De Hoensbroechszijn de
Hoensbroecks niet meer
KOOPT U OP AFBETALING?
KOUDE SALADE KWAM VAN
UITZENDHUIS VAN DEN BOER
Systeem, dat industrie, handel én
koper tot voordeel kan zijn
(II)
ZONDAGS
BLAD
BRIEVEN AAN DE
ilieuiu* Cciterljc (üouraiü
ZATERDAG 21 APRIL 1956
De stapel brieven, die wij
deze week van u hebben ont
vangen, was weer zo groot, dat
wij in deze kleine rubriek een
keus moesten doen. Onze abon
nee A. P. uit Oudemolen in
Noordbrabant stuurde zelfs
een goedrijmend gedicht en
wij kunnen dat, jammer ge
noeg. niet helemaal opnemen.
Een fragment van zijn poëzie
vindt u hieronder-
PUZZELS
Ook ik kan m\j gelukkig noemen
Want als geboren puzzelaar
Zag ik zaterdag een puzzel.
Daar was men zo maar niet mee klaar.
Ook op allerlei gebied is
't Zondagsblad vooruitgegaan,
Hulde, aan de redacteuren!
Heus. wij danken u spontaan.
A. P.
NOTARISSEN
Zoudt u in het Zondagsblad eens
kunnen schrijven, wie de eerste no
taris in Nederland was en ook over
het eerste kerkorgel?
G. I.
Wij zullen daartoe binnen
kort overgaan.
VOORBEELDIG
Onze dominee is geen ontaarde
vader, maar een zeer voorbeeldige,
die veel van zijn kinderen houdt.
H. N.
Dat „ontaard" stond toch
tussen aanhalingstekens en was
natuurlijk als een grapje be
doeld. Dat zal dan iedereen ook
zo wel hebben opgevat!
RADIOKNOP
Ik heb veel waardering voor uw
blad, zoals het de laatste maanden
is. Vooral pagina 2 van de gewone
krant is uitstekend. Ik heb écn be
zwaar: het bespreken van zondagse
radioprogramma's in het Zondagsblad.
Kan dat niet vervallen?
W. de G.
NAAR EMIGRANTEN
Zondags-
ir nu het
valt het
Cen grafelijk huwelijk op een Limburgs kasteel
"F-o,
7;
1740
Wjj i
blad n
de kerk I
ar. als he
ig wordt gelegd.
Mevr. C. v. E.-
9 Mevrouw, gelukkig kregen
wij van een immigrante in
Canada ook een brief en daar
uit blijkt wel, dat u toch wel
met de ook door ons natuur
lijk zeer gewaardeerde door
zending kunt doorgaan.
VERRAST
inbond.
blad in d.
Ik kijk i
het w
Canada.
dat u zich kunt
ordt gewaardeerd,
Een strijkje van gepoeder
de en gepruikte musici
speelt een sprankelend
menuet in de balzaal, en
het zachte geluid van hun
snaarinstrumenten vermengt
zich met het getrappel van briesende paarden voor een karos,
die juist een hoge gast heeft gebracht op het met keien belegde,
binnenhof van kasteel Hoensbroek in het Nederlandse Limburg.
De grafelijke vlag waait wijd van de tinnen en herauten en
hoornblazers zetten de instrumenten aan de mond. Frans Arnaud,
markies van Hoensbroeck treedt met rinkelende degen op het
bordes bruidegom en kasteelheer op de dag van zijn huwelijk
met de Reichsgrafin Von Scliönborn. Met zijn dames schrijdt
Frans Arnaud over het binnenplein en bij het poortgebouw
voegt zich de bruid met haar grafelijke begeleiders achter de
stoet. En zo lopen ze door een dubbele haag van juichende
Hoensbroekers naar het oude dorpskerkje, waar het huwelijk
zal worden ingezegend. En heel Hoensbroek, het Limburgse
dorpje, viert feest, eet en drinkt op kosten van het kasteel
en als 's avonds het lawijt van dans en spel verstorven is, maakt
de bottelier de rekening op: het huwelijk, dat een heel dorp
meevierde, heeft honderd twee-en-negentig gulden en vijftien
cent gekost.... Het is dan ook 1740....
In de ochtenduren glansen de veren
van een blanke ztvaan, die in de
slotgracht naar voedsel zoekt; de
toiletten van de gasten op dit kasteel
pretenderen eenzelfde charme.
