Blad
Voor zo n bondsdag komt 'J
wat kijken
0
eet simkeLijk
Nog geen d
specifiek
erde van meisjes wil
vrouwelijk beroep
NIEUWE LEIDSCHE COUHANT
i I III II
JVfA een massale bijeenkomst
als een toogdag, of een
bondsdagziet de zaal of de
ruimte waar men bijeen is
geweester altijd een beetje
ontluisterd uit: de stoelen staan
schots en scheefer zwerven
proppen papier en hier en daar
liggeji verkreukelde program
ma s; op de grond, op de tafel
tjes en op de vensterbanken
staan kopjes en schoteltjes. Het
is er meestal vreemd stil, watt-
neer men er de gehele dag het
geroezemoes van stemmen heeft
gehoord. Soms komt iemand
nog binnenvliegen om zoekend
rond te kijken naar een paar
handschoenen of een shawl die
vergeten iverd maar voor de
rest heerst er rust.
De leden van de verschillende
afdelingen en groepen gaan mis
schien de stad, waar de vergade
ring gehouden werd, nog even
bekijken, maar zij die van ver
gekomen zijn hebben alweer in
gehuurde autobussen plaats ge
nomen, of gaan in groepjes naar
het station. De bondsdag is weer
voorbij, we waren weer met velen
tezamen om ons te bezinnen op
onze idealen, we hebben een ver
dieping beleefd van onze begin
selen. Zo is het. Het zijn allemaal
wat cliché-termen, maar de waar
de is er niet minder om.
En het bestuur van de plaatse
lijke afdeling? Als we aannemen,
dat het hier ging om een toogdag
van een willekeurige vrouwen
vereniging- of bond, kunnen we
ons voorstellen, dat de dames van
het bestuur en haar medewerk
sters in het gebouw waar de ver
gadering gehouden werd, een
rustig plekje hebben opgezocht
om even op adem te komen. „Het
zit er weer op", zullen ze waar
schijnlijk tegen elkaar gezegd
hebben en met die woorden is
een periode van maandenlange
voorbereiding afgesloten.
Zeker maandenlang. De be
zoeksters aan z'n toogdag, die één
dag er uitgebroken zijn en haar
gezin één dag alleen gelaten heb
ben, kunnen zich wellicht nauwe
lijks voorstellen hoe er door het
ontvangende plaatselijk bestuur ge
werkt is. Behalve natuurlijk wan
neer zij zélf al eens de organisatie
van zo'n dag in handen hebben ge
had dan weten ze wel wat er
allemaal aan vast zit.
Het begint al met de instelling van
de commissies. Er moet bijv. een com
missie komen die alles verzorgt wat met
de zaal te maken heeft. De datum moet
worden vastgesteld en de huurprijs moet
een beetje in overeenstemming zijn
de geldmiddelen van de kas.
Meestal is het dan natuurlijk zo.
op de datum, welke het meest geschikt
werd geacht, de zaal al besproken was.
Overleg volgt met bestuur, hoofdbestuur.
andere plaatselijke besturen. De zaal
houder heeft de voorgaande en de daar
opvolgende week nog wél dagen vrij, nl.
op Maandag en Vrijdag. Zo'n man be-
denkbaar'
Enfin, men wordt het toch wel eens,
evenals over de huurprijs, de bonnetjes
voor koffie of thee (moeten die nog ver
schillend van kleur zijn?), de gardero
be (voor ieder apart of in de zaalhuw
berekenen?), de versiering (vlaggen of
bloemen of allebei?).
Er moeten lintjes gemaakt wor
den voor de dames die een be
paalde commissie vertegenwoor
digen. Groen voor de dames die
de plaatsen moeten aanwijzen,
geel voor haar die met de controle
belast zijn. rood voor de pro
grammaverkoopsters O ja, pro
gramma's! Welke drukker moeten
we nemen, of zullen we het maar
laten stencillen? Het is goedkoper,
maar het staat niet zo feestelijk.
