r
De gevederde heraut van de lente
ET R
f ER JCO P
RE TIC ER
A
-e>
OOR EU ER
AAR OOR L
6
ocftx >>iviwiti i i «T avan«f>vawo7
ZONDAGSBLAD 18 FEBRUARI 1956
onze jeuqó-p&qina^55
Sally en de kegels
VERTELLING VAN NEL VEERMAN
Daar zaten ze nu met z'n allen in
Grada's grote tas. Sally en de tien kegels
De tas hing aan Grada's rechterarm.
De kleertjes zaten in een doos onder
haar linkerarm. En Teddy en de kaats-
ba.len lagen nog steeds op een plank
in de donkere kast. Niemand in de tas
zei iets. Saily met en de kegels met.
De kegels bonkten wel tegen elkaar,
want Grada dep met grote stappen. De
kegels zouden daarom wel allerver
schrikkelijkst kwaad op haar zijn. En
ook op elxaar. En ook op Sally! Na
tuurlijk. ook op Sally. Maar ze hielden
gelukkig hun mond!
Om één ding was Sally blij. Haar
mooie pas gewassen en gestreken kleer
tjes gingen ook mee. Misschien, heel
misschien, zou haar nieuwe moeder haar
die af en toe wel eens aantrekken. Als
ze nu maar een aardige moeder kreeg!
Je kon nooit weten, waar Grada met
haar grote stappen naar toe ging. Hoe
lang zouden ze hier nog met z'n allen
in die donkere tas heen en weer moeten
schommelen?
Sally werd er een beetje misselijk
van Gelukkig, daar stond Grada stil. Ze
belde ergens aan. Ze ging er naar bin
nen en praatte met iemand Toen hoorde
Sally de stem van een vreemde vrouw,
die riep: „Plonie, Dirk. kom eens hier!"
Grada's grote, rode hand greep in de
tas. Ze pakte Sally beet. Toen zei ze:
..Kijk eens Ploon. wat ik voor je heb
meegebracht van de oude mevrouw!"
Toen zag S&lly' haar nieuwe moeder.
Ze had wit haar met een rood strikje
er in, vrolijke blauwe oogjes en een
mooie rode kleur op allebei haar wangen.
Ze zei niets. Maar haar handjes pak
ten Sally beet. zo zacht, zo voorzichtig
Toen wist Sally mpteen, dat ze een hele
lievr moeder had gekregen die goed
voo ïaar zou zorgen.
Ei. dat deed die nieuwe moeder ook.
Heel voorzichtig legde ze Sally op tafel,
want ze moest nog iets van Grada aan
pakken. de doos met kleertjes.
..En wat zeg je nu?", zei Plonie's
moeder Maar Plonie zei niets. Ze nam
eerst het deksel van de doos. Toen begon
ze heel hard in het rond te dansen.
..Nog kleertjes ook, nog poppckleertjes
ook!" riep ze. En dat betekende nog
veel meer dan ..dank u wel".
..Hier Dirk", zei Grada. ..jij ook wat'.
Verder hoorde Sally niets, want Plonie
was bezig de doos met kleertjes uit te
pakken en Plonie had nu het mooie
rode jurkie in haar handen, juist dat
heerlijke, warme, rode jurkje.
Even later zat Sally, netjes verkleed
op Plonie's arm. Toen kon ze ook eens
goed de kamer inkijken.
Op de grond zat een kleine jongen
met net zulk wit haar als Plonie. maar
zonder strik er in.
Voor hem, keurig op een rij, stonden
de tien kegels.
Toen viel Sally van schrik bijna
„Nee," zei Dirk, „die heb ik niet ge-
„Dan krijg jij van mij een houten
bal", zei vader. „En dan moeten we
maar eens zien wie het beste kan kege-
Daarna waren ze met z'n allen weer
in de linnenkast gelegd, Sally en de
kegels. Moeder had de deur dicht ge
daan. En toen was die verschrikkelijke
nacht begonnen.
Nog nooit hadden de kegels zo lelijk
gedaan.
Ze hadden wat te zeggen van Sally's
jurk en van haar kousen en schoenen.
