met h&&R tijö mee
4 onze jeuqó-p&qina^
Ouwe Bruintje vertelt zijn
levensgeschiedenis
^s6^^voawaAON oz
aviasov'
koRt veRhAAl van m. nieuwenhuis
IN al dc jaren van haar huwelijk
heeft Evelien nog niet zoveel aan
haar uiterlijk gedacht, als ze in de laat
ste twee dagen heeft gedaan.
Het is Liesbethje geweest, die haar
tot het besef heeft gebracht, dat ze toch
eigenlijk niets anders is dan een ouder
wetse en verschrikkelijk provinciale
huisvrouw.
Ze heeft het natuurlijk wel geweten.
Twintig jaren zijn over haar huwelijks
dag heengegaan, twintig jaren hebben
hun onuitwisbaar stempel op haar ge
drukt.
Ze heeft dat nooit zo erg gevonden.
Evelien en haar man behoren tot het
gelukkige mensensoort, dat iedere perio
de des levens aanvaarden kan. En ze
voelen zich nog jong.
Soms lijkt het nog zo kort geleden,
dat ze zielsgelukkig terugkwamen van
de mooiste fietstocht, die ooit een jeug
dig mensenpaar in de Meimaand heeft
gemaakt. Drie-en-twintig jaar geleden is
dat nu. Ja, dan word je zo langzamer
hand een dagje ouder.
Een paar jaar zijn ze verloofd ge
weest. Ze trouwden, er kwamen kinde
ren Liesbethje en Hetty, toen Karei en
tenslotte het nakomertje Geert-Jan.
Toen ze allemaal klein waren, had
Evelien geen tijd. om veel in de spiegel
te kijken. En toen ze groter werden,
aanvaardde ze de komende rimpels en
grijze haren even gemoedelijk als Piet
de zijne. De aardige, frisse gezichtjes
van haar kinderen gaven haar een inni
ger vreugde, dan ooit de spiegel haar
als Jong meisje gaf.
Maar toch, Evelien is beslist in
haar mening, nu ze zichzelf eens cri-
tisch in ogenschouw neemt, toch zag
ze er indertijd lang niet onaardig uit.
Piet vond dat tenminste zeker. Ja. in
dertijd.
MAAR later.. Moeder", zeiden dc
kinderen. Moeder voor en moeder
na. Nu is Liesbethje achttien, ze zegt
geen moeder meer, maar Mams. en ze
vindt haar een vreselijk ouderwetse
vrouw, die wel eens wat aan haar uiter
lijk niag gaan doen. ,,Je zou er zo
van opknappen, Mams", heeft Liesbeth
onderwezen. ,,Een klein beetje make-up,
Je lippen wat bijwerken, en je haar wat
nieuwerwetser, laat mij dat nu eens
Met een grap heeft Evelien er zich
van af gemaakt. Hetty en Liesbeth heb
ben wel meer zulke bevliegingen ge
had. maar altijd voor zichzelf.
Evelien had er wel eens moeite mee.
omdat Piet nu eenmaal niet van zulke
dingen houdt. Maar nu wil Liesbeth
nota bene haar moeder tot ijdelheid
verleiden. Ach ja, de tijd gaat zo gauw.
Pas waren Lies en Hetty nog langbenige
bakvissen, en nu zijn ze plotseling ele
gante Jongedames geworden, die zich
schamen, om met een ouderwetse Ma
de stad in te gaan.
Aanstellerij? Ja, maar moet ze nu
als moeder zulke meisjes niet een
beetje tegemoetkomen? Ze zijn van
haar nfgegroeid, stap voor stap. Ze
groeiden uit de wieg, uit de box, ze
gingen het huis uit en de school in.
Maar altijd hebben ze toch de weg weer
naar haar teruggevonden. Kan ze nu op
dat éne punt niet een beetje met haar
tijd meegaan?
Natuurlijk kan ze dat. Is ze een mo
derne moeder, of niet?
Evelien heeft haar besluit genomen.
Resoluut trekt ze haar mantel aan, om
zich naar dc dlchtsbijzijnde kapperszaak
te begeven. Ondanks haar flinkheid
heeft ze het gevoel, dat iemand hebben
moet, die, zonder te kunnen zwemmen,
pardoes in diep water springt.