Moeten we nog met advertenties
werken?
Telefoontjes over en weer: „Het spijt
me echt, mevrouw, maar mijn
krijgt net in die week vacantie t
zouden naar mijn zuster gaan en mijn
man zegt óók, ja, je kunt wel voor een
dag teruggaan natuurlijk, maar dat vind
ik nou ook weer niet zo leuk en ook niet
voor mijn man en mijn zuster..." Dus
er moet weer een nieuw commissielid
benoemd wordenNou. ik heb gezegd
dat ik het niet doe. Eerst hadden ze r
niet nodig gn nu mag ik wel meedoen
dank je feestelijk." Het is sor
moeilijk!
|k|'e ramp: de spreker die aanvs
keni^Boegezegd had, heeft zich wegens
omsMjUgheden moeten terugtrekken.
Wie zotter nu bereid gevonden moeten
wdjden? Het is een puzzle, want de
seiWhebben zulke lange tenen...
Zo gaat het een paar maanden lang,
en dan breken de weken aan, waarin
ongeveer iedere medewerkster een
nuwinstorting dreigt te krijgen. Dat
de trjd, waarin vooral van de presidente
de grootste tact en voorzichtigheid wordt
geëist, om misverstanden over een even
tueel verkeerd doorgegeven boodschap
uit de wereld te helpen, om opkomende
ruzietjes te sussen, om afspraken die
vergeten waren, alsnog na te komen,
om uitnodigingen te verzenden en voor
al te zorgen dat geen bevriende instan
tie of vereniging gepasseerd wordt. Er
moeten bloemen komen voor de dames
die iets ten beste zullen geven, er
een taxi zijn voor de spreker... En
gereduceerd.
den schijnbaar vanzelf opgelost. Wél
zijn er dan natuurlijk nog de nerveuze
dames, maar naarmate de dag voort
schrijdt, worden ze kalmer om tegen
de tijd dat de vergadering ten einde
nilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllinilllllllll
Madeleine" zo Nederlands
als het maar kan
TT ET ziet er nogal buiten-
lands uit en de naam
die aan dit ensemble ge
geven werd is dan ook
,jNladéleine" maar ver
der is het zo Nederlands als
het maar kan. Het rokje is
van katoen, evenals de
kraag en doordat het een
speciale bewerking heeft
ondergaan, glanst het als
zijde. Het jasje is van wit
fluweel bedrukt met blau-
i we motieven. Het geheel is
een model van Tony Mul-
Ier.
tZo zitten ze op iedere
bondsdag, van heinde en
verre gekomen, te luisteren
naar ufttt de presidente haar
te zeggen heeft. Ze zingen met
elkaar en beleven de dag als
een gebeurtenis waar ze al lang
naar toe geleefd hebben maar
beseffen ze ook hoe enorm veel
werk er door het plaatselijk be
stuur verzet moest worden?
loopt, de rust zelve te zijn. Want in haar
handen liggen immers ook de draden
van deze perfecte organisatie?
En als de deelneemsters aan
de toogdag vertrokken zijn en
de bestuursleden en de help
sters bij elkaar zitten en ge
zegd hebben, dat het er weer
op zit, dan zijn de ruzietjes en
de onaangenaamheden verge
ten en is er de tevredenheid
over een geslaagde dag, die
tóch de bezinning op de idea
len bracht
lilllllllllllllllllilllllllllllllllllllliillllllllllllllllllllllllllllllllllllllljji
ET verheugt ons, dat wij 1
onze gewoonte van vóór jjj
oorlog, nl. om wekelijks
pagina te brengen, die
speciaal is afgestemd op de
belangstelling van onze vrou-
welijke lezers, weer kunnen
invoeren.
