De bewogen geschiedenis
van Indo-China
Scheepsbouw in Nederland
over hoogtepunt heen?
NIEUWE LEIDSCHE COUEANT
KAN ER NOG VREDE KOMEN
In Geneve zou men een eind willen maken
aan jarenlange tragedie
Voor de komst der gedelegeerden trok over
de conferentiezaal in het Volkenbondspaleis
de stilte van alle verlaten grote gebouwen. De I
figuren op de wandschilderingen kijken neer
op de starre stoelen langs de strakke lijnen
van de conferentietafel.
(Van een bijzondere medewerker)
T^IEN. BIEN PHOE is gevallen. De heroïsche strijd van de Franse bezet-
ting, die de bewondering van de ganse wereld heeft afgedwongen,
heeft de ineenstorting van deze strategische vesting niet kunnen ver
hinderen. Evenmin Genève, waar de machtigen der aarde in conferentie
bijeen zijn met als onmiskenbaar belangrijkste agendapunt: wapenstilstand
in Indochina. Terwijl de diplomaten van Oost en West over procedure-
en prestige kwesties delibereerden, stortte Dien Bien Phoe ineen. Met
grote verslagenheid heeft de niet-communistische wereld het bericht over
de val van deze veste vernomen en diepe bewogenheid heerst bij de ge
dachte aan het lot van de 12.000 man sterke bezetting, die onder de com
munistische mokerslagen bezweek. Met spanning richt men thans de blik
naar Genève. Zal het nog mogelijk zijn een wapenstilstand in Indochina tot
stand te brengen, waardoor dit zo zwaar geteisterde land eindelijk weer
tot rust zal kunnen komen? Zal de vrees voor nieuwe communistische
successen voor goed kunnen worden gebannen? Van Genève verwacht
men het antwoord op deze beklemmende vragen, die zo nauw verband
houden met die éne vraag van oorlog of vrede, die de gedachten van mil-
lioenen met zorg vervult.
Terwijl door de vensters der
conferentiezalen de ochtendzon
gouden stralenbundels naar
binnen werpt, druist de jungle
oorlog onhoudbaar door de
oerwouden van Indo-China.
Onder hoge bomen wachten
moede mannen. FransenAlge
rijnen, Marokkanen, légicnaires. Overal wacht de
hinderlaag, nergens is er rust. Loeang Prabang,
Dien Bien Phoe, Route Coloniale 41. Allen namen
van evenzovele actes in een épopée. In de tragedie
van een strijd die eerst één was van een land, dat
zijn Overzeese Gewesten niet wilde prijsgeven,
maar uitgroeide tot een poging om een deel van
Azië te redden van het
Tanker van 31.000 ton te water
VKEBE
De Conferentie in Genève be
leeft nu haar derde week. Dien-
Bien-Phoe viel. Op dezelfde dag,
dat Frankrijk officieus nationale
rouw aannam, in eerbied en bit
terheid het verloren legioen der
junglevesting herdacht, bewogen
zich tientallen Westerlingen door
de zalen van een Geneefs hotel: Ze
waren gasten op een door de Chi
nezen georganiseerde cocktail
party.
De gesprekken in de vergader
zaal staan ver van tastbare resul
taten. Troepen van de Viet-Minh
naderen langzaam, maar als onaf
wendbaar het laatste Franse bol
werk in Noord-Indo-China, Hanoi.
De grote Aziatische conferentie
duurt, en de oorlog door som
migen in Frankrijk „la sale
querre" gedoopt trekt door de
jungles, en over de rijstvelden
van het oude Indo-China.
Hoe belangrijk de strijd daar
in die, voor Nederland byna on
bekende Franse gebieden, altijd al
geweest is, beseffen zelfs vandaag
de dag nog veel. te weinigen. Voor
hen betekent de Conferentie te
Genève weer een uitzichtloos on
derhandelen, over een slepend
conflict, ergens ver weg, aan de
andere kant van de aardbol. Zij
geven er zich geen rekenschap van
hoe dicht we de rode lijn genaderd
zijn, waar voorbij de gewapende
vrede tot absolute oorlog wordt.
