SSST... FEIND HÖRT MIT
Vrees en verdachtmaking r
pijlers vaii Oostduitse staat
Werkgever Staat trekt alle
verhoudingen scheef
Oneerlijke distributie van
levensmiddelen
TERREUR
Genaturaliseerde Russen geven
de toon aan
Wie de jeugd heeft....
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
Politie zelfs in de bedrijven
Van
onzer redacteuren)
F) E pijlers, waarop de politiestaat Oost Duitsland is gebouwd.
zijn vrees en verdachtmaking. In gevangenissen, tuchthui
zen, concentratie-kampen en strafkampen zuchten bijna twee
honderdduizend Oostduitsers, waarvan de meesten door middel
van verraders en geheime agenten in handen van de Staats
veiligheidsdienst, de zgn. Rode Gestapo, zijn gespeeld. Hun
worden sabotage en andere misdaden tegen de staat ten laste
gelegd en hun vrijheidsstraffen variëren van vijf jaar tot levens
lang. Een ernstige aanklachtt heeft veelal de doodstraf ten ge
volge en in de loop der jaren zijn reeds honderden Oostduitsers
voor het vuurpeloton gevallen.
Door een klein venster wist de cameraman in het geheim de binnen
plaats van de Vólkspolizei-kazerne te kieken, waar mannen werden
opgeleid in het vakkundig behandelen van zware kanonnen.
De „rechtspositie" van de arbeider
Onzinnige bevoorrechting van bepaalde groepen
Wanneer men de rechtspositie van de arbeider in Oostduitsland
onder ogen neemt, dan komt men al gauw tot de conclusie, dat
het woord „rechtspositie" nauwelijks kan worden gebrliikt. De staat
is de werkgever, maar de staat is ook de vakvereniging. De staat
heeft dusshet eerste en het laatste woord bij de loonvorming, de
vaststelling der arbeidstijden, de prestatie-normen etc. Het gevolg
hiervan is, dat men, als in Rusland, een loonsysteem heeft ingevoerd,
dat bepaalde groepen arbeiders in onzinnige mate bevoordeelt.
Een mijnwerker bijv. verdient drie keer zo veel als een kapper;
een machine-bankwerker twee keer zo veel als een schoenmaker
en een metaalbewerker anderhalf keer zo veel als een kantoor
bediende.
Over 't algemeen kan men zeggen,
dat men bij de vaststelling der loon-
tarieven van het beginsel is uitgegaan,
dat werk in grondstoffen- en kapitaal-
goederenindustrieën aanzienlijk beter ge
honoreerd moet worden dan werk in
consumptie-goederen-industrieën. Een
beider, die dus bij de winning v
steenkool of de fabricage van machi
nes is ingeschakeld, verdient veel meer
dan een arbeider, die in een conserven-
fabriek werkt of bij de productie van
schoenen is betrokken.
Loonversehillen
Ook bestaan er enorme verschillen tus
sen de lonen van geschoolde en onge
schoolde werknemers. In de mijnbouw
b.v. kan een geschoolde arbeider wel
drie en een half keer zo veel verdie
nen als zijn ongeschoolde collega. En
bij alle lonen staan die van technisch
geschoolden wel aan de kop, waarbij
opgemerkt dient te worden, dat inge
nieurs, in welke bedrijfstak ze ook
werkzaam zijn. vaak met een minister
salaris naar huis gaan.
De arbeider zelf heeft ook weinig te
zeggen in het werk, dat hij wil doen.
of in de keuze van plaats, waar hij
wenst te werken. De staat beslist wat
vitale en niet-vitale bedrijven zijn.- waar
arbeiders nodig zijn of ontslagen kunnen
worden, en waar deze laatsten weer in
het arbeidsproces kunnen worden opge
nomen. De aanwijzingen. d;c de ar-
beidsbureaux ten aanzien van bepaalde
werknemers geven, zijn wet. en degene
die ze in de wind slaat, stelt zich aan
vervolging en vrijheidsstraffen bloot.
