B
II
a
<TT..
WAT IS ER TE ZIEN?
veeL moeiLijkheöen zijn te vooRkomen w&nneeR
men tijöiq inLichtinqen inwint
Nederlandse
ontstellend
Glad Kaar moet gekruld,
^CrulUacir moet Glad
op zee of in
de lucht
thuis
St
- NIEUWE lEIDSCHE COURANT
VRIIDAG 23 IUU1954
sLy
WAT U er re zien bij deze marktkraam, waar de kleine en de grote
mensen zo diep ernstig staan te kijken? Erg leuk is het blijkbaar
niet; waarschijnlijk heeft de koopman zojuist verkondigd dat het er
voor de omstanders niet best zal uitzien, wanneer ze niet dadelijk
het flesje, waarin een of ander toverachtig vocht tegen vlekken op
schoenen, ceintuurs „en andere
leersoorten", zulten kopen. Het
is natuurlijk ook mogelijk, dat
de jeugdige padvinders een veeg
uit de pan krijgen een markt
koopman is nu eenmaal van alle
markten thuis want de heer-
met-hoed heeft de gelaatsuit
drukking van iemand die zich
van die uitbrander lekker niets
hoeft aan te trekken.
Ljcle emigratie komt Wet op moeder aan
„Er komt heel wat kijken voor de vrouw, die besloten heeft
I Nederland te verlaten. Denkt u maar eens aan de toebereidselen
voor de reis, wat wèl en wat niet mee te nemen, hoe gepakt moet
worden, enz. U weet natuurlijk, dat u in het nieuwe werelddeel
geheel andere levensgewoonten zult vinden, maar weet u ook wat
u kunt doen om de aanpassing gemakkelijker te. maken? U bent
zeker al druk bezig met het leren van de vreemde taal, die in het
land, waar u heen gaat, gesproken wordt. Zo niet, begint u er dan
vooral zo gauw mogelijk mee! Hoe beter u zich vóór het vertrek
niet alleen samen met uw man en grotere kinderen, maar ook
persoonlijk van alles op de hoogte stelt, des te meer zult u uw
gezin tot steun kunnen zijn in het toekomstige vaderland!"
1\iet alleen een
verhuizing
Dit Is een van de zinssneden uit de
„brief", een folder, getiteld „Aan de
vrouwelijke emigrant", die op de afde
lingen Emigratie van de Arbeidsbu-
reaux wordt uitgereikt. Het is de emi
gratie-commissie van het Nederlands
1 Vrouwen Comité (het contactorgaan van
de algemene landelijke vrouwenvereni
gingen» die deze brief heeft samenge
steld en daarin, heel in het kort, de
vrouwelijke emigrant wijst op de mo
gelijkheid van practische voorlichting
_j belangrijk. Mejuffrouw mr. J. J.
Th. ten Broecke Hoekstra, voorzitster
van het Centraal Selectie Orgaan en se
cretaresse van de Emigratie commissie
van het Ned. Vrouwen Comité, heeft
ons verteld, dat gedurende de drie jaar,
die de emigratiecommissie nu werkt,
gebleken is. hoe ontstellend gering de
voorbereiding tot de emigratie bij
gelukkig r
te komen.
Zo langzamerhand, begint men te be
grijpen. dat emigreren niet slechts een
verhuizing met veel rompslomp en een
lange reis is. Er komt meer voor kij-
te herkennen
aan de muts
ken: men dient zich in te stellen op het
land waar men naar toe gaat. men moet
zich alvast vertrouwd weten met het
feit, dat „daarginds" bij lange na niet
zoveel sociale instanties zijn bij wie men,
zoals in Nederland, bij wijze van spre
ken maar heeft aan te kloppen, men
moet de taal leren. Dat het daarbij op
gedachte, die langza,
maar zeker veld begint te winnen.
Voorbereiding dus en daarom is de
emigratiecommissie, waarin vrouwen
van verschillende levensrichting, die
deskundig zijn op het terrein van de emi
gratie. zitting hebben, drie
jaar geleden begonnen met
te onderzoeken, op welke
wijze de vrouw die gaat
emigreren. in Nederland
zélf al te weten kan komen,
wat haar daar in den
vreemde te wachten staat.
