Tu/intig dagen op een TANKER
vprookjeó van ^C.^.c&ncleróen
Tekeningen: BOERGE PRAMVIG
21. „Dat u toch een vreselijk gezeur
met die mensen!" zei de kamerpoes tot
de keukenpoes. „Nu is het weer mis tus
sen Babebte en Rudy." „Daar houd ik
niet van." zei de keukenpoes. „Ik ook
niet." zei de kamerpoes.
Babettes ring had Rudy verloren, en juist
door dat verlies had Babette hem terug
gewonnen. Hij kwam weer in de molen;
het begon met een kus en het eindigde
daarmee. Zijn grote fout was geweest, dat
hij aan Babette's trouw had kunnen twij
felen.
Ze zouden nu spoedig gaan trouwen
Maar niet in het huis van de molenaar
zou de bruiloft gevierd worden; Peettan
te wilde, dat de bruiloft bij haar *zou wor
den gevierd, en de huwelijksvoltrekking
zou plaats vinden in de mooie, kleine
kerk in Montreux.
En zo is het gebeurd. Rudy en Ba-bette
waren een knnp paar en zij leefden ge
lukkig vele jaren.
Q,zv\ gouden óchat
1. De vrouw van de tamboer was naar
de kerk geweest. En zij haastte zich om
thuis te komen. Want daar wachtte Peter,
haar jonge zoon. waarop zij en haar man
erg trots waren.
Ze nam het kindje in haar armen en
zei: „Mijn gouden schat, mijn rijkdom
en zonneschijn!" En als haar man haar
zo bezig zag, sloeg hij van blijdschap een
roffel op de trommel.
Peter was een jongen vol levenslust.
Hij had een mooie stem en kon prachttg
zingen. Hij had rood haar en daar plaag
den de straatjongens hem wel eens mee.
Maar Peter, hoe klein hij ook was, was
van hen helemaal niet bang. De dichtst
bijzijnde jongen gaf hij een stomp in zijn
buik. Daarvan hadden de anderen niet
terug en maakten dat ze weg kwamen.
2. De stadsmuzikant was heel voornaam.
Maar hij mocht Peter graag. Hij gaf hem
een viool en leerde hem spelen; de jon
gen had er aanleg voor. hij zou meer
worden dan tamboer, hij zou stadsmuzi
kant worden.
..Soldaat wil ik worden!" zei Peter, want
hij was oog maar een heel klein kerel
tje en dacht, dat het "t verrukkelijkste ter
wereld was een uniform en een sabel te
dragen.
„Je moet leren gehoorzamen aan het
trommelvel! Trommelom. kom, kom!' zong
de trommel.
Peter groeide op tot een flinke jongen
en hij deed niets liever dan soldaatje
spelen. En toen kwam er echt oorlog. De
soldaten moesten naar de grenzen. Peter
ging mee. En zijn vader zag in gedachten
zijn zoon al als een beroemd soldaat uit de
oorlog terugkeren.
De stadsmuzikant vond 't jammer, dat
Peter de stad had verlaten. Hij had be
ter bij de muziek thuis kunnen blijven.
2. „Roodkop!" zeiden de soldaten en
Peter lachte. Het was een flinke jongen,
hij had een opgewekt humeur en dat is
de beste veldfles, zeiden de oude kame
raden. In weer en wind. doornat tot op
zijn huid. moest hij onder de open hemel
heel wat nachten buiten hagen, maar
■ijn goede humeur behield hg. de trom
melstokken sloegen: ..Trommelom! Alle
man op!" Heus, hij was een geboren
tamboer.
Men raakte slaags; de zon was nog
niet op. maar het was morgen, de lucht
was koud, de strijd heet. De kogels on
granaten vlogen naar »Ue kanton, maar
voorwaarts ging het.
De kleine tamboer keek met een heel
vergenoegd gezicht naar de regimenU-
hond, die voor hem uit sprong, echt blij,
alsof alles maar een grap was.
Maar Peters moeder zat heel bedroefd
thuis Als haar jongen maar niet gewond
werd. Zou se hem wol levend terugzien?
Wekelijkse bijlage Zaterdag i November 195S
Neder'andse
iankvloot
neemt eervolle
plaats in
VJ
rends in de stage regelmaat, waar
mee de tankers hun reizen maken.
