Zege van Nederl. profs meer
dan gewonnen match
Trestige-herstel ran het vaderlands
voetbal tegenover 't buitenland
Enthousiaste Nederl. supporters namen
onze profs op de schouders
7
VRIJDAG 13 MAART 1953
In het Pare des Princes 2-1 zege bevochten op Frankrijk
H
(Van onze speciale verslaggever)
P a r ij s. woon te zeggen) hun brood verdienen, nu eens met
andere ogen en... met een ander gevoel. Elf profs,
'ET MAG WELLICHT voor u, die deze regels zo die men hier niet meer wil hebben, die „verschoppe-
maar op het dode papier ziel staan, over- lingen", bannelingen" en wat al niet meer zijn voor
dreven en bijzond'
eerlijk, die twee
chauvinistisch klinken, maar heel ons voetbalwereldje. Elf profs.
niet, maar die
werd feilloos gecombineerd, er werd
ja, het was wondermooi voetbal. En toen
Bram Appel tien minuten -voor het einde,
zich door de verdediging heenwrong.
vrijwel vlak voor het doel een lage pass
van Timmermans opving, werd het sta
dion bijkans tot de laatste steen toe af
gebroken. Met de buitenkant van zijn
schoen vuurde hij een schot af, dat Ru-
minski niet eens heeft gezien.
Stormachtig naspel
Het bleef 21. Tien minuten over halt
vijf was de wedstrijd afgelopen. Er volg
de een naspel. Honderden stormden he;
veld op; de politie probeerde de invasie
te keren; het was onbegonnen werk.
Een groepje Duitsers, supporters van
de F.C. Köln, speciaal naar Parijs geko-
nen om De Munck te zien. hesen de
.panter" op de schoud'
overal was waar gevaar dreigde. Rinus „r
Sohaaip, een speler, die in 't Gooi lang- zonderlinge stoet, een lachende
raam en sloom was, en van wie men'Munck. Duitsers, die hun tranen
nimmer had gedacht, dat hij de grotemeer de baas konden. Het hele elita
klasse zou bereiken Sohaap demon- tenslotte op de schouders. Depon
streerrie in deze zware periode, waarvan
eliles afhing voor deze ploeg, wat hij als
p-of in enkele jaren heeft geleerd. Hij
leverde tevens het bewijs wat met con
ditietraining en bande leiding kan wor
den bereikt
Klasse-doelpunt van
Saunier
Het doelpunt kon echter niet uitblij
ven. Saw/'er kwam vrij naar voren, na
een an die bliksemsnelle en vlekkeloze
combinaties. De jonige debutant bepaal
de de richting, de hoek waaronder het
Donderdagmiddag in 't grauw- zich nog nooit zo Nederlands hebben gevoeld als op
betonnen stadion Pare des Princes hebben ons won- deze historische (want dat wat het!) middag in desohot moest wordfen gelost En hij schoot,
derlijk ontroerende momenten gegeven. Een dergelijk Franse hoofdstad. formidabel hand en zuiver ge-icht
Zeker, het was maar een heel gewone wedstrijd,
gevoel en daar komen wij rond voor uit -
heeft
buiten bereik
niets met sport uit te staan. En wat wil eigenlijk een welke alleen officieel dan cachet had, omdat de op-
voetbalwedstrijd twee en twintig jongens die ach
ter een bal aanhollen, zo wordt
i schrille kreet ergens
begaan. Nederlanders
met rood-wit-blauw getinte hoeden na
men De Munck (87 kilo!) van de Duit i
sers over. Anderen pakten De Harder.
de kleine Joop de Rubber (wat een voet-
bailer is daaruit gegroeid). Timmermans, j
Vreeken cn alles wat rode shirts droeg. I
Het werd een triomftocht om nimmer te
vergeten daar in het Pare der Princes.
