FELIX VALLOTTON
ZONDAGSBLAD 22 MEI 1954
zocht niet ile behoring maar de puurheid
Protestantse instelling deed hem afstand nemen
van impressionisme
UELIX VALLOTTON voor het eerst
in ons land. Ach, deze mededeling
zal wellicht velen onbewogen laten.
Felix Vallotton men haalt de
schouders op nooit van gehoord.
Maar in het Museum voor Moderne
Kunst te Parijs neemt het werk van
deze Vallotton een ereplaats in, naast
dat van Donnard en Vuillard. twee
meer bekende namen, herinnerend
aan kleurige en frisse schilderijen.
Maar zij behoorden tot dezelfde ge
neratie als Vallotton, die op 28 De
cember 1865 in Lausanne werd gebo
ren uit een Protestants Franse fami
lie. Zij waren zelfs zijn vrienden.
Op een monumentaal schilderij, ook
behorend tot de tentoonstelling die tot
8 Juni in Museum Boymans te Rot
terdam wordt gehouden, heeft hij die
vriendenkring vereeuwigd. Dat zijn
naam minder bekend is dan die van
Bonnard en Vuillard, zou dan wellicht
€33X539
De ganse schepping
zucht
de ganse schepping in
al haar delen zucht
Rom. 8 22.
T\AT is iets wat u elke dag kunt
waarnemen en wat wij elke dag
ervaren: daar is a.h.w. één eenstem
mige smartkreet in de ganse schep
ping. De apostel Paulus hoort een
klacht als van één die in barenswee
is, opstijgen uit de worstelende
wereld. Alles wat geschapen is, óók
het redeloze en onbezielde schepsel,
kreunt onder de vloek, die door de
zonde van de mensen daarop werd
gelegd.
Zo is daar een worstelende wereld,
zuchtend in de verwoestingen, de
beroeringen op de aardbodem, in de
luchten, in de oceanen. Nu eens
aardbevingen en overstromingen; dan
weer rampen door vulcanen en
cyclonen; hier te véél water, daar te
grote droogte de schepping zucht
en worstelt tégen de ondergang in.
Dat alles is een aanklacht tegen de
mens, om wiens zonde de ganse
schepping lijdt. Daar is disharmonie,
gebrokenheid in de wereld.
Daar zijn ook mensen, die
hier niets van geloven. Zij zeggen:
dat is een natuurnoodwendigheid.
Groeien, bloeien en verwelken dat
is een natuurlijk proces.
Maar Paulus zag dat anders. Die
zag de gevolgen van de vloek over
de aarde in de bloem die kwijnt, 't
redeloos dier dat lijdt, 't onkruid dat
woekert, in de doornen en distelen,
die de aardbodem voortbrengt, naar
't woord van God. En dat alles roept
om verlossing; het is een woordeloos
zuchten en een reikhalzend verlangen
naar leven, naar schoonheid, naar
genezing van al dat gebrokene.
Die verlossing komt. ook voor de
schepping. Zoals zij ééns deelde in
de vloek, die haar trof om de zonde
der mensen, zo zal zy óók delen in
de heerlijkheid, die aan Gods kin
deren zal geschonken worden, door
de vergeving der zonden. Met reik
halzend verlangen wacht de schep
ping op het openbaar worden der
zonen Gods. Dat komt
En gans de vernieuwde schepping zal
dan één machtig loflied zijn op de
Schepper, Die ook Herschepper is.
In dat loflied der schepping zal
de stem der kinderen Gods het vro
lijkst klinken. Want hun zuchten is
dan overgegaan in zingen. Het vrome
volk, in God verheugd, zal huppelen
van zielevreugd, daar zij hun wens
verkregen En ziel en lichaam beide
zullen openbaar maken dat Jezus'
verlossing volkomen is. En u zult
het aan het lichaam, dat op aarde
vaak zo vol t>an gebreken was, kun
nen zien: dit z(jn kinderen Gods
Verheerlijkt I Gereinigd Gered door
het bloed dat de vloek verzoende I
Daarom is er redding alléén bij
Jezus Christus. Hij herstelt, wat toy
bedorven hebben. Geloof in Hem en
u zult behouden worden. Hij zal alle
tranen van de ogen afwissen. Nooit
meer zal dan het zingen van de één
begeleid worden door het schreien
van de ander, want:
ellendig volk wordt dan uit lijden
door Zijnen arm gerukt:
Hij zal nooddruftigen bevrijden,
verbrijzelen wie verdrukt.
kunnen wijzen op een mindere be
langrijkheid van zijn werk. Merk
waardig, want in de kring van zijn
vrienden gold Vallotton als de sterk
ste persoonlijkheid.
