de vliegtocht
rw at is er door U h
Ze hadden gespaard voor en gehunkerd naar
Oxford en Cambridge in de boot
eeNtcoz 7 MRHAAL
Patiënt wil ingelicht zijn over aard
en oorzaak van zijn ziekte
Miebei bij de massajeugd
DRAAIEND
RADIOKNOP
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 24 MAART 1956
Er werd geteld, er werd gerekend
en jawel, er ivas geld voldoende
om een vliegtocht te maken
PE hadden 's avonds achter de I goedig en belooft dan, dat-ie 't mor-
toegetrokken overgordijnen
want je kunt nooit voorzichtig
genoeg zijn! het geldkistje op
tafel gezet en samen gerekend.
Harriët had de kamerdeur op
slot gedraaid, wat Hein nou over
dreven vond, want de beide kost
gangers waren uit en wie zou er
dus binnen kunnen komen? Maar
Harriët is altijd voorzichtig. Zo
maar meer dan zeshonderd gul
den zo open en bloot voor je op
tafel te leggend'r zijn wel
ouwe mensen om minder ver
moord! Daar moest Hein toen
schorrig om lachen. Die Harriët
altijd met haar griezelvoorstel
lingen!
Nou ja, in elk geval was 't een vei
lig gevoel, die dichte deur en toege
schoven gordijnenhij had ten
slotte net z'n pensioen-voor-drie
maanden gehaald en dat, mét
spaargeld, was toch weer 'n heel
bedrag.
Ze rekendenhij met 'n kladji
voor zich, zij met de beduimelde I huilen.
genavond wel vertellen zal. Na het
eten, als de kinderen bedje-toe zijn.
Het lijkt nu ineens een geweldige
gebeurtenis en Mien kan het niet hel
pen, ze is er confuus van. Als de kin-
deren bij 't welterusten-zeggen vleien
„of Opa nog even komt kijken?" en
Hein, wat verstrooid, kort afweert:
Neenee, vanavond nietknijpt
Mien haar lippen stijf op elkaar en
frommelt Hein jr. driftig tabak in zijn
pijp. Over de kinderhoofdjes heen
kijken die twee mekaar even aan:
,,Zie je nou wel
Mien legt de kinderen te slapen en
als ze beneden komt is Hein jr. in
de krant verdiept en zitten de oudjes
wat onwennig te wachten. Mien pakt
haar stopmand en gaat, haastig
pikkend, demonstratief zitten zwijgen.
Harriët neemt haar breiwerk, laat
zomaar twee steken vallen
Opeens schrapen Hem sr. en Hein
jr. tegelijk hun keel, zien elkaar wat
onthutst aanen zwijgen.
Maar nu pakt Mien de koe bij de
horens. Killetjes zegt ze: „Tja, we
moeten het nu maar eens openlijk
uitpraten. Zó gaat het niet langer!"
„Wéten jullie het dan al?" ver
spreekt Harriët zich wat bibberig.
„WétenZo, er is dus tóch iets!
Heb ik het je niet gezegd, Hein?"
Mien's stem schiet nerveus uit. En
dan breekt het tumult ineens los.
..Als u weg wil, zég u 't dan maar!
't is zó geen uithouwe meer! Ik doe
at ik kanMien giert van het
VANDAAG KWAM ENGELAND UIT DE PLOOI
hulp van vader, de huilende
an 't verstand heeft gebracht. Dan
is alles plotseling over, er wordt ge
zoend en met koffie en de laatste
plakjes cake wordt het wederzijds be
grijpen gevierd.
En wat Hein er nu van zegt
„Och, als vader en moeder nou ple
zier hebben in zo'n vliegreiswaar
om dan niet?" Hein sr. moet nu de
gewichtige reisbiljetten tonen en Hein
jr. onderwijst Mien, dat ze dat nou
„tickets" noemen.
„Waarom, Hein?" vraagt Mien met
'n laatste na-snik.
„Tja.... waaróm? Waaróm? Dat is
zo de Engelse naam. Waarom heet
jij Mien en ik Hein?"
Meteen roepen ze allemaal,
hevig geschrikt, door elkaar.
„Wat is dat nou, meid,
Mientjewat weg willen?
Kom nou.... wat is dat
Wijnk Groenendaal
bankbiljetten, tientjes, guldens en
rijksdaalders op 'n rijtje uitgeteld.