Nog sterker wordt dat gevoel, als ze,
eenmaal in ..Maison Suzette" aangeko
men. een keus moet doen uit alle soor
ten en kleuren, die er in schoonheids
middelen blijken te bestaan.
Gedwee laat ze zich de deskundige
voorlichting geven, die ze bitter nodig
heeft. Intussen kijkt ze het meisje ach
ter de toonbank eens aan. en kan het
niet laten, haar in gedachten naast
Hetty en Lies te zetten. Het is een ver
gelijking. die in Evcliens ogen.
de kooplui hun
haar dochters uitvalt.
i haar
irdele
Het liefst
onderneming afzien, maar wie. A gezegd
heeft, moet ook B zeggen.
Evelien gaat moedig met haar tijd
mee, door aankoop van een lippenstift,
en een doosje poeder bovendien. De
prijs JBan deze IJdelheden valt haar nog
niet eens mee, maar dat moet ze er
nu maar eens voor over hebben. Om
haar oude plaats in de achting en ge
negenheid van Lies en Hetty te behou
den. is geen bedrag te hoog.
Diep in haar fluistert een haast on
hoorbare stem. dat ze nodeloze moeite
doet. omdat het immers onmogelijk ia.
haar plaats in het hart van die kinderen
to verliezen. Maar Evelien wil niet luis
teren. stopt haastig de pakjes in haar
grote tas en verlaat de winkel.
a' weg naar huis kan ze de verlei
ding niet weerstaan, om over de
markt te lopen. Dat doet ze altijd graag.
Ze houdt zo van die bonte, rommelige
beweeglijkheid, van die stalletjes met
van-alles-en-nog-wat en van de gevatte
kwinkslagen,
slachtoffers weten in te palmen.
Er is een kraampje, waar je óók
poeder en lippenstift kunt kopen, voor
de helft van de prijs, die Evelien be
taald heeft. Natuurlijk, alle waar is
naar zijn geld, de kwaliteit zal dan ook
wel minder zijn. Toch denkt 2e met een
lichte spijt aan Maison Suzette" terug,
terwijl ze zich voorneemt, een volgende
keer wat minder overhaast te werk te
gaan.
Ze koopt nog een nieuw soort vul
potlood voor Karei. En een paar ge
bakken bokkingen neemt ze ook nog
mee, omdat Piet daar zo dol op is.
Voldaan over haar welbestede middag
komt ze thuis, en geeft direct het pot
lood aan Karei, hoewel het eerst in haar
voornemen had gelegen, een gunstige
gelegenheid in de vorm van een mooi
proefwerkcijfer af te wachten. Het glun
dere gezicht van haar zoon verzoent
haar dadelijk met deze zwakheid. Tevre
den legt ze haar inkopen op het ta
feltje in de gang, met het doel, om
deze straks mee naar boven te nemen.
Buiten keft de ruige fox-terrier oorver
dovend, zodat Karei zich haast, het ar
me dier op staande voet binnen te ha-
In de straat rinkelen de fietsbellen
van de meisjes: nu is dadelijk de fa
milie compleet en Evelien kijkt gauw.
of de grote bruine theepot voldoende
lafenis bevat voor al die dorstige kelen.
Het is, als iedere middag, een ge
noeglijk thee-uur; allen zijn bijeen, be
halve vader, die pas komt binnenvallen,
als het festijn al aan de gang is.
Iedereen heeft zijn avonturen van de
dag te vertellen, en daarom valt het
nog niet dadelijk op, dat de jongste van
het gezin ontbreekt. Tót Evelien allen
van thee heeft voorzien, en dadelijk in
formeert: „Waar blijft Geert-Jan?"
..Hier!" Een heldere stem achter de
deur. Geert-Jan, blond, blozend en wel
gemoed. het evenbeeld van zijn vader,
voegt zich bij de kring en solliciteert
dadelijk naar zijn kopje thee.
,,Wat heb jij weer uitgevoerd?" vraag
Hetty bijdehand.
„Niets, hè moeder!" Geert-Jan vindt
het in alle omstandigheden het beste,
zich bij voorbaat van de hulp en voor
spraak van zijn moeder te verzekeren.
