Dominee en
president-kerkvoogd o„ ov««ji)
Geen hoogheid, maar ootmoed
4
ZONDAGSBLAD 19 NOVEMBER 1955
gaven Het voorbeeld
Honderd vrijwilligers houteden in Harderwijk
in vrije uren verenigingsgebouw
Even een kopje leut tijdens het drukke werk op de vrije avonden in de
omgang van de Grote Kerk in Harderwijk. Onder leiding van de kosteres
chenken de dames koffie.
F EN dominee en een president-
A-J kerkvoogd in een overall! De
mensen in Harderwijk hebben er
eerst eens het hoofd over geschud.
Neen, dat hoorde toch eigenlijk niet
zo. Men ziet in de Veluwse gemeen
ten de predikant nog graag in een
stemmig pak en met dito hoed, al
hoeft het in deze tijd nu niet perse
zwart meer te zijn.
En een president-kerkvoogd, die in
het dagelijks leven aan het hoofd
staat van de Christelijke school,
moet er toch ook niet als een arbei
der uitzien.
Nee, Harderwijk vond het maar zo
zo. De man, die 's Zondags op de
kansel staat, moet iemand zijn waar
tegen je ook in het gewone leven een
beetje opkijkt. En de meester toch
ook, niet waar?
Maar al heel gauw is men dat in
Harderwijk anders gaan bekijken. En
dat wil wat zeggen voor deze stad,
waar de bewoners van jaren her de
gewoonte hebben maar het liefst vast
te houden aan het oude en daarop
voort te bouwen.
En de hele buurt zorgde
voor koffie en
versnaperingen
Maar dat geld!
In de stad was het gerucht van de
dominee en van de meester in over
all van mond tot mond gegaan. Dat
moest je eens gaan zien. En heel
Harderwijk ":oos 's avonds op de
mooie zomeravonden het ommetje
door het straatje langs de Grote
Kerk.
Overdag ging ds. Van den Boogert
toen ,,zijn mensen" af.
Bij duizenden stroomde het geld
toen binnen, verrast als men was
door zoveel durf en moed, of liever
door zoveel geloof.
Na drie weken wapperde de vlag
op de eerste dakspanten!
fie geschonken met wat er bij. Daar
voor zorgden de plaatselijke winke
liers, die zoveel schik in het geval
hadden, dat zij met gulle hand voor
versnaperingen zorgden. Dat was
meestal een vrolijk momentje tijdens
het drukke werk.
De vaklui onder de vrijwilligers ga
ven als vanzelfsprekend de aanwij
zingen op het werk en de ongeschool
den stonden klaar voor allerlei hand
en spandiensten. Zo werkten in ploeg-
verband elke avond een dertigtal
man aan de bouw en de afwerking
van het verenigingsgebouw. Een Am
sterdamse soldaat, in Ermelo in gar
nizoen, van beroep tegelzetter, kwam
zich melden om in zijn vrije uren te
komen helpen. En die hulp kwam
wel zeer van pas. Goedwillende men
sen offerden er zelfs hun verlofdagen
aan op.
En zelfs de aanvankelijk wat zwart
kijkende aannemers kwamen weldra
met ramen en deuren aandragen. Al
le puin en het benodigde materiaal
werden gratis af- en aangevoerd. An
deren leverden materialen tegen mi
nimale prijzen.
IJST werk groeide. Het grootste lo-
AA kaal, waarvan men alleen de
wanden nog had kunnen laten staan,
werd omgetoverd in een frisse ver
gaderzaal met 200 zitplaatsen. Ge
scheiden door een ruime hall verre
zen daarnaast twee kleinere zalen
voor resp. veertig en zestig mensen,
door harmonicadeuren gescheiden,
dus ook aaneen te trekken. Daar is
het nu een plezier om catechisatie te
houden. En geloof maar niet, dat
Keetje en Arie de heldere wanden
zullen bezoedelen. Dat hebben de va
ders en moeders, die hiervoor hun
vrije tijd gaven, de kinderen wel in
gepeperd.
Ook de fietsenberging, zeer nood
zakelijk voor de kerkgangers, is af.
Een keukentje voorziet in een lang
gevoelde behoefte.