Het is hier de plaats dit probleem
niet alleen maar te noemen, doch er
iets uitvoeriger bij stil te staan en
wellicht daardoor tot een groter be
grip te komen voor de kunst van Val
lotton. Er is ten aanzien van het werk
van Vallotton tot heden veel te veel
gezocht in het alleen maar aestheti-
sche. Dat bracht geen uitkomst; cri
tici en kunsthistorici bleven steeds
wat gereserveerd. Eén criticus ver
zuchtte onlangs zelfs: „Was hij maar
een van de kleine late impressionis
ten geworden, een kleine Seurat, een
kleine Vuillard. Dat lag binnen het
bereik van zijn mogelijkheden".
Het is ongetwijfeld heel goed be
doeld, maar het getuigt niet van veel
begrip voor de geestelijke erfenis, die
Vallotton had ontvangen. Een kleine
impressionist blijven kon Valloton nu
juist niet, geestelijk niet. Zijn Pro
testantse afstamming maakte hem dit
onmogelijk en in de kring van zijn
vrienden was hij dan ook de man,
die geen vrede vond bij de impres
sionistische gedachte.
Bij het impressionisme immers was
er geen duidelijkheid, waren er geen
scherpe contouren, geen vaste klare
vorm. Er was meer een vlakke in
eenvloeiing in het schilderstuk. De
eerste indruk (impressie), de onmid
dellijk zinnelijke waarneming, was
het belangrijkste, niet het verwerken
van die indruk. Het is niet nodig iets
te kennen, slechts iets te ondergaan.
Het visuele aspect van een gegeven
was van belang: het atmosferisch ef
fect, het spel van licht en schaduw.
In de schilderkunst waren de verte
genwoordigers van het impressionis
me o.a. Claude Monet, Edgar Degas,
Edouard Manet, Pierre Renoir en
Georges Seurat; in de muziek: Clau
de Debussy, Andre Caplet, Erik Sa-
tie, Paul Dukas, Maurice Ravel en
Albert Roussel Ging in de schilder
kunst de kleur overheersen, waar
door de vormen vervaagden, in de
muziek was er ook een domineren
van het coloriet met een veronacht
zaming van de ordenende geest, zoals
die b.v. tot uiting kwam bij de fuga.
Vallotton was nog te zeer gebonden
De keukenmeid (1892)
aan de hechte contouren, de vaste
omlijningen van het Protestantisme,
dan dat hij vrede kon vinden bij de
geest van het impressionisme met zijn
gebrek aan die contouren. Een ver
vloeiing van de kleuren alleen maar
om een atmosferisch effect te be
reiken, was hem in wezen dan ook
vreemd. Want die vervlakking der
vormen in het impressionisme gaf
uiting aan een bepaalde geestelijke
vervlakking.
Als we vanuit dat gezichtspunt
dat naar we weten nog niet ter spra
ke is gebracht bij de kunst van Val
lotton het werk van Félix Vallotton
bekijken, dan zullen we ook meer be
grip gaan krijgen voor deze kunst.
Ook voor de strijd van de schilder.
T N zijn kring was Vallotton de eer-
ste en de enige, die de geestelijke
vervlakking doorbrak; de vastomlijn
de religieuze principes van zijn ouders
had hij als erfenis meegekregen. En
in zijn kunst moest hij hiervan toch
misschien ongewild, we weten het
niet op enigerlei wijze uiting ge
ven. In een enkel klein en op zichzelf
prachtig werkje als no. 29, de inham
bij Villerville, is er nog de invloed
van zijn impressionistische vrienden,
in de meeste andere werken heeft de
ze invloed plaats gemaakt voor een
grotere strakheid en puurheid, al
moeten we direct toegeven dat Val
lotton soms moeite had met de mate-
Zandbanken langs de Loire (1923)
Hemelvaart
Hij heeft de handen hemelwaarts geheven
en zegenend is Hij van ons gegaan.
Wij zagen Hem, door stralend licht omgeven,
uit 't midden van de kring naar hoven zweven,
hoger en hoger, ver van ons vandaan.
Hij ging, maar liet ons niet in vage dromen.
