B
Woont U in een kamer
of een meubelopslagplaats?
o
Herinner Bromelia aan oude
Zo kan ze er
tegen
omgeving
Kinderen worden
almaar knapper
Italianen fantaseren
met hun ,Jijnen'
I
nieuwe leidsche courant
0
VOOR de deuropening groep
ten een paar vrouwen samen.
In de kamer zelf stonden er nóg
twee de een critisch, de ander
als een schoolkind dat zijn huis
werk beoordeeld ziet. Ze zei:
„Dat daar hadden we als zitje
gedacht. En dat bloemenrek moet
een hoekenkast voorstellen. Enne
dat tafeltje, dat staat wel een
beetje raar, maar dat is dan het
bureau. En dat is de eethoek."
„0," zei de binnenhuisarchi-
tecte, want zij was de critiek in
dit geval. „Juist. Maarre heeft
u om een hoekje gedacht waar de
kinderen met hun speelgoed uit
de voeten kunnen?''
„In het midden van de kamer,
dachten we," zei het meisje, maar
ze bloosde een beetje, want het
was duidelijk dat „we" er niet aan
gedacht hadden.
..Dat gsat niet zo best," vond de
binnenhuisarchitecte. „Een kind houdt
er van zijn eigen afdelinkje te hebben.
En midden in de kamer wordt het veel
te rommelig, iedereen loopt er langs of
door of over heen; het kind zal niet
rustig kunnen spelen."
„Ja, dat is ook zo", gaf het meisie toe,
en de anderen knikten instemmend. De
opdracht leek zo eenvoudig: een kamer
inrichten voor een jong gezin met kin
deren maar er waren nog heel wal
voetangels en klemmen!
.Wonen wfl werkelijk? Of huizen
we alleen maar?" Dat was de vraag
waarom het draaide, die cursusweek
op de volkshogeschool ..Ovcrclnge"
te Havelte. Daar waren huisvrouwen,
maatschappelijke werksters, gezins
verzorgsters, kamerbcwoonsters en
leerkrachten by het huishoudonder-
wfjs byeen gekomen en ze deden
nieuwe ideeën op hoe de kamer of
woning een werkelijk middelpunt
kan zijn van rust en gezelligheid.
Een kamerbewoonster, die zich bij
voorbeeld met een „pijpenla" tevreden
moet stellen, kan haar toevlucht nemen
tot een opklapbed, maar erg practisch
is het niet. Overdag wordt weliswaar
ruimte uitgespaard, maar als het bed
neergeklapt wordt, moeten de andere
meubeltjes tegen elkaar aan gestouwd
worden. Gemakkelijker is het, een divan,
bed te nemen, waarvan het matras in d<
lengte dubbelgevouwen wordt. Op die
manier kan men er gemakkelijk ee
soort zitbank van maken.
Een kastje, ter hoogte van 1.20 of IJ
meter kan. als er geen ingebouwde
klerenkast aanwezig is. heel goed als
zodanig dienen. Het is helemaal niet
nodig om een hoge kast aan te schaffen
de jurken zijn toch niet langer! Maar
om hierover te theoretiseren is vaak ge
makkelijker dan het in praktijk bren
gen! Neem een paar lege kamers er
grote hoeveelheid meubelen en maak
daar nu eens een gezellig, bewoonbaar
appartement van
Eenvoudig....?
Ze hadden de avond tevoren geoefend
met modelletjes van meubels op platte
gronden. En ook dat leek weer zo heel
erg simpel: je schuift dat. wat een tafel
moet verbeelden, maar ergens ii.
ruimte, groepeert er een paar stoelen
om heen, maakt ergens in een hoek
zitjeMaar de architect, die vooraf
een inleiding gehouden had, moest
heel wat verbeteringen aanbrengen, zegt
Rie Emmerig. die samen met ir. A.
Doorninck belast is met de leiding
„Overcinge". Hij bekeek de plattegron
den, schoof en verschoof maar een paa
„meubels" en de „kamers" kregen ee
geheel ander aanzien!
Maar na de theorie de praktjjk In
„Beursinge", dat zoveel als de depen
dance is van de volkshogeschool, en
eubiieren
Hikt
ge ma
kkelijk
Vanna voelt er
niets voor
Nee, Vanna voelt er niets voor.
