe komen de lakens de hen
toekomende plaats te geven. Ijverig
leggen ze die bóven op het bed,
alle dekens heen. Of ook:
je rechterhand, en je linker
L onder de onderste onderlegger. Of
komt daar mets van terecht. Een knug met hoidip,
vork - dat gaat nog. Pr.nc.pwe! twee dekens
c binnen, maar 'het krijg't ljjk ook h.°nd e.en ke<
leest l noch de kalorieën noch de vitami- ^houden. Met de enen-
nen welke het behoeft. Het
thuis bestaat uit
tuele variatie
maar de warme maaltijden spelen
een relatief kleine rol. Misschien
omdat de moeders niet veel 1
tie weten te brengen in hun culi- -
naire producten? We moeten dat poala interessant. Daar is Greetje, Was een verklaring. Alleen: het
i, gezien de algemene die opeens begint met consciëntieus klopte niet, want in het kamp moet
haar vingers je eerst onder de douche, vóór je
niet door de leiding aangemoedigd
iets van de stafmanieren over.
De verrichtingen worden dan be-
knus met z'n beidjes ergens tussen
twee dekens in. En ze betogen er
mee dat ze dergelijke dingen toch
maar een rare luxe vinden.
In één geval beluisterden we een
ernstige discussie over dit thema.
„Wat motten we d'rmee doen?"
vroegen een paar jongens. En toen
snuggerste Piet met de
verklaring: „Ach jö! Dat is, as je
nou met je vuile poten in bed. stapt,
dan benne die dinge dat je de
dekens niet vuil kan maken!" Het
onbekendheid met allerlei, gans
niet buitennissige spijzen welke te
het kamp voorschotelen. De vorkje t
brokje brood
nemen, om dat dan aan haar
rijgen. Even gewetensvol
grootste verrassing bleek up dat 9aat vervolgens die vork naar haar manieren-vraagstuk. Hierom:
gebied „melk met azijn en kroten- bapgrage mondje, maar vlak nabij mag er niets bij aanhouden
komt het andere handje er opnieuw fat
te pas: het brokje wordt weer om
de vork afgetrokken en zó iv
kijkt ver-
toch
werkelijk de ontdekking 1
het kamp. Verschuilende hummels
hebben hun moeders gesommeerd
om óók onmiddellijk dat gerecht haar bekje geduwd. En z
toe te bereiden, hetgeen geleid heerlijkt rond omdat z~
toch gek?! Het kostte moeite
iedereen te overtuigen dat een
douche met broekje en hemdje aan
niet helemaal effectief is behou
dens dan voor die kledingstukken,
Hel
dingen, die de oorzaak zyn van de
lichte algemene ontevredenheid, die er
over het Nederlandse radiowezen be
staat. Het steeds maar wyzen op die
tekortkomingen kan wat „schoolmees
terachtig" aandoen, maar het is nodig.
Het is het goed recht van elke luiste
raar, dat de waar,die hem via de
luidspreker wordt afgeleverd, in orde is.
GOEDE VERTOLKERS
Nu kan die waar erg goed zyri. Daar
mag ook wel eens op gewezen worden.
Al is het alleen maar om de indruk
te vermyden, dat in deze rubriek alleen
wordt el gekamd. Herhaaldelijk is geble
ken, dat de Nederlandse radio goede
vertolkers heeft van het luisterspel. Als
het materiaal, het hoorspel zelf, dat zy
brengen, niveau heeft, is ccn uitstekende
uitzending verzekerd. Het spel krygt j
dan reliëf en diepgang door de regie,
waarin het vervat is en vooral door het
feit dat de spelers (wat moeten zy vaak
optreden) zelden door routine in sleur
vervallen.
MARIETTA
Een luisterspel, dat zó grote indruk
maakte, was „Het dagboek van Marietta",
geschreven door Riki Stolberg en in het
Nederlands bewerkt door Leon Povel.
Merkwaardig was, dat het begin van het
spel wat pathetisch aandeed. Maar naar
gelang de aangrijpende geschiedenis van
de moeder, die haar 21-jarige zoon
eindelyk terugvond, duidelyk werd,
loste ook het begin zirh op in het
ontroerende, bewogen geheel. „Het dag
boek van Marietta", het verhaal van
een gemartelde moederliefde, op Moe
derdag uitgezonden door de K.R.O.,
droeg ertoe by, dat deze dag voor my
een zinvoller inhoud kreeg. Moederdag
leek me meer te zyn dan, zoals wel j
gezegd wordt, een uitvinding van de
middenstand.