Door eng'lenstem zond Hij z\jn troostend woord:
De Meester, die van u werd weggenomen,
zal eens tot al Zijn vrienden wederkomen.
Dit woord, wij hebben 't niet vergeefs gehoord.
ANTHONIE STOLK
is, dat deze kunst vaak de spanning
mist. Men ondergaat deze schilder
kunst als koel en onbewogen. Het is
net als met een fuga van Bach: voor
wie het niet voelt is alles dor en al
leen maar constructie. Noch Vallot
ton, noch Bach lieten zich echter in
hun dynamiek volkomen gaan, doch
wisten steeds de juiste vorm te vin
den om hun gevoelens te tonen. De
innerlijke spanning, het dynamische,
bleef, maar leefde zich niet onbe
heerst uit in een zinnelijke roes van
klanken en kleuren. Het verstand
sprak mee en dat verstand kende
maar al te goed de geestelijke nor
men, die aan het leven en dus ook
aan de kunst gesteld worden.
Vallotton wilde noch voor zichzelf,
noch voor zijn beschouwers de puur
subjectieve ontroering, de verblinding
van het oog, de prikkeling der zinnen.
Zelfs in zijn vrouwelijke naakten is
er die schijnbare koelheid, die in wer
kelijkheid meer is een sublimatie van
de ontroering, teweeggebracht door
de plastische waarde van het lichaam.
Nooit zal hij de vrouwen schilderen
met de felle hartstocht van een Ru
bens, de heel fijne en vaak geraffi
neerde betovering van een Degas of
de wellustige verbeelding van een
Kees van Dongen. Bij Vallotton is er
de ingetogenheid, die in haar werke
lijkheidszin helemaal niet burgerlijk
is (zoals eens is opgemerkt bij dit
werk) maar van een schier Calvinis
tische puurheid.
Zo zijn er ook verschillende land
schappen bij Vallotton, zoals b.v.
„Tuinen met sinaasappelbomen te
Cagnes", „Zandbanken langs de Loi
re* en „Weg in Menton", die bewijzen
dat de schilder een minnaar van de
natuur was, maar in zijn werk nim
mer tot een ongebreidelde natuurver-
heerlijking kon komen. Hij heeft zijn
ontroering weten te objectiveren, al
les scherp omlijnd en afgelijnd. En
dat alles in een volkomen eigen kleu-
rentaal, die een enkele maal niet hele
maal beheerst wordt, doch meestal
van een zeer sterke expressieve wer-
VALLOTTONS portretten zijn van
een grote zin voor de werkelijk
heid en zijn stillevens zijn eigenlijk
meer een spel van kleuren en vor
men, dan werken met een plastische
spanning Onderwerpen uit het gewo
ne leven, zoals „De keukenmeid",
„Naaiende vrouw", ,,Het voorlezen
door moeder" en „De vestibule"
(soms met die typische doorkijkjes
la Vermeer en De Hoogh) heeft
Vallotton zeer getrouw en met goed
kleurgevoel weergegeven, maar ze bo
venal een bepaalde frisse toon gege
ven, waardoor ze eigenlijk boven het
burgerlijke van het onderwerp wor
den uitgeheven.
In het Prentenkabinet van Boymans
is er dan nog een uitgebreide collec
tie etsen, lithografieën en houtsneden
te zien. Vooral op het gebied van de
houtsnede heeft Vallotton prachtige
resultaten geboekt, waarbij hij soms
zelfs tot een soort expressionisme
kwam a la Munch, zoals in „De wind
vlaag". In het grafisch werk van Val
lotton komt ook zijn zin voor carica-
tuur en humor tilt, zoals b.v. in de
serie „Paris intense" en „Intimités".
Het zijn kleine vertellingen, illustra
tief en knap van techniek.
Het loont werkelijk de moeite de
erpositie van Félix Vallotton eens te
bezien, de schoonheid en eerlijkheid
op zich te laten inwerken en dan
naar huis terug te gaan met de weten
schap een kunstenaar te hebben leren
kennen, die zich afwendde van het
om hem heen grijpende impressionis
me en naar de minder mysticerende
abstractie zocht. Eén dag na zijn
60ste verjaardag overleed Félix
Vallotton in Parijs, maar zijn werk
bleef leven en inspireerde jongere
kunstenaars tot nieuwe mogelijk
heden.
CORN. BASOSKI.
