Verpakking levensmiddelen kan veel
doelmatiger zijn
Hortensia vraagt veel water
MARTINE WITTOP KONING
BRUine Bonen
Ook een imprimé'tje.
De uitverkoopook boven de wolken!
A'
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
Waarom altijd die potjes
flesjes?
„Ze
en
e niet eens graag terug," zegt de huis
die er eindelijk eens toe gekomen is om de hele
eling lege jampotjes en olie- en azijnflessen op
Ze is op stap gegaan met een mand vol
flessen met ah doel: ruimte te maken in haar overvolle
keukenkast en nog geld toe te krijgen. Maar ze komt,
gedeeltelijk althans, bedrogen uit, want met zo ongeveer
de helft van al die potjes en flesjes blijft ze zitten.
Goed, er is natuurlijk een systeem om zoiets te
voorkomen: iedere lege fles direct inleveren bij
aankoop van een nieuwe. Dan wordt het statiegeld
„er af gehouden" en dat is efficiënter dan het laten
„oplopen" van een hele serie flessen, hoe vreemd
het ook mag klinken. Geen enkele winkelier roept
„hoera" wanneer een klant een tas op de toon
bank zeult en haar uitstalling begint. Dat wordt
dan een zoeken en schiften in de geest van: heb
ik die jam nou bij u gekocht? Hier is het etiket
af, neemt u die nog terug?
Behalve natuurlijk wanneer je je er op toelegt
een verzameling bijeen te brengen van alle
mogelijke flesjes (zoals een Wassenaarse
dame dat deed met likeurflesjes), is het in
een huishouden alleen maar erg lastig om
met al die lege potjes en flesjes te blijven
zitten.
Vooral over dat laatste kan eindeloos-
(en vruchteloos) gedebatteerd worden,
want al ziet het ene potje pindakaas
er net zo uit als dat andere waa
het etiket echter gescheurd of niet i
aanwezig is. voor het ..complete" potje
kan de winkelier wèl. voor het andere
geen dubbeltje toekennen. Hij gaat,
zijn gevoel terecht, van de opvatting
uit, dat degenen die bij hem levensmid
delen kopen in bepaalde potjes of fles
jes. recht hebben op teruggave van het
statiegeld, maar hij is niet van plan
statiegeld te betalen op flesjes waar
van hij de herkomst niet weet.
Toch proberen
..Maar ze zien er toch precies het
zelfde uit!" roept u en roepen vele
anderen. En dat is dan misschien ook
wel de reden, waarom de meesten tóch
maar vol moed op stap gaan, met die
mand en die flessen, groot en klein.
Wil de winkelier geen statiegeld terug
betalen. dan zegt de klant vaak: ,,Nou,
ik weet ook niet wat ik er mee doen
moet. houdt u ze dan maar". En toch
heeft ze een gevoel van wrevel: ze heeft
destijds een dubbeltje of vijftien cent
moeten betalen en nu krijgt ze er niets
voor terug!
Het probleem laat zich niet gemakke
lijk organiseren", maar omzeilen kan
men het wel. ,,Men" is in dit geval de
industrie, die er. vooral sinds de oor
logsjaren, zich op toegelegd heeft levens
middelen zo efficiënt mogelijk te ver-
Gehoord
dat een electrisch* straalkachel eerst
dan maximale warmte geeft, wan
neer de reflectors helder en spiege
lend zijn.
Gezien
zwarte glacé handschoenen, waar
van de „zijstukjes" van de vingers
in rose waren uitgevoerd, de zelfde
kleur als waarmee de klep van het
bijpassende tasje was tegengevoerd.
Gelezen
in „Ladies Home journal", dat er
een tendenz merkbaar schijnt te zijn,
volgens welke de zg. tweelingcos-
tuums voor man en vrouw (hij een
colbert, zij een mantelpak van de
zelfde slof) weer in zwang schijnen
te komen.
pakken. Boter, jam. tomatenpuree, ketch
up. mosterd, mayonnaise deze ar
tikelen worden tegenwoordig in vele ge
vallen al in tubes verpakt.
