Blad
VROUWEN SCHILDEREN
Daar komt de bruid
Advertentie van1400 pagina's
en ons HUIS
Dwergsinaasappeltje
Wij zijn allen zondaars
NIEUWE 1EIDSCHE COURANT
werk van elf kunstenaressen
„VROUWEN SCHILDEREN" dat is de titel van een ten
toonstelling die tot 20 November wordt gehouden in het Gemeente
museum van Arnhem. Elf vrouwen tonen daar haar werk en van
die elf zijn er al vier overleden. De jongste van de nog levende
exposanten is 64 jaar, nl. Charley Toorop. De oudste is 86 jaar, nl.
M. P. v. Regteren Altena. Men kan het dus geen jonge kunst noe
men in Arnhem, eerder levenswijze kunst.
Met de Nederlandse schilderessen wil ik beginnen omdat die
het hoogst in aantal zijn. In enkele kabinetten op de eerste ver
dieping van het Arnhemse museum hangen werken van de zgn.
Amsterdamse Joffers. Dat is geert scheldnaam, doch veeleer een
ere-titel. Die Amsterdamse Joffers waren tijdgenoten en vriendin
nen. Bij alle verschil in schilderwijze, waren ze ook wel richting
genoten; allen waren echt 6choonheid-dronken.
Maar hoe zal het nu eigenlijk
Het huwelijk van de 15-jarige
prinses Virginia Ira Fürstenberg
met de 31-jarige prins Alfonso
Hohenlohe Langenbürg, dat de
vorige week in Venetië werd vol
trokken, heeft niet alleen in de
stad zelf veel belangstelling ge
trokken. Een groot aantal kranten,
uit Engeland vooral, heeft verslag
gevers gezonden om van deze ge
beurtenis een mooi verhaal te
schrijven want, nietwaar, voor
een sprookjeshuwelijk als dit
wordt gaarne een plaatsje inge
ruimd op de voorpagina.
MEVR. VAN REGTEREN ALTENA is
niet direct met het beste werk verte
genwoordigd. Een enkel stuk slechts
herinnert aan haar goede tijd, toen ze
met soms fraaie Vermeer-tinten wist te
verrassen. Ket kleurgevoel was trouwens
altijd haar sterkste zijde. In later werk
heeft ze iets van het realisme van vroe
ger losgelaten en is ze heel erg zwak
in de vormbeheersing geworden.
BETSIE WESTENDORP-OSIECK toont
beter werk. vooral die uitnemende aqua
rellen, vlot en bewegelijk, fraai var
kleur, speels soms. Een vrouw met durf
zou men kunnen zeggen. Niet brutaal,
maar wilskrachtig en levenslustig.
JACOBA SURIE is een der toonaan
gevende Amsterdamse impressionisten
geweest. Haar werk is niet zo optimis
tisch, meer naar het verstiltj-tragische
toe, in veelal donkere, maar zuivere
tinten. Wat zij zocht was de sfeer, wat
zij schilderde was de binnenkant. Een
geniaal doek als „Het zieke meisje" b.
i expressie, die di
rhiedenis.
ANS V.D. BERG is naast haar
een vrij zwakke verschijning, die
wat worstelde met haar kleur ei
wie eigenlijk het zeer gevoelige element
aantrekt. Van haar maakte Jacoba Su-
rie een knap portret, dat ook op de ex
positie hangt.
NELLY BODENHEIM is bij jong
en oud misschien wel het bekendst.
De jongeren genieten nog wel van
haar talrijke illustraties in kinderboe
ken en de ouderen weten zich die il
lustraties nog heel goed te herinneren.
Het is bijzonder bekoorlijk en echt op
het kind ingesteld tekenwerk, waar
van er op deze expositie verschillende
orginele tekeningen zijn te zien, o.m.
een hele serie voor „Handje plak".
Ook zijn er kinderboekjes.
JO BAUER-STUMPFF weduwe van de
bekende schilder Marius Bauer, toont in
haar later werk, ondanks haar 82 jaren,
meer tot een lente-stemming te komen.
Het is alles veel lichter en moderner
geworden, zachter ook van tint, met iets
Franse inslag.
