Eindeloze feesten voor de 85-jarige kroonprins <8> Dramatische gebeurtenissen in de „kamprepubliek" LINOLEUM KROMMENIE NIEUWE LEIDSCHE COURANT 9 ZATERDAG 22 MEI 1954 MÜNCHEN STAK DE VLAG UIT Want de officieuze vorst van Beieren is nog zeer populair Van onze correspondent in West-Duit&Iand Willy Bekaar) JgONN. Nog maar een paar weken geleden heb ik het in een vrij lang artikel over de monarchistische stromingen onder een aanzienlijk ge deelte van de bevolking van de Westduitse bondsrepubliek gehad en daarin ook een en ander over de enorme populariteit van de nu al hoogbejaarde gewezen kroonprins van Beieren, Rupprecht, verteld, die in héél Beieren (en dat is op de landkaart een grote lap van Duitsland!) nog altijd in buitengewoon hoog aanzien staat. „Kroonprins Rupprecht" u zult nooit een rechtgeaarde Beier kunnen ontmoeten, die het over „de ex-kroonprins" zou hebben heeft deze week de eerbiedwaardige leeftijd van vijfentachtig jaar bereikt.. Hij is in verband daarmee in het mid delpunt van de belangstelling van alle mensen komen te staan, die, wanneer er in 1918 geen revolutiestorm over Duits land had gewaaid, waardoor tronen en kronen, ook van bij hun volk beminde Duitse vorsten, eenvoudig weggevaagd werden, thans al lang zyn onderdanen hadden kunnen zijn. Want er werden sedert langer dan een week in Beieren tal van indrukwekkende feestelijkheden ter ere van hem en van zijn verjaardag op touw gezet. De Beieren zijn er door gaans graag en gauw voor te vinden feest te vieren, en wanneer zij zo iets doen, beginnen zij er liefst zo vroeg mogelijk mee en houden zij er zo laat mogelijk mee op. Daarbij komt nog, dat de Beieren, die over het algemeen veel van traditie hou den. gehecht zijn aan hun oude konink lijke huis, de vermaarde dynastie der Wittelsbachers, die eventjes van 1180 tot aan de revolutiedagen van 1918 over Beieren hebben geheerst. Geon enkele andere vorstelijke familie in Europa is zo lang aan het bewind geweest. De graven van Holland uit het „Beierse Huis" waren óók leden van het geslacht der Wittelsbachers. „Heimelijk hait" De kroonprins, een kaarsrechte, ele gante, martiale verschijning mot mar kante gelaatstrekken cn en lrortgeknip- ite witte snor, een man, die er véél jonger uitziet dan hij in werkelijkheid is. be woont doorgaans een fraai, uit de zes tiende eeuw stammend slot met twee torens in het niet ver buiten de Beierse hoofdstad Münehen gelegen dorpje Leut- stetten. waaraan voor hem veel herin neringen uit zijn jeugdjaren verbonden zijn. Leutstetten is een gemeente, die niet meer dan 485 inwoners telt. De Leut- stetteners zijn er wat trots op, dat de kroonprins zich blijkbaar met bijzondere voorliefde in hun midden ophoudt, en ze Verzekerden dan ook steeds met nadruk, dat „het heimelijk hart van Beieren in Leutstetten klopt"! Tien dagen vóór de verjaardag werd in Leutstetten al een reusachtige optocht van feestvierenden in schilderachtige na tionale klederdrachen gehouden, die een lengte van meer dan een kilometer ge kregen heeft. Uit ale delen van Beieren waren die fraai uitgedoste mensen naar Leutstetten gekomen. Maar ook van over de niet zo ver verwijderde Oosten- rij kse grens waren verenigingen in bonte nationale kledij verschenen om aan de optocht deel te nemen. Een teken dus wel, dat Rupprecht ook in Oostenrijk, waarover de Habsburgers indertijd hun scepter hebben gezwaaid, nog gezien en bemind is. De lange bonte stoet trok langs het kasteelterras, waarop de kroonprins met tal van prinsen en prinsessen uit het Wittelsbachse huis van allerlei leeftijd te kijken stonden. Ook zij hadden zich in fleurige nationale Beierse kleding ge stoken. de prinsessen met sierlijke gou den spelden op de borst. Onophoudelijk werden van dichtbij en vanuit de verte saluutschoten