De Fransen verlieten intussen stil het
terrein. Van de tribunes klonk tussen
het gejuich door gefluit voor de verlie
zer. "Het klonk niet prettig. Maar deze
teleurstelling, een nederlaag tegen elf
spelers, die slechts een hoogst enkele
maal elkaar oo het voetbalveld tegen-
komen, was te veel.. Frankrijk heeft een
Frans deslag gekregen en daar is iedereen
volkomen van overtuigd welke het
moeilijk zal kunnen verwerken. En Ne
brengst voor het Rampenfonds was bestemd. Er kwam ce tribunes. Dat was het doelpunt, het herland 0f moeten wij nog altijd blij
altijd gezegd echter voor deze „uitgestotenen" veel meer bij kijken j
met ontroering te maken hebben? Wat wil eigenlijk dan alleen een wedstrijd spelen tegen Frankrijk. Deze halve seconde later les van de grond
een overwinning zeggen op een veld met wat witte
kalklijnen en twee doelen, een doodgewoon voetbal
elf beroepsvoetballers hebben op deze Donderdag
middag tegen het sterkste elftal, dat Frankrijk momen-
veld? Jazeker, er zijn en dat weten we warempel teel op de been kan brengen, alleen en uitsluitend
- veel en veel belangrijker zaken, waarover we voor Nederland gespeeld, omdat zij zich nog altijd
met ontroering kunnen praten en die dat meer dan volbloed Nederlander voelen en ook nog, omdat zij.
waard zijn.
Bekijk deze wedstrijd
misschien juist daardoor, met een onverbeterlijke kop-
i deze elf profs, jongens piaheid, wilden tonen, dat Nederland na alle ramp
die al ettelijke jaren op de velden in Frankrijk met ■raliae resultaten van het officiële Nederlands elftal in
tegen een bal te trappen (om het nog eens heel ge- de laatste jaren, warempel nog wel kan voetballen.
w,j. Wel, ik geloof, dat u wa„~ De Kubb=r Sd te trekken met
zelfde zou hebben ondervonden als zijn gezicht. Van Geen liet het hoofd
wij op het ogenblik, dat de elf spelers zakken. De Munck. de weergaloze
in rood shirt en witte broek uit ie •■'«'«te panter" .stond te knipperen met
z n ogen. Het Wilhelmus werd voor hen
diepe catacomben het veld option- L„peeld. Enkelen hadden da', nog nooit
men. Of was het misschien al daar- i meegemaakt.
voor geweest? Bij het afroepen van Voor de eerste maal stonden zij als
de nomen der spelers? Het stadion honden'op h5 veld'ïfetTo™
laten we zeggen het Nederlandseeen voetbalwedstrijd, niet voor een ge
woon partijtje. Op dat ogeenblik moeten
zij zich hebben gevoeld als soldaten, die
op het punt staan het gevecht te worden
ingestuurd met slechts een enkele op
dracht: ..Overwinnen". De Nederlandse
ambassadeur kwam het veld op. Bram
Appel stelde zijn mannen voor, dezelfde
Appel, die vier uren tevoren zich met
zijn spelers had teruggetrokken om de
tactiek te bespreken, die ons Woensdag
avond, toch wel min of meer beduusd
geworden door de belangstelling, die bin
nen enkele dagen proporties had aange
nomen welke niemand ooit had verwacht,
wat stilletjes had gezegd. „Maak het niet
te erg met ons als we mochten verlic-
legioen juichte luidruchtig bij elke
naam, zwaaide met vlaggen en oran
je-doeken. Op de tribunes werden
hier en daar parasols in de oranje
kleuren opgestoken. Men zong het
oude strijdlied, dat we nog niet meer
zo uitbundig hadden gehoord als in
de goede oude tijd, toen „we naar
Rome gingen". Het was slechts een
kille proloog bij hetgeen er volgde.
Oorverdovend gejuich
Het was drie seconden voor drieën
toen Aippel op het veld versoheen, achter
hem de andere spelers. Het stadion braV
in een oorverdovend gejuich los, er
werden namen geschreeuwd, gezwaaid.