Dat was een gezellige samenkomst
in de grote zaal toen dezer dagen
het gebouw kant en klaar was. Zes
honderd mensen kwamen kijken. Er
werd een filmpje gedraaid van de
werkzaamheden tijdens de bouw
wat heeft men daarom moeten
lachen. Een dominee en een presi
dent-kerkvoogd in overall vindt men
nu niet vreemd meer.
Ds. Van den Boogert, die in vroe
ger jaren de Hervormde gemeenten
te Zuid-Beijerland en Ridderkerk
diende, wordt thans de ..bouwdomi-
nee" genoemd. Ook de activiteit van
meester Ruitenbeek dwong ieders be
wondering af.
In de 6000 zielen tellende Hervorm
de gemeente is door dit alles een
geest van samenwerking gegroeid,
die voorbeeldig mag heten. Voor de
Oude Kerk moesten de laatste jaren
bedragen van 13.000 en 15000
voor restauratiewerkzaamheden wor
den uitgetrokken, hetgeen een zware
last voor de gemeente betekende. Dat
daarnaast zonder bezwaar voor de
kerkkas een verenigingslokaal kon
worden herbouwd, is een prestatie,
waarop we gaarne het licht laten val
len. Misschien vindt deze spontane
geste hier en daar wel navolging.
Dat zijn de mannen, die het aandurfden om zonder geld en alleen maar
met een flinke dosis durf het bouwen van een verenigingsgebouw aan te
vatten. Van links naar rechts: de president-kerkvoogd J. Ruitenbeek,
ds. H. K. van Wingerden, ds. J. W. de Bruyn, ds. C. v. d. Boogert, de
gangmaker en de heer H. Spaan, kerkvoogd.
meöitAtie
Toen men de muren van het in
desolate toestand verkerende catechi
satielokaal zag vallen, begon men er
iets van te begrijpen, wat ds. C v d
Boogert, de praescs van de Hervorm
de kerkeraad en wat de heer J. Rui
tenbeek, de president-kerkvoogd,
voor hadden.
Met een aantal vrijwilligers had
men het plan het oude lokaal te slo
pen en er een ruimer verenigingsge
bouw -oor in de plaats te zetten. Dat
voorstel was in de kerkeraad bespro
ken met de twee andere plaatselijke
predikanten, ds. J W de Bruijn, ds.
H K van Wingerden en de heer H.
Spaan, kerkvoogd.
Het moet toch mogelijk zijn, dat
we dit met eigen krachten voor el-
kaar krijgen? Dat was de vraag, die
hot tweetal naar voren bracht, een
vraag, die eigenlijk geen vraag meer
was. het moest en het zou kunnen.
Zeker, er waren grote bezwaren. Hoe
zouden bijv. de aannemers staan te
genover een dergelijk initiatief? Toen
men met hen contact zocht leek het
alsof de moeilijkheden zich begonnen
op te stapelen. Toch volhouden!
y O werd op een avond in Juni
van dit jaar de bouwvallige muur
van het verenigingsgebouw, dat in
de schaduw van de uit de elfde en
vijftiende eeuw daterende Grote Kerk
staat, neergehaald. De handen van
de vissers, die anders de netten han
teren, stonden niet verkeerd Zij kre
gen niet voor niets de naam. die zij
als een eretitel beschouwen, van
knokploeg".
Inmiddels had de architect ter
plaatse, geheel belangeloos, een uit
gewerkte tekening gemaakt, aan de
hand waarvan de bouw kon beginnen.
Toen de muren al half stonden,
kwam de goedkeuring voor de bouw
pas af
Maar wat erger was; er was geen
bouwkapitaal. Het is gemakkelijk
iets af te breken, maar bouwen kost
nu eenmaal geld. ook al stelden on
geveer honderd vrijwilligers zich be
schikbaar om in de avonduren te ko
men helpen.
Geschoolde vaklui, maar ook onge
schoolden, puinruimers, zandsjou-
wers meldden zich spontaan.
W^IJ werken, wy moeten geven! Dat
>v werd de leus. Tegen half zeven
's avonds kwamen de vrijwilligers
opdagen. Er werd gemetseld, getim
merd, gestucadoord, pannen gelegd.
