In Rusland gaat alles beter
sinds Stalin is overleden
Maar de Sowjetleiders zijn toch niet veel
dichter bij het volk gekomen
lazareff
Het middenpad
gewone
is taboe voor
auto's
Durf en fantasie helpen
Nederlandse soldaat
Berichten over paratyphus op
Katwijkse vloot onjuist
7
DONDERDAG 23 SEPTEMBER 1954
EERLIJKE BLIK OP 'T NIEUWE RUSLAND (I)
IDA KEEK ALS EEN BANG KIND naar de deur van
haar kamer, kwam dan een stap dichterbij, boog
zich naar mij en fluisterde: „Maar vindt men bij u dan
met, dat de zaken hier beter gaan, sinds Stalin is ge
storven?" De laatste woorden sprak zij bijna onhoor
baar uit en ik voelde, dat het stellen van deze vraag
voor haai een soort landverraad moest zijn. Ik ant
woordde: „Ja, bij ons heeft men wel de indruk, dat
het u nu beter gaat". Zij knikte en zei: „Dat vinden
wij ook. Weet u. nu hebben wij weer hoop".
Zij was de eerste Sowjet-onderdaan. die hardop
had durven zeggen wat Westerse diplomaten en des
kundigen reeds lang hadden opgemerkt, sinds 5
DEZELFDE DAG nog hadden wij een ander vertrouwelijk gesprek, dit
maal met een wat zwijgzame, ongeveer zestig jaar oude taxi-chauffeur,
die ons naar het centrum van de stad bracht. Na enkele inkopen te hebben
gedaan, vroegen wij hem ons de stad te laten zien. Hij bracht ons naar de
oevers van de twee kilometer brede Neva en reed dan door de uitgestrekte
nieuwe wijken, die na het beleg door de Duitsers, dat 900 dagen duurde,
weer waren opgebouwd. Langzamerhand begon hij wat spraakzamer te wor
den en zelfs min of meer critische opmerkingen te maken. „Die nieuwe
huizen lijken wel zweminrichtingen." zei hij, toen we langs de met kolom
men versierde moderne gebouwen reden. Hij liet ons het eerste, nog in aan
bouw zijnde station van de ondergrondse spoorweg zien en vroeg hoe de
metro in Parijs er uit zag. Wij vertelden het hem en hij knikte bedachtzaam
en zei: „Malenkov heeft gelijk. Hij wil geen dure, ondergrondse paleizen
vol marmer meer bouwen, maar de arbeiders nieuwe huizen geven."
hand en hij
Onze chauffeur wees naar een gr°ot
somber gebouw en zei: „In 1917 werd
hier de politieke gevangenen opgesloten,
voor zit naar Siberië werden gezonden.
Daags na de revolutie, in 1918 werden ze
vrij gelaten". Wij bekeken het getouw en
ik zei: ..En toen heeft men er weer an
deren in gevangen gezet." Toen gebeurde
er iets vreemds. Eerst was onze chauffeur
even stil. Dan begon hvj plotseling te
schateren en riep tussen zijn lachbuien
door: ..Ja. duizenden en duizenden ande
ren!" Het ijs was gebroken, wij konden
nu als men: tegenover mens met elkaar
P'.aWai zeeeer. *>9 he4,..W"!S
over de verdwijning van Beria. wilde
hij weten.
.Daar zegt men bij on« niets van. want
niemand weet er het fijne van. zei ik.
„Wat weet u er van?"
„Nog minder Wij hebben niets gelezen
in onze kranten of iets gehoord op de
vergaderingen van de partij. Op een goede
dag vertelden ze ons echter, dat hij een
verrader was. Ik geloof, dat hij de beste
vriend was van Stalin, zijn vertrouwens
man en medeplichtige. Sinds Stalin dood
is gaat alles veel beter. WU krijgen nu
weer hoop." -
Binnen 24 uur hoorde ik tweemaal de
zelfde zin: „Alles gaat 'beter, nu Stalin
maar dood is. Nu krijgen we weer hoop!"
Wij waren voor ons hotel aangekomen.