Met deze pagina willen wij daarom
in de allereerste plaats proberen onze
lezers een beter inzicht te geven van
het wezen van Indo-China, van de
werkelijke betekenis van de strijd,
die daar begon na de ondergang van
Japan, alsmede van de grote invloed
die de conferentie van Genève mo
gelijk op de komende gebeurtenissen
zal hebben.
In de hoge zalen van het marmeren
„Paleis der Volkeren" wordt de prys
van de oorlog berekend en daarmee
vanzelf de kans op vrede bepaald
Voor de mannen aan de tafels zijn
oorlog zowel als vrede (d.w.z. zoals
wij die nu kennen) middelen om een
uiteindelijk doel te bereiken: een
werkelijke vrede, zonder dreiging
van mogelijke gevaarlijke tegenstan
ders, een verbreiding over de hele
wereldgemeenschap van een
vrijheid en de beginselen van een sa
menleving, die in het Christendom
haar uitgangspunt vond.
Wij voor ons proberen de „kans op
Vrede" zo groot mogelijk te zien. On
verbrekelijk verbonden aan een ont
wikkelingsgang, die wij als individu
niet beheersen, een proces, waar wij
snelheid noch richting van kunnen
wijzigen, mogen we slechts hopen.
Hopen, dat aan onze medemensen, die
de allerhoogste plaatsen op deze we
reld innemen, de macht over de ma
chinerie der wereldpolitiek nog niet
ontglipt is. Hopen, dat die leiders zelf
ook niet tot verlengstukken geworden
zijn van de gigantische mechaniek
der moderne wereldpolitiek. Slechts
indien de rede sterker blijft dan het
resultaat van een cerebraal verwer
ken van strategische en politieke
formules hebben we recht om te
spreken van een „mogelijkheid tot
vrede". In het tegenovergestelde ge
val blijft ons alleen een mogelijke
kans op vrede.
Indo-China was vóór de oorlog Frans
koloniaal en protectoraatsgebied, dat in
vijl grote delen uiteenviel, nl. Cochin-
China, dat sinds 1863 een Franse kolonie
was, en de protectoraten Annam, Tonkin,
Cambodja en Laos. Annam was een kei
zerrijk, terwijl Cambodja en Laos konink
rijken waren. Tonkin had geen autonome
regering, doch kende een bestuursvorm,
die veel op die van een protectoraat ge
leek, waarom wij het gemakshalve als zo
danig betitelden.
Van deze gebieden was de kolonie
Cochln-China door zijn uitgestrekte rijst
velden in economisch opzicht verre het
belangrijkst. De andere gebieden waren
daardoor in sterke mate economisch van
Cochin-China afhankelijk.
De grootste bevolkingsgroep van Indo.
China wordt gevormd door de Annamie-
vier-vijfde van de 25 millioen
van Indochina uitmaken en
hoofdzakelijk wonen in Annam, Tonkin
en Cochin-China. De koninkrijken Cam
bodja en Laos worden door andere
volksstammen bewoond (resp. Khmers
Thais), die zich slechts met grote
aannam. Frankrijk voelde zich
keus geplaatst een militaire expeditie
tegen de troepen van Ho Tsji-Minh te or
ganiseren dan wel onderhandelingen aan
te knopen. De laatse weg werd gekozen,
met het resultaat dat op 6 Maart 1946 een
voorlopig accoord werd gesloten, waarbij
Frankrijk de Republiek van Vlet-Nam als
een vrije staat binnen de Franse Unie er
kende. Nog tal van kwesties moesten ech-
worden geregeld, waartoe conferentiei
rden gehouden in Dalat en Fontain»-
Tijdens de besprekingen op deze con
venties bleken de standpunten van bei
de partijen steeds moeilijker te vereni-
te zijn. Frankrijk stelde zich voor
Indochinese federatie in het leven
oepen, waarvan Vietnam naast Laos.