COBA RITSEMA heeft de laatste 15
jaren niet meer geschilderd en van haar
hangen er dan ook de vroegere grote
doeken, die zo'n beetje Breitner-invloed
hebben. Alles is breed geschilderd en
sterk van uitdrukking.
LIZZY ANSINGH is dan de laatste van
die Amsterdamse Joffers. Zij kreeg haar
bekendheid vooral door de poppenschil
derijen. In Arnhem zijn het echter niet
alleen poppen. Het merkwaardige is dat
een van haar laatste werken met een
Japanse pop beslist niet sterk is van
compositie en kleur. Prachtig is het por
tret dat ze van Coba Ritsema maakte.
Monumentaal haar grote doek naar Lu
cas 10:40. de eten-bereidende Martha.
Eerlijk gezegd vind ik het jammer dat
er niet meer van die vroegere poppen-
3ntereóóante
expoóitie
in cArnhem
schilderijen zijn, want daarin lag toch
haar kracht. Die ,fijne intimiteit, dat
speelse spel der poppen, diepzinnig
soms, altijd boeiend.
CHARLEY TOOROP is de Ned. schil
deres. die niets met de Amsterdamse
Joffers te maken heeft. Zij mist he>
vrouwelijke in haar werk, het vrouwe
lijke dat juist aan de kunst der Amster
damse Joffers zulk een charme verleent.
Charley Toorop is stoer, hard, sensueel,
maar altijd eerlijk. Voor haar Is een
aparte zaal ingericht en de collectie die
hier bijeengebracht werd, is uitzonder
lijk goed te noemen. Het opvallendst is
wel het verschil in de twee zelfportret
ten, één uit 1932: fel, onverzettelijk,
hard en brutaal; één uit 1954: milder
tint. wel onverzettelijk maar niet
hard meer. eerder verward. Die milde
re stemming is trouwens op meer van
haar latere schilderijen merkbaar. Ook
zij is naar een lentesfeer toegegaan,
zonder iets af te doen aan die enorme
expressie, die soms wel eens iets
een maniertje had, maar soms ook door
de koude nuchterheid heen iets van
gevoelig hart deed verraden.
Appelen met
gehakt gevuld
Volgens de Engelsen houdt men door een
appel per dag te eten de dokter van de
vloer. „An apple a day keeps the doctor
away", zeggen ze dan. Wy voor ons laten
dat gezegde maar voor wat het is, maar het
is een feit, dat appels een waardevolle by-
dra se in de vitaminen- en mineralenvoor-
aiening kunnen leveren.
De vitaminen bevinden zich zowel onder
als in de schil. Daarom kan het iets voor
hebben de appel met schil en al te eten,
mits u hem goed afwast. Het vitamine C-
gehalte van de appel hangt oj. af van de
hoeveelheid licht, die de vrucht heeft gehad
tydens de groei en van hetgeen wy er mee
doen na de oogst, dus van het bewaren en
Wordt de appel in koelhuizen bewaard,
dan gaat er heel weinig vitamine C verloren.
Veel minder dan by opslag in huis, waar
mee bovendien veel zorg gepaard gaat. Al
zyn appels ook gezond, de plaats van groente
kunnen zy in het menu niet innemen. Geeft
u appelmoes of gestoofde appelen by de
warme maaltijd, laat er dan ook een schaal
met groente of een groentensla op tafel ver-
Voor appelen met gehakt gevuld heeft u
nodig: 4 middelmatig grote appelen, 250 g
gehakt, een kleine ui, 50 g ontbijtspek, een
klontje boter of margarine, zout, desge
wenst peper, nootmuskaat en/of kruidnagel.
De appelen wassen en er een kapji
afsnijden. Het klokhuis uit de appelen
nemen en het grootste deel van het vrucht
vlees, zodat een stevig bakje overblijft. Het
vruchtvlees, dat uit de appel gesneden is,
fynhakken evenals de schoongemaakte ui.
