Politiek in de kinderbewaarplaats
Nieuw boek over onze prinsessen
M
M
m
m
m
m
i
m
m
B
B
M
M J
m m m
m
m m a
\3
m
rm
m
m
B,
m
m
ZONDAGSBLAD 21 JANUARI 1956
„Progressieve" opleidingsmethoden in de Sowjet-zone
DE MOEDER die heden ten dage in de
Sowjet-zone van Duitsland een kindje
ter wereld brengt, heeft zorgen. Niet al
leen de gebruikelijke zorgen, die elke
moeder, die een kindje verwacht, kent.
Nee, vooral koestert zij vrees ten aan
zien van de vraag of het kindje wel vol
doende zal kunnen aankomen, of zijn ge
zondheid goed zal blijven.
Immers, nog altijd is de melk voor
zuigelingen gerantsoeneerd. En het komt
vaak genoeg voor, dat moeders dagen
lang op leverantie van melk op de hun
toekomende rantsoenen moeten wachten,
omdat er weer eens stagnatie is in het
melktransport en de melkdistributie.
Niet alleen melk, ook kindermeel, sa
nitaire en hygiënische artikelen en ba
by- en kinderkleertjes zijn alleen tegen
de hoge prijzen in de staatswinkels te
krijgen, alsook versterkende middelen en
vitamine- en kalkpreparaten.
Kortom, alles wat een klein kind no
dig heeft om goed te kunnen groeien.
Het zijn echter niet alleen dergelijke
dingen, die de moeders in het commu
nistisch geregeerde deel van Duitsland
verontrusten. Al heel vroeg kennen zij
verdriet bij de gedachte, dat zij eigen
lijk hun kinderen maar een paar jaar
..alleen" hebben. Net tot aan de tijd,
dat zij de lichamelijke hulp van moeder
niet meer behoeven en zich bewust be
ginnen te worden van zichzelf en de om
geving.
Want, als iedere totalitaire staat,
tracht ook de zogenaamde „Duitse De
mocratische Republiek" zich in grote
omvang van de jeugd meester te ma
ken. Wanneer het onderscheidingsvermo
gen van de peuters nog in het stadium
van ontwikkeling staat, en de kinderziel
zeer ontvankelijk is voor indrukken, be
ginnen de communisten al op het kind
invloed uit te oefenen. De meeste ouders
hebben de daarachter zittende bedoeling
dóór en pogen met meer of minder suc
ces de communistische opvoedingsme
thoden te doorkruisen.
Ouders, die geen tijd hebben
MAARde steeds weer geëiste pro
ductieverhoging heeft tot gevolg, dat
in tal van gezinnen de vader op zon- en
feestdagen werkt en door de week tot
laat in de avond overwerk verricht, zo
dat zij zich nauwelijks met de opvoe
ding van de kinderen kunnen bemoeien. ■■■■■■VHM
En steeds meer worden ook gehuwde witje is de jonge, niet te stuiten macht .tiek te maken.
het economische leven inge
schakeld, nog afgezien van het feit, dat
de meeste getrouwde vrouwen wel ge
dwongen zijn mee geld te verdienen, wil
het gezin enigermate behoorlijk kunnen
rondkomen. Hiervan profiteert de com
munistische staat, want al deze facto
ren verminderen de weerstand van de
ouders tegen de communistische beïn
vloeding van de kinderziel.
In Oost-Duitsland, waar het economi
sche leven zich steeds op de rand van
de afgrond beweegt, is het parool van
de „gelijkberechtiging van de vrouw"
niets anders dan een dekmanteltje om
zoveel mogelijk vrouwen tot mannen
werk te brengen en uit het gezin te
halen. Bij de kinderen echter, die daar
door op vaak zeer jeugdige leeftijd aan
hun lot worden overgelaten, ontstaat on
vermijdelijk een peadagogisch vacuum,
waarin nu zonder veel tegenstand te ont
moeten, de communistische ideologie
kan binnenstromen.