Er zijn Provinciale Advies
Commissies in het leven ge
roepen en in deze P.A.C.'s
hebben ook weer vrouwen
van verschillende richtingen
en stromingen zitting. Zij
vertegenwoordigen bijvoor
beeld de Ned. Christen I
Vrouwenbond, de Chr. Boe-'
rinnen en Plattelandsv
wenbond, de Ned. ver
Emigratie
is ?tiet zonder meer een ver
huizing naar een ander land. In
tegendeel, de totale omschakeling
die het van de mensen vergt, is
veel groter dan men zo oppervlak
kig zou denken. En dat het bij die
grote verandering, die zich in het
leven van een gezin voltrekt, spe
ciaal op de huisvrouw en moeder
aankomt, is een omstandigheid die
men zich de laatste jaren hoe lan
ger hoe meer gaat realiseren. Het
is vooral de emigratiecommissie van
het Nederlands Vrouwen Comité
die zich voor betere voorlichting
voor de Nederlandse adspirant-
emigrante heeft ingezet. Hierover
vertellen wij in bijgaand artikel,
té
•eel dingen nog Hollands inge
steld."
Er zijn vrouwen .daarginds" die
brieven schrijven waarin het steeds
weerkerende refrein is: had ik dat
maar eerder geweten. Om die klach
ten voor de adspirant-emi-
granten te voorkomen ge
ven de P.A.C.'s gelegen
heid om een gesprek aar
te vragen. De toekomstige
emigrante hoeft
op te bellen na:
de mede-ondergetekenden
van de brief, en ze krügt
alle inlichtingen die
Natuurlijk is het niet
dat iemand, volgepropt met
allerlei „papieren wijsheid'
er in zal slagen de emigratie
tot een onverdeeld succes
te doen
Broecke Hoekstra zal de
Mr. J. J. TH. TEN laatste zijn die zoiets be
ging van huisvrouwen, enz. BROECKE HOEKSTRA weert. Maar het is
Iedere adspirant-emigrante - maal een feit, dat
die van het arbeidsbureau emigrereneist van te vorcn
genoemde folder heeft ge- voorbereidingaantal dingen op de hoogte
kregen, vindt daarbij een is, in het nieuwe land zélf
adres waarheen ze zich kan wenden en
waar ze allerlei raadgevingen krijgt. De
Stichting Commissie voor Huishoudelij
ke en Gezinsvoorlichting geeft allerlei
handige vouwblaadjes uit en er zijn nog
zoveel brochures en boekjes meer. waar
van iedere vrouwelijke emigrant eigen
lijk kennis moest nemen.
„Ze weten s
cies moeten i
Broecke Hoekstra. „Ze
lijks hoe groot de afstanden zijn, w:
mee ze daar moeten rekenen. Ze
lang zo vreemd niet staat tegenover heel
veel dingen. Wie in Nederland zal er
bijvoorbeeld bij stilstaan dat in de
emigratielanden geen plusfours gedra
gen worden door jongens? Als men zo
iets van te voren weet. zal men zich!
er wel voor wachten dergelijke kleding-j
stukken mee te nemen, want niets is
voor jongens van zo'n jaar of dertien.l
veertien vernederender dan er „anders
dan anderen" bij te lopen!
Zo zijn er meer van die dingen.
De voorschriften voor het inpakken
van goederen zijn zeer streng: gebruikte I
voorwerpen bijvoorbeeld dienen ontsmet
te zijn met het oog op mond en klauw
zeer. omdat men anders kans loopt dat
de hele bagage vernietigd wordt. Zij. die
in de eerste tijd naar een doorgangs
kamp gaan zullen zich er op moeten
voorbereiden, in een soort kampeer-
toestand te moeten leven.
Het is geen wonder, dat de gegevens
voor een vrouw die gaat emigreren, zich
zo langzamerhand opstapelen tot een
aanzienlijke hoeveelheid documentatie
materiaal. Maar hoe belangrijk dit werk
is, bleek wel uit de reacties die gehoord
werden op de vergadering van de In
ternationale Vrouwenraad, die onlangs
in Helsinki gehouden werd. Nederland
werd daar ten voorbeeld gesteld aan
de vertegenwoordigsters van die landen,
van waaruit ook geëmigreerd wordt. De
afgevaardigde van Italië achtte het zelfs
dermate belangrijk, dat zij vroeg te
gen worden ingelicht over de wijze
waarop deze voorbereiding in zijn werk
Nederland laat zijn mensen
niet aan hun lot over in den
vreemde. Het zegt al genoeg, dat
er sociale werksters in Australië
werkzaam zijnMaar de wil en
vooral het doorzettingsvermogen
van de toekomstige emigrante zal
het moeten zijn, die het gezin over
de eerste moeilijke tijd heenhelpt.