De ui in de boter of margarine licht bruin
bakken. Het gehakt, zout en desgewenst
specerijen toevoegen en het geheel met
het deksel op de pan nog vyf minuten
stoven. De uitgeholde appelen vullen met
het gehaktmengsel en bedekken met een
plakje ontbijtspek. De appelen in een vuur
vaste schotel of pan zetten. Een weinig
water er om schenken, de schotel of pan
sluiten en de appelen in ongeveer 20 minu
ten gaar laten worden.
Deze gevulde appelen geven by aard
appelen en een groente als bieten, rode
kool of prei.
KATHE KOLLWITZ is de Duits!
fische kunstenares, die leefde
Kollwitz. Maar het is zo jammer dat 2
heel haar kunst heeft doortrokken ihl
een soms sterk opgeschroefd sociaal
element. Ze zocht de zelfkant
samenleving op, zoals b.v. in de haven
kroegen van Hamburg.
Het was m.i. geen noodzaak meer
voor haar kunst, maar
zelfbevrediging. Net zo goed als de
verbeelding van die moederhartstocht
bij het dode kind. Het is voor mij al
tijd een beetje op de spits gedreven
tragiek, hoe zeer ik grafisch het werk
van Kat he Kollwitz ook bewonder.
Het is uitzonderlijk knap en suggestief.
Maar de tendens is zo uitzichtloos.
SUZANNE VALADON is dat niet in
haar werk. Alhoewel het moeilijk is
deze schilderes (die leefde van 1867—
ergens or.oer te brengen, zou ik
haar bij de expressionisten willen re
kenen. En dan wil ik gelijk zeggen dat
de zaal met werken van Valadon
mij het hoogtepunt van deze tentoon
stelling is. Het hoogtepunt omdat Su
zanne Valadon èn geestelijk, èn tech
nisch, èn artistiek boven al die andere
exposanten uitsteekt. Er zijn critici die
het werk van haar thans 72-jarige zoon
Maurice Utrillo belangrijker vinden.
Voor mij is de moeder veel oprechter,
veel sterker ook in coloriet. In brede,
karakter te vangen. Haar
grote doek ..Blauwe kamer" b.
uitdagende vrouw, is
kracht die men eigenlijk niet bij een
w. en zeker niet bij een Frangaise,
verwachten. En dan die prachtige
volkse naakten me'. om .een 1
Jos de Gruyter te gebruiken
eigenaardige schoonheid van een soort
plebejisch classicisme". Het werk van
Suzanne Valadon is van een directheid,
die zelfs Charley Toorop niet wist te
bereiken.
Dat is dan in het kort een overzicht
in de expositie „Vrouwen schilderen"
het loont de moeite eens een mid-
huis", die gegev
zal worden van 17 tot
22 October op de volks-
hogeschool ..Overcinge" fcels
te Havelte (Dr.). Het is
- Mevrouw
gedachtenwisseling over Nort te Den Haag zal „Ons huis is te klein
emene inleiding Voorts werken nog
cursus houden en schillende dames
wakker wil roepen of e heer h. v. Leeuwen, heren aan deze c
verlevendigen. Daarom architect te Rotterdam, mee.
Gehoord:
Orb
dat de N.V. Organon
crème in de handel heeft gebracht die
zowel 's nachts als overdag gebruikt
kan worden. De naam is Endocil en
de crème bevat noch oestrogeen,
noch androgeen hormoon, doch hor
monen. die geen onaangename
werkingen hebben.
Gezien:
een stola, waarvan de franje ni«
bestond uit uitgerafelde uiteindei
maar uit lussen, vervaardigd va
heel smal genaaide bandjes va
dezelfde stof.
Gelezen:
in Mode-nieuws", dat de Westduitse
textiel-industrie bezig is met het
vervaardigen van een honderd pro
cent synthetisch weefsel, dat bestaat
uit celwol (42%) en perion (58%).
Men sou daarmee kunnen bereiken
dat de soepele stof zich leent voor
het vervaardigen van modieuze ja
ponnen. terwijl die stof toch voor
de winter voldoende warmte biedt.
He'. latsle zelfportret (uit 1954)
van Charley Toorop, thans ge
ëxposeerd in het Gemeentemuseum
te Arnhem op de tentoonstelling
„Vrouwen Schilderen".