in de lucht gelost. Het zijn er ettelijke honderden geworden, het geraas was soms niet van de lucht. Tienduizenden mensen waren uit alle delen van Beieren, en ook al weer vanuit Oostenrijk, naar Leutstetten gestroomd om zelf getuige van het fraaie schouwspel te kunnen zün. Is dat Neen evenmin is ieder hooldpijntablelje 'n ASPIRIN- tabletje. Hel Bayer-kruis, dat op ieder tabletje staat geelt U de zekerheid, dat U wer kelijk ASPIRIN heelt, het middel tegen Hoofdpijn Griep Rheumatische pijnen Verkoudheid Wereldgezondheidszorg niet naar Den Haag Kopenhagen Is gekozen tot permanent hoofdkwartier van het Europese bureau van de Wereldgezondheidsorganisatie der V N. Bij de eindstemming kreeg Nice, dat aangeboden had aan de beroemde Pro menade des Angla'.s, een gebouw nei zetten, tien en Kopenhagen 11 stemmen. De andere sollicilanten Genève, Frankfort, Wenen, Florence en Den Haag hadden reeds bij de eerder op de dag plaatsgevonden geheime stemmin gen niet voldoende steun gekregen. „Onze koning' De burgemeester van Leutstetten heeft :n hartelijk gemeente redevoering ge- houden, waarin hij de grijze kroonprins als „Uwe Majesteit" aansprak. De kroon prins noch zijn vader, koning Ludwig III Het hoogtepunt van de feestelijkheden werd begrijpelijkerwijze te Münehen be reikt, toen de kroonprins er in het prach- rococo-paleis Nymphenburg officieel gehuldigd werd. Sedert het begin van het vorige jaar staat daar een lange reeks zalen en andere vertrekken in de noord vleugel permanent tot zijn beschikking, omdat hem dit volgens een oud recht oekomt. Hij heeft ze met kostbare anti quiteiten en andere kunstvoorwerpen en een groot aantal fraai geschilderde oude familieportretten ingericht. Vandaag wapperden van alle openbare gebouwen in Münehen en natuurlijk ook van de gevels van tal van gewone woonhuizen de vlaggen. Over dat de-vlag-uitsteken is dezer dagen lang in de gemeenteraad van Mün ehen gedebatteerd. Veel Müncheners, ook de kranten, spraken en schreven schande over, dat zulke discussies nog nodig waren geweest, want, zo redeneer de men, de kroonprins is toch bij ieder een bemind. Hij heeft zich in de i tijd voorbeeldig gedragen en zowel de stad Münehen als het land Beieren heb ben door de eeuwen heen ontzaglijk veel aan zijn geslacht te danken gehad. Niet minder dan elf leden van de koninklijke familie der Wittelsbachers hebben onder Hitler in concentratiekampen gezeten. In het feestcomité, dat de huldiging gen gehouden, totdat de stad door Britse troepen werd bezet. Hy had in grote on gerustheid over het lot van zyn vrouw en van zijn kinderen gezeten. Die zyn in Juli '44 in de Dolomieten door de Gesta po opgepakt, en ze werden door verschil lende concentratiekampen in Duitsland gesleept. Toen kroonprinses Anton ia ten slotte in de buurt van Jena door de geal lieerden gevonden werd, was zij al bijna v»n honger gestorven; zij woog toen nog iaar 36 kilogram. In Nedeiland Toen de Duitse legers in 1918 verslagen aren, is kroonprins Rupprecht, die een legergroep gecommandeerd had. een dag of negen in Nederland geweest. Dr Otto Kolshorn, die ook een boek over de kroonprins geschreven heeft, vertelt, dat •r op de dag van zijn aankomst in Amsterdam onmiddellijk naar zyn oude •riend prof. Lanz was toegestapt, die evenals hij veel verstand van kunst had iet wie hij vroeger al eens een lange door Italië had gemaakt. In tegen stelling tot de meeste andere Duitse vor stelijke personen mocht Rupprecht na een paar dagen al weer naar zijn vader land terug. OPSTAND DER VERTRAPTEN IV) sterven, dan dit te verdragen Het is beter te leven langer (Door Joseph Scholmer) OP EEN DAG horen wij, verwijderd maar duidelijk, uit de richting van de voor ons liggende drie schachten 7, 14/16 en 29, heftig schieten uit machinepistolen