Woningnood in kluisters van
verkeerde mentaliteit
Oe mooiste da; van mijn beo
Toelichting
Andrews
Fred. J. RoeskeGrieg kwam
zelf de trap op
1
Geen onrustbarend overschot
van consumptie-aardappelen
7
DONDERDAG 21 JULI 1955
Onze „strijd" tegen Staatsvijand Nn. 1
En de ambtenarenen de arbeiders, en de
bouwers dienen zich zelf te corrigeren
LAAT MEN VAN overheidswege toch wat realistischer worden, d.w.z.
een tikje nuchterder, opdat we het einde van de schrikbarende
woningnood wat sneller in zicht krijgen, zo werd in onze vorige be
schouwing over dit vraagstuk opgemerkt. We herhalen het hier nóg
eens, en wijzen er dan op, dat, volgens recente berichten, in Duitsland
waar in 1945 iedere stad van enige betekenis een puinhoop' jelijk
dit einde reeds over circa 2Vz jaar wordt verwacht En al is ons zeer
wel bekend, dat de toestanden in beide landen niet zonder mee met
elkaar vergeleken kunnen worden, dit neemt de conclusie niet weg, dat
er in Nederland kapitale beieids- en andere fouten zijn gemaakt. En,
wat nog veel erger is, tot op de dag van heden nog steeds gemaakt
worden.
Zij dienen ons met de grootst mo
gelijke spoed te verlpssen van aller
lei knellende bepalingen, die wel is
waar met de beste bedoelingen wer
den uitgevaardigd doch in deze tijd
van eerder toenemende dan afne
mende woning-ellende met beslist
heid overboord behoren te worden
geworpen. Het middel blijkt immers
erger te zijn dan de kwaal.
Of is het niet om te rillen, wanneer
men nog in 1955 verneemt, dat in een stad
als Den Haag nota bene 13 procent der
gezinnen bij andere gezinnen inwonend
is. Wie zal de ondermijning der volks
kracht schetsen, die achter zulke cijfers
schuilgaat geestelijk èn lichamelijk.
En dan die tienduizenden gezinnen, die
wel op zich zelf woonachtig zijn. doch
die zijn aangewezen op afschuwelijke
krotten, waarvan er in Nederland 200.000
op afbraak staan te wachten. Ook dat is
een drama waarvan de diepte nauwelijks
te peilen valt.
Natuurlijk we weten allemaal wel, wat
er onder een krot moet worden verstaan.
Want men vindt ze In elke stad en in elk
dorp. Doch wie, gelijk wij, door een krot-
tenmuseum heeft gezworven zoals Schie
dam er een rijk is slaat de handen ten
hemel. Omdat hij geen raad weet met de
vraag, of de diverse instanties dan wer
kelijk stekeblind zijn, voor de nood, waar-
In zo'n groot deel van ons volk verkeert.
Mogen toch zij, die met gezag bekleed
zijn, daar ook eens aan de bel gaan trek
ken. Mogen zij daar óók eens gaan luiste-
OP DEZE PAGINA treft
men onze derde beschou
wing aan over de kwestie, hoe
we zo snel mogelijk de woning
nood en de nood in de krotten
kunnen overwinnen. Of eigen
lijk is het weer met ónze be
schouwing, maar de opvatting
van mensen, die al jarenlang
met beide benen in de bouw
nijverheid staan en behalve
voor het materiële gevaar ook
een open oog hebben voor de
morele kant van het Ontzetten
de woningtekort. Juist op
grond hiervan hebben zij ge
meend, van hun hart geen
moordkuil te moeten maken.
Zij spraken dan ook vrijuit en
spontaan, zonder heilige huis
jes te ontzien. De ambtenaren
krijgen een veeg uit de pan,
de arbeiders wordt op hun
gebrek aan solidariteit gewezen,
en last but not least, worden
de bouwers zélf op de korrel
genomen, alsmede de fabrikan
ten van bouwmaterialen, de
handel, het transportwezen en
wat er verder bij de bouw be
trokken is. Wij geven hierbij
hun woorden onverbloemd
weergedachtig aan 't Franse
spreekwoord, dat uit de bot
sing der meningen de waar
heid tenslotte te voorschijn zal
komen.
ren naar die vele (kinderrijke) moeders,
die, ofschoon vaak nog Jong van JSrer..
duidelijk 1de sporen dragen van de narig
heid, die de onhoudbare behuizing op de
gezichten heeft gedrukt.