't Was een stout plan, maar 't kon!
Veertien dagen naar Antwerpen, lo
geren bij Hein en Mien, die zich nu
best kunnen redden. Een bijdrage in
de huishoudpot zou niet nodig zijn,
met de presentjes zou 't ook wel
schikken: 'n sigaartje voor Hein, een
eigengebakken cake, geel van boter
en eieren, voor Mien, een speelgoed
je en wat snoep voor de drie peu
tersen dan natuurlijk 'n zakduit
je en het reisgeld.
Zeven maanden geleden,'toen Hein
en Mien met de jongste een flard
van de zomervakantie in Soest door
brachten, hebben ze 't afgesproken:
„als 't nou van de winter niet al te
koud meer is, zo tegen 't voorjaar,
komen jullie een paar weken bij
"LTARRIËT is ook al in
tranen, roept onverstaan
bare woorden. Dan springt
Hein jr op, stampt met de poten van
zijn stoel op de grond.
„Stil nou eens, allebei! En vader,
zeg een verstandig woord! Zeg ten
minste, waarom het gaat. Zijn we er-
?ns in tekortgeschoten?"
Drie paar ogen staren opa Hein
an. Hij krijgt het er benauwd van,
wringt een vinger tussen zijn boord.
„Tekortgeschoten..?" herhaalt hij
niet-begrijpend. Dan, ineens, gooit hij
het eruit: „Nou dan. 't Is maar, je
moeder en ik, we wouen.... zie je,
e hebben ervoor gespaard.... we
wouen met het vliegtuig terug. Maar
als jullie er nou kwaad om worre.."
„Vliegtuig?" komt Hein jr. er on
benullig tussen. „Wou u dan meteen
al mórgen.
„Morgen? Maar jongemoeten
yo WORDT het maandagmorgen.
Om acht uur brengen Hein en
Mien en alle drie de peuters Opa
en Oma naar de trein: ze zullen
eerst naar Brussel reizen.
„Goeie reis! Goeie reis en schrijf
eens gauw, hoe 't wa:! Moeder niet
zenuwachtig? Vader, neb je de tickets
bij de hana? Voorzichtig, hoor, en
doen wat de lujhtconducteur zegt
imet riemen vastbinden enzo (dat is
IMien!)dag! Da-ag!"
Later zitten ze in de autobus, die
naar het vliegveld rijdt.
Een viertal passagiers vóór hen
is spraakzaam en berekent de tijd.
waarop de bus van Schiphol straks
het Leidsepiein in Amsterdam zal be
reiken. Dan begint er een over de
vliegramp, in Amerika, eergisteren,
m doden. Niet zo erg als laatst
ramp in Japan. Tjongejonge, er
gebeurt nogal eens iets de laatste
tijd. Zou het sabotage kunnen zijn?
Ze zeggen ook: een gevolg van de
atoomproeven. Dat kan jarenlang in
de lucht blijven hangen, moet je den
ken.
Harriët voelt haar handen ijskoud
worden. Dat Hein daar nou zo rustig
kan blijven zitten kijken! Hij hoort
't toch ook"
De bus hobbelt het vliegveld op.
De luchtreizigers stappen uit, slente
ren naar de controle. Hein, de tickets
nou ineens weg? We zouen toch al in z'n hand, schuift mee de rij in.
tot maandag... Maar dan opeens een ruk aan zijn
„Zie je wel, nou is alles bedorven!" i™uw en een schorre eenuwstem
schreit Harriët. fluistert:
si, n.. t -u et*- „Hemikkunnen we
„Maar wat wil-u dan? huilt Mien. met trejn
Het is Hein jr, die eindelijk lichtl ,,Wat...,? Met de trein
het hele geval. Maar het duurt|je nou....!"
hij dat, met ijverige „ik.... o Hein! Ik ga d'r niet
Ik durf niet!"
„MieneerEen zakelijke hand
't Is waar, ze hebben 't huis in Ant
werpen nog nooit gezien, maar zo'n
reis ook! Vroeger, ja, toen ze nog in
Amsterdam zaten, de kinderen, kon
je gemakkelijk eens even overwippen.
Maar Harriët heeft toch geen rust,
als ze 't huis van 'r zoon niet van
a tot z kent en daarom was ze direct
al happig op dat reisje. Ze zijn met
een begonnen, wekelijks wat weg te
leggen voor de reis over de grens.
