uit de dagelijkse sleur
Rook Stewardess
7Jct
fc
Waarom moet Zondag naarste
dag der week zijn?
Zacht? (featy?.>
Beoordeel de Fransman niet
naar zijn pantalon
Juiste weg ligt tussen wettische en
liberalistische opvatting
s
VRIJDAG 2 SEPTEMBER 1955
HOE BRENGEN Wil DE ZONDAG DOOR Ill
(door ds H. J. Spier, Geref. pred. te Rijswijk (Z.H.)
"W/"E ZIJN ER VAN overtuigd met de voorafgaande artikelen een hele
serie vragen te hebben opgeroepen. Inderdaad, wie een duik neemt
in de Zondagskwestie, en dat niet slechts oppervlakkig doet, komt er niet
zo gemakkelijk meer uit. Hoe is het nu: heeft het vierde gebod werkelijk
voor ons afgedaan, wanneer wij naar Paulus luisteren? Wordt door ons
niet veel te rechtlijnig vanuit de Joodse Sabbath tot onze Christelijke
Zondag doorgeredeneerd, ook in maatschappelijke en politieke kwesties?
Hoe lossen wij in de praktijk het Zondagsprobleem op, zodat wij staan in
de vrijheid van Christus?
tijd, zoals de duidelijke verwijzingen in
de Bijbel ons leren, aangevoeld, en
heeft, onder leiding van de Heilige Geest,
de dag des Heren ingevoerd.
De wijsheid van Calvijn
Daarom staan wij nu niet met een
geschonden wet van negen geboden
in onze handen, maar zien wij. dat
§én gebod door de Wetgever Zelf is
omgevormd. Hel vierde gebod is ge
transporteerd tot een nieuw Testa-
mentisch lied van onze verlossing.
aok
Wanneer het, gezien de Bijbelse ge-'
gevens. waarover we eerder handelden,
uit Coll. 2 vs 16; Gal. 4 vs 10; Openb. 1 vs
10 en Rom. 14 vs 5. duidelijk is, dat de
Israëlietische Sabbath in het Nieuwe
Testament vervallen is, komen wij voor
de benauwende vraag te staan, hoe het
dan staat met Gods wet.
De wet van de tien geboden is toch
voor de Christelijke Kerk niet opgehe
ven? Dat blijkt duidelijk uit het Nieuwe
Testament. Bepaalde geboden komen
steeds weer ter sprake, zo bijv. het vijfde
gebod in Ef. 6 vs 1 en 2.
Alleen het vierde gebod wordt nergens
genoemd.
Is dan toch werkelijk de wet inzake
de rustdag vervallen?
Ds Koole drukt zioh in zijn eerder ge
noemd werk over liturgie en ambt in de
Apostolische Kerk zo sterk uit. dat wij
niet mogen zeggen dat de Zondag in
plaats van de Sabbath is gekomen (pag.
24). De Zondag mag dus volgens prof
Koole niet als een Christelijke variatie
van de Sabbath gezien worden.
Slaven van de arbeid
Nu moeten wij ons de consequenties even
indenken, wanneer wij alleen maar een
streep halen door het vierde gebod, dat
blijkbaar schaduwachtig was, door Chris
tus vervuld, en dus voor ons weggevallen.
Dat betekent, dat God ons dan in het
Nieuwe Testament zou toestaan om zeven
dagen van de week te werken. Dat is het
zelfde als arbeid aan één stuk door. Dan
worden top werkpaarden aan de lopende
band, mensen, die aan één stuk doortol-
len, zodat wij als slaven verdrinken en
verstikken in onze arbeid.
Is dat de bedoeling?
Is het Nieuwe Testament op dit punt
zoveel harder dan het Oude?
De vraag stellen is haar beantwoorden.
Wanneer wij het scheppingsverhaal le
zen in Genesis 2, horen wij. dat God op
de zevende dag rustte van al het werk.
dat Hij scheppende tot stand bracht.