Men heeft er daar in die krotten-
complexen heus schoon genoeg van.
Men wil er uit, „uit deze rotbuurt,
want we benne nog altijd fatsoen
lijke mensen, en u mot niet denken,
dat we in zo'n zootje zijn groot ge
bracht, maar we mosten hier heen,
omdat er niks anders voor ons was
toen we trouwden. En nou zit ik hier
met 5 kinderenEn als je vóór
klaar bent met werken ken je weer
achter beginnen. De zenuwen krijg
je d'r van
Enfin, dat gaat zo door ln deze trant,
ook al bestaat de familie maar uit 3 of
4 personen. Want in de meeste krotten
is de ruimte nu eenmaal uiterst beperkt.
Vraag dus niet, hoe gelukkig zulke gezin
zouden zijn met een betonnen of hou
ten noodwoning van 5000, waarover we
al eerder uitvoerig hebben gerept.
Men studeert al drie jaar
„Maar de mentaliteit deugt niet, zo
zeiden ons grote bouwers met nadruk
die verkeerde mentaliteit treft men
m in alle kringen, die met de bouwe-
i te maken hebben
Om te beginnen waait er op het mi-
isterie van Wederopbouw en wat daar-
ee annex is. een totaal verkeerde wind.
zo gingen onze zegslieden verder. Want
na al onze ervaringen met de heren ln
Den Haag zijn we positief tot de con
clusie gekomen, dat men daar helemaal
geen haast heeft. Zet u dót nu eens
Ln uw courant! Er zijn namelijk veel te
veel ambtenaren, die er het grootste be
lang bij hebben, dat de woningnood nog
enkele tientallen jaren aanhoudt Ik heb
ze dat openlijk gezegd en dan worden
ze razend, doch zij moeten niet denken,
dat wij dat spelletje niet door hebben.
Neem nu eens de Modelbouwverorde
ning van 1952, die ontworpen werd door
prof. Mazure en die ten doel had meer
Deze huizen zijn al heel oud
en daarom in hoge mate bouw
valligdonker, vochtig en vaak
veel te klein. Want kort na de
oorlog kreeg een jong echtpaar
zo'n krot toegewezen, omdat er
nu eenmaal niets beters was.
Maar dat echtpaar heejt thans
soms 4 of 5 kinderen, waar
moeder eigenlijk geen weg mee
weet. „Nooit ben je klaar in
zo'n rotzooiToch is zó
wonen gepermitteerd.
eenheid te brengen ln de bouwverorde
ningen der diverse gemeenten. Deze
verordening werd ln handen gesteld
een commissie uit de Ver. van Ned-
Gemeenten. Maar deze commissie is
drie jaar studeren nog altijd niet met
ar zo urgente taak gereed. Alles
•eeft zodoende nog en dus kan
zefls in 1955 nóg niet op enorme schaal
Industrialisatie ln de woningbouw be-
l men het tempo van de woning
bouw belangrijk opvoeren, dan moet er
veel mee rwerk, dat nu nog op de bouw
plaats geschiedt, naar de beton- en an
dere fabrieken worden gedirigeerd. Dat
goedkoper en dat gaat veel vlugger.
Doch het kan alleen goedkoper zijn,
als de fabrikanten bij voorbaat weten,
dat ze een groter afzet voor hun produc
ten zullen hebben. Wanneer echter in
_ie gemeente zulke betonnen trappen
worden verlangd en in'gemeente nr twee
andere, komt er nooit echt schot
in. Gelukkig is er al wel wèt gedaan
in deze richting, maar het zet geen zo-
aan de dijk. De onlangs opgerichte
van Systeembouwers is momenteel
het onderhandelen, doch wanneer
men er niet in slaagt het daarheen te
leiden, dat de bouwers van een continu-
>er verzekerd zijn, zal er weinig
veranderen. Muren, vloeren, kasten,
deuren, ze kunnen allemaal, hetzij in
steen, beton of hout, in geweldige kwan-
tums in fabrieken worden vervaardigd.