Ietwat onthutst keken de spelers naar
de tribunes. Van der Hart zwaaide naar
bekenden, oude vrienden uit het vader
land. De Harder en Tiimimermans schud
den handen met mensen, die zij mis
schien nog nooit in hun leven hadden
gezien, maar die uit hun land kwamen.
THEO TIMMERMANS
nam het initiatief tot de match..
De spelers sitelden zich op. Het werd
Stil in het stadion, doodstil. In het midden
van het veld stond een Frans militair
muziekcorps opgesteld (o, wat hadden
graag de Koninklijke Militaire Kapel
daar willen zien staan. Maar die kon (of
mocht?) op het laatste ogenblik niet)
Links stonden de Nederlanders, rechts
de Fransen in offoiiële nationale shirts.
Daar klonken de tonen van het Wilhel
mus, langzaam en plechtig. Eerst wat
zacht, daarna steeds harder cn tenslotte
uit volle borst zong het legioen de
nationale hymne mee.
Op het veld gebeurde er iets- Het was
bijna niet te zien, maar iedereen voelde
het bij intuïtie. De Nederlandse spelers
strekten zich, stram stonden zij. Op en
kele gezichten was het op een gegeven
moment duidelijk te zien, wat zij nu wel
meemaakten.
Enorme belangstelling
kelen. Wat schuchter en wat onwennig
waren de spelers eerst geweest toen zij
werden omzwermd door een gigantisch
leger journalisten, vooral Nederlanders
natuurlijk. Toen daarna de Franse bla
den met extra-edities verschenen, en
zelfs France Soir met een editie met
foto's van de watersnood en pal daar
naast een fotomontage van de elf profs,
die zich geheel bereidwillig hadden ge
geven om hun vaderland in de nood te
helpen. En boven een kolommenlange
voorbeschouwing de angstaanjagende
kop: Een nederlaag zou voor Frankrijk
de grootste teleurstelling zijn, ooit on
dervonden in de voetbalhistorie
Zingende Nederlanders
De elf jongens groeiden in hun eigen
gevoelens. Meer Frans dan Nederlands
waren zij in het hotel „Terminus" aan
de Rue St. Lazare gekomen. Als Neder
landers tot in alle vezels kwamen zij
op het veld. De Kubber. Vreeken. Schaap,
v. d. Hart, allen was het zo vreemd te
moede, toen zij Woensdagmorgen hoor
den van die ruim vierhonderd landge
note, die zingend en zwaaiend met het
rood wit blauw over de Rue de la
Fayette opmarcheerden, toen zij uit de
mond van dr Hans Tetzner hoorden, dat
Prins Bernhard alles in het werk zou
stellen om hen ook naar Nederland te
laten komen en dat Z.K.H. helaas op het
laatst
tzig
z\jn
bu de wedstrijd in het Pare des Pi
Overal rood-wit-blauw
nummerborden er reeds uren voor de
aanvang geparkeerd stonden. Van alle
kanten stroomden dc Nederlanders toe.
Er moeten er wel tegen de tienduizend
zijn geweest. Overal zag men het rood
wit blauw en de oranjekleuren. Een po
litieagent zei ons bij de ingang: "Ik ge
loof nu toch werkelijk dat uw landge
noten gaan winnen Ik gun het ze. Maar
ons elftal is vreselijk sterk".
We kwamen in het stadion. Voor de
wedstrijd wel te verstaan en we hoopten
dat de politieman gelijk mocht krijgen
Maar we vreesden anders Want Frank
rijk had zijn beste krachten gemobili
seerd, een verdediging om koud van te
worden, een middenlinie met de onmo-
In deze fraaie stijl zweefde de
„zwarte panter", zoals hij in
zijn Keulse club wordt ge
noemd, Frans de Munck, giste
ren talloze keren door de lucht
i even zovele malen welhaast
onhoudbare schoten tc keren.
Het is niet te veel gezegd, wan-
•r wordt opgemerkt dat hij
het Nederlands professional
team voor een nederlaag heeft
behoed.
gelijk geraffineerde halfbloed Penv
de spil zonder-weerga Jonquet. En
daarvoor een aanval met een bijkans
duivels slimme rechtervleugel: de Pool
Kopa en de Hongaar Ujlaki. En dan de
jonge Saunier, een speler met een dode
lijk schot en razendsnel.