En toen Sally niets terug zei. lachten
ze haar uit en zeiden dat ze bang was
zonder Teddy.
Ja. het was waar. Sally was bang. En
ze dacht ook aan Teddy. Als die hier
was. zou hij haar zeker een por in haar
zij gegeven hebben.
En dat betekende: Hou je mond. Net
doen of je niets hoort.
Daarom deed Sally ook net of ze niets
hoorde en ze liet de kegels maar stille
tjes praten.
Gelukkig gebeurde er de volgende dag
iets prettigs. Plonie bracht haar die
avond niet weer naar de linnenkast
maar ze mocht slapen aan het voeten
eind van Plonie's bed. Ja, dat was heer
lijk. De kegels zag ze een paar dagen
later pas weer. Dat was op zaterdag
avond. Vader had een mooie houten bal
voor Dirk gemaakt. En Dirk en Plonie
mochten wat langer opblijven om met
hun nieuwe speelgoed te spelen.
Sally zat bij haar nieuwe moeder op
schoot. Ze had nu haar rokje met het
onze BRievenBUS
lijk
haar nog nooit aangekeken.
Die eerste nacht in het nieuwe huis
zou Sally nooit vergeten.
Toen Grada was weggegaan, had Plo
nie nog een hele poos met haar gespeeld.
Maar toen had Plonie's moeder gezegd:
„Leg die mooie pop nu maar weg, we
„Waar zal ik haar neerleggen?" had
Plonie gevraagd.
„Leg haar maar boven in de linnen
kast". zei Plonie's moeder.
„Mijn kegels ook?", vroeg Dirk.
„Ja, dat is goed. jouw kegels ook".
Later waren ze er allemaal nog even
uitgehaald want Plonie's vader was
thuis gekomen en die moest hen nog
zien. Vader vond alles even prachtig.
„Is er geen bal bij die kegels?", vroeg
hij. „Die hoort er toch bij. anders kan
je niet kegelen".
Dit fototje kreeg ik van Mieke,
Willie en Gerda Poot. Achterop
stond geschreven: op een mooie,
warme day in september. Nou, dat
kun je wei zien. want ze staan er
zo heerlijk luchtig bijl Mieke,
8 jaar, staat links, dan komt Willie,
die 6 jaar ts en tenslotte Gerda,
ook 8 jaar.
Hallo neven en nichten
Dat was wel een
fijn werkje om dat
plaatje van het
kaboutertje te kleu
ren, hè. Maar het is
ook wel fijn om te
sleeën en te schaat
sen. Toch heb ik
nog erg veel inzen
dingen binnengekre
gen. Ik vond de
inzending van Corrie
Bokhorst wel heel
mooi, zij krijgt de
hoofdprijs, die ook
een beetje bestemd
is voor Greetje en
Barendje, want die
hebben ook heel erg
hun best gedaan. Lóekie van Driel
heeft een troostprijs, ik vond dat je
het keurig gedaan hebt ondanks het
feit dat je ogen zo'n pijn doen. De
beide andere troostprijzen zijn voor
Wim Bénara en Regina v. d. Berg.
Er wordt mi;, wel eens gevraagd, hoe
oud de kinderen moeten zijn voor ze
aan de brievenbus kunnen meedoen.
Nu, daar geldt geen minimum-leeftijd
voor. Er zryn peuters van vier of vijf
jaar die meedoen. De maximum
leeftijd is een andere zaak. Sommige
kinderen vinden het leuk om nog
heel lang mee te doen. ook al zijn ze
veertien of vijftien jaar, maar anderen
voelen zich al te oud wanneer ze
twaalf zijn Men moet dat dus zelf
uitmaken. Hei spreekt overigens van
zelf dat met het toekennen van de
prijzen we- degelijk rekening ge
houden wordt met het feit. dat het
oplossen van een puzzle de oudere
kinderen minder moeite heeft gekost
dan de jongere.
