Drie bange jaren Korea in woord en beeld
E
Gewapende vrededie nog vele vragen doet rijzen
Leed over millioenen mensen in een
onzinnig lijkende oorlog
Nederlanders hielden in Korea
de eer van hun land hoog
nieuwe leidsche courant
MAANDAG 27 JULI M
nu eindelijk na ruim drie jaren in Korea een wapenstilstand
is gesloten en er dus sprake is van een gewapende vrede. Het enige
verblijdende van bet bestand is, dat nu geen jong bloed meer behoeft
te vloeien in een oorlog die hoe onvermijdelijk ook zo onzinnig
leek. Voor het overige brengt het bestand in politiek en militair op
zicht slechts nadelen met zich mee. Zolang de oorlog in Korea voort
duurde, was men in het Westen bereid, offers te brengen terwille
van de verdediging van de vrijheid en was er op vele punten een
opmerkelijke eensgezindheid tegenover het brute optreden van de
communisten. Voorts rijst de vraag, of de communisten werkelijk
vrede wensen, of dat zij zoals velen vrezen een bestand willen
gebruiken om later met zoveel te meer succes te kunnen toeslaan.
De onzekerheid over de drijfveren van de vroegere vijand vereist
het in stand houdem van een grote legermacht in Zuid-Korea, die
veel (Amerikaans) geld zal kosten en die wanneer zij een instru
ment is in handen van ongeduldige politici als president Syngman
Rhee, nog tot grote moeilijkheden aanleiding kan geven.
Toch moeten we blij zijn, dat het
zij het drie jaar te laat tot
een wapenstilstand gekomen is.
Het accoord, waarover men het nu
eens is geworden, is in alle opzich
ten de bekroning van het enorme
werk, dat de strijdkrachten van
de Ver. Naties in de afgelopen drie
jaren in Korea hebben verzet. De
WAPENSTILSTAND
WAPENSTILSTAND en vrede is
niet hetzelfde. Een wapenstil
stand pleegt aan de vrede vooraf
ie gaan, maar het is lang niet al-
tijd zeker, dat er na een wapenstil
stand ook vrede komt. Dit moeten
we goed voor ogen houden, nu in
Korea een bestand is getekend tus
sen de opperbevelhebbers van de
strijdende partijen. Het vuren wordt
gestaakt, maar niemand weet. of
later de strijd in nog groter hevig
heid opnieuw zal oplaaien. Veel zal
duidelijk worden op de politieke
conferentie, die als uitvloeisel van
bet accoord zal worden gehouden.
Want op die conferentie zuilen alle
kaarten betreffende het Verre Oos
ten. waarin communistisch China
geïnteresseerd is. op tafel komen.
En het zijn helaas niet alleen de
Westerse landen, die troefkaarten in
handen hebben.
flE voornaamste problemen, die
samenhangen met de situatie in
het Verre Oosten, zijn: de hereni
ging van Korea, het al of niet toe
laten van het rode China tot de Ver.
Naties, de rechten, die de commu
nisten doen gelden op het Chinese
oil and Formosa (waar Tsjang Kai
Sjek zetelt), de hulp van de Cbi-
deiingen in Frans Indochina en de
bedreiging van Siam en Birma, ter
wijl ook de betrekkingen van het
Westen met China en de positie van
lapan ter sprake zullen komen. Het
zijn bijna allemaal netelige kwes
ties, waaraan vele voetangels en
klemmen zitten. En is bet al moei
lijk. met de communisten hierover
tot overeenstemming te komen, bet
ergste van alles zal wellicht zijn.
dat de Westerse landen het tijdens
de besprekingen niet met elkaar
eens kunnen worden.