Cambodja en Cochin-China deel
uitmaken. Voor deze federatie bleken
•genwoordigers van Vietnam ei
wel weinig te voelen en zij eisten
het rijke Cochin-China, dat onder
direct Frans bestuur stond.
Het ging Vietnam
heid der drie „Ky's", n.l. Bac Ky (Ton-
i tegen de steeds opdringende An- kin), Trung Ky (Annam) en Nam Ky
Terwijl aan het meer van Genève staatslieden overeenstemming pro
beren te bereiken en terwijl springende granaten modderfonteinen op
werpen, staan dorpshoofden in Oosterse gelatenheid
namieten konden handhaven. Zo was
Cochin-China oorspronkelijk vrijwel uit
sluitend door Khmers bewoond, doch de
Annamieten wisten hen voor het grootste
deel uit dit gebied te verdringen.
Begin der tragedie
De tragedie van de landen van hei
voormalige Frans Indo-China nam eer
met de capitulatie van Frank-
Duitsland in Juni 1940. Japan
had zijn begerige blikken op dat grote
gebied gericht en eiste reeds op 20 Juni
1940 vrije doortocht van zijn troepen, die
ich voorbereidden voor de verraderlijke
aanval op Zuidoost Azië. De Vichy-rege-
ring kon moeilijk anders, dan deze
inwilligen en zich neerleggen bij het feit,
dat de Japanse legers steeds meer de
feitelijke heersers in Indo-China werden,
al bleef het civiele bestuur formeel in
handen van de Fransen.
Aan deze wonderlijke situatie werd op
9 Maart 1945 een einde gemaakt;
Fransen werden geïnterneerd,
aar*China wisten te ontsnappen.
Een schijnregering van Annamieten werd
in het leven geroepen, waarbij de toen
malige keizer van Annam, Bao Dal, vooi
het eerst als hoofd van een z.g. onafhan
kelijke Annamietische staat naar vorer
trad.
Inmiddels was in het Noorden var
Indo-China een verzetsactie tegen de
Japanners op touw gezet door Ho Tsji-
Minh- leider van de Annamietische Com
munistische Partij, die reeds v
oorlog van zich had laten horen en vele
in Moskou in de communistische
tactiek was onderwezen. Onmiddellijk
de Japanse capitulatie riep hij in Tonkin
de Republiek Vietnam uit, die het Anna
mietische nationalisme pretendeerde U
vertegenwoordigen, zulks in tegenstelling
tot het ,.puppet"-bewind van Bao Dai. In
Maart 1946 werd Bao Dai gedwongen zijn
bewind neer te leggen en een positie als
..adviseur" van de Regering van Ho Tspi
Minh te aanvaarden. Hij wist echter naai
Hongkong uit te wijken waar hij zijn kan-
in bleef afwachten.
Intussen waren de Franse troepen
Saigon geland en hadden de Japanners
In Cochin-China en Cambodja ontwapend.
In Cochin-China werd een voorlopige
Franse regering gevormd, terwijl on
derhandelingen met Cambodja leidden
ieuwe band van Frankrijk met
dit Koninkrijk. In Laos was de situatie
aanvankelijk nog verward door dc aan
wezigheid van Chinese troepen, die de
Japanse legereenheden in dat land had
den ontwapend, en door voortdurende
infiltraties van Annamietische benden.
Geleidelijk werden de Chinese troepen
in Laos echter door Franse vervangen,
aarna een gelijksoortige overeenkomst
Is met Cambodja werd gesloten.
Tonkin en belangrijke delen van An-
am waren en bleven echter bezet door
de troepen van Ho Tsji-Minh, die een zeer
dreigende houding tegenover de Fransen
(Cochln-China). De Fransen dachten
evenwel niet aan, het economisch zo
langrijke gebied Cochin-China prijs
Net als in Indonesië
De situatie in Indo-China vertoonde
destijds veel overeenstemming met c
Indonesië. Ook daar vormde de preten
tie van de in Djokja zetelende Indone
sische Republiek, dat zij geheel Indone
sië omvatte, de grootste moeilijkheid in
de besprekingen over de toekomstige
status van dat gebied. Zoals in vele ge
bieden in Indonesië destijds een sterke
vrees voor een zekere Javaanse
heersing bestond, zo leefde de
voor een Annamietische imperialism*
in gebieden, waar de meerderheid d*j
bevolking uit niet-Annamietcn bestond.
