Bowientje
Leiden
en ik helpen
ontzetten
fUrouwen, mannen en jongeren zongen in
1574 het lied des ver trouwens
Door het geloof en ter wille
van het geloof
DE OPTOCHT
Ook de invaliden
vierden 3 October
«IEVWB 1EIDSCHE COURANT
4
MAANDAG 5 OCTOBER 195!
HERDENKINGSUUR IN PIETERSKERK
De dienst in de Pieterskerk is met de uitdeling van haring en brood het
zinrijkste stuk van het 3-Octoberfeest, omdat deze beide elementen ons
Ihet dichtst bij het gebeuren van en rondom 3 October 1574 brengen. Toen
de uitgehongerde burgerij het brood der bevrijding had gegeten, was haar
eerste doel de Pieterskerk om het lied van dank, verootmoediging en
blijdschap te zingen. „Hij. die Uw naam in waarheid kent, zal. Heer. op
U in zijn ellend' vertrouwen, wijl Gij nooit liet zuchten hen. die gelovig
tot U vluchten". Dit lied Psalm 9 werd ook Zaterdagmorgen weer
gezongen. Door het nageslacht, dat de geschiedenis van die bange tijd in
gedachtenis wil houden. Op de kansel, die ds Pieter Corneliszoon in 1574
beklom, stond nu ds J. van der Wiel.
Ds Van. der Wiel riep de Gemeente op
het verleden in gedachtenis te houden.
Hij deed dit aan de hand van 2 Tim. 2 vs
8a. Dat wij hier telkenjare bijeenkomen,
zijn wij verplicht aan het voorgeslacht.
Het moet ons met schaamte vervullen,
dat in vele jaren deze oproep werd ver
geten. En nog zijn er vele mensen, die de
klank van de kermisbel aantrekkelijker
vinden dan het geluid van de kerkeklok.
Nog is er de Goddelijke belofte voor ons
volk: Indien gij gewillig zijt en hoort,
zo zult gij het goede zien.
De predikant wees er op, dat herden
ken eigenlijk is een opnieuw doorleven.
En de dingen van het verleden, die wij
opnieuw doorleven, krijgen betekenis
voor het heden en voor de toekomst. In
het verleden ligt het heden, in het nu
wat worden zal.
Ook hij reed mee in. de optocht:
een tuinjongen van de Hortus.
In de Chr. Geref
Kerk
In de Chr. Geref. kerk ging ds C. v. d.
Weele voor, die als thema voor zijn pre
diking had gekozen: Leidens beleg en
ontzet in het licht van de wonderen des
AHerhoogsten. „Wij beleven vanmorgen
onze nationale saamhorigheid", aldus de
.predikant maar toch is het goed dat
wij hier zijn, in tegenstelling tot de
massa, die in de straten staat te kijken."
Het hoogtepunt van 3 October is lof-
en dankpsalmen aanheffen. Een Christen
denkt en dankt ook anders. Het gaat
om de zin van de historie. Op 3 October
3574 ging het om de vrijheid van gods
dienst, de vrijheid van geweten. Helaas
gaat de goddelijke zin van de historie
in onze tijd verloren. Onze vaderen had
den een dappere geest, nu treft
allerwegen de Jan Salie-geest aar
In 1574 ging het tegen Spaans absolu
tisme en tyrannie. Onze vaderen stier'
ven liever de dood in het alles reini
gende bloed van Jezus Christus, dan zich
aan de vijand over te geven.
Ook toen ontbraken de raddraaiers
overlopers niet Ds v. d. Weele gaf
schets van de gang van zaken bij het
toeleg. God heeft Nederland en Oranje
willen bevrijden. Als burgemeester Van
der Werff had toegegeven, zou Leiden
een prooi van Rome zijn geworden.
Wij moeten weer terug naar der vade
ren God. God heeft, door water, het hart
van de vijand tot water gemaakt,
die Zondag, 3 October 1574, dreunde de
ilucht van de lof- en vreugdepsalmen.
Aan het slot van zijn prediking wekte
ds v d. Weele zijn gehoor op, ook op
een feestdag Christen te blijven.