Daarom heeft Hij die dag gezegend en
geheiligd.
En nu is de schepping fundamenteel
voor heel ons menselijk bestaan, voor de
wereld en haar historie. Daarom kan de
scheppingsordening, waarbij de, mens
geroepen werd, in het rhythme van z'n
leven, werken èn rusten het beeld van
z'n hemelse Vader te vertonen, toch niet
zo maar verdwenen zijn.
Een poging tot oplossing
Wanneer ik nu een poging wil doen
jdit probleem, waarvoor de Schrift ons
tst, op te lossen, zie ik maar één
itweg uit de moeilijkheden. En dat is.
dat wij zien, dat God Zelf de Sab-
lathsvreugde van het eerste grote begin
n Zijn schepping, weer heeft terugge-
;regen bij het grotere nieuwe begin van
herschepping, op de dag van Jezus'
De opstanding van Christus betekent
ers een vreugde groter dan de hemel
bevatten.
Toen heeft God gezien, dat het werk,
t Hij scheppende tot stand gebracht
id, ondanks onze zonde en ondanks
Ie duivelse vernielzucht, voltooid en
'lmaakt was voor eeuwig.
God heeft de nieuwe mens gezien, stra
nd van levensvreugde, vol vön gehoor-
amheid uit liefde, die sterker bleek
,n de dood. U kent die mens toch, die
Dds zoon heet en is? Jezus!!
Toen heeft God zijn Sabbath gevierd,
larop Hij Zijn vreugd uitgoot over de
reld, bijzonder over Zijn Kerk.
Dat was, juist op die derde dag der
standing, d.i. de eerste dag der week.
Toen zag God. de HERE, in Christus
■uwe wereld en de nieuwe mensheid
rhten en opdagen In Jezus Christus,
n Hij noemde Hem het Begin der schep-
g Gods (Openb. 3 vs 14).
Zo gezien komt dus op de „dag des
ren" Gods vreugde in Zijn schepping
:er terug en Zijn goddelijke rust van
n Sabbath, die nooit ophoudt.
Daarom kunnen wij de Zondag noemen
ids jubellied over Zijn schepping. Hij
eft gejuicht over het werk Zijner
inden.
Inde mens. naar Gods beeld ge-
akt, moet nu Zijn gelijkenis vertonen
dus mede-lachen, mede-juichen, mede-
iten op die eerste dag der week, om
nieuwe Zaligheid,
jüe Kerk heeft dat in de apostolische
Het behoudt zijn waarde voor ons,
maar op een heel ander plan. Aan
ie sociale zegen, die het biedt en aan
de bevrijding van de arbeidsslavernij,
wordt niets afgedaan.
Maar.... het wettische van de
Joodse sabbath is voor eeuwig af
gedankt.
Calvijn, de grote reformator van
Genève, heeft i.z. de Zondag met grote
wijsheid gesproken. Enerzijds geeft hij de
„ouden", d.i. de kerkvaderen, gelijk, die
het vierde gebod een schaduwachtig
geval noemden, zodat de uitwendige on
derhouding van die dag door Christus Is
afgeschaft. Aan de andere kant ontdekt
Calvijn toch een blijvend, een duurzaam
element in het vierde gebod. Dit laatste
bestaat dan in drieërleia. dat wij de
rust in Christus aanvaarden, door van
de zonde af te laten. b. dat wij een spe
ciale dag hebben om de kerk en de
bijzondere dienst van God; c. dat de
mensen in dienstbetrekking worden urjj-
In dit verband moge ik nog wijzen op
de soberheid van de Heidelbergse Cate
chismus, die geen enkele omschrijving
geeft van de Zondagsrust, maar de kerk
dienst in het middelpunt plaatst.
Op dit punt gekomen moge ik trachten
tot enkele praktische conclusies te komen.