Een Londense leerling-journalist heeft
de moeite genomen om de verslagen van
acht verschillende kranten met elkaar
te vergelijken. De uitkomsten waren ver
rassend, want vrijwel geen enkele
(Engelse) krant bleek precies op de
hoogte te zijn van de oorzaak, waardoor
prinses Ira te laat was verschenen op
haar eigen bruiloft, zo lazen wij in de
Manchester Guardian.
Hoeveel minuten was ze over tijd?
Volgens de kranten, in alphabetische
volgorde van A tot en met I gerang
schikt (veiligheidshalve had de leerling
journalist de namen van de kranten maar
A 70 minuten
B 55 minuten
C 55 minuten
D meer dan een uur
F een half uur
G een vol uur
H 63 minuten
Hoe kwam het, dat ze zo laat was?
Volgens krant A: er moest op het
laatste nippertje nog allerlei aan
haar bruidsjapon gedaan worden.
B Toen Ira wakker werd, mom
pelde ze: ,Jk kom te laat voor mijn
bruiloft. Wat zal dat een grap zijn".
C „Waarom ben je zo laat?''
i vroeg iedereen. Zij glimlachte ge-
i heimzinnig. D „Er waren veel
fotografen die foto's van me nemen
I wilden. En mijn kapper is in het
water gevallen, en de bloemen arri
veerden niet op tijd". E „Ik haast
me niets. Wanneer ik te laat wil
komen, dan kom ik te laat. Laat
ze maar wachten". F Zij stond
er op dat de fotografen foto's van
haar zouden nemen voor dat ze
naar de kerk ging. G Het kwam
door moeilijkheden met haar
bruidsjapon en haar kapsel. H
„De fotografen hielden me zo lang
op". I Een journalist en de kapper
van de bruid vielen in het i
door een ongelukkige manoe
bij de landingssteiger.
dagje in het Gemeentemuseum
Arnhem door te brengen. Al was het|
alleen maar om de twee topfiguren: Su-
e Valadon en Charley Toorop. Zij
hebben het overtuiger.de bewijs gele
verd, dat vrouwen ook op kunstgebied
iets te zeggen hebben.
Corn. Basoski.
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllillllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
Volgens krant A: Monsieur Alexan
dre, de bedrijvige kleine Parijse kap
per, dribbelde achter haar aan om
nog een laatste hand te leggen aan
het kapsel. Hij boog te ver voorover
en tuimelde het water in, een vrou
welijke fotograaf in zijn val meesle
pend.
Maar volgens krant B was het zó ge
gaan: „Prinses, prinses." riep Alexan
dre, „ik ga met u mee in de gondel".
En hij viel in het water. „Prinses,"
Jilde een vrouwelijke fotograaf, „kijk
eze kant eens op." En ze viel in het
Krant C: De kapper van de bruid viel
in het water toen hij op weg was naar
de plechtigheid. D Zie boven. E
„Prinses." riep Alexandre, „ik ga
met u mee in de gondel om uw kap
sel helemaal in orde te brengen."
„Dat doet u niet," zei prinses Ira. Hij
stapte naar beneden waar de gondel
geweest zou zijn en plofte in het wa
ter. Boven het lawaai uit hoorde ik
het gegil van een blonde fotografe,
die óók in het water viel.
F De Poolse gravin Growonski raak
te zo .opgewonden dat ze in het ka
naal viel. G Het waren twee foto
grafen, een ervan was een meisje.
H. Twee gasten, een man in een
jacquet en een vrouw in een zijden
japon. I zie boven.
Hoe gedroeg de bruid zich in de
kerk? A Ze zat te giechelen onder
haar sluier. B Ze glimlachte aan
een stuk door. H Ze gedroeg zich
uaardig: kalm, koel, glimlachend.
G Ze was zeer beheerst, schoon en
stralend gelukkig.
Hoeveel fotografen waren er? A 90.
B 250. C ongeveer 100. G
meer dan 70. H 50.