Wanneer de Nederlandse vrouw
hier reeds weet, welke levensmid
delen ze in Canada of Zuid-Afrika
wel of niet kan kopen, en op
welke wijze ze zelf eerste hulp
kan toepassen als haar baby
ziekteverschijnselen vertoont, dat
ze weet dat er in Nieuw-Zeeland
geen mattenklopper te krijgen is
dat zijn zo van die dingen, die,
hoe onbelangrijk ze hier ook
schijnen mogen, haar daarginds
veel narigheid besparen zullen.
De eisen die de Nederlandse
vrouwen stellen aan de behande
ling van haar wasgoed, zijn ont
stellend hoog. Ziedaar de mening
van verschillende directeuren van
wasserijen, met wie wij onlangs,
bij hun terugkomst uit Engeland,
waar zij een tentoonstelling be
zocht hadden op wasserij gebied,
een gesprek hadden.
Ontstellend hoog het klonk ons
nogal boud in de oren, al kunnen
wij voor de opvattingen van deze
directeuren wel begrip opbrengen.
Het is nl. zo, dat in de 1200 wasse
rijen die Nederland telt, een nijpend
personeelstekort is, en dat de meis
jes (het zijn er 20 a 25.000) bepaalde
handgrepen moeten leren om vlug te
kunnen werken. Wanneer de ene
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIinillllllllllllllllllllllllillNIIIK
Vrouwen
uniform
Diaconessen zijn verpleegsters die
mutsen dragen met een strik on-
der de kin, zegt de volksmond. Hele-
maal juist is dit niet ,maar wel begrij-
■pelijk, omdat het diaconessenwerk in
Nederland speciaal gericht is op de
verzorging en verpleging van zieken, j
Voor Nederlandse begrippen is het
beeld van de diacones, die zorgend
rondgaat in een ziekenzaal, dan ook
een vertrouwd beeld. In andere landen
Schotland bijvoorbeeld of Scandinavië
zijn de diaconessen veelal als evan-
geliste werkzam.
Als een Neder
lands meisje zich
tot de diaconessen-
arbeid aangetrok
ken voelt, werkt ze
eerst een jaar als
voorproef zuster. In
het Haags Diaco-
nessenhuis Bronovo
(zo genoemd naar
de eerste besturen
de zuster, mevrouw
S. K. de Bronovo, die van Hongaarse
familie was) is ze dan gekleed in blauwe
jurk met witte schort, en een wit sluier
tje. Heeft ze haar voorproeftijd, die een
jaar duurt, achter de rug. dan wordt ze
proefzuster en krijgt een muts met keel
banden. Als ze langer in huis is of inge
zegend is, draagt zc (overdag) een grijze
japon en haar muts is geplooid.
's Zondags dragen de diaconessen een
zwart uniform („costuum", zeggen ze
zelf) met een pellerine (als ze tenminste
geen schort voor hebben). Gaan ze uit,
dan komt er een zwarte sluier over de
muts.
Zo'n costuum is traditie, natuurlijk
maar toch heeft het in de loop van de
jaren al heel wat veranderingen onder
gaan. Dat is vooral het geval met de
muts, die tot voor een tiental jaren ge
leden veel langer was. En verder zijn de
mutsen lang niet overal hetzelfde! De
diaconessen van de Lutherse inrichting in
Amsterdam dragen een muts, die over de
oren sluit, hetgeen met de zusters van
..Bronovo" bijvoorbeeld weer niet het ge
val is.
J7en brief van een onzer
zee-vissers heeft mijn
gedachten weer eens stil-
gezet bij de vrouwen van
i onze zee- en luchtvaart-
i mannen. De mannen, die
j zoals de heer S. mij schreef
noodgedwongen de hele
i opvoeding van hun kin-
deren aan hun vrouwen
moeten overlaten. Deze va-
i ders mogen dan al de
grote lijnen van de op-
voeding aangeven, maar
de utvoering ligt tot in alle
j details in handen van moe-
I der.
Toen ik in mijn artikel-
tie op Vaderdag 1.1 schreef
over die vaders, die alle
verantwoordelijkheid op de
I schouders van hun vrou-
wen schuiven bedoelde ik
1 daar vanzelfsprekend al-
lerminst deze vaders mee.