Hél'ène en Pierre
HéL'eNE GORDON-LAZA-
REFF is directrice-hoofd
redactrice van het bekende
Franse .vrouwenblad E 11 e".
Zij spreekt uitstekend Russisch.
Haar man, Pierre Lazareff ts
directeur van „France-Soir"de
krant met de hoogste oplage op
het vasteland van West-Europa
Het echtpaar Lazareff had
het hen verstrekte visum voor
Moskou en Leningrad te dan
ken aan de voorstellingen die
de Comédie Frangaise in het
begin van 1954 in de U.S.S.R.
gaJ.
Na afloop der voorstellingen
werd de verblijfsvergunning
van het echtpaar op hun ver
zoek verlengd en vertrokken
zij, na een bezoek aan Moskou
en Leningrad, naar de Kauka-
sus, Georgië en de Zwarte Zee
kust. Tijdens hun reis, die zij
per trein, vliegtuig en auto
maakten, waren zij vrij te gaan
waar zij wilden. Zij werdeii
door niemand begeleid en kon
den vrijuit met tal van mensen
I spreken.
I Daar hun bezoek aan de
Sowjetunie geen enkel officieel
karakter droeg, ontmoetten zij
slechts een enkele maal en dan
nog bij toeval officiële autori
teiten. Daar zij niet aan een
zorgvuldig te voren uitgestip-
I pelde reis deelnamen, bezoch
ten zij geen politieke organisa-
i ties of bijeenkomsten en wer-
den zij niet door Radio Moskou
I verzocht voor de microfoon
over hun ervaringen te ver
tellen.
In „Rusland 1954", waarvan
wij heden het eerste artikel pu-
i bliceren, beschrijven Hélène en
I Pierre Lazareff wat zij in he'
Rusland van Malenkov gehoord
en gezien hebben. Zij plaatsen
zich daarbij op het standpunt
van niet communistische West-
Europeanen, maar oordelen
zonder enige vooringenomen
heid en hopen door hun repor
tage mee te werken aan een be
tere verstandhouding onder de
volkeren.
Mijn vrouw gaf hem
kuste die.
In de winkels is nu
Maart 1953, de dag waarop de Russen en de rest van
de wereld hoorde, dat „het vadertje van de volkeren",
de geniale Stalin was overleden.
Wij waren nu Iwee weken in Rusland en Ida was
de eerste Russische, met wie ik een waar „contact"
had. Het was begonnen met wat gebabbel over din
gen, die vrouwen over de gehele wereld interesseren:
de nieuwe Parijse mode en de voordelen van nylon
kousen. Het gesprek vond plaats in ons hotel in
Leningrad en Ida verliet onze kamer met een Franse
halsdoek, een paar kousen en wat nylon ondergoed;
geschenken, die zij met tranen in de ogen in ontvangst
had genomen.
vergissingen beschouwd zonder dat ove
rigens de naam van Stalin in het geding
kwam. Hoe is een dergelijke, plotselinge
ommekeer mogelijk na zo vele jaren van
verafgoding?
Stalins willekeur
„In de laatste Jaren van zijn leven
oefende Stalin een ware terreur uit op
zijn omgeving." Dat vertelde ons een neu
traal diplomaat, die al sinds jaren in
Moskou woonit. Stalin was heerszuchtig
onberekenbaar geworden als een Oos
ters despoot. Hij nam van niemand
raad aan en wilde enkel nog dingen
horen, die hem bevielen. Over de verhou
ding tussen de Sovjet Unie en de rest
van de wereld vertelde men hem enkel
dingen die in overeenstemming w
met zijn opvattingen van binnen- en bui
tenlandse politiek. De erfenis, die Stalin
zijn opvolgers naliet ten opzichte vai
politieke conjunctuur, was dan ook
alles behalve prettige. Omdat men
herhaling van iets dergelijks wil v
komen hebben zijn opvolgers besloten de
macht niet meer in handen van één i
te leggen. Ter illustratie van Stalins
berekenbaarheid vertelde een diplomaat
van een Westerse mogendheid ons
interessant voorval.