Met voorbeeldige kalmte gaat hij op
het haardbankje zitten, braaf genietend
van zijn thee. Zo kunnen geen broer
of zusters hem te na komen.
Evelien strijkt hem glimlachend door
zijn haar, met een knipoog van ver
standhouding naar Piet, die met gespit
ste oren luistert naar een lichte plof
op de voordeurmat.
De krant.
„Karei", begint Piet, behaaglijk zijn
benen uitstrekkend.
„Karei, breng jij je vader nu eens
zijn krantje hier".
Karei is al weg, in de hoop, straks
de eerste rechten te hebben, om dc
sportverslagen in te zien. Piet drinkt
zijn laatste slokje thee, en schuift zwij
gend zijn kopje in de richting van de
onuitputtelijke trekpot.
Als Karei met het begeerde avond
blad binnenkomt, glipt de foxterrier door
de deurkier en trekt zich terug naar
zijn eigen domein: de mand achter de
overgordijnen.
Evelien en de meisjes spitsen zich op
het spannende feuilleton, Karei op de
sportberichten, Geert-Jan op de kinder-
Onbewogen door al deze stille verlan
gens, verdiept Piet zich plezierig in de
politiek van de dag, en om de wachttijd
te korten, drinken ze allemaal nog
maar een kopje thee, en eten er zoveel
biscuitjes bij, dat Evelien de trommel
in de kast moet zetten.
maakt er de familie op attent, dat Tip-
pie, de fox, de enige is, die van de
genoegens van dit thee-uur was buiten
gesloten.
Och. die stumper. Liesbeth beklaagt
hem uitbundig. „Heb jij dan nog niets
gehad, kom maar hier, hoor.." Ze
blijft in haar woorden steken, met open
mond starend naar het beest, dat door
die plotselinge stilte ieders aandacht
Irekt.
schaterlach
Dan klinkt ineens
van Hetty: „O, kijk eens".
Ook Piet en de jongens schieten in
de lach. Evelien is blijven zitten, waar
ze zat, verbluft de hond bekijkend, die
rondom zijn bek vergeefs het lippen
rood tracht weg te likken.
Geert-Jan heeft hem keurig opgeknapt,
met het kennelijk doel, zijn zusters een
poets te bakken. Maar Tippie ziet er
met deze verfraaiing zo potsierlijk uit,
dat Lies en Hetty een lachflauwte na
bij zijn.
„Dat is van mijn rood potlood zeker",
meent Piet, argeloos tastend in zijn zak.
„Neen, toch niet, dat heb ik hier.."
„Het is lippenstift!" proest Hetty.
„WatPiets anders zo goedmoedig
Illlllllllllllll
gezicht heeft op dit ogenblik een alles
behalve vriendelijke uitdrukking. „Jul
lie weet, dat moeder die rommel niet
in huis wil hebben. Wie heeft dat hier
gehaald?"
Omdat hij beurtelings zijn dochters
aankijkt ontgaat het hem, dat Eveliens
gezicht één zwijgende schuldbekentenis
is. Ze zit daar, als een in het nauw
gedreven schoolkind, dat van haar ka
meraadjes een beetje hulp en steun heb
ben moet. En die krijgt ze dan ook
prompt, want Liesbeth staat klaar.
„Ik zal wel eens gaan kijken", belooft
ze, en haalt van het gangtafeltje het
pakje van „Maison Suzette".
,/t Is niets", stelt ze haar vader ge
rust. ,,'t Was maar een aardigheidje.
We gebruiken dat immers niet". En haar
vlugge knipoog naar Evelien ontgaat
hem gelukkig.
MAAR als Liesbeth even later met
Hetty samen voor het avondbrood
zorgt, kan ze toch niet nalaten, haar
zusje in te fluisteren, hoe nu eigenlijk
de vork in de steel moet zitten. Verstan
dig is dat niet. Geheimen kan die flap
uit nooit bewaren.
„Weet jullie, van wie die lippenstift
nu was?" juicht Hetty, triomfantelijk
wijzend met haar lange arm naar haar
moeder, die er van bloost tot onder
haar haren.