Zij zijn hechte en betrouwbare scha
kels in de wereldomvattende aard
olieindustrie.
Op de olievelden van Abqaiq aan
de Perzische Golf, doen de boorto
rens hup werk. Daarna stroomt de op
gepompte aardolie over een afstand
van zeventienhonderd kilometer
dwars door de woestijnen en geberg
ten naar Sidon, aan de kust van de
Middellandse Zee.
Tankers zorgen dan voor het ver
voer naar de Westelijke comsumptie-
gebieden. Deze imponerende pijplei
ding voorziet tientallen tankers van
alle nationaliteiten van vracht en be
spaart de schepen een enorme om
weg door het Suezkanaal naar het
winningsgebied aan de Perzische Golf.
In de toekomst zal dit aardolie
transport per pijpleiding mogelijk
zelfs continenten verbinden, maar zo-
"Itl ET de regelmaat van een busdienst vaart een schip heen en weer
tussen een raffinaderij in Rotterdam-Pernis en de rede van Sidon,
een kleine, Oosterse havenstad aan de voet van het Libanongebergte.
Het is de tanker Caltex Pernis. Prompt drie weken na de uitvaart
meert het vaartuig weer in de Petroleumhaven, met zestienduizend
ton aardolie klotsend in de. ruimen. Slangen worden aangekoppeld,
pompen in werking gesteld en nauwelijks twintig uur later vaart de
tanker opnieuw dezelfde, met rode inkt op de zeekaarten uitgezette
route.
lang die toekomstdro
men niet verwezenlijkt
zynzorgt de wereld-
tankvloot (bijna drie
duizend schepen en een
gezamenlijke tonnage
van dertig millioen)
voor dit uitermate be
langrijke vervoer.
DE Nederlandse tank-
vloot neemt een eer
volle negende plaats in
op de ranglüst en heeft
een laadvermogen van
meer dan een millioen
ton. In 1953 verscheep
ten onze tankers een
behoorlijke portie van
de fabelachtige hoeveel
heid aardolie (350 mil
lioen ton), die toen
in tankcompartimenten
over alle zeeën en oce
anen werd vervoerd.
Dank zy deze be
trouwbare diensten kun
nen oliestelletjes en
noodlampjes branden,
verheffen vliegtuigen
zich in de lucht, snort
het verkeer over de
wegen, brommen trac
tors hobbelend over de
akkers en wordt kortom
zo ongelofelijk veel ac
tiviteit teweeggebracht,
dat heel onze bescha
ving in chaos en ver
wildering ten onder zou
gaan als er geen tan
kers meer op de wereld
zeeën gesignaleerd wer
den. De toepassing van
aardolie is zo veelomvattend, omdat
ook de petro-chemische industrie
steeds meer grondstoffen aan deze
vloeistof onttrekt.
Aardolie wordt ook, om maar enke
le voorbeelden te noemen, gebruikt
voor dc lippenstift van een bakvis en
het plastic lepeltje in uw jampot.
De verwerking van het ruwe pro
duct wordt een steeds belangrijker
factor in ons economische leven. In
1952 werd in onze raffinaderijen ze-
Als de tanker ontballast en dus geheel leeg is,
verheft de boeg van het schip zich bijna geheel
uit de golven. De Caltex Pernis ligt voor de
kust van Libanon, gereed om de zestien mil
lioen liter aardolie aan boord te nemen.
ven millioen ton aardolie verwerkt,
voor een klein deel opgepompt uit
eigen bodem en de waarde der uit
gevoerde producten was in datzelfde
jaar rond 600 millioen gulden. Ons
land is na Engeland en Frankrijk de
derde Europese exporteur van aard
olieproducten.
De tankers met de rode ster op hun
schoorsteen geven wel 't sprekende
voorbeeld van de feilloze regelmaat
in deze industrie. In vergelijking met
moderne tankschepen, waaronder ko
lossen zijn van zo'n 45.000 ton, Is de
„Pernis" een eenvoudig vaartuig.
Het werd tijdons de oorlog in serie
gebouwd op een Amerikaanse werf
en heeft dus niet het uitgebreide com
fort, dat de nieuwste tankers ken
merkt. Men herkent het tankschip di
rect aan de min of meer traditionele
vormen.