We hadden dezelfde vrees als Appel.
Immers niet voor niets had de aanvoer-
dit Nederlandse elftal waarom
we het nu met zo zeggen? er
op gehamerd, dat de verdedi
ging het hele tere punt was. Vandaar
ook. dat hij had bevolen het eerste half
alles op de verdediging te gooien.
Verdedigen en nog eens verdedigen. Het
Franse stormlopen te bre
Zou het mis gaan
Tien seconden over drie gaf Van Geen
2 eerste U-ap tegen de bail. Het grote
iel was begonnen. Het stadion juichte,
het legioen nog harder.
eerste minuten hebben wij doods-
en uitgestaan. Ook daarvoor ko-
wij eerlijk uit. Het scheen mis t'
lopen met deze Nederlandse ploeg, dii
eigenlijk nog zo heel weinig, goed be
schouwd helemaal niet op elkaar was
nigeepceld En dan dat Franse team, stuk den
oor stuk klasse-spele.s, die elkaar door
in door kenden. Dit Franse product ging
vaar- voren met a-He Zuidelijke energie,
iie het kon opbrengen. Wat dat betekent
behoeven wij u niet te vertellen
zeggen-..het zijn maar die profs"
heeft in Pariis iets gepresteerd, wat on
vergetelijk zal blijven, niet voor hen
alleen, maar voor heel Nederland. Mis
schien voor ons land nog meer.
Maus Gatsonides. die de rallye van
Monte Carlo heeft gewonnen, zal deel
de rallye van Groot-Brit-
tannië. die van 23 tot 29 Maart wordt ge
houden.
Voor de eerste divisie van de En
gelse league won Tottenham gisteren
me- 5—2 van Derby Coun'y.
De Belg Deryckc heeft de 3e étappe
in de ronde van Algiers
Lauredi (Fr.> leidt nog steeds
klassement. Wim van Est s:a«
panter" was de geliefkoosde
bijinaetm. die men De Munck had ge ge.
ven, toen hij nog in het doel stond van
Sittardise Boys. De Munck was nog steeds
de ..panter" gebleven. Met een sprong,
zo katachtig en zo raizend snel, dat het
bijna niet was te zien. dook hij
bedreigde hoek. Met de vingertoppen
duwde hij de bal uit zijn koers. Het ge
vaar was afgewend.
Spanning on draaglijk
Nederland Meld vod. Het half
bijna om en nog steeds was Frankrijk
niet tot doelpunten gekomen De span
ning was bijna ondraaglijk. De schorre
stem door de luidsprekers, due een ze
kere monsieur tjC Sabre opriep onmid
dellijk naar zijn bureau te komen", ver
brak de spanning een moment Er werd
gelachen om die monsieur Sabre, die,
als iik-weet-ndet hoeveel anderen het
kantoor het kantoor had gelaten.
Tien minuten voor de rust kwam de
eerste slag. Saunier, de schutter par ex
cellence, kreeg de bal, naar onze smaak
in buitenspelpositie. Doch de Luxem
burgse scheidsrechter, een heel matige
arbiter voor deze wedstrijd, die toen al
was uitgegroeid tot een interland-ont
moeting waarbij voor beide zijden het
prestige op het spel stond, zag niets en
nog minder de beide Franse grensrech
ters. De Munck trachtte nog door een
bliksemsnelle uitloop de zaak te redden.
Het had geen zin meer Heel kalm om
speelde, de jonge Fransman de „zwarte
panter", heel bedaard legde hij de bal
in het doel. Het protest van Appel haal
de geen zier uit. Dè eerste slag en een
grote tegenslag voor de elf Nederlandei's.