en geweren. Nog weten wij niet, in welke schacht deze schietpartij plaatsvindt. Dezelfde dag 's avonds gaat een van de twee chirurgen van ons kamp, Blagodatow, op „individuele etappe". Hij is een week afwezig. Na zijn terugkeer ervaar ik het dramatisch gebeuren in schacht 29. Daar hebben de gevangenen niet alleen geweigerd te werken. De actie begon er mede, dat de gevangenen in een openbare bijeenkomst een eigen kampleiding kozen, waarin alle grote nationale groepen waren vertegenwoordigd. Deze kampleiding begaf zich naar de kampcommandant en deelde hem mede, dat de gevangenen de leiding van het kamp vanaf dat moment in eigen handen namen. Zij garandeerden hem, dat de orde zou worden bewaard en verlangden van hem, daarbij zijn officieren en soldaten ter vermijding van overbodige complicaties uit het kamp terug te trekken. Dit gebeurde. Een kamppolitie uit gevangenen werd gevormd. De in de bunker wegens werkweigering of andere niet-criminele delicten gevangen gehouden mensen werden bevrijd. De notoire spionnen van de kamp-M.G.B. werden voor hun eigen veiligheid in de bunker gezet en door de kamppolitie bewaakt. Kroonprins Rupprecht werd luide toegejuicht, toen hij op de ballustrade van kasteel Nymphenburg bij Münehen verscheen. Ter gelegenheid van zijn 85ste verjaardag werd een openluchtmis opgedragen. maar vijf jaar koning heeft mogen en die in 1921 in Hongarije overle den is) hebben ooit afstand gedaan van hun rechten op de troon, zodat Rup precht thans nog altijd door de Beierse monarchisten als hun rechtmatige koning wordt beschouwd. ..Uwe Majesteit", zo sprak de burge meester van Leutstetten. ,,is de vader ons. Beieren. Wij hopen, dat de vor sten wederom de eersten van het volk zullen worden. Hier in Beieren is Uwo Majesteit onze koning!" Er werd verder een feestspel opge voerd. waarin brokstukken uit de meer dan duizendjarige geschiedenis van het Wittelsbachse huis in beeld werden ge bracht (van de stamvader Otto is be kend, dat hij al in 907 bestond). Bij dat spel kwamen fraai uitgedoste herauten. Middeleeuwse ridders in wapenrusting, bonte hofnarren, vlaggen en wapen schilden te pas. Beierse kelen kunnen, zoals u weet, el een flinke slok bier verdragen. Er as dan ook voor gezorgd, dat de drie duizend toeschouwers van het feestspel niet nodeloos dorst hoefden te lijden, want men had een enorme biertent op gezet. Daar kon men uit ferme literpot- ten gerstenat drinken, waarvan verteld werd, dat het speciaal voor deze feeste lijke gelegenheid door de hertogelijke Beierse bierbrouwerij Tegemsee was ver vaardigd en dat men de toepasselijke naam .JCönigstrunk" gegeven had. Gala-uitvoeiing Niet alleen in Leutstetten, maar ook in de hoofdstad Münehen werd de kroon prins gehuldigd. Te zijner ere werd daar In het vermaarde Prinzregententheater door de Beierse Staatsopera een gala- uitvoering van Mozarts „cosi fan tutte" gegeven. De aanwezigen in feestkledij. onder wie veel leden van de oude Duitse adel en veel hoogwaardigheidsbekleders uit de oude keizerlijke en uit de tegen woordige tijd, verhieven zich van hun zetels, toen de kroonprins in rok boven de balustrade van de koninklijke loge zichtbaar werd, en zij begonnen staande de oude Beierse koningshymne te zingen. Men kon duidelijk zien, dat de kroon prins daardoor zeer aangegrepen werd. Het lijkt, vooral voor buitenstaanders, allemaal erg paradoxaal voor een nuch tere republikeinse tijd, maar ik schreef een paar weken geleden al, dat véél Duitsers hard naar de romantiek van het verleden terugverlangen. De Beieren vermoedelijk nóg een beetje meer dan de andere voorbereidde, zit overigens óók de listische „Oberbürgermeister" van Mün- Vn, Thomas Wimmer. In de uitstalkasten van tal van win- ris in Münehen en in de andere plaat- in van Beieren