Bij de Gereformeerde
Gemeente
Ook de Gereformeerde Gemeente kwam
Zaterdagmorgen bijeen voor een herden
kingsdienst. Voorganger was ds A. Ver-
gunst. De predikant sprak naar aanleiding
van Psalm 3 vers 8: „Sta op, Heere, verlos
mij, mijn God; want Gij hebt al mijne
vijanden op het kinnebakken geslagen;
de tanden der goddelozen hebt Gij ver
broken".
Ds Vergunst stond stil bij Leidens strijd
en lijden en hij bezag die strijd en dat lij
den Schriftuurlijk, nationaal, stedelijk en
persoonlijk. Heel de geschiedenis van de
mensheid staat in het teken van de strijd
tussen het vrouwenzaad en het slangen-
raad. Ook de strijd, die onze vaderen in
de grote worsteling om de vrijheid voer
den om God te dienen naar Zijn Woord,
ls een onderdeel van de strijd, in Gene
sis 3 beschreven.
Vervolgens tekende de predikant de
'de strijd, die geheel ons volk, maar de
burgers van Leiden in het bijzonder, te
voeren hadden, en het lijden, dat daar
mee gepaard ging. Ze hielden vol, omdat
ze liever met het volk van God kwalijk
behandeld wilden worden, dan voor een
tijd de genieting der zonde te hebben.
We hebben ons af te vragen of wij iets
kennen van dezelfde offervaardigheid en
liefde, die «ij hadden. We staan aan één
van beida rijden: aan de kant van het
vrouwenzaad of aan die van het slangen
zaad. Het is nodig, dat we tot de goede
strijd zullen worden gebracht in de we
tenschap, dat het heil des Heren zal over
winnen, zo besloot ds Vergunst.
Na afloop van de dienst zong de Ge
meente twee coupletten van het Wilhel
mus. Zaterdagavond was er weer een
dienst. Ds Vergunst belichtte nu meer de
geestelijke kant van de strijd.
De dichter van psalm 77 worstelt met
alles, wat er om hem heen gebeurt, en
hij is ook met God niet in het reine. Maar
dan zwaait hij ineens om en roept hij het
uit: 'k Zal gedenken, hoe voor deze ons
de Heer heeft gunst bewezen. Dat is de
zin van onze jaarlijkse herdenking. Om
kracht te putten uit wat God ons te ge
denken geeft.
Mijn arme volk
Begin Juli 1574 was Leiden aan alle
kanten hermetisch belegerd. De politiek
van man tegenover man had de vijand
verlaten om er een politiek van uithon
gering voor in de plaats te stellen. Velen
bekroop in die dagen een zekere
achtigiheid. Waar moest deze ongelijke
strijd op uitlopen?
De nood gaat merkbaar worden.
De belastingen worden hoger en de
rantsoenen kleiner. Leiden wordt ge
slingerd tussen hoop en vrees. D<
angstige vraag, of Leiden het hou
den zal, stuwt bij de prins de koorts
omhoog. In de koorts prevelen zijn
lippen: O God, mijn arme volk.
Valdez schrijft brieven naar de stad,
Het „eerzame vrienden" is geworden
..obstinate Leidenaars". De wachters
kelen op de muren. Bewaar, Heer. Hol
land en zalig Leiden. Er is in deze dagen
In Leiden nameloos geleden. Een steen
in de Vlietbrug zegt er iets van: Men
in groot verdriet, want eten was er
Het werk van mensen
Wij mogen op deze dag ook in gedach
tenis brengen wat de mensen
hebben gedaan. Ds Van der Wiel begon
met de vrouwen. Namen zijn niet bekend.
Daarom gedenken we het leger der onbe
kende vrouwen, aldus ds Van der Wiel.
De zorg voor de gezinnen, later voor de
pestlijders en de uitgeputte
kwam voor het grootste deel op hun
schouders neer. Zij hadden de taak
de profeet Elisa ten opzichte van
knecht: te getuigen: Die bij ons zijn.
meer dan die bij hen zijn. Put kracht
voor uzelf uit deze houding.