Een maand geleden kwam ze
uit Milaan naar Los Angelos
om te trouwen met een Ameri
kaan, met wie ze anderhalf
jaar gecorrespondeerd had. Ze
was serieus van plan om met
deze 58-jarige Elmer W. Brass
te trouwen (zelf is ze 26), maar
nu is ze van haar voornemen
afgestapt.
„Vroeg in het voorjaar ga ik
naar Italië terug", heeft Vanna
verklaard. „Ik ben diep ge
schokt door het feit dat de ge
middelde Amerikaanse vrouw
haar eigen huis moet schoon
houden en zelf moet koken."'
Vanna behoort blijkbaar tot
die vrouwen, die er aan gewendl
zijn een hele stoet bedienden
om zich heen te hebben. En\
Brass? Het spijt hem niet eens,
dat Vanna van standpunt ver- j
anderd is. Hij zei: „Ik heb me
er kostelijk mee vermaakt haar i
reactie op mijn land te zien."| V.,
waar de medewerksters wonen, wa
ren een paar kamers leeggeruimd.
Fabrikanten hadden voor meubels
gezorgd: riet en blank eiken. Er wa
ren hypermoderne stoelen en ta
feltjes. waar het blijkbaar meer ging
om de exclusieve vormgeving dan
om het practisch nut, en waarover de
deelneemsters vrywel unaniem ver
rukt waren. Maar toen het er op aan
kwam, de kamers in te richten, ble
ven toch die lange ruststoel en dat
grillig gevormde lage tafeltje een
zaam in de gang achter „want ze
zfjn zo onpractisch"
Het leek zo gemakkelijk ook nu
weer. Maar degenen, die het met de
meubilering op kleine schaal vrij goed
hadden gedaan, stonden toch wel even
te kijken, toen het er op aan kwam te
vertellen welke kleur bijvoorbeeld de
vloerbedekking moest hebben.
„Dit is een kamer op het Westen", zei
de binnenhuisarchitecte, mevrouw Nico-
lai uit Emmen. „Vrij zonnig dus, en
daarom kan er heel goed grijs linoleum
gebruikt worden met een zwarte mat".
En toen ze de inrichting van een ka
mer, die op het Zuiden lag, bekeèk, zei
ze: „In zo'n kamer zou het nou aardig
zjjn om de muren verschillend te be
hangen". In het pijpenlaatje, dat het do
mein voor een kamerbewoonster voor
stelde, meende ze: „U moet zich voor
stellen, dat een kamer net een doos i».
Als één wand een andere kleur krijgt,
ontstaat een U-vorm, en daardoor ver
krijgt men een ruimte-effect. Een effect,
dat vooral bij langere kamers nog ver-
hoogd kan worden, door de „kop" var
de kamer in een donkere kleur te hou-
den, donkerder dan de rest. De gordij
nen moeten dan dezelfde tint hebben.'
Veranderingen
Vreemd Eigenaardig Toch niet zó.
als men bedenkt dat dergelijke zo op het
oog vreemde maatregelen het gevolg zijn
van een gedegen studie. Het is eigenlijk
zo jammer, dat nog zovelen zich i
liever houden aan de meubilering
de kamer zoals die nu eenmaal is.
Als onze jonge dochters door
weer en wind naar school
moeten, is een stevige, war
me regenjas noodzakelijk!
Dit raglan-modelletje met
grote opgestikte zakken en
brede manchetten is wel
bijzonder geschikt. De capu
chon heeft een voering van
een klein ruitje iets wat
voor de binnenvoering van
het jasje zelf ook heel aar
dig staat. Een ceintuurtje
houdt de ruimte in de taille
bij elkaar. U heeft er 1.80
meter a 1.30 breed voor
nodig. Het patroon, nr. 178,
is verkrijgbaar voor de leef
tijden 6, 8 en 10 jaar (12
jaar op bestelling). Het is
tot en met 13 November aan
onze bureaux te verkrijgen
voor f 0.40. Bestellingen per
post kunnen geschieden door
aan de voorkant van een
briefkaart, naast de fran
keerzegel, f 0,50 aan post
zegels te plakken.
„O nee, stel je vóór!" zegt U. Alles goed
>n wel, maar zo proppen velen hur
huis-, zit-, woonen eetvertrek dan toch
der zich er voor in te spannen, door hi
aanbrengen van een kleine verandering
een verbetering teweeg te brengen. Na
tuurlijk. er zijn heel wat huisvrouwen
die er van houden met meubels te gaan
„slepen", maar dat wil nog niet zeggen,
dat daardoor de inrichting van de karna
doelmatiger wordt.