De burgemeester, de predikanten
van andere kerken, tot de pastoor
toe, volgden met intense belangstel
ling de vorderingen van de bouw in
de avonduren. Schijnwerpers maak
ten het mogelijk dat het werk tot
tien uur of later in de avond kon
worden voortgezet.
Onder leiding van de kosteres was
er een hulpploeg van vrouwen om
voor de koffie en andere versterken
de middelen te zorgen. In de omgang
van het tegenoverliggende grote
kerkgebouw (met 1200 zitplaatsen)
werd elke avond in de rustpauze kof-
Verlos my van des mensen
overlast, en ik zal Uw hevelen
onderhouden. - Psalm 119:134.
£)E dichter, die in deze psalm bidt
om verlossing van des mensen
overlast, is tevens de man. die in heel
dit lange lied des Heren geboden en
inzettingen en rechten op het hoogst
verheft.
H\j heeft 's mensen overlast onder
vonden niet alleen in gewelddadige
verkorting van zijn rechten, maar in
het onderhouden ran des Heren be
velen.
Om die bevelen is het hem te doen.
En juist in het onderhouden van die
bevelen is hij gestuit op de overlast
hem van mensen aangedaan. Daarom
bidt hij: „Verlos my van des mensen
overlast, en ik zal Uw bevelen onder
houden".
Nu past bij deze klacht en bede,
zo gij ze trilt overnemen, wel grote
bedachtzaamheid.
Menigeen verschuilt zich maar al
te licht achter de tegenstand van
mensen, als het er op aankomt Gods
bevelen te onderhouden. Ook al is die
tegenstand niet eens zo groot, ja al
is die soms niet eens aanwezig. Er is
zoveel ijdele mensenvrees
Dan kan ook niet de gelofte er op
volgen: en ik zal Uw wet onder
houden. Eigenlijk bedoelt men dan te
zeggen: ik zou Uw wet wel onder
houden, maar de mensen
Er is dan geen strijd; integendeel
wordt deze juist gemeden Er is dan
ook niet de oprechte w i I om Gods
wet te onderhouden. Want die wil
kan nooit door 's mensen overlast ver
nietigd worden. En het niet oprecht
te willen is altijd onze eigen schuld.
Klaag dón niet over 's mensen over
last, maar bekeer u ran eigen lauw
heid en traagheid.
Vergeet daorbfj niet. dat deze woor
den een gelofte bevatten jegens de
Here. En uw God zult gij niet be
driegen. Wat gij Hem belooft zult gij
houden op straffe van zijn heilig
misnoegen En zo Hi) u ran 's mensen
orertasf verlost, zijt gij ook gehouden
zyn bevelen te. onderhouden. Wie het
dan niet doet. haalt zich juist die
overlast op de hals als een recht
vaardige straf.
Alleen wie met verloochening van
eigen wil en begeerte, met prijsgeving
van eigen eer en voordeel en rust
bereid is naar Gods bevelen alleen
te vragen, die kan vrijmoedig deze
woorden tot de zijne maken
Dan kan des mensen overlast wel
Dat was een vreugdevolle dag toen de Meiboom in de kap kwam. Maar
toch ook een dag ran zorgen voor ds. Van den Boogert en president-
kerkvoogd Ruitenbeek, want er was geen geld meer om verder te bouwen.
Het duurde niet lang of de garen stroomden binnen, want men trilde
de hardwerkende vrijwilligers niet met lege handen laten staan.
ZONDAGSBLAD
19 NOVEMBER 1955
5
Tschaikowsky,Fauré,Blochen kerkelijkegezangen
VORIGE week was prof. Rudolf Mo-
ralt in ons land. Juist bij de her
opening van de Weense Staatsopera was
de eerste dirigent dier befaanide instel
ling gast bij het Rotterdams Philharmo-
nisch Orkest Verwonderd heeft men na
tuurlijk gekeken, dat de eerste dirigent
niet in Wenen was op dat tijdstip, maar
als men weet dat contracten met musici
veelal een jaar van te voren moeten wor
den afgesloten, wordt het wel begrijpe
lijk. Rudolf Moralt (een neef van de
componist Richard Strauss) moet 7
maanden per jaar in Wenen blijven en
heeft dus 5 maanden vrij om gastdirec-
ties te vervullen. De juiste datum van
dc heropening der Weense Staatsopera is
pas vrij laat vastgesteld en inmiddels
had Rudolf Moralt al een contract in ons
land afgesloten. Jammer voor hem na
tuurlijk, dat hij de feesten niet heeft
kunnen meemaken. Maar het Rotter
dams orkest heeft een muziekfeest ge
had met Moralt.