Het voordeel van deze tubes is, dat
niet de hele inhoud tegelijk behoeft
te worden opgebruikt (hetgeen voor
al voor kleine verbruikers zo belang
rijk is) en dat die inhoud toch niet
uitdroogt. Sommige tubes zijn al
weer vervangen door plastic (bij lijm
bijvoorbeeld) waarvan het sneetje,
waardoor de inhoud naar buiten komt,
vanzelf weer dichtzuigt.
Die mogelijkheden met plastic zijn
eindig veel. In een dichtgelaste dunne
film bijvoorbeeld worden knakworstjes
verpakt en rolmopsen. Pakjes, die niet
de geringste plaats in beslag nem
er bovendien heel smakelijk uitzien.
Eenmalige verpakking zou men
alles kunnen noemen, en het is opmer
kelijk. dat de industrie er desalniette
min op uit is om juist deze verpakking
zo doeltreffend en handig mogelijk te
doen zijn. Men denke alleen maar eens
aan de mayonnaisetupes met het kar
telrandje aan de uitgang, om op die
manier gemakkelijk te kunnen garne
Proeven
Veel van deze „ideetjes"- zijn u
Amerika afkomstig. Men heeft daa:
vooral gedurende de laatste wereldoor
log, eindeloze proeven met verpakkin
gen genomen. De meest uiteenlopen
de artikelen moesten verzonden worden
naar de troepen overzee. De verpakking
moest onbreekbaar zijn, vochtwerend en
geurbehoudend de eenheden moesten
zo gestapeld worden dat er geen rest-
ruimte overbleef. Men werkt daar nog
steeds door op die onderzoekingen.
De aerosolbom voor het verstuiven
jn insecticiden is bij ons nog niet zo
lang in gebruik, maar in Amerika is
het al een heel gewoon- voorwerp in
het huishouden geworden. Even gewoon
het daar om melk in kartónnen te
rpakken, melk. die in sommige ge-
illen voor directe consumptie bedoeld
is. Zouden er op dit gebied in ons land
ook mogelijkheden zijn...?
een van de Scandinavische landen
en al vergevorderd met de voorbe
reiding om flessen te vervangen door
kartonnen. Die kartonnen zijn pyrami-
devormig, omdat men zo weinig moge
lijk restruimte wil overhouden bij de
verzending.
Of we daar in Nederland ook binnen
kort aan toe zullen zijn? Het is niet te
zeggen, maar het zou in elk geval het
voordeel hebben dat het euvel van het
wordt te
ruggebracht...
Toch blijven er, ook bij die een
malige verpakking, nog wel wensen
over. Schuurpoeder wordt al jaar
dag in een strooibus verkocht, m
waspoeder is verpakt zonder strooier,
waardoor óf te veel, óf niets uit het
zelfgemaakte gat komt. De openingen
in bussen niet vloeibare was zijn over
het algemeen zó, dat er veel te grote
„putsen" uit komen. Doosjes met
eierkarton er in voor tien of twaalf
eieren worden alleen tegen Pasen
gebruikt.
En eigenlijk moesten er ook veel
meer kleinere verpakkingen zijn,
zoals de Lilliputtertjes in Oostenrijk,
gemakkelijk zijn voor een picnic,
weekend of een eenmanshuishou-
ding. Er worden op het ogenblik nasi
goreng- en bamigrondstoffeneenhe-
in één zakje tezamen verkocht,
alles net genoeg. Zou zoiets ook
niet op ander gebied toegepast kunnen
worden?
Waar blijft het?
IJET huishoudkasboek voor de
vrouw, dat uitgegeven is in
samenwerking met de Nederlandse
Vereniging voor Huisvrouwen, had
geen passender titel kunnen krijgen.
Want „waar blijft het?" is de stereo
tiepe vraag, die speciaal aan het eind
van de maand overal opklinkt. Nu
t natuurlijk helemaal niet
zeggen, dat door dit huishoudkasboek
te gebruiken, de vragen in één keer
opgelost zijn, maar het voordeel is
wel, dat er een overzichtelijk beeld
verkregen wordt van de uitgaven die
men doet en dat is toch ook al
heel wat waard. Het boek is „door
schoten" met halve bladen gekleurd
papier, waarop allerlei aardige raad
gevingen en recepten staan te lezen.
Een vlekje hier
en daar....