Nu eindelijk gaat aan Piet een licht
op. Stomverbaasd kijkt hij naar Eve
lien, die er in haar verlegenheid, al
thans in Piets ogen, mooier en liever
uitziet, dan toen ze twintig was.
Hij kan het niet laten, haar een zoen
te geven, wat door Liesbeth, met een
stapel bordjes in haar handen, zo moe
derlijk wordt aangezien, als waren met
één slag de rollen omgekeerd.
„Toe maar", knikt Lies aanmoedi
gend. „Mams is kissproof'.
Woestijn werd vruchtbaar land
(Vervolg van pag. 1)
natriumfosfaat te behandelen. Het neer
slag. dat daarbij ontstaat, is een rose
gekleurde stof. die bij verhitting blauw
en violet wordt. Men maakt rr gebruik
van in olieverven, voor het bedrukken
van katoen en voor het beschilderen
van porcelein en glas.
Kaliumkobaltnitriet slaat bekend als
„kobaltgcel". Het wordt als gele kleur
stof eveneens in schildersvcrven gebruikt
en voor fijne beschilderingen op por
celein en glas. De beroemdste van alle
kobalt-klcurstoffen is „kobaltblauw" of
,j«malt". Het is een fijngemalen ka-
liumkobaltsilicaat. dat reeds in de grij
ze oudheid gebruikt werd voor het kleu
ren van glas.
De lezer weet, dat kobalt op het ogen
blik echter bovenal In het middelpunt
der wetenschappelijke belangstelling
staal door een hele reeks nieuwe toe
passingen. Op bet terrein der kernphy-
slca spreekt men na de atoombom en
de waterstofbom reeds over een kobalt-
bom met oneindig vernietigender wer
king dan die beide voorgangers.
Een uitermate zegenrijke toepassing
vindt steeds meer verbreiding: m?n ge
bruikt voor medische bestraling het
langs kunstmatige weg radio-actief ge
maakte kobalt in plaats van het uiter
mate zeldzame en kostbare radium.
In de lijst der zegenrijke kobalt-toe-
passingen mag echter voortaan, na de
Australische onderzoekingen, ook het ko
balt als onderdeel van het schapcn-voed-
sel niet meer worden vergeten.
HET mysterie van de „negentig-mijls
woestenij" was dus door geduldig
wetenschappelijk werk en systematische
proeven zijn ontraadseling dicht gena
derd. De geleerden D. S. Riceman en
A. J. Anderson schreven in hun rapport,
dat de proefgebieden voornamelijk loog-
houdende zandgronden waren, arm aan
fosfor en stikstof. Hoewel de regenval
niet beneden het gemiddelde lag, bleef
de natuurlijke plantengroei er arme
lijk en landbouw leverde er nauwelijks
iets op.
In de periode van 1944 tot 194(1 werden
door D. S. Riceman en J. K. Powie in
het door Keith Becker beschikbaar ge
stelde land meer dan duizend proefvel
den bestudeerd. Op al die proefvelden
verschillende metalen.
Zó kwam men tot de wonderlijke ont
dekking, dat allerlei planten een voor
keur hebben voor bepaalde metalen als
bijmengsel in het „voedsel" cn dat men
die gewassen kon laten gedijen door ze
metalen te verstrekken „naar elks
smaak".
Klaver bijvoorbeeld vroeg een bodem,
waaraan zowel zink als koper waren
toegevoegd. Lucerne verlangde wel ko
per. maar geen zink. Bij haver was het
juist omgekeerd: die vereiste zink, maar
geen koper. In al deze gevallen werden
bovendien aanzienlijke hoeveelheden
superfosfaat in de bodem gebracht.
Na langdurige experimenten heeft
men voor de „negentigmijls-woestenij"
thans een soort wetenschappelijke voe-
dings-cocktail samengesteld, die het ver
bouwen van uiteenlopende gewassen mo
gelijk maakt. Deze cocktail bestaat uit
6 kg kopersulfaat, eveneens 6 kg zink-
sulfaat en 170 kg superfosfaat per hec
tare. De eigenlijke hoeveelheid metaal is
in de genoemde koper- en zinkverbin-
dingen natuurlijk aanzienlijk minder dan
het vermelde gewicht. Bovendien be
hoeft dit metaal-rantsoen in zes jaar of
langer niet meer te worden aangevuld.