ziet men thans Rup- prechts portret prijken, en de boekhan delaars hebbed het boek „Kronkrinz Rupprecht von Bayern" van J. J. Hey- decker, dat pas verieden jaar in de ,.Süd- deutscher Verlof" te Münehen versche- is, voor hun ramen gelegd, en daar- ettelijke boeken, die de kroonprins in de loop der jaren zelf geschreven heeft: reisherinneringen uit het nabije het verre Oosten en zijn uit drie delen bestaande oorlogsdagboek (uit de eerste wereldoorlog). Tweede vrouw Rupprechts tweede echtgenote, met ie hjj in 1920 in het huwelijk trad. is prinses Antonia van Luxemburg en Nas- Zij is dertig jaar jonger dan hij en s een zuster van de thans over Luxemburg regerende groothertogin Charlotte en dus een tante van de erf- groothertog Jan. De echtverbintenis werd Indertijd door de toenmalige pauselyke nuntius in Beieren. Pacelli, thans paus Pius XII, ingezegend. Hitier heeft in kroonprins Rupprecht steeds een gevaarlijke tegenstander ge zien. In 1939 is Rupprecht op uitnodiging de Italiaanse koning naar Italië ge- Zijn vrouw en kinderen volgden hem al spoedig. In '44 moest hij in Italië onderduiken, want de Gestapo zat achter hem aan. HU heeft zich 58 dagen in een leegstaande woning in Florence verbor- Ivier weken. Nieuwe, ho gere en voor alle gevangenen gelijke le vensmiddelenrantsoenen werden vastge steld Het vrije magazijn verkocht zijn voorraden aan de gevangenen. De op brengst werd aan de kampcommandant ter hand gesteld. Vijf varkens uit de var- I kensstal, die met keukenafval werden ge- J voerd. werden geslacht. (Het onmiddellijk I gevolg daarvan was, dat in het kamp van schacht 6 als eerste maatregel van de kampleiding bij het begin van onze sta king de varkens voor de eetlust van de gevangenen in veiligheid werden ge bracht!) Ook hier waren de eisen der gevange nen in wezen gelijk aan die van de an dere kampen: verwijdering van het prik keldraad. herziening van de vonnissen, vermindering van de straffen. Maar de nieuwe kampleiding weigerde met locale Instanties van Workoeta te onderhande len. Zij verlangde als onderhandelings partner een gevolmachtigd vertegenwoor diger van het centrale comité van de communistische partij of van de Sowjet- regering Twee pogingen van generaal Derewianko, in een openbare meeting de gevangenen van gedachten te doen ver anderen. mislukten; integendeel, de mee tings werden door de kampleiding ae- bruikt om het moreel van de stakers te versterken. Intussen werd het kamp door een mi litaire formatie omsingeld. Bunkers wer den gebouwd, granaatwerpers opgesteld. Daar geen van belde partijen concessies deed en een compromis tussen de eisen der gevangenen en de aanbieding van de regering onmogeiyk bleek te zyn, rolde de ontwikkeling naar een .gewelddadig De volgende dag werd de chlrurch Bla godatow naar schacht 29 gehaald. Tussen deze beide gebeurtenissen speelt zich het volgende af: onder persooniyk bevel van generaal Derewianko zyn getroffen wy zagen 's nachts veel vrachtwagens met Infan terie In de richting van de stakende schachten rijden wekte een parlemen tariër" in naam van de generaal de ge vangenen op zich over te geven. Deze parlementariër, een officie, trad dermate provocerend op, dat hy door de gevange nen werd afgerammeld. Nog eens werden de gevangenen door de luidspreker tot capitulatie opgewekt. Maar zy weigerden; zij trokken naar de poort van het kamp, de armen ineengehaakt en vormden op deze wyze een dichte haag van mensei Men hoorde roepen: „Schiet toch! Het Is beter te stervei dan dit leven langer te verdragen". D Oekrainers zongen hun vryheHsIiederei Nu gaf Derewianko het bevel het kam te bestormen. De poorten werden door de soldaten ingedrukt. De voor de poort staande massa der gevangenen vormde een gemakkelijk doelwit voor de ohlne-pistolen. ,Toen ik in net kamp kwam", vertelde Blagodatow mij, „vond ik daar ongeveer 200 nog levende gewonden, meestal zw gewonden met buik- en borstschoten. On der de gewonden was ongeveer een dozyn Duitsers. 