Verdedigen was het motto in deze eer
ste helft voor Nederland geweest. Na de
rust was het „aanvallen". Prachtig voet
bal hadden we in die eerste helft gezien,
weergaloos knap, met brillant spel van
Rijvers, De Harder en Timmermans, die
soms combinaties op stapel zetten, die, -o- - -
wij in ons voetbal nog nimmer hebben naar luidruchtigheid zweemde, aftrok, en de elf haantjes met geboge
gezien. Het was alles nog matig bij het-}wofd vejd verlieten, legde Nederland beslag op het stadion! Op de
SIWe"u"l?ndgMUntVCTSlm gaan schrij- j tribunls brachten duizenden, met vlaggetjes aaneen gerijd tot ien masstej
ven over de techniek van deze ploeg.rood-wit-blauw blok, een ovatie aan de ploeg, die in anderhalf uur Jel
Daar kan Nederland nooit aan tippen, i zuidelijk voetbal het Franse nationale team had geslagen. En op het veld
nochCeen verwiyTis5 HeTgaaf nu eerunaai dromden honderden samen rond de elf roodhemden, werden De Munck cn
niet met amateurs, die trainen voor hun! Van der Hart in triomf weggedragen, kwamen De Harder en Van Geen
plezier en er ook voor spelen. Zo ten-^anden en ,-uimte tekort om handtekeningen uit te delen, en buitelden
mM?aerTrziehnigValtüdvoor mijn ogen 1 R'Jvers en Timmermans door de massa heen in 'n uitbundige vreugderoes.
die rush van Bertus de Harder. Hij krees' Minuten lang daverden over de Parijse westrand Nederlandse liederen.
pass ergensjjp het m^ddenveld^GW- j Qeen zege van enjg na-oorlogs oranjeteam werd zo bejubeld als deze 2I
'a?i de watersnood-match.
Na afloop van de wedstrijd stormde een juichende Nederlandse kolonie
het veld op om haar spelers voor dit glorieuze wapenfeit op de schou
ders te tillen. Van links naar rechts Kees Rijvers, Theo Timmermans
iets op de achtergrond), Arie de Vroet, Cor van der Hart en de aan
voerder der triomfators, Bram Appel.
Het leek op „We gaan naai Rome"
Bertus de Harder zorgde voor de gelijk
maker en Bram Appel voor de
overwinning
(Telefonisch van een speciale verslaggever)
PARIJS, Donderdag.
HET PARC DES PRINCES was van ons! Terwijl het Franse voetbal
legioen, een nadrukkelijke afkeer demonstrerend van alles wat maar
kwam toelopen,
speelde toen de bal ee
voor hem uit en verhoogde meteen
snelheid zo, dat de Fransman er finaal
werd uitgelopen. Ik zal nooit vergeten
het ogenblik waarop rechtshalf Penverne
een schot loste laag in de hoek en de
plotselinge uitval van De Munck. Hij
bleef liggen: wij dachten „een doelpunt".
Maar de donkere doelman vati Köln
kwam overeind, de bal in de handen.
Bertus wachtte,
meter of Jwintig
J I rpiEN MINUTEN
De gelijkmaker
Er was geen Frans overwicht meer,
er was geen spel meer van kat-en-muis
Het leek er niet meer op. Wat een spel
van deze jongens, van deze spelers, die
het verschrikkelijke tempo bleven vol
gen en volhouden alsof het heel alle
daags was. En toen de gelijkmaker. Na
een kwartier de voorzet van Rijvers
dwars door de beroemde Franse defensie.
Drie Nederlanders rolden als een tank
linie door naar het doel. De Harder was
juist iets vlugger dan doelman Ruminski.
De bal lag in het net, De Harder ook.
Er waren fotografen achter het Franse
doel. die zichzelf helemaal vergaten. Zij
worstelden zich onder het doelnet door
en hesen De Harder op de schouders.
Bertus de Harder. 33 jaar, een speler,
jaar geleden te oud werd gev
het Nederlands elftal,
Het was ontstellend, de wedstrijd
scheen er een te worden van het kat-
en-muis soort. De listige Hongaar
Ujiaki huppelde na drie minuten al
als een balletmeester door de Neder
landse defensie. Ho, waar was Arie
de Vroet dan? De ex-Feijenoorder
stond inderdaad bij de Hongaar, maar
hy stond er ook weer niet. Althans
voor Ujlaki, die langs hem heen ging
alsof De Vroet lucht was. Spil v. d.