Wat ls het toch zonde, als een nieu
we of pas-gestoomde japon een vlekje
heeft opgelopen! En de grootste narig
heid komt nog, als men dan tevergeefs I
aan zo'n vlekje hier of daar gaat dok-
teren: eerst met vlekkenwater, dan
met alcohol, later nog eens met warm j
wateren inplaats van tc verdwij-
nen wordt het vlekje dan nog met j
allerlei kringen en lelijke plekken
„gesierd".
Daarom een goede' raad: ga niet
elke vlek zomaar te lijf, realiseer u
eerst goed. wat het kan zijn en over-
weeg dan, welk schoonmaakmiddel ge
zult gebruiken.
Het is gevaarlijk en volkomen
fout om elke vlek maar even met ben
zine aan te pakken, want benzine
helpt heus niet overal tegen.
Vetvlekken probere men eerst
zoveel mogelijk te verwijderen door
onder en boven de stof een stuk grauw
papier te leggen en op het papier dan
voorzichtig een warm ijzer te druk
ken. Het papier telkens verversen en
oppassen, dat men het uitgetrokken
vet niet door verschuiven van het
papier op een andere plaats in de stof
perst.
Likeurvlekken kan men met spi
ritus behandelen, maar in een kring
blijven wrijven, totdat de spiritus
droog is. Een toch zichtbaar blijvende
rand kan men wegkrijgen met een
mengsel van negen delen water en één
deel waterstofsuperoxyde met enkele
druppels geest van salmiak. De behan
delde plek daarna flink uitspoelen in
lauw water.
Yoghurtvlekken verdwijnen
meestal wanneer men, nadat de plek
droog is, deze flink uitborstelt en met
lauw water nawrijft. Blijft er toch nog
iets te zien, dan voorzichtig een wei
nig tetra gebruiken als het goed weer
droog is.
De potaarde moet veenachtig, voohthoudend en zeer voedzaam
zijn. Neem daartoe drie delen veengrond, twee delen oude koemest
en. één deel metselzand. Zet de plant elk jaar na de bloei daarin.
Geef haar dan tot October een plaatsje in de tuin en zorg voor een
geregelde bemesting met slappe koegier.
Het kan gebeuren, dat de plant wel eens blad verliest, als men haar
in de kamer zet. Dat is niet zo erg: de bladeren komen wel weer terug,
maar dan moet men de eerste tijd zuinig zijn met water.
De natuur heeft de Hortensia maar twee kleuren gegeven:
het tvit en het rose. De blauwe kleur, die men bij deze plant
in verschillende nuances ziet, is kunstmatig aangebracht.
Men had nl. opgemerkt, dat, als een rose Ilo/tensia in aarde
stonddie een weinig ijzer of aluin bevatte, de bloemen een
min of meer blauwe kleur verkregen. En daarom geven de
kwekers en ook de particulieren wel aan sommige
planten in het voor- en najaar twee keer een halve eetlepel
aluin, in het gietwater opgelost. Het kan echter alleen bij rose
Hortensia's, een witte kan niet blauw worden.
Dadelijk na de bloei moet men de Hortensia snoeien door
de lichtgroene uiteinden van de takken in te korten tot twee
paar bladeren boven het donker gekleurde tak-gedeelte. Dit
moet vóór Juni gebeuren, anders krijgt men het volgend
jaar geen bloemen.
De Hortensia verlangt een lichte, koele, maar geen koude
standplaats. Door teveel zon gaan de bloemblaadjes lelijk
krullen. Als men dit bemerkt, moet men de pot tot de rand
toe een poos in het water zetten. Soms is de kwaal daarmee
te verhelpen. Maar ook zonder dat de bloemblaadjes krullen
te het nodig, dat een bloeiende Hortensia minstens eenmaal
per week vijftien a twintig minuten tot de potrand in het
water komt te staan en elke dag nog een flinke scheut water
krijgt.
naam die begrip werd
de naam is een begrip.
Een begrip voor allen die op de
een of andere wijze iets met
kookboeken te maken hebben, en
dat zijn er velen! Voor die velen
heeft Martine Wittop Koning in
de loop van meer dan vijftig jaar
ettelijke boeken geschreven, waar
van sommige een respectabel
aantal keren herdrukt werden.
Haar eerste kookboek („Eenvou
dige recepten") bijvoorbeeld be
leefde een 62ste druk!