Het treft mij, dat ook op politiek en
maatschappelijk gebied, zo wettisch van-
Een week geluk in drie oude dozen
Invalide jongeren genieten in
Henri Dunanthuis
(Van een onzer verslaggevers)
HENRI DUN ANT, de stichter van het Rode Kruis, heeft deze week aan
de voet van zijn standbeeld voor het Henri Dunanthuis in Zeist, een
parkeerplaats vol invalidewagens gehad. De helper van Solferino heeft
echter daar meer gezien. Zijn blik ging over een bedrijvig leven en weer
zag hij bewezen, dat het Rode Kruis ook in vredestijd een taak voor de
zieke en ongelukkige mens heeft. Het lage huis, gebouwd door jonge
Oostenrijkse handen als geschenk na de watersnood, gonsde van leven en
het terrein van bos en hei werd her- en derwaarts doorkruisd door andere
jongeren, die alle andere dagen van het jaar dikwijls thuis, in bed of in
een stoel, hun uren op één plaats moeten slijten. Want in het Henri Du
nanthuis werd de laatste invalidenweek van dit seizoen gehouden.
Het Jeugd Rode Kruis heeft deze we
ken mogelijk gemaakt en ze zijn dan ook
speciaal voor de jongeren bedoeld, jon
geren van 1628 officieel, maar in wer
kelijkheid wordt die grens niet zo erg
strak getrokken. Het gaat er om, jonge
ren, die lichamelijk zwaar gehandicapt
zijn een week uit huis en ziekenkamer te
halen, eens te laten genieten van excur
sies, van lezingen en concerten, van ge
sprekken met elkaar
Alleen dat laatste is al zoveel waard,
als men er nooit eens uitkomt Dit
jaar zijn allen, die voor de vacantieweek
ven helemaal geen tillen meer bij, ze
r ij d e n overal naar toe. Er moesten
helpers zijn. Op de 38 patiënten van de
laatste groep waren 31 helpers en help
sters, allemaal mensen, die er een week
vacantie voor opofferen! Misschien is op
offeren een verkeerd woord, want ze
doen het graagl
De gasten worden onthaald, maar ze
doen zelf ook iets! Tijdens hun verblijf
In het Henri Dunanthuis worden aller
lei handwerken gemaakt; pitrietvlechten,
handwerken en schilderen zijn vaardig
heden, die menigeen in het Henri Du-
uit het Oude Testament over de Zondag
geredeneerd wordt. Het hemelsbrede
verschil tussen de Sabbath en de Zondag
wordt niet erkend. Het lijkt er soms op,
of in bepaalde organisaties alles alleen
maar draait om het punt van de Zondag,
die als een Sabbath wordt opgevat. Wan
neer men de Sabbath maar houdt, zo
streng mogelijk, dan is alles okay en
door de weeks kan er wel het een en
ander mee door, weet u wel?
'k Zou niet graag zeggen, dat een krui
denier, die „stipt" de „Zondag" houdt,
alle automaten afsluit, het witte gordijn
voor zijn raam laat zakken, daarmede
reeds heeft aangetoond dat hij een echte
Christelijke kruidenier is. die in het ge
loof leeft en dus ook zo z'n zaken doet.
Omgekeerd zou ik van een winkelier,
die op de Zondag z'n automaten laat
functioneren, zonder er zich zelf iets van
aan te trekken, durven zeggen, dat dat
geen goed christen is.
Wij stuiten hier op het punt van de
Christelijke vrijheid.
Het gaat erom, dat deze vrijheid op
gevat wordt als een vrijheid van het ge
loof.
Ieder ligt hier voor rekening van z'n
eigen Heer!
Enalles wat uit het geloof niet is,
dat is zonde.
Maar gezien de duidelijke uitspraken
van het Nieuwe Testament, zullen wij
er voor moeten oppassen, dat wij elkaar
niet te spoedig veroordelen op het punt
van de Zondag.