Ds Van der Wiel noemde de
van enige mannen. Ten eerste prins Wil
lem van Oranje. Als in de slag bij Mook
zUri broers Lodewijk en Hendrik zijn
vallen en hem het bericht bereikt, dat
Leiden opnieuw belegerd is, schrijft hij:
Wij toehoren er toch verzekerd van te zijn-,
dat God de Zijnen niet verlaat. Zo heeft
hij het lied' des vertrouwens gezongen,
En velen in de stad hebben het meege
zongen. Burgemeester Van der Werff. de
ziel van de stad. Doeza. de hand, en Van
Hout, het hoofd, Bronkhorst. Boisot en
Van Duivenboden. Zij waren ook zan
gers van dat lied.
Als vertegenwoordigers van de jeugd
noemde ds Van der Wiel de zestien
jarige Leeuwken en Willen van Duiven-
boden. De gruwzame dood van de eerste
heeft het verzet in- Leiden verhevigd.
Willem van Duivenboden had duiven. Op
25 September gaan ze naar de prins. Op
1 October komt er een terug met een
briefje tussen zij-n veren, meldende het
bericht, dat de redding aanstaande is.
aan zijn jonge vriend Timotheüs: Houd
in gedachtenis Jezus Christus, Die is op
gewekt uit de doden.
Paulus richt daarmee de aandacht
op Gods daad voor de mensheid in
Christus, 'k Zal de daden des Heren
gedenken. Daar gaat het op 3 Octo
ber om. Gedenken hoe God in Chris
tus de strijd heeft aangebonden in
deze wereld. Hoe God op Pasen is
doorgebroken naar de Overwinning.
Alleen door het geloof in de levende
God en Zijn Christus hebben ouderen
en jongeren het in 1574 uitgehouden.
Want dat is de kracht, die de wereld
overwint: het geloof.
Volgt dan- het geloof der voorvaderen
na, aanschouwende de uitkomst van hun
wan-del, aldus besloot ds Van der Wiel de
prediking.
Na de dienst der gebeden werd ten be
sluite gezongen gezang 147: Prijs Hem,
Die in bange tijden onze vaad'ren uit
komst gaf. De kerk was geheel bezet, zo
dat ongeveer vijftienhonderd mensen de
dienst hebben bijgewoond. Leo Mens be
speelde weer het orgel.
Twee oud-voorzitters
Oud-voorzitter W. van der Laan
was Zaterdag ook op het feest. On
danks zijn 83 jaren heeft hij bijna het
gehele programma meegemaakt. De
heer Van der Laan en zijn vrouw
(80 jaar), die thans in Den Haag
nen, zoals men weet, maken het bei
den gelukkig nog goed.
Mr W. J. Geertsema, die wel niet
zo lang voorzitter van de 3-October-
vereniging is geweest, toonde even
eens zijn belangstelling. Warffum
heeft het een dag zonder burgemees
ter moeten stellen.
Schenk nu eens aandacht aan de
nieuwste SHEAFFER Vulpen.
Enig in de wereld door de unieke
Sheaffer patenten; le. grote gouden
manchetpen; 2e. haar magische Snorkel-
vulbuis waardoor de pen niet meer in
de Inkt gedoopt behoeft te worden.
Prijzen van f32,50 tot f1275.—.
VULPENKLINIEK
G. Wolfslag - Breostroat 145
Vier (tè) charmante hofjesbewoonsters in de optocht.
Uitgenodigd door de A.N.I B. (Alge
mene Ned. Invaliden Bond), afdeling
Leiden, hebben ook zeer vele invaliden,
leden en niet-leden. een prettig 3-Octo-
berfeest gevierd. Voor de Stadsgehoor
zaal en sociëteit Minerva was een grote
ruimte open gehouden, waarop stoelen
waren geplaatst, die voor een bedrag
van zegge en schrijve twintig centen te
huur waren. Met grote autobussen wer
den de invaliden aangevoerd, zelfs uit
Wassenaar en Den Haag. En wie
aantonen, werkelijk in aanmerking te
komen, kon met zijn of haar begeleider
een plaatsje krijgen.
Eenmaal gezeten volgde de rest dan
vanzelf. Om één uur waren vrijwel alle
beschikbare stoelen (tussen de 600 e
700) „verhuurd". Rode Kruisverpleegstei
liepen af en aan. hielpen waar hulp nc
dig was. en brachten de verversingen
rond, die welwillend ter beschikking wa
ren gesteld door Leidse zakenmensen,
melk van de Leidse melkhandelaren,
limonade van Leidse limonade-fabrikan
ten. brood van Leidse bakkers, koeki-
enz. De gezamenlijke reders van Katwijk,
verenigd in de rederij-vereniging
Vuurbaak, hadden haring ter beschik
king gesteld, die buitengewoon gewaar
deerd werd.