Een groot dirigent heeft ons land be
zocht, een man van wie de bekende op-
namctechnicus van Philips, ir. Us v.d.
Meulen (het is goed op deze plaats
want hij
het die de grote werken opneemt
zodanig doet dat alle
bewondering hebben
gels. Zij ik het meisje, dat in deze Suite
droomt over de Prins, die haar mee
neemt naar zijn toverrijk, naar het to
verpaleis van de fee Dragee, waar aller-'
.lei dansen worden uitgevoerd. Het is
een heerlijke vertelling van de roman
ticus E. T. A. Hoffmann, getiteld „Nusz-
knacker und Mausekönig", door Tschai
kowsky op muziek gezet. En hoe geniaal
heeft Tschaikowsky die gehele droom
verklankt, hoe verrukkelijk zijn die Rus
sische trepak, de dans der mirlitons, de
Arabische dans met tamboerijn en de
lichte dans van de fee zelf. Dat alles is
ideaal gerealiseerd door Rudolf Moralt
en zijn Weens orkest. Het is een ver
tolking zoals ik nog maar weinig van dit
werk gehoord heb, zo gespannen en toch
zo licht, zo technisch gaaf ook. Een
plaat die U telkens weer zult willen
Fauré op de plaat vastgelegd, nl.
het
i de grootste
.d. Meulen)
heerlijk werken met Mo
ralt. Ik ken maar twee dirigenten die
een volkomen stabiel tempo hebben, nl.
Willem Mengelberg en Rudolf Moralt".
Voor Philips zal Moralt, over wie we
kort geleden nog schreven naar aanlei
ding van de opname van Mozarts ..Don
Giovanni", nog veel meer gaan opne
men, o.m. de grote c-moll Mis van Mo
zart, het Vioolconcert van Brahms met
de Rus Berl Senofskv als solist en de
4e Symphonic van Franz Schmidt. Zo
terloops vertelde Moralt ons tijdens z'n
bezoek aan ons land nog, dat de Weense
Staatsopera zo'n 300 voorstellingen per
seizoen heeft en het symphonie- en het
philharmonisch orkest vaak 3 5 4 dien
sten per dag. Dat is wel wat harder
werken dan men in ons land doet. In
Januari opent Moralt in Kopenhagen
het Mozartfeest en ieder jaar staat hij
een maand voor de Opera in Rome.
Philips heeft deze J
goed aan zich verplicht en heeft de
gramofoonbezitters aan zich verplicht
door de vele opnamen met Moralt. Vers
van de pers is nu in de Philips-Favou
rites Series verschenen een opname van
de Notenkrakerssuite van Tschaikowsky.
gespeeld door het Weens Symph. Orkest
o l v. Rudolf Moralt. (langspeelplaat S
06050 R" Voor deze plaat is een heel
fraaie hoes gemaakt: temidden van
onze vryhetd van handelen belem
meren, maar we geven het daarom
toch niet op. En omdat toe het toch
blijven willen en de tegenstand alleen
niet kunnen overwinnen, bidden we
dan tot Hem. naar wiens bevelen
onze ziel door onverbrekelijke liefde
banden wordt getrokken
Die overlast van mensen onder
vindt ge niet alleen door opzettelijke
tegenstand. Ze drukt u meest op
andere wijze.
Immers de samenleving, waarvan
ge deel uitmaakt, wordt beheerst door
zekere algemene beginselen, die tegen
des Heren bevelen indruisen. AI is er
toch nog iets over var de onder
scheiding van goed en kwaad, en al
heeft ook de Christelijke religie haar
stempel er op gedrukt, het is er verre
van dat Gods bevelen zoals die in
Zijn Woord zyn geopenbaard door de
algemene opinie worden gehuldigd.