In tientallen bedrijven wordt dan ook
met dwangarbeiders gewerkt: mensen
dus. die door de staat verplicht zijn
ergens te gaan werken, ongeacht eigen
voorkeur of plaats van inwoning. De
uranium-mijnen in het Ertsgebergte zijn
typische verzamelplaatsen van dwang
arbeiders. Er werken driehonderddui
zend mensen, die uit alle delen van
Oostduitsland komen. De meesten van
hen zijn door de arbeidsbureaux naar
het Ertsgebergte gedirigeerd, en dik
wijls kunnen ze zich niet vaker dan
één keer in het jaar met hun gezin of
familie verenigen. Ondanks al deze
staatsinmenging en dit staatsdirigisme,
zijn er nog altijd één millioen werke
lozen in Oost-Duitsland. Ze krijgen een
minimale ondersteuning, die nauwelijks
voldoende is om de levensmiddelenrant
soenen te honoreren.
Recordisten
Wel heel typische figuren in het hui
dige Oostduitse arbeidsproces zijn de
zgn. recordisten en de zgn. activisten.
De recordist poogt steeds weer arbeids-
records te breken, waarvoor hij grote
geldpremies en eervolle vermeldingen
krijgt. Hij wordt ten voorbeeld gesteld
aan de andere werknemers en geeft in
feite het werktempo en daarmee de ver
diensten aan. De recordist is dan ook
in de letterlijke zin des woords een
werkezel. door wiens toedoen de pres
tatie-normen hoger en hoger worden op
gevoerd en die als het ware het bloed
onder de nagels van zijn collega's weg
haalt.
De activist is een al even a-sociale
en gehate figuur. Hij zweept de werk
nemers voortdurend op en staat hen
altijd weer op de vingers te kijken.
Ook heeft hij nog tot taak politieke
lezingen te houden, m.a.w.: de werk
nemers geestelijk om te scholen. Een
taxi-chauffeur in Oost-Berlijn heeft ons
eens een goede definitie van een acti
vist gegeven: Hij zei: ,,Een activist
is een slavendrijver, die drie dagen per
week op het werk staat te schreeuwen,
de drie andere dagen gebruikt om zijn
geld te verbrassen, en zelf nooit een
vinger uitsteekt"...
Met dit al hebben wij het nog niet
over de Oostduitse boeren gehad Hun
geschiedenis is al een even grote tra
gedie, want de nationalisatie van hun
Gekluisterd en achter prikkel
draad. Zo leeft het Oostduitse
volk. De staat, de partij, de
geheime dienst en de Volks-
politie beheersen het leven.
land en het collectief samentrekken van
hun bedrijven, heeft hen tot Middel-
se horigen gedegradeerd. Als op
de beruchte Russische kolchosen wordt
vee. het zaadgoed. de mestmidde-
?n wat dies meer zij. centraal in
gekocht. terwijl de landbouwmachines
bedieningsmanschappen en al uit
zgn. ..pool een centrale dus, wor
den betrokken.
Ook op de agrarische bedrijven zijn
de productie-normen echter uiterst hoog
ele boeren, die hun verplichte pro
ductie niet konden afleveren, zijn dan
naar het Westen gevlucht, omdat
bang waren van economische sabo
tage beschuldigd te worden. Als gevolg
hiervan liggen driehonderdduizend hec-
•n vruchtbaar akkerland, of wel bij-
acht procent van het gehele Oost-
Duitsland braak.
Marx, Engels, Lenin en Stalin
werden in enorme afmetingen afge
beeld tijdens de optocht der spoor
wegarbeiders bij een Eerste Mei
in Oost-Berlijn.
Om van sabotage, spionnage of
/an andere staats vijandelijke da
den beschuldigd te worden, be
hoeft de Oostduitser weinig of
nietr. te doen. Er zijn gevallen
bekend van mensen, die tot tien
en zelfs twintig jaar dwangarbeid
veroordeeld werden, omdat ze te
laat op hun werk kwamen of
door oververmoeidheid een fout
maakten.
Dit laatste noemt men in Oost
duitsland economische sabotage.
Zij wordt ten laste gelegd dan de
boer, die zijn voorgeschreven hoe
veelheid graan niet kan afleveren,
aan de arbeider, die zijn ver
plichte productie niet haalt en
aan de boekhouder, wiens balans
niet klopt.