ZONDAGSBLAD 22 MEI 1954
7
onze j€uqó-p&qin& f
(Slot.)
Arie wil de duiven best eten geven.
Telkens neemt hij de dieren op z'n knie
en kruipt er stilletjes mee achter de
schuur. Hij probeert van alles in de
bekjes te stoppen, maar ze slikken niet.
Hij wordt er ongeduldig van en zet ze
tenslotte maar weer terug in het hok.
Wat jammer, wat vreselijk jammer,
dat ze niet eten willen, maar morgen,
dan...
De volgende morgen zit hij al vroeg
achter in de tuin. Moeder is aan de
schoonmaak, die let gelukkig niet op
hem. Hij heeft een lekker stukje be
schuit gepakt, een paar erwten en wat
rijst, hij weet niet wa*. hij doen moet,
om de duiven aan het eten te krijgen.
Maar wat hij ook probeert, het lukt
nog steeds niet, de duifjes weigeren te
slikken. O, wat is dat verdrietig! Als ze
niet eten gaan ze natuurlijk dood en
dan krijgt Kees gelijk en dat wil hij
niet, nee!
ledvr vrij ogenblik zit hij met of zon
der Tom bij de duiven, hun duiven!
Maar dat het niet goed met hen gaat,
Ja, dat begrijpen ze nu ook wel!
Die avor.d na 't eten, zit Arie alweer
bij het oude konijnenhok. Moeder is ook
in de tuin, ze haalt het wasgoed van
de lijn.
„Wat heb jij daar toch Arie?" vraagt
ze verwonderd, als ze hem op z'n knie-
en voor het hok ziet, „Je bent daar
telkens zo aan 't scharrelen, vertel eens
OP?"
Arie kleurt als een biet. „Duiven",
zegt hij ontwijkend.
„Duiven? Hoe kom je daaraan? Toch
niet uit een nest gehaald?"
„Wat zou dat!" zegt Arie brutaal,
„ik mag toch zeker wel duiven hebben!
Ik ga ze opkweken, zal u zien!"
„Maar Arie!" zegt moeder veront
waardigd, „Wat heb je nu gedaan? Denk
je dat jij die jonge diertjes in leven
kan houden? Die arme beestjes gaan
natuurlijk dood. die horen immers bij
hun moeder, domoor!"
„Niet! Ze gaan niet dood!" brult Arie
hard. „ik zorg voor ze. dat zal u zien
en 't zijn mijn duiven!"
„Nee, Arie, die duiven zijn niet van
jou. Ik wil dat je ze onmiddellijk te
rugbrengt naar de plaats waar je ze
vandaan gehaald hebt!"
Dat kan niet, 't nest is kapot!" zegt
Arie stug. „En ik zorg goed voor ze,
dat zal u zien, ik breng ze niet terug,
ik wil niet, nee, nee!"
„Arie, gebruik nu eens je verstand.
Je ziet toch ook wel dat die beestjes
niets eten, ze moeten gevoerd worden
door hun moeder. Waarom heb je dat
nu gedaar.? Je weet toch ook wel dat
jij die duifjes niet in leven kan houden,
die arme diertjes, had ze toch bij hun
moeder gelaten, jongen! Het is hele
maal verkeerd van je. om nesten uit te
balen. Foei Arie, wat vind ik dat nu
verdrietig!"
Arie zegt niets meer. Hij doet gauw
het deurtje van het konijnenhok dicht.
Hij schaamt zich een beetje, hij is ook
helemaal niet bly meer met de duiven.
Hij ziet ook wel. dat ze sinds gister
middag achteruit gegaan zijn. Ze zien
zo grauw en zitten almaar hijgend In
elkaar. Ze willen geen korrel eten meer
«likken Nee, het gaat niet goed met de
jonge duiven. Tom weet het ook aL
1—1- "anmorgen
„Dierenbeul!'
hij niet gewild, écht niet! Hij heeft
geen ogenblik aan gedacht, dat de dui
ven dood zouden gaan. Maar dat wil
hij niet laten merken. Daarom doet
hij brutaal en schreeuwt maar, om de
«tem van z'n hart te smoren.
O. hij weet eigenlijk geen raad met
de jonge duiven! Ze zitten als twee
gTauwe hoopjvr in elkaar te wachten,
tot ze van honger zullen sterven. Arie
vindt het vreselijk! Hij heeft spijt dat
hij ze meegebracht heeft o, zon spijt!