En nu gaan we weer briefjes beant
woorden van de kinderen, van wie de
achternamen beginnen met de letters
A. tot en met G. Daar is allereerst
Marian de Bruin, die keurig haar best
heeft gedaan op de kleurplaat. Ook
de plaat van Nel Bienefclt zag er goed
uit. Schaats je nog veel. Nel? Wat
heb jij het te pakken gehad, Marianne
Blljleven, gelukkig dat je weer beter
bent. Dat lijkt me inderdaad een leuk
opstel, zeg. Had je die namen zelf ver
zonnen? Ineke Brienen en haar zus
je mogen bruidsmeisje zijn, is dat even
wat! Wie ga%* er trouwen. Ineke? Dat
tekeningetje van de paddestoelen vond
üt erg aardig. Is het nu nog fijn ijs.
Piëta Damsteegt, of zitten er nog bob
beltjes in? Dat is ook wel lastig om te
rijden, hè? De moeder van Adriaan
den Bleker is volgende week jarig. Dat
zal een feest worden, Adriaan. Vond je
de film van de Koningin mooi? Het
kleine broertje van Leen van Delft
verknipt alles, schrijft Leen. Och, je
moet maar denken: hij is no,, zo klein.
Hoe gaat het nu met je trein? Ja,
jouw vader zal het wel erg koud heb
ben, Nico v. d. Bosch. Wat heb jij
Schilder Jan
moest by een
winkel een groot
uithangbord
schilderen. Maar
eigenlijk had hij
er weinig zin in.
Zo af en toe
zette hij eens een
letter op het bord
en wat er ten
slotte te voor
schijn kwam, be
greep geen mens.
Maar jullie wel,
hè? Er moeten
nog veertien let
ters op dit bord
komen. Stuur je
oplossing in v'
dinsdag 21 fe-
bruari en schrijf
naam, adres en
leeftijd onder aan
je brief. Voor het
beantwoorden van
de briefjes komen
die kinderen in
aanmerking van
wie de achter
namen beginnen
met de letters H
tot en met N.
groene truitje aan. En met haar moeder
zat ze te kijken naar Dirk, die de kegels
overeind zette om ze straks met zijn
houten bal omver te gooien.
Toen riep Plonie opeens: „Wat kijken
die kegels lelijk! Bah, wat hebben ze
een akelige gezichten!"
„Ja", zei Plonie's moeder, „dat is
waar, ze zien er niet erg vriendelijk uit.
Je zou er eigenlijk bang van worden!"
„Wat geeft dat", zei Dirk.
Maar vader zei: „Daar weet ik wel
zeven jaar bent, moet je op tijd naar
bed, hoe prettig het buiten ook is!
De hoofdonderwijzer op de school van
Marian Dikken is jarig geweest. Ieder
een heeft een snoepje gehad. Dat zullen
dan wel een heleboel snoepjes samen
geweest zijn! Jij bent zeker de oud
ste thuis, Krijn Bok. Kunnen die beide
zusjes van je het wel bolwerken tegen
al die jongens? Henny Clancy heeft
wel vijftig kaarten gekregen van de
neefjes en nichtjes en zij bedankt jul
lie nog hartelijk. Ook doet ze de groe
ten aan zuster Kralt. Als ik het goed
begrijp, Joke Buitelaar, houd je dus
meer van glijden dan van schaatsen.
Gerrie Groenenberg had eerst de kleur
plaat laten mislukken en toen heeft
haar broertje die afgemaakt. Zelf heeft
Gerrie daarna het nog eens geprobeerd
uit een ander Zondagsblad en toen ging
het beter. Toen de moeder van
Margriet Goote jarig was, belde Mar-
griets grote broer uit Canada op. Dat
was natuurlijk geweldig fijn, hè Mar
griet? Margo Frederikscn heeft on
verwacht vrij gekregen van school,
want de verwarmingsketel was kapot.
Hoe is het gegaan met de installatie,
vond je het leuk? De meeste kinde
ren van zes jaar schrijven zelf een
briefje, als ze al op school zijn, Annc-
lies Boer. Ja, als je het te koud
krijgt met schaatsen, is er weinig ple
zier van te beleven, hè Ineke v. d.