„Enkele weken vóór Stalins dood
waf fe koop
taire politie, die voetgangers belet over te
steken. Over de verboden witte strook
„Zds" voorbij, een van de
grote luxewagens, die niet te koop zijn
en alleen ten dienste staan van de re
gering. Niemand kan zien, .vie in de wa
gen zit. want de gordijntjes zijn neerge
laten. Naast de chauffeu, houdt een zwaar
gebouwde man nauwlettend de weg in het
Elke straat in Moskou heeft zijn
witte middenstrook, die „taboe" is voor
de gewone man en voorbehouden vooi
zijn leiders.
Niet dichter bij het volk
gekomen
De nieuwe politiek van de Sowjetlei
ders heeft hen niet veel dichter bü het
olk gebracht. Ondanks hun duidelijke
wil meer in het publiek te verschijnen,
zijn de opvolgers van Stalin bijna even
ontoegankelijk en mysterieus als hij. Nie
mand weet waar Malenkov werkt. Er
wordt gezegd, dat hy in het gebouw der
ambtenaren woont op een eiland in de
Moskova. Anderen beweren, dat hij zijn
intrek heeft genomen in een „datsjc,"
(landhuisje) op ongeveer dertig kilometer
van de hoofdstad en er zijn er ook, die
verklaren, dat hy in een van de nieuwe
gebouwen woont, die zijn voorbehouden
voor regeringsleden, beroemde balletdan
professoren en bekende schrtf-
Men weet alleen, dat hij de ambassa
deur van Groot-Brlttannië, W. G. Hay-
een van de weinige Westerlingen,
die hem tot nu toe konden benaderen,
heeft ontvangen in de kamer, die Stalin
het Kremlin had betrokken. Men ge
looft echter, dat hij daar alleen voor
deze plechtigheid was heen gegaan.
Het privéleven van de Sovjetleiders is
in van de strengst bewaakte geheimen.
„De laatste twee Jaar gaat alles beter,"
>i Tamara, de stewardess, toen wij met
haar over de levensmiddelen en de kle
ding spraken, die in de staatswinkels te
koop werd aangebodep.
..Twee jaar geleden had u niet alleen
door de stad mogen wandelen," vertelde
Turfschip weer actief
De mobiele bakkerij van onze troepen
is enig ter wereld
De hoofdstraten van Moskou hebben drie rijbanen. Het middenpad is
gereserveerd voor regeringsauto's.
den mijn Amerikaanse en Engelse colle
ga's onverwaoht op het departement van
Buitenlandse Zaken ontboden. Zij ont
vingen een mededeling dat hun ambassa
des zo snel mogelijk moesten worden ont
ruimd en dat hun nieuwe onderkomens
ter beschikking zouden worden gesteld.
ninstens even ruim en geriefelijk wa-
De Amerikanen verhuisden, de En
gelsen waren door de komst
Toch zijn er naar West-Europa gegevens
uitgelekt over de vrouwen en kinderen
van Stalin, Molotov, Kaganovitsj en Mi-
kojan. Er zullan echter nog jaren voor
bij gaan, voor men iets weet over dc
jonge leden van de regering. Ondanks
hun teruggetrokkenheid beginnen de
Russische leiders zich echter meer en
meer in het openbaar te vertonen. Wij
hebben mensen gesproken, die in dc
straten van Moskou een kleine man met
blauwe ogen en zwarte wenkbrauwen te
genkwamen, in wie zij tot hun grote
verbazing Georgi Malenkov herkenden
Stalins opvolger opent tentoonstellingen
verschijnt op recepties, die'op de am
bassades der volksdemocratieën worden
gegeven. Voor de verkiezingen ging hü
zelfs naar een vergadering van de com
munistische party in een bepaalde stads-
wyk. Een Westerse diplomaat, die toeval
lig passeerde, bleef temidden van hon
derden nieuwsgierigen wachten, tot Ma
lenkov naar buiten kwam. Omringd door
zijn ïyfwacht verscheen deze tenslotte,
stapte in zUn limousine en reed weg, zon-
der dat er één kreet of toejuiching werl
gehoord.
