Amerika vraagt niet naar beginselen slechts naar het nut maar Nieuwe wereld feitelijk met lege handen tegenover het communisme .Typisch Engelse manieren. Sturm- und Drangperiode brengt onrust in Irak Nieuwe klasse begint zich naar voren te werken NIEUWE LEIDSCHE COUBANT 3 WOENSDAG 10 DECEMBER 1952 Programma, titel of diploma niet belangrijk (Van onze redacteur voor soc. zaken) tussen vele dingen, die in Amerika zo anders zijn dan DE NEDERLANDER, die de Ver. Staten bezoekt, ziet bij ons. Het ging als met de kaleidoscoop uit onze daar veel, dat hem in 't begin volkomen onbe- kinderjaren. De veelkleurige stukjes glas, die schijn- grijpelijk voorkomt. De Amerikaan, die West-Europa baar zonder enig verband in deze wonderkijker zijn „doet", heeft van zijn kant trouwens dezelfde erva- opgehoopt, schikken zich na een draai aan het instru- ring. De raadselachtige dingen, die we in Amerika ment plotseling tot een zinvolle figuur. We zullen zagen, liggen op geheel verschillende terreinen en trachten hetzelfde te doen met enkele van de veel- aanvankelijk schijnt het onmogelijk hierin een „grote kleurige facetten uit het Amerikaanse leven. Maar als lijn" te ontdekken, die tegemoet komt aan de mense- een ander de kaleidoscoop overneemt en op zijn wijze lijke harstocht, die zo oud is als de wereld, om de de kijker hanteert, ontstaat misschien een geheel dingen te verklaren, te etiketteren en te schikken in andere figuur. Zo is het ook hier mogelijk, dat een systeem. ander uit dezelfde feiten geheel verschillende con- Maar als men wat langer de gast van Uncle Sam clusies trekt. Wij kunnen u slechts iets vertellen over is geweest, blijkt er toch wel enig verband te bestaan wat wij zagen of meenden te zien. We doen een willekeurige greep uit het overvloedige materiaal. En we beginnen maar met de presi dentsverkiezingen, een nationale ge beurtenis van de eerste orde -waarbij verschillende typische trekken de Amerikaanse samenleving zich vertoond hebben. De C.I.O., de Amerikaanse vakcentrale met 6.000.000 leden, die zich tot dusver op politiek gebied steeds strikt neutraal had getoond, meende zich nu te mc uitspreken vóór een van de twee didaten. De beruchte Taft-Hartley speelde een belangrijke rol bij deze v Het kader van de C.I.O. boog zich niet over uitvoerige beginselprogramma'! van beide partijen bij het maken van eer keus. De heren Eisenhower en Steven son werden uitgenodigd eens te komen vertellen, wat zij op sociaal-economisch gebied van plan waren, els ze het Witte Huis zouden betrekken. Beide candidaten gaven aan de uitnodiging gehoor en naar te voorzien was, Stevenson won het pleit. Trouwens, vrijwel het hele Amerikaan se kiezersvolk heeft zich bij zijn keus laten leiden door wat de beide candi daten tijdens de daarom zo belang rijke verkiezingscampagne hebben ge zegd en beloofd. Diploma waardeloos Tijdens onze terugreis ontmoetten aan boord een jonge, Nederlandse in genieur met een Delfts diploma, man had een betrekking in Amerika aanvaard en zou zijn vrouw laten over komen als hij een beetje geacclimati seerd was. Maar nu ging hij teleurge steld terug. Want in. Amerika geeft zelfs een di ploma van een deu beste technische ho gescholen ter wereld een jonge ingenieur niet het recht op een eigen werkkamer in het hoofdgebouw en een aanvangs salaris, dat veel hoger ligt dan het loon van een geschoolde arbeider. Hij moet de overall aantrekken en in de fabriek be wijzen wat hij waard is; bewijzen ook dat zijn theoretische kennis hem ook in de practijk tot een waardevolle kracht maakt. Een papiertje, van welke instel ling ook, en een academische titel, hoe welluidend ook, is op zichzelf van nul en gener waarde. Dat is voor een Nederlander, opge voed in eerbied voor academische titels, moeilijk te verwerken. En de Duitsers, voor wie een „Herr Doktor" zo iets als een halfgod is, vonden dat de wereld hier op zijn kop staat. Vooral omdat in Amerika zelfs een „Herr Professor" maar een heel gewoon mannetje is. Professor