„De naarste dag van
de week"
In de praktijk kom ik het noga! eena
tegen, met name bij buitenkerkelijken,
die vroeger wel kerkelijk zijn opgevoed,
dat zij vooral op het stuk van de Zondag
in conflict gekomen zijn.
En dan hoor ik de verzuchting: „De
Zondag was voor mij de naarste dag van
de week! Je mocht letterlijk niets. Moest
binnenblijven. Alleen naar de kerk. Een
dag zonder plezier."
Zou het wettische standpunt, het wel
niet principiële maar practische Sab-
bathisme, met z'n geestdodend karakter
al te ver om zich heen gegrepen hebben?
Hieruit komt de vraag op: wat maakt
u van uw Zondag?
Is dit werkelijk een feestdag voor u
en zorgt u ook voor feestelijke vreugde
voor uw kinderen?
Een ander levensgroot gevaar, zie ik
aan de andere kant in de liberalistische
Zondagsopvatting, die in Christelijke
kringen snel om zich heengrijpt.
De Zondag wordt dan onze „holiday"
aardat holy of heilig, is er allang
af Het wordt de dag van de mens. van
:ijn sport, zijn vermaak, inplaats dat het
de dag is van de Heer.
e men het ook keert of wendt, de
Schrift zegt duidelijk, dat wij onze eigen
kerkdiensten niet mogen verzuimen
(Hebr. 10 vs 25). En dat geldt dan toch
bijzonder voor de Zondag.
De lege namiddagdiensten in vele grote
plaatsen zijn m.i. een teken van een chris
tendom, dat zo verschoten is. dat d» oor
spronkelijke kleur haast niet meer te
herkennen is.
Tenslotte, hoe vinden wij de juiste
weg tussen wetticisme en liberalisme
Lz. onze Zondagsviering?
Dit is niet met een eenvoudig re
cept voor te schrijven.
Ieder zal hier persoonlijk in het
geloof beslissingen moeten nemen en
de wijsheid vinden, die van boven is.
Met het voorafgaande hoop ik al
thans enige stof tot overdenking ge
geven te hebben.
BIEFSTUK EN WIJN GAAN VOOR...
Nog een kans
ri Dunant ziet neer op zijn werk
Er wordt veel aan handenarbeid gedaan. Hier zien we twee gasten, die
van pitriet bodems maken voor handwerktassen. Het middelste meisje
borduurt de zak. Een Rode-Kruishelpster springt in als er moeilijk
heden zijn.
werden opgegeven, ook uitgenodigd. En
graag wil het Rode Krui6 meer gelukkig
maken. Wie denkt iemand te weton, die
voor een vacantieweek in aanmerking
komt, kan dit bij de plaatselijke afde
ling opgeven. Een medisch rapport wordt
dan ingewonnen, en dit is doorslagge
vend. In Maart moeten die rapporten
reeds ingediend worden, dus is het ver
standig de opgave reeds zeer vroeg te
De drie dozen
Een week geluk in drie oude dozen,
schreven we. En zo is het, want de kos
ten worden bestreden uit de opbrengst
van oud papier, capsules van melkfles
sen, gebruikte postzegels en zilverpapier.
Huishoudens, kantoren en scholen moes
ten eigelijk allemaal drie oude dozen
hebben om de capsules, het zilverpapier
en de postzegels in te sparen. De plaatse
lijke afdeling zal de resultaten graag in
ontvangst nemen. Jan Gamier, de bode
van het Hoofdbestuur in Den Haag komt
de eer toe, de eerste stoot gegeven te heb.
ben. Hij zag dagelijks capsules van melk
flessen, enveloppen met postzegels en
kranten in de prullemanden verdwijnen
en ging die er netjes uitvissen en sorteren.
Na één jaar kon hij triomfantelijke f 900
op tafel leggen.