In groepen uit
In het algemeen gaan de leden van
het Presidium in groepen uit. Als zö naai
de schouwburg gaan en het geldt geer
officiële gelegenheid, wordt de direct.e
het theater op het laatste ogenblik
gewaarschuwd. De regeerders verschg-
dan als het doek reeds op is en ne-
in het donker plaats in de loge, d>e
voor hen is open gehouden. By een of
ficiële gelegenheid groeten zü onder ae
pauze wei eens het publiek, dot dan be
leefd juicht.
De leden van het Presidium vertonen
zich zelden of nooit met hun vrouw u:
het openhaar en leiden een onberlspelük
privé-leven. Zy ontmoeten uitsluitend
elkaar en wonen in speciaal voor hen
gebouwde apartementen in Moskou. In
de omgeving van de stad of in de Kau-
kasus of aan de Krim hebben zü hun
,datsja's".
„In de winkels zijfl allerlei soorten
schoenen te vinden en ze zijn te koop
ook!" zei het kapstertje uit het Nationaal
Hotel in Moskou.
„Sinds een jaar wordt er gebouwd en
weet u wat? Woningen!" vertelde DimitrI
Illitsj, een hoge technische ambtenaar, die
naast ons in de Opera te Moskou zat Al
die korte eenvoudige zinnetjes herhaal
den niets anders dan die simpele woorden
de taxichauffeur: Alles gaat beter,
sinds Stalin dood is."
De opvolgers van Sialin hebben hun
voorganger en leermeester ongelooflijk
snel naar het paradijs van de bolsjewis
tische heilig-verklaarden doen verhuizen
einde gemaakt aan het
Stalinisme. Als men Russische kranten
leest en officiële redevoeringen hoort, valt
het op. dat het woord „geniial", dat jaren
lang onafscheideiyk met Stalins naam
was verbonden, enkel nog wordt gebruikt
met betrekking tot Lenin. De verdienste de
oorlog te hebben gewonnen, die jarenlang
op naam heeft gestaan van „onze geliefde
leider Stalin, de grootste strateeg aller
tijden", werd door maarschalk Boelgandn,
minister van Landsverdediging toegekend
aan „de leiding der roemvolle communis
tische partij". De Stalinistische grondwet
is voortaan „Sovjet-grondwet" geworden
De komsomols en pioniers, leden der
jeugdbeweging, leggen hun eed n'
af op Stalin en de familieleden
grote maarschalk zijn ln de ma.
dwenen. Besluiten, die door de dicta!
ambassadeur echter iets later met
de ontruiming en bleven nog enkele we
ken in het hotel aan de Moskova, dat zij
sinds 1936 bewoonden. Enige dagen na
de dood van Staldn vroegen zij waar zij
gebouw konden vinden. Het
meer nodig om te verhuizen,
werd hun verteld, zij konden rustig blij
ven waar zij waren. Wat was de reden
van die plotseling verandering? De am
bassades van Engeland en Amerika za
gen beide uit op het Kremlin. Toen Stalin
op een ochtend opstond werd hy waar
schijnlijk door het zien van de wapperen
de Engelse en Amerikaanse vlsgeen zo
geprikkeld, dit hii besloot, dat oif- moes
ten verdwijnen."
Geheimzinnigheid om
nieuwe leiders
Vanuit onze kamer in het „Nationaal
Hotel" in het centrum van Moskou zien
wij het verkeer op de brede Ohotni Riad
rijden. De auto's en vrachtwagens blyven
zorgvuldig buiten een breed pad. dat met
witte lijnen in het midden van de weg is
aangegeven. Wat is het doel van deze
erden genomen zijn officieel door zijn middenweg? Door wie wordt er gebruik
opvolgers ingetrokken. Andere waren aan van gemaakt? Soms horen wij het geluid
strenge critiek onderhevig of werden als van een sirene. Plotseling verschynt mili-
(Van onze §-redacteur)
Aan het einde van de ee
dag verklaarde luit.-gen. Opsomér: „Te
genstand was groter, dan wij verwacht
ten." Niettemin werd voortgang gemaakt
in een van de moeilijkste gedeelten van
't Teutoburgerwoud, waar tank-escadrons
en regimenten infanterie heden poogden
passen en bruggen te veroveren. Het weer
was bij afwisseling zonnig en buiig.