Evenals de Nederlandse regering d
vorming van een Indonesische Federatie
van zelfstandige staten (waaronder de
Indonesische Republiek) als de enig
juiste politiek zag, zo streefden de Fran
sen er naar, te voorkomen, dat het ge
hele gebied in Indo-China door de Re
publiek Vietnam van Ho Tsji-Minh
worden opgeslokt. Overeenkomstig deze
politiek erkende het in Februari
Cochin-China, dat inmiddels een
regering had gekregen, als vrije staat
binnen het raam van de Franse Unie.
Het is vooral deze stap geweest, die d*
onderhandelingen met Ho Tsji-Minh uit
eindelijk deed mislukken en de strijd
tussen de Franse legers en de Viet-
minh-troepen deed oplaaien. (Vietminh
»m van een nieuwe door Ho
Tsji-Minh gestichte partij, die, hoewel
onder communistische leiding, veel
hang heeft onder Annamietische natio
nalisten).
Na het falen van de pogingen om
Ho Tsji-Minh tot een acoord te komen,
besloten de Fransen contact op te ne
men met ex-Keizer Bao Dai in Hong
kong, die niet onwillig bleek te zijn d*
leiding van een nieuwe Republiek Viet-
aanvaarden, mits de Fransen
bereid waren hem grotere concessie
verlenen dan zij geneigd waren te doeD
Ho Tsji-Minh. Hij stelde de
heid van de 3 Ky's (waartegen de Fran-
zich tijdens de onderhandelingen
Ho Tsji-Minh zo heftig hadden ver
zet) als belangrijkste els voorop en stel-
i als voorwaarde de vorming
ïigen Vietnamees leger. Op 5
Juni 1948 werd op een schip in de baai
Saigon een voorlopige overeenkomst
getekend door Bao Dai en de Franse
Hoge Commissaris van Indo-China, waar
bij Frankrijk toezegde een volgens Bao
recept te vormen Republiek Viel
als onafhankelijke staat binnen de
Franse Unie te zullen erkennen.
Bao Dai vertrok kort daarop naar
Frankrijk voor verdere onderhandelin
de Franse regering die al spoe-
positieve resultaten leidden. Op
8 Maart 1949 werd door president Auriol
en Bao Dai een definitieve overeenkomst
getekend betreffende de grondslagen
van de toekomstige relaties
nam met Frankrijk. De weg
gebaand voor Bao Dai om terug te keren
naar zijn land, dat hij ruim drie j;
tevoren had verlaten. Op 14 Juni komt
hij te Saigon aan, waar hem echter,
tegen zijn verwachting een vrij koele
ontvangst wacht. Op 1 Juli vormt hij de
eerste Regering van het nieuwe Vlet-
aaraan door de Franse Regering
op 1 Januari 1950 de souvereiniteit wordt
overgedragen. Van dat ogenblik af heeft
1 te maken met twee staten Viet-
beide Tonkin, Annam
Cochin-China tot hun gebied rekenen
fel tegenover elkaar staan. Rusland
communistisch China erkenden al spoedig
het bewind van Ho Tsji-Minh, als
officiële regering van Vietnam, terwijl
enige dagen later Engeland en Amerika
Regering van Bao Dai officieel er
kennen.
Bao Dai verrader
Zoals te verwachten was, liet Ho Tsji-
Minh geen gelegenheid voorbij gaan
Bao Dai's prestige te ondermijnen.
Reeds in Mei 1949 vaardigde hij eet
restatiebevel „wegens landverraad'
tegen Bao Dai uit. Sindsdien wordt hij
dageiijks voor verrader en oorlogsmis
dadiger uitgekreten. Het kan helaas niet
worden ontkend, dat Ho Tsji-Minh's
propaganda tegen Bao Dai bij grote
groepen van de bevolking inslaat. Door
zijn slappe houding tijdens de Japanse
bezetting en zijn geringe populariteit is
Bao Dai's positie van meetaf aan zwak
geweest. Daarentegen groeide de popu
lariteit van Ho Tsji-Minh, die zich, on
danks zijn communistisech oogmerken
stees meer opwierp als leider van de
nationalisten in Indo-China.