En wegens politieke onbetrouwbaar
heid kan iedereen, tot jongens en meis
jes toe. tot zware dwangarbeid veroor
deeld worden. In Saksen b.v. werden
drie scholieren van zestien jaar, tot
twintig jaar tuchthuisstraf veroordeeld,
omdat ze een paar woorden critiek op
het communistische systeem hadden ge
uit. In Maagdenburg werd zelfs een jon
gen van achttien jaar ter dood veroor
deeld, omdat hij geweigerd had de poli
had gepleegd.
Trouwens, men behoeft werkelijk niets
op zijn kerfstok te hebben om achter het
prikkeldraad of de tralies der 35 in
Oostduitsland aanwezige concentratie
kampen of gevangenissen te verdwijnen,
of om als dwangarbeider naar Rusland
of andere verre streken te worden ver
sleept. Eén ongegronde klacht is al vol
doende om een Oostduitse man of vrouw
van zijn of haar vrijheid te beroven.
Strikken en vallen
De Staatsveiligheidsdienst, de Rode
Gestapo dus. heeft zijn strikken en val
len overal in Oostduitsland neergezet.
Hij werkt met zesduizend ongeunifor-
meerde ambtenaren en hij maakt ge
bruik van fanatieke commun'
leide kinderen, opportunisten
ders, die voor een beloning of gunst
iedereen willen aanbrengen. Tot in d
Doorlezen op de volgende pagina.
Officiële zwarte handel in staatswinkels
op 300 kilometer van onze grens
flRIEHONDERD kilometer van
de Nederlandse grens, op
een afstand niet groter dan die
tussen Brussel en Parijs, werpt
het IJzeren Gordijn zijn drei
gende schaduwen vooruit. Ach
ter deze kunstmatige schellijn
tussen wat men in politieke
termen noemt Oost en West
begint een wereld, die wij slechts
ternauwernood kennen, doch
waarbij wij nooit lang genoeg
stil kunnen staan.
Wij realiseren ons nog veel
te weinig, dat de democratische
vrijheden, waarvan wij dage
lijks de zegening ondervinden,
niet achter het IJzeren Gordijn
bestaan; dat daar tientallen
mensen onder een regime van
misdaad en terreur leven, en
slechts een bestaan van grauwe
uitzichtsloosheid kennen.
Angst en vrees vieren daar
hoogtij; tekorten op elk gebied
maken het dagelijks leven moei
lijk en eentonig; de zware,
geestelijke druk, onder welke
men dag in dag uit moet leven,
stompt de mens af, vernietigt
zijn waarden en doodt zijn
cultuur.
Meerdere malen zijn we in de
gelegenheid geweest de toe
standen in Oostduitsland het
dichtst bü Nederland liggende
land achter het IJzeren Gordijn
dus te bestuderen. We heb
ben daar veelvuldig contact ge
had met partij-functionarissen,
journalisten, leden van de zgn.
Volkspolitie, kortom: met alle
mogelijke communisten en mee
lopers, die hun welvaart aan het
nieuwe regime te danken heb-
Maar ook hebben we lang en
openhartig gepraat met mensen,
die niets met het communisme
en zijn politieke, maatschappe
lijke en geestelijke terreur te
doen willen hebben: mét huis
vrouwen. arbeiders, tpxi-chauf-
feurs enz.
Op deze pagina brengen wij U
het ontstellende en tegelijker
tijd alarmerende verhaal van
Oostduitsland. U zult er vele
bekende trekken in herkennen
en voortdurend weer herinnerd
worden aan de toestanden in
Rusland en die in de gebieden,
welke ironisch genoeg
vijf jaar lang door de Duitsers
bezet zijn geweest. En aan het
slot zult U, zoals wij, tot de
conclusie komen, dat op drie
honderd kilometer van de Ne
derlandse grens het leven van
al zijn kracht is beroofd. Dat
daar aan de stelselmatige ver
nietiging van volkeren en cul
tuurstelsels wordt gewerkt, die
ons slechts met verbijstering
kan vervullen.
Als er één bewijs is, dat het
communisme een klasse-maat
schappij voorstaat een zelfde
klasse-maatschappij dus, die het
in zijn ideologie verwerpt dan
is het wel de opbouw van het
Oostduitse rantsoeneringssysteem.