Hart redde ten koste van een hoek
schop. Kopa en Ujlaki goochelden 't
ene kunststukje na het andere; Sau
nier begon zichzelf „in te schieten"
met enkele proefschoten. Appel trok
zich geheel terug in de defensie.
Timmermans was meer achter dan in
de aanval te vinden. De druk van de
Fransen groeide. De halfbloed Pen
verne stond bijkans in het doelge
bied. Het scheen finaal mis te gaan.
Van de Hart leek zo onzeker. De
Vroet kon het bijkans niet bolwerken
tegen die twee ..duivels" voor hem.
Appel commandeerde nog meer hulp:
alleen Van Geen bleef nog van de aan
val over. Maar de aanvallen wercen af
geslagen, soms op het nippertje. Er was
in diic hachelijke periode één spelen, die
ongelofelijk veel wérk heeft verzet, die,
bleek gezicht op de schouders.
Dat doelpunt prikkelde de strijdlust
nog heviger. V. ei. Hart was bijkans niet
meer te passeren; Vreeken, een voetbal
ler, die in Nantes voor zowat alle plaat
sen wordt gebruikt, remde aanval na
aanval. Er werd haarzuiver geplaatst, er
de speeltijd rest-1 maakte. Theo Timmermans, de initiatief-
ten nog toen rechtsbuiten Bram Ap- nemer van deze spectaculairste van alle
pel met een strak schot de bal door een Frankrijk—-Nederland-ontmoetingen, had,
bres in de Franse defensie joeg en daar- terwijl de vermaarde Franse stopperspil
mede de overwinning tot een zekerheid! Jonquet door een snelle beweging
Dit is het moment, waarop de Franse midvöor Saunier aan Frankrijk
de leiding geeft. Saunier tikte naar Kopa; die weer terug naar Saunier,
welke laatste doorliep en volgens Arie de Vroet, die zichtbaar
appelleert, in buitenspelpositie de bal in het verlaten doel schiet
Het is 10 voer Frankrijk.
Bram Appel heeft de bal van Timmermans (niet zichtbaar) ontvangen
en scoort onhoudbaar in de verste hoek het winnende doelpunt. (12).
Nederland heeft gewonnen!
Kees Rijvers uit positie was gespeeld, de
bal ineens doorgetikt. Rechtsback Gia
nessi maakte nog een vertwijfelde sprong
zijwaarts, doch met deze beweging viel
de kloof niet te overbruggen. Appel
reageerde zo snel en de kogel was
zo'n groot kaliber, dat het falen
keeper Ruminski niet de minste smet
werpt op zijn blazoen. Maar Nederlana
had de leiding! Nooit zün de oden
dc leeuw in zijn hemd cn het strijdlied
„Hup Holland hup" geestdriftiger gezon
gen dan op dat moment!
Het spel in de tweede helft gaf overi
gens ook alle aanleiding daartoe Want
nadat de jonge Franse midvoor Saunier
vijf minuten na de rust een magnifieke
combinatie van de rechtervleugel Kopa
Ujlaki had besloten met een mistrap vlak
voor het doel en pal daarna de Franse
linkerwing een corner had kunnen for
ceren, was plotseling een volslagen ouder-
wets Nederlands kwartier begonnen, dat
in de elfde minuut bekroond werd met
een doelpunt van De Harder en. dat
bleef voortduren, ook toen elke klok aan.
gaf, dat wij al ver over dat kwartier
Vuurwerk van Rijvers
J~^IE NEDERLANDSE periode begon
met een sensationele spurt tussen
De Harder cn linksback Gianessi. De
Hagenaar, nog kaler geworden in zijn vier
Franse jaren, startte na een verre trap
van linkshalf De Kubber zo vlu$, dat hp
op topsnelheid lag, toen Gianessi in „zijn
tweede" moest overschakelen. De bal
scheen De Harder vleugelen te gever,
Hij spurtte door, richtte, schoot. naast!