Wist hit maar wat hij doen kon. om
ze in leven te houden. O, o, de hele
dag moet hij er aan denken en nu moe
der het zo erg vindt wat hij gedas
hij
heeft, vindt 1
helemaal niets meer
Arie knikt gauw, hij weet niet wat
hij verder zeggen moet. Opgelucht rent
hij naar huis. blij dat de jonge duiven
nu goed bezorgd zjn bij iemand dre er
verstand van heeft. O, hij hoopt vurig,
dat ze zullen blijven leven en niet dood
gaan door zijn schuld!
Reeds de volgende dag is hij al bij
baas Kuipers om te vragen hoe het met
de duiwn gaat en als de baas vertelt,
dat ze al gegeten hebben, is hij zo ver
schrikkelijk blij!
Dan holt hij op een draf naar .nis
om het aan moeder te vertellen. Nee,
nesten uithalen, doet Arie nooit meer!
C. M. v. d. BERG—AKKERMAN.
onze BRievenBus
Beste kinderen,
H't Is misschien mal
gezegd, maar ik heb
stapels bloempotten
gekregen, de een al
gekleurd, dan
de ander. En in de
planten waren alle-
Bmaal woorden inge
vuld. Op nummer
1 knoop, 2 stoel,
3 kroon, 4 kroes,
5 zwaan, 6 graat,
7 kaart en 8 slang.
Ik vond het erg pret
tig, dat jullie met
J—Izoveel plezier deze
puzzle hebben opge
lost. 't Was een
beetje moeilijk bij zoveel mooie in
zendingen de prijzen toe te kennen.
Ik dacht, dat Corrie Heyboer deze
week de hoofdprijs moet hebben, ter
wijl Marianneke Kaspers, Marijke de
Koning en (zonder voornaam) Van
de Berg een troostprijs zullen ont
vangen. Dan zou ik graag hebben, dat
Otti Qu ik mij zijn adres even
stuurde. Hij heeft mij namelijk iets
gevraagd, waar ik even een briefje
over zou willen schrijven, maar ik heb
het adres van Otti niet. Hoor ik het
even?
Naast een bloempot kreeg ik van
Ria Boot nog een heleboel andere bloe
men. Mooi getekend, Ria. Ineke Pcurloo
heeft een fiets gekregen. Nu kan jij fijn
naar het zwembad fietsen, zeg. Een
mooi visglas heeft Aartje Schippers ge
kregen, vertelt hij. Goed schoonhouden,
joh. Gezellig, dai jouw broertje zo'n
leuke verjaardag heeft gehad, Loes Mid
delkoop. Nog mijn gelukwensen. Ed
ward Paul van Kampen stuurde een
mooi gedicht in. Dank ie wel, Edward.
De hond van Paulc Dieleman kan in
zijn bek pakjes dragen. Ik vind het een
grappig idee dat „Blackie" dat kopje
zo aan moeaer gaf. Margreetje Koorn-
stra verraste mij met een mooie teke
ning en haar zusje Willie zorgde voor
een gezellige brief. Ik vind het altijd
prettig, als jullie weer present zijn. Ook
de „gebroeders" Grootendorst schreven
weer een leuke brief. Het duurt inder
daad zo lang niet meer eer het vissei-
zoen aanbreekt. Afgesproken, Jannie
Snelleman, jij zult mij niet meer ver
geten. Jullie zullen wel plezier hebben
gehad om de film, Elly van Poppel. Is
het een gezellige dag geweest? Heel
mooi vond ik jouw oplossing, Rob van
Wetten. Jij bent zeker wel blij met je
horloge. Dus ie bent naar dat concert
geweest, Corrie Bokhorst. Ik kan me
voorstellen, dat je erg hebt genoten.
Jullie zijn flink verwend, Rita, Kees en
Gerdientje van de Ree, een nieuwe blou
se en een nieuw vest. Heb jij orgelles,
Rita? Nellie van der Helm heeft voor
haar moeder een mooi bosje bloemen
geplukt in het weiland achter haar
huis. Moeder was zeker wel blij met
zo'n fleurig bouquetje. Zijn jullie al met
de kousen begonnen, Anja Cornet? Ik
vond vroeger de hiel altijd zo moeilijk.
Deze puzzle is niet zo heel erg lastig.