Van één tot vijf hebben de invaliden
daar gezeten in het heerlijke herfs'
netje, liefderijk verzorgd en genietend
van de optocht, die twee maal passeerde
De deelnemers aan de optocht zetten bij
het passeren van dit punt hun beste
beentje voor en speelden hun rol enthou
siast.
Was het wonder, dat wij bij het afrij
den van de bussen daarin niets dan
eewekte gezichten zagen? Vol zorgzaam
heid werden de invaliden geholnen bii
het instappen en padvinders zetten het
gereserveerde gedeelte af. tot iedereen
zonder ongelukken geborgen
Ouden van dagen
Voor het Stadhuis was een grote strook
vrij gehouden voor de Leidse ouden var
dagen. Ook zij werden getracteerd tij
dens het lange wachten en ook vooi
hen speelden de deelnemers aan de op
tocht enthousiast hun rol. In de rijtuigen
was het een wuiven en knikken naar de
oudjes en de narren verkochten extra
grollen om lachende gezichten al:
loning te krijgen. De ouden van dagen
wachtten echter niet de tweede maal van
het passeren* van de stoet af. Tenslotte:
kónden nog gaan. waar zij wilden,
menigeen heeft er toch nog een klein
.-„ndelingetje aan gewaagd om iets van
de vertrouwde 3-Octobersfeer in de stad
te genieten.
Titobourgeoisie steekt
de kop weer op
President Tito van Zuid-Slavië heeft
gisteren op een bijeenkomst te Bjelovar
in Kroatië, ter gelegenheid van de tien-
•erjaardag van de oprichting van
plaatselijke partisaneneenheden,
klaard, dat de overblijfselen van d
verslagen bourgeoisie, die tijdens de oc
log als de vijanden van het volk werd<
gebrandmerkt, wegens samenwerking
met dé vijand, de kop weef beginnen op
steken.
Hij waarschuwde bedoelde personen,
dat zij zich met de huidige toestand die-
te verzoenen, daar anders maat
regelen worden genomen.
Prins Willem V met zijn gemalin en twee hofdames.
3-Octoberexpositie
Lakenhal trok bijna
2000 bezoekers
De Lakenhal trekt op de morgen var
3 October steeds een stroom van bezoe
kers. een stroom, die ieder jaar dikker
wordt. Dit jaar waren er 1930 belangstel-
lenden en het zou te dwaas zijn om t<
veronderstellen, dat deze mensen alléén
maar komen, omdat er buiten
poort een bordje met „kosteloos" hangt.
Een dubbeltje entree betekent
leven van alle dag nu ook niet bepaald
een verkwistende uitga'
De reden van de grote belangstelling
moet wel zijn, dat de Derde October
als gedenkdag vast verankerd
in het volksbesef. Dat besef is de laatstê
Jaren nog gestimuleerd door de leiding
van het museum, die de traditionele op
stelling van de relieken van het beleg
aantrekkelijker en overzichtelijker wist
te maken.
Ook dit jaar heeft men vernieuwingen
aangebracht. In de benedenzalen
kant van de Oude Singel was e
toonstelling ingericht van afficn-
de 3-Octobervereniging in de loop der
jaren, keurig ingelijst achter glas. Niet
alleen vormden deze affiches een artis
tiek interessant geheel, maar zij riepen
ook herinneringen op aan vroegere
3-Octoberfeesten. Wie zou zonder dit
„opfrissertje" bijvoorbeeld nog weten,
dat de optocht van 1934 tot onderwerp
had „De elf provinciën" en die van 1935
.Duizend en één nacht"?
Het tweede gedeelte van deze
expositie bevatte gravures, tekeningen
enz, betrekking hebbende op het beleg
en ontzet. Dat dit initiatief in goede
aarde viel, bewezen de velen, die
aandacht de prenten bestuderden.