Maar wat op één kantoor kan, gaat
elders ook en het Jeugd Rode Kruis be
gon een campagne om de schijnbaar waar
deloze materialen te verzamelen. Met de
opbrengst kon een taak begonnen wor
den, die niet op de begroting stond en
juist had mej. H. Schokking. hoofd van
de Sociale Dienst, een verzoek gekregen
van een moeder, wier zoon genoten had
in de kampen van de stichting Het Vier
de Prinsenkind, maar die nu de leeftijds
grens overschreden had. Zo begon verle
den jaar de eerste invalidenweek op het
Henri Dunanthuis. Alles was een experi
ment, maar dank zij veler enthousiasme
en toewijding werd het een enorm suc
ces. Voorbeelden? De stoelen van het
huis bleken niet bestand tegen het voort
durend optillen, met ga6t en al; maar de
technische adviseur van het Rode Kruis,
de heer Schroder, vond rijdende tableaux
uit, waarop zo'n stoel precies past! Nu
ls er zolang de gasten binnenshuis blij-
Maar men gaat nog verder. Menig min-
dervalide mens kan nog tot goede ar
beidsprestaties komen als hij maar de
kans krijgt en daarom komen er tijden6
elke week enige heren van het bureau
bijzondere bemiddeling van het Rijksar
beidsbureau om eens te zien of zij iets
voor de mensen kunnen doen. Na een
scholing volgt dan plaatsing in een der
beschutte werkplaatsen of wordt mate
riaal verschaft waardoor met thuiswerk
verdiend kan worden. Zo kon een patiënt,
dankzij een gekregen boormachine, na
enige maanden reeds een weekloon gaan
verdienen van f 50f 60.
Een week geluk, eigenlijk veel méér
betekent de opbrengst van die drie oude
dozen, want na zo'n week hebben de gas
ten van het Henri Dunanthuis net als
iedereen na de vacantie weer nieuwe
moed opgedaan voor lange tijd. En
ze zien uit naar het volgend jaar! Het is
namelijk belangrijk, dat de uitnodiging
niet éénmalig is, maar herhaald kan wor
den. Van de 13 000 invaliden in Neder
land velen te helpen is het ideaal van
het Rode Kruis. Het wil juist de eenza
men bereiken en een lichtpunt zijn, voor
hen die in grauwheid leven.
Toch is het zo!
HET GETAL VEEKTIG
433) Het l« opmerkelijk, hoe veel
vuldig het getal 40 voorkomt in ver
halen en gebeurtenissen uit het ver
leden. In de eerste plaats zullen allen
zich herinneren, dat Jezus 40 dagen en
nachten in de woestijn vastte (Matth.
4:2). Hjj verbleef 40 uren in het graf
en vertoefde 40 dagen op aarde (Hand.
Want de gewone man spaart dat
de stukken er van af vliegen
I Oosters klooster verhaalt ons van de
40 derwischen. en wie herinnert aich
niet de Arabische vertelling van All
Baba en de 40 rovers? En de sage der
Skyten spreekt van de 40 Amazonen.
Voorts wordt in de Talmoed gezegd
dat de mens eerst na zyn 40ste jaar
tot verstandelijke rijpheid is gekomen,
een regel, die ook door de Romeinen
reis tot aan de berg Horeb. 40 jar
duurde de overheersing der Filistyni
de vredesperiode onder Othniël stri
Ook
allerlei
tden we in het O.T. het getal 40
vermeld. Niet meer dan 40 slagen
mochten de onrechtvaardige worden
toegediend (DeuL 25 3), de reini
gingsperiode na de geboorte van een
zoon was vastgesteld op 40 dagen, na
de geboorte van een meisje op twee
maal 40 dagen (Lev. 12 2—5), 40
dagen duurde de rouw van Joz.ef over
de dood van zijn vader Jacob, twaalf
maal 40 jaar na de uittocht uit Egypte
werd met de houw van de tempel be
gonnen door Salomo, die 40 jaar re-
■MM David aa ](M|
40
rrrJ he
land Kanaün gedurende 40 dagei
spied. Goliath stelde zich 40 dagen
achtereen vóór de Joden op en daagde
hen uit. en Ninive zou volgens de
spelling van Jona na 40 dagen
wordei
Echter, de Jodei
niet de
mpels.