Deze maand is Martine Wittop Koning
85 jaar geworden. Ondanks deze hoge
leeftijd is zij nog bijna onvoorstelbaar
vitaal, schrijft nog regelmatig artikelen
over voedingsleer en andere onderwer
pen. daarop betrekking hebbende, staat
's morgens vóór zes uur op en werkt
als het weer het toelaat naar hartelust
in haar tuinen en kassen.
Nog onlangs heeft zij een omvangrijk
boek het licht doen zien, het Groot Vege
tarisch Kookboek. Het is in zekere zin
een voortzetting van een publicatie van
Bonen zijn een gezond voedsel, in
de eerste plaats al door het hoge ge
halte aan zetmeel (50 pet) en in de
tweede plaats door het eiwitpercentage,
dat 22 bedraagt. Men kan van bonen
allerlei gerechten maken. Bonensoep is
wel het bekendste, maar weet u dat
salade van bruine bonen ook heer
lijk is?
Voor de soep hebt u nodig: 500 k
600 gram bruine bonen. 2% liter wa
ter, 2 uien of prei. 250 gram soep
groenten, 3 dL melk. zout, peper en
bouillonblokjes. Een dag van te voren
de bonen wassen en in de week zetten
daarna de bonen in het weekwater gaar
koken. Hierna voegen we de schoonge
maakte soepgroenten en de bouillonblok
jes toe. Na een half uur de melk door
de soep roeren en op smaak afmaken
wat peper en zout.
De bruine bonen salade wordt ge
maakt van 250 gram gekookte bruine
bonen, drie kleine bietjes en een struik
je andijvie, dat zeer fijn gesneden moet
worden. 1 preitje, augurk, olie, azijn en
slasaus. De bietjes, andijvie, preitje en
de augurk hakken en alles mengen met
de bruine bonen. Op smaak afmaken
met olie en azijn. Is er bonennat over,
dan dit bewaren en de volgende dag ver
werken tot een kopje soep.
vóór de oorlog, doch het is uitgebreid
met de meest uiteenlopende gegevens
en feiten die de laatste jaren gemeen
goed geworden zijn. Het werk is (in
plastic band) uitgegeven bij Bigot en
Van Rossum NV te Amsterdam.
Moderne voedingsleer
De moderne voedingsleer heeft haar
hart en dat is in dit boek ook duidelijk
te merken. Maar niet alleen dat de
schrijfster zich tot recepten beperkt, het
hoe en waarom van verschillende be
reidingswijzen, overzichtelijke schema's
en statistieken heeft zij ook in dit boek
opgenomen en dat maakt het voor de-
geen die het met haar opvattingen eens
zijn, tot een waardevol bezit.
Rome of Florence
ƒN de Italiaanse mode-industrie
heerst ernstige ongerustheid over
de vraag, welke stad het centrum
van de Italiaanse Haute Couture zal
zijn: Rome of Florence. Evenals in
vorige seizoenen zullen dit jaar twee
grote shows worden gehouden. On
enigheid in de modewereld was aan
leiding daartoe. De modedeskundigen
realiseren zich meer en meer, dat
deze tweespalt de Italiaanse mode
industrie geen goed doet, zeker niet
in de concurrentiestrijd met Parijs.
De stand van zaken is zeer onaange
naam, zegt het modecentrum van
Rome, voor de inkopers en voor
modejournalisten, die nu tussen beide
steden heen en weer moeten ijlen.
Is een ongehuwde vrouw een probleem?
In de rubriek „Zegt er het uwe van!" in het weekblad De Her
vormde Kerk komt een ingezonden stuk voor van een lezeres, die
haar mening geeft over het feit, dat de ongehuwde vrouw veelal als
„probleem" gezien wordt. Zij schrijft:
Hoewel ik mij ervan bewust ben een
hachelijk onderwerp aan te snijden, wil
ik toch niet nalaten dit te doen, te meer,
daar ik weet namens veel ongetrouw
de vrouwen te spreken.
In de laatste jaren is er vaak over
de ongetrouwde vrouw geschreven, in
vele gevallen door de getrouwde vrouw
(het omgekeerde zou minstens vreemd
worden gevonden).