Het sterkste verhaal van de dag: hu
zaren van Boreel, een tank-escadron had
den opdracht een brug over de Ems on
beschadigd in handen te krijgen. De brug
bleek bezet door Belgen. Eén der huzaren
jiennnert zich het paard van Troje als
mede het turfschip van Breda. Over de
weg naderden namelijk een Duitse boer
en boerin, die een wagen trokken. De
huzaar kocht de boerenfamilie met enkele
sigaretten om en verdween onder het zeil
in de trekwagen. Zo ging het de brug
over langs de niets vermoedende Zuid-
landers. Voor zy er iets aan konden doen,
sprong de huzaar uit de kar
regen van losse flodders over tegenstan
ders en brug los. Andere huzaren storm
en aan, en de brug was veroverd.
In oorlogstijd onbruikbaar en misschien
zelfs ontoelaatbaar, zegt u? Maar een be-
van fantasie en durf, en dat zijn uit
nemende eigenschappen. De vraag blijft
»n Nederlandse boerin en boer zich
en dergeiyke manier ook tot mede-
werking bereid getoond hadden.
Fantasie en durf beheersten ook die
Nederlandse bevelhebber, die, achter zijn
tankcolonne door een dorpskom rijdend
zich plots voor Belgische vuurmonden
geplaatst zag. Even nadat de Nederlandse
tanks gepasseerd waren, naderde name-
een Belgische pantserwagen uit een
zijweg en bezette de doorgang. Niettemin:
de Nederlandse commandant reed rustig
Hier ziet men een Nederlandse
post langs een der Duitse wegen
bij de grote manoeuvres in het
Teutoburgerwoud.
„Koud egoïstisch persoon"
Gifmengster van Worms
krijgt levenslang
Christa Lehmann, de 30-jarige weduwe
uit Worms die bekend heeft haar echt
genoot, haar schoonvader en (per onge
luk) haar beste vriendin te hebben ver
giftigd. is door een Hof te Mainz tot
levenslange tuchthuisstraf veroordeeld,
door. Eén der tegenstanders bepaalde zich Hct vonms ,s drievoudig uitgesproken:
het roepen van halt, maar dat is geen voor moord heeft zij theoretisch
argument in oorlogstijd. levenslang.
De staart van de stafkolonne gaf de; ds psychiater verklaarde, dat zy een
Zuidlanders toen enig soulaas voor de ge- I „koud egoïstisch persoon" is. die volledig
miste reuzenkans, maar de vette moot
was door.
Even later stieten wy op een Neder
landse compagnie die een dorp moest ver-
Zij werd opgehouden door Zuid-
landse tanks. Over een eerste U-luite-
Zy beschikken ieder over twee of drie
bedienden, een wagen, talryke medewei-
kers en privé-secretarissen en \4jf of
lyfwachten, die ieder ogenblik van
dag beschikbaar zyn. Soms ontvangen zy
beroemde geleerden of schryvers in
huis of nodigen musici uit, voor hen te
spelen# Het gerucht gaat, dat Malenkov
dol is op guitaar- en harmonicamuziek.
Op hevel van Malenkov wordt er ln de
ministeries tot zes uur 's avonds ge
werkt. Alleen de rmaen van de vertrek
ken waarin de regeerders zelf arbeiden,
zyn soms tot laat Ln de nacht verlicht.
Voor een vreemdeling is het moeiiyk
een gesprek met een Sovjet-burger te
voeren. Henri Shapiro, die twintig jaar
lang „United Press" in Moskou vertegen
woordigde en een Russische vrouw huw
de, schreef eens: „De Sovjet-leiders be
schouwen de doorsnee-vreemdeling, die
Moskou bezoekt of er zich vestigt, als
een vüand, een spion, wiens vrijheid be
perkt moet worden". Michel Gordey, die
In 1950 zes weken lang door de Sovjet
unie reisde en vloeiend Russisch sprak,
was steeds vergezeld door één of twee
tolken Toen hü hun eens zei, dat hun
aanwezigheid eigenlük overbodig was
daar hy vloeiend Russisch sprak, ant
woordden zü: „Dat is het juist!" Maar
dat was nog in de ty'd van Stalin.