Wie leidde de dienst? A Graaf
Strachwitz, een Franciscaner pries
ter, familielid van de Hohenlohes. B
Een Franciscaner monnik, Graaf
Strachwitz. C Een neef van de
Fürstenbergs Graaf Strachowitz, prior
bij de Franciscaner monniken in Oos
tenrijk. D Een familielid, hoofd
van de Franciscaner orde in Rome.
G Abt Strachwitz, een Oostenrijk
se priester. H Abt Strachwitz, een
ver familielid van Ira.
Hoe antwoordde de bruid op de vragen?
E Scherp, rustig en helder. F
„Ja." fluisterde zij. G Ze ant
woordde „Ja" op nauwelijks hoorba
re toon. H Ira's Ja" was schier on
verstaanbaar.
Was er een orgel of een harmonium?
A. B, C en G: een orgel. D een
klein harmonium werd bespeeld door
een maestro. H Handels „Largo"
brak los uit een eenvoudig houten har-
Hoeveel gasten waren er? A 250. F
Iedere stad en ieder dorp heeft wel
een oudste inwoner. Misschien is het
beter om te spreken txin inwoonster,
want de statistieken hebben uitgemaakt
u kon het de vorige week nog lezen op
Blad Zij) dat de vrouwen ouder worden dan de mannen.
Moskou heeft dan ook een< vrouw, die met de eretitel „oudste
inwoner van de stad" mag prijken. Een titel, die Lyubow Valentino va
Puzhak dubbel en dwars verdient, want zij is kort geleden.... 122 jaar
geworden. Ze woont al meer dan tachtig jaar in de Russische hoofd
stad, trekt graag op met haar jonge vriendinnetjes, borduurt veel,
wandelt, doet nog zelf haar huishoudenZe is nog nooit in haar
leven ziek geweest. Wel kras, vindt u niet?
de voorpagina nemen. rouwen
legen beginnen met de acht»
waar de grote advertentie» staan
ingewyden spellen zy die i
elk r
ook.
tal he
Of het helemaal waar ia.
zeggen! Maar in elk geval moet het
zulke vrouwen een heerlijkheid zyn te
grasduinen, in de letterlyke betekenis van
het woord, in die advertentie die wy
dezer dagen onder ogen kregen en die
maar liefst 1400 pagina's telde!
U snapt het al, dat was geen krant, maar
een aanzienlijk boekwerk. Het was Ame
rikaans en het was uitgegeven door de
heren Sears, Roebuck en Co. in IS'ew
York. Men kon het eigenlijk wel be-
Wat zijn de invloeden van de veranderde eisen en inzichten op
de verhouding van de woon- en werkruimten; op de keuze en de
schikking van onze meubels; op het gebruik en (dus) de keuze van
de kleine en grote dingen die ons dagelijks omringen? En in hoeverre
zijn wij er met name in geslaagd de in deze hulp-loze tijd vereiste
uiterste doelmatigheid te combineren met een stijlvolle bewoning,
waar het karakter van de bewoners getrouw in is weerspiegeld?
Dat zijn vragen, die zijn niet alleen huis- zal met de cursisten van
naast vele andere aan vrouwen of kamerbewo- gedachten wisselen over
de orde zullen komen ners welkom, maar ook woonruimte-indeling,
op de cursus „Wij en maatschappelijke werk
sters, woninginspectri- De
ces, gezinsverzorgsters tecte
verkoopsters in win-
warenhuizen.
welriekende
bloemen
binnenhuisarchi-
evrouw C. Nico-
laiChaillet te Emmen
houdt inleidingen over
de onderwerpen „Een
Weijers huis vol kinderen''
zwaarlijvige folder
rrkt land
deze is in
als Amerika vanzelfsprekend grote
dat in ons land sou zyn. Als we hier iets
nodig hehhen, een fluitketel of een hoed
of een schooltas, dan gaan we naar de
desbetreffende zaken en doen onze keus.
Maar die keus is in de afgelegen dorpen
en dorpjes van de Ver. Staten maar zeer
beperkt, en om even naar de stad Ie gaan
is meestal geen gelegenheid. Afgezien nog
van het feit dat met zo'n uitstapje meestal
een dag of wat gemoeid zyn.