Integendeel, voor deze
mannen voel ik altijd iets
van nationale trots en voor
hun vrouwen heb ik diep
respect.
ONZE zee- en luchtvaart
mannen ontvluchten de
i verantwoordelijkheid ten
aanzien van hun kinderen
niet, maar dragen deze wel
terdege mee, ook als ze ver
van huis zijn.
Jaen ik kan ook
E zo best begrijpen, dat zij er
die enkele dag waarop ze
thuis zijn, geen zin in heb-
ben, om standjes uit te de-
I len, ook al vragen hun
tje of Marietje eens onder-
I handen?"
1 Maar mijnheer S., wel
kunt u m.i. de taak van uw
vrouw wat misschien wel
aanmerkelijk verlichten,
door zo'n kind eens even
apart te nemen en het rus-
i tig te wijzen op zijn ver-
keerd gedrag, hem (haar)
aan te moedigen een steun
voor Moeder en lief voor
haar te zijn. Dit kan best
in liefde en zonder „donder-
partij" gebeuren. O, wat
kan ik me het ook inden
ken, dat zo'n vrouw-alleen,
als de kinderen het haar zo
uitermate lastig kunnen
maken, uitroept: „Als je
vader thuiskomt, zal ik al
les zeggen!".
Van dat „alles" vergeet
zij natuurlijk weer een hele
boel, maar in zo'n moment
grijpt zij zich met deze
woorden vast aan hem,
wiens steunende aanwezig
heid zij nu 't meest behoeft.
EEN vrouw-alleen, met
kinderen staat voor een
zware taak. Dit geldt ook
voor de weduwe en de ge
scheiden vrouw. De een
zijdige opvoeding is in het
vaarden ze geen enkele ver
antwoordelijkheid, die zelf
verloochening van hen
vraagt. En deze vaders be
zondigen zich omdat zij hun
doopbelofte niet nakomen.
In verband met wat ik
hierboven schreef over die
vissersvrouw, die haar kin
deren bedreigde met een:
„ik zal alles aan vader ver
tellen", moge het ons Moe
ders wel eens gezegd zijn,
dat wij, die onze mannen
dagelijks thuis zien komen,
hem niet te vaak als boe
man tegenover de kinderen
misbruiken. Want dat is
zeker niet goed. „Denk er
aan hoor! Ik zal het je
vader vertellen!" is een
dreigement, waarmee we
eigen zwakte demonstreren
Overpeinzingen van Margaritha
later leven der kinderen
dan ook meermalen merk
baar. Voor haar volledig
heid en intensiteit beide
behoeft iedere opvoeding
nu eenmaal de twee-eenheid
van tegenstellingen, die in
vader en moeder vervat
zijn.
Tochnog moeilijker
dan voor genoemde vrou
wen is het leven van haar,
die wel haar man en de
vader van haar kinderen
dagelijks bij zfch hebben,
maar wier mannen zich op
zettelijk, uit puur egoïsme
aan hun vaaer-taak ont
trekken. Deze gemak- en
zelfzuchtige „portretten"
had ik dan ook op het oog
in mijn stukje van 17 Juni.
Er zijn er onder hen, die
in de wereld buitenshuis
zeer geliefd of die een ge
wild, vlot spreker, een jo
viaal, beminnelijk type zijn,
maar.... binnenshuis aan-
WAT we beter kunnen
doen is: eens wat meer
daadwerkelijk meeleven
met al die vrouwen en
moeders-alleen, haar helpen
en steunen, waar dit maar
enigszins op onze weg ligt.
Denk bij storm en nood
weer eens aan deze vrou
wen en haar angsten.
Als we dit echt doen, la
ten wij het wel, om ach en
wee te roepen, als onze
mannen eens voor hun werk
enkele dagen van huis moe
ten. Hoeveel „stille" heldin
nen leven er over heel de
wereld onder deze vrouwen-
alleeij, ook onder de onge-
huwden, die zich geven
voor anderer kinderen.
De heer S. schreef aan
het eind van zijn brief: „Een
v ziet zich voor
en moeilijker
problemen gesteld dan me
nige andere vrouw en al
valt het dikwijls niet mee,
ze slaan er zich doorheen
op een bewonderenswaardi
ge manier".
Van hieruit een ere
saluut, zeemansvrouwen!