Wat was er inmiddels met Laos en
Cambodja gebeurd? Nadat Frankrijk's
pogingen om met medewerking van Ho
Tsji-Minh een Indonesische federatie te
vormen, hadden gefaald, wendden Laos
en Cambodja zich tot Frankrijk met het
verzoek voortgang te maken met de be
loofde onafhankelijkheid van hun landen
binnen de Franse Unie. Het gevolg was.
de loop van 1949 verdragen wer
den getekend, die de positie van elk de
zer landen apart als geassocieerde sta
ten in de Franse Unie regelden. Hier
mede was het idee van een Indochinese
Federatie, althans voorlopig van de
Op 1 Januari 1950 bestonden in Indo-
China dus drie min of meer onafhan
kelijke staten binnen de Franse Unie
naast het regiem van Ho Tsji-Minh, dat
door de Fransen werd bestreden. Vol
komen onafhankelijkheid hadden deze
geassocieerde staten der Franse Unie
nog niet. Op het gebied van defensie
en buitenlandse betrekkingen bijv. ble
ven de Fransen nog bepaalde rechten
behouden. Deze situatie nu werd
wordt door het propaganda-apparaat
Ho Tsji-Minh en zijn communistische
Viet-Minh-partij uitgebuit om de bevol
king in Vietnam. Laos en Cambodja te
gen hun regeringen, die als verkapte ko
loniale regeringen worden voorgesteld,
op te hitsen. Tegelijkertijd steunt Ho Tsji-
Minh allerlei illegale benden, zoals de
g. lssaraks, die in die gebieden opere-
en en tal van moeilijkheden veroorzaken.
Teneinde sterker te staan tegenover de
door Ho-Tsji-Minh geuite beschuldigin
gen deden de regeringen van de 3 ge
associeerde staten de laatste maanden
herhaaldelijk een beroep op de Fran
sen om hun volledige onafhankelijkheid
te verlenen. In Juni 1953 verliet de Ko
ning van Cambodja zelfs demonstratief
zijn land en vertrok naar Siam ..in vrij
willige ballingschap" als protest tegen
„de uitvluchten van de Franse regering
inzake de verlening van onafhankelijk
heid aan Cambodja". Hoewel de koning
inmiddels in zijn land is teruggekeerd,
biijft hij grote druk uitoefenen op de
Franse regering, evenals ook de Koning
van Laos en het staatshoofd van Viet-
am, Bao Dai.
De Franse Regering heeft zich daar
door genoodzaakt gezien, vergaande toe
zeggingen te doen. Reeds in October
het vorige jaar werden te Parijj
inleidende besprekingen over de verle
ning van volledige onafhankelijkheid van
deze staten gevoerd.
Het is echter duidelijk, dat de Fran-
sen niet aan terugtrekken van hun le
gers kunnen denken, zolang de eigen
iegers van de staten in Indo-China nog
niet sterk genoeg zijn om de aanvallen
van de Vietminh troepen te weerstaan.
Zó ver willen Vietnam, Laos en Cam
bodja echter niet gaan, zeer wel besef
fend. dat zulks in dit stadium het einde
hun bestaan zou betekenen. Met de
opmars van de troepen van Ho Tsji-Minh
tot vlak bij de poorten van Loeang Pra
bang, de hoofdstad van Laos, nog vers
In het geheugen, achten de leiders van
deze staten militaire hulp van Frankrijk
nog een absolute noodzaak. Het gaat hen
echter om belangrijke politieke concessies
Frankrijk, om aldus sterker te staan
tegenover de zo gevaarlijke propaganda
in Ho Tsji-Minh en zijn trawanten.