Maar Harriët is nou eenmaal zo: als
ze wat doet, doet ze 't grondig. Daar
om spaarde ze ook nu 'n tikkeltji
overdreven. Dat stak Hein zo'n beet
je om de bezuinigingen, die ze toe
paste en daarom durfde hij 1
kant ten slotte wel met dat grote plan
op de proppen te komen
„Die spaarpot is in al die maan
den stevig genoeg geworden, vrouw.
D'r kan best een extraatje af. 'Als
weals we terug 's gingen vlie-
gen?"
Het was een lieve lust, die eerste
ontsteltenis van Harriët te zien en
dan mee te maken, hoe ze zoetjes-aan
bijkrabbeldees grinnikteen S
eindelijk fluisterde: „Wat zal Nelia
daarvan zeggenen die verwaan-
de Koba! Vliegenwij vliegen!"
Natuurlijk, je moest eerst een beet-
je aan 't idee wennen, maar ten slot- -c
te bleek het zo gek nog niet te zijn. g
Hein ging es informeren bij de VVV...
wordt naar Hein's tickets en passen
uitgestoken.
„Hein! Je doet 't niet!" gilt Har
riët dan ineens luidop.
„Maar mevrouw, mevrouw!" Met
een bemoeien verschillende
I zich met het geval. Harriët
middelpunt van lachende, troostende,
i bemoedigende stemmen. Maar ze
blijkt onwrikbaar te zijn.
„Ik doe 't niet! Ik ga d'r niet in!
iJe heb gehoord, Hein, wat die men-
|sen zeien ik denk om me kinde-
jren. ik ga niet!"
j „Maar Harriët, die dure kaart-
Langs de oevers van de Theems
zijn (als u dit leest) tienduizen
den Engelsen uit de plooi geko
men en na enkele uren ook weer
in die plooi teruggegaan. Van
daag werd immers op die be
roemde Britse rivier de „Boat-
race" geroeid De universiteits-
ploegen van Oxford en Cam
bridge hebben hun ranke vaar
tuigen in een zo regelmatig en
zo krachtig mogelijke cadans
naar de finish vier en één kwart
mijl verder geroeitf.
Daar zijn de acht van Oxford en de
acht van Cambridge amechtig in
elkaar gezakt. De Boat-racewas
afgelopen.
Die twee befaamde universiteiten doen
dat nu al sinds 1829. En in het
traditierijke Engeland is het zo ge
worden, dat de bevolking op de
dag van de wedstrijd, daarvóór en
daarna, in twee fel tegenover el-
kAar staande kampen verdeeld is.
Wie eenmaal voor Cambridge heeft
gekozen, toont dit door lichtblauwe
kleuren te dragen en de Oxfordians
tooien zich met donkerblauwe kleu-
Niet alleen langs de boorden van de
Theems, maar ook aan de Britse
televisietoestellen hebben vele dui
zenden met de roeiers meegeleefd.
En de Eurovisie zorgde er voor, dat
ook de mensen van het Continent
iets konden proeven van de sfeer,
die rondom zo'n „Boat-race" hangt.
De ploegen van dit jaar schenen el
kaar intussen weinig te ontlopen en
men verwachtte een zeer spannende
strijd. In totaal heeft Cambridge tot
dusver 55 keer gewonnen en Oxford
45 keer. In 1877 eindigde de'wed
strijd in en dead-heat. De neuzen
van de boten schoten toen dus gelijk
over de eindstreep. Hoe roeiers en
stuurman (ook die is zeer belang
rijk) het er hebben afgebracht, kun
nen we nu nog niet schrijven, maar
dat het weer een dead-heat zal
worden, nee, dat geloven we niet.
MOZART
0 Zondag zyn de liefhebbers van de klas
sieke muziek wel verwend. Voorafgegaan
door liet rustige en gepassioneerde spel
van Wilhelm Backhaus, die voor Hil
versum II om half twaalf dc sonate nr. 10
van Beethoven speelde, gaf het Limburgs
Symphonicórkest onder leiding van André
de symphonie
De autobus naar Soest wacht op het
stille Baarnse stationsplein. In zijn
zak heeft Hein, stukje voor stukje,
de luchtdienstregeling tot pluisjes ver
scheurd.