Prop d>e kamers niet te vol! En wan
neer u de beschikking heeft over
slechts één kamer, die als zit-, eet-,
speel-, en studeervertrek moet dienen,
maak dan eens een schema van
ruimte. Zet er niet te veel „elementen'
in, maar zorg voor een paar hoofd
groepen, bijvoorbeeld een zitje of een
eethoek, die diagonaal tegenover el
kaar komen te staan.
T\ACHT u werkelijk dat het zo
eenvoudig was? Verbeelden
jullie, ouderen, je maar niet dat
wij met vage antwoorden op
onze vragen wensen te worden
afgescheept. En wat let ons, of
wij veranderen onze leerboeken
zélf
D
E echte Bromelia is geen ka- geven. Op een onderlaag potscherven
komt wat blad en bosgrond, gehakt
veenmos en varenwortels en een paar
stukjes houtskool. Op die manier kan
de „Bromelia", zoals we haar voor
het gemak nog maar even zullen noe
men, in een verwarde kamer wel goed
gedijen, 's Winters mag ze in de zon
staan, van het voorjaar tot de herfst
niet.
mer-, maar een grote kas
plant. Wat wij een Bromelia noe
men is een familielid van de
Ananas, een Bromelia-achtige dus.
Ze zijn afkomstig uit Zuid-Ame-
rika en leven daar op bomen, zon
der er evenwel op te parasiteren.
Door kweken zijn er enkele soor
ten ontstaan zoals de Bilbergia,
Nidulariu en Vriesea, die het ook
in de kamer kunnen doen. Maar
dan moeten ze wel een beetje
aan hun oude omgeving herinnerd
worden.
T\E plant moet geregeld water heb
ben op de grond en ook en dat
is heel belangrijk! in het hart van
de plant. Het bladroset moet, behalve
in de rusttijd, steeds water bevatten.
De dikke bladeren, breed en geste-
keld, grijsgroen van kleur en met
zilverkleurige arcering (zoals bij de
Bilbergia, zie de afbeelding) houden
het water goed omsloten en laten
het niet weglopen. Uit het hart
van de plant ontwikkelt zich
een fraaie bloem in een opval
lend mooie kleur, bij iedere
soort weer anders van tint.
NA ,d' bloei gaat de plant
echter ten onder. Maar naast
de oude plant komen jonge
spruiten opschieten, die, als ze
de halve hoogte van de moe
derplant bereikt hebben, met
een zeer scherp mes diep ii
aarde van de wortel afgesneden
worden en in een kleine, on
diepe pot met bovengenoemd
grondmengsel gezet kunnen
worden. U kunt ook de oude
plant diep wegsnijden en op die
manier enkele jonge planten in
een pot bijeen tot bloei brengen.
Al s men in de groeitijd en
ook in de bloei de plant om
de twee weken wat kamerplan-
ienmest geeft en haar behandelt
op de aangegeven wijze, kan
men veel plezier van de „Bro
melia" beleven!
f-f EBBEN ons uiterlijk
en het evangelie iets
met elkaar te maken?
Naar het uiterlijk van
vele Christenen te oorde
len, zou men geneigd zijn,
deze vraag ontkennend te
beantwoorden. En af
gaande op de denigreren
de uitingen van sommigen
betreffende dat uiterlijk
zou men zelfs tot de ver
onderstelling kunnen ko
men, dat het eerstgenoem
de een bedreiging voor
het tweede zou kunnen
betekenen.
,,'t Komt er niet opaan,
hoe je er uitziet, als de
vreze des Heren maar in
je hart woont".
„Besteed een minimum
van tijd aan je uiterlijk,
laat dat aan „de wereld"
over, je kunt die minuten
beter gebruiken."
Dit klinkt allemaal erg
degelijk en vroom. Onze
Moeders hielden het ons
voor, toen wij nog kleine
ijdeltuitjes waren en wij
vermanen op onze beurt
onze coquette dochtertjes
weer: „kind, geef toch niet
zoveel om je uiterlijk! Als
't er van binnen maar
goed bij je uitziet."
EN natuurlijk: overdrij
ving schaadt, ook
in dit opzicht. Maar
toch vraag ik mij af, of
wij ook hier niet met het
badwater het kind over
boord gooien?
Ik geloof n.l. dat ons
uiterlijk evengoed als ons
leven een aanbeveling
voor het evangelie moet
vormen. We zijn er ons
zelf in de praktijk van
iedere dag te weinig varf
bewust, dat wij door Gods
genade in Christus, Ko
ningskinderen zijn.