En de kwaliteit behoeft er niets minder
i zijn. Maar wel wordt allerlei stag
natie in de bouwbedrijven vermeden, ter
wijl de kosten gedrukt kunnen worden.
Er gebeurt evenwel nog steeds bitter
weinig op dit terrein.
Langer werken
Een verkeerde mentaliteit, zo vervolg
den onze zegslieden, treft men ook aan
onder de arbeiders, want de grote massa
len vertikt het gewoonweg om wat
langer te werken. Him bondsbesturen
gaan daarbij vaak voorop. Wij kennen
in Rotterdam een geval van vier bouw
vakarbeiders, die iedere Maandagochtend
per auto naar Duitsland vertrekken en
De riolering is weer eens kapot. Veeg je niet, zo heb je met. En
„Onbewoonbaar verklaarde woning" leest men boven de deur-vol-
gaten. „Laat me niet lachen" roept het moedertje ons sarcastisch toe.
Hoe lang zouden we hier nog mogen blijven?"
Iedere Zaterdag terugkeren met f 120
schoon geld. Zelfs de kosten van de
zijn dan al betaald. Dat ziin kerels! Hoe
ze precies werken en hoe ze in Duitsland
leven weten we niet. Doch vast staat, dat
men in Duitsland de marken allerminst
cadeau geeft. Men moet er terdege
aanpakken. Maar wat hindert dat? Zegt
het niet voldoende, dat ze elke Maanaag
weer met plezier de grens overtrekken
Dan deugt er hier toch iets niet? Al
beseffen we heel goed, dat in het alge
meen alleen vrijgezellen tot zoiets be
reid zijn.
Wat zou er echter al niet veel zijn
gewonnen, wanneer men er in Nederland
toe besluiten kon 's zomers wat langer
werken en desnoods "s winters wat ki
ter. Hoewel we ons deze luxe eigenlijk
evenmin kunnen permitteren. Integen
deel.
Ook daarmee zou de woningproductie
aanmerkelijk zijn gebaat. Maar de vak
beweging voelt zich dermate sterk, dat
deze denkbeelden nog nimmer in prak
tijk konden worden gebracht. Men ziet
in de kringen der bouwvakarbeiders het
tempo liever niet zo opgevoerd, want men
heeft op het ogenblik, als gevolg van per
soneelsgebrek, hoge en zeer hoge lonen
en dit verschijnsel kan wat hun betreft
eeuwig zo duren. Dat zegt men niet
openlijk, doch men zegt wel: Meer huizen
bouwen? Prachtig. Maar dan met een vast
plan. En daarmee wordt bedoeld, dat ook
na het inhalen van woningentekort en de
opruiming van de 200.000 krotwoningen
de werkgelegenheid in de bouwvakken
volledig gegarande.erd behoort te zijn en
ln de peest uan na-ons-de-zondvloed de
woningbouw tot ongekende hoogte willen
opschroeven, vergeten maar al te zeer.
dat in de bouwnijverheid de ellende van
de crisisjaren nog vers in het geheugen
ligt."
Van mentaliteit gesproken
Deze (vooral socialistische) opvat
ting betekent echter, dat men, om
voor duizenden arbeiders ellende in
de toekomst te voorkomen, het
geen voor ons nog helemaal niet
vaststaat men nu maar duizenden
andere arbeiders laat zitten in de
ellende, waarin ze momenteel ver
keren! Van mentaliteit gesproken!
Doch deze verkeerde mentaliteit, aldus
iog steeds onze zegslieden, is niet alleen
te vinden Ln de kringen van ambtenaren
en bouwvakarbeiders, maar evengoed
der ons bouwers. De eerlijkheid gebiedt
zulks te erkennen. Want men koopt elkan
ders arbeidskrachten weg. men knoeit
aanneemsommen en men durft soms
winsten maken, die alle perken te buiten
gaan. Al mag niet uit het oog worden
verloren, dat een grote bouwer aan een
groot werk, waarop hij zich verkeken
heeft „kapot" kan gaan. Dat de calcula
ties dus steevast aan de hoge kant zijn la
zo veranderlijk. Da*r Jtorat nog bij,
dat wij weliswaar huizen bouwen die
driemaal zo duur zijn als de vooroorlogse
woningen, doch dat onze materialen vaak
tien maal hoger in prijs liggen dan vóór
1940. De kalkzandsteen voor de binnen-
m kostte ons vroeger f4,50 de dui
zend; thans f48; de gevelsteen kostte des
tijds f 13 de duizend, nu f90 tot f120;
betonijzer kóstte 5 cent per kg; op het
ogenblik 50 ct de kilo. En als ge nu
vraagt of zulke enorme prijsstijgingen
(Advertentie).