Wat mankeer ik
nu eigenlijk?
(Van een medische medewerker)
Reeds vele malen schreef ik over de oorzaken, de afwijkingen en
de behandeling van de meest uiteenlopende ziekten. Tal van dag
bladen en periodieken hebben een medische rubriek. Voeg daaxbij
het onderwijs op de scholen, de opleiding van hulpkrachten van de
arts, de lessen in eerste hulp bij ongelukken en niet te vergeten de
duizenden artsen, die dagelijks op hun spreekuur hun patiënten enig
begrip over de aard en ernst of goedaardigheid van hun kwalen
trachten bij te brengen.
Men staat als arts vaak versteld van de voorstellingen die men
zich maakt over de bouw en verrichtingen van het lichaam.
Men vraagt zich wel eens af. of heti male bouw. functie, de ziekelijke afwij-
zin heeft de leek in te Lichten over zijn king en verkeerde verrichting der orga-
ziekte. Toch behoort dit tot een van de nen. Echt begrip heeft men er niet van.
voornaamste bezigheden van J" *--J—
daagse medicus. Wie neemt
noegen met een: „Och.
mevrouw, mijnheer, jjat
kunt U toch niet begrij
pen" of „wat doet het er
vat U mankeert, als
iaar beter wordt?"
de keper beschouwd
de collega, die zo
spreekt, gelijk.
Denkt U zich de oplei-
i de a
Na de middelbare school houdt de jonge
laten we zeggen 18 jaar ge
durende gemiddeld zeven jaar zich dage
lijks uren en uren bezng met de vorm
de bouw, de Samenhang van de mense
lijke organen en hun ziekelijke afwijkin
gen. Met behulp van talloze afbeeldin
gen. stereoskopische opnamen, preparaten
en tekeningen krijgt hij geleidelijk in
zicht in het ingewikkelde organisme van
de mens. Hij moet zich gedurende ruim
de helft van zijn opleidingstijd dagelijks
oefenen in het onderzoek van patiënten
en het stellen van de -diagnose.
DE LEEK
En nu de leek. Wie heeft er al eens
een hart, een lever, een darm Van een
mens gezien? Wie een maagzweer, een
kankergezwel? Hoogstens kan men zich
enig begrip vormen van wat aan de bui
tenzijde van de mens zichtbaar is: een
steenpuist, een zwerende vinger, een
„open" been, een rood oog, een holle
kies, een beslagen tong enzovoort.
Is het U nooit opgevallen, hoe de pa
tiënt de gal- of niersteen, die de chi
rurg bij hem verwijderd heeft, be
waart als een kostbaar kleinood? Dit
is niet alleen omdat ze de oorzaak van
veel narigheid geweest is. Ook niet al
leen omdat hij een product van hemzelf
is. Het is vooral de verrassing, die men
bij het zien er van ervaren heeft. De
werkelijkheid was heel anders dan de
voorstelling, die men zich gemaakt had.
Men wil de ander in die verwondering
laten delen.
De arts. die zijn tijd niet wil beste
den aan de voorlichting van zijn patiën
ten. heeft in feite gelijk. Men kent al
leen woorden in verband met de nor-
BLINDEDARM
Zonder deze stelt me:
zich de blindedarm voo
als een halve Gelderse
rookworst de sluitspier
van de maag als de klep
in de kachelpijp om de
trek te regelen, de bloed-
als de loden pijpen van de water
leiding en de longen als de blaasbalg bij
de haard.
Ook die arts heeft gelijk als hij zegt,
dat het er niet toe doet wat U man
keert en hoe U er van binnen uit ziet,
als U maar geneest. Zeker, achteraf,
patiënt beter is, dan kan het
hem als regel weinig meer schelen of
hij het aan de gal dan wel aan de maag
gehad heeft.
Maar beide artsen hebben met de
ree gegeven antwoorden op de vraag:
..Wat mankeer ik nu eigenlijk?" onge
lijk, omda; de mens nu eenmaal inge
licht wil zijn over de aard, oorzaak, af
loop en behandeling van zijn ziekte; om
dat aan bepaalde medische termen
voorstellingen en ervaringen gebonden
zijn, die het bestaan van de mens in
een of andere richting bepalen en om
dat verstandelijke genoegdoening nodig
is om de patiënt tot medewerking met
zijn lijfarts te nopen. Wat heeft het voor
voorschriften te geven als de patiënt
niet opvolgt? Natuurlijk moet de ge
neesheer zulke termen gebruiken en op
zodanige wijze voorlichting geven, dat
ze niet het bevattingsvermogen van de
zieke te boven gaat.