Statig staat kasteel Hoensbroek met
de lompe torens, de wat vermodderde
slotgracht en de strenge glas-in-lond
ramen te midden van het prachtige heu
velland van de Limburgse mijnstreek
het is nog stil op het slotplein en de
torens spiegelen zich matgrijs in het
stille water van de gracht, waar een
eenzame zwaan wat snaterend gerucht
brengt. We staan op de hobbelige keien
van het slotplein er is nog niemand,
en onze auto contrasteert vreemd met
de middeleeuwse rust van dit uit 1300
daterende laat-gothische kasteel.
Het zal echter druk genoeg worden,
vandaag, want er zal een bruiloft in-
oude stijl worden gevierd. We pakken
het krantenknipsel met de aankondiging
nog eens, en lezen het aandachtig. Eind
1700 vluchtten de graven Hoensbroeck
van hun kasteel uit Limburg naar Duits
land de nasleep va., de revolutie
maakte hun de grond te warm onder
de voeten. En de Hoensbroecks wer
den de ,,Von und zu Hoer.sbroechs", niet
al te rijke landadel in Duitsland op hun
kasteeltje Kellenburg bij Julich. En één
van de nazaten, rijksgraaf Paul Lothar,
trouwt vandaag en heeft aan de huidi
ge beheerders van hun oude kasteel,
de Limburgse Staatsmijnen, gevraagd,
of de bruiloft op het kasteel gevierd
mag worden.
DAGJESMENSEN
ator, de heer J. Germa-
nus, is de enige, die voetstappen van
nieuwe zwarte schoenen laat klinken
door de plavuizengangen, op de trappen
en in de zalen. Dan komt er motorge
rucht onder het poortgebouw een be-
modderd, niet al te nieuw Volkswagen
tje draait binnen en de bruidegom stapt
uit: rijksgraaf Paulus Lothar, dagjes
mens op het kasteel van zijn voorva
deren. Dan komen er meer auto's: de
Mercedes Benz van Graf Rekihardt,
broer en ceremoniemeester, een ander
Volkswagentje met familie, en dan
de rijke oom cn tante, in een BMW met
een in parelgrijze livrei gestoken chauf
feur de aanwezige adel (bruigom in
cluis) snelt op de auto toe. opent ge
dienstig de portieren en kust tante de
hand cn omarmt oom tot zijn monocle
er nerveus van aan het zijden koordje
blijft heen en weer slingeren. Hakken
geklap. handkussen, omarmingen
én, vergis u niet, de auto's dragen op
het voorspatbord de grafelijke stan
daard. rood en wit gestreept met de
gekroonde gouden leeuw in het midden!
Maar de jacquetten doen een beetje
verschoten en gehuurd aan, de lak
schoenen knellen wat en een van de
gasten, besnord en de monocle in het
oog geschroefd, klimt moeizaam uit zijn
Fiatje, trekt een roodbruin sportcolber-
tje met leren stukken op de ellebogen
uit en schiet een jacquet aan in de
open lucht, naast het open portier van
zijn wagentje.
AUTO'S
Daar staan ze dan naast elkaar de
Volkswagen van de bruidegom, de Mer
cedes van de ceremoniemeester en de
BMW van de (enige) rijke oom, waar
op de in het parelgrijs gestoken chauf
feur nonchalant staat te leunen. Het
Morrisje van de tante, en de auto's van
een paar andere gasten (neen, vergis
u niet, die mooie wagens daar zijn van
Nederlandse journalistenstaan er
ook, maar die interesseren ons niet zo
wél de chauffeur, die maar al te
graag tot een praatje bereid is. „Ja,
graaf Reinhardt is de enige, die een
beetje geld heeft. Ja, die Mercedes is
van hem. Hij heeft een boomkweke-
rijtje, en nu staat die wagen daar wel
mooi opgepoetst, maar je moet hem
door de week eens zien: onder de mod
der, bomen slepend in het bos, pootgoed
vervoerend.... tja, hij moet er zijn
broodje mee verdienen
Maar niet alleen de auto's vertellen
hier een verhaal ook de schoolkin
deren van Hoensbroek, die vrij hebben
en ilangs de weg staan opgesteld om dc
1956
Een Volkswagentje bromt
de poort door van het Kas
teel Hoensbroek, waar con
servator J. Germanus al
klaar staat, met de witte
haren in de zon. Uit het
oude, bemodderde autootje stapt een jongeman in een wit
gabardine regenjasje, een groen hoedje op het hoofd. Onder
zijn regenjas steken zijn benen in een officieel gestreepte broek,
en aan de drie journalisten, die wat verveeld op het binnenplein
staan, stelt hij zich voor, het hoedje in de hand, de hakken
nederig tegen elkaar: Paulus Lothar Reichsgraf von und zu
Hoensbroech von Kellenberg de bruidegom van vandaag,
die in het huwelijk zal treden met Stephanie, Freiïn von
Failly-Eltz. Hij heeft het druk: hij haalt cen koffertje uit zijn
autootje, kleedt zich om in een van de zalen van het kasteel,
en als dan even later een van zijn tantes, Reichsgrafin von und
zu Zus en Zo met een stokoud Morrisje de binnenplaats optuft,
geeft hij met brede armgebaren aan, hoe ze moet parkeren.