U kunt best leven
zonder blindedarm
voesel te verwerken. Als uw maag cn in
gewanden overbelast zijn of in de knel
zitten bij zittend werk of nauwe kleding,
kunnen zij him taak niet meer behoorlijk
vervullen - onverteerde voedselresten
hopen zich op. Een nare smaak en be
slagen tong, hoofdpijn, een loom en lan
derig gevoel - het zijn in 9 van de 10
gevallen noodsignalen van uw spijsver
tering. Neem direct Andrews bruisend
Gezondheidszout, twee lepeltjes op een
glas water, om maag en ingewanden een
handje te helpen. Want Andrews bevat -
in smakelijke en prettige vorm - de genees
krachtige stoffen die u nodig hebt om
storingen in de spijsvertering op te heffen.
Gun u geregeld 's morgens vroeg even
tijd voor een heerlijk bruisend glas An
drews. Dan functionneert van binnen alles
weer vlot en gaat u met méér plezier aan het
werk.f. 1.65 per bus.
inderdaad gewettigd zijn kunnen we
daarop niet eens met zekerheid een ant
woord geven.
Niet te gauw rijk
willen worden
Dat zou allemaal eens nauwkeurig on
derzocht moeten worden, doch vaak ha
len we onder elkaar hoog de schouders
op
Intussen kan niet worden tegengespro
ken, dat tal van kleine aannemertjes,
ja zelfs een doodgewone timmerman of
metselaar, er ln enkele Jaren ln geslaagd
zyn, „kapitalist" te worden. En het ligt
voor de hand, dat dergelijke dingen even
min bevorderlijk zijn voor verwezenlij
king van het grote ideaal: afrekenen met
staatsvijand no. 1, de woningnood. Maar
met dat al staat wel vast, dat ook de men
taliteit van de fabrikanten van grond
stoffen zoals stenen en Uzer, niet deugt.
Daarbij dan nog gevoegd de handelaren
in bouwmaterialen, alsmede degenen, die
zich bezig houden met het transport en
zij, die de gronden bouwrijp maken, zal
het duidelijk zijn, dat er zo nog wel een
en ander te corrigeren valt.
Doch dan belanden we eigenlijk meer
in de sector van de hoge bouwkosten.
Uiteraard is dit een heel belangrijke kant
van de zaak, maar in de eerste plaats
gaat het hier over de vraag, hoe we zo
spoedig mogelijk het tekort aan woningen
wegwerken.
Daarover in een volgend artikel nog
tsp. 12
srlge
ingnooa sioi
tl 19 Juli).
celen over de strijd
Bestuursvorm ZO-polder
ontmoet bezwaren
(Van onze Parleraentsredactie)
Vele Eerete-Kamerleden, die der recht
se fracties, achten het uit principieel oog
punt bezwaarlijk, dat in de Zuidelijke
IJsselmeerpoldere de bevoegdheden van
burgemeester, wethouders en raad aan
één functionaris worden toevertrouwd, zij
het ook, dat deze wordt bijgestaan door
commissies van advies. Het openbare li
chaam, dat de regering van de Zuidelijke
IJsselmeerpolders wil maken, wordt ge-
als een niet eens fraaie gevel, waar
achter een zuiver ambtelijke dienst schuil
gaat. Men zag liever een meer democrati
sche bestuursregellng. Zo vermeldt het
voorlopig verelag uit de Eerete Kamer
het wetsontwerp tot instelling van
openbaar lichaam voor de Zuidelijke
IJsselmeerpolders.
Toch is het zo!
BEELDEN van PAASEILAND
(396) Voor mensen met een ro
mantische verbeelding biedt het Paas
eiland, dat op 4000 km afstand van
de Chileense kust ligt, aantrekkelijke
mogelijkheden. Het eiland ontleent
zijn naam aan het feit dat onze zee
vaarder Roggeveen het op Paasdag
5 April 1722 ontdekte; sinds 1888 be
hoort hét erhter tot Chili.