E Dit betekent, dat het bij- E
voegsel in ons Zondagsblad
zal verdwijnen. De wekelijkse E
brief van Margaritha treft U E
I dan op deze pagina aan.
lïïiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiïi
H ET Voorlichtingsbureau voor de
Voedingsraad adviseert, dat,
waar er nu weer zoveel verschil
lende groenten te verkrijgen zijn,
het aantal broodbeleggingen uit te
breiden. Sterkers, radijzen en ra
barber zijn niet alleen een prettige
afwisseling op kaas of jam, maar
gezond bovendien!
Hier volgt een recept voor rijst
met visragout, voor 4 personen be
doeld. Men heeft er voor nodig:
500 g rijst, 1 l water, zout, 250 g
gekookte vis, 50 g garnalen, J I vis-
kooknat met water verdund, 75 g
(5 eetlepels) boter of margarine.
35 g (5 eetlepels) bloem, een weinig
peterselie, een scheut melk, des
gewenst peper.
De rijst opzetten met kokend
water en zout en zonder roeren
zachtjes gaar laten worden in onge
veer 30 minuten. De vis van de
graat nemen en in niet te kleine
stukken verdelen. De garnalen vlug
wassen en laten uitlekken. De helft
van de boter of margarine smelten.
De bloem er door roeren en bij
scheutjes tegelijk de gezeefde vis
bouillon toevoegen. De saus steeds
laten doorkoken, alvorens een
nieuwe hoeveelheid toe te voegen.
De rest van de boter of margarine
in kleine klontjes toevoegen. De
vis en garnalen door de saus men
gen en de ragout op smaak afma
ken met melk. fijngesneden peter-
seliegroen en desgewenst peper. De
ragout met de warme rijst opdie-
TWEE DINGEN die bij het begrip lente passen:
bloeiende vruchtbomen en jonge kinderen.
Lente in en onder de boom! Het jonge kind, dat
opgeheven wordt tot vlak bij die bloesempracht,
begrijpt het allemaal nog niet zo best. Het graait
alleen maar naar dat mooie witte en rose, en dat
later aan diezelfde takken vruchten in de zon
zullen hangen te stoven zijn dingen, waarin het
zich nog niet hoeft te verdiepen. Voorlopig zit
ze nog veilig op moeders arm en vormt het
beeld dat in de lente past: een pril leventje
tussen de jonge bloesem.
IN Alkmaar liccft het gemeente- j 13 tot
kestui
WÊ met 19 jaar, afgesloten,
een interessante enquete Enige jaar geleden heeft men on-
l .1i -
de vrouwelijke jeugd
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiih
u'ele' jK»"
dagen min of meer gehe-
keta werden. Ik. ben daar baar bestemd
toen niet meer op inge- ZOon, die ver wt
gaan en wilde de Moeder- zelf al vader va
dag van dit jaar e
Vader op die dagen ook
kleine verrassing te
Heel stil staat ze. te ont- bereiden, ach als 't u
roerd om ook maar één blieft laat hun die vreugde
haar woord te uiten. Met een on- en toon u zelf blij. Begin
nt en handig, maar o zo liefde- niet met tc preken over
groot vol gebaar veegt haar
later met
ÓP bril Vail deze anti- Dlengl ae odiiKeiOcUVKCi naai nawen van nom wan- -
mensen bekijken alvorens haar iets lekkers, afkom- gen. „M'n kamp-kinderen!" min als wij zélf dit kunnen.
mensen oexyxen,alvorens ,B, hi>r getrouwde zegl z, dan cn ln |rote Maak nle, tfan aUes een
hierover 'e schrijven. Die kin'deren
En nu geloof tk dat want dat blijven die me...
bedoelde briefschrijvers sen al zijn ze nu 0D micj_
schrijfsters) deze zaak te delbare leeftijd altijd voor
zwaar tillen, waar de één haar die kinderen heb-
schrijft: „Kinderen moeten ben bij al hun zorgen, om
hun ouders alle dagen met haar, hun Moeder gedacht.
liefde omringen en hun de Zómaar, terwijl ze niet
verschuldigde eerbied be- eeonJ»n^B fls
sympathie gaan haar ge- probleem. Die zijr er
dachten uit naar de kinde- dan wij vermogen op te
ren uit de sloppen en ste- lossen in de wereld. En gun
gen met wie zij iedere zo- de winkeliers hun verdien-
mer gaat kamperen. ste aan Moeder- en Vadtr-
dag. Leven en laten leven.