Sinds de regering van de Sowjet-zone
principieel „het verplicht voorbereidend
onderwijs" heeft ingevoerd, begint deze
systematische beïnvloeding van staats
wege lang vóór het zesde levensjaar
Als het er om gaat de beginselen van
het communisme te bevorderen, dan ma
ken ook de communisten gaarne gebruik
van de inzichten der moderne psycho
logie, volgens welke de indrukken, die
een kind in zijn prille jaren ontvangt,
zeer bepalend zijn en pas op latere leef
tijd tot uiting komen.
Om deze reden zijn alle particuliere
kinderbewaarplaatsen genationaliseerd.
Geschat wordt, dat de kinderbewaar
plaatsen aan ongeveer 300.000 kinderen
onderdak bieden. Om tactische redenen
is een aantal kinderbewaarplaatsen,
onderhouden door de kerken, nog niet
verboden, maar zij zijn zeer zwak, om
dat hun financiële toestand steeds kri-
tieker wordt en hun werk op allerlei
manieren wordt gedwarsboomd.
Kinderverzorgsters en kleuterleidsters
worden uitsluitend in staats-seminaria
opgeleid. Onder het voorwendsel der
„sociale zorg" wordt het kind van zijn
prilste jeugd af in coilectivistische geest
opgevoed.
O zeker, ook in de kinderbcwaar-
plaatsen worden de kleuters zoet ge
houden door het vertellen van sprookjes
en kinderliedjes. Maar deze worden dan
communistisch geïnterpreteerd. Sneeuw
witje is de jonge, niet te stuiten macht
van het goede (bedoeld is het bolsjewis
tische Oosten), die tenslotte, ondanks
alle haar door de vijand in de weg ge
legde hinderpalen haar stiefmoeder,
(de belichaming van het oude en daar
om van het boze) dat is de vrije
wereld overwint. De oude kinderlied
jes en dansspelletjes zijn meestal van
nieuwe teksten voorzien, waarin op pri
mitieve wijze Sowjet-mensen en voor
aanstaande communistische grootheden
worden verheerlijkt.
Het kind begrijpt de inhoud nog wel
niet, maar het onthoudt de woorde/i en
het makkelijke melodietje maar al te
vlug. En de communisten vertrouwen,
dat het zaad, dat 4ij op deze wijze in
het onderbewustzijn van de kleuter
strooien, op latere leeftijd in hun voor
deel op zal gaan.
Verzet van leraren
TN DE SOW.TET-UNIE werd al eens
I een ppgmg gedaan het ouderlijk huis
geheel uit te schakelen door de kinde
ren. zodra de moeder ze zelf niet meer
voedde, van hen weg te nemen en in
staats-kindertehuizen op te voeden. Die
poging mislukte. In dergelijk krasse
vorm wordt zij zeker ook in de volks
democratieën niet herhaald.
Maar toch wijst in deze richting een
verordening in de ..Duitse Democrati
sche Republiek", dat kinderen in een
staats-ODVoedingsgesticht kunnen worden
ondergebracht, ..wanneer de ouders te
kort schieten in democratische opvoe
ding". Het is voldoende wanneer de
plaatselijke partij-afdeling zulks ver
klaart. Nog wordt deze maatregel in de
Sowjet-zone weinig in de praktijk ge
bracht. hetgeen niet als nalatigheid van
de partii-afdelingen mag worden gezien,
maar h^t gevolg is van het feit, dat het
onderwijzend personeel in de Sowjet-zo
ne, dat bij dergelijke manoeuvres moet
worden ingeschakeld, zich hiertoe niet
Alleen echter het feit. dat dergelijke
mogelijkheden bestaan, bewijst hoe ver
de staat bereid is te gaan om het ou
derlijk huis als opvoed ings-factor uit te
schakelen.