Afgezien van het feit, dat het voor
ons een buitengewoon pijnlijke gewaar
wording is ons zo ,,te kijk" gesteld te
weten, gevoelen wij het als een inbreuk
op onze vrijheid van mens om als een
„probleem" te worden beschouwd. Wil
men dit toch doen, laat men dan niet
vergeten, dat er ook nog is de onge
huwde man „bij wiens gratie" de on
gehuwde vrouw er is (andere factoren
als het grote overschot van vrouwen
e.d. daargelaten). Over zijn levenshou
ding wordt nagenoeg nimmer iets ge
zegd of geschreven.
/Vief billijk
Het is niet billijk een zo eenzijdig
licht te werpen noch op het leven van
de ongetrouwde vrouw, noch op dat van
de ongetrouwde man. Het een is niet
het ander los te maken. Ik hoop
harte dat men zich, en zeker van
ondeskundige zijde, in het vervolg zal
onhouden van bemoeienis met het per
soonlijke leven van ons ongetrouwde
Een andere briefschrijfster zegt hier
over in dezelfde rubriek: jammer
dat wij nooit „ons-zelf" zijn. Tenmin
ste. dat is mijn ervaring. Ik ben de
zuster van die en die. en vroeger thuis
de dochter van mijn vader. Verder zijn
wij vrijwel niet in tel. We worden niet
voor vol aangezien en toch zijn er bij
de ongehuwden zulke pracht-figuren. De
waardering is ook hier alleen voor de
gehuwde vrouw".
Gebed voor de vrede
De Vrouwenwereldgebedsdag zal dit
jaar, zoals bekend, plaatsvinden op Vrij
dag 25 Februari. Vrouwen uit ongeveer
130 landen, over de gehele wereld, zul
len die dag in groepen bij elkaar komen
en bidden voor de vrede van de wereld,
de vrede in haar eigen vaderland
vrede in haar harten. De tekst va
liturgie werd voor dit jaar verzorgd
door Jorgelina Lozada, die een leidende
positie inneemt in de Argentijnse vrou
wenbeweging.
In Duitsland heeft men besloten, ga
ven, die tijdens deze diensten zullen
worden ingezameld, te bestemmen i
de verzorging van uit de Sowjetzone
Duitsland gevluchte vrouwen.
Brochures die nut
hebben
Op gezette tijden Inat liet Voorlich
tingsbureau van de Voedingsraad een
aantal ge»rhriftjes het licht zien of ver
zorgt het de herdruk van brochures, die
in het verleden hun bestaansrecht hebben
bewezen. Dat laatste is het geval met het
handige hoekje ..Lekkernijen voor huise
lijke feestjes", dat al een 19e druk be
leefde. Terecht, want de. tips en de recep
ten die hierin verwerkt zjjn, zyn uiterst
waardevol.
Niet alleen zoetigheden, maar ook pit
tige lekkernijen worden er in beschreven.
Trartaties, die men anders met veel geld
moet kopen. leert men uit dit boekske
op eenvoudige wjjze zelf maken.
Ten gerieve van de kamerbewoners
stelde het bureau een aantal éénmans-recep
ten en -menu's samen. Met veel gevoel
voor realiteit is in de brochure „De voe
ding van kamerbewoners" een aantal
schema's voor dagmenu's opgenomen.-waar-
by rekening gehouden werd met liet feit,
dat de meeste kamerbewoners slechts over
twee, soms zelfs maar één warmtebron
beschikken.
Tenslotte is er een brochure uitgegeven,
getiteld „Onze voeding als we ouder
worden", waarin waardevolle gegevens
staan voor hen, die by het klimmen der
jaren rekening hebben te houden met het
feit, dat het lichaam andere voedingseisen
gaat stellen.
Om nog even in de
sfeer te blijven van de
Blad Zij-enquête over f
imprimé'tjes. waarvan|fi
u de volgende week de
uitslag zult vernemen:
dit is ook een im-
primé'tje, maar niet a»
van vaderlandse bodem. 3f|
De stof is, al zou u dat ^1
misschien niet zeggen, «j
100% katoen, maar met W
een zijde-effect, dat
„silk-finish" genoemd
wordt, haar distinctie
ontleent de japon aan
het prachtige (Franse!)
rozen-imprimé
tel de mensen in hel
dal. In dorpen en steden,
die net even boven de zee
spiegel liggen, regent het.