OG een historisch geval, een ander blij maken, om
evenals bovenbeschre- een ander denken zoals die
die al heel kinderen uit die arme stads-
Overpeinzingen van
Margaritha
Dat gebod dienen we liet
te hebben en als we dat
doen, weiger ik elke flau- J
wekul van Moeder- en
Vaderdag. Al die „ditjes
en datjes" komen onze ge- f. 7.7
zinnen binnenstromen"
?en. derde heefthet weer gen zovee] kinderen met kinderen opvoedde, wa
pakjes of een bosje bloe- van er twee in andere
MARGARITHA
Mevr. M. M. W. v. D.
v. B. te D. Zoals u bij die
koop van dat pak is het
ook mij méér dan eens ver-
winkeliers,' die er maar ü"e""in'"hun"l»in3En langs relddelen woran en"«n"ïn hemelse™"
weer een slaatje uit slaan, haar raam heeft zien gaan een andere provincie. Van der niets te groot maar
begrijpt zij: Moeder- alle drie ontvangt zij een ook niels te klein' ls oid
banket- ik óók we] VOQ^. dingen.
ander misschien
en ik weet
alle gelovi-
Och lieve mensen graaf dag, had het zo'n malle, lieve attentie
toch met zo diep. Het is nieuwerwetse frats gevon- bakker en bloemist,
hier geen kwestie van le- den> maar tóch... ja... haar veraf-wonenden hebben dus om jachen
oude handen strelen de weken tevoren hun instruc- ^.j Zeker dat
vensbelang, zodat
een zwaar theologisch de
bat over op moeten zetten.
U nebt allemaal gelijk, als jongen!
u schrijft dat kinderen alle staat:
dagen hun ouders moeten krijgt
doos met chocolaad- ties al naar Holland ge- gen dit bidden voor schijn-
wat lief toch van die schreven. bare kleinigheden kennen
en op die cake 0. die liefde van haar ik drukte mij in bet door
Voor Moeder. Ze kinderen, hoe heeft die al- u genoemde stukje wellicht
haar tijd de pijn van de een- niet duidelijk genoeg uit.
zaamheid er van het ver- maar ik bedoelde, dat ik
stoten zijn. verzacht! Ook niet voor iedere boodschap.
„Voor Moeder." voor iedere gang
Een schat van liefde ligt of andere
woorden verbor-
Het ging over het te pas
en te onpas in het publiek
het gebed of de bijbel er-
liefhebben en eren. ogen. Die Ina... goeie meid.
Maar... zij én wij moeten zélf zo dik in de zorgen...
zovéél, wat we dikwijls niet Voor Moeder,
doen. Halen uw kinderen u Hoe verwarmt dit h aar
nooit het bloed onder de hart!
nagels vandaan? Zetten ze
nooit een grote mond op. t" N die andere vrouw, die
of zeggen een lelijk woord? -»-» zi
En toch hebben zij ons heeft
lief. Hoe oudei we worden tijd voor die van anderen
des te meer berouwt ons openstaat, 't Schrijnt toch
het verdriet, dat wc onze altijd weer even binnenin den.
ouders dikwijls hebben aan- haar, als ze de geheimzin- ik ben het met de heer
gedaan. Nu zijn en blijven nig-blije snuitjes van de- P. v d V van harte eens.