J7R is een groot verschil tussen de
Amerikaanse en Britse opvattin
gen over het toelaten van rood-
China tot de Ver. Naties. Engeland,
dat Mao Tse Toeng al jaren geleden
beeft erkend, is voorstander van
toelating. In Amerika denkt men er
anders over. Er is een machtige
republikeinse groep in hef land, die
bet de regering van Eisenhower
moeilijk, zo niet onmogelijk kan
maken, tot een dergelijke stap
die het loslaten van Tsjang Kai
Sjek met zich zou moeten brengen
over te gaan. Dezelfde groep
steunt de eis van president Syng
man Rhee, dat Korea herenigd
moet worden, desnoods met wapen
geweld. Engeland, dat terdege re
kening moet houden met Gemene-
bestlanden als India en Pakistan,
kan daarin nooit toestemmen. Te
meer. daar het ook aan z'n handels
belangen moet denken. Op dit punt
heeft ook de Klein-Bermuda-confe-
rentie geen uitkomst kunnen bren-
ffOE groot de tegenstellingen bij
de Westerse landen ook mogen
zijn, vast staat, dat zij met de beste
bedoelingen Ie werk gaan. Bij de
Chinezen en Noord-Koreanen zijn
we daar nog helemaal nief zo
zeker van. Let maar eens op. welke
voordelen de wapenstilstand voor
deze landen oplevert: in do eerste
plaats zet het accoord krachtige
steun bij aan de vredesvoorstellen
van het Kremlin, die gericht zijn
op het neutraliseren van Duitsland;
een enorm aantal communistische
krijgsgevangenen komt weer ter be
schikking van de Noord-Koteaanse
en Chinese legers: het vertrouwen
van de Aziatische volken in commu
nistisch China is ongetwijfeld in
belangrijke mate teruggekeerd;
mede als gevolg daarvan zal de
positie van het Westen in landen
als lapan. Indonesië en India wel
licht sterk achteruitgaan. En ten
slotte kunnen de Noord-Koreanen.
als deze buit binnen is, naderhand
altijd nog (met hernieuwde krach
ten) de strijd voortzetten.
Zie daar de vragen, die nog
rijzen rond de gewapende vrede in
grote les van Korea is geweest,
dat de vrije landen zich met hand
en tand zullen verzetten tegen
aggressie, waar ook ter wereld.
Als men in Moskou had kunnen
bevroeden, waartoe de rode invasie
in Zuid-Korea al aanleiding zou
geven, had men zich destijds wel
enkele malen bedacht, alvorens
opdracht te geven tot de aanval.
Korea deed de gehele Westerse v.
reld wakker schrikken en vervreemdde
neel wat mensen, die nog wel enig heil
zagen in het communisme, van de Sow-
jet-Unie. Op volle kracht ging men wer
ken voor de herbewapening, het Noord-
Atlantisch pact kreeg inhoud, het Euro
pese leger, bedoeld om West-Duitsland
bij de verdediging van het Westen
in te schakelen, kreeg een kans en
militair-strategisch opzicht trokken de
Westerse landen waardevolle conclusies
uit de strijd te land..
De strijd
Drie jaar geleden begon de strijd,
die zoveel leed zou brengen over
millioenen mensen. Een strijd,
waarin ook een betrekkelijk kleine
groep Nederlanders een groot aan
deel had en die vaak geleverd
moest worden onder omstandig
heden, welke elke beschrijving
tarten. Een strijd ook, waarin
perioden van grote neerslachtig
heid en enorm enthousiasme elkaar
afwisselden, naarmate het beeld
van de strijd zich wijzigde.
Op elf punten trokken de Noord-Ko-
reaanse communisten op 25 Juni 1950
over de bekende 38ste breedtegraad. Zii
vonden slechts een klein en slecht uit
gerust Zuid-Koreaans leger van onge-
25.000 man tegenover zich en slaag-
er binnen enkele dagen in, de
hoofdstad Seoel te bereiken. De commu-
Korea Slechts een kwestie
Zij hadden echter buiten de waard.
president Truman, gerekend. Deze gaf
onmiddellijk na het bekend worden van
de aanval opdracht aan de Amerikaan
se vliegtuigen en oorlogsbodems in het
Verre Oosten, de verdedigers van Zuid-
Korea te steunen Begin Juli werden al
Amerikaanse landstrijdkrachten ingescha
keld en toen op 9 Juli Generaal Douglas
MacArthur werd benoemd tot opperbe
velhebber van de strijdkrachten in Ko
rea. leverden de Amerikanen bij Soe-
won. ten Zuiden van Seoel, reeds felle
gevechten met de communisten.
Amerikanen en Zuid-Koreanen kon
den het echter ln de haastig opgewor
pen verdedigingsstellingen met bolwer
ken tegen de uitstekend uitgeruste en
goed voorbereide Noord-Koreanen. En
nadat wekenlang tegenstand was ge
boden aan een overmachtige vijand,
hadden de verbonden strijdkrachten
nog slechts een klein bruggenhoofd
overgehouden in het Zuiden, rond Poe-
san. In die weken is in feite het be
langrijkste gedeelte van de Koreaan
se oorlog uitgevochten. Dit werd ge
leverd door een handjevol Amerika
nen, meestal jonge kerels, die als le
den van de bezettingstroepen in Ja
pan een vrij aangename tijd hadden
meegemaakt en helemaal niet wisten,
wat nu eigenlijk oorlog was. Hulde
voor deze mensen, van wie er velen
werden gedood, vermoord, gewond of
gevangen genomen.