Gelijk bromt een grote vrachtwagen binnen: de auto van
Maison Van den Boer uit Veghel, „Uitzendhuis van diners", en
daar komt dan het koude slaatje en het warme hapje voor dit
huwelijk uit, een huwelijk, waarvoor de Hoensbroechs uit
Duitsland naar Hoensbroek kwamen, om nog één keer een brui
loft op het oude, in 1796 door hen verlaten kasteel te vieren.
En daarvoor vroegen ze toestemming aan de.... Staatsmijnen.
Maar het is dan ook 1956, om juist te zijn 17 april.
langstrekkende bruidsstoet uitbundig toe Aan de toren van
,wIn,Sde Freiherren en Frei- kasteel Hoensbroek
innen, de Grafen en Grafinnen trekken r,- t„
gezichten of het zo hoort en knikken f.?. "aPPert
zelfs niet minzaam terug. Wij uit het e SraffllJke vlag;
nuchtere Noorden zeggen: de Hoens- voor één dag zal
broechs zijn de Hoensbroecks niet meer, hier het sprookje
maar het anders ingestelde Limburgse van een adellijk
heuvelland juicht nog enthousiast langs huwelijk herleven.
de weg. Waarschijnlijk juichen ze om
het uitje en de mooie japon van de
bruid, waarschijnlijk juichen ze om het
feestelijke gezicht van al die officieel M
geklede mensen, die uit de kasteelpoort
komen schrijden naar het kerkje, waar
de Probst Von Recklinghausen het paar
za-1 trouwen met assistentie van twee
op het kasteel een serenade brengen om
..alles eens van dichtbij te zien", want
onderhorigheid en valse eerbied voor
verarmde, vroegere adel kan men Lim
burg toch moeilijk aanwrijven
Maar de Von und zu Hoensbroechs ne
men al deze vrolijke en opgewekte
nieuwsgierigheid en hartelijkheid als
eerbetoon en zij nemen dat met adel
lijke gezichten in ontvangst, ook al
rijden ze straks weer in hun Volks
wagentjes naar Duitsland, met het (ge
huurde?) jacquet in een kunstleren kof
fertje achterin.
HISTORIE
Het contrast is in wezen niet zo
scherp, als wij het hier in zwart-wit
schilderen de Von und zu Hoens
broechs zijn gewone mensen, die met
bomenkweken en andere nijverheid aan
de kost komen, die zich helemaal geen
illusies maken over het feit, of het kas
teel nu al dan niet aan hen behoort, en
die het gejuich van de schoolkinderen
en de serenade van het zangkoor niet
als onderhorigheid zien. Maar toch was
het even zo, dat ons de historische ver
houding tussen de adellijke dagjesmen
sen en het dorp duidelijk in herinnering
kwam.
In 1360 stond er van het slot een to
ren en een vleugel, en in dat jaar
treedt Herman ridder Hoen (die het
kasteel en het dorp dus hun namen gaf)
voor het eerst op. In 1388 verwierf hij
adellijke rechten en werd van toen aan
Graaf van Hoensbroeck. In 1643 had er
op het kasteel een praalhuwelijk plaats,
tussen Adriaan baron van Hoensbroeck
en een jonkvrouwe Loe tot Wisse. Toen
ontstond ook een wapenspreuk „Ware
liefde vergaat nooit" en de strijdkreet
„Ongeschonden vrede zij u". Maar het
huwelijk, waar het geslacht Hoensbroeck
nog jaren trots op is geweest, werd op
het kasteel gesloten in 1740, tussen
Frans Arnaud markies Van Hoens
broeck en de rijks gravin Von Schön-
born, die later in de fabels „de moe
der van twee maal vierentwintig kinde
ren" werd geheten.