En dit nu botst van zelf telkens
weer. Dit maakt het u moeilijk. De
ene maal loopt ge gevaar met de
stroom mee te gaan. De andere maal
wordt ge geprikkeld tegen alles in
te gaan. ook waar dit niet nodig is.
Uw oordeel wordt vertroebeld. En het
rechte inzicht in 's Heren bevelen
wordt by u verduisterd. Ge raakt
er af.
Hier moet ge reeds de wacht be
trekken by de beginselen. En anders
zijt ge weg eer nog de opzettelijke
tegenstand begonnen is.
Wie nu zo eigen zwakheid kent en
de kracht van 's mensen overlast op
zijn ziel voelt drukken, die grijpt
terstond naar het gebed.
En dan ligt in deze bede niet de
hoogmoedige betuiging Here, ik ben
rein. en een laatdunkende veroor
deling van onze medemensen. Dan is
alle vijandschap uit ons hart ge
bannen
Niet in hoogheid des harten, maar
in ootmoed en beschaamdheid over
onszelven bidden we dan: Verlos mij
van des mensen overlast Maar dan
kunnen we er ook vrijmoedig op
laten volgen: en ik zal Uw betelen
bewaren.
En de Here zal verhoren en ons
staande houden. Ook dan als de
mensen ons tegenstaan en verdrukken
en vervolgen.
van rijn dertien Nocturnes voor piano,
gespeeld door Kathleen Long (25 cm.
langspeelplaat LW 51941. Het zijn de
Nocturnes no. 2. 5. 7 en 8 cn zo Fauré
z'n leven lang niet anders had geschre
ven dan deze Nocturnes, dan nog zou h(j
onder de grote componisten gerekend
kunnen worden. Het is verwonderlijk,
dat tijdens pianorecitals alleen maar de
Nocturnes van Chopin worden gespeeld,
want die van Fauré doen beslist niet
voor die van Chopin onder. Is er een
schonere avondstemming denkbaar dan
die van de 7e Nocturne in cis-moll (ge
schreven in 1898), een der rijkste piano-
werken van Fauré. En is er niet een
ontroerende ingehouden bewogenheid in
de 5e Nocturne in Bes-dur, geniaal door
gewerkt.
Het spelen van de Nocturnes van Fau
ré is niet eenvoudig Zij, die er alleen
maar virtuoze mogelijkheden in zien,
vergissen zich en zij die deze Juweeltjes
slechts als salonmuziek beschouwen, ver
gissen zich eveneens. Zo ergens, dan
komt het hier aan op de juiste expressie.
Het is dan ook begrijpelijk dat er eens
een pianoconcours is gehouden onder de
titel Fauré-concours. Aan dc deelnemers
werden alleen maar enkele Nocturnes
van Fauré verplicht gesteld en het hing
dus helemaal af van de interpretatie
dezer werkjes. Nu is er deze Decca-
plaat gekomen, die als model kan gel
den. Kathleen Long is een bekend Fau
ré vertolkster cn op deze plaat kan men
een ideaal samengaan constateren van
meerdere eigenschappen. Technische be
heersing, virtuositeit, fijnzinnige muzika
liteit, prachtig toucher, ongeëvenaarde
expressiviteit en een uitnemende opna-
dt
Ernest Bloch, de componist die een
Joods-nationale stijl heeft ontwik
keld en van wie Tibor de Muchula
de Hebreeuwse rhapsodic .JScheln-
mo" voor cello en orkest speelt.