Dikkle Roos, ik denk, dat het best zal
lukken. Ik heb ook een beetje geboft
„Zwarte Ka", toen jij dat mooie post
papier won, want nu krijg ik leuke
plaatjes. Dat valt zeker niet mee, Gon-
nie Ippel, als je zo'n eind tegen de wind
moet fietsen. Je kunt hem beter in de
rug hebben. Was jouw naam fout ge
schreven, Piet Broekharst? Ik geloof,
dat het nu helemaal goed is Wat is
hinkhokken precies. Aartje de Kuyper.
Teken je dan met krijt een figuur op
de grond, waar je op moet hinkelen?
Kan Gretha al schrijven. Nellie Maan?
Dan mag zij gerust meedoen hoor, ver
tel het haar maar. Zeg. Jan Rakker,
wil je tegen Ike zeggen, dat ik haar
tekening erg aardig vond? Ik hoop ook,
Beppie Barnhoorn, dat je mee kunt
gaan met het schoolreisje. Maar pre
cies doen wat de dokter /.egt, dan knap
je het snelst op. Natuurlijk, Annie van
Klaveren, mag Joke meedoen. Ik ver
wacht volgende week een brief van
haar. Kees, Ilannie en Kommie de Blok
stuurden ook de oplossing in. Wat een
aardige naam is dat: Kommie, die heb
ik nog nooit gehoord Hartelijk dank
voor je mooie plaatje, Lla Verhoef, er
stond een keurige tekst onder. Jij hebt
zeker wel veel werk gehad aan de
bloempot. Frits van de Water, de kaart
zag er zo netjes uit. Ook Anneke Pos
was aan het kleuren gegaan. Jij te
vens een complimentje. Rietje Stam
gaat binnenkort met de school naar Am
sterdam. Mooi weer en een gezellige
dag, Rietje. Jij speelt zeker ook wel
eens een keertje met de auto van Wim,
Cor van de Hooven. Feliciteer hem
maar van mij. Hier nog al drie jon
gens uit één gezin. Het zijn Robbie, Pe
ter en Aart den Ouden. Zoals jullie wel
gezien hebben, waren de woorden goed
ingevuld. Nog een paar dagen, dan ben
je jarig Tinl van Noort; gezellig, dat
je tegelijk met moeder je verjaardag
viert. Wat een leuke tekeningen waren
dat Aria van Belle. Ik heb alle sprook
jes gevonden. Ook Dikie van Kampen
belooft elke week trouw te zullen schrij
ven. De houd je aan je woord, Joh. Zijn
jullie nog met de kleine Koos gaan rij-
den.Greetje Jansen en Ria van der Vel
den? Of was het te koud. Zeg, Erie
Jonker, is Daantje nog steeds aan het
eieren zoeken? Dan zal hij er wel een
heleboel by elkaar hebben denk ik.
Schattig zijn die vergeetmijnletjes, he
Jannie Oosterom. vooral die blauwe
kleur is zo mooi. Gisteren is Ineke Gut-
scnloo jarig geweest. Nog van harte,
meiske, is het een prettige dag ge-
Ais ze niet zo dicht bij hem stond,
zou hij opvliegen en ergens in een hoek-
Saan zitten huilen van groot ver
riet!
Moeder ziet het wel! Ze heeft even
nagedacht, 't Is avond, de duiven terug
brengen gaat natuurlijk niet meer, maar
wat dan? Ja, dat is zo gemakkelijk niet
«evonden. Toch weet ze iets. wat moge-
jk een oplossing kan brengen. Een
paar straten verderop woont een man,
die een heleboel duiven houdt. Mis
schien kan hij die jongen in het nest
bij de anderen zetten. Ze bespreekt dit
met Ane, hij moet het maar eens gaan
vragen!
Arie gehoorzaamt. Hij is geen held.
o nee! Hij is helemaal niet dapper als
hij wat later bij baas Kuipers aanbelt,
met de twee Jonge duiven bij zich in
een mandje.
Stotterend en beschaamd doet hij daar
zijn verhaal aan de vriendelijke oude
baas. Die nc.mt gelukkig de jonge dui
ven van hem over. Hij bekijkt ze zorge
lijk: „Ze zullen een zware dobber heb-
ben Jongen, om er bovenop te komen!"
Arie knikt. Ja, dat begrijpt hij heel
goed, maar toch7
„Is... U er nog kans?" vraagt bij
zacht.
..We zullen het proberen, kom maar
«s kijken over een paar dagen of ze
nog lev.n". zegt de baas.