Zo werd het besef weer levendig,
aarom het in 1574 ging: „Den eed
bind malkaar voor vryheyt van. 't gewis
den laatsten druppel bloed getrou
welijk te missen.'-
Om elf uur precies passeerde de dui-
vcl. zendste bezoeker de controle. Het
oude.! de beer N. de l'Estrure, die van de direc-
Lakenhal een catalogus
ontving. Het totale aantal
bezoekers bedroeg dit jaar, zoals gezegd
1930. De 2000ste kwam dus niet binnen.
Jammer, want ook voor deze was een
catalogus in pettó gehouden. Mischien
het volgend jaar
Het gelooi
Tijdens de koraalmuziek: goed
voorgaan
Voor verplicht verzekerden:
Longoperatie komt voor
rekening van fonds
De ziekenfondsraad heeft uitgesproken,
dat de longoperatie met de daarmee sa
menhangende verpleging en verdere be
handeling van venplicht verzekerde sana
toriumpatiënten valt onder de verpleging
en behandeling in een ziekenhuis, waarop
verplicht-verzekerden ten hoogste 42 da
gen recht hebben.
Als gevolg hiervan kunnen de zieken
fondsen wanneer de sanatoriumpatiënten
voor de operatie tijdelijk naar een zie
kenhuis worden overgeplaatst, de verple-
gings- en behandelingskosten, welke de
vergoeding voor de sanatoriumverpleging
te boven gaan, ten hoogste 42 dagen ten
laste van de verplichte verzekering ne-
Verscheidene fondsen huldigden deze
opvatting reeds.
De regeling is Ingegaan op 1 October.
En omdat Bowientje en ik met beide
benen innig wortel geschoten hebben ir
de goede Leidse grond, hoewel Bowien
tje van huis uit een blomme uit de Rot
terdamse gaarde is en uw dienaar het
levenslicht in het Stichtse aanschouwde,
omdat het 'nu eenmaal heerlijk
bevrijd van alle materiële en geestelijke
zorgen een bevrijdingsfeest te vi
omdat ten slotte 3 October elk jaar
begin van de maand valt, zodat nog
pampieren geld in m'n portefeuille
knistert en kwartjes in m'n vestzakje
rinkelen, besloten Bowientje en ik ook
ditmaal om weer eens flink mee te hel
pen aan het ontzet van Leiden.
Er woei een guur windje op het Stad
huisplein, toen het Leids politie-muziek-
gezelschap om 7 uur in de ochtend het
Wilhelmus begon te blaren, vanaf het
balcon van 'f stadhuis. Maar Bowientje
voorspelde dat het vast en zeker goed
weer zou worden en voegde ei
een wijsheid, die juffrouw Naslaan
uit de Camera haar benijd zou hebben
dat het altijd warmer wordt naar gelang
de zon hoger aan de hemel komt
Maar toen wij tegen achten naar
Van der Werffpark togen om de kora-,
len mee te zingen, hingen nog
mistflarden tussen de herfstige bomen
en worstelde de zon ergens achter hef
natuurkundig museum om boven alle
stoffelijke belemmeringen uit te stijgen
en onze goede stad met haar stralen te
koesteren.
Ook toen wij naar het Waaggebouw
togen om tegenwoordig te zijn bij de
milde uitreiking van haring en witte
brood, waren Bowientje en ik blij, dat
we onze jassen aanhadden.
Ge weet, dat het traditie is, dat de
V.V.S.L.-meisjes, die bij de uitdeling hei-
haar mannelijke collega's een
flesje eau de cologne krijgen, ter ver
drijving van de visgeuren.
„Dat is mos", zei Bowientje (gewoonte).
„Niks hoor. gewone odeklonje", zei een
ouw, die vlak naast ons stond. En toen
wilde Bowient ie daar in die oude Waag
-n op die prille 3-Octoberdag een num
mertje college Latijn weggeven, maar de
is altueer weg, met twee witte
broden en drie haringen, tederlijk in haar
irmen gekneld.
„Kom, laten we opschieten", zei ik.
,dan kunnen we een mooi plaatsje op
weken voor het militaire défilé".