Het Paaseiland
en zjjn 300 koppen
tellende inlandse
bevolking heeft
voornamelijk be
kendheid gekregen
door de grote plat
te stenen, die op
het eiland tot ge
weldige muren zijn
opgestapeld, door
de ahoe's (stenen
platvormen met een
religieuze functie,
vaak tevens als graf
dienend), door de
overblijfselen van
grote stenen huizen.
door de meters b?ge stenen beelden,
en tenslotte ook door een soort beeld
schrift dat gelijkenis vertoont niet al
leen met de praehistorische tekens die
in de Indus-vallei zijn aangetroffen,
maar eveneens met die in Noord-China.
De beroemde stenen heelden, waar-
V"n "Ongetroffen,
stadia
lengte
rrking
alle
iddeld 4 a 5 me-
n deze beelden
wordt gemiddeld op 4 k 5 ton geschat,
met uitzondering van het 20 m lange
heeld dat wel 30 ton weegt. Deze
kampioen ligt dan ook nog hü de
groeve op dc vulkaan en werd nooit
getransporteerd. De beelden «lellen
een menselijk heupbeeld voor, met een
groot (en van hoven vlak) hoofd, laag
voorhoofd, diepe oogholten die door
lage wenkbrauwen worden overscha
duwd, grote, enigszins opwippende
neus met wijd geopende neusvleugels,
en dunne samengeknepen lippen, die
er een minachtende uitdrukking aan
geven. Vroeger droegen de beelden
eylindervormige, 2 m hoae
hord
beelden tijdens
werden
val dc hoed op het hoofd heeft kun-
Over de zin van deze beelden is
niets met zekerheid bekend; z(j stellen
wellicht vergoddelijkte voorouders voor,
maar de romantische verbeelding,
waarop we bij de aanvang van dit
praatje zinspeelden, heeft er een ge-
slaeht van reuzen van gemaakt, die
in voorhistorische
tijden dit eilsnd
zouden hebben be
woond. De meeste
onderzoekers zijn
echter tot de con-
wantschap met de
volken die 5000
jaar geleden in In-
dië of China woon
den onmogelijk)
Desondanks blijft
belangwekkende vraag, welk
ze reusachtige beelden en
bouwwerken op Paaseiland hebben
vervaardigd.
Wat de schrifttekens betreft, dit zijn
waarschijnlijk een soort „geheugen
steunen"' geweest by de voordrsehten
van de tangata-rongo-rongo, d.w.z. van
een speciale klasse van mensen die dit
rongo-rongo schrift kenden, dus de ge
heugensteunen wisten te vertalen. Aan
gezien de vorst van Paaseiland en zyn
gehele omgeving echter in 1862 door
Chileense slavenhalers werden wegge-
voerd, en in hun handen de kennis van
de ronga-ronga-tekena was geeonern
treerd, verdween daarmee ook het le
vende archief van het eiland. Dank zy
de overleveringen die bij de rest van
de bevolking bleven bestaan, is echter
bekend, dat sommige tsbletten met
inscripties betrekking hebben op de
ceremoniën, andere op oorlogshande
lingen, weer andere op gebeden, enz.
Maar het z.g. schrift zelf is niet ont
cijferd knnnen worden.
Nn we toeh weer in de schrijf
systemen zijn beland, zullen we u wat
Ewe-stam laten
volk d.
die
ivoudig
irhryven dan wjj dit dm
zyn i
(Van onze speciale verslaggever)
FRED. J. ROESKE, de dirigent in ruste van Amsterdams Koninklijke
Mannenzangvereniging „Apollo", woont in het hart van de hoofd
stad. Negen en Veertig jaar heeft hij op hetzelfde bovenhuis gewoond
aan de Ouderzijds Voorburgwal, waar het naar tabak ruikt en waar
in de omgeving prachtige kleine boekhandels zijn. Een steile trap voert
U, van de gracht, over vele treden naar het heiligdom van de man,
die de staf over Apollo gezwaaid heeft van 10 December 1896 tot het
honderdjarig bestaan in Juni 1953. En die toen op eigen initiatief heen
ging, omdat hij het vervelend gevonden zou hebben, als men hem
als „oud man" had moeten dulden.