de verjaardagen van vader kinderen in haar straat dat er allerlei nieuwigheden
en moeder de hoogtijd gen ziet. die met hun haniu-s onze gezinnen binnenstro- Mevr. P. v. D..K te R
in het gezin waarop de een pakje, als een kostbaar men en dat het voor ouders ja hoor. u hebt 't "goed ge
liefde van de kinderen eens kleinood omvatten. Voor van opgroeiende kinderen raden. Niet verder vertel-
extra naar buiten komt. Moeder. heden ten dage uitermate jen hoor! U moet alleen
namen omdraaien
de man vooropi
dat alle vrouwen met
moederhart een kleine
vreugde op haar pad v'n-
Zr. v. d. K. te Sch.: Zie
mijn antwoord aan Mevr.
v. D. hierboven.
Maar nu die ons land in de namiddag geeft de moeilijk is en de inzet
binnengewaaide vader- en banketbakkersjongen een heel onze persoonlijkheid. Die
moederdagen. Weet u wat doos bij h.-ar af. Het bloed al onze geestkracht vergt
ik daarvan het aardige vliegt haar naar het hoofd, om de icht Christelijke le- Mevr.L. G.P. te R.: Uw
vind? Dat er in de levens ..Zeker eer vergissing'" vensstiil te bewaren. brief kwam oo een momem
van veie vrouwen en man- vraagt ze zacht en slikt nog waarop ix zoiets zeer be
nen over de hele wereld, met moeite het: ..lk ben TNAAROVFR hoop ik een hoefde. Dat was éen van
op die dagen soms onver- geen Moeder" in. Nee. 't volgende maai meer te die kleine wonderen, die
wacht een koesterende zon- moet hier heus zijn. Haar schrijven. Maai Moederdag God in ons leven zo rijke-
nestraal binnenvalt. man neemt in de huiska- doet m.i. beslist géén aan- lijk uitstrooit en waaraan
Omer de deksel van de doos slag daarop. We moeten dit wij zo vaak voorbijgaan
is het dat soms net Een taart waarop een kam- niet zo zwaar zien Inte- Dank!
voor die oude door oeertent var marsepein, bo- eendeel: zie bovn Als jw <h.
dcrzoekingei
jongens op die leeftijd gehoudei
Men heeft blijkens de resultaten de
1623 meisjes de meest uiteenlopende
vragen gesteld, en is daarbij tot merk
waardige conclusies gekomen. Enkele
meisjes bijvoorbeeld, die een of twee
keer per week de bioscoop bezochten,
gaven op de vraag, wat zij wilden wor
den later, de meest zonderlinge ant
woorden, zonderling daarom, omdat
het beroep dat zij zich als ideaal stel
den (filmster, dokter, zangeres) onbe
reikbaar moet worden geacht.
Ruim 32 van de meisjes wilde
graag een specifiek vrouwelijk beroep
hebben zoals verpleegster of kinder
verzorgster. 29% was wel tevreden
met het beroep dat destijds gekozen
was, en 14.4 had nog geen keuze
gemaakt. Bijna een kwart, nl.. 24.1%
wilde graag een beroep hebben dat
niet direct specifiek vrouwelijk ge
noemd kan worden.
Roken deed ruim 38% van de meis
jes. Opvallend was voorts, dat het met
de vrijetijdsbesteding onder de mid
delbare schooljeugd tamelijk droevig
gesteld was: activiteit op het gebied
van de jeugdbeweging was velen
vreemd.
26,6% had op de vraag, wat de
reden was, dat na het doorlopen
van de lagere school niet verder ge
leerd hadden, geantwoord met „geen
zin", 17 kampte met moeilijkheden
(ziekte of „geen geld") en 8,4% ant
woordde dat ze moeilijk konden le
ren. 22% gaf geen antwoord en 2%%
zei dat ze 't niet nodig vond.
Een groep van 205 meisjes bleek
niet te studeren, geen hobbies te heb
ben en geen lid te zijn van een of
andere verenigin0. Bij de enquete des
tijds onder de jongens gehouden bleek
deze groep uit 212 personen te bestaan.