Maar Bowientje voelde niets voor al
dat krijgsvolk, zei ze. Ze zei, dat dit een
dag van feestvreugde was. en dat een
aantal soldaten de feestvreugde helemaal
•erhoogde. De taak van een soldaat
ligt allesbehalve in het verhogen van een
feestvreugdrei ze. En toen ik hier
tegenin bracht, dat het toch de soldaten
rn geweest, die meegewerkt hadden
Leidens ontzet, indertijd, antwoord-
e, dat dat andere soldaten geweest
rn. „De Geuzen van Boisot zou ik
met plezier hierlangs zien trekken", zei
r, „maar deze twintigste-eeuwse solda-
n hebben er niets mee te maken".
„Maar als symbool probeerde ik.i
„Da's onzin", zei ze. „De soldaten van
het Leidse garnizoen kunnen dan net zo
goed het symbool van de Spanjaarden
zijn als van de Geuzen. Ze die sol
daten van nu lijken noch op de Geu
zen noch op de Spanjaarden".
Dus hebben we de militaire parade
niet gezien, vrienden.
We brachten die tijd door met wat
koffie in het Vlies, dat het Vlies niet
meer was. Het leek meer op de derde
klas wachtkamer van een provinciaal
stationnetje. Er lagen geen kleden op de
vloer, maar er hingen wèl prijslijsten
aan de muur. Het rook er naar hutspot
en klapstuk en de gemakkelijke zitjes
hadden plaatsgemaakt voor een honderd
tal stoelen van de soberste soort.
Maar dat mocht de pret niet drukken,
want we waren ontzet. En aan de piano
zat een meneer de Hominpwals te spelei
terwijl een andere meneer hem con
dino begeleidde op
Tegen elven togen we weer de straat
en Bowientje schonk aan een
e op een hondenrug zat maar
mocht niet), een klontje, en aan de juf
frouw, die er naast liep, een dubbeltje.
En overal de hutspotgeuren. Meneer
Kuipers, de chefkok van de Turk,
het souterrain onbewogen zijn
pollepel en dirigeerde grote
klapstukte hutspot naar boven, want de
agen der slenterende feestgangers be
gonnen zo zoetjesaan onï werk te vragen.
Ook waren er veel palingen langs de
weg die niettemin weinig deelnamen aan
de feestvreugde. D.u'.r. actief. Passief
wel, want ze versterkten menige moede
wandelaar.
De Steenstraat en Stationsweg
et begaanbaar. Alles trok naar of van
het Schuttersveld, waar Neérlands groot
ste kermis op volle toeren werkte. Reeds
klonk uit de heksenketel van
vermaak het lawaai op uit zweef- en
draaimolens uit allerlei gelegenheden,
waar men voor enkele luttele dubbeltjes
openlijk genept wordt, de uitzonderingen
daargelaten.
Er was veel jong goed met papieren
mutsen en bamboe wandelstokjes. Ook
was er een meneer, die het feest zó
vroegtijdig en zó nadrukkelijk
vochtig had ingezet, dat hij om kwart
over twaalf al in sterk hellende houding
over het Rapenburg liep, op weg naar
zijn bed, waar hij de rest van de her
denking in gepaste eenzaamheid en zware
bewusteloosheid zou doorbrengen.
De klapstuk van Bowientje was dit
jaar weer best. Mals en niet te vet. En
voor de hutspot verdiende ze een docto
raat honoris causa. Ge moogt het weten:
we hebben 'm flink geraakt van half
één tot kwart voor één. Want veel tijd
hadden we niet, omdat om één uur de
luisterrijke optocht van de Burggraven-
laan zou vertrekken.
Aan de voet van het stadhuisborder
hebben we Leidens schatkamer gadege
slagen. Helemaal bovenaan stonde» jle
wethouders met hun dames en meneer
Bool, lang en slank als een jonge, krach
tige den. En opzij van ons, op stoelen
achter touw, zat de vroedschap met -
hogere krijgsvolk.
En toen kwam de stoet.
Commissaris Meijer valt altijd moeilijk
te herkennen, op 3 October. Omdat hij
bij deze gelegenheid nooit met z'n pijp
getooid is. Maar aan het feit, dat nac'
hem de hoofdinspecteur Van der Wal
gezeten, kunt ge raden dat de zwartge
rokte meneer met hoge hoed en lippen
b.d. de heer Meijer is.