Ende. Dat was voor jou in het be
gin dus wel een beetje moeilijk, hè
Tilly Benschop? Maar als je kunt rol
schaatsen weet je al wel zo ongeveer
hoe je het op het ijs moet doen. Maar
je valt wel gauwer om op gewone
schaatsen, tenminste dat vond ik vroe
ger. Welke dingen maak je al zo op
de club, Marja Akerboom? Zeg maar
tegen Flip dat hij goed zijn best heeft
gedaan op de kleui plaat. Gelukkig
maar dat moeder bij je was, zodat je
dus niet kon vallen, Annie Baanen.
Gaat het nu een beetje? Wat zal
vader dat mooi gevonden hebben, Ria
Grootveld, zo'n concert op zijn verjaar
dag. Dat stuk wat jij bedoelt, ken ik
wel. Peter mag ook schrijven, hoor.
Had jij een 8 voor orgelles, Nellie
Groeneveld, keurig, zeg. Je zusje
gaat zeker nog niet naar de kleuter
school, hè Basje Driece?
De drieling Faber heeft met nog meer
kinderen voor prinses Beatrix gezongen.
Dat was een verrassing voor haar,
schrijven Wil, Greet en Hanneke. Jij
hebt goed opgelet bij aardrijkskunde,
Arienne de Graaff, toen de meester over
Hernhutters vertelde. Thca Geleynse
is jarig geweest en ze heeft van haar
vader en moeder en broers en zusjes
heel wat cadeautjes gekregen. Ook heel
mooi postpapier, ze heeft er al wat van
gebruikt om een brief naar mij te
schrijven. Ben jij al lang ziek, He
leentje Bruijs en wat scheelt er aan?
Gerrit van Antwerpen heeft een auto
gezien die dwars over de weg kwam te
staan door de gladheid. Hoe is het nu
met Johan?
Je had een heel mooie tekening ge
maakt, Marius Coomans, die deed me
al echt aan de lente denken. De vader
en moeder van Nellie en Paula Donkers
hebben het maar druk gehad, want op
de scholen van hun beide dochters was
ouderavond en openbare les. En kun
nen vader en moeder tevreden zijn over
jullie? Op de school van Henk Groe-
newoud is de verwarming ook al kapot
geweest. Bram Deij 13 met vader
naar opa en oma geweest, die een
boerderij hebben. Vind je het daar fijn.
Bram? Wat een leuke tekening van
-m I
:«ll
i l
uJ
i
I mm i mmmmmwr
raad op. Ik zal ze allemaal eens een
nieuw gezicht geven. Een vriendelijk,
aardig gezicht".
„Hoe doet u dat dan, vader?"
„Wel, dan schuur ik deze ogen en neu
zen en monden er af en ik geef ze alle
maal een nieuwe neus en mond en ogen.
Je zult eens zien, hoe vrolijk ik ze kan
laten kijken."
(Volgende wrek verder).
die zeug met de biggetjes, Aart Bra-
venboer! Moet je horen wat het
broertje van Pleunic van Dam deed:
toen de juffrouw van zondagsschool een
verhaal ging vertellen zei hij: „ik kom
vlak bij u zitten". Jantje is vfcr jaar,
vertelt Pleunie. Frans Blom houdt
ook al zoveel van schaatsen. Nog
wel gefeliciteerd met jullie verjaardag,
Adrie cn Wallie van Asperen! Wat
vind je leuker, Beppic van Dijk, kijken
naar dc poppekast of rijden op het ijs?
Dat was een heel mooie kleur geel,
Ans van Daalen, had je dat zelf ge
mengd? Jouw broertje vindt het na
tuurlijk maar wat fiju dat zijn zu; met
hem op de slee gaat rijden, Ria v. d.
Berg. Wat is dat voor een plaat, die
jullie voor de pickup gekregen hebben,
Ita Baars? Je tekening stelde zeker het
voeren van de vogels in de winter voor,
hè? Kees van Beelen mocht, toen hij
ziek was, in de kamer blijven en naar
de kanarie luisteren. Je zult nu ze
ker wel extra zorg aan je tropische vo
gels moeten besteden, Gerrit Grooten-
dorst. Groeten aan Gerard en Hans en
het beste met de zieke voet van Nelly.