In werkelijkheid was het zo, dat toen
haar 24ste kind stierf, het 25ste de plaats
van het 24ste innam, en „de tweede
24ste" werd Haar vierde zoon, Phi
lips Dammian. bracht het tot bisschop
van Roermond, maar vluchtte in 1789
voor de revolutie naar zijn ouderlijk
kasteel terug, waar hij vier jaar in een
verborgen kamer verbleef. In 1796 werd
de revolutionnaire grond de Hoens
broecks te warm onder de voeten en
zij vluchtten naar Duitsland, het Lim
burgse kasteel aan plundering en ver
val overlatend.
BERTUS AAFJES
Pas in 1927 kocht een liefdadige ver
eniging het en na restauratic werd het
als sociaal centrum in gebruik geno
men. In de tweede oorlog woonden er
evacué's uit IJmuiden, na de bevrijding
werden er politieke delinquenten In ge-
dergebracht, soms 600 Iegelijk.... In 1946
namen de Staatsmijnen het beheeT
over en zij verhuurden weer een deel
aan de dichter Bertus Aafjes, die in
een van de torens nu Brabants bonten
Een dissonant in deze adellijke omgeving.
Voor één dag had het kasteel weer
in de oude luister van een praalhu
welijk hersteld, kunnen worden
ware het niet, dat de Hoensbroeqjhs
daar het geld niet voor hebben, en
ware het niet, dat een dergelijke ver-
spillerij in deze nuchtere, efficiente
tijd geen enkele zin meer heeftWant
wat er dinsdag op Hoensbroeck ge
beurde, was wel wat erg schetsmatig
en we kunnen ons niet voorstellen,
dat de gasten met de adellijke vlag
gen op de autospatborden, met hand
kussen en hakkengeklap terugzien up
een waardige vertoning. En in de ge
schiedenis van het kasteel, dat nu
voor een kwartje te bezichtigen is,
was dinsdag nu waarlijk geen hoogte
punt
Maar Hoensbroek stond langs de
weg, toen de stoet naar het kerkje
ging. En Hoensbroek juichte en klapte
in de handen. En het was alles bij
elkaar toch tuel een gezellige dag.
JA dat het Ne
derlandse volk,
maar ook de
overheid, de af
betalings
systemen aanvaarden, tolereren en toepassen? Is het aloude volksprincipe
„eerst sparen, dan vergaren" in deze een overwonnen standpunt geworden?
In hoeverre heeft de overheid het recht, zich met de budgetering van
het gezin te bemoeien op basis van democratische overwegingen?
Is het juist, dat de winkelier de aankopen op afbetaling stimuleert, dringend nodig,
omdat hij dan betere zaken maakt en meer verdient dan bij betaling-
Bezwaren van het afbetalingssysteem
worden genoemd: het onzorgvuldig be
steden van het inkomen en het over
schatten van de toekomstige financiële
draagkracht. Daarom is voorlichting
alle maatschappelijke organisaties
STUKJE PRAKTIJK
Moet de colportage met verkoopsartikelen worden verboden of
gereglementeerd en dient er landelijke administratie te zijn van de
lopende afbetalingen? Is de renteberekening wel verantwoord en weet ^eken1
de consument wel, hoeveel rente hij bij afbetaling in totaal neertelt?
Dit zijn tal
Een belangrijk stukje praktijk vormen
de houding van de winkeliers en de ren
tebetalingen, zoals deze thans, bij ont
reken van reglementering, zijn.