MARGARITHA
De heer H. J. v. P. Ie
Gr. Dank voor uw open
hartig schrijven. Ook ik
voel over 't algemeen niet
voor massa-bijeenkomsten,
maar voor wat daar in het
Stadion te Amsterdam ge
beurd is, kan ik God alleen
maar danken. In alle een
voud, maar met heilig vuur
werd daar het zuivere evan
gelie gebracht. U, noch an
deren kunnen en mogen
daarover oordelen, dat er
niets uit overblijft. Al zou
er maar een mens door tot
Jezus Christus gebracht
zijn, of al zou bij een een
hoopje smeulende as zijn
opgerakeld tot een bran
dend hart voor Hem, dan
nog is het niet voor niets
geweest. Waarom zou een
gelovige in de militaire
dienst zijn knieën niet voor
God buigen? Goddank weet
ik, dat er nog honderden
jongemannen zijn, die zich
ook daar niet voor hun
Heer en Koning schamen.
Het wordt er daar n»et uit
gehaald. zoals u schrijft,
maar mede dank zij het
prachtige werk der leger-
predikanten en Chr. mili
taire tehuizen bij velen in
gebracht! Dit is mij van
nabij bekend.
Mevr. M. L.-v. L. te R.
Hartelijk dank voor uw
goede raad, die ik inmid
dels al heel wat jaren in
practijk breng. Aardig, om
te merken, dat een ander
het ook zo doet. 't Is ook
al eens een nachtjapon ge
weest!
mevrouw eist dat haar lakens in
drieën en de andere dat haar hand
doeken in vieren gevouwen worden,
is het geen wonder, dat de snelheid
waarmee gewerkt wordt te langzaam
is. De Holjandse huisvrouwen zijn te
veel verwend, volgens het .oordeel
van deze bedrijfsleiders in Enge
land is het helemaal niet erg dat
bijvoorbeeld van een overhemd alleen
de boorden en manchetten gestreken
worden, en van de rest ,,die je toch
niet ziet", niets.
In Engeland worden dan ook veelal
de zg. finishing machines gebruikt,
machines dus, die vouwen en strij
ken. De productie wordt daardoor
groter, maar de aflevering van het
sgoed heeft er ontegenzeggelijk
onder te lijden. Maar, zeggen de
wasserijdirecteuren, in Engeland is
dat niet erg, omdat de Engelse huis
vrouwen practischer ingesteld zijn
dan de Hollandse, die alles zo pre
cies mogelijk willen hebben afge
werkt
Dat zijn dus die ontstellend hoge
eisen; maar daartegenover staat naar
onze mening, dat de wasbehandeling
in sommige bedrijven toch nog wel zo
het een en ander te wensen over
laat. Toegegeven als men met per
soneelsgebrek kampt, zijn er weinig
of geen argumenten aan te voeren;
maar ons dunkt, dat de Hollandse
huisvrouw mag verwachten, dat haar
spulletjes behoorlijk behandeld wor
den. Hoe vaak gebeurt het niet, dat
lakens, die er als een keurig opge
vouwen pakje uitzien, bij het open
slaan scheef getrokken punten blij
ken te hebben, die maar zo'n beetje
naar binnen gefrommeld zijn? Natuur
lijk, als zo'n laken twee dagen op
een bed ligt, is het nog méér ver
kreukeld maar is dat een argu
ment?
Verheugend is het overigens, dat,
als de tekenen niet bedriegen, de con-
fectiefabrikanten er binnenkort toe
zullen overgaan aan hun producten
wasvoorschriften te hechten. Ver
plicht is deze labelling niet, maar het
ziet er naar uit dat het gros van de
textielfabrikanten hun medewerking
aan dit streven zullen gaan verlenen.
DE negerinnetjes in de Verenig
de Staten, die het zich maar
even financieel kunnen ver
oorloven, zitten, evenals haar
blanke zusters, geregeld bij de
kapper. Maar de methamorphose
voert tot een geheel ander resul
taat: de blanke vrouwen verlaten
met gekruld haar de kapsalon, de
negerinnetjes daarentegen stappen
„glad" de straat op. Blank kiest
kroeshaar, zwart prefereert styl.