Er zijn in totaal dertien
verschillende levensmiddelen
kaarten. die elk voor zich voor
een bepaalde groep personen
zijn bestemd Zo krijgt de
mijnwerker meer rantsoenen
dan de grondwerker; de grond
werker weer meer dan de
leraar en de afdelingschefs; de
leraar en afdelingschef meer
dan de kantoorbediende, die
verantwoordelijkheid draagt;
de kantoorbediende die ver
antwoordelijkheid draagt meer
diie
Het beste is echter
de „intelligentsia" er aan toe:
de ingenieur, de chemicus, de
huisdokter etc. Vergelijkt men
hun rantsoenen met die van
bode of van een verkoper
een warenhuis, dan ziet
dat ze vier keer zoveel
vlees. twee-en-een-half keer
zoveel vet en anderhalf keer
zoveel suiker ontvangen. Doo:
een discriminerend distributie
stelsel poogt men dius de
mensen tot grotere krachtsin
spanning. grotere prestaties te
dwingen. Vraag een Oostduit
ser naar zijn levensmiddelen-
kaarten en ge weet onmiddel
lijk hoe hoog hij door de staat
wordt aangeslagen!
Mars naar
Slechts vijf procent communisten
Men moet niet denken, dat het
achttien millioen inwoners tellen-
de Oost-Duitsland grotendeels
communistisch is en dat er zich
•slechts een kleine kern van anders
denkenden in de Duitse Demo
cratische Republiek bevindt. In
feite is het percentage partij
leden niet veel groter dan dat in
West-Duitsl.and, namelijk vijf pro
cent. De communisten hebben
echter de touwtjes vast in han
den gekregen, geholpen door hun
bezetters en leermeesters: de
Russen. En door middel van een
nieuw gevormde strijdmacht,
verschillende geheime diensten en
een justitie, die corrupt en par
tijdig is, terroriseren deze hand
langers het overige gedeelte der
bevolking, dat stemloos zowel als
rechteloos is.
in de Duitse Democratische Repu
bliek het beginsel der collectieve lei
ding ingevoerd, de man, die de macht
handen heeft, is de secretaris der
communistische Eenheidspartij. Walter
Ulbricht. Over deze vroegere schoen
makersgezel. die met zijn snor en punt
baardje veel gelijkenis met Lenln ver
toont, zou een boekdeel te vullen zijn
We volstaan echter met op te merken,
dat Ulbricht door zijn Russische cha
peronnes met grotere bevoegdheden is
bekleed dan premier Otto Grotewohl en
president Wilhelm Pieck. Door middel
van Ulbricht oefent de communistische
partij in de Sovjet-Unie directe invloed
uit op de communistische partij in Oost
duitsland en daardoor ook op de Oost
duitse regering! Want in Rusland zo
wel als zijn satellietstaten is de partij
de regering! Regeringsaangelegenheden
zijn in feite partij-aangelegenheden
in de vazalstaten ook nog Russische
aangelegenheden.
lang geleden met Oost-Duitsland
gebeurd dan blijft dit altijd een
™Ki!n-souverelniteit. Kijkt men b.v
de regering van de Duitse Demo
cratische Republiek, dan ziet men. dat
de drie sleutelposities door genaturali
seerde Russen worden ingenomen. Ul
bricht, secretaris van de Oostduitse com
munistische partij en vice-premier. Is
Pieck, de president, is de
andere en Ernst Wollweber, staatssecre
taris voor de veiligheid, is de derde.
In Polen, Noord-Korea, Bulgarije enz.
ligt deze figuur al niet veel anders.
Ook hier zijn het genaturaliseerde Rus-
i. die de belangrijkste functies in het
kabinet hebben gekregen. Men denke
- aan de Poolse minister var
fensie, Rokossowski. de Noordkoreaanse
ster van buitenlandse zaken. Nam
U, Hongarije's „sterke man". Rakos
de Bulgaarse minister van defensie.
Panchewski.
De .ersterking van Ulbrlcht's macht
is wel duidelijk naar voren gekomen
tijdens het vierde jaarcongres van de
communlatische partij ln Oostduitsland
In het praesidium van de partij wer
den toen opgenomen; de minister van
justitie. Hilde Benjamin, de reeds ge
noemde staatssecretaris voor de veilig
heid, Wollweber, en de hoofden van de
volkspolitie. de luchtmachtpolitie en de
burgerpoli tie.