Vandaar dan die dikke hoeken, die de huis
vrouw en met haar het hele gezin door
bladeren en waaruit ze allemaal wel iets
gading kunnen kiezen. Men kan
op i
formulie
en invullen, dus dat is al heel een
voudig. En na verloop van tyd wordt alles
opgestuurd, wat men via zo'n formuliertje
besteld heeft.
En we kunnen ons voorstellen dat zo'n
gezin het hart ophaalt aan de foto's of
vrolyk gekleurde platen in dat hoek,
waaruit blykt dat er badzout en hoogte-
zon te bestellen is, motor-onderdelen en
tuinzaden, hobbelpaarden, bonbons, hor
loges. mantelpakjes, schrijfmappen,
vitaniinetablettrn, verf. roestvrije wind-
wysers, pantoffels, meubelen, vederlicht
maar ook degelijk ondergoed, verpleeg-
sterssehorten en nog véél meer!
Menigeen heeft wel eens een sinaasappelpit geplant en
daarbij de heimelijke hoop gehad, een boompje met heuse
sinaasappels in huis te krijgen. Meestal liep dat faliekant uit.
De pitten komen wel op; het worden lange scheuten met groene
bladeren. Maar bloemen en vruchten? Geen schijn van kans!
Dan doet de dwergsinaasappel het beter. Die bloeit al als
de plant nog maar heel jong is, met zeer welriekende bloemen.
Die bloei valt in Mei, tenminste, dat is wel de regel.
Geef in de winter de Citrus
Japonica (zo is de deftige
naam) een lichte en niet te
warme plaats. Ook geve men
slechts weinig water. Dat wa
ter moet vrij heet zijn en men
moet het op de schotel gie
ten. Niet op de aarde! Na een
kwartier moet het niet opge
nomen water weggedaan wor-
W" zijn allen zondaars, uur, vindt
gelooft
van mij, dat er geen men
sengroep meer onheil ge
sticht heeft dan de volge
lingen van Jezus."
ken vaatkliek der vorige
avond, moet alle vuile kar
weitjes opknappen, waar
voor mevrouw haar neus
Deze verschrikkelijke be- ophaalt, dat voorwerp
vroegere tijd betreft. Maar kend zijn, bijna dagelijks baar om de wondere zorg
doen! M.) en dan: „Maar van God, die ondervon-
ik ben een man met bui- den is. Even heeft deze
tengewoon veel ervaring, briefschrijver zich laten
J alle gaan in een misplaatste
jaloersheid. En dat is men-
dan gevuld zijn), de lui
men, grillen, nukken van
haar humeur moet slik-
die de derde week van Sep- ken, de vernederende be-
tember ons bracht, ontving, jegening van mevrouw's
Uit enkele van deze brieven kinderen. De vaak voorko-
schuldiging werd geuit
een van de brieven, die ik
in de schone zomerse dagen,
ik mag toch wel constate
ren, dat de meeste huis
vrouwen nu geen hulp
meer bekostigen kunnen?
En u kunt van mij toch
niet verwachten, dat ik
een zó uitgebreid en in
gewikkeld probleem in een
zó kort bestek van alle kan- loos was
ten belicht?
ben de wereldbol
windstreken ingetrokken,
enz..." Even later heeft de
heer Van der H. het over
de jaren, waarin hij werk-
laag
selijk. Het is de strijd tus
sen het boze en het goe
de, die in ons aller leven
woedt. Bovendien, mijnh.
kwam mij zóveel verbitte
ring om eigen lot, zóveel
misplaatste jaloersheid te
gen, dat ik me vanbinnen
opeens diep ongelukkig
voelde. Niet om beschim
pingen, die mij persoonlijk
betreffen. U mag mij uit- ^TAAROM moet dat
mende onzedelijke bedoe
lingen van de heer des hui
zes of diens zoon. Om dan
na haar dagtaak juist vóór
het eten naar huis te moe
ten gaan."
maken voor al wat lelijk is,
als dat u goeddunkt, want
inderdaad, er mankeert aan
mij een heleboel. Deswege
zal ik alle opbouwende cri-
tiek graag ter harte nemen
en als u ten onrechte be- fPa.ar
critiseert of scheldt, wèl
dan leg ik het rustig naast
me neer. Maar al die onte
vredenheid, dat jaloerse
gif-spuwen op de naaste
zie ik in letterlijke zin als
ten hemel schreiend.
zo,
mijnheer Van der H.?