Het moge bekend worden geacht, dat
urgente vragen, welke thans dienen. Bepaalde 6^6 vari zaken nu zó is. dat banken
- i 1 i i i i de afbetaling in feite financieren. Wie
organisaties zijn reeds tot uitspraken gekomen en het zal nu aan de een stuk koopt op afbetaling, neemt er
regering zijn, haar standpunt in deze te kiezen. over het geheel niet of nauwelijks nota
van, dat hij bovenop de verkoopsprijs
van het artikel een flinke hap rente be-
Wij menen wel te mogen bevesti- aanmerking komen voor afbetaling, taalt. Deze rente bedraagt 13 pet. van
gen, dat het Nederlandse volk zijn maar die niet meer mogen kosten dan de prijs, en bij lagere bedragen mag dan
oorspronkelijke principes inzake af- f 3000: het niet-verplicht stellen van nog eens 4 pet administratiekosten
betaling dient te herzien. Afbetaling, landelijke registratiebureaux; regeling worden berekend. Deze rente wordt bij
mits met verstand toeirenast is zeker van de ta™even van financiermgsmaat- elke termijnbetaling gevorderd, maar
Set wJwernJSk of onde/eliik schappijen de prijzen a contant en de blijft altijd 13 of 17 pet. van het totaal
tLG.icf Koe!» 0Pslagen; de duur van een afbetalings- verschuldigde bedrag, ook al is dit, na
De overheid heeft, juist op basis contract en van termijnbetalingen; het enige tijd, veel kleiner geworden. In we-
van democratische principes, tot taak opmaken en publiceren van goede sta- zen loopt de rente dus op tot 30 a 35 pet
op dit gebied oriënterend, voorlich- tistieken betreffende het afbetalingswe- van het totaal,
tend en regelend op te treden, opdat zen en de instelling van een commissie
's lands economie in evenwicht blijft van advies en bijstand, welke de minis- D® winkelier laat de koper een for
en geen ondermijning van de prijzen- ter van voorlichting kan dienen bij de
stabilisatie optreedt' uitvoering van de wet. e« o™.Jlebareaa. De ^akte^ van
Zij heeft zich daarom reeds in 1954 °P l,Jn beurt reageerde de Ned. Huis- heel particulier zijn in sommige ge-
doen voorlichten door een staatscom- houdraad weer op andere wijze. Deze, meenten zijn zij meer centraal door de
missie, welke het afbetalingswezen on- van de huishoudelijke belangen uitgaan- industrie opgezet en dat zij dus nooit
derzocht heeft en een rapport r'ienaan- de' w" de colportage totaal verboden „alles" kunnen weten. Het bureau on-
gaande, compleet met een schets voor z'en- mede met het oog op de platte- derzoekt de crcdietwaardigheid van de
een ontwerp van wet, heeft ingediend. landsbewoners, die weinig of geen ver- koper en geeft al of niet zijn fiat tot
De bemoeienis met de budgetering £elijkingsmateriaal kunnen zien naast de koop.
van het gezin is daarbij slechts een on- bet gebodene. Ook voor de volkswijken Wordt dit formulier, voorzien van het
derdeel, het voornaamste is de regie- acbt de NHR de colportage alleen maar flat van een informatiebureau, aan de
mentering van de systemen welke bij een euvcl- bank waarmede dc detaillist in connec-
de afbetaling worden toegepast (postor- De lijst van artikelen welke voor al- l'e 's; voorgelegd, dan betaalt de bank
ders, renteberekening, colportage, admi- betaling in aanmerking komen, zou de de winkelier uit en int verder afbeta-
nistratie van de afbetalingen per gezin NHR gespecialiseerd willen zien; moet ,in8 of termijnbetaling plus de rente,
etc.) en daaruit vloeien dan aanwijzin- men „woninginrichting" (welke dus bo- InfHpn rip WnnPr in „h-pUp h
gen voor de inkomensbesteding in ver- ven 3000 zou kunnen vallen) als één wordt Lt arSel vri^el nooit ter5ÏSl
band met termijnbetalingen voort. geheel noemen of in gedeelten splitsen? haald (daaraan heè de bank fmmfrs
Over dit rapport hebben verschillende De raad is wél voor registratie en zou nje»ci\ maar vnlvt lnnnhe«iao
organisaties het hunne gezegd. de mogelijkheid daartoe in de wet wil- s loonoesiag.
len zien opgenomen.