likte ijsje We traden het etablissement van een kapper binnen te Madison, waar het ge weldige complex van de Universiteit van Wisconsin is gevestigd. De gebouwen en terreinen beslaan een oppervlakfe van ongeveer 12 km en er zijn zo 'n 12.000 studenten ingeschreven. In de salon zat, bladerend in een oud nummer van Time, een man, gekleed in de allesbehalve aesthetische dracht van vele Amerikanen tijdens.de hitte golf-periode: te korte vlekkerige blauw- linnen broek, wit hemd los over deze broek heenslobberend, sokken in oog verblindende kleuren en witte gym schoenen. Bovendien was hij gewapend tegen de hitte met een ijshoorn van for midabele afmeting, die hij ijverig be- likte. Vraag: wat is dit voor een man? De „housekeper" van één der grote studentenhuizen? Een mon- ieur van het universitaire obser vatorium? Of een broer van de kapper, die even is komen binnen lopen? Nee, het is een hoogleraar in de juridische faculteit, die hier genietend van z'n ijsje op zijn beurt zit te wachten. En de man, die gisteren achter de bar stond te tappen voor de dorstige kelen van de studenten op de zomercursus voor de vakbeweging, was professor in de economie, gepromoveerd aan drie Ame rikaanse universiteiten. Als dit tafereel zich afspeelde in Utrechtse kapperswinkel zou vermoede lijk de hele Academische Senaat te pas komen, want hoewel er sedert de dagen <Jat Nicolaas Beets door de straten van de Domstad schreed de professorale waardigheid wel enigszins is verminderd, zou dit toch wel wat al te veel goede zijn. Ook kunnen we ons prof. mr W. F. de Gaay Fortman, hoe democratisch hij ook zijn mag, niet op de katheder voorstellen, gekleed in een hemd met het onder schrift: „Wordt lid van de Chr. Metaal- bewerkersbond". Niemand keek er ech ter vreemd van op, toen op de „sum- merschool" in Madison een der docenten een dergelijke» propagandaleus voor de „Union of Autoworkers C. I. O.", op borst en rug bleek te dragen. Dominee rookt niet Richten we thans onze blik op enige kanten van het kerkelijk leven. In land bestaat een indeling van dominees in twee groepen, die hoewel noch offi cieel erkend, noch wetenschappelijk ge fundeerd, toch door de goegemeente da gelijks wordt gebruikt. Een dominee is „zwaar" of hij is „licht". En tot welke groep een bepaalde pre dikheer nu gerekend moet worden, mag zich al een weinig in zijn kledij weer spiegelen, in de eerste plaats wordt dat toch beoordeeld aan de hand van de leerstukken, die hij aanhangt en de pre ken, die hij houdt. Maar in sommige kerken in Ame rika zouden de gemeenteleden wel licht verontwaardigd hun hoofd schudden over een Hollands predi kant, die hier tot de zeer zwaren kon worden gerekend. Zij zouden dat ze ker doen als deze dominee op de kerkeraadsvergadering zich zou hul de eeht-Amerikaanse philosophic va: pragmatisme, zoals dit werd geformu leerd door William James (1842'1910) en zijn discipelen. James sprak uit, dat alleen feiten betekenis zijn en niet vooropgezette be ginselen. Men moet niet eerst een theo rie opstellen en van. die basis uit gaan redeneren, maar men moet beginnen bi" de practük van de verschijnselen en dan vragen: Hoe kan ik hieruit nu een theo- opbouwen, die het grootste practische t heeft? Het doen gaat bij James dus n het denken vooraf en de nuttigheid de allesbeslissende factor. Ligt Amerika ook al achter het IJzeren Gordijn? Nee u ziet hier alleen maar Manhatten door de staalconstructie van Brooklyn Bridge. Hoe ver dit gaat, blijkt uit de de finitie, die hij geeft van de waar heid: „Waar is wat zichzelf door zijn practisch-nuttige gevolgen als waar heid bewijst"'. Ook op godsdienstig gebied wil hij de waarheid met de nuttigheid vereenzelvigen. Heel duidelijk blijkt hier wel het gro te gevaar, dat schuilt in deze wijsgerige kristallatie van de Amerikaanse levens houding, die in vele practische gevallen niettemin zo sympathiek aandoet. Ieder, die het aangrijpende boek „1984" in George Orwell heeft gelezen, weet hoe in de door hem