Bij de kleuters tot zes jaar lukt dit
in het algemeen niet zo erg, omdat de
binding aan vader en moeder nog te
sterk is. Maar de vervreemding tussen
ouders en kinderen wordt systematisch
voorbereid en wanneer de kinderen dan
wat ouder zijn doen eenheidsschool en
jeugdorganisatie, collectieve vrijetijds
besteding en vacantiekamp, communis
tische jeugdliteratuur en fUms, het hun
ne om de kinderen van het gezin te ver
vreemden, te ontwortelen en hen zo tot
werktuigen van de» communistische poli-
,,/^NZE kinderen zullen niet
in een broeikas worden
opgevoed." Dit is een be
kend woord van koningin
Juliana. En heel het Ne
derlandse volk weet, dat
naar dit gezegde inderdaad
op paleis Socstdijk ook
wordt geleefd.
Alles wat zieti in een
broeikas bevindt, onttrekt
zich aan 't oog van de
niet-ingewijde. Alleen de in
sider weet van het werk,
dat daar gedaan wordt en
van het groeiproces, dat
zich daar voltrekt.
Ons koninklijke gezin
woont in een glazen huis.
En met name van de vier
prinsessen weet iedere Ne
derlander wei enige aardi
ge bijzonderheden.
Daarom zou 't bijna een
hachelijke onderneming
kunnen worden genoemd
over deze vorstelijke kinde
ren een boek te schrijven.
Er zijn al zo vele geschrif
ten over hen verschenen en
over alle gebeurtenissen,
waarin zij een rol spelen,
stelt het dagblad zijn le
zers in uitvoerige reporta
ges op de hoogte.
Dat was zo ongeveer on
ze eerste opwelling, toen
wij van de firma La Riviè-
re Voorhoeve te Zwolle
een keurig uitgevoerde
nieuwe uitgave ontvingen:
„Vier zonnekinderen" door
K. Norel.
Aanstonds willen wij er
kennen, dat die eerste in
druk er totaal naast was.
De heer Norel heeft er
angstvallig voor gewaakt in
andere woorden na te
schrijven wat reeds ge
meengoed is.
Dit boek is verschenen in
verband met prinses Bea
trix' 18de verjaardag op 31
dezer. Maar tevens bevat
het allerlei bijzonderheden
over leven en liefhebberijen
van de andere drie jonge
prinsessen.
De schrijver werd door
de koningin in staat ge
steld op paleis Soestdijk al
die indrukken op te doen,
die voor het schrijven van
een boek als dit onmisbaar
lijn. Bovendien verstrekte
mevrouw N. Smitt-Avis,
particulier secretaresse van
de koningin, alle gewenste
inlichtingen. En zo had de
heer Norel vele van de
door hem beschreven ge
beurtenissen uit „de eerste
hand".
We willen hier volstaan
met het citeren van een
der vele leuke voorvalle
tjes, die men heel dit boek
door aantreft, 't Was ons
en waarschijnlijk ook de
meeste van onze lezers ge
heel onbekend.
Van Milford Haven, een
kleine haven in Wales, ver
trok prinses Juliana in 1940
met haar twee kinderen
Beatrix en Irene per Neder
landse kruiser Sumatra
naar Canada. Beatrix had
rode hond en moest dade
lijk te kooi. Zuster Feith,
die met de zorg voor de
twee prinsesjes was belast,
werd zeeziek. Zij vond het
ellendig, want wie moest
nu voor Irene zorgen?
En nu vertelt de heer No
rel verder:
De hofmeester
haar gerust: hij
stelde
WÊ kleintje passen.
..'Weet u wel wat ze heb
ben moet?" vroeg zuster
Feith. „O, best" verzekerde
de hofmeester. Hij wist al
les van zuigelingenvoeding
af. En daarop gaf de zus
ter het maar over.
Na een dag of wat was
zuster Feith weer op de
been en kwam ze in de
eetzaal, waar de hofmees
ter bezig was Irene le hel
pen bij het eten. „Wat is
dat?" vroeg zij verschrikt,
toen zij het bord zag.
„Snert" zei de hofmeester.
Het was een bord vol
erwtensoep, als scheepskost
klaargemaakt, dat wil zeg
gen: meer spek dan erw
ten.
„Hebt u dit alle dagen
aan het kind gegeven?"
vroeg zuster Feith ontsteld.