DE KOMENDE WEEK
Het Pinksterfeest is het feest vau de
Zending. Daarom vraag ik in het bij
zonder de aandacht voor het zendings-
getuigenis in woord en lied, dat de
N.C.R.V. Tweede Pinksterdag om twin-
tig over acht uitzendt. Vooraanstaanden
uit de zendingswereld zullen met hun
toespraken de samenzang afwisselen.
- Deze samenkomst in de Westerkerk te
Amsterdam is georganiseerd in samen
werking met de Nederlandse Zendings-
raad. Na deze uitzendiiig durf ik om
9.35 over de andere zender Robert
Shaw, koor en orkest aan te bevelen,
'die een programma verzorgen o.a. van
Negro Spirituals in bet Kurhaus te
Scheveningen. Natuurlijk luisteren we
morgen ook om tien over zeven naar
het samenzangprogramma, dat wordt
uitgezonden door de N.C.R.V. Voor de
zoveelste keer de laatste tijd is voor
Hilversum II (2.20) Psyche van César
Franck te beluisteren.
dc luisteraars, die gewoon zijn
laat naar bed te gaan, raden we dins
dagavond om half twaalf de werken
van Strawinsky aan (A.V.R.O.).
Woensdag is het 50 jaar geleden, dat
Henrik Ibsen overleed. De Nederlandse
radio laat dit feit deze dag stilzwijgend
V.
>ch iets 1
i Ibse
Moeder Seegers is uit haar stoel op- q heeft tot uitgebreide informaties verschrikkelijk netjes eet. In ieder ^ie ook wel een beurtje nodig heb
gestaan. In blijde verrassing strekt
de handen en haar oud, gerimpeld ge
zicht lacht en glanst van een grote in
nerlijke vreugde. „Kinderen toch!"
roept ze. „Wat een Pinksterfeest is dat!
O, wat is God goed voor onsMeer
kan ze in dit heerlijk ogenblik niet zeg
gen. Ze kust Henk en Adolf, dan haar
schoondochters, en
een beurt. En gedurig
„Wat is God goed voor ons!
Ze wil thee gaan zetten, maar een van
haar schoondochters drukt haar zacht
terug in haar makkelijke stoeL „Daar
j dat i
'en. Eer- geval slaat
_»rst niet dat haar mi
dit de kleuters hadden stapelt dat
toegediend: het leek ons zo op het hapjes
eerste gehoor niet bijster smakelijk, diep
Maar toen de nog steeds najube- haar
lende meisjes het ons duidelijker nodig
eindelijk krijgt Jans uitlegden, konden we reconstrueren
■to w*pr herhaalt ze: wat zp bedoelden: Yoghurt
haar buurvrouwtje, ben. Het kostte overigens
als lepel benut: die moeite om hen vervolgens te over-
tes vol met lekkere tuigen dat je je niet spiernaakt
duwt 't dan tot ergens hoeft uit te kleden als je enkel
haar keel. En we kunnen
haar niet overtuigen dat het niet
zelfs niet wenselijk is om
haar maag schoon te krabben.
Het troost ons slechts dat kamp
bessensap. Zo'n wereldwonder mag messen nooit scherp zijn!
je handen wast. Want er i
gloeiende ijver om zich nieuwe
eigen te maken. Ik vrees:
om dergelijke malle fratsen
snel te vergeten!
MIEBEL.
wil horen kan 's avonds
negen afstemmen op Engeland 464 me-
ter voor het spel „An enemy of the
people". De A.V.R.O. maakt de vol
gende dag het verzuim weer goed. Om
kwart voor twaalf 's morgens spreekt
de heer A. den Hartog over Ibsen en
avonds om vyf over acht wordt de
Peer Gynt uitgezonden. Het Omroep
orkest speelt de muziek van Edvard
Grieg. De opera „David" van Darius
Milkaud wordt vrijdagavond vanaf tien
negen door de N.C.R.V. uitge-
A 6 6 fi AftiHrfr
R. A. Dio,