EN de resultaten? Wie thans de ,,ne-
gentig-mijls-woestenlj" bezoekt,
vindt een aaneenschakeling van bloeien
de farms en vruchtbare akkers. De ver
overingen op de woestijn schrijden nog
dagelijks voort. Met de financiële steun
van de A.M.P., de grote Australische
levensverzekeringsmaatschappij, Is een
gebied van 300.000 ha, dat men sinds
lang voor de volkshuishouding van Aus
tralië had afgeboekt, in cultuur ge-
Dit gebied is verdeeld in percelen van
300 tot 400 ha en wordt vooral aan jon
ge farmers toegewezen. Bij Brecon, 16
km van de grote verbindingsweg tus
sen Adelaide en Melbourne, rees een
kleine nederzetting van „prefabricated"
huizen, werkplaatsen en winkels uit de
Het ontginningsplan wordt voortgezet
onder het motto: elke veertien dagen
een nieuwe boerderij. Waar de woestijn
eenmaal onoverwinnelijk scheen, vesti
gen zich dank zij de moderne weten
schap jaarlijks twintig tot dertig nieuwe
boeren. Het kapitaal, dat zij voor de
hier noodzakelijke zware tractoren en
andere landbouwwerktuigen nodig heb
ben, wordt hun door de A.M.P. voor
geschoten.
Een woestijn werd vruchtbaar land,
kwijnende kudden werden tot een ge
zonde veestapel, een belangrijke bij
drage werd geleverd tot de voedselvoor
ziening van dit deel van de wereld
dank zij geringe hoeveelheden metaaL
Door E. M. Panvis-den Hertog
(Slot.)
Bonk, bonk, zware voetstappen,,
mannenstemmen.
„Drie kisten voor boven, hé baas?",
riep een van de mannen naar bene
den.
„Jonge, jonge," zei het schaapje,
„ik weet het al, we gaan verhuizen,
dat heb ik al een keer meegemaakt,
geen verbetering voor ons, we komen
van de ene vliering op de andere, dat
zal je zien,"
Aan slapen dachten we die morgen
niet, nee, we luisterden gespannen.
Daar was onverwachts een bekende
stem voor ons, die van Hansjes Moe
der. „Zeg mannen," zei ze, „kijkt U
ook nog even op de vliering of het de
moeite is wat daar staat."
Even later verscheen het hopfd van
een verhuisman boveai aan het lad
dertje van de vliering. We hielden ons
muisstil. Hij bromide: ,,'t Is hier mi
rakels donker, veel zal er niet te ha
len zijn."
Een tweede verhuisman kwam
naar de vliering met een zaklantaarn.
Ze moesten gebukt lopen om hun
hoofden niet te stoten. In alle hoeken
werd gelicht en toen viel het licht
op ons.
„Nou", zei een van de mannen,
„die rommel kunnen we gerust laten
liggen, 't is met elkaar nog geen
kwartje waard."
Hansjes Moeder riep naar boven:
„Ik zal Riek met een zak sturen, doet
U daar dan alles maar in, dan kan
het met de vulniswagen mee".
„Dat is vreselijk" fluisterde het
schaapje.
Ik probeerde te hinneken om te la
ten horen, dat ik nog wel wat waard
was. Doch net als bij het schaapje
was m'n keel helemaal droog van het
stof. Ik kon dus niet meer hinneken.
Riek mikte een jute zak naar de
vliering en daar gingen we stuk voor
stuk in. Ik lag onder in de zak. Dat
was ook lang niet prettig om al die
beesten op je rug te hebben. Ik heb
heel erg gezucht: Och, wat zal er nu
toch met ons gebeuren?
De zak met dieren werd op de over
loop bij de trap gezet. Er was nog
veel drukte om ons heen. Een keer
werd er nog tegen de zak geschopt,
zodat het hele beestenspul vreselijk*
door elkaar vloog. Ik lag gelukkig
niet meer onder op de bodem en kon
precies met één oog door een scheur
tje van de zak heenkijken.
Eindelijk werd het stiller, 't Leek
wel of alles uit het huis was, akelig
stil. En wij stonden nog altijd bij de
trap.