Dit impliceert niet, dat
wij ons zonderling en on
natuurlijk, overdreven
wereldmijdend moeten
gedragen, maar wel moet
het van onze hele per
soonlijkheid, van ziel en
lichaam dus, afstralen, dat
wij blijde, vrijgekochte
kinderen Gods zijn.
Een orfverzorgd uiterlijk
is allerminst een reclame
voor de zaak des Heren.
Als wij ervoor zorgen, er
altijd netjes, schoon, aan
trekkelijk, stijl- en smaak
vol uit te zien, zullen
anderen, om wier zielen
het ons te doen is, zich
tot ons aangetrokken voe
len.
EN ook al ontmoeten wij
geen anderen, maar
zijn alleen in huis aan 't
werk ,dan nog mogen we
er niet als een slons bij
lopen. Dat past eenvoudig
niet bij een kind varf
God. De Here Jezus heeft
ook de kleding niet ge-
met 45 jaar." Hieruit proe
ven wij het geforceerde,
het hopeloze vechten te
gen dat onafwendbare,
waaraan niemand ont
komt: de ouderdom of de
dood. Een gelovige vrouw
kan rustig constateren dat
zij op haar 45e de licha-
melijk-beste jaren achter
de rug heeft zonder hier
over in zak en as te zit
ten. Zij ervaart dat iedere
leeftijd zijn eigen schoon
heeft, in de volle rijp
heid van haar leven ont
dekt zij schatten, die vroe
ger voor haar verborgen
bleven en ifeigt haar le-
Overpeinzingen van Margaritha
negeerd! Hij droeg tij
dens Zijn omwandeling
op aarde dat mooie kleed
zonder naad, door een
vrouwenhand liefdevol ge
weven. Hij belooft ons
witte klederen in het
nieuwe Jeruzalem.
Als in onze uiterlijke
verschijning onze ziel zich
weerspiegelt en ifa-
tuurlijk is dit zo zal
deze van een gelovige cor
rect moeten zyn.
Vanzelfsprekend bedoel
ik hier geen dure kleren
en overdreven make-up
mee. Integendeel. Een
voud is hier zeker ken
merk van het ware. De
reinheid en de schoon
heid kunnen door armen
en rijken gedemonstreerd
worden. En dan kleden
we ons vanzelf niet op-
ziohtig, want dat is lelijk.
Dan stellen wij vrouwen
ook geen krampachtige
pogingen in het werk, om
er vele jaren jorfger uit
te zien, dan wij zjjn.
WE hebben onze glim
lach over die in Ame
rika opgerichte Vrouwen
club: „Het leven begint
ven naar de avond, dan
weerspiegelt zich in haar
ogen, in heel haar wezen
de glans van de nade
rende eeuwige Morgen,
waarin zij altijd jong zal
zyn.
Hoe aantrekkelijk kan
zo'n oude dame, die in
haar uiterlijke verschij
ning blijk geeft van rein
heid. gevoel voor kleuren
combinatie, vorm en lijn,
passend bij haar leeftijd,
er uitzien!
Als wij een levende
brief van Christus willen
zijn, dan moet deze niet
in een beduimelde, zwar
te of gekreukte envelop
zitten Dan grijpt niemand
ernaar! En om Zijn ge
tuigen te zijn, leven we
toch. Want het is wel het
ergste wat een gelovige
zeggen kan, wat Mijnheer
A. M. uit Den Haag mij
schreef: „Wat Gandhi van
ons zegt, hebben we niets
mee te maken, evenmirt
met wat humanisten,
communisten, socialisten
en rationalisten van ons
zeggen."
H LS het gaat om het
beleven van ons Chris
telijk geloof, Mynheer M.,
als wij met onze daden
anderen verhinderen om
tot Christus te komen is
dit een van de verschrik
kelijkste, zo niet de
grootste) zonde (n). U
waarschuwt zo tegen „al
lerlei wind van leer",
(wat een afschuwelijk af
gesleten, dode term is dat
overigens!) maar een (in
't oog van mensen darf
altijd nog) hyper-zuivere
leer zonder een daadwer
kelijk leven in Godsvrucht,
zonder de innerlijke drang
anderen voor Christus te
winnen, is zo dood als een
pot.
Laten onze daden en
ook onze uiterlijke ver
schijning een aanbeveling
voor onze Konirfg, de Za
ligmaker der werefld zijn.