Wat is dat, Willie van Dijk, „polde
ren"? Daar heb ik nog nooit van ge
hoord. Jantje Ie Goede gaat op 1
maart naar de grote schooL Zullen we
met zijn allen eens een kaartje sturen
naar Jantjes broertje? Die heet Cockie
en hij ligt al een jaar in het Zeehos
pitium in Katwijk, zaal 72. Hij houdt
veel van poezenkaarten. Wat een
aardig verhaaltje was dat, Jetty Boers.
Ik vond jouw plaatje ook heel mooi,
hoor Ada v. d. Dool. Je broertje kan
natuurlijk nog niet kleuren, hè. En
zorg jij nu goed voor de vogels, Maag
je de Bruin? Coby van Egmond
heeft nog een klein ondeugend broertje
en een zusje in de wieg. Wat zullen
julli gesnoept hebben op de verjaardag
van de juffrouw, Simon Barendregt!
Leuk dat je weer meedoet, Roclie Am
bachtsheer. Je had een aardig vers
je gemaakt, Wim Ameling. Je vraag
heb ik al beantwoord in het schuinge-
drukte stukje, Geertje v. d. Dool.
Wordt je zusje al flink. Jaap Bremmer?
Doe de groeten maar terug aan moe
der. Boel Baas, Kon. Julianaweg 39,
's-Gravenzande wil graag een correspon
dentievriendin hebben van dertien of
veertien jaar, liefst buiten Zuid-Holland.
Fijn dat jij ook al zo goed kunt
schaatsen, Trudi Goedvolk. Wat heer
lijk, Wim Boer, dat jij een zusje hebt
gekregen, hartelijk gefeliciteerd hoor!
Jo Barcl Sandambachtstraat 145 in
's-Gravenzande wil graag een correspou-
dentievriendin hebben van 1315 jaar.
buiten Zuid-Holland. We zullen ook
wel weer eens een zoekplaatje geven,
Ria Grootveld.
Er zijn deze week maar liefst 25
nieuwelingen. Allemaal heel hartelijk
welkom, we hopen dat jullie trouwe le
den van de Brievenbus zullen worden.
Dag allemaal, tot de volgende week
Volgende week beantwoord ik de brief
es van kinderen van wie de achterna-
nen beginnen met de letters H tot en
ZONDAGSBLAD 18 FEBRUARI 1956
3
kaar liggende terreinen tot het hun
ne hadden verklaard. Eén der man
netjes werd gevangen en in een kooi
gezet. Deze kooi plaatste men in het
eigen gebied van deze vogel.
Toen kwam buurman roodborst
aanvliegen. Onmiddellijk nam de ge
vangen vogel zijn meest indrukwek
kende houding aan. Zijn schelle
vechtzang (heel anders dan het zach
te liedje dat we van hem gewoon
zijn) schetterde door de tuin om de
indringer af te schrikken. Hoewel hij
niet uit zijn kooi kon, had de fanfa
re toch het gewenste succes. Buur
man was er zó van onder de indruk
gekomen, dat hij niet wist hoe snel
hij naar zijn eigen terrein moest te
rugvliegen.
Toen werden de rollen omge
keerd. De roodborst werd met kooi
en al overgebracht naar de tuin,
waar de juist verdwenen vogel de
scepter zwaaide. Deze „nam" dit
niet en viel als een bezetene de kooi
Maar nu klonk er geen „oorlogs
lied" uit de kooi, zoals zoéven, inte
gendeel. De vogel, die op zijn eigen
terrein vol vechtlust was, maakte
zich zo klein mogelijk en kroop weg
in een hoekje van de kooi.
Het schijnt dus dat elke roodborst
het gebied van een ander respec
teert, al moet er soms één op z'n
„vingers" worden getikt bij een „il
legale grensoverschrijding".
Wat dit betreft zou onze mensen
maatschappij eigenlijk wel eens een
voorbeeld aan de roodborstenwereld
kunnen nemen. De toestand bij onze
breedtegraden, landsgrenzen en do
marcatielijnen zou er alleen maar
door verbeteren.
FREEK VAN DER MEER
Een dorp,
dat van rozen leeft
Het dorpje Steinfurth, nog geen drie
kilometer van Bad Nauheim, het we
reldbekende herstellingsoord voor hart
patiënten, telt net tweeduizend inwo
ners Een bevolking, die van rozen leeft.