Waar niet alleen Vietnam, doch ook
Laos en Cambodja onder voortdurende
bedreiging van de troepen van Ho Tsji-
Minh staan en veel last ondervinden van
de vele door hem gesteunde benden in
hun gebied, zal het duidelijk zijn, waar
deze kleine staten een plaats hebben
gekregen aan de conferentietafel van
Genève. Hun lot hangt voor een belang-
ijk deel af van de wijze waarop de In
dochinese kwestie in Genève wordt
gepakt.
Slechts met tegenzin hebben de dele
gaties van het communistische blok zich
neergelegd bij de beslissing om Laos
Cambodja tot de conferentie toe te la
ten. Men weet, dat zij onlangs een po-
ging deden om de positie van de ver
tegenwoordigers van deze beide konink
rijken te ondermijnen door met de be
lachelijke eis te komen, schimmenrege-
ringen van „Khmer" en ..Patet-Lao" ter
conferentie uit te nodigen. Van het be
staan van deze ..spookstaten" had de
wereld tevoren nog nimmer gehoord.
Het is duidelijk, dat de communisten met
deze zet beogen aan de in Cambodja
Laos opererende, door Ho Tsji-Minh ge
steunde. benden een schijn van wette
lijkheid te gever..
Uit het voorgaande blijkt wel. hoe ge
compliceerd het Indochinese probleem is,
waarover in Genève wordt onderhan
deld. De val van Dien Bien Phoe heeft de
vooruitzichten op een politieke oplossing
dit probleem stellig r.iet gunstiger
gemaakt. De communisten zullen onge-
ijfeld hun militaire succes zoveel mo
gelijk uitbuiten om politieke voordelen
te behalen. Zal de democratische wereld
die eensgezindheid kunnen opbrengen,
die tegenover de communistische bedrei
ging noodzakelijk is? Van de beantwoor
ding van deze vraag hangt niet alleen het
van Indochina af. doch tevens dat
de gehele wereld. En daarom richten
thans millioenen vol spanning hun blik-
Genève.
NDSM heeft nog tot 1957
orders genoeg
Vandaag is het tweede van de beide
grootste ooit door de N.D.S.M. in Am
sterdam gebouwde tanksohepen, de 31.000
ton grote Sylvan Arrow, tewater gela
ten. Dat is het 55ste schip na de
oorlog, -dat door deze werf is gebouwd.
Dit enorme tankschip wordt gebouwd
voor rekening van een maatschappij
Edinburgh, dde het schip verhuurt j
een oliemaatschappij im New York. Het
wordt gefinancierd door Engelse en Ca
nadese verzekeringsmaatschappijen, die
leningen hebben verstrekt aan de rederij,
welke op haar beurt met de opbrengst
van de huur de rente en aflossing be
taalt. Na de oorlog een veel gebruikte
anjer van financiering.
Gezien het grote aantal belan-gheb-
In Den Haag
Groots monument voor
Indische doden
Een studiecommissie bereidt thans voor
het cultuurhistorische genootschap VOC
plannen voor ter oprichting van een
groots gedenkteken ter ere van de vele
duizenden-, die in en na de oorlogsjaren
in Nederlands-Indië gevallen zijn. Bij de
Nederlandse dodenherdenkingen op de 4e
Mei voelen de vele oud Indisch gasten r
Nederland het pijnlijk gemis van een
centrum, waar zij hun geliefden kunnen
gedenken, een verenigingspunt, een groot
gebouw, waar men rouwen kan. Het ligt
de hand, dat het gedenkteken
Den Haag verrijzen zal, omdat deze stad
het centrum is voor allen, die hun beste
jaren in Nederlands-Indië hebben doorge
bracht. De plannen hebben echter nog
geen vaste vorm aangenomen en een keus
de plaats is evenmin nog gemaakt.
benden van allerlei nationaliteiten zal
het doopfeest oa. gehouden worden in
het kasteel De Hooge Vuursche.