getekende, satanische maatschappij van de toekomst als waar heid wordt beschouwd, wat zich als nut- oor de Staat bewijst. Hij wil hier kennelijk tekenen tot welke verschrik kelijke gevolgen het stelsel van het com munistische collectivisme leidt, maar ir vezen bereidt dit pragmatisme, deze leer ■an de nuttigheid, de weg voor de in dit boek met schrille kleuren getekende si tuatie. Het bereidt de weg in die zin, cf^t de waarheid op elk gebied problematisch wordt gesteld en als de democratie kelt en er slechts één instantie is, deze tevens dat nuttige als waarheid kan de creteren. Het is dan ook alleen de de len in de damp-van eveneens zeer zware sigaren, of als hij op een re ceptie een'cocktail zou accepteren. Want een orthodoxe dominee heeft vrij veel speelruimte wat betreft zijn dogmatische inzichten, maar hij be hoort niet te roken, niet te drinken en niet te dansen. in de kerk als geheel zien we een zelfde neiging tot veruitwending. Wan neer bloeit een gemeente? Als er veel bazars worden gehouden, als het leven in de mannen-, vrouwen- en jeugdclubs bloeit en als de acties voor goede doel einden elkaar in snel tempo opvolgen. Soms krijgt men de indruk, dat de kerk meer als een Chr. sociaal instituut wordt gezien, dan als een geloofsge meenschap. Dit geldt echter niet voor de Chr. Reformed Church, die in' sterke mate het karakter van de Nederlandse Chr. Geref. Kerk uit de tweede helft van de vorige eeuw behouden heeft. De daad telt In alle bovengenoemde voorbeelden komt een karaktertrek van het Ameri kaanse volk duidelijk naar voren: het geringe respect voor beginselen, achter gronden, theorieën, en de grote waarde die wordt gehecht aan het handelen, n de onmiddellijke daad. Niet wat een partij of een man voor te staan, te belijden of te kunnen is van belang, maar wat de partij, de organisatie of de man werkelijk doet. Een program, een titel of een d ma op zichzelf zijn waardeloos, e als traditioneel-corrccte omgangs vormen of kledij. Het gaat maai de wezenlijke nuttigheid of waarde, die wordt bewezen door de practijk van elke dag. Waarschijnlijk vinden we hierin ts terug van de levenshouding der pio- ers, die zich weerspiegelt in het ka rakter van dit jonge volk. Ook voor de emigrant, die zich zonder enig bezit be halve zijn werkkracht in het Oosten ves tigde of voor de pionier, die naar hel wilde Westen trok, telde slechts wat hij presteerde en niet wat hij meende te kunnen en met schone theorieën kwan: hij er niet. „De lafaards gingen niet, de zwakke lingen stierven langs de weg", zo zegt men nog in het Westen. De harden, de mannen van de daad bleven over plantten iets van him geest over in Wat is waarheid Deze levensbeschouwing wordt door de Amerikanen niet alleen in de prac tijk beoefend, maar is ook vastgelegd in mocratie, die de verwoestende gevolgen van deze leer voor het maatschappelijk en geestelijk leven nog in toom houdt. Met lege handen Men voelt dan ook steeds meer in mige Amerikaanse kringen, dat me de strijd tegen het communisme feitelijk met lege handen staat. Het communisme is een krachtige ideologie: het kan daar om bestaan los van de toestand in een communistisch geregeerd land en zelfs ondanks het feit, dat deze situatie ge heel in tegenspraak schijnt te zijn met het idealistische karakter van deze ideo logie. Het kan dit, omdat het de moder ne mens iets geeft, waaraan hij zo behoefte heeft: een ideetal en een komstverwachting. Amerika kan hier geen ideologie die beter is, tegenover stellen en kan dit te minder naarmate het zich verder i wijdert van de Kruisbanier en van leer van Christus, die spreekt over toekomstverwachting van Zijn Rijk van de gerechtigheid van dat Rijk, die alleen het leven van een volk in deze wereld verhogen kan. Wat Amerika kan doen in zijn strijd tegen het communisme is alleen het laten zien van de „American way of life", van de Amerikaanse democratie de Amerikaanse levenswijze. Het spreekt hierover in de radio-uitzendingen de communistische landen, het