„Neen, gister bramslag
en eergister raasdonders"
antwoordde de zeeman.
„Wat is dat voor raars?"
vroeg de zuster.
De hofmeester legde haar
uit dat bramslag bruine bo
nen en raasdonders grauwe
erwten zijn, beide met uit
gebakken spek.
Zuster Feith stak haar
handen radeloos in de
lucht. „Wilt u beweren dat
u alles van zuigelingenvoe
ding afweet!" riep zij uit.
De hofmeester kon geen
antwoord geven, want
Ireentje zette een keel op:
ze wou méér hebben. Toen
ze een volle lepel erwten
soep kreeg, was het huilen
haar buikje om de zuster
te vertellen dat het zo lek
ker was.
De verleiding is groot om
onze lezers nog meer te
vertellen. Maar we doen 't
beslist niet. Wie maar
enigszins kan moet dit
boek, dat met 46 foto's is
verlucht, zelf kopen. (Prijs
5.90). Men zal 't achter-
elkaar-uit lezen. Maar voor
al ook voor later is 't een
kostelijk bezit.
Deze week werden de
eerste vijf exemplaren van
„Vier zonnekinderen" door
de schrijver en de uitgever
op het paleis Soestdijk aan
geboden. Eén exemplaar
was bestemd voor de vor
stelijke ouders en voorts
kreeg ieder der prinsessen
er een.
Wij vergissen ons stellig
niet als we dit jongste
boek van de heer Norel
een groot succes voorspel
len. Wij wensen het in ve
le, zeer vele handen.
C332S&B
Wandelen met God
HEL WAS een verschrikkelijk god
deloze tijd waarin Henoch leefde.
De mensen werden erg oud, de zonde
kon in hun lange leven tot volle
ontplooiing komen, tof uitbarsting. Ze
durfden brutaal te zijn, ze schaamden
er zich niet voor God uit te dagen.
Om 't maar in één woord te zeggen:
het was een verdorven boel.
In zo'n tijd met God te wandelen
i s nogal uiat. 't Doet even vreemd
aan. Zolang we nog leven in de be
scherming van een christelijke om
geving gaat het wel. Dan is het
natuurlijk net zo goed honderd pro
cent genade als je bij 't geloof blijft,
maar 't scheelt toch of je alleen staat
of met velen bent, die van dezelfde
levensovertuiging zijn.
We krijgen uit de bijbel de indruk,
dat Henoch vrijwel alleen stond. En
om dan met God te wandelen in zo'n
omgeving, ja daarom moet je je
eigenlijk toch uit 't leven terugtrek
ken. Die wereld maar wereld laten
en zien dat je, met je gezin, er zonder
al te grote ongelukken doorheen
komt. Wandelen met God moet dan
wel zoiets zijn als in de eenzaamheid
mediteren over de vergankelijkheid
en de slechtheid van 't leven om je
heen, veel aan God denken en hopen
op een betere toekomst.
Maar dat is 't niet. In elk geval niet
alléén. Van Noach staat het er ook,
dat h\j met God wandelde en van
Noach weten we wel, dat hij nu niet
bepaald een man geweest is die niet
aan de weg timmerde!
Zo is 't met Henoch ook: hij stond
midden in 't leven. Hij had een groot
gezin, droeg de zorgen mee en genoot
de vreugden mee. Liet z'n vrouw maar
niet de boel redderen, omdat hij
mediteren moest of zo.
'n Levend mens. 'n Beste man.
Fijne vader. Met gewone, menselijke
zwakheden en gebreken. Maar je zag
het aan hem en je hoorde het van
hem. Waar ze mee spotten en om
lachten, maar waarvoor ze toch
respekt hadden en misschien éven
jaloers op waren. Dat, wat je niet
altijd omschrijven kunt, maar je voelt
het: die man gelooft, dat is een
christen. Met de verzuchting er bij:
waren ze maar allemaal zo
Wandelen met God, dat deed He
noch driehonderd jaar. 't Gaat er dus
om, dat zijn leven was. wandelen
met God. God was er altijd voor
Henoch, iedere dag weer. Henoch
praatte maar niet over God en over
de geestelijke dingen" met een gele
genheidsgezicht en een gelegenheids-
stem vaak ook nog!