Kentering
Wat bijna niemand meer durfde ho
pen gebeurde. De VN-strijdkrachten kon
den het bruggenhoofd rond Poesan be
houden in een op- en neergolvende
strijd, die nu weer voor de ene en dan
weer voor de andere party succes op
leverde. Maar de vesting bleef onaan
tastbaar en het was duidelijk, dat er
iets ,.in de lucht' zat. Het kon zo niet
blijven. Eerst kwamen de communisten
SYNGMAN RHEE
opzetten. Op 3 September openden zij
een offensief om te trachten, de geal
lieerden in zee te drijven. Na bijna
twee weken waren ze daar nog steeds
niet in geslaagd en ze zouden er ook
4=
Het is dan toch eindelijk zo
ver, dat in Korea een wapen
stilstand gesloten is. De par
tijen, die nu, tot overeenstem
ming gekomen zijn, hehhen
ons geduld wel lang op de
proef gesteld, want ruim een
maand geleden waren wij al
gereed met onze toebereidse
len voor deze pagina. En er
is zelfs nog een periode ge
weest, dat we dachten, al het
werk voor niets te hebben
gedaan....
nooit in slagen want toen voerden de
geallieerden onder de bezielende leiding
van generaal MacArthur een gecombi
neerde landing van vloot en luchtmacht
uit. bij Seoel.
Op die middag in September kregen
we een klein en onschuldig uitziend
telegram op ons bureau, waarin stond,
„luchtstrijdkrachten van de Ver.
Naties bij het vliegveld Kimpo in dt
omgeving van Seoel waren geland.'
Bij Intsjon gingen mariniers aan land
:o was het beeld van de strijd
Korea plotseling geheel gewijzigd. Het
was een prachtig geslaagde landing
die dank zij de prestaties van on
verschrokken mariniers en parachu
tisten in de militaire geschied
schrijving zeker een belangrijke plaats
zal blijven innemen.
Na de landing bij Seoel braken de
geallieerden van het Zuiden uit door
naar het Noorden. Binnen enkele
ken was de Noord-Koreaanse weerstand
in het Zuiden zo goed als gebroken
snel rukten zij voorwaarts, naar
38ste breedtegraad. Daar stonden de
Ver. Naties voor een groot probleem:
Moesten de VN-strijdkrachten Noord-
Korea militair verslaan en dus bezet-
of was de taak van de Ver. Naties
afgelopen bij die 38ste breedtegraad, de
grens tussen Noord- en Zuid-Korea? Po
litiek bezien was het laatste het geval,
Militair bekeken moest het eerste ge
beuren. MacArthur moest beslissen er
nam dan ook het besluit, dat later zul
ke betreurenswaardige gevolgen zou heb
ben: op mars naar de Mandsjoerijse
Mis...
De Mandsjoerijse grens werd bereikt:
eerst door de Zuid-Koreanen en later
ook door de Amerikanen. Maar lang
hebben ze daar niet vertoefd, want de
Chinese communisten blijkbaar be
vreesd voor een omsingeling meng
den zich in de strijd. Van MacArthur's
belofte, dat de soldaten met Kerstmis
weer thuis zouden zijn. kon niets te
recht komen.
Aan het eind van November dreven
de Chinezen een wig tussen het Achtste
Amerikaanse leger in het Westen en het
Tiende legercorps in het Oosten. De
soldaten, die bij duizenden werden
singeld konden niets anders doen. dan
zich haastig terugtrekken en door de
omsingeling heen te breken. Een ge
weldige prestatie werd geleverd door de
ontruiming van Hoengnam. waar niet
minder dan 205.000 manschappen,
anders in handen van de communisten
gevallen zouden zijn. op het nippertje
Zuid-Korea door hei rodefftoorden aangevallen
r«vf
*>e, 'V. 10'
atoombor».:»dtra gehouden
in overw%,<> genomen
Voor militairen en burgers is
de strijd voorbij. Althans, zo
hopen zij. Want het zijn vooral
de burgers, die beseffen, dat er
van een werkelijke vrede nog
geen sprake is. Zij houden nog
altijd rekening met de mogelijk
heid, dat op een kwade dag de
ellende opnieuw begint.
werden weggehaald door de vloot.