laat zijn hoge levensstandaard zien aan de teams die de V.S. bezoeken. In wezen wil het ook hier weer bewijzen, dat de demo cratie de waarheid is, omdat deze i: practijk bewijst het grootste nut af te werpen voor het volk. En zo staat het in de „koude oorlog" met zeer onvoldoende wapenen tegenover een tot de tanden gewapende tegenstander. Gelukkig zijn er ook in Amerika Chris tenen, die een open oog hebben voor dit dreigende gevaar. Er zijn de eerste ritse- liDgen van een beweging, die duidelijk stelt, dat alleen het Kruis het kan op- nen tegen de sikkel en de hamer; dat hogerefc geestelijke waarden te ver dedigen zón dan de Amerikaanse levens wijze en dat deze waarden alleen met geestelijke wapenen verdedigd kunnen worden. Het is zeer te hopen, dat deze beweging vat zal weten te krijgen op de ziel van het Amerikaanse volk. Want dit volk heeft vele goede eigenschappen en geweldige moge lijkheden. De historie heeft het be- (Van onze Loodense correspondent) MENIG Engelsman gelooft, dat alleen buitenlanders man leren hebben Misschien kom.; dit door het feit. dai de Brit nooit de hand van een dame kust, of een vrouw alleen de diensten van een ander dringerig of onhoffelijk willen zijn gemoeid, wordt het woordje ..please" gebruikt. Voor loketten Met deze paar zinnen is de spijker alleen herkennen aan het feit. dat hij z'n kleingeld uit een porte- voorschijn haalt (de En- of ondergrondse behoeft men bijna nooit te vragen, of er nog een zitplaats vrij is. Reeds bij het naderen van een reiziger schuiven de Engelsen kunnen de andere passagiers in, of verwij- bijzonder op het gebied derei zwijgend de bagage, :aast hen staat. da; me lliam de laatste hem het gelsman draagt het los op zak), voorbeeld heeft gegeven Hoe het tevens door he. weglaten var ook zij, de in Engeland verblijvende kleine beleefdheidsfrase, bui'.enlender is het niet met deze opvatting eens. Als hij lang genoeg In Albion -voont. komt hij steeds meer tot de conclusie, dat vreemde lingen veel leren, in 't van de wellevendheid. Hoffelijkheid is in Engeland kunst, die zich minder door woorden ia-n,s dan door handelingen ul'drukt. Zelfs zwijgen kan in vele gevallen van goede manieren getuigen. Wie hui chelt, tenzij hij dit natuurlijk zó goed doet. dat niemand er lets van merkt, wordt er direct van verdacht de zgn. „Blarney Stone" in Ierland gekust te hebben. Volgens een algemeen in Engeland bekend zijnde sage ver leent deze steen iemand de „gave" om aaiepoes te spelen en een ander stroop om de monJ te smeren. Tijdens het thee drinken een kunst, die men alileen In het Ver enigd Koninkrijk verstaat wordt de gast gewoonlijk slecht, één keer gevraagd of hij nog in bus.-en kan men de buitenlander precies op de kop geslagen. Achter een schijnbaar ondoordringbaar gor dijn verbergen de Britten een natuur lijke schuwheid. Ze houden hun privé-leven angstvallig voor de bui tenstaander verborgen en hebben er ook geen behoe£;e aan tal dat van endoren binnen te irdngen. In het Engelse politieke leven houdt men er wel bijzonder hoffelijke ma nieren op n-a. Als een Lagerhuislid HH z'n eerste parlementaire redevoering welke houdt, dan kan men er altijd zeker van zijn, dat één van z'n politieke vijanden hem na afloop in 't open baar zal feliciteren. En elke minister, die door een volksvertegenwoordiger om serieuze redenen geïnterrumpeerd wordt, zal gaan zitten, totdat de ander is uitgesproken. Een pe -*"-onlijke aanval op een -.egenstander wordt gedurende de ver kiezingsstrijd als een staaltje van zeer slechte smaak gezien. Heel vaak komt het voor, dat de ene candidaat de goede eigenschappen van een andere 'staat te loven. „Jammer is alleen", zo wordt hier dan meestal aan toegevoegd, ..dat mr X een ver keerde politiek nastreeft Londense cocktail volgend kopje wenst. Zegt hij „No, thank slape» you", dan wordt hij niet verder verse' „lastig gevallen", hetgeen voor beide meest partijen uiterst geriefelijk een coupé zit, zonder dat er ook m een woord gewisseld