O zeker, zulke wantoe
standen zijn er hoewel
ik niet geloof, dat dit te
genwoordig véél voorkomt
maar moeten we dan
generaliseren?
de overbelaste huismoe
der. En die belichting is
in zo'n kort stukje nóg
maar ten dele. En denk
nu als 't u blieft niet,
dat ik een voorstandster
ben van om Christus' wil,
of uit liefde tot de naas
te. de dingen maar op
een koopje doen. Dit vind gel: „Wij zijn allen zon-
steunbedrag ontving als ge- T., bent u wat die kin-
volg van een loonpolitiek derbijslag betreft, abuis,
van de toenmalige C. H.
wethouder (volgt de naam) Ee" briefschrijfster heeft
die klakkeloos de Colijn- het over „Mevrouwen, die
politiek uitvoerde en daar- noK steeds denken, dat het
na als beloning burgemees- mensdom uit twee klassen
ter werd. Wat er aan kle- bestaat: de ene die de
ding via de diaconie door meisjes nodig heeft en de
mede-Christenen werd be- andere, wiens plicht het is
schikbaar gesteld, tart elke o™ ze te.leveren." Hè, hè.,
beschrijving." En dan volgt wat een bittere, schampere
de hierboven geciteerde
gelooft u maar
ik het, nadat in blad Zij
een artikel over het ver
dwijnend beroep van dienst
meisje gestaan had, in
een volgend nummer op
nam voor de boven haar
krachten werkende huis
vrouw in Nederland, moet
de ik dan ineens hele verha
len krijgen over die ego
die ons allen precies die istische, uitbuiterige, luie,
plaats en die taak in het schandelijk onchristelijke
leven heeft toegewezen. „Mevrouwen" met haar
waar we nu staan.
Voelt u, die het volgende
zélf geschreven hebt. nu
niet het gifangeltje erin?
elf kinderen. Nee. geen
dienstbode. Die heeft een
gewone burgervrouw uit de
3e Hollandse stand niet no
dig. Wèl een vrouw uit een
andere stand met veel min
der kinderen, maar méér
inkomen, en even verder:
„Zoudt u dienstbode willen
zijn? Kruip eens in dat vel
letje van zo'n meisje.
Komt 's morgens om 8
zedelijke mannen?
Die zijn er, zeer zeker.
Maar even zeker zijn er
egoïstische, veel-eisende,
luie, in haar daden on
christelijke dienstmeisjes.
Noemt u mij eens één
categorie mensen op,
waaronder zich geen
„draken" bevinden? Van
zelfsprekend verheug ik me
zeer over de sociaal ver
beterde positie van het
dienstmeisje. Ik noemde
deze in mijn artikel zelfs
nog „beneden peil", wat de
opmerking. Ik moet u zeg
gen, dat ik nog nooit een
vrouw heb ontmoet, die zó
in die twee klassen (brr!
wat een woord!) dacht.
De sympathieke brieven,
waarmee ik het volkomen
eens was, waarin o.m. goe
de en slechte ervaringen in
dienstbetrekking ondervon
den, vermeld werden, heb
christelijk, daar God zelf van mij, dat er geen men- Bc in dank ontvangen,
zegt, dat een arbeider zijn sengroep méér onheil ge- In een volgend stukje
loon waard is. sticht heeft dan de volge- kom ik daar nog even op
Wat ik mijn meisje 20 lingen van Jezus." terug, alsmede op de ont-
jaar geleden gaf, was voor roerend mooie brief van
die tijd normaal. Daar be- Tj1 EN citaat uit een ander een gewezen dienstmeisje,
hoeflt u heus zo denigre- ■Lj re brief, waar het gaat Ditmaal echter zaten die
rend niet over- te schrij- over de 5 pet loonsverho- ten hemel schreiende onte-
ven. Trouwens, die ƒ18 zijn ging: „Die gnuift is de vredenheid, jaloersheid en
al vrij spoedig opgelopen man, die boven de 90 in- bittere haat mij hoog en
tot ik meen 40, het komen per week heeft. De kan ik, als mede-zondaar
peil, waarop de lonen toen grootste lachers en bevoor- naast deze mensen staan-
deelden zijn de midden- de, na lezing van hun brie-
standers. Een predikants ve" niet anders verzuchten
kind uit m'n vorige ker- tot Hem, die wij zo vaak
kelijke gemeente, genoot bedroeven, dan: „O God,
daar dubbele kinderbij- wees ons zondaars genadig.