Volgens directeur D. Goedkoop bestaat
er een neiging raar steeds groter wor
dende tankschepen. De N.D.S.M. heeft
een opdracht voor twee tankers van
38 000 ton (de maximum diepgang voor
het Suezkanaal is hiermee bereikt) en
de directie verwacht zelfs de bouw van
tankers van 50.000 ton. Op Japanse wer
ven bouwt men Amerikaanse tanksche
pen van 60 000 ton.
Er is volgens de heer Goedkoop een
heel duidelijke teruggang te zien in de
conjunctuur van de scheepsbouw. De
N.D.S.M. heeft tot 1957 volop werk,
daarr.a zal een langzame daling opbre-
Vanwege de uitmuntende outillage met
veel mechanisatie kan Nederland tot
dusver het hoofd bieden aan de buiten
landse concurrentie, vooral van Duitse
zijde, die met twee grote werven in
Hamburg aan de top van de wereld
productie staat Deze Duitse mogelijk
heid is een gevolg van het feit, dat dit
land over voldoende vakbekwame arbei
ders beschikt, in tegenstelling tot Ne
derland, waar een groot tekort bestaat
technisch personeel mede door de
snelle industrialisatie van ons land.
Geen bouwstopwel nog
enige roulering?
Minister Witte overweegt in hoeverre
de bouwactiviteit in bepaalde sectoren
van de bouwnijverheid zou kunnen wor
den afgestemd op de bouwcapaciteit. Hij
denkt hierbij aan een regulering van de
afgifte van de rijksgoedkeuringen voor
bouwwerken buiten de wpningbouwsec-
tor. Van een bouwstop zal evenwel geen
sprake zijn.
Friese Siamese tweeling
weldra geopereerd
Dinsdag of Woensdag zal in het Leeu
warder Diaconessenhuis de aldaar
blijvende „Siamese tweeling", die thans
een half jaar oud is, door operatief
ingrijpen worden gescheiden. Deze beslis
sing is genomen, omdat conditie en weer
standsvermogen van Olkje en Tjitske zc
goed zijn. dat men de operatie aandurft-
Wie de operatie zal verrichten, is nog
niet bekend- Men vermoedt, dat dr Wijt-
hoff. die zich de laatste maanden bij;
met de tweeling heeft beziggehouden,
belangrijke rol zal spelen. Waarschijn
lijk zullen ook artsen uit Engeland
operatie bijwonen.
VICIEUZE CIRKEL GENéVE—HANOI
Crisis in Indo-China kan pact
Z.O.-Azië verwerkelijken
ten maakt geen ommelet zonder een
breken. Als men Indo-China wil be
ien. dan moeten de Franse Unie
strijdkrachten onmiddellijk met Ameri
kaanse troepen worden versterkt." Deze
uitspraak van een hoge Vietnamese
autoritiet geeft de toestand goed weer.
De communistische legers zijn een
massale aanval begonnen in de rich
ting van de delta van de Rode Rivier,
waardoor de laatste Franse vesting, Ha-
onmiddellijk wordt bedreigd. Ameri
kaanse interventie al of niet met de
atoombom acht men in militaire krin-
te Hanoi de enige uitkomst, maar
riskeert daarmee natuurlijk een
Chinese interventie. En dan is opnieuw
oorlogstoestand geschapen die
iu toe angstvallig heeft willen 1
komen. Dit is de daad die de hoge Viet
namese autoriteit bedoelde met het bre-
n van de eierschaal.
.De deur naar de delta". Dien Bien
oe is wijd opengezwaaid. En de Viet
minh werpt zich door die opening met
alle mogelijke kracht in de richting
DE SITUATIE IN INDO-CHINA
de driehoek rond Hanoi, het enige ge
bied in het Noorden van Vietnam dat
nog in Franse handen is. Zoals gemeld
staan de Fransen hier tegenover een
overmacht indien de Vietminh haar
aanval begint. Bovendien zijn de commu
nisten met moderne wapens uitgerust en
beschikken zij voor een aanval op de delta
over meerdere verbindingslijnen die op
sommige punten korter zijn dan die tus
sen China en Dien Bien Phoe- En om dit
sombere beeld nog troostelozer te maken:
de Fransen beschikken slechts over éen
verbindingsweg, nl- de route tussen de
haven Haiphong en Hanoi. En reeds nu
de communistische aanval is nog niet
begonnen; hebben de Fransen de
handen vol met het begaanbaar houden
van deze weg. die door de communisten
iedere nacht weer wordt ondermijnd.