In de Amerikaanse negertijd
schriften „Ebony" of „Our World"
kan men dan ook regelmatig ad
vertenties tegenkomen, waarin de
lezeressen een of ander smeersel
tje wordt aanbevolen om het haar
recht-toe-recht-aan te krijgen.
fiLets öe poissons
au vin bLaiic
Dit recept kwamen we tegen in
„Echos de France": een recept voor
het bereiden van gefileerde vis met
witte wijn. Men kan hiervoor alle
soorten magere vis nemen (tong,
schar, griet of wijting) als de graten
en huid maar zorgvuldig verwijderd
Leg de filets in een schaal (onge
veer 350 k 400 gram), giet er twee
glazen droge witte wün overheen,
voeg er een lepel citroensap bij en
wat zout en witte peper, en bedek
het geheel met een met boter
bestreken papier. Zet de schaal
vijftien minuten in een matig ver
warmde oven. Giet het kookvocht ia
een pannetje en laat daarin 150 gram
champignons in schijfjes gesneden
pocheren, laat dit vocht inkoken en
bindt het vervolgens met een lepel
boter met dezelfde hoeveelheid bloem
geroerd, en van het vuur af met
twee eierdooiers waarin wat citroen
sap is opgelost. Giet deze saus over
de warmgehouden filet*, verwarm het
gerecht snel in de oven zonder te
laten bruin worden, bestrooi met
gehakte peterselie en dien het vlug
ff, Het gevolg is meestal, dat de kap
sels door de vele bewerkingen die ze
ondergaan en de ingrediënten die er
ingesmeerd worden, er glad en vet uit
ziet Mooi is het niet, maar wat wil
men. Hoeveel vrouwen en meisjes,
vooral in Nederland, zijn er niet die
de opvatting huldigen: het kan me niet
schelen hoe het er uitziet, als het maar
krult? In vergelijking daarmee zien
de negerinnetjes er heus nog niet zó
potsierlijk uit, al doet het wat vreemd
aan, die grappige, angstvallig uit het
gezicht weggekamde sliertjes haar.
ff, De grootste moeilijkheid is het
weerspannige, stugge kroeshaar, als
het eenmaal „glad" is, ook glad te hou
den. Er moet goed voor worden ge
zorgd, dat het haar niet nat wordt,
want als dat wel gebeurt, komen
prompt de kurketrekkertjes voor de
dag.
De Amerikaanse vrouwen en meisjes
staan er voor bekend, dat ze erg veel
aandacht besteden aan haar uiterlijk
en aan de verzorging van het haar. Een
dagelijkse borstelbeurt en zeker eens
in de week een wasbeurt is daar ge
bruikelijk. De verzorging van het kroes
haar stelt andere eisen, maar minstens
even zware!!
ideeën uit
^rankryk
i Gehoord
dat een groot confectie-magazijn
in New York wachtkamers heeft
ingericht voor de maunen, die hun
vrouwen met het inkopen verge
zellen. De wachtkamers, die voor
zien zijn van gemakkelijke stoe
len en een bar, zijn telefonisch
verbonden met alle paskamers.
Vrouwlief kan dus al heel gemak
kelijk „zijn" oordeel over de prijs
van een jurkje vragen.
i Gezien
een origineel cadeau voor een p.
verloofd paar: een bloemstukje g
waarin een paar (uiteraard
I Gelezen
liminiliminiummin
in de Manchester Guardian, dat g
een nachtverpleegster in Ring-
wood, die overdag thuis niet in
slaap kon komen door de schal-
lende radio van haar buurvrouw,
de politie opbelde om te vragen
of ze in een cel mocht slapen. a-
Maar de politie „begon er niet
aan uiftr
A Jeanne Lanvin heeft dit mo-
1 del ontworpen: een japon van
hemelsblauwe zijde met een g
brede ceintuur in een donkerder tint
blauw, met een hemelsblauw pa-
troon bedrukt. Het zelfde materiaal 2
is gebruikt voor het losse jasje. Het
geheel is een buitengewoon mooi 5
model geworden maar ook de
creatie van Madeleine de Rauch
is zeer fraai. Het is hierbij eigen- -5
lijk niet gomakkelijk te zien of men
met een japon dan wel met een
mantel te doen heeft, maar het is j*
een japon, en wel een die vervaar- i;
digd is van heel fijne wollen stof. T
De hals is zeer artistiek gedrapeerd. -5
Het lijkt ons een heel geschikte
W, i°P°n yoor de late zomer.
■ützirtrtrtcüiiirtrtrttirtrttrtvï