De vier trompetters, die na de pauke-
nist kwamen, bleken om een of andere
onnaspeurlijke reden vijf trompette
te zijn. Ze bliezen, dat hun tonen met
flarden tegen de stadhuisgevel werden
opgejaagd en in de herfstige lucht een
goed heenkomen zochten, geschrokken
van zichzélf, als ze uiaren.
Het was allemaal prachtig, ivat
voorbij trok.
Vier narren uit de eerbiedwaardige
stoet van rederijkers probeerden
agent tot een rondedansje te verleiden,
maar de koets van meneer Meijer wai
nog in zicht, en dus hield hij zich be
leefd doch dringend voor verontschul
digd.
„Nieuw Leven", las Bowientje in haar
feestwijzer. En ze zei: „Dat is inderdaad
nieuw leven!" Want nauwelijks was
„Kunst en Genoegen", gevolgd door
groep IV voorb, of daar begon het
leven opnieuw. Kolossaal zoals die man
nen kunnen blazen en slaan.' De
meeuwen op het stadhuisdak keken
elkaar doodsbleek aan en vele ouderen
stopten beverig hun pootjes in de oren.
Het was allemaal mooi en goed en
prachtig.
„Het mooiste van de hele optocht",
zei Bowientje, „vind ik nog meneer Com
mandeur. Je kunt niet zeggen dat hij op
z'n paard rit maar dat hij samen met
z'n paard meedoet. Ze rijn één. Niet
alleen dat hij zo mooi rijdt, maar je kunt
ook rien dat hy van r'n paard houdt.
Enfin, dat brengt z'n beroep mee."
„En z'n karakter", rei ik.
En toen was de optocht voorbij.
We hebben toen thuis even uitgerust,
en zijn daarna weer de hort opgegaan. Zo
zijn wij. Door de bank ordentelijke men-
maar op 3 October nemen we 't er
En zijn we uithuizig als een uithui
zige Parijzenaar.
urwerk was weer meesterlijk.
Even meesterlijk als de speciale vuur-
erktaal in de feestwijzer. Met open
ionden hebben we gestaard naar de
■epalmtakken en rozetten en Romeinse j Ver. Van hoofden van Scholen
kaarsen en vuurbloemen en diamanflich-
en vlindersterren en scintilantvurenZaterdagmiddag heeft de vereniging
magnesiumvuren. Met bijna barstende van Hoofden van scholen in het Park-
frommelvlieren hebben we geluisterd hotel te s-Gravenhage een buitengewone
de kanonslagen en salvo's en algemene vergadering gehouden,
overige knallen, die des vuurwerks zijn. Met. een grote meerderheid van stem-
„Hèhè", zei Bowientje, toen we om men werd besloten in geen geval tot
half één onder de lakens schoten. basis-veiandering over te gaan. De ver-
Maar dat was tegen dovemansoren ge-ienigiig zal dus principieel een vereni-
xegd. Want siiêp aL jging blijven van hoofden van scholen.
KAUWGOM
Het kleine knaapje stond, aar
hand van vader, achter een dichte
haag mensen, die hun halzen rekten
om iets waar te nemen van een druk
gesticulerende man, die onder
vloed van woorden helgekleurd
snoepgoed probeerde kwijt te raken.
De jongen kon niets zien, maa\
wijdgeopende oortjes vingen toch
wel genoeg op om te kunnen vast
stellen, dat hier voor kinderkeelgaten
zeer geschikte waren werden ver
kocht.
Hij trok zijn vader aan de mouw.
Graaf Otto van Gelre in de optocht
Tekening Corrie van der Baan
Napoleon (met fototoestel,
Vrouw op overweg
onder trein gedood
Vier gewonden bij botsing
op Rijksweg bij Naarden
Op de onbewaakte overweg in de Veen-
yeg te Apeldoorn is Zaterdagmiddag
de 66-jarige mevr. J. Dijkman—Faassen
Apeldoorn met haar rijwiel door
electrische trein gegrepen. Het slacht
offer werd enige tientallen meters
gesleurd en op slag gedood.