Al deze radicalen bekleden functies,
welke het wel en wee der Oostduitse
bevolking ten nauwste raken. Ze kun
nen beslissen over leven en dood van
mensen, die ze zich als hun slaven toe-
Igeëigend hebben: ze kunnen vervolgin
gen instellen, arrestaties verrichten,
j vrijheidsstraffen opleggen en doodstraf
fen uitspreken.
De rantsoenen zijn bepaald aai
lage kant. De Oostduitsers, die het
der de reeds genoemde toeslagk&arten
moeten doen en die maken nog altijd
tachtig procent vtn de bevolking ui
krygen b.v. niet meer dan drierronderd
gram vlees en tweehonderd gram vet
per week. In -de staatswinkels kan men
dan weliswaar vrij bijkopen,
ae prijs, die men daar voor
joter, suiker, vices oi eieren
oetaait, is een zwa. te prys, d.e
uoch siechts door de bevoor-
reente klassen regelmatig op
«e orengen is. En deze laatste
groepen hebben de staatswin
kels juist het minste voor het
oijkopen van levensmiddelen
nodig, want hun rantsoenen zijn
twee. drie. ja, zelfs vier keer
zo hoog als die van de laagst
gesalarieerden.
Over die HO-winkels HO
is een afkorting van het woord
Handelsorganisatie zou
interessant boek te sohry'
zijp. Werden ze in 1948 in de
Duitse Democratische Repu
bliek ingevoerd
heette het te
zwarte handel
spoedig bleek,
zwarte handel dreven. De prij
zen. die voor schaarse leven-s
middelen en andere goederen
gevraagd worden, liggen twee,
drie en vier keer zo hoog als
de prijzen, die onder het dis
tributie-stelsel worden gehe
ven. De revenuen officieel
accijnzen geheten gaan
naar de staat, die er liefst
vijftien procent van al zijn
",44 uitgaven mee dekt.
In feite kan men dan ook zeggen, dat
de vele premies, die voor bijz->ndere
arbeidsprestaties worden betaald, via
de HO-winkels weer naar de staatskas
terugvloeien, zonder dat de arbeiders
waar voor hun geld hebben gekregen
Dat hierdoor de koopkracht opzettelijk
tot een minimum wordt beperkt, zal
een ieder duidelijk zijn.
H.O.-winkels
Waren er begin 1953 al 12.000 HO-
levensmiddelenzaken, 5.000 HO-indusbrie-
productenwinkels, 1500 HO-restaurants
en 20 HO-warenhuizen, de onteigening,
of in het gunstigste geval de op
koop van middenstandsbedrijven gaat
nog steeds verder. De methoden, die
de Duitse Democratische Republiek
hierbij gebruikt, zijn. op z'n zachtst uit
gedrukt, barbaars te noemen. Levens-
middelenzaken worden onteigend we
gens fraudes met distributiebonnen, die
nooit gepleegd zijn. Eigenaars van hor
logerieën, speelgoedwinkels, modezaken
enz. krijgen geen goederen en ook geen
levensmiddelen-rantsoenen meer om
hen economisch de nek te breken en
hun bezittingen voor een habbekrats te
kunnen opkopen.
kapperszaken, bloemenwinkels,
drogisterijen en wat dies meer zij wor
den door de staat opgeslokt en het zal
niet lang meer duren, of Oostduitsland
zU naet één winkeldrijvende midden
stander meer tellen.
Het meisje demonstreert de
juiste omgang met het geweer en
de jeugdige kameraden zien aan
dachtig en ernstig toe. Zo worden
de Oostduitse jongeren in de
communistische jeugdbond opgevoed.
„Godsdienst
is opium"
Ook in Oost-Duitsland wordt gods
dienst als opium voor het volk ge
zien en het rommuniame heeft, zo
als bisschop Dihelius nog niet zo
lang geleden heeft verklaard, dan
ook al zyn krachten op de vernieti
ging van de kerk alt organisatie ge
concentreerd. Door beperking van
kerkelijke bijeenkomsten, fiscale
maatregelen en*., poogt men de ma
teriële basia van de kerk te onder
graven. Geestelijken werken onder
de dreiging van arrestatie, godsdienst
onderwijzer* worden op de scholen
geweigerd of gesaboteerd en leden
van de zgn. Jonge Gemeente worden
van middelbare scholen en univer
siteiten venvyderd.