Wij zitten voor het raam
in een klein berghotelletje
op 2000 meter hoogte.
Een machtig schouwspel
ontrolt zich daar voor on
ze ogen. De toppen der
bergen, die ons omringen
zijn goud overtogen. Alsof
God ze met de zomen van
Zijn kleed slechts even
had beroerd. Steeds hoger
maken de bergen zich uit
de mist los. Wij zitten in
de morgenzon, waarnaar
de mensen daar beneden
wellicht verlangend uit
zien. Je kijkt alleen maar
heel stil, terwijl die be
sneeuwde zonovergoten ber
gen je de ene bijbeltekst
na de andere te binnen
roepen.
IK hef mijn ogen op naar
de bergen. Vanwaar zal
mijn hulp komen? Die
de bergen vastzet door Zijn
kracht, 't Gebergte vol van
vreugde springen en huppe
len voor des Heren oog.
Ja, dat doen deze lachen
de toppen! Ze omringen ons
en vertellen dat er rondom
Jeruzalem bergen zijn en
dat zó de Here is rondom
hen, die Hem vrezen. Wij
zitten maar stil en zeggen
niets. We hebben nauwelijks
gemerkt, dat er een groep
je mensen aan het tafeltje
naast het onze is komen zit
ten.
Opeens een scheur m die
morgenwijding. „Zeg Ali,
mot je eens horen! Ik was
in Parijs hè en daar zag ik
een vest meid, een wollen
vest, zó orresjeneel-, dat ik
dacht: pik in, 't is winter
meid. 't Was wel duur, maar
zoiets zie je in Holland
niet. En laat ik het nou in
de uitverkoop zien hangen
voor de helft, die ik ervoor
betaald heb!? En nóu jij!"
EN Ali begon: „Ja, da's
een sof voor je. Nou, ik
ben vóór ik hier opan
ging, nog even m'n koop-
pies daar beneje weze halc.
Henk had met Kersmus al
willen gaan, maar ik zee:
mijn niet gezien! En ik ze
ker me Januari-kooppies
mis lopen? Ik 3 Januari
subbiet eens neuzen. Nou
en is 't een fijn ski-pak-
kie of niét. voor 'nog geen
honderd piek, wat vroeger
tweehonderd kostte. En je
ben nooit bekocht als je bij
een goeie zaak gaat. Van-
zelfs niet! Nou en Henk, die
trui van jou, hc, was óók
geen geld? Hè. zitten die
mannen weer over het voet
ballen te klessen! Hebbe
jullie nou niks anders tc
doen hiér. dan eeuwig -over
dat voetballen te leuteren?
Kijk liever eens naar bui
ten! Dit zie je in de Bin-
nen-Bantammer niet!"
Kees draaide zich even
om naar het raam. „Nou,
wat zie je daar? Een beet
je bergen. Daar ben je óók
in een wip op uitgekeken.
Jullie klessen over de uit
verkoop, laat ons hou Hol
landBelgië. Maar vanmid
dag gane we met z'n vie
ren naar de ski-school
gegeven moment zaten wij
zelf in de mist. Toen wij
erbovenuit kwamen zagen
we de dorpjes in het dal als
uitgestrooid speelgoed liggen
en klokgelui drong tot óns
door.
Terug in ons hotel waar
Hollanders, Engelsen, Fran
sen, Zwitsers, Oostenrijkers,
Duitsers en Grieken in één
zaal hun inwendige mens
verzorgen en waar niet één
van dife allen voor het eten
bidt of een kruis slaat, vin-
klommen. Naast
baande een beek zich met
driftige vaart een weg tus
sen de rotsen. En we zucht
ten eens en verzuchtten:
„De voetbal en de Bmnen-
Bantammer en last not least
de uitverkoop óók boven de
wolken." Ze kunnen er
niet van loskomen. Terwijl
zij daarbinnen met hun
ruggen naar het raam «ze
hadden dus evengoed in de
Binnen-Bantammer Chinees
kunnen gaan eten!) zaten,
trok de zon de mist aan
flarden omhoog. Een steeds
wisselend en adembenemend
schoon schouwspel. Op een
gen wij flarden van ge
sprekken op. Ze hadden het
allemaal over de ski-sport,
over auto's, andere buiten
landse reizen en over de
kleding. En zowaar, van
een tafeltje, waaraan andere
Hollanders dan de boven
beschrevenen zaten, bereikte
ons wéér het woord: Uitver-
LS iemand in deze zaal
ineens over God iets
zeggen, zou zo
iemand als een hysterische
dweper worden aangezien.