De kamer, waarin de thans 87-Jarige hoeveelheid portretten met opdrach-
Roeske leeft en werkt hij geeft nog
lessen en treedt zo nu en dan voor
collega's op, als die verhinderd zijn te
dirigeren draagt alle kenmerken
van het verleden. De meubels verto
nen de oude stijl, die rond de eeuw
wisseling modern was: er zijn étagères
en piëdestals, er staat een zware vleu
gel en die i6 overdekt met een grote
ten. Strawinsky's conterfeltsel
en het hierbij afgebeelde portret van
Edvard Grieg, Alphona Dlepenbrock
schonk een portret én een foto. Aan
de wanden hangen: Mengelberg en
Pijper, Landré en Ilona Durigo
zijn er kransen! De grootste lt die,
welke Roeske kreeg op zijn allerlaat
ste concert met Apolo, het grote
eeuwfeestconcert ln 1953.
-1? A--*d
L-' A—- y ft)".
N. pcrfchetd
Er hangt ook een on
derscheiding, die Roeske
het meest waardeert van
alle, die hij verworven
heeft: de oorkonde van
het Genootschap van Ne
derlandse componisten,
dat, ter gelegenheid van
4u-jarlg bestaan aan
Roeske het erelidmaat
schap aanbood „uit
dankbaarheid voor hot
vele, dat hij gedaan heeft
voor de Nederlandse
scheppende toonkunzt".
En dat vele is: dat hij de
componisten, de oude én
de zeer jonge, door zljo
koor toegang gegeven
heeft tot het Nederlandse
concertpodium.
„Als je collega's je
waarderen, mag Je van
geluk spreken" zegt hij,
„anders blijf Je ln een
kringetje ronddraaien".
De man op de trap
„Aan waardering heeft
het me nooit ontbroken.
Strawineky ie hier op be
zoek geweest én Grieg.
De laatste op 27 April
1906. Apollo had, onder
leiding ven de componist
diens „Landerkennung"
uitgevoerd. Dat was op
Woensdag De Dlnsaaa,
die er aan voorafging
was de generale repeti
tie gew- "ft, doch omdat
Apollo zelf op Maandag
een concert had gegeven.
waren er slechts 30 leden
opgekomen ter repe
titie!"
„Ik was beschaamd en
Grieg was razend", aldua
Roeske. „Zo" zei hij, „t*
dat de Koninklijke
Mannenzangvereniging
Apollo I"
Roeske wilde noch kon
het aanzien. HIJ bleef op
de avond var. uitvoe
ring uit de buurt. Maar
het koor was voltallig
opgekomen en zong a la
een lijeter 1
De ochtend, na het
concert werd er gebeld.
Het meisje, dat de deur
opentrok, kondigde aan.
dat er een buitenlander
de trap opkwam. Roeske
dacht aan een Fransman
of Duitser, maar het was
Grieg, die hem uitbundig
kwam bedanken en hem
het portret met, achter
op, de opdracht aanbood,
dat wij hierbij afdruk
ken.
Nog
eens herinnering
De dag, die naar Roes.
ke'e mening nog groter
was, maar die niets met
Apollo te maken heeft,
viel ln 1898. Toen was de
dirigent 29 Jaar en ln
Bussum werd een mu
ziekfeest gegeven, ter
ere van Toonkunst. Er
was een nieuwe concert
zaal gebouwd en men
droeg Roeske op, om von
Glück's „Orpheus" als
opera op te voeren. Het
Utrechts Stedelijk orkest
speelde en Comelle van
Zanten zong de hoofdrol.
Als hij or geen heil ln
zag, zou Roeske twee
maanden van te voren de
opdracht uit handen
geven. Maar het ging
prachtig en het werd
zo'n succes, dat de critiek
gewaagde van een ar
tistieke daad, die niet
naliet Indruk te maken".
„Laat ons de hoop uit
spreken, dat deze daad
els een keerpunt ln onze
geschiedenis mag aange-
merk* worden, zodat wij
In het volgend verslag
kunnen gewagen van een
nieuw ontgonnen veld",
Het bleef bij „de hoop"
en bij die éne opera.