Henoch had God ontmoet, persoon
lijk ontmoet. God was de God van
zijn leven geworden. Niemand was
hem zo na als God. Hem kon hij alles
zeggen en vragen. Hij wist wat hij
aan God had. En God valt altijd mee.
Maar al is dan wandelen met God
niet wat de valse mystiek er van
gemaakt heeft, het is wel: alléén zijn
met God. Luisteren naar God. Dat
hebben we erg nodig. Onze tijd is er
op uit onze aandacht de hele dag
gespannen te houden. In ons werk
en in onze „ontspanning". Stilte en
alleen zijn is zo griezelig. Vooral niet
teveel en te diep denken. Alles moet
in flitsende beelden aan ons voorbij
gaan, we moeten geen tijd krijgen
om over de achtergronden na te
denken. En over onze verhouding
tot God.
Daarom wandelen we zo weinig
met God, omdat we geen tijd hebben
om naar Hem te luisteren, Hem te
leren kennen, ons door Hem de weg
te laten wijzen. Als God werkelijk
God en Vader voor ons is, ja dan
brengen we het niet zelf op om met
Hem te wandelen, om als christen te
staan in het leven. Hij geeft ons dat
en wij beseffen het hoe langer hoe
dieper, dat het genade is.
Maar we wandelen dan toch
ook met Hem.
't Valt niet mee, in onze tijd ook
niet. Maar 't kan, als 't geheim van
ons leven, als 't geheim van onze
kracht en van onze troost en van ons
volharden maar is: hij, zij, wandelde
met God.
Van Henoch staat er ook nog. in
Hebreen 11, dat God hem wegnam,
zodat hij de dood niet zag.
Of dat met ons zo zal zijn weet
ik niet. daarvoor zouden wij de
wederkomst van onze Heiland moeten
meemaken.
Maar als ons leven is: wandelen
met God, dan is ons sterven: opge
nomen worden in heerlijkheid.
Ds. S. R. SM1LDE.
No. 336. J. Dubbeldeman, Leiden
Zwart: 8/10, 12, 16, 17 20. 23. 25. 20,
29, 31, 36, 40.
Wit: 20 27, 35, 37. 39. 41/44. 47, 49. 50.
Oplossingen
Correspondentie betreffende deze
rubriek aan de heer W. Jurg,
Jan Luykenlaan 12, Den Haag.
De nieuwe opgaven
WE beginnen deze keer met een een
voudig miniatuurtje van twee be
kende damvrienden uk het zuiden des
Het is echter een mooie demonstratie
der „S.R." en het slot is naar alle waar
schijnlijkheid volkomen origineel. Het
tweede probleem van een niet minder
bekende Rotterdammer is een bewerking
van een oude eindstand van de Leide-
rvaar Mertens. Om voor de punten in
aanmerking te komen, hoeft u dit laatste
niet uit te werken, maar we raden u wel
aan, het Voor het bord nog eens geheel
op te lossen om te kijken of u het nog
Nu we toch in Leiden zijn aangeland,
besluiten we met een vrij lastig vraag
stuk van Dobbeldeman. ook eentje die
bezig is zich in de rijen der bekende
componisten te scharen.
Veel succes met dit drietal!
1
ÉÜI
SS
Hf
1
üj
H
ip
0
M
«SS
1
g
Pi
a M
M
a
Ssroi W/k wé/
M
M R
WUf.
m m
m m
VI
ji
m
p,
SEÜÜ
ii-tvfvCtüivüiiiiirü-teirtfti-eilrti-tr-tcttlr)
Dit is een zomers plaatje van ons
brievenbusnichtje Thea Smallen-
burg. De foto is het vorig jaar ge
nomen. Je kunt wel zien, dat het
heerlijk warm weer is, want Thea
is lekker luchtig gekleed! En kijk
eens naar de margrieten, die in
volle bloei staan!