Copyright abc press - Scoop.
William Grimes, directeur van het Londens Museum en zijn assistente,
mrs Williams, bestuderen het hoofd en de hals van een marmeren beeld
van Mithras, dat eens moet. hebben gestaan in een Romeinse tempel,
waarvan de resten werden blootgelegd in een stuk bouwterrein bij de
Walbrook in de city van Londen. Dit is een van de belangrijkste vond
sten om een inzicht te krijgen in de historie van Londen ten tijde der
Romeinse heerschappij.
Atoomwolken boven
Westfalen
De gevreesde zwarte paddestoel-
vormige wolk van een atoomont
ploffing zal de komende dagen
tijdens de oefening Battle Royal
verscheidene keren bonen Het
vlakke land van Westfc'c.i zien
zijn, daar de Britse geme een
toestel heeft, dat een 90 meter
hoge imitatiewolk levert. Veertig
uur zou het duren als men de 60UU
vóertiiigèn van het Nederlandse
legercorps achter elkaar aan zich
voorbij zou laten trekken met een
snelheid van 30 km. 1500 Km zou
deze stoet lang zijn en deze lbUO
km zijn gisteren voor het grootste
gedeelte in beweging gekomen.
Luitenant-kolonel Becht van de
transportsectie regelt de ver
plaatsing van deze voertuigen met
behulp van tien mobiele radiosets.
nant, een magere jongen met een groene
baret op, werd, toen men halt hield, de
Improvisatiegeest eveneens vaardig.
„Wat is dat nou?" zei hij. „Een com
pagnie kan toch wel een tank aan?"
En reeds waaierde de afdeling U onder
de beschutting van een heuvelkam, be
groeid met bos, over het veld uit. Zware
mitrailleurs en pantserafweerwapens wer
den in stelling gebracht en even later
verdreef het ratelend en blaffend geweld
van die wapens de tank.
..Zie je wel dat-ie de benen neemt?"
zei de luit. „Wist ik wel."
De „krijgsverrichtingen" waren voor de
toeschouwer ingeklemd Utssen twee de
monstraties. In de eerste plaats die met
het nieuwste product van vernietigings
vernuft, het 280 mm Amerikaanse atoom
kanon. Het is in feite, zoals reeds gezegd,
een zwaar kanon, waarmee men gewone
en atoomgranaten afschiet Het bijzondere
van de atoomgranaat zit niet in het ka-
non, maar in de granaat.
Het buitensporige van het kanon vormt
zijn, ondanks afmetingen en gewicht, ge-
weldige wendbaarheid. Het wordt ver-
ivoerd in een soort gemotoriseerde malle-
|jan, het wagenstel, waarmee men bij ons
bomen vervoert. De voor- en achterwagen
zijn afzonderlijk bestuurbaar en de be-
'stuurders spreken telefonisch met elkaar.
Het hele geval weegt 85 ton, het kanon
48 ton. Niettemin draait het op drie kleine
wielen om zijn as, en kan het zowel auto
matisch als met de hand uiterst snel ge
balanceerd worden. De zeven man be
dieningspersoneel draait het met duw-
kracht. Het was bij de demonstratie in
tien minuten ln stelling en men werkte
er zeer langzaam mee terwille van de
kijkers. Typische bijzonderheid: op de
loop stond in witte verf de prijs: 431.263
dollar. Dat is geen protserigheid, hoor
den wij, maar een practisehe maatregel.
.De Amerikaanse soldaten weten nu,' wat
zij te betalen hebben bij vernieling door
schuld.
De Nederlandse mobiele bakkerij, die
enig in de wereld is, bakt dagelijks 10.000
broden voor 20.000 man, met een snelheid
van 850 broden per uur en een looptyd
van meel tot brood van drie uur.
Zij wordt gedreven door vijf aggregaten
die de oven electrisch verwarmen en het
bedrijf op gang houden. Er zijn 90 man
personeel, waarbij 10 geroutineerde bak-
De bakkerij staat onvindbaar opgesteld
op het terrein van een boer, die voor het
ongerief een taart meekrijgt als er, wat
ook gebeurt, lekkers gebakken wordt.