Levende brieven in
schone enveloppen. En
dan dat „schone" in twee
erlei betekenis: rein en
mooi.
MARGARITHA
P.S. Nu volgt blij
nieuws. Aan mijn oproep
tot de lezers in R'dam en
omgeving, om woongele
genheid af te staan voor
dat echtpaar met twee
kindertjes, heeft geen
mens gehoor gegeven,
maar God hoorde èrf ver
hoorde de gebeden van
die twee. Van totaal onge
dachte zijde en geheel on
verwachts werd hun een
spiksplinternieuwe, com
fortabele woning toege
wezen, waar zij begin
Dec. in kunnen trekken.
Op dezelfde dag ontving
die man een extra premie
voor zijn werk. Ze kon
den het niet op, die twee.
Het leek een droom, maar
het was een reëel, een
tastbaar Worfder V8n God,
die ook hier mild en over
vloedig geeft en niet ver
wijt. Wij zijn dankbaar
en blij met dit gezinnetje,
dat zo heerlijk geconfron
teerd is met de wonder
volle zorg van hun hemel
se Vader.
M.
IS het samenstellen van een encyclopaedie voor vol-
wassenen al geen geringe toer, om er een voor de
jeugd te maken is eveneens een niet te onderschatten
opgave. De vragen, waarop de jeugd een antwoord wil
hebben, zijn helemaal niet gemakkelijk en in sommige
gevallen zelfs zo moeilijk, dat de redaae van de
L Amerikaanse kinderencyclopaedie „Brittannlca Junior",
druk moet ploeteren om de antwoorden te leveren.
De hoofdredacteur van deze vraagbaak voor de jeugd,
de heer Don A. Walter, is van mening dat de mensen
altijd het verstand van de jeugd hebben onderschat.
Jongens en meisjes van tegenwoordig, zegt de heer Walter,
zijn ver voor bij wat wij denken dat zij kunnen doen en
leren. Hedentendage zijn de terreinen van hun belangstel
ling zo gevarieerd, dat ouderen de haren te berge rijzen.
En de heer Walter kan het weten, want hij heeft op
lagere en middelbare scholen les gegeven en was lector
aan de Universiteiten van Kansas City en Washburn.
Welke vragen er alzo gesteld worden? In elk geval
heel andere dan die welke de kindertjes van vroeger
bezighielden. Die vroegen dingen als: Hoe hoog is die
toren? of: Waar gaan de sterren heen als het dag is?
Maar tegenwoordig is het: Wat voor een gevoel heb je. als je de «eluida-
barrière doorbreekt? Welke spelletjes spelen de jongens in Indo-China?
Wanneer kan ik een ruimteschip krijgen? Hoe ziet het er uit op Mars.
De tweede wereldoorlog en de oorlog in Korea hebben er veel toe
bijgedragen om de kinderlijke belangstelling te verbreden en vragen op
te werpen, Als thans in een aardrijkskundeles de Philippynen, Hirosjima
of Hawaii ter sprake komen, kan menige jongen zeggen: daar is mijn
vader ook geweest. Hij heeft persoonlijke verhalen gehoord over vreemde
landen en volken en hij stelt er belang in. Hij wil er meer over weten
en de onderwijzer, die niet aan zijn weetgierigheid kan voldoen, „zit er
lelijk tussen", aldus Walter.
Dan is er de televisie, die het gehele perspectief van de kinderen heeft
gewijzigd en uitgebreid tot bijna het gehele terrein van het menselijk
weten Er zijn maar weinig onderwerpen, waarmee de televisie zich niet
van tijd tot tijd bezig houdt. De ouder, die werkelijk probeert alle vragen
welke de gemiddelde jongens en meisjes in de loop van een jaar stellen,
te beantwoorden, zal heel wat algemene ontwikkeling opdoen
De heer Walter is er van overtuigd, dat het goed is van de kinderen
zelf te horen welke dingen zij zich afvragen. Kinderen willen niet meer
alleen maar weten „wat", zij vragen ook naar het hoe en het waarom,
Er zijn volgens hem veel te veel leerboeken geschreven van het gezichts
punt van de volwassene uit, en hij is stellig van mening, dat een commis
sie van jeugdige redacteuren de producten van tal van uitgeverijen van
schoolboeken uitstekend zou kunnen verbeteren
Vrijwel elke Italiaanse mode
ontwerper, die lid is van de
„Italian Syndicate of High
Fashion", brengt een speciale
lijn. Mingolini Guggenheim, de
nieuwe ster aan het Italiaanse
mode-firmament, zegt dat hij
geïnspireerd werd door de wer
velwind, de gezusters Fontana
beweren dat haar lijn geba
seerd is op de zandloper en
weer een ander heeft zijn
ideeën geput uit het Quirinaal
te Rome.