Want hier ligt het grootste rozenkweek-
gebied van Duitsland, waarin in de zo
mer temidden van korenvelden op de
licht glooiende heuvels millioenen rozen
bloeien en geuren. Rozen, zover als het
oog reikt.
In 1868 kwam Heinrich Schultheiss uit
Engeland naar zijn geboortedorp Stein
furth terug en begon tot grote verba
zing van zijn medeburgers rozen te kwe
ken. Niemand vermoedde toen. dat
Schultheiss daarmede de grondslag leg
de voor een volkomen verandering van
de toentertijd zeer armelijke levensver
houdingen in het dorp. Hij leerde ook
de overige bewoners van Steinfurth ro
zen kweken. De grootvaders en vaders
van de huidige kwekers gingen bij hem
in de leer. In Steinfurth bestaan thans
280 rozenkwekerijen. Het zijn meestal
kleine- en midden-bedrijven, die 15 tot
hoogstens 80 morgen grond hebben. Op
1 hectare (4 morgen) groeien 100.000
rozenstruiken en in de zomer staan hier
meer dan tien miljoen rozenstruiken in
bloei. Tijdens het hoogseizoen worden
uit Steinfurtn per dag ongeveer 200.000
snijrozen naai de grote steden van Duits
land gezonden, maar de verkoop van ro
zenstruiken in herfst en voorjaar is het
eigenlijke winstgevende bedrijf. Rozen
struiken uit Steinfurth gaan naar Ne
derland, zowel als naar Scandinavië,
naar Zwitserland en in toenemende ma
te ook naar het nabije en het verre
Oosten, naar Egypte en India. Argen
tinië en Uruguay. Van de huidige ro-
zencultures wordt ongeveer 30 procent
geëxporteerd
Door de rozenkweek is Steinfurth tot
betrekkelijk grote welvaart gekomen. Ie
dere zomer trekt een grote -ozententoon-
stelling duizenden bezoekers uit binnen-
cn buitenland.
De bewoners van Steinfurth, die op
een enkele uitzondering na, allemaal
kwekers zijn, spreken niet graag over
hun zorgen, die zij echter wel hebben
en die zelfs de „rozenoorlog" worden
genoemd. De kwekers van Steinfurth heb
ben in de afgelopen 80 jaar eigenlijk
alleen de aldaar van oudsher gekweek
te rozen „vermeerderd" echter geen
nieuwe variëteiten ontwikkeld. Van deze
uitgebreide rozen-aanplant hebben zij
tientallen jaren tamelijk zorgeloos ge
leefd.
Nu bestaat sinds enige tijd een con
flict met een aantal grote rozenkwekers,
vooral in Sleeswijk-Holstein, die de door
hen gekweekte variëteiten willen laten
patenteren en dan octrooi voor kweek
elders verstrekken Deze octrooien kos
ten echter veel geld, omdat ook het kwe
ken van een nieuwe variëteit soms wel
twintig jaren arbeid en geld heeft ge
vergd. Door de patentering en octrooie
ring zouden de kwekers in Steinfurth
echter in hoge mate financieel afhan
kelijk worden van een paar grote kwe
kerijen, waardoor naar zij zeggen, hun
bestaan in gevaar wordt gebracht. Het
zal waarschijnlijk tot een proces ko
men om vast te stellen of de kwekers
in Steinfurth tot het betalen van octrooi
en voor nieuwe variëteiten kunnen wor
den verplicht. Van de uitslag van dit
proces hangt dus voor dit rozendorp veel
af.
Ook ,s winters Iaat 'l roodborstje zijn lied horen
VOORBEELD VOOR MENSENMAATSCHAPPIJ
TT BEHOEFT heus geen vogelkenner
te zijn, om te weten hoe een rood
borstje eruit ziet. Het is één van de
meest bekende en meest geliefde
zangvogels. Denkt u maar eens aan
de kinderliedjes, waarin hij wordt
genoemd. Of kijk er de kaarten eens
op na, die u ter gelegenheid van
kerstmis en de jaarwisseling werden
gestuurd: op veel ervan zult u zijn
beeltenis aantreffen.