DERDE REDEN
Maar er is nog een derde reden om
leken voor te lichten. Men moge geen
goed begrip hebben van de bouw van
het mens.elijk lichaam, van de urinese-
cretie in de nier, van de gaswisseling
de lengen, uiteindelijk heeft men
door voorlichting de hygiëne buitenge
woon verbeterd, de bestrijding van in
fectieziekten veel vergemakkelijkt, scha
delijke gewoonten afgeleerd, de voeding
in overeenstemming gebracht met de
moderne opvattingen, kortom de gemid
delde levensduur van de mens met tien
tallen jaren verlengd en het leed door
ziekte veel verminderd.
Daarom gaan wij, na deze korte be
zinning voort, U voor te lichten hop U,
medisch gezien, het beste van Uw le
ven maken kunt.
haast geen rlag voorbij,
Mozart spelen. Merkwaardig is, dat deze
muziek nooit verveelt. Dit duidt toch wel
op de bijzondere grootheid van de com
ponist. Vooral deze uitvoering onder de
levendige en dynamische leiding dat
is ook te horen van André Rieu was
boeiend.
MATTHAEUS-PASSION
De hoofdmoot van deze zondag was de
uitvoering van de Matthaeus Passion van
Bach door het Gentse Oratorium via
Brussel (324 meter Nederlands program
ma). Dirigent was Franz André, die een
sums wat vlakke (in het begin) maar
zeer ontroerende vertolking gaf van dit
grootse werk van Bach. Die Matthaeus
Passion is toch wel zondagsmuziek bij
uitnemendheid en het is een voorrecht
het werk in zyn geheel te kunnen volgen.
LE MIROIR DE JESUS
Modern, maar toch in hetzelfde religieuze
vlak liggend, is het „Le miroir de Jesus"
van André Caplet. Dit meesterwerk van
de Franse componist handelt over de ge
boorte, het lijden, de opstanding en de
hemelvaart. Het werk doet denken aan de
middeleeuwen, maar doet toch modern
Ban. Er komen Gregoriaanse motieven in
voor naast typische impressionistische ge
deelten. Het geheel wekt spanning en
verwachting op. Zjj, die modernere muziek
kunnen waarderen, hebben zondagmiddag
van half drie tot kwart voor vier voor
Hilversum I een goed uur kunnen hebben
door naar de'uitvoering van dit werk te
luisteren. Terecht kan men bezwaren heb-
Waar komen dé kreeften vandaan
en hoe worden ze gevangen?
NOG enkele weken en de kreeftkorven worden weer uitgezet in
de Zeeuwse stromen Met deze voor de kreeftenvangst speciaal
vervaardigde staande netten tracht men de gewilde tienpotige
schaaldieren te vangen De kreeftenvisserij is van betrekkelijk jonge
datum. Lees er Smalleganges Zeeuwse kroniek maar op na. Wan
neer hij een opsomming geeft van de waterbewoners der Zeeuwse
stromen, vermeldt hij in het hoofdstuk „Van de visch met de harde
schelpen" alleen, dat te Zierikzee grote hoeveelheden „versche en
levendige" kreeiten werden aangevoerd uitNoorwegen. Dus
niet uit de Zeeuwse wateren!
Uit de
VOLKSWIJK
dag moesten leven. Hun enige
waarde bestond in hun handen.
Daarmee konden ze verdienen wat
Midden in de strijd heeft gehad Dat kwam 0mdat hij
yURIG, enthousiast, ouerbetast - t'ntTelSfiï had glkrt l
zó siort zich dominee Een in geili en daar Ant Ap lotter- de ?tad dan 0njnsden, armoAae S
zijn wijk. Hij leeft intens. Hij ge- ujk'e randbew
niet van het luidruchtige rytme randbewoners wa
van de zwoegende stad en het kost Dat kwam omdat
hem geen moeite zich daarbij aan enig ander
gepubliceerd, dat
onder Ierseke een kreeft had gevangen.
Blijkbaar had men met een verdwaald
cemplaar té doen.
Later worden ook te Wemeldinge en
kele exemplaren aangetroffen.