Blijkba*r een b«ter MARGARITHA
deze soort kinderen dan de mij-
water, zo nu er
een slap giertje
veel frisse lucht. Zet de plant
men wat vaker
wat mest (liefst
oude koemest) en
heel veel buiten!!
En wil men dan de goudgele vruch
ten zien, dan moet men met een zacht
kwastje (met de top van de vinger
kan het ook) het stuifmeel van de
bloemen over de bloemen uitstrijken.
Dat stuifmeel moet nl. op de stampers
gebracht worden. Bestuiven noemt men
dat. In de vrye natuur zijn er insee-
die het doen. Dat is in Japan; hier
Dacht u, dat een meis
je, dat zó door mij zoi
zijn uitgebuit, dan nu no/
steeds bij ons zou komen
Verder schrijft
heer: „U t>ent niet in staat ne- Mhr. T. L. Over enkele
in de huid van een an- Waarom, mijnheer T., weken hoop ik over het
der te kruipen" (eilacie! moet dit er nu zo venij- door u gevraagde onder-
Ik moet dit n.l. door werk- nig achteraan? U eindigt werp te schrijven
zaamheden, die u niet be- uw brief zo blij en dank- Dank voor de tip! M.
Eens in de zeven
dagen
Dat is toch niet te veel, eens in de
zeven dagen extra aandacht te beste
den aan de nagels van uw voeten!
Na het voetbad droogt u de voeten
stevig af en masseert u ze met wat
vette crème. Masseer vooral om de
nagels heen en duw daarbij de nagel
riem zoveel thogelijk terug. U moet
er niet aan knippen, dan bereikt u
niets anders dan een rafelig randje
en dat staat zo slordig. Wanneer u de
nagelriem wat vettig houdt, laten ze
zich heel gemakkelijk wegduwen, het
gaat vanzelf en doet helemaal geen
pijn.
De nagels zelf zijn zacht en week na
het wassen en men kan ze gemakke
lijk knippen. Doe het voorzichtig, men
is zo gauw geneigd ze té kort af te
knippen en dat is by voetnagels een
Pijnlijke geschiedenis. Meestal komt dit
kortknippen voort uit angst voor ïnge-
■"•oeide nagels en dat is natuurlijk ook
:n vervelend Iets.
Wanneer men de nagels niet rond
knipt bij de hoeken maar gewoon
recht af, heeft men minder kans op in
groeien dan dat men ze in model knipt.
Heeft dit euvel toch plaats gehad pro-
SCUUl
e) en
-»_t dan
i de huid te bo
ren.
Met een viil worden de oneffen of
scherpe randjes van de nagels bijge
vijld, voel even met de vingers of ze nu
gladde bovenkanten hebben, denk om
de nylons. die er straks weer overheen
gehaald worden!
Zijn de nagels extra vuil, draai dan
een plukje watten stevig in elkaar
drenk het in zeepwater en trek het
weer terug onder de nagel.
de oppervlakte als we ze eens l
beetje vermooiden door er wat lak on
uS"1: Het _,hoeft helemaal niet op
zichtig te worden!
Neem naturel-lak. die is totaal door
zichtig en doet de nagels alleen maar
glanzen. Of zoek een lichtrose kleur
uit, dan lhken ze op kleine uitgevallen
rozenblaadjes ach. wat poëtisch! Lak
ze helemaal van het begin tot het eind,
tot voor de bovenrand van de nagels,
tot heil van uw kousen!