Lief en vertrouwelijk
"CHGENLIJK is het geen wonder, dat
de roodborst al deze eer te beurt
valt. Deze vogel heeft alles mee
Zijn uiterlijk olijfgroene rug en
staart, witte buik en stuit, roife keel
en nek maken hem'tot een opval
lende verschijning.
Dan zijn manieren: met onzicht
baar snelle vleugelslag komt hij de
tuin in en zit plots op een paaltje.
Af en toe knikt hij door zijn knieën,
alsof hij zó weer wil wegvliegen
Maar nee, hij blijft. Met sierlijke be
wegingen wipt hij door de heesters.
Is er één of ander vreemd voorwerp
in de tuin, dan moet hij het, eerst
van een afstandje en later van dicht
bij, bekijken, want roodborstjes zijn
nieuwsgierige vogels.
Ook hun vertrouwelijkheid is ken
merkend, vooral in de winter, wan
neer ze grage gasten zijn op het voer,
dat u uitstrooit. Dan kunnen ze wer
kelijk wonderlijk mak worden. Het
kost niet eens zo heel veel moeite
om ze op de vensterbank te wennen
of ze op vaste tijden in de keuken
hun voedsel te laten halen.
Dr. Thijsse, onze beroemde vogel
kenner, vertelde eens van een Am
sterdamse familie, die een roodborst
je als vaste huisgenoot had, tenmin
ste gedurende de wintertijd en al
leen overdag. Dan zat hij in de voor
kamer of deed een dutje op de trap.
Maar 's avonds wilde hij naar bui
ten om in de frisse lucht de nacht
door te brengen. En als hij in een
goede stemming was, zong hij graag
een liedje, op de vensterbank voor
het raam, tussen de bloempotten.
Van koninklijke familie
TAAT ZINGEN, ja, dat zit een rood-
borst in het bloed. En eigenlijk is
ook dat weer niet zo verwonderlijk,
want hij behoort tot een vooraan
staande familie in de vogelwereld.
Het roodborstje is namelijk verwant
aan de Koning der Zangers, de
nachtegaal.
Dit steekt hij heus niet onder stoe
len of banken. Hij laat zich ook niet
beïnvloeden door het weer. U kunt
hem zelfs midden in de winter be
luisteren, wanneer hij op een beschut
plekje een voorproefje geeft van al
de vogelzang, die we straks zullen
horen. Eenzaam en alleen fluit hij
de ouverture van het grote lentecon-
Zijn liedje is niet uitbundig, 't Is
één van de fijnste vogfelgeluidjes, die
ik ken. Behalve als hij kwaad is,
maar daar komen we nog op terug.
Die eenzame zang maakt dit klei
ne vogeltje werkelijk opvallend.
Zo dwaalden we eind November
door de doodse duinen, waarin alleen
de wintergeluiden klonken: het krij
sen van meeuwen en de schorre
kraaienkreten. Maar daartussen pin
kelde ook de roodborst zijn liedje op
het hoogste takje van een ontblader
de berk.
Soms heeft "hij echter bijna geen
tijd om te zingen. In de afgelopen
zomer zwierf een roodborstjespaar
om ons vacantieverblijf op de Velu-
we, met een stel, bijna volwassen
jongen. Pa en ma vlogen af en aan
met voedsel. Sorris vond de smulpar
tij vlak bij ons plaats, op een denne-
tak op enkele meters afstand. Dan
zagen we hoe de oude vogel een
kluitje insecten, een dikke spin of
een groene rups in de begerig open
gesperde snavel van één der junio
ren stopte. Dat ging zo de hele dag
door, van 's morgens vroeg tot
's avonds laat. Het zingen schoot er
overdag veelal bij in.
Maar wanneer in de avondscheme
ring het kroost sliep vloog pa naar
een denneboompje en zong soms tot
over tienen, als het al lang donker
was. En 's morgens was er geen uit
slapen bij, want om vier uur was hij
al weer present. Dan vormde een
liedje de inleiding op de drukke dag
taak van voedsel halert'voor zijn ge-
Gasten van achter het
ij se ren gordijn
l-JET IS HELEMAAL niet zeker, dat
de roodborst, die u in deze maan
den verwent met een lekker hapje,
straks ook in Nederland zal blijven.