Daarbij heeft de commandant zich garant
moeten stellen voor het leven van 17
witte kippen en een zwart konijn. Hij vat
zgn taak ernstig op. Tijdens ons bezoek
ontsnapte het konijn, maar wij hebben
het dier samen gevangen.
Epidemie op hoogtepunt
Aantal patiënten steeg gisteren nog
van 236 tot 243
Gisteravond en vanmorgen berichtten enkele dagbladen, dat zich ook
paratyphusgevallen zouden hebben voorgedaan op de Katwijkse logger-
vloot. Het hospitaalschip De Hoop zou eergisteravond radiotelefonisch
hebben gemeld, dat verschillende gevallen waren geconstateerd op enkele
haringloggers. De besmette schepen zouden naar huis stomen, de beman
ningen zouden bij aankomst worden geïsoleerd en de schepen zouden in
quarantaine worden gelegd.
Dit bericht kan met klem worden te
gengesproken. De zaak heeft zich
volgt toegedragen. Een bemanningslid
van de KW 144 (Wilhelmina V) voelde
pijn in zijn buik. Toen radiotelefonisch
het hospitaalkerkschip De Hoop werd ge
raadpleegd, uitte men daar de veronder
stelling, dat het een geval van paratyphus
zou kunnen betreffen. De Wilhelmina V
kon de patient niet aan boord var
Hoop brengen, omdat de schepen op twee
daeen stomen van elkaar vandaan lagen.
Men gaf toen de zieke visser over aan
Hr Ms fregat Wolf.
minst een wonderlijke manier van be
richtgeving worden genoemd, als men uit
een blote veronderstelling bovenstaande
conclusies trekt. Men wist zelfs mede te
delen, dat de vangsten van de „betrokken
schepen", bestaande uit pekelharing en
steurharing, uiteraard niet in de afslag
zouden worden gebracht, maar direct
zouden worden afgenomen door de vis-
meelfabrieken. De directeur van de keu
ringsdienst voor waren te Haarlem deel
de ons vanmorgen mee, geen enkel be
richt te hebben ontvangen, dat in deze
richting zou wijzen. De Inspecteur van de
volksgezondheid in Zuid-Holland, dr In
't Veld, heeft het hospitaalkerkschip De
Hoop gevraagd, hem over Paratyphusge
vallen te berichten, als die zich onver
hoopt mochten voordoen.
De uit de lucht gegrepen berichten heb
ben inmiddels onnodige ongerustheid ver
wekt. Er valt nog mede te delen, dat het
zieke bemanningslid van de KW 144 door
Hr Ms Wolf naar Den Helder wordt ver-
Het fregat Hr Ms Wolf is inmiddels in
Den Helder binnengelopen. Het mag op z'n
Het totaal aantal patiënten is gisteren
nog iets gestegen. In Katwijk. Rijnsburg
en Valkenburg steeg het aantal van 196
tot 203. In Noordwijk bleef het ongewij
zigd, het is nog 33. Noordwijkerhout heeft
3 gevallen. Leiden eveneens 3 en in Dub
beldam lijdt één inwoner aan paratyphus.
Het totaal steeg dus van 236 tot 243. On
geveer 10 Noordwijkse patiënten zijn In
ziekenhuis opgenomen. In deze ge-
ite is een wijkverpleegster uitslui
tend met de zorg voor de paratyphuspa-
tiënten belast.
Het onderzoek naar de wijze, waarop
de paling, die de paratyphus waarschijn
lijk veroorzaakte, kan zijn besmet, wordt
kracht voortgezet. Van bevoegde zij
de werd ons medegedeeld, dat het onder
zoek nog wel enige tijd in beslag zal ne-
In dit verband is ook belangrijk
het feit, dat zich enige tijd geleden in
Koudekerk-Hazerswoude een aantal pa
ratyphusgevallen voordeed. Veertig men-
werden daar ziek na het eten van
vlees. Men heeft toen niet kunnen ont
dekken hoe het vlees was geïnfecteerd.