Ondanks het feit, dat party en
staat alles doen om het Christendom
grondslagen te beroven, kan het een
verheugend verschijnsel heten, dat
de geestelijke positie van do kerk
tot nu toe in tart is gebleven. Hoe
lang dit echter zal duren, kan nie
mand zeggen. De predikanten en
priesters mogen dan momenteel wei-
1 m tri m matui fwma
"J.W .V.VJf.Vam
Mama .Va/na mma.
Reeds als het kind lezen gaat
leren, wordt het met de moord
wapens vertrouwd gemaakt. Het
Aap-Noot-Mies van het Russische
kind begint met een tankeen
mooie tank. Zo van de A is de
Aap en hij eet uit zijn poot en T.
is de Tank en hij schiet alles
doodEn het onderwijs in Oost-
Duitsland wordt volgens dezelfde
maatstaven gegeven.
ONTSTELLENDE METHODE
De methoden, die de Duitse Demo
cratische Republiek gebruikt om d<
jeugd voor het communisme te win
nen, doen een weldenkend mens d<
haren ten berge rijzen. De jeugdbe
weging en de lagere scholen zijn twee
dankbare werkterreinen voor
Sovjet-paedagogen. die geen middel
schuwen om de jeugd achter de par
tij-vaandels te brengen. De Jeugdbe
weging. de zgn. Vrije Democratische
Jeugd, kent b.v. een afdeling Jonge
Pionleren, waarbij kinderen van acht
tot veertien jaar worden ingedeeld.
Dc FDJ de „Freie Deniokratische
Jugend" dus toont veel gelijkenis met
de voormalige HJ dc „Hitler Ju
gend". De leden zijn geüniformeerd, zc
bezitten vaandels, waarvoor ze een hei
lige verering hebben, ze dragen onder
scheidingstekenen en medailles, die ze
bij sportwedstrijden hebben gewonnen
en ze leren In afdelingsverband te mar
cheren en te paraderen.
De oudere jeugd Jongens zowel als
meisjes wordt reeds spoedig kennis
van wapens bijgebracht. Dc jongeren
kinderen dus nog laat men pijl en
boog of met een buks op afzichtelijke
caricaturen van Adenauer, Dulles en
Churchill schieten, terwijl hun geest
door middel van leuzen en marsliede
ren met anti-Westerse propaganda wordt
bezoedeld.
O.» de scholen i
dit al niet veel an
ders. Eir wordt op grote schaal geschie
denis-vervalsing gepleegd, terwijl men
al vroeg leert wat een tank. een mitrail
leur of een straaljager is. De niet-com-
munistische onderwijzera zijn ln de loop
der jaren uitgezuiverd en op 't ogen
blik worden alleen nog fanatieke com
munisten als onderwijzers toegelaten.
De meest weerzinwekkende figuur op
de lagere scholen is echter de zgn. pio
nierleider: een jongeman van een jaar
of achttien, twintig, die door het par
tijbestuur in een toezichthoudende func
tie is geplaatst. Deze knaap, die een
dik salaris verdient, doch nog eigenlijk
een kind is. moet door de hoofdonder
wijzer bij alle beslissingen worden ge
consulteerd. HIJ heeft de plicht twee
keer in de week rapport aan het plaat
selijk partij-bestuur uit te brengen, kin-
doren tot toetreding bij de Jonge Pio
nieren over te halen, ouders, die hun
kinderen voor zichzelf willen houden,
onder dwang te zetten, kortom: het com
munisme op elke mogelijke manier te
propageren en te verbreiden.
De pionierleider heeft zelfs een stem
bij de verdere opleiding van het kind.
dat tenminste tot de jeugdbeweging zal
moeten behoren om voor plaatsing op
een middelbare of technische school in
aanmerking te komen.
Dat de kinderzielen door al deze ma
nipulaties van meet af aan vergiftigd
worden en dat het over tien of vijftien
jaar nog moeilijk voor de jeugd zal zijn
geestelijke weerstand tegen het commu-
ntsme te bieden, zal een ieder zonder
veel moeite kunnen inzien.