Een gedeelte van de in ons land
broedende vogels trekt namelijk weg
om in warmere streken de winter
door te brengen. Ze vertrekken dan
van half augustus tot in novemh^r
naar Italië, Zuid-Frankrijk en Noord-
Afrika en keren zo tussen maart en
mei weer naar ons terug.
Er zijn er echter ook die hier de
winter doorbrengen en hun aantal
wordt aangevuld met vogels uit Oost-
europese landen. In die gebieden
komt de winter gewoonlijk vroeg en
heerst er een hevige koude. Ze trek
ken dan westwaarts en vinden de
temperatuur in ons land nog zo gek
niet, zodat ze hier blijven om in de
lente weer naar het oosten terug te
vliegen.
Zo kan het gebeuren, dat het rood
borstje, dat op het ogenblik in uw
tuin zit, over enkele maanden zijn
nest bouwt in één van de buitenwij
ken van Moskou!
Maar dan zijn ook onze „Neder
landse" vogels weer terug en begint
een nieuw hoofdstuk van het levens
boek van de familie Roodborst.
Een echte vecht jas
TN HET BEGIN van de lente wordt
het nest gebouwd. Het komt in
muurgaten, in struiken en klimop, en
bevindt zich meestal niet zo hoog bo
ven de grond.
Het interieur is gevoerd met mos
en droge bladeren. Hierop worden vijf
tot acht eitjes gelegd, die geelachtig
wit zijn en roodbruine of violetach
tige vlekjes hebben.
Een roodborsteitpaar broedt mees
tentijds twee keer: eerst in april of
mei en nog eens in juni of juli. Na
twee weken breken de schalen van
de eieren open en rollen de kale,
jonge vogels in het zachte nest.
Maar in de lente, de tijd van trou
wen en het huisje inrichten, zou u
het lieve roodborstje van nu soms
haast niet herkennen. Het vogeltje,
dat u vandaag zo onschuldig met z'n
donkere kraaloogjes aankijkt, veran
dert ineens in een woeste vechtjas.
Dan krijgen we ook de ware bete
kenis te zien van het zingen der vo
gels. De zang is namelijk veelal een
luidruchtige afbakening van het ter
rein, dat een vogel zich tot een eigen
dom heeft gekozen.
Hierop duldt hij geen soortgenoten.
Het is zijn gebied, waarop zijn wijf
je broedt op hun eieren en daarme
de heeft een andere vogel rekening
te houden. Gaat dit niet goedschiks,
dan volgt een vechtpartij om de in
dringer aan het verstand te brengen,
dat hij beter zo snel mogelijk naar
zijn eigen territorium kan verdwij-
Voor dergelijke lentegevechten
schijnen de roodborstën speciale
„spelregels" te hebben. De overwin
ning is namelijk niet aait de sterk
ste, maar aan de rechtmatige be
zitter van een bepaald gebied.
Geen grensoverschrijding
A/TET BETREKKING tot deze vecht-
partijen is eens een interessante
proef genomen door de vogelkenner
Lack. Hij bemerkte, dat twee rood
borstjesparen twee, niet ver van el-
De rust is elders
Nu is er geen verpozen:
God roe pi ons tot de daad.
Waar blijft gij, werkelozen,
die alsmaar ledig staat?
Komt snel, God toil u huren
tot arbeid in Zyn Naam.
Dient nauwgezet uw uren',
gewillig en bekwaam.
Oogst voor de Heer der hoven,
zolang de zon u licht.
Dra zal uw fakkel doven
en komt het jongst gericht.
Daar zal geen vrijspraak wezen
voor luiaards in 't geloof.
Komt, broeders, opgerezen,
en sikkel schoof na schoof
Nog vele dure zielen
bedreigt de hel geducht.
Dat geen van deze vielen
omdat gij d' arbeid vlucht.
Straks rust in 's hemels dreven,
ginds, aan de heilsrivier.
Tenzij wij voorkeur geven
aan lui gemak alhier
's Avonas in de schemering zong het roodborstje, m de top van een Laug
denneboompje, vaak tot over tienen.