Daar hoorden we nog iemand met
een paar grote stappen de trap op
komen. „Zo jongens," zei dezelfde
stem van 's morgens, „nu zal ik jul
lie nog eens goed bekijken, want als
er nog wat goeds bij is, gaan jullie
niet met de vuilniswagen rijden
Toen we dat hoorden waren we al
blij en we probeerden een fatsoenlijk
gezicht te zetten.
De hele inhoud van de zak werd op
de overloop leeggeschud. Dat kostte
weer poten en oren, die al niet te
best meer waren.
Eén voor één werden we bekeken.
De verhuisman lachte wat tegen ons
en zei: „Nou ouwe jongens, jullie heb
ben het niet best gehad. Vernield zijn
jullie, maar ik zie kans om het hele
zaakje te repareren. En hij mompel
de: „Wat zal Rienusje daar nog blij
Beneden tikte de verhuisman aan
zijn pet en vroeg aan Hansjes Moe
der of hij de zak met speelgoed mee
mocht nemen.
Ze antwoordde: „Alsjeblieft, als
wij het rrtaar kwijt zijn, Hans speelt
er toch niet meer mee."
Zo werd het weer avond. Toen hij
zat te eten schoot het de verhuisman
in zijn gedachten, dat wij nog op de
bagagedrager van de fiets gebonden
zaten.
In een wip lagen we in de huiska
mer op het haardkleedje.
„Och", zei zijn vrouw, „wat een
leuke beesten. Daar kunnen we nog
best iets goeds van maken.
Van alles werd er opgezocht. Oud
vilt, kralen, lijm, gips, wol en verf.
Wat hebben we bij die verhuisman
een heerlijke tijd beleefd. Iedere
avond werd er aan ons gewerkt. We
kregen nieuwe oren, ogen, poten en
een staart, als je die kwijt was.
Toen we helemaal klaar waren pro
beerde het schaapje te blaten. Eerst
zacht, daarna steeds harder; er kwa
men tranen van blijdschap in zijn
Ik dacht: zou ik nu ook niet kunnen
hinniken? Ik durfde niet erg goed.
Het staat zo mal als je zo'n raar ge
luld geeft. Maar het lukte. Ik vond
het zelf zo mooi, dat ik haast niet
op kon houden.
VIJF December. Ergens driehoog
vroeg een jongetje, dat al weken
ziek was en nog heel lang in een gips-
bedje zou moeten liggen, omdat zijn
rug ziek was: „Mam, zou Sint Nicolaas
ook aan mij denken?"
„Ik hoop van wel, Rientje!"
„Brengt Sint Nicolaas bij zieke kin
deren ook wel verrassingen?"
„Natuurlijk vent, dat vindt Sint Ni
colaas juist erg leuk."
„Doet u nog wat stro in mijn laars
Mam? Heeft u nog een wortel? Doet
u die er ook bij? Ik kan vannacht
niet slapen Mam, ik ben zo nieuws
gierig wat jk zal krijgen."
Rientjes moeder zuchtte, want zij
had bijna geen geld om cadeautjes te
fcopen.
's Avonds laat is het zieke jongetje
toch gaan slapen. Hij werd zo moe van
het wakker liggen.
Terwijl Rientje lekker sliep, zijn
het schaapje en ik en al de andere
dieren, die op de vliering gelegen
hadden, keurig ingepakt door de ver
huisman, de trap opgedragen, en één
voor één in de vensterbank van Rien
tjes kamertje gezet.
De hele nacht hebben we naar'Rien
tje gekeken. Wat zag dat kereltje
bleek. Soms kreunde hij even. Een
paar keer droomde hij hardop van
Sint Nicolaas.
We werden haast ongeduldig dat
Rientje maar bleef slapen.
Juist toen ik even naar buiten keek
omdat er grote sneeuwvlokken naar
Dit is echt een leuk werkje voor
deze maand, nu overal (le blade
ren vallen. Achter ieder woord
dat je ziet staan, moet je het
tegenovergestelde invullen. En
weet je wat nu zo leuk is? Als
je het goed hebt gedaan, vormen
de eerste letters van de nieuwe
woorden van boren naar beneden
de naam van iets, dat je juist in
deze herfstdagen nogal vaak ziet.