H
m ri
t
m
tb
■m
m
a
m
m
1
'M
U
i
:<e$.
s
1
0
si
Voor alle drie luidt de opgaven: Wit
begint en wint.
Oplossingen binnen drie weken na plaat
sing in te zenden.
De Scherpe Regels (VI)
..«isch afgeven. Dat gebeurt als wit een
aantal schijven offert zonder dat het
een zo groot mogelijk meerslageffect
oplevert. Als zwart dus drie moet slaan,
dan moet de componist er naar streven
om minstens ook een tweeslag op
hetzelfde moment in te vlechten. Staat
er een zwarte schijf op 26 die naar 48
gebracht moet worden, dan kan zulks
geschieden door witte stukken op 36 en
42, dus 3631. Lukt het niet hiervan een
meerslag te maken (bijv. aan de andere
bordzijde een zwarte op 25 en een
witte op 30) dan dient men 42 op 47
of 48 te plaatsen, zodat 26 in jwee
etappes naar 48 wordt gebracht.
Zo is het niet fout: zwart schijven
op 20. 30 en 38, wit op 44. 45 en 48.
Met 48—43, de winnende zet, wordt
38 „door de damlijn heen getrokken".
Als 44 op 50 stond dan werd 38 bij zijn
komst op 49 tot dam gepromoveerd en
haalde 50—44 niets uit' Zo zijn er ook
andere bordsituaties waarbij onecono
misch afgeven niet altijd vermijdbaar
is. Toch blijft dit altijd een moeilijke
kwestie, want hetgeen de middelmatige
niet kan vermijden, kan de echte crack
We zullen er In de toekomst nog wel
eens de aandacht op kunnen vestigen
en laten het daarom bij één eenvoudig,
maar duidelijk voorbeeld van de K.V.D.-
No. 337: Joh. v.d. Boogaard. Rotterdam
Zwart: 7/9, 15, 18, 19. 24, 25, 30, 35. 36.
Wit: 21, 28, 32, 39/41, 43/45, 48, 50.
fti
si
-
m
MH
m
JHHi
y
M
0
m
is
dn
8
nm
No. 330. (J. A. Bouwman). Zwart: 5,.
7. 8. 10. 12, 14. 17, 18. 20. 22. 25. Wit: 21.
23. 29, 31. 34. 35. 37, 38, 40, 41, 43. Opl
43-39. 34-30! 37x17. 29-24, 35x4. 4x10, 40-34,
No. 331. (ir. J. Viergever). Zwart: 5, 8.
9. 12, 14, 16, 23. 24, 26. 29. 30. 34, 35. 45.
Wit: 15. 17. 20. 22 25 27. 32. 37/39, 43. 44,
48. 50. Opl.: 27-21. 37-31. 38-32, 44-40,
50-44. 43-39, 48x10. 25x3, 3x19. Nu wint
op (45-50), 19-24. 15*24 en op (25-30),
19x35, (45-50), 35-24, 15x24. Een pro
bleem dat slachtoffers heeft gemaakt.
Verscheidene oplossers bleven in gebre
ke, een enkeling zag slechts oplossingen
als sehijf 26 er niet zou staan. Er is wel
iets dat een beetje op een bij-oplossing
lijkt, opgemerkt door lezer A. P van
Elswijk: 38-33, 20x7. 25x34, 48-39. De
winst is echter nog te onduidelijk om in
derdaad van een bü-oplossng te kunnen
spreken.
No. 332. (J. W. Koning-*). Zwart: 8/11,
15, 17/19, 22. 23, 25. 28, 29, 33. 36 Wit:
27. 30, 31. 32, 34. 35, 37. 39, 40. 43. 44.
46/49. Opl.: 47-41, 43-38, 39-33. 27-21,
32-28, 34x5. 5x6, 49-44. 6x50. (15-20). 35-30
en wint in een eindstand van dam plus
3 tegen dam plus 5 schijven! Een grillig
sloteffect van een probleem met een vrij
rustige en zeer acceptabele aarrvangs-
Dit waren de laatste oplossingen van
de 15e serie, zodat we binnenkort tot
het bekendmaken van de standen in de
ladder wedstrijd kunnen overgaan.