•omponist als Ernest
Bloch, de in 1880 geboren Zwitserse com
ponist, die in 1916 naar de Ver. Staten
vertrok en thans geldt als de grootste
vertegenwoordiger van de Joodse re
naissance in de muziek Het is eigen
lijk een volkomen oud-testamentische
muziek geworden, die Bloch schreef .een
..neohebraiache" kunst, zoals een Duits
musicoloog eens opmerkte. Zo schreef
hij o.m. verschillende liturgische gezan
gen. synagogale muziek dus, alsmede
drie Psalmen (22. 114 en 137) voor een
zangstem en orkest en drie Chassidi
sche stemmingsbeelden voor viool en
piano onder de titel ..Baal Schem". Zijn
meest bekende werk is wel de Hebrceuw-
n orkest „Sche-
lepassionneerde,
van de plaat?
rp OT slot
vastgelegd in de gre
loort
(Salomo)
ntische sonore muziek
tragische ondertoon. Het ziclelcven van
icr de inspftatie ge-
wonderlijk bewogen
Prof. Rudolf Moralt. die kort gele
den het Rott. Philh. Orkest diri
geerde met Tschaikowsky's Noten
krakerssuite.
koning Salomu
worden voor
zang
PHILIPS maakte hiervan een opname
in de favouritcs-si-nes met het Residen
tie Orkest o.l.v. Willem van Otterloo en
de cellist Tibor de Machula (langspeel
plaat S 06030 Ri. Orkest en cellist heb
ben hier het beste gegeven wat zij te
geven hadden. Is een cellotoon ooit wel
muziek, een voor ens
wellicht directer aansprekende soort.
Het zijn maar vier heel gewone gezan
gen uit de bundel van dc Ned Hcrv.
Kerk en ze worden gezongen door heel
gewone leden van .1.- Hcrv. Kerk te
Hoorn. Maar het bijzondere van dit heel
gewone is. dat er door gemeenteleden
zelden geloofszangen als ..Dankt, dankt
nu allen. God" (Gez 135). Wat vlied"
of bezwijk" (Gez. 202). ..God roept ons
broeders tot de daad" (Gez. 121» en
„Eén naam is onze hope" (Gez 112) zo
krachtig en overtuigend worden gezon
gen als op deze PHILIPS-oprame (45-
toerenplnat 422045 PE). Het is samen
zang in de Oosterkerk te Hoorn met be
geleiding van koperblazers cn orgel
o 1 v Meindert Boekei. Zo moet het,
waarde lezers. Niet meer in een sleur,
die zo vaak nog merkbaar is bij de
kerkdiensten via de radio Er moet lief
de. enthousiasme, blijdschap ook komen
in de zang der gelovigen. Koperblazers
bij het orgel zou ik wel in elke kerk wil
len hebben, maar dan goede blazers na
tuurlijk, zoals op de plaat. Koopt U dit
kleine plaatje eens en laat h«t op uw
gemeente-avond horen Tien tegen een
dat alle aanwezigen gaan meezingen
CORN. BASOSKI
Hiebel bij de massajeugd
Uit de
VOLKSWIJK
Hipje wandelt
rond met een exotische bloem •-
J^WEE piepkleine kinderen, die haar ravenzwarte haren. En dat
plotseling het huis van twee
bejaarden bevolken: wat een ver
bijsterende ommekeer voor beide
partijen. Waarschijnlijk nog het
minst ingrijpend voor de beide
kleuters van acht en zes jaar.
Althans in eerste aanleg. Die heb
ben in hun kleine leven lang gedaan
waar ze zin in hadden en ze gaan
daar onveranderd mee door. Het
zijn twee zwervertjes, die gewend
zijn om langs de straal te schooie
ren, soms wel en soms niet naar
school te trekken, veel kattekwaad
uit te halen, veel te eten op mo
menten, die hen gelegen komen, en
weinig te slapen. Dat ze hun bed
in een ander thuis dan voorheen,
hun school in een ander lokaal dan
vroeger hebben te zoeken, zegt hen
niet zo bar veel. Huis cn school
vormen maar een vaag decor voor
duizenden kinderen van ons volk:
het essentiële bestaat in de straat.
Voor Kees en Kornelia daaren
tegen is de verandering onmiddel
lijk overweldigend ingrijpend Hun
bestaan wordt ondersteboven ge
keerd: het is alsof een permanente
orkaan door hun beide kamertjes
waart. Letterlijk, u>ant Hipje en
Kipje zien kans om in de kortst
mogelijke tyd dc meest mogelijke
schade teweeg te brengen aan kop
jes, schoteltjes, blauw porceleinen
sieroazen kermis-trofeeën uit
grensland 1915 en andere kost
baarheden Oók de cactus sneuvelt
binnen een week. Een wonderlijke
cactus is het Eigenzinnig en tegen
natuurlijk Kornelia heeft 'm rond
twintig jaar behandeld als een enig
ooilam en ze heeft er al die tijd
alles mee uitgehaald wat je met 'n
cactus niet moet doen. Waarschijn
lijk hield ze 'm voor een begonia.