Intussen is het nog een open vraag,
de kreeften in de Zeeuwse wate-
ji ren vandaan komen.
sj. Sommigen nemen aan, dat Zierikzee
Ïde „bakermat" van de Zeeuwse kreeften
is. Zoals we hierboven al aanstipten,
werden hier tal van exemplaren aange-
voerd.
-> Door schipbreuk zouden ze in de Oos-
terschelde terecht zijn gekomen, waar
2 thans nog de meeste van hun nakome
lingen gevonden worden.
Anderen voelen meer voor de vol
gende verklaring:
TV/TISSCHIEN hadden we toch beter
"J.V1 hg£n kunnen vliegen", heeft g
Harriët nu al een paar maal gezegd -g
en Hein kan haar niet tegenspreken, g
't Is waar, het evenement van de on-
gewone terugreis wil hun die hele
logeerpartij naar niet uit de gedach-
ten. Ze hebben afgesproken, het maar g
niet dadelijk aan Hein en Mien te
vertellen.je weet nooit, wat ze -ü
zullen zeggen en och. 't zal vanzelf
wel eens tepas komen.
Maar hoe meer de dag van vertrek
naderbij komt, hoe onrustiger ze zich
voelen. Mien heeft al eens gevraagd.
of de peuters soms te druk zijn voor <r
Oma? En Harriët, het „geneim" als
een loden last op haar ziel, heeft die c
bezorgdheid bijna kribbig afgeweerd, g
met 't gevolg, dat Mien nu een beet- .4
je gepikeerd doet en Opa en Oma
kennelijk aan hun lot overlaat.
Op de slaapkamer 's avonds, als
ze haar grauw haarvlechtje breit, -ê
zucht Harriët diep en zegt:
„We moesten 't ze nou toch maar
vertellen. Hein. Er is niks meer aan
te doen."
Dat neemt Hein verkeerd op. 5
„Ach mens. je doet alsof 't een
misdaad is! Niks meer aan te doen...!" c
„Wor' jij nou niet óék kwaad!"
snikt Harriët eventjes.
Ongeduldig smijt Hein zijn vest op
een stoel. Als Harriët in zo'n stem-
ming is, moet je haar niet prikkelen, g
dan komt er overstroming
minst geschoolde havenarbeider. Hij
is geen man om met zijn handen
over elkaar te blijven toekijken.
Met graagte vertelt hij de geschie
denis van Napoleon, die eens een
groep arbeiders, met balken en
planken beladen, ontmoette. De of
ficier, die de keizer vergezelde ge
bood hen
AANGRIJPEND zoals
Een tussen de molenstenen is
fijngewreven. Enerzijds had hij te behoort te tijgen
maken met zijn kerkelijke achter-
'baan temaken,'maar a">nd Die werd gevormd door
fn' kerk, want de kerk kende hen de vorige
niet. Ze vertoonden er zich immers kreeften g
zelden of nooit. Ook op zondag
moesten ze vaak arbeiden, en wan
neer dat niet het geval was kon het
wezen dat de inspannende werk
week hen dwong om des zondags
eindelijk eens uit te blazen. Bo-
dominee vendien: ze bezaten immers niet
het nette pak waarin je kerkwaarts
Een oesterkweker 1
e Bruinisse had, ln
>n flink kwantum
kreeften gekocht, ze opgeborgen in een
oesterput, om ze later uit te voeren.
Een stormwind echter sloeg de put open
en tal van kreeften konden daardoor
ontsnappen.
i verwachten, dat in de v
de handel
het geldwezen, de mensen met ontdekte dat. Hij zag het
ook op zün manier de handen uit de doademische pormmp, de mid- ,jove]e kleding van
,„t.„ Allee,,- bil rol denetanders met de Me mere zaken,
iver werken denkt, pleegt zelf
FjEN mens tussen twee molenste-
nen dat was dominee Een.
Geen dag ging er voorbij of hij
de J
de leest zetten,
Reglement voor rectorale
maaltijden
Oudtijds was het gewoonte, dat bij
gelegenheid van de overdracht van het
rectoraat aan een universiteit, de hoog
geleerde heren hun magen duchtig op
zelfs, dat de
Maar de werkelijkheid is anders,
meeste exemplaren komen
oostelijk gedeelte van de Ooster-Schelde
en rond Zierikzee, zodat de eerste ver
klaring ons aannemelijker voorkomt,
En heeft ook New York niet op de
zelfde manier zijn kreeftenvisserij ge
kregen?