Zo waren binnen luttele maanden de
kansen radicaal gekeerd. Seoel viel weei
in handen van de communisten. Mac
Arthur vroeg vergeefs om toestemming
voor het bombarderen van de Chinese
bases in Mandsjoerije en de geallieer
de militairen kregen opdracht, zoveel
mogelijk communisten te doden omdat
dit de enige manier was om de mili
taire kracht van de communisten te
verzwakken, In Februari 1951 slaagde
men er in. de rode troepen een halt toe
te roepen.
Dit was voor een belangrijk deel te
danken aan de voortvarendheid van het
Nederlandse Korea-detachement. dat in
die dagen in de omgeving van Hoeng-
song was gelegerd. Het was in die pe
riode, dat bij een verraderlijke overval
de commandant van het Nederlandse
detachement, Overste Den Ouden
legerpredikant ds. Timens om het leven
kwamen. Nadat Seoel weer bevrijd was
en de communisten over de 38ste breed
tegraad waren teruggeworpen, kon Mac
Arthur verklaren, dat de bevrijding
van Zuid-Korea voltooid was en bespre
kingen konden beginnen over het beëin
digen van de oorlog.
MacArthur
Toen de communisten niet c
MarArtlm, hoopt dat al zijn soldlten
het Kerstfeest thuis zuilen viere-
- an5C «oepen Wlseien J
Amet*»» 5!,„ van K°iea ,4
ijzige
koude
.s»'
- """""""4 4.%-ove'
- Chinese A.
xV* deNo w
,<N^ *2, MacArthur wenst bases in China C'C4/r
le doen bombarderen
Viel
ontheven
*e'
Vf ommani
I 4 Sterke t^'^S5fi>de Korea
tf' Russische trouw Vrede
waarop de strijd moest worden
•oortgezet (blokkade van China en bom
barderen van Mandsjoeryse bases). Tru
man getroostte zich veel moeite om het
geschil bij te leggen en reisde zelfs
naar het eiland Wake in de Stille Oce
an om MacArthur op te zoeken.
Het baatte echter niet en op 11 AmU
1951 verraste ons het bericht, dat Tru
man MacArthur van al diens functies
had ontheven. MacArthur was voortaan
slechts een ambteloos burger.
werd opgevolgd door generaal
Ridway, wiens plaats aan het front
werd ingenomen door Van Fleet, die
toen al met succes de communisten uit
Griekenland had verdreven. Bij de ge
vechten, die in de maanden daarna nog
werden geleverd, boekten de geallieer
den nog terreinwinst, die voornamelijk
strategisch voordeel opleverde.
Op 24 Juni 1951 stelde de Russische
afgevaardigde bij de Ver. Naties, Jacob
Malik, voor, de strijd in Korea te
staken. Als gevolg hiervan begonnen in
Kaesong in het niemandsland van Ko
rea bestandsbesprekingen, die later in
Panmoendjon werden gehouden. Meer
dan twee jaar hebben deze onderhan
delingen met grote tussenpozen
geduurd. Eind November werden de de
legaties het eens over een demarcatie
lijn. Enkele weken later werden lijsten
met de namen van krijgsgevangenen
uitgewisseld, maar de onderhandelingen
werden afgebroken, omdat de geallieer
den er niets voor voelden, krijgsgevan
genen naar China of Noord-Korea terug
te zenden, die weigeren terug te keren.
Eisenhower
In October 1952, kort voor de Ame
rikaanse presidentsverkiezingen, be
loofde Eisenhower een eind aan de
Koreaanse oorlog te zullen maken, als
hij tot president gekozen zou worden.
In December bracht hij een bezoek
aan het front en liet daar uitdrukke
lijk weten, dat hij niets voelde voor
een aanval op communistisch China
of voor uitbreiding van de oorlog.
Voordat Eisenhower op 20 Januari
1953 aan het bewind kwam, verwier
pen de communisten het Indiase
vredesvoorstel, dat zij thans in grote
trekken hebben aanvaard. De vooruit
zichten waren somber en niet zonder
bezorgdheid vroeg men zich af, wat
Eisenhower onder de druk van
extreme republikeinen als Taft c.s.,
zou doen. Totdat Stalin overleed
Malenkof, die na Stalin's dood aan de
macht kwam, verklaarde in z'n eerste
redevoering, dat alle onopgeloste vraag
stukken tussen Oost en West door on
derhandelingen geregeld konden worden
Enkele weken later aanvaardden de
communisten een VN-voorstel uit 1951
voor het uitwisselen van zieke en ge
wonde krijgsgevangenen en op 30 Maart
zag het er naar uit, dat ook de ande
re kwesties, verband houdende met de
oorlog in Korea, geregeld zouden wor
den. Het duurde echter nog tot 7 Mei
voordat de communisten met een voorstel
kwamen ter regeling van de krijgsge-
vangenenkwestie en tot 8 Juni j.l., voor
dat op dit punt algehele overeenstem
ming was bereikt.