Deze kinderen kwamen voort uit on
volledige gezinnen of uit gezinnen
waar de beide ouders buitenshuis
werken.
MlririrCrCrtrirlrtrirtrtrti
*3nge ió bakkeróleerlingz
REVENUEN JAAR is Inge en ze
heeft zo het een en ander meege
maakt. Zet is een van de vele tien-,
nee honderdduizenden die het in
Oost-Duitsland niet langer konden
uithouden en die naar het Westen
vluchtten. „Ostflüchtlinge" vluch
telingen uit het Oosten worden ze
daarom genoemd. De angst voor het
communisme dreef ze tot het besluit
hun woonplaats in de steek te laten
en zich elders te vestigenhet doet
er niet toe waar, als het maar het
Westen is.
Inge Garbang behoorde met haar va
der tot die velen en zij ervoer wat
al zovelen vóór haar ervaren hadden.
Hel medelijden en dc deernis, die
de „Westelijken" aanvankelijk nog
wel voor die vluchtelingen hadden
kunnen opbrengen, verdween allengs
om plaats te maken voor klemmende
vragen als: Wie geeft hen werk
Waar moeten zij wonen? Die vragen
bleven in veel, té veel gevallen on-
opgelost en waren aanleiding tot
moeilijkheden die ontzaglijke af
metingen aannamen. Want om te
wonen en le werken in een West-
Duitsland, dat zelf met een enorm
woningtekort en met een groot
werkloosheidscijfer te kampen heeft,
is, op zijn zachtst uitgedrukt, een
zware opgave.
J^AARBIJ komt nog, dat de stem
ming jegens de „Ostflüchtlinge"
uiterst geprikkeld werd en Inge on
dervond dat aan den lijve. Maar ze
sloeg zich er door heen met een be-
wonderenswaa rdig doorzettin gsver-
mogen en met de wil. ondanks alles
iets te bereiken in het leven, dat tot
nu toe weinig goeds voor haar in
petto had gehad.
Ze wilde bakker worden. En ze ging
in de leer bij een hakker in Miil-
heim. die al aauw merkte dat hel
het meisje ernst was en dat ze niet
bij hem gekomen was om maar in
vredesnaam een baantje te hebben.
2?E gaf te kennen dat ze het examen
voor bakkersgezel wilde afleggi
Daarna zou het meestersexamen
moeten volgen en dan, ja, dan wilde
Inge een eigen bakkerij beginnen.
Overdreven optimisme van een
zeventienjarige?
Misschien wel, maar de kans dat
Inge het wel zal klaarspelen, is
toch wel groot. Haar patroon al
thans is uiterst tevreden over haar
werk en zo'n compliment betekent
heel wat. „Ze is opmerkelijk vlijtig
en gewillig, en wat meer zegt: ze
houdt van het werk en vindt het
interessant."
Zo werkt een „Ostflüchtlinge" als
eerste vrouwelijke bakkersleerling
m Mülheim. Inge heeft begrepen
dat aanpakken de boodschap is
Helaas zijn er nog zoveel van haar
lotgenoten, die dit ook wel weten,
maar die eenvoudig de kans niet
krijgen om iets te presteren.
Gehoord
in een winkel van een installateur:
..Julirouw, verbruiken die electriscbe
kookplaatjes nou nog veel gas?" En
de julirouw, in volle ernst: ..Och nee.
dat schikt nogal
Gezien
een heel klein glazen buisje, bijvoor
beeld so'n dingetje waarin vuur
steentjes verkocht worden, ais „vaasje"
voor verse bloemen achter het knoops
gat van i
Gelezen
in de Rheinlsche Post: In Dusseldori
zijn plastic gordijnrails uitgevonden.
Ze zijn tegen roest bestand en de
gordijnringen glijden geruisloos over
de rails.