wordt, meeste buitenlanders vinden dit plezierig hoofdzakelijk omdat nchzelf dan niet op hun gemak v MÊ^ÊÊti len maar er zijn er ook, die hier partij geen vooruitzichten heeft", weinig om geven. Een voordeel is ten slotte, dat men rustig zen of schrij- 1 en, op lange tochten, zelfs Heeft men behoefte aan con- dan kan gebruikt ze voortdurend, vreemd genoeg misschien, ook de gever Degene, die ie c betalen moet. zegt bij het overhandigen van z'n geld ..Thank you". En ook de man of vrouw die de aandacht op zich wil vestigen, kan er niet buiten „Please", een equivalent van het Nederlandse „alstublieft", wordt, mogelijk, nog kopen van et om inlichtingen, kortom: bij alles, DE vorig jaar overleden Engelse dramaturg, George Bernard Shaw, heef: eens gezegd, dat de Engelsen en de Amerikanen veel met elkaar gevallen gemakkelijk force- gemeen hebben, doch niet op het ge- Er zijn maar weinig Britten, die bied van de taal. Hierbij had hij éénlettergrepig antwoord zullen waarschijnlijk niet alleen die hon- derden woorden voor ogen. welke in Engeland een geheel andere beteke nis hebben dan n Amerika, doch ook A. de ud.-ukingsmqgsiJJkbzen Over- AN Amertkaanse soldaten, die ge- drijven b.v gek_t in Engeland als AoI -tijlloos en als een bijzonder grote onwellevendheid He', is misschien veelbetekenend, da: 't woordje „un der. tatement" noch in 't Frans, noch in 't Duits en .och in 't Nederlands een tegenhanger heeft He- kan moei lijk met een ander woord, of zelfs door middel v.n omschrijving wor den uitgedrukt en vandaar dat men het altijd onvertaald ziet staan. durende de oorlog naar Engeland overs, aken, werd bij vertrek een boekje uitgereikt, waarin o.m. de volgende opmerkingen werden ge maakt: „De Engelsen zijn veel ge reserveerder dan de Amerikanen. Wanneer ze geen gesprek met je gehoord. Bij het wensen aan te knopen, denk dan niet. kaartje, het vragen dat ze hooghartig zijn. Ze spreken dikwijls niet, omda* ze niet voor op- last met de leiding in de titanen strijd tussen de opkomende rode wereldmacht en de volken van het Avondland. Maar als het in deze strijd de Kruisbanier verlaat en zich schaart onder het vaandel van de almachtige dollar, zal het met al zijn schier onuitputtelijke krachten en mogelijkheden in dit gevecht op le ven en dood toch onherroepelijk ten onder gaan. Wijziging Nijverheids onderwijswet Minister Cals is voornemens een wij ziging van de Nijverheids-onderwijswet ter hand te nemen met betrekkiijg tot de procedure om te komen tot de op richting van niet-opernbare nijverheids scholen. Overigens verheelt de bewinds man zich met, dat het bepaald moeilijk zal zijn een andere oplossing te geven dan tot nu toe bestaat Dit blijkt uit 's ministers memorie van antwoord bij de bearoting van O.. K. en W voor 1953. Na Egypte en de Libanon (Van onze correspondent Alfred van Sprang). BAGDAD, December 1952. I DE UITGANG van het Tigris Palace Hotel in het centrum van de stad hangt een bekendmaking in het Arabisch en het Engels van de vol gende inhoud: In verband met de staat van beleg mag niemand tussen zeven uur 's avonds en vijf uur 's morgens op straat komen. Militairen met helmen op houden overal op straat de wacht. Op de grote brug over de Tigris beschermen twee pantserwagens de toegang tot de binnenstad. Andere patrouilleren regelmatig door de voornaamste straten. Op het Feisel Il-plein heeft het leger versterkingen aangelegd. En op de daken en balkons van de omringende gebouwen hebben soldaten met machinege weren zich achter stapels zandzakken verschanst. Dit zijn enkele van de naweeën van de ordeverstoringen-waarmee Irak even op de frontpagina van de kranten verschenen is. De rust is nu echter weergekeerd en het leven heeft weer normaal voortgang. De korte maar heftige uitbarsting van ontevredenheid is eigenlijk geen verras sing. Er is zich hier een nieuwe klasse het vormen, die tussen de almach tige leiders enerzijds en het aan feoda lisme gewende volk anderzijds staat. Deze nieuwe klasse