De Zeeuwse vissers danken de vangst
methode der kreeft aan hun Tesselse
kollega's, die voor de kreeftenvisserij
gebruik maakten van bovengenoemde
staande netten. Deze vanginstrumenten
worden langs de rand van de zandban
ken of vlak langs de oever van dc
stroom uitgezet. Daardoor gelukte het
b.v. de vissers van Ierseke duizenden
kreeften te verschalken. En daar het
dier een gewild en tamelijk duur con
sumptiemiddel is, waren de uitkomsten
van het bedrijf zeer goed te noemen.
Deze vang-methode trad al spoedig ln
de plaats van de wel zeer primitieve
manier van kreeften-vissen, waarbij elk
ontdekt exemplaar, één voor één met
een beugel boven water werd gehaald.
Het buitenland kent repds geruime
tijd een speciale kreeftenteelt, waarop
indertijd ook ten onzent werd aange
drongen.
Frankrijk en België consumeren de
Zeeuwse kreeft endie uit Noorwe
gen, welke vooral ook via de handelaars
uit Ierseke, naar deze landen wordt ge
ëxporteerd!
Aan öe
29 4
i Moj
rt. Er
i dit Mo:
de Roe
tekst.
dit
VIOLIST WERD ZIEK
De rest van de week heeft niet zoveel
bijzonders geboden, waarover het de moeite
loont naar huis te schrijven. Ik zou de
heldere en instructieve lezing nog kunnen
i Henk Stam, die zelf in zyn
ook i
i of i
is, over de 100 jaar geleden overleden
Flobert Schumann (maandagavond 7 uur
Hilversum I) en het Schumann-spel van
de violist Herman Krebbers over dezelfde
zender donderdagavond. Helaas moest hy
zyn' spel tydens de uitzending afbreken
wegens ziekte.
Nu dacht ik, dat ik niet van Joh. Brahras
hield, maar de N.C.R.V.-uitzending van
woensdagavond heeft me byna tot andere
gedachten gebracht toen het Omroep
Kamerorkest de zo melodieuze serenade
no. 2 in A speelde.
CULTURELE ZENDING
Ten slotte mag ik de leerlingen van de
Christelijke Kweekschool in Leiden niet
vergeten, die woensdagmiddag in het
Jeugdlandprogramma naar voren durfden
te komen met een culturele zending,
zoals dat aangekondigd werd in een wat
brommerig gezongen lied. Dit zangstuk
stemde dc verwachtingen nu niet bepaald
hoog. Maar laat er nu een aardige Bachi-
aansc variatie gespeeld worden op ,,'k Zag
twee beren". Ook de Mozart-imitatie mocht
er zyn. Jammer dat dit optreden, waarin
nog een cabaretliedje werd gezongen,
DE KOMENDE WEEK
De progra
gingen i
isn de koi
ende
an de stille dagen
voor PaSen. Er zal geen dag voorby gaan
of er is wel passiemuziek te beluisteren.
Om maar een greep te doen: De Matthaeus
Passion van Bach zondagmiddag om twaalf
uur via Hilversum I (A.V.R.O.) en Goede
Vrijdagavond om kwart over acht via de
N.C.R.V. uit de Nederl. Herv. Kerk te
F.mmcloord onder leiding van Walther
Schmidt. Duitsland brengt maandagavond
de Johannes Passion van Schiitz. Donder
dagavond om kwart over elf zendt Hil-
uit de Johannes
Pass
Bach i
Voor Beromünster (567 m) is vanavond het
eerste deel van de Schöpfung van J. Haydn
cn morgenavond om kwart over elf via
Hilversum II het derde deel uit The
Messiah van Handel. Het is om genoeg
van te krygen.
Tussen al deze ernstige stemmigheid door
heb ik gespeurd of je ook nog aan dc
radio kon merken, dat het lente was ge
worden. Het resultaat is niet veel: Woens
dagmiddag om kwart over één Vry en
Bly voor de N.C.R.V. Jazz-minnaars kun-
het beste dinsdag om half zes op
Hilv<
i I afsti
R. A. DIO
ook ontdekken dat de eerbied
de arbeid niet overal het
handarbeiderswerk geldt.