„Maar", aldus Roeske,
„we waren toen, evenals
nu aan het vernieuwen.
De nieuwkomers van
toen, zijn nü volkomen
verouderde heren gewor
den. Trouwens: hoeveel
moderne componisten,
die thans ln trek zijn,
zullen het twintig jaar
uithouden? De geschie
denis ls een onbarmhar-
*lg rechterl".
Prijspeil en grote oogst nadelig voor de afzet
CVan onze Parlementsredactte)
In het algemeen kan worden gesteld,
dat de consumptie-aardappelen van de
vorige oogst zijn geruimd. In de zandge
bieden zijn weliswaar nog enige voorra
den, in totaal 20.000 ton, aanwezig, maar
aangezien het Bedrijfschap voor Aardap
pelen een toeslag zal verstrekken op het
6tomen, bestaat de verwachting, dat ook
deze aardappelen een bestemming zullen
vinden. Daarnaast ls er een enkel klei
gebied, roet name de Betuwe, waar nog
niet alle aardappelen een bestemming
hebben gevonden, aldus begint minister
Mansholt de beantwoording van een vijf
tal vragen, hem door het Tweede Ka
merlid. de heer J. H. W. Koeverden
(kath. v.), over onverkoopbare consump
tie-aardappelen gesteld.
In het voorjaar van 1955, vervolgt de
minister, toonde he4 prijsverloop van en
kele aardappelrassen nogal wat daling.
Om hieraan paal en perk te stellen, werd
ln Februari de exportheffing opgeschort
in April zelfs een toeslag op de export
verleend. Hoewel hierdoor het grootste
deel van de export (177.000 ton van de
277.400 ton grote oogst) pas na deze maat
regelen werd geëxporteerd, kan men toch
zeggen, dat het beleid van het bedrijf
schap doeltreffend ls geweest. Al was de
gang van zaken voor 1954 zo, dat ruim
80 pet van de export vóór Februari was
gerealiseerd. De minister is niet van me
ning dat het Bedrijfschap de exporihef-
flng te lang heeft gehandhaafd.
De oorzaak dat de Betuw6e aardappe
len, ras Bevelanders, niet zijn geruimd,
kan gezien het gunstige prtjsverloop be-
waarlijk aan onvoldoende vraag naar
deze soort worden toegeschreven. Waar
schijnlijk heeft men aanvankelijk de
aardappelen niet tegen de toen geldende
i willen afzetten, ln de hoop. te rij
tijd hogere prijzen te zullen ontvan
gen. Dat de aardappelen, ondanks vele
pogingen van het Bedrijfschap, thans nog
niet zijn afgezet, ligt voornamelijk aan
het gemis van exportwaardighetd.
Goede oogst
De oorzaak van het aardappeloverschot
schrijft minister Mansholt toe aan de goe
de oogst in Nederland en de omstandig
heid, dat het prijspeil gedurende het ge
hele seizoen in ons land belangrijk hoger
ls geweest dan in de ons omringende
landen. Dit belemmerde de uitvoer.
De bewindsman Is van mening, dat
geen speciale regeling kau worden ge
troffen voor het opruimen van de restan
ten. HU tekent er bU aan, dat het stre
ven van het bedrijfschap er op Is gericht,
een redelUk prijsniveau te handhaven. De
verantwoorde!Ukheld voor de afset bl(Jft
geheel voor rekening van de Indivldnele
producenten zelf. Daarom neemt de mi
nister geen verdere maatregelen.
Bergen op Zoom heeft
een drieling
Het gezin van sergeant-majoor van de
Luchtstrijdkrachten Veugeler Hillebrandt,
wonende aan de Pastoor van Roessellaan
te Hoogcrhelde, Bergen op Zoom, ls Dins
dag met een drieling verrijkt. Petrus, Hen-
drikus en Hubertus, alle drie jongens van
Uf. vier cn drie pond maken het allen
uitstekend. Het gezin telde reeds twee
kinderen, een Jongen en een meisje. De
toestand van mevrouw Veugeler ls goed.
Het Verband van Evangellsatiecom-
:es van de Geref. Kerken art. 31
houdt van 25-27 Juli te Drachten zijn Jaar
lijks congres o.l.v. ds. H. Vogel te En
schede.