Want.... God? Ja, die zal
misschien wel bestaan, maar
zij hebben Hem in de ver
ste verte niet nodig. Ze heb
ben zo'n best leven, met zo
veel vertier. Iets missen?
Diep in hun hart tóch onbe-
vredigd zijn? Was 't maar
waar, dat zij dit voelden.
Dan zou er tenminste één
plek zijn, waar je vat op
hen zou kunnen krijgen. God
is volledig uit tal-loze men
senlevens uitgeschakeld. Het
kan je benauwen om hun
nentwil.
De post uit Holland bracht
ons „de Spiegel". Ik las
daarin de .oproep van de
dominee „Ik wil eens met
u praten", naar aanleiding
van de brief, die hij ontvan
gen had van die buitenker
kelijke verpleegster, wier
beste vriendinnen, die wèl
belijdende leden ener kerk
waren, nooit met haar over
het geloof hadden gespro
ken. Zelfs niet toen zij ziek
was en een gesprek over
die dingen min of meer uit
lokte! Ineens zag ik ons in
onze jammerlijke lafheid en
lauwheid.
Ik durf in die zaal geen
woord over God te spreken
en eigenlijk vinden we ons
zelf al hele „Pieten" als wij
daar wè! bidden voor ons
eten. Laten we toch niets
vdn Ali, Henk en Kees zeg
gen, wij, die tegenover el
kaar niet eens de bijbel
teksten die je bij het aan
schouwen van zóveel schoon
heid te binnen schieten,
durven uit te spreken. De
ander mocht eens smalend
zeggen: „wat ben Jij toch
MARGARITHA.
Ze raken verward
in de schoenen
Kunnen aan de mode beperkingen
worden opgelegd? Dit is de vraag,
waarover zich in Italië deelnemers
aan een schoenententoonsteHing het
hoofu breke.u. In Vigevano, de hoofd
stad van de Italiaanse schoenen
industrie, is nl. een expositie te be
wonderen, waaraan 350 inzenders uit
zeven landen deelnemen. Het is een
expositie van een zo rijke ver
scheidenheid, dat er stemmen zijn
opgegaan die beweren, dat een groot
scheepse verwarring onder fabrikanten
en verkopers het gevolg zal zijn.
hakken, hoger dan hoog
Men zegt dat er teveel kleuren zijn
(alleen al in de Italiaanse modellen
is een gamma van 25 tot 30 tinten),
teveel verschillende modellen en
teveel leersoorten. Sommige klein
handelaren echter vrezen, dat hun
verkoop zal dalen, indien de ver
scheidenheid minder groot wordt. En
vooralsnog ziet het er niet naar uit,
deze verschillen van mening
zullen worden opgelost, want de
Italiaanse schoenenmensen gaan rustig
voort met uitbreiding van hun col
lecties.
De namen van de nieuwste mode-
hakken op deze tentoonstelling laten
duidelijkheid niets te wensen
.JSpijkerhak"„Speldenhak",
..Duizeling".... Er heerst verrukking
gemengd met ontsteltenis over de
slanke, met staal versterkte, meer
dan tien centimeter hoge hakken,
J' „contact" maken met straat of
trottoir over een oppervlakte, maar
•g groter dan de kop van een
flinke spijker
Met de hakken wordt trouwens
toch wel v:el gefantaseerd: de firma
Quinte van Milaan bijvoorbeeld heeft
schoenen ingezonden met hakken van
kristal, of hakken, die overtrokken
zijn met paarlmoer. glanzend koper,
stro of imitatieparels.
En de kleuren? Wit en zwart
blijven met blauw de hoofdkleuren,
maar men ziet op de tentoonstelling
allerlei nuances van rood en
pastelgroen, rose, bleekblauw, mauve,
Napels geel, marineblauw en een
kleur die petroleum wordt genoemd.