64 slachtoffers van deze schiet- party waren onmiddeliyk dood, daaron der waren vier Duitsers Van de gewon den waren velen niet meer te redden, ten eerste, omdat by geen van hen iets tegen de kans op wondinfectie was ge daan, en verder omdat er noch voldoende instrumenten, noch operatiemogeiykhe- den. noch verbandmateriaal en vakkundi ge krachten aanwezig waren. Wy ope reerden een halve week. dag en nacht achter elkaar. Wij deden wat wij konden, maar dageiyks stierven nog mensen aan de gevolgen van hun verwonding1*. 1-1 ET kamp v-n schacht 6 behoort, zo- ais reeds gezegd, tot de relatief vrcJ- zame kampen van Workoeta. Het schynt de vraag, of hei zich wel bij de staking zal gaan aansluiten. Inderdaad duurt het binnenkomen van de eerste, betrouwbare informaties over het uitbreken vat staking in de andere kampen nog byna een weck voor de psychologische voor waarden voor de staking in schacht 6 zyn geschapen en de staking ook hier kan be ginnen. Deze week hebben de illegale verzetsgroepen in het kamp nodig de staking voor te bereiden. Wie overlegt, legt liever linoleum 1 U hoeft er haast niets aan tt doen. Een droge doek is meestal voldoende en nu en dan een vleugje Linoleum-was Krom menie. Dai is alles! is mooi en blijft mooi I 's Nachts geeft het Illegale stakingsco mité, waarin Oekrainers en Litauers de leiding hebben, het bevel de volgende morgen met de staking te beginnen. De leiders van de afzonderiyk naties wyden hun mensen in. De opdracht wordt gege ven voor het „raswod" appèl, by de poort niet aan te treden, maar na het ontbyt weer In de barakken terug te gaan. Als gewooniyk wordt om vyf uui wekt. De gevangenen kleden zich en gaan naar de stolowaja. Terwijl zy eten versperren soldaten de terugweg naar de barakken en dwingen de ge vangenen wel naar het „raswod" aa nabijgelegen poort te gaan. De gevangenen wagen het niet de sol daten aan te raken. De soldaten hunner zijds weten, dat elke aanval op de ge vangenen de situatie onder deze omstan digheden op de spits zou dryven. zy zijn beleefd, maar vastberaden. Het gelukt hen, de gehele eerste werkploeg aa poort van het kamp te verzamelen. Nu begint het Ingrijpen van de officieren, die pogen de stakers te intimideren en werken te brengen. De stakers worden man voor man opgeroepen en gevraagd of zy aan het werk willen gaan of niet. Wie het werk weigert, wordt naa Ingang van het bewakingslokaal gebracht en blijft daar eerst maar. De werkwilligen een kleine groep, die hoofdzakeiyk uit technisch personeel bestaat, worden tot een colonne samengesteld en marcheren naar de schachtTenslotte slager, de officieren er in nog een tweede, sterkere groep uit het kamp, naar de schacht dirigeren. TN de schacht weigeren de gevangenen hun arbeldskleren in ontvangst te ne men. Het aantal van de „Nadsiratel", var de bewakers op het gebied van d« schacht, is versterkt, zy proberen de ge- Kroonprins Rupprecht van Ba varia (midden, links) schrijdt langs een harmonie in histori sche uniformen aan zijn rech terzijde) en een studentendele gatie, compleet met sabels (aan zijn linkerzijde) ter gelegen heid van de grote feesten ter viering van zijn 85ste verjaar dag. Verscheidene duizenden Bavariërs kwamen nadr kasteel Nymphenburg bij Münehen om hun kroonprins te huldigen. Kroonprins Rupprecht is de oudste van het koninklijk huis van Wittelsbach en pretendent voor de troon van Bavaria. lowaja te gaan eten. zy blijft daarom ln het kamp. Alle barakken zijn gegrendeld. Als de nacht-ploeg voor het werk wordt opgeroepen, zijn de bewakers al tameUjk terughoudend. De opwekking