„Mag ik?" zegt Arie blij.
„Als je me belooft dat je geen nesten
meer uithaalt, vriendje".
Een puzzle als deze hebben wij
al eerder gehad. Het is de bedoe
ling, dat je de stukjes op deze
tekening netjes uitknipt. Als je
ze op de goede manier naast el
kaar legt en opplakt, krijg je een
aardig prentje. Het is dus een
soort legpuzzle. Succes hoor.
weest? Regen kunnen de tuinders best
Sebruiken, he Corry Oudshoorn, wij vin-
en het wel niet zo leuk, maar als het
nodig is voor het land. laat het dan
maar eens flink regenen. Ik vind het
erg leuk deze week jouw poëzic-album
te krijgen, Ella Joziasse, ik zal er een
mooi vers in schrijven. Pak hem maar
goed in. Voor het huis van Maria van
Ameron is de straat opgebroken en jul
lie maar spelen in het zand. Moeder
zal wel eens een keertje hebben gemop
perd denk ik zo. Gootje van der Waals
heeft de figuurtjes uit de bloempot net
jes overgetekend. De stoel was erg
goed gedaan, Cootje. Wat een reuze
verrassing bezorgde jij mij.Ina Scheur
water. Hartelijk dank. Ina, het zag er
heel verzorgd en fleurig uit. Jij kunt
goed borduren, zeg. dat was een he'c
tocht. Thea van Geleynse. Heeft zij nog
een medaille gekregen? Het is zek-r
een heel feest geweest. Louise Kraak,
toen grootvader en grootmoeder vijftig
jaar waren getrouwd. Ik ben wel met'
een van de eersten, maar nog mijn fe
licitaties. Jullie hebben zeker van zak
doeken een witte kap gemaakt, toen -e
verpleegstertje ging spelen. Tineke Trr-
laak. Was er ook een „dokter Dus
jullie waren bij elkaar op visite. Trudy
van den Berg en SJoukje van der Spek.
Ik had dus wel een beetje «vlijk. toen
ik schreef, dat ik de laatste tijd nie's
meer van je schoolvriendinnetje hoorde,
Trudy. Oei. Ria Kok. dat was mv wat
met die foto van je kleine neefje Maar
nu de film is gedraaid, is de booshi d
zeker wel een beetje over. Ligt moe
der nog steeds in het ziekenhu.s. N'ri-
lie Grocneveld? Van harte het best r-
mee. meiske. Jouw plant leek wel een
geranium, zo rood. Ineke dc Mos Het
was een echt fleurige inzending Ne«*
maar, Willy den Otter, vier maanden
naar strand en zee. Dat is reuze leuk
zeg, ik wens je nu al een heel fijne
vacantie toe. Je had het goed geraden,
Hannie van de Berg, het was inderdaad
een slang. Nelly Freeke en Gerrle Mo»-
selman maakten allebei een schilde
rijtje. Leuk bedacht. Jij bent er dus een
van de negen. Theo Sluyler. Ben jij de
jongste? Krijg jij nu elk jaar een be
deltje erbij aan je ketting. Corrie Nell?
Kinderen, wie wil er schrijven aan
Eefje Kcsoort? Zii wil zo graag nv t
iemand corresponderen. Haar adres is
Plantage B 85 SpijkiZ H Wie schrijft
haar eens? Is de tas al af, Maartje
llakkesleoit? Zeg maar tegvn Jannie,
dat ik haar brief ook heb gekregen. En
tenslotte wil ik Mrrjo van der Waal
bedanken voor haar aardige versje. Heo
jij dat zelf gemaakt?
Ook deze week zijn er weer heel wat
nieuwelingen. Welkom in onze kring
Mieke Poot. Suusje de Wit. Kare! Kl-
lerbroek. Selma Simt. Bob Mulder,
Martha de Bree, Janny Bn ndhcrsu
Martina Jansen. Willy Koenen, Title
Keuning. Thil de Jong. Alex de i <oy.
Tineke.... zonder achternaam (de brief
was met rode ballpoint geschreven).
Hans van Loenen, Hannie en Janle
Onderdelinden, Corrie Gerritsen en An
nie J. Soerik. Ik wil Jullie allemaal
een goed week-end toewensen, dag tot
volgende week, jullie
En vertel me nou eens: Wat zou jy voor je verjaardag graag willen hebben?