Doe je best! Denk er om. naam en
adres in de brief en vóór Dinsdag
de oplossingen.'
beneden begonnen te dwarrelen, werd
Rientje wakker.
Er kwam een rood kleurtje op zijn
bleke wangen, toen hij ons zag staan.
En hij riep: „O mam, wat ben ik nu
blij. Wat heb ik vee) gekregen hè.
Nou vind ik het niet zo erg meer
om ziek te zijn. Nou heb ik een hele
boel vriendjes, hè Mam?"
4> O
onze BRievenBus
Hallo allemaal,
H Hebben jullie erg
moeten zoeken? Het
viel wel mee, is het
niet? Ik vond dat
Marijke Baas deze
keer de hoofdprijs
maar moest hebben,
en dan zyn de troost-
prijzen voor Jaap
Stolk, Tineke Ver
boon en Robertje de
Jager. Zijn jullie al
druk bezig met lied
jes te leren voor het
Sinterklaasfeest? Ik
hoop dat de Sint niet
één van mijn neren
cn nichten behoeft
over te slaan dit jaar. Zou er veel
kans op zijn, toaf denken jullie er
zelf van?! Wil Martien Smit zijn
volledige adres opgeven? Zijn prijs
kwam onbestelbaar terug.
Het zusje van Cobl van der Kruk ligt
in het ziekenhuis. Is te al weer een
beetje beter, Cobi" Kees van den lloek
zou wel elke dag het Zondagsblad willen
hebben, maar dat zou gauw vervelen,
hoor. Heb je een fijne verjaardag gehad,
Gerrle Fossen? En zijn Je klasgenootjes
ook bij de kabouters? Dank Je wel voor
de groeten van Aart en Robbie, Peter
den Ouden, doe Je de groeten terug? Ik
denk dat je broertje wel een fijne ver
jaardag gehad heeft, Robbie Ross. Dus
als jij Engelse les hebt. Jadl Donken,
moet je al vroeg uit Je bed! Nelly Kuyt
speelt de rol van Maria in een Kerstspel.
Wat gewichtig, zeg! WUly en Tineke
Koorostra hebben haar oplossingen als
vanouds keurig geverfd. Dank Jullie wel
voor de foto, Frits, Dik en Goofke van
de Water. Maar hij kan jammer genoeg
niet geplaatst worden. Hoe vind Jij
Frans, Coble de Haan, moeilijk of valt
het wel mee? Heb Je nog meer broertjes
en zusjes, Henk Broinsr? Corrle Visser
heeft al uitgerekend hoe lang het nog
duurt voor ze Jarig is. Verlang je er
naar? En jij maar aparen, Adrl
goed? Keurig had
versierd, Sneeuw-
in een auto met een radio! Hoe is het
nu met je, Ikc Louwercns, al weer beter?
Ik vind dat jc keurig schrijft, Robbie
van Kesteren! Waar ben je met vader
heengeweest. Teler de Jong? En was het
leuk? Ja. je schrijft met potlood ook
heel mooi, Joke JurJaanx, maar zo'n
groot verschil zie ik cr niet in. hoor. Wat
fijn dat je geen huiswerk hoefde te
maken! Die planten van mij zijn zo aan
het kwijnen, Bertha Storm, het is echt
naar. Wat vind je het fijnste op school,
Frieda Boersma, rekenen of lezen? Is
het een mooie hagedis die je hebt. Leo
Korving, en zit hij in een bakje of zo"
Dag Anneke Jonker, nu. daar staat je
naam dan. Is het
jij je oplossing w
klokje, een lust
zo'n bazar kun je erg veel pret hebben.
Dini van der Spek, en als de verkoop
goed gaat, is het dubbel feest. Wat een
jarigen in jouw familie, Felke Reitsma!