Het moeilijkste van alles staat
nu voor de deur: een politieke
regeling van het Koreaanse con
flict. Wat daar allemaal aan vast
zit, kan men elders op deze pagina
lezen.
„Geef ons duizenden van die Hollander^
en we zullen het houden
QEEF ons duizenden van die Hol-
landers en we zullen het houden",
zo riepen Amerikaanse commandanten
wanhopig uit in de spannende eerste
weken van 1951, toen de geallieerde
troepen waren teruggeslagen
Chinese grens tot ver beneden de 38ste
breedtegraad. Maar die duizenden
Nederlanders waren er niet. Er zijn
zelfs nog nooit tegelijk duizend Ne
derlandse militairen in Korea geweest
Het was telkens een handjevol man
nen, dat van zich deed spreken
de bewondering van vriend en vijand
afdwong. En het was geen wonder,
dat de Nederlanders voortdurend uit
gekozen werden, om de aftocht te dek
ken van Amerikanen, die helemaal
niet op een oorlog, als die in Korea
waren ingesteld. Wat dat „aftocht
dékken" wel betekent, hébben de
„Dutchies" vooral in het begin van
1951 aan den lijve ondervonden.
TRAGISCH was het einde van Over
ste Den Ouden op 12 Februari
1951. De oorlogscorrespondent Wim
Dussel, die juist op die dag van een
kort bezoek aart Tokio aan het front
was teruggekeerd schrijft hierover in
z'n boek „Tjot": „lk belde het regi
ment op, maar kon geen verbinding
krijgen. Het was ingesloten. Ik bleef
bellen en eindelijk om half twee in
de nacht hoorde ik een Hollandse
stem. Het was een korporaal. „Blijf
waar u bent", zei hij. „U kunt hier
toch niet komen en het dient nergens
toe. De Overste is dood, alle staf
officieren zijn dood of gewond en het
bataljon is uit elkaar geslagen. Ik weet
niet meer, wie er nog wel en wie er
niet meer leett. Maar we komen naar
het vliegveld toe. Probeer ons op te
vangen. Dat is het enige wat u doen
kunt". Opeens werd alles zwart voor
m'n ogen
J7N1GE TIJD daarna moesten de uit
geputte en toegetakelde Nederlan
ders een heuvel „nemen", waarvan
het behoud beslissend was voor het
jan een gehele divisie. De eerste
keer, voetje voor voetje, bracht de
troep het niet verder dan 50 meterj
van de top. Toch gingen ze de tweef*
keer. Op 35 meter van de top,
schrijft Wim Dussel, moesten ze echt 'J
weer opgeven. De majoor Eékhm n
die overste Den Ouden was opgevolg 11
gaf toen de moeilijkste opdracht 1
z'n leven: „Ga opnieuw en probe J!
het. We kunnen hier niet wijken". Ii ,0
handjevol, met lichtgewonden er
ging toen onder aanvoering van
officieren naar boven. Er was 1
mand, die verwachtte, er nog
levend van terug te zien. Want in
stadium vecht iemand zich dood. D
gooit hij z'n geweer weg, grijpt ei
bajonet en vliegt naar boven. Zei
voelt hij z'n vermoeidheid niet mei
Zo hebben ze toen die top bereikt ie,
En de naam van Nederland hoog g
houden.
Flitsen uit strijd1
in Korea
Op deze pagina vindt men eeii
een plaat met flitsende koppen
boven meer dan drie jaar
nieuws over de Koreaanse oor
log. Uiteraard hebben
slechts een greep kunnen doen
uit de grote hoeveelheid mate
riaal, die ons hierbij ter be- o
schikking stond. Men kan er
uit lezen de grote tegenslagen,
waarmee de troepen van de
Ver. Naties te kampen haddena
de grote vreugde toen er een
ommekeer kwam en de ter- p;
neer geslagenheid, toen de VN
troepen, bij de Mandsjoerijse
grens gekomen, tot benedena
de 38ste breedtegraad werden*
teruggeslagen. De tragedie van o
MacArthur werd niet
vergeten....