Maax meteen sloeg de Nederlandse voor
linie opnieuw toe. Rechtshalf Schaap
waagde een schot. Corner legen Frank
rijk. Jonquet kon het leder wegwerken,
doch opnieuw drongen onze jongens op.
Timmermans en Rijvers vlochten een
combinatie, waarop pas de vierde Frans-
die trachtte in tp grijpen, enige vat
g. Maar "ver kreèg hij de bal met
weg, want de toestormende linkshalf De
Kuober was sneller. Al mistte diens schot
nog de juiste richting, het luidde toch
de gelijkmaker in. Want de uittrap van
Runinski kon zó uitgemeten niet zijn of
Schaap was de Franse linksbinnen Gar-
dien te handig. Hij centerde naar Rijvers,
die langs de rechterzplijn een spetterena
stukje vuurwerk weggaf, en vervolgens
voorzette. Drie Nederlanders en drie
Fransen dromden voor het doel samen,
een hete schermutseling ontspon zich en
vond haar bekroning in een beheerst
tikje van De Harder, buiten bereik van
Ruminski! Daarmee was de Franse voor
sprong, tien minuten voor de rust tot
stand gekomen, genivelleerd.
Niet in het delensiei
spijkerden een brokje samenspel in el
kaar, dat nieuw applaus wekte. De Vroet
kwam een vrije trap nemen en De Har
der zette in een flitsend duel Gianessi
aan de kant om met een voorzet opnieuw
verwarring te zaaien voor de Franse
Daar waren als intermezzi wel is waar
een staaltje fantastisch solospel van
Ujlaki, gevolgd door een kopbal van Sau
nier, door De Munck meesterlijk tot hoek.
schop verwerkt, en een venijnig laag
schot van Ujlaki, maar Nederland ging
niet verdedigen. Van Geen gaf het voor
beeld en waagde twee schoten. Appel
joeg de bal van dichtbij net over, De
Harder construeerde een werkstuk, dat
slechts ontijdig werd afgebroken door
een struikeling en vervolgens lieten Rij
vers, De Harder en Van Geen hun com
binatie bewonderen, die alle kenmerken
droeg van een meesterwerk. Zo viel Ne
derland aan, zo vocht deze ploeg zich
naar de overwinning, die zoals gezegd
in de 35ste minuut met Appels voltreffer
een feit werd.
In een slotoffensief drongen de
Fransen nog sterk op en kreeg De
Munck nog kopballen van Kopa en
Gardien te verwerken, maar onder de
hete aanmoedigingen van het eigen
legioen hield de ploeg stand tot het
slotsignaal van de referee ook het
sein was voor een apotheose, die wel
licht nog nooit een Nederlands elftal
in het buitenland ten deel is gevallen.
(Zie vervolg pag. 9)
Abe Lenstra brengt
rapport uit
Op de perstribune van het Pare
des Princes ontdekten wp gister
middag een nieuw gezicht; Abe
Lenstra. Hij had als aanvoerder
van het Nederlands elftal opdracht
van de technische en keuze-com
missie ran de K.N.V.B. om een
verslag te rnaken van deze ont
moeting. Het ligt namelijk in de
bedoe ing, dat Abe Lenstra in de
eerstvolgende bijeenkomst van de
T.C. en K.C. een verhandeling
over deze wedstrijd houdt en rijn
inzichten aan de commissie-leden,
van u'ie de heren G. Kruyver. H
P. Hoollcom en ir H. B. L. Dénts
eveneens aanwezig waren, mede
deelt.
Dat de T.C. en K.C. trouwens
nieuwe wegen inslaan, moge ook
blaken uit het feit. dat het de be
doeling is, dat .-ibe Lenstra als
aanvoerder in het vervolg aan-
iverig is op de vergadering van de
K.C., umarin he: Nederlands elftal
wordt samengesteld en btf deze
keuze zijn advies kan uitbrengen.