MENINGEN Het convent van chr. soc. organisa-
Tn j.p»mkp. knhhm i ities ,L' uitsPraak gedaan, dat de Wij spraken met een aantal winke-
.LS n werkgevers- levensmiddelensector van afbetaling, liers, die wasmachines, fornuizen, ra-
irganxsaties in Nederland gezamenlijk dient te worden uitgesloten, en dat bij dio- en televisieapparaten e.d. verkopen
nota doen verschijnen naar aanlei- de koop op afbetaling van duurzame ar- en vernamen, dat zij de koop op afbe-
n het rapport van de staatscom- tikelen in nationaal verband grote eco- taling maar al te gaarne zien. En hun
Hierin wordt o.m. aangedrongen nomische voordelen zijn aan te wijzen klacht luidt-
op een bijzondere vergunning voor col- De afzet wordt dan versneld, de produc- „Maar er' wordt tegenwoordig meer
porteurs, het schriftelijk vastleggen van ue vergroot, de prijzen dalen en de wel- meer contant gekocht en daarvan
elke koop op afbetaling, hetwelk dan ge- vaart neemt toe, zodat opnieuw aan kunnen wij niet bestaan". Dit moge u
paard dient te gaan met het Invullen schaf van luxe-gebruiksgoederen 'als ongelooflijk in de oren klinken, maar de
van een lormuller van inlichtingen, van wasmachines, stofzuigers, bromfietsen verklaring ging erbij:
- j, contant komt kopen, meent, dat
hij de enige is, die zich dat kan per-
OVERAL: GRAAG
ding
mitteren. Daarom begint hij direct kor
ting te vragen en aangezien iedere win
kelier neringziek is en dus graag ver
koopt, doen wij dat. Anders lopen de
klanten weg Maar dat betekent voor
ons prijsderving. Kopen de klanten op
afbetaling, dan vragen ze heus i.iet naar
korting. Meestal vragen ze ook niet, hoe
hoog de opslag (rente) is, die ze moe
ten betalen. Ze horen de prijs en wat
ze telkens moeten betalen en dat aan
vaarden ze. Maar bij zo'n koop krijgen
wij van de bank de volle prijs uitbe
taald laten de mensen dus alsje
blieft op afbetaling kopen!"
Natuurlijk zit er hier wel Iets scheef.
De klacht „wij verdienen niet op con
tante betaling" klinkt erg triest, maar ge
kunt het zelf proberen: indien ge in
een zaak een groot stuk contant koopt,
wordt u de korting dikwijls al van te
voren aangeboden, ook, als ge er niet
om vraagt. Of dit geoorloofd is? Neen.
Maar.de concurrentiestrijd werkt
dit in de hand.
Aan de andere kant bewijst deze
klacht toch wel, dat de afbetaling nog
lang niet zo algemeen is, als men wel
zou denken. Vraag het de wink lier
en ge zult er verbaasd van zijn.
Dat het dus hoog nodig is, dat er een
behoorlijke wet op de afbetaling komt,
wordt ook begrijpelijk door dit stukje
praktijk.
KLACHT: CONTANT
Trowens, het „graag afbetaling!"
hoort ge bij de meeste leveranciers en
in vele sectoren. Want afbetaling werkt
verkoop in de hand en doet de mensen
bovendien sneller besluiten tot een
duurdere aankoop. De paar gulden, die
men bij periodieke betaling méér moet
geven, worden onderschat: „komt men
over de hond, dan komt men over de
staart" zegt het lakonieke spreekwoord.
Maar wie maandelijks of driemaan
delijks een bepaalde opgespaarde som
aan één artikel uitgeeft, koopt niet zo
veel tegelijk als degene, die deze som
besteedt aan meer artikelen op afbeta
ling. Zo denkt de leverancier en daar
om is afbetaling in zijn voordeel.
De colportage heeft andere aspecten.
Hier worden dikwijls verkopers met al
of niet deugdelijke waren op provisie uit
gezonden. Het is dan voor hen zaak,
ko; wat 't kost, zijn artikelen aan de
man te brengen bij de goegemeente.
Daarom wordt enerzijds geadviseerd,
colporteurs een weekloon met al of niet
provisie te garanderen cn anderzijds,
de colportage te verbieden.
Het is wel duidelijk, dat bij onvoldocn
de controle en registratie het zwakke ge
zin licht tot excessen komt en verdrinkt
in de afbetalingsverplichtingen. Het voor
en tegen van landelijke registratiebu
Op de binnenplaats, zonovergoten achter
de donkere poort, staan de auto's van
de gasten geparkeerd. En dat
het enige verschil IJ
1740..
irige bruiloft,
reaux berust op de hoge administratie
kosten welke hieraan zijn verbonden en
toch ergens vandaan moeten komen. De
ze zouden dus in feite weer prijsverho
gend moeten werken, want de consu
ment zou deze kosten voor een deel
moeten dragen. Dat er echter ook in de
controle behoorlijke regeling dient te
komen, is niet tegen te spreken.
De overheid is thans aan het woord.
Zoals de zaken nu staan, wordt het hoog
tijd, dat zij tot daden komt, eer midden
stand en kopers zich verwarren ln cen
net van betalingssystemen, waarin
steeds minder gemakkelijk orde valt te
scheppen.
Afbetaling negeren of stilzwijgend af
keuren, zoals dat voor de oorlog ge
schiedde, is niet meer mogelijk en zou
ook volkomen onjuist zijn. Het is nu tijd
voor een positief geluld en openlijk han
delen.