Vier personen werden gewond en
auto's zwaar gehavend bij een aanrijding
die zich gisteren op de rijksweg 1 bij
de Karnemelksloot te Naarden heeft
voorgedaan. De 58-jarige K. uit D r i e-
g e n haalde onder het passere
de plek waar de weg van vier in drie
banen overgaat, te ver naar links uit ei
kwam in botsing met een „stationcar'
le rijkspolitie, die in de tegengestel
de richting reed. In de eerstgenoemd!
wagen brak de bestuurder een arm, zijr
v beide benen. De vrouw liep bo
vendien een schedelbasisfractuur op, en
haar schoonzuster hoofdwonden. In de
politie-auto werd een inzittende e
eens aan het hoofd gewond.
„Vader, krijg ik nu eens kauwgom",
probeerde hij.
„Nee", zei de vader botweg.
„Maar het is toch 3 October", pro
beerde het jongetje weer.
Vader achtte nu de tijd gekomen
eens wat uitvoeriger opvoedkunde t
de practijk te doceren.
,Je moet voor eens en voor altijd
begrijpen, dat kauwgom en al die
andere rommel je tanden bederven",
voegde hij zijn zoon in één vloeiende
'olzin toe.
De jongen stond bedremmeld te
kijken. Andere kinderen in zijn buurt
kauwden tegen de klippen op of zo
gen aan zeer lang uitgevallen zuur
stokken, en hij had niets.
„Je hebt toch een mooi autootje
van pappa gekregen", probeerde de
vader de hardheid van zijn beslissing
te verzachten.
an stapje verder, en trok het
jongetje achter zich aan.
En toen, heel tersluiks, terwijl j
vader voor zich uitkeek, trok het
jongetje het autootje uit zijn zak, t
urmde er een gummi bandje af, en
begon met een stralend gezicht te I
kauwen.
Hermes. j
Stormloop op mutsen
Van een der uitdelers).
„Ha, mutsen", schreeuwden de kinde
ren toen de bekende groen-uutte wagen
over de Breestraat naar het beginpunt
van de optocht reed. Een wagen volge-
laden met aardige meisjes en leuke
mutsen, om de feeststemming te ver-
hogen.
Een halfuur voor het vertrek van de
optocht zwermden de meisjes van j
„Jahn" met armen vol mutsen de Hoge j
Rijndijk op. Hier ging het, zoals we het
graag zouden wensen, dat het de hele
route ging. De kinderen niet op het mid
den van de weg voor het bemachtigen
van een muts, maar langs de kant, wach
tend, tot de meisjes bij hen kwamen.
Maar ha\verwege de Hogéwoerd kwa-
men ze opzetten, de vaders, moeders,
zusjes, broertjes en vooral de opa's en
oma's. De laatsten zijn wel het meest
hardnekkig. En altijd hebben ze klein
kinderen bij dozijnen!
Het was weer niet b\j te houden om
de meisjes van voorraad te voorzien.
Voor ze goed en wel een stapel in hun i
handen hadden, waren ze weer kwijt
ook. Als trossaji druiven hingen de kin
deren aan de wagen.
Meneerééntje voor me zussie".
„Meneer, me broertje hep-ter nog geen-
Meisjes van nog geen twintig vragen
met een serieus gezicht: „vijf of zes j
mutsen voor m'n kinderen."
Halverwege de Morsstraat moesten we
de strijd een ogenblik staken. Ook al om j
de meisjes op adem te laten komen.
Vanaf de Hoge Rijnlijk waren ze al hol
lend en delend achter de auto aangeko-
Elk jaar hebben we volop medewer
king van de politie gehad bij deze 3-Octó-
ber attractie voor de kinderen. Ook dit
jaar was het weer prima in orde. Onze
hartelijke dank daarvoor! Alleen was het 1
jammer, dat een agent ons bij de B'auw-
poortsbrug verbood om de Haa*lemmer-
straat op te gaan. Hierdoor waren we ge
noodzaakt om het grootste gedeelte van
de route over te slaan.
Over Oegstgeest zijn we toen omgere
den naar de Witte Singel en de Doeza-
straat. Daar hebben u>e de laatste mut
sen uitgedeeld. Voor die kinderen, die
dit jaar dus geen muts hebben gekre
gen, zullen we maar zeggen: Volgend
jaar beter, want dan hopen we weer t: I
komen met een auto voU