Voor beginners
In wezen was het praktische vraag
stukje van 26 november erg eenvoudig,
maar bet feit dat de oplossing in twee
varianten uiteenvalt zal toch wel de oor
zaak zijn dat enkele van de geregelde
oplossers van de slagprobleempjes of
kleine eindstandjes nu verstek lieten
g We herhalen eerst de stand. Zwart: 1,
3. 6/9, 11/15, 17, 19. 21. 22. 24. Wit: 25. 26.
28, 32/35, 38, 39, 41/43, 45. 47/49. En nu
het geheim van de smid: zwart wint door
24-29 te spelen minstens een stuk. Slaat
wit 33x24 dan ziet u de rest vanzelf
22x44, 49x40. 19x39, 43x34 en zwart is een
schijf rijker dan zijn tegenstander.
In plaats van 33x24 kan wit ook anders
slaan, 34x23 namelijk. Dan volgt «r 21-27.
32x21, 22-27, 21x32 (een heen-en-weertje
om de eigen in de weg staande stukken
op te ruimen) 17-22, 19x46 dam! Wit kan
die dam wel afnemen door 39-34, 11x22,
33-28, 46x40. 45x34 of 35x44 maar is dan
ook een schijf achter geraakt.
De thans volgende stelling is weer
eens een slagprobleempje, tenminste, zo
zou u het kunnen noemen, maar in wer
kelijkheid is het een pertijstand die reeds
lang geleden is voorgekomen aan het
bord van de H.C.D.V.-er J. Burggraaf,
die met wit op radicale wijze won. U
ziet het, problematiek en partijspel ra-
De oplossing luidt: 35—30, (een drie
slag boven een enkelvoudige, het ideaal,
een tweeslag in te vlechten, kon hier
moeilijk of niet bereikt worden), 30x8
(nu blijkt de grove constructiefout. De
oneconomische vierslag is gemakkelijk
te veranderen door 43 op 49 te plaat
sen) 46 x 1 enz.
150 Kinderen met één vader en 10 moeders
(Vervolg van pag. 1)
van het zakgeld, dat haar loon is.
Het geheim van de opvoeding
in het S.O.S. Kinderdorf is: de
moeder:
Gmeiner gaat van het standpunt
uit, dat voor de opvoeding van
het kind tot zijn veertiende jaar
de invloed van de moeder van
doorslaggevende betekenis is en
dat in deze gesloten dorpsgemeen
schap de functie van de vader door
de directeur van het kinderdorp
kan worden overgenomen. Boven
dien zou een stukje van de vader
rol kunnen worden gespeeld door
de leider van de werkplaats en
door de onderwijzer op school.
Het opnemen van ouderparen
om zijn beschermelingetjes te ver
zorgen heeft Gmeiner beslist af
gewimpeld, omdat de mogelijkheid
bestaat, dat er vroeger of later
kinderen komen, waardoor er een
onderscheid gemaakt zou worden
tussen het „vreemde" en het
„eigen kind".
J)IT KINDERDORP van Her
mann Gmeiner heeft een hecht
fundament gevonden in de harten
van het volk. Het is er dagelijks
in het nieuws en het blijft in het
nieuws, omdat Gmeiner een eigen
krant heeft opgericht, waarin hij
om de veertien dagen zijn nieuwe
plannen uiteenzet.
Zijn „Kinderdorf" heeft nu
160.000 donateurs, die maandelijks
hun bijdrage storten, waardoor hij
in staat is te doen wat hij doet.
Geld echter heeft hij altijd nodig,
want als de kinderen ouder wor
den, moeten zij in het leven kun
nen bereiken, wat zij zich voor
ogen stellen.
Is er dan ook een kind, dat de
capaciteiten heeft bv. een goede
arts te worden of ingenieur, dan
zal hij dat ook worden.