Caeteologen zullen zweren dat een
dergelijke behandeling de plant
binnen twintig uur grondig ver
woest, mnar dit exemplaar logen
straft al hun voorspellingen en be
loont Kornelia met een uitzinnige
bloei vanonder een duimendikke
dan alles nog maar de uiterly'ke
revolutie.'
Nog ingrijpender is de inner
verandering Kornelia is een vr
van de klok. Ze staat om zes
's morgens op omdat Kees dan
zijn werk moet; ze helpt hem
zijn ontbijt en aan 'n stikkezakje
met brood en kruipt dan opnieuw
te kooi tot
of tien. Haar
lunch is fragmentarisch en verveeld
en pas tegen 'n uur of vier ont
plooit ze de nodige acfie om het
warme eten klaar te hebben tegen
de tijd dat haar man weer thuis
komt. Daarna is ze gewend om
vroeg te gaan slapen, omdat je
's morgens toch weer zo vroeg by
de hand moet zijn Een rustige, ge
lijkmatige dagindeling.
Maar Hipje en Kipje weten daar
raad mee.' Ze zijn natuurlek ook
direct om zes uur wakker, maar
ze talen dan niet meer naar hun
stoflaag. Alleen tegen Hipje en bedje; slapen kunnen ze op school
wel doen. Ze beginnen meteen te
drenzen om ijsjes of chocola. En
ze willen de straat op. En ze wil-
len weer terug in huis. En ze wil-
len weer naar buiten. En ze willen
centen voor kauwgum of zuurbal- 5
len. En ze tvillen dit En ze willen
dat. Tegen de tijd dat ze naar
school moeten, heeft Kornelia al rj
meer beleefd dan anders in een
hele week. Terwijl ze tussen de
middag lawaaierig en hongerig de
trappen op hollen, en nieuwe cen
ten begeren. Waarna ze wat later b
op de dag èn dinertime en klokjes
van gehoorzaamheid prinsheerlijk z,
vergeten, net 20 lang tot Kees. die
over zyn toeren begint fe raken.
hen tegen half tien ergens uit een
zijstraat opvist. Ze belonen hem en i;.
Kornelia door n»g een uur kabaal
te schoppen in bed: het i* verras- i>
send met hoe weinig slaap die kin-
deren toe kunnen maar we zei-
den al iets over de nuturen van
de school.
Ja, en was er nu maar enige z,
instantie geweest, die toezicht hield
op dit geheel! Wellicht had die de
helpende hand kunnen bieden Mis-
schien had die ontdekt dat één
kind hier zich nog wel had kunnen
schikken, maar dat twee juist één
te veel was Mogelijk had die zelfs
enige begrypbare adviezen kunnen
verstrekken, zodat Kees, Kornelia :j
en dat ene kind daardoor gediend
werden Maar de instantie onl-
breekt. Het is immers alles maar
a l'improviste gegaan. En zo wordt
hef een complete nachtmerrie o
Geen enkele droom komt uit. Geen
lief klein meisje vleit zich hulp-
zoekend tegen Kornelia'* moeder-
lyke boezem Geen kleutertje klimt
bij vader-opa Kers op schoot. De
kinderen schelden alleen maar. Ze
tieren met heel het beeldende 'aal-
vermogen waarover deze kleuters
beschikken. Ze wensen hun pleeg-
ouders alle denkbare dode Hike
kwalen En slopen hun huis. Ze g
treiteren hen net zo lang tot de
oude mensen hun geduld verliezen c
en teniaknaHen En Kees kdn knal- jj
len Hij heeft er tegenover Kome'ia p
nooit gebruik van gemaakt, maar v
nu blijkt dat hii de taal der grote
stad ook kent' Fn zo raast dan r.
de wilde haat r«rh uit, waar de
liefde wonen wilde.
miebel.