Waarschijnlijk is dit wel de bi
tp stpkpii Alleen' hii zal aensiam
.Irtemm Ant'rie «rhi.rf ,mnr winkels en bedrijven, de zozeer ge- bij de nette pakken
schoolde arbeiders welke men
kleine luyden kon noemen. In elk
geval zonder uitzondering groepen
van mensen, die iets bezaten
ervaring geweest die domi- veei 0f wejnig. Die mensen be-
Een heeft moeten ondergaan voikten de wijde kerkgebouwen
hij tenslotte ook be- Qie mensen zaten in de ambten
iensen deden de huisbezoe-
- waaraan de predikant zelve
zijn tientallen catechisatie
zijn bijbellezingen, zijn pi
zweken is: de stad en de kerk zijn
in tuiee groepen verdeeld, die el- ken
kander het licht in de ogen niet door
meer gunnen en heel deze haat
spitst zich toe
catechisanten, zo sterk afstekend g heid zich genpopt
n van beter ge- in het leven te roepen, die
situeerde jongens en meisjes. Hij g ment voor genoemde ..culina
zag het aan het uniformgoed dat ten" moest opstellen Om in ae weten-
de kinderen der misdeelden moesten schappelijke sieer ie blijven moest se
drapen, hoorde het ais Mi een SilTo.a ,.De
zieke bezocht: worstelend met d" Iel zaJ ult mel meer dan Uvee _aan-
directe of indirecte dood in een disschingen" moger bestaan en wel de
nezin waar vrouw en kinderen P eerste uit vijf schotelen, drie met visch
ten dode opgeschre- en twee met soep De tweede mag niet
als rfe kostwinner geen p verder worden uitgestrekt dan tot drie
eengegaari!
"igenlijk
vaardigheid
de handarbeider.
Men kan zich afvragen: zagen gelaat der kerk
zijn collega's niet wat er can de dat hun opvattingen
hand was'' waren die dan mei zonder enige twijfel correspondeer-
zeld inbracht. HU hoorde hot u
'ientallen wanhnviae verhale i
Maar hij kon
op de vragen^rond ken zijn studie en zijn vergade-
j- -ingen nauwelijks kon toekomen, haal bii de beter-hedeelden kwn
Kortom: die mensen vertoonden hei -onder het odium van een sodalis'
zij meenden op zich te laden. En als de rijken
normen hem aan hun dis nod'aden, besefte
h\j wanhopia scherv dat men daar
een tijd waar- den met de inhoud ran het Evan- met geld smeet, terwijl anderen
gelie het enig gelie. Maar anderzijds had hij iuist -an ellende omkwamen Anderen
an de volkswijk te die in dienst van deze werkgevers
totaal andere groep stonden'.
bezitslozen. die van dag tot MIEBEL
blindheid geslagen
in een ander evt
Evangelie ging beconcurrerenhet als predikant
evangelie van haat en klassenstrijd?
De feiten wijzen uit dat alleen
P hoofdschotelen, m het midder
landsch vlees, een pastei, gebraden
J rundvlees, zeevisch. naar tijds gele-
genheid; voorts uit twee schotelen wild
en twee met hoenders en een kalkoen;
if terzijde noch vier schoteltjes met groen-
te en vier moet zoet of vlade."
J Dan nog een uitgebreid nagerecht.
5 Wat de wijn betrelt mocht alleen rode
s. en witte wijn gedurende de maaltijd
gedronken worden Wa» het dessert bij-
if na op. dan mochter, nog een paar fles-
sen ..Bourgonje" gepresenteerd worden!
U ziet wel ondanks de besnoeiing
rt. oleel er voor onze profs nog genoeg te
bikken over er, was het aan zulke maal-
Wat nou kwaad...." moppert hij tijden nog wel uit te houden!
Wat is er door U heen gegaan,
Heer, toen Uw volk de doodstraf eiste
en als bezeten „Kruis Hem!" krijste,
Barabbas koos en U liet staan?
Wat is er door U heen gegaan,
o Meester van het stille dulden?
Pilatus vond U vrij van schulden
en sprak „Hij heeft geen kwaad gedaan".
Wat is er door U heen gegaan,
toen priesters U ter dood verdoemden,
U, Heilige, 'n verleider noemden
en tergend vóór U kwamen staan?