da de be-
Stonehenge, werden 40 gewel
dige stenen pijlers gebruikt, waarsan
dertig stuks werden geplaatst in een
kring die een middellijn had van 40
passen, enz. enz,
VTe zullen het aantal voorbeelden,
die zelfs uit de Chinese kuituur of
uit de doilenritus der Danalja-slam-
men in Nubië kunnen worden geput,
niet verder vervolgen, doch wijzen er
nitsluitend op. dat in de volksgebrui
ken en -overleveringen het getal 40
volg van een drietal grondslagen, t.w.
de Bijbelse, de Bahylonisch-aslrolo-
gische (in Babyion waren de Plejaden
40 dagen door de stralen van de zo
merzon onzichtbaar, terwijl het getul
40 een combinatie vormde van astroln-
bisch hoog gewaardeerde getallen 12
en 28) en de rekenkundige (de vol
gelingen van Pythagoras beschouwden
40 als de--hoogste volmaaktheid).
\Te zullen ons in deze verwarring
verder niet begeven. maar stappen
iluutsehoten, die altijd
lallen worden gegeven.
(Nadruk verboden)
(Van onze correspondent)
HflJ, DIE pessimistisch plegen te zijn t.o.v. de economische positie van
Frankrijk, hebben lang liiet altijd gelijk. Ook niet degenen, die de
laatste tijd beweerden, dat de gemidelde Fransman verpauperde of zijn
hele loon aan eten en drinken besteedde. De feiten zijn namelijk heel
anders. Al na een gedeeltelijke stabilisatie van de koopkracht van h«t
geld hebben de elastische Fransen opnieuw vertrouwen gekregen in hun
franken. En de laatste jaren sparen ze, dat de stukken er af vliegen. In
1953 bedroegen de inlagen op de spaarbank 574 milliard meer dan de
uitbetalingen. En in 1954 bleek het voordelig saldo zelfs 825 milliard te
bedragen, aldus werd dezer dagen tijdens het Spaarcongres bekend ge
maakt.
GOUDLAND BIJ UITNEMENDHEID
Al deze milliarden werden opgebracht
door loontrekkenden en kleine midden
standers. De grote zakenlieden hebben
geen spaarbankboekje, doch
bankrekening en zij sparen niet. r
investeren. Zodra de Franse kleine (en
grote) man onrustige tijden ziet aanko-
(oorlog. revolutie of inflatie) haalt
n spaardulten terug en belegt
puur goud. Frankrijk is in zulke perio-
goudland bij uitnemendheid. De
economist Frank Pieck heeft
hand van de cijfers van 31 December 1953
onder andere berekend, dat zijn landge
noten op dit tijdstip voor 1400 milliard
franken aan goud in een oude kous had
zitten, tegen de Amerikanen slechts 490
illiard en de rest van West-Europa 780
milliard. Maar nauwelijks was de rust
teruggekeerd, of de Fransen deden het
goud weer (met verlies) van de hand
brachten hun spaarcentjes naar de spaar
bank, of kochten staatspapieren, sloten
---i levensverzekering af en soms stopten
de duiten ook wel in een matras. Er
werden dezer dagen méér opmerkelijke
cijfers bekend: 53 pet der spaarders legt
iedere week wat terzijde voor eventuele
angelukken, werkloosheid
oude dag; 16 pet spaart voor een stuk
grond en of een huisje en 8 pet
kinderen een goede opvoeding te kunnen
HUUR: ÉEN GULDEN PER WEEK
Er 2(jn nl te veel sprookjes over dl
rran$cn geschreven en verteld. Het wordt
hoog tijd, dat men durft constateren, dat
arm zijn. De slechtst betaalde
is die der landarbeiders, maar
de boerenknechts verdienen altijd nog
100 frs of een gulden per uur, werken
gemiddeld vijftig uur per week en halen
.odoende vijftig gulden per week Aange-
tomen dat de man vier kinderen heeft
geniet hij ook nop vijftig gulden pci
kindertoeslag. Dat is dus honderd
gulden tezamen. De levensmiddelen en
kleren, welke hij moet aanschaffen, zijn
inderdaad dertig percent duurder dan in
Nederland, maar in vrijwel olie gevallen
woont hij voor een gulden per week.