De rcintiiurs laag. de Ijjfjes zo lang
mogelijk. De echte swcater-lyn ia nog
lang niet zo sterk doorgevoerd als by
de Paryse ontwerpen. De rokken voor
de ochtend zijn nauw en omsluiten de
heupen, die voor de middag zyn half
wijd, voorzien van plooien en/of
klokken, en de avondkleding heeft
rokken, die wel een meter of acht
<Schuberth
loffen betreft, daar springt
ral Guggenheim nogal wonderlijk
om. Hy verwerkte bijvoorbeeld k^iouanelu-
in-_ i|ot gpor'
semhles. En gekirde avondtaillei
twierp hy va., wollen tweed, waarin
n harlekynpatroon werd gewevi
jScia
wollen
fantas
Qerdinandi
aakte Schuberth een japon die
volgens hemzelf de „fanfare-lijn"
heeft. Het- costuumpje heeft een
dubbele ry knopen en een ty
pische aoldatenkraag. Streng mi
litair, maar de rok is weer hyper
vrouwelyk door de draperieën,
die aan do achterzijde een queue
De gezusters Fontana brengen een
zwart-lakense denx-piëers met, zoals
gezegd, de „zandloper-lijn". Mingolini
Guggenheim vervaardigde een ensem
ble van wollen fantasiestof, het jasje
is van Engels camelhair.
Honingklettrige tweed gebruikte Fer-
dinandi voor een fantasiecostuum met
driekwart mouwen. Aan de voor- zowel
als aan de achterzijde maakte hy een
sluiting, iets wat wel van fantasie en
durf getuigt.
Giovanelli-Sciarra koos vuurrode wol
len fantasiestof voor ren namiddag
japon. Rood, van heel licht tot diep
donker is voorbestemd om een mode
kleur te worden, want in alle Franse
en Italiaanse collecties vinden we een
aantal modellen die van rode wollen
stof zyn gemaakt.
clV,ingoi.ini
Guggenheim
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiii
^fontana
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiin'iiiiiiiiiiiiiiiinir Gezien
Gehoord
dat een televisiestation In Denver ter
wille van een t.b.c.-patiënt een week
lang elke middag foto's uitgezonden
heeft van diens paigeboren dochter.
Het ia het eerste land van korporaal
en mevrouw Ramon Gray. In Noord-
koreaanse krijgsgevangenschap liep
Gray t.b.c. op.
Hongaarse surprise
Inplaats van soep vooraf is een „Hon
gaarse surprise", zoals het volgende re
cept van paprika's genoemd wordt, een
smakelijke afwisseling. Voor vier perso
nen heeft u nodig: 2 liefst rode papri
ka's. so g Goudse kaas, 4 kleine eieren,
wat peper, zout en boter.
Was de papriko's af en snyd deze in de
lengte door. Verwijder voorzichtig kroon
tje, steel en pitten. De gehalveerde pa
prika's gebruiken we nu als hakje en leg
gen deze naast elkaar in een platte vuur
vaste schaal. We bestrooien ze met wat
zout en peper en laten het geheel onge
veer 10 min. met een stukje boter in een
bodempje water byna gaar smoren.
Nu leggen we in elke paprika wat plak
jes kaas en breken hierop een ei. Op het
rauwe ei wat zout strooien. We plaatsen
de schaal weer op het vuur of in de
oven tot de eieren gestold zyn. Dit duurt
ongeveer 5 min. Wanneer we hardere
eieren willen hebben wachten we wat
hoedeapelden, die gemaakt waren
van gewone stopnaalden, met aan
een eind een kraal vastgelijmd. We
sagen overigens óók hoedeapelden,
waarvan de knop was afgebroken
en die er uitzagen als stopnaalden
zonder oog
Gelezen
in de Sunday Pictorial, dat de één
jarige John William Hall weinig
minder weegt dan zijn moeder, de
40-iarige Betty Hall uit Murton,
Durham (G.B.). Zowel mra. Hall als
haar 42-)arige echtgenoot John zijn
dwergen. De doktoren zijn van oor
deel, dat baby föhn een normale
lengte zal krijgen.