Is Martie een broertje of een zusje? Wat
fijn dat jullie een kinderbijbel hebt ge
kregen, Frits Sehutte. staan cr ook
mooie platen in? Anke Knol stuurde een
prachtige tekening van een zonsonder
gang. Nou, of ik ..Jaap Holm en zijn
vrienden" ken, Robby Tamerlux! Een
pracht boek, hè? Keesje van Stokkum
zal de volgende keer een lange brief
schrijven, heeft hij beloofd, nu, jk ben
benieuwd Wat was er allemaal te zien
in het schoolmuseum. Kke de Boer? Ook
jij had Je oplossing keurig verzorgd,
Roel ter Horst; ik heb al eens vaker
gezegd dat mijn neven en nichten ware
artisten zijn' Corrle en «reetje Bokhorst
hebben altijd een reuze plezier
een oude nylonkous i
ken. Ja. wat zien de
uit, hè? Dus Jij wordt boer. Jan Stam,
en blijf jc in Nederland of ga Je emi
greren? Nee
Mja.
t hoofd trek-
W aar om huilt baasje?
Beek, heb
al 182 sigarenbandjes" Wat veel, zeg
Heb je ze In een album geplakt? Dus
jouw zusje is een Nieuwjaarskindje.
Tonny Flach. wat grappig, reg. Nou. dat
was wel een bruiloft met hindernissen.
Marieke SpUker. Maar alles is toch ver
der goed gegaan? Heb Jc het kleine
zusje van Je vriendin al eens mogen
zien, Maaike Bambaeht? Bas Ritmeester
is met zijn fiets in een sloot gereden.
Was 't water erg nat. Bas? Ik hoop dat
je 't balletje leuk vindt, Frans Nmmlnk.
Het zusje van EU» Bol heeft ook al in
het ziekenhuis gelegen. Is ze nu weer
helemaal beter'' Natuurlijk mag Lona
ook meedoen, Lodewtjk Schneider, dat
is juist leuk. Claartjc Wessellna heeft
ook al zo'n mooie tekening gemaakt.
Wat mocht Jij lang opbHJven met Je
ardag, Ada van de Wetering, was
je niet erg moe? Het was zeker wel een
erg mooie uitvoering, Jan Bakker. Heb
je goed je best gedaan? Leuke spelletjes
hebben jullie gespeeld. Johannes Bleirb-
rodt. Dat spelletje „wasophangen" deden
wij vroeger ook. Nou. nou. Ella Joxiasse,
ze hebben Jou goed bedacht met je ver
jaardag. hoor. Hoe is het met de poes?
Zit jouw broertje nu al in de tweede klas,
Cokkie van den Hoek, of bedoel je de
tweede klas van de kleuterschool? Wat
is het voor een uitvoering, waar je aan
meedoet, Lcnle? Drie schepen heeft
Mennlc van Dnln voor me getekend,
dank jc wel. hoor. Ben je al weer beter.
Hans van Leeuwen? Ziek zijn is niets
prettig, hè. Welke versjes leren jullie op
zang, Martien l'ulleman? Wat een leuk
postpapier heb je, Ha Baars, aan de
andere kant had Jc die haasjes overge-
tekend. he? Een fijne lange brief kreeg
ik van Rietje Kroon. Schiet je al op met
je gele trui? Ineke van der Plas is ook
al ziek. Beterschap gewenst hoor. Hoe
zag die jurk van je er uit. Anneke de
Koning? Jc hebt de prijs intussen zeker
al wel gekregen, Lenle Visser. Ik hoop
dat moeder gauw weer opknapt, drietal
Van Klaveren! Dat was een grappig
versje, Coot Je van der Waals! Ook al
zoveel verjaardagen bij Mleke Nell. Wat
hebben jullie de meester gegeven? Wat
heb Jij Je brief keurig getypt. Piet
Hougendoorn! De puzzle van de vorige
keer had Je heel mooi opgelost, Betsie
v. d. Dool. Dank Je we I voor Je lange
brief. Jannle Kraak. Hebben jullie een
prettig feestje gehad? Met Je verjaardag
ben je goed verwend, zeg! Dog Marijke
van Santen, zul Je goed Je best doen om
beter te worden?
Dan zijn hier de nieuwelingen: Arthur
van Delft. Dik van der Vlis. Lena en
Mieke Kcijzer, Adeliene van Schilt, Le-
nie Koomans van der Dries. Fennie
Hoogerwcrf. Carla Fnkkcma. Evelljntje
Munting. SJaak Schuurman. Woutei
Nanning de Jong, Leo van J -
Hartelijk welkom allemaal
Een prettig weekend allen, hartelijke
groeten a
der Wal