Geheel los van wat men in Genève be
reikt of hoopt te bereiken, voeren Was
hington en Parijs onderhandelingen over
het door Dulles voorgestelde Z O.-Azië
pact. Zij willen een accoord bereiken om
mocht Genève geen goede oplossing
geven het pact onmiddellijk van kracht
te doen worden met die landen
willen doen. En wat Genève betreft, over
de resultaten van deze conferentie zijn de
verwachtingen in het Westelijke kamp
niet hoog gespannen- Thorn Hamilton
schreef deze week in de New York
et is nu wel duidelijk, dat de
Westelijke mogendheden als heel biy
mogen zijn. als zij van Genève kunnen
vertrekken zonder veel slechter af te zyn
an toen de conferentie begon-
In Washington zijn de meningen over
Indo-China, de betekenis van dit gebied
de algemene toestand in Zuid Oost
Azië, verdeeld-
President Eisenhower verklaarde, dat
e val van Indo-China te vergelijken zou
zijn met achter elkaar geplaatste domino-
valt er één. dan valt de rest (van
Zuid-Oost-Azië) eveneens- Ook Admi
raal Radford. chef van de vereniged chefs
n in Washington, liet zich in
deze zin uit: valt Indo-China. dan is Zuid-
ost-Azié verloren.
Alleen Dulles zag het anders. Het ver-
es van Indo-China behoeft volgens de
inister niet noodzakelijk tot een commu
nistische overheersing van Zuid-Oost-
B'mroee in Th- Portland Origor.ianj
Azië te leiden- Wel zei de minister er
nadruk by, dat de pogingen tot be
houd van Indo-China geen moment mogen
worden verslapt. Dulles gelooft, dat de
est van Z.O. Azië door zijn voorgesteld*
erenigde actie kan worden gered-
Het Amerikaanse blad Portland Orego-
nian vergelijkt de toestand in Indo-China
net een brandend vuur, waarboven de
pot met de brei van een Zuid-Uost-Azie
act suddert. HHe heter het vuur, hoe gaar
der de breiv zo concludeert het blad. waar-
het wil te kennen geven, dat het ge
looft dat een nog ernstiger toestand in
Indo-China de aarzelende landen (Enge
land) wel tot andere gedachten zal bren
gen en dat dan tenslotte te elfder ure het
pact tot stand komt.
Het communistische blok in Genève Is
er thans op uit. de besprekingen tot het
uiterste te rekken Chinese afgevaardig
den spraken zelfs van zes maanden- in
die tijd kunnen de legers van Giap op
rukken en de Fransen zoveel mogelijk
verliezen toebrengen. Dat pact komt er
toch niet, zo redeneert men in deze krin
gen. omdat Engeland Genève afwacht.
Het is nu de grote vraag of en wanneer
deze vicieuze cirkel zal worden door
broken-
Minister Dulles, admiraal Radford en
vice-president Nixon doen hopeloze po
gingen om de vrije wereld de betekenis
van het ZO.-Azië pact duidelijk te ma
ken. Dulles zei dezer dagen in een rede;
Wij staan van aangezicht tot aangezicht
met despotische machten, die thans krach
tiger zijn dan ooit in de geschiedenis.
Keeds is een derde van de mensheid on
der communlstsche controle. Het commu-
moet een halt worden tocgeroe-
Indo-China is de plaats waar dat
op dit ogenblik wel het meest noodzake-
Tot zover Dulles-
ien een kaart van Eurazië beziet,
waaroD de communistische machtssfeer
aangegeven, dan beslaat de vrije we-
d noz slechts een franje-achtige zoom
a het geheel. En het communisme is er
op uit. ook deze franje der vrije wereld
te overspoelen- Of dit communistische
streven tot mislukking is gedoemd, zuilen
de komende weken leren-