wordt op zeer beleefde wyze naar voren gebracht: „Wie aan het werk wenst te gaan, kan vertrekken. Wie niet wil. behoeft niet ta gaan." Niemand wenst aan het werk te gaan. Niet alle schachten hebben gestaakt, in hoofdzaak niet vanwege de tegenmaatre gelen die door de M.G.B. op grond van da ervaringen in de andere schachten opge daan, werden getroffen. Om te beginnen wordt iedere schacht eerst hermetisch af gesloten, zodat de gebruikelijke verbin dingen vla de arbelds-commando'6 tot da andere sohachten direct waren afgebro ken. De M.G.B. probeerde direct verwar ring te zaaien. In schacht 6 liet byvoor- beeld de M.G.B. drie kiplorries drie da gen lang leeg de kolenhelling opryden om in de andere schachten, die dit van veraf konden zien, de indruk te wekken, dat schacht 6 nog aan het werk was. De drie vrouwenkampen van Workoeta staak ten evenmin, In hoofdzaak, omdat het politiek bewustzyn van de meeste vrou wen voor een planmatige stakingsactie nog onvoldoende ontwikkeld bleek te zyn, hoewel juist by de vrouwen gevallen van individuele werkweigering voorkwamen. dergebracht, die van de massa der overige gevangenen afgezonderd worden gehou den. Anderen worden In de centrale „iso- Een Russisch officier vroeg de mannen één voor één waarom zij niet aan het werk gingen. vangenen tot werken te bewegen. Wie weigert wordt in een kamer gebracht, waarin een officier van Juatitle va: MG.B. zit. „Waarom wilt U niet werken?" De gevangenen antwoorden ontwykend. „Omdat de anderen ook niet werken!" De procureur zit achter een dik boek. dat twee kolommen heeft: een voo werkwilligen, de andere voor de niet werkwillige gevangenen. Hy probeert de gevangenen tot het plaatse, van handtekening In een van de beide kolom men te brengen De gevangenen hebben het onbehaagiyke gevoel, dat de procu reur hen in de val wil lokken en weige ren. Velen verstoppen zich op het ter rein van de schacht en de bewakers ma ken Jacht op hen 's Avonds vertelt myn vriend Serjosja me: „Ik heb de hele dag verstoppertje ge- De mensen van de vroege ploeg komen in de namiddag van het terrein van de schacht terug - mder ook maar een ton kolen te hebben gedolven Z6 delen mede. dat alleen de „vrijen" werken, maar alle handen vol hebben om de technische vei ligheidsdienst, de waterpompen en de ven tilatoren ln de schacht aan de gang te houden. JA de i de voormldd .g lator" gebracht, een grote houten gevan genis met cellen in myn 1. zy biyven in schacht 11 onder byzondere, verscherpte verhoudingen met een werktyd van twaalf uur en levensmiddelenrantsoenen, die lager dan de algemene kamprantsoe nen zyn. Zy verdienen geen geld, mogen hun familie niet schrijven en krijgen ge n krant of radio. Zij worden onder bewa king van de barakken naar de eetzaal, van de eetzaal naar de myn -n na het werk weer teruggebracht. De barakken zijn voortdurend gegrendeld. De vensters getralied. Schacht 11 biyft enkele maanden straf kamp. De stakers delven niet meer kolen, dan voor het eigen gebruik van het i.amp worden benodigd Tegen het einde van de herfst wordt schacht 11 weer ln een normaal kamp ver anderd. Een deel vt.n de stakers wordt over de andere kampen verdeeld, eeu deel blijft Delen van de goede kampbe volking komen terug De leiding van het regime-kamp Is de overtuiging toegedaan, dat deze maanden met barbaarse levens voorwaarden voldoende zyn geweest or.» de stakers klein te '-.rUgen Maar zy ver gist zich. De stakers zijn hard geworden en de werkweigering gaat in de nieuwe kampen voort Opnieuw begint onrust on der de gevangenen te heersen. In Novem ber 1953 wordt schacht 11 opnieuw tot strafkamp verklaard en mei werk-welge- 1 weigert de namiddag-ploeg ln de ito- raars uit alle mUncn gevuld.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1954 | | pagina 9