heeft hij een flinke groententuin, bezit,
kleinvee enz. De positie van de Franse
landarbeiders steekt dus zeker niet on-
tstig af bij die
collega.
Een timmerman, ei
onteur, een schilder
verdienen heel vaak e
komen zodoende vlot
weekloon van honderd gulden. Voor deze
categorieën is de kindertoeslag nog hoger
bedraagt ze bij vier kinderen reeds
zijn Nederlandse
metselaar, een
een plaatwerker
rijksdaalder per
zestig gulden per week. Een jong gezin,
bestaande uit man, vrouw en vier kinde
ren. heeft zodoende een inkomen van 160
gulden per week. Vaak betalen zij echter
veel meer huishuur, soms twintig gulden
per week. De verhoudingen worden di
rect ongunstiger voor jong-gehuwden
zonder kinderen of voor oudere arbeiders
met volwaseen kinderen, voor wie geen
bijslag meer wordt verstrekt
Een recent onderzoek van een Europese
overkoepel ingsinstan tie heeft overigens
ook uitgewezen, dat de spanning tussen
lonen en prijzen in Frankrijk zeker niet
groter is dan in Duitsland, Engeland. Ne
derland of Italië.
Wat denkt u overigens van een PartJse
typiste zonder eindexamen, die een
mondje vol F.ngels spreekt en honderd
gld. (en meer) per weck verdlent7
ZIJ KIJKEN OOK MEEWARIG
NAAR ONS
Geloof me, de Fransen verkommeren be
slist niet. Ze hebben natuurlijk even goed
hun zorgen als de andere volkeren. Maar
degenen, die naar uiterlijke symptomen
willen oordelen, komen er gemakkelijk
toe de plank vèr mis te slaan. Het meu
bilair van een Franse academicus is vaak
soberder dan dat van een Nederlandse
arbeider. Heel vaak ontbreken zelfs ln
zo'n intellectueel Frans milieu de tapij
ten en de zware clubfauteuils. De Franse
arbeider denkt helemaal niet aan een
dergelijke luxe en in vele gevallen leeft
hij genoeglijk op een plavuizen of houten
vloer zonder balatum en zonder kleed,
i met een minimum aan meubilair.
Ook de garderobe is doorgaans zeer
beperkt Hij is echter een geboren lek
kerbek en een vleeseter, die er trota op
gaat iedere dag een flinke biefstuk te
kunnen verorberen, alsook een fles prima
wijn.
Desnoods mogen er dan enige rafels
aan z'n pantalon zitten of mogen z'n
schoenen versleten zijn.
Dc Nederlandse toerist, die In Parijs
■n arbeider ziet In een versleten broek,
geneigd hem wat meewarig gade ta
slaan.
Maar de Fransman, die constateert, hoe
de Nederlandse toeristen aan de leant
van de weg vlug eon stuk brood naar
binnen werken met wat margarine en
matige „belegging" spreidt een zelfde
meewarigheid Jegens ons ten toon. Zuiver
oordelen kan mm dan ook slechts op
grond van de cijfers. Men vergist zich
beslist indien men de verveloosheid van
de huizen, de bouwvalligheid van de vele
boerderijen en de versleten pantalon en
|dn acheve hakken voor symptomen van