Om het brandgevaar te beperken is
de machine in het achterschip gebouwd,
het „kasteel" met de brug bevindt
zich ongeveer midscheeps en tussen
beide verhogingen strekt zich het dek
uit als een ijzeren vallei.
Beurtvaart tussen Sidon en Pernis
DE opvarenden komen gehaast en
jachtig aan boord terug. Twintig
uur is een streng limiet, voor iemand,
die in drie weken vrouw en kinderen
niet heeft gezien, maar de onverbid
delijke wetten van de tankvaart ge
dogen geen langer intermezzoDe
bemanning heeft een vreemd bestaan,
onder de ban van regelmaat en tem
po. tussen een eindstation met geu
rende citroenbomen en besneeuwde
berghellingen en het vertrekpunt bij
de stalen wildernis van een olieraf
finaderij in het mistige vaderland.
Stipt als beurtvaarders varen de
Caltex Pernis en haar vijf zustersche
pen hun pendeldiensten, zonder dat
eon vreemde havenstad of een tro
pisch landschap enige afwisseling
brengen.
Niemand zet ooit een voet aan wal
in de Libanon, met uitzondering van
de gezagvoerder Wiebren Reinouds
van Haga. En zelfs hij moet zich nog
het vuur uit de sloffen lopen om zijn
zaken te kunnen afhandelen.
Eerste stuurman Friedrichts heeft
al minstens veertig reizen gemaakt
naar Sidon, maar de bonte gemeen
schap van dit havenstadje bleef hem
volslagen vreemd. Soms staat hij uit
te kijken naar het land, maar zijn
werk staat hem niet toe het schip
te verlatenHet laden van aard
olie is zo geperfectionneerd, dat in
vijf, zes uur alle compartimenten tot
de rand toe zijn gevuld.
ZOLANG het drieweekse verlof geen
onderbreking brengt, zijn de op
varenden van deze tankers maanden
lang op zichzelf en het schip aange
wezen. De koers kan men wel dro
men en zelfs de liefelijke kusten van
Spanje en Portugal en het diepblauwe
water van de Middellandse Zee met
de prachtigste kleurschakeringen, ver
liezen na twintig reizen een groot deel
van hun bekoring.
Soms doen zich aan boord dan ook
verschijnselen van „tankeritis" voor,
welk woord een vage aanduiding is
voor alle gevolgen van sleur en ver
veling. Ontspanning is het beste voor
behoedmiddel tegen deze kwaal en dit
wordt dan ook in een extra dosis toe
gediend. Sinds kort worden op de Cal-
tex-tankers complete speelfilms ver
toond, maar zelfs dit is niet bij mach
te om het tijdschema in de war te
brengenI
Er is overigens ook iets fascine-
"3-ler\ót
De herfst is tceer gekomen
en tussen de bomen
liggen de blaren
op hopen
bijeen.
Herfst, de avond van 't jaar
kwam weer
met de eerste regenvlagen
en de eerste koude dagen
En de zonnige zomer
Mies Vreugdenhil.
Na een dag, waarop iedere matroos heeft meegeholpen om het dek te
verven, komen somt zware rollers overspoelen, die de tanker weer van
zijn nieuwe jasje beroven.
OVERAL verspreid staan de tank-
hoofden, die gelijkenis vertonen
met grote kookpotten. Zij bekronen de
vele door langs- en dwarsschottcn ge
scheiden compartimenten. Overal
slingeren zich de buizen, er zijn hon
derden afsluiters en het hart van dit
uitgebreide systeem Ls de pompka-
mer, een diepe schacht waarin het
olieverkeer wordt geregeld. Boven de
stalen wildernis van het dek loopt
over heel het schip een smalle lucht
brug, die kattenloop wordt genoemd
en nog begaanbaar is als zware stort
zeeën tussen de tankhoofden uiteen
slaan.
Nadat op de rede van Sidon het
ballastwater is uitgepompt, wordt het
schip snel geladen. De aardolie, die
al een reis van 1700 km door de
„tapline" achter de rug heeft, is op
geslagen in enorme tanks op de hel
ling van het gebergte.
Door het hoogteverschil stroomt de
olie met grote kracht in een onder
zeese leiding, die ongeveer twee km
uit de kust via een rubberslang, die
door sleepboten wordt opgevist, aan
(Vervolg op pag. 2).