^itmiiiiHuiiiiiHiinHiHiuniiraiiiHmtinnmininnHiiiuiniNy
I PUZZLE I
VAN DE WEEK I
«imtiiiiiiMiiiiniiiiimiiiiiiiimiiimniiiiiiiiiiintiimmiiiiiiniiiiê
Kruiswoordraadsel
Horizontaal: 1 Kleur. 8 dwarsbalk over
een wapenschild, 9 gedwee, 10 verbuiging
van het werkwoord eten, 12 reeds, 13
kuil, 14 grillige top. 16 kiesk, 18 ernstig,
19 verlaagde toon, 20 tijdperk, 21 karak
ter, 24 dichtbij. 25 elk, 28 verhindering,
30 maanstand, 32 eenmaal, 34 zweer, 36
maat. 37 dier. 39 volkomen ontwikkeld
insect. 41 naaldboom. 42 meisjesnaam. 43
rivier in Italië, 44 zangnoot, 45 hoofd
deksel. 46 tweestemmig gezang. 48 war
me springbron.
Vertikaal: 2 Klaar, 3 getroffen, 4 vorm.
5 verfrissing, 6 boekje van zes blaadjes
schrijfpapier, 7 kledingstuk. 9 zacht me
talen buisje, 11 sleepnet. 13 Chin, maat,
15 echtgenoot, 16 spil, 17 leervak, 19
hoogstaand, 22 hooivork. 23 oude wrok. 26
gedeelte, 27 hoofddeksel. 29 voormalig
Russisch heerser, 31 grappenmaker, 33
oudt. bedelaarsgereedschap, 35 handge-
klost weefsel, 36 ambtshalve, 38 plezier,
40 bevel. 41 gebakje. 43 deel van de ge
vel, 46 lidwoord, 47 voorzetsel.
Inzendingen per briefkaart voor a s.
donderdag aan bureau van dit blad. l*i
de linkerbovenhoek aan de adreszijde
vermelden: „Puzzle-oplossmg",
Er zijn drie prijzen: 1 5.—; 2 2.50;
Oplossing kruiswoord
raadsel 14 Januari
Horizontaal: 2 Belt, 6 zeelt. 9 nor. 10
doel. 12 fa, 13 atap, 15 ik. 17 lam, 18
akant. 20 uk. 21 krent. 22 do. 23 ut,
25 meter 27 NO, 28 poets, 29 ton, 30 ge,
31 sago. 32 N.L., 34 rups. 36 cel. 38
kater, 39 hiel.
Vertikaal: 1 Klop, 3 en, 4 lof. 5 trant,
6 zwaluw. 7 Edam. 8 te, 11 likeur. 14
tak. 16 kant. 18 ar. 19 N.T., 21 Kotter,
22 deeg. 24 sonoor. 25 MO. 26 es. 27
nog, 28 punch, 29 tast, 31 spar, 33 lei,
35 uk. 37 le.
Zo groeien 150 kinderen onder
vader Hermann Gmeiner en tien
moeders op in een ideale omge
ving; kinderen, die in de steek
gelaten werden door hun moeder;
kinderen, die in de oorlog hun
ouders verloren en veel te vroeg
geconfronteerd werden met het
leed om hun eenzaamheid en
slechts langzamerhand daarvan
genezen.
Het is haast zeker, dat er in
Oostenrijk nog twee nieuwe kin
derdorpen zullen worden gesticht.
Maar Hermann Gmeiners liefde
voor het kind reikt tot over de
grenzen. Ook in Frankrijk gaat
hij bouwen en in Duitsland. En
dat er in Wenen 2400 negerkinde
ren zijn als souvenir" van het
Amerikaanse bezettingsleger, heeft
zijn volle aandacht, omdat de
moeders deze kinderen liever
kwijt dan rijk zijn.
Hermann Gmeiner staat nog
maar aan het begin van een
opmerkelijk leven. Hij is een wat
eenzaam man, hij draagt het beeld
van een Russisch kind in zijn hart
en de liefde voor alle kinderen in
zijn ogen. Daarom zal hij slagen
en op zijn manier iets aflossen
van de grote schuld der wereld
om wat zij het kind heeft aan-
JAN STOUT.