bestaat vooral uit degenen, die Irak in Westerse geest wil len ontwikkelen en derhalve het feoda lisme willen vervangen door een be stuurssysteem. waarin het volk meer in vloed zal hebben. In de eerste plaats geldt dat voor het kiesstelsel. Wat ontwikkeling betreft, staan deze mensen ver boven het vol'k, ze stammen niet uit de kleine groep van families, die het land min of Op weg naar een onbekende toekomst. Zo lijkt het voor de machinist, die hier rijdt tussen de Atlantische Oceaan en de Golf van Mexico. Maar hij weet, dat straks het station van het eiland Key West van achter de horizon zal opdoemen. meer beheersen en geen inmenging van buiten dulden. Velen hebben in Europa Amerika gestudeerd en daar kennis gemaakt met moderne regeringsvormen In hun ijver om die in het eigen land _j voeren, stuiten ze niet alleen op het verzet van de leiderskliek, maar zij vergeten zich af te vragen of het volk larvan de meerderheid niet kan lezen schrijven en geen flauw ben-ul van politiek heeft) er rijp voor is. Teneinde hun doel te bereiken zijn zij voortdu rend in de oppositie. En zoals alle revo- lutionnaire bewegingen, bedienen ze zich döarbij van negatieve en afbrekende methoden. De communisten en andere extreme groepen sluiten zich natuurlijk graag bij hen aan. Maar intussen men zij een macht van betekenis v tegen de oude. weinig vooruitstrevende heerserkliek het ten slotte niet zal kun nen bolwerken. Vooruitgang Er heerst vooral ontevredenheid de baten van de olie. In de kranten leest men over de ruime inkomsten en opvoeren van de productie Men leest, dat de meeste van deze inkomsten naar een speciaal overheidslichaam gaan. dat belast is met het tot ontwikkeling bren gen van het achterlijke land. Men weet, dat in de leiding var. dit lichaam ook een Amerikaan en een Brit zitting heb ben. En dat er verscheidene buitenland- rikanen het natuurlijk bij de Arabieren verbruid. Aangemoedigd door voorbeel den van elders is er ook hier een stro ming om de buitenlandse invloed, in het bijzonder die van Amerika en Engeland uit t-e schakelen. Kardinale stommiteiten als de over dreven pompeuze inwijding van de nieuwe pijplijn van de Irakse Petro leum Company (waarin ook de konink lijke Nederlandse Shell met bijna een kwart van de aandelen vertegenwoor digd is) waarbij men temidden van het arme volk met tonnen gesmeten heeft, bevorderen die anti-westerse stemming natuurlijk nog. Het is dan ook geen wonder, dat men om'nationalisatie van de olie-industrie hoort schreeuwen. Wel iswaar is de atmosfeer jegens buiten landers (in het bijzonder Britten) veel beter dan in Iran en de communistische activiteit en invloed zijn er veel geringer, maar men weet nooit hoe de toestand zich plotseling in ongunstige zin kan ontwikkelen. Goede toekomst Er is echter een lichtpunt. Irak beschikt niet over een gevaar lijke volksmenner als Mossadeq. De re gering van Irak heeft tot nu toe blijk gegeven over nuchter inzicht te beschik ken. Ze heeft begrepen, dat men met nationalisatie van dc olie-industrie niets kan bereiken, omdat men de kwaliteiten mist om het zeer ingewikkelde oliebe- drijf te exploiteren. Bovendien heeft men in Iran gezien over welke macht de olie- Koning Feisal II van Irak (in burger) heeft kort «a zijn thuiskomst uit Amerika al met politieke moeilijkheden te kampen. In het midden in uniform zijn oom, de regent. Tweede van rechts de nieuwe minister president generaal Mohammed Nuri Din Mahmoed, chef-staf van het Iraakse leger. se ingenieurs en andere deskundigen aangeworven zijn om mee te helpen de plannen op papier te zetten. Maar sprekende resultaten ziet mer niet. Dus is mer. ontevreden en beschul digt de overheid van laksheid en ver kwisting van staatsgelden en verzet zich tegen de buitenlandse invloed Men geet daarbij, dat men miilioenenplannen nu eenmaal niet kan uitvoeren zonder eerst uüvoerige en weloverwogen bere keningen gemaakt te hebben. En daar voor kan men niet buiten werkkrachten van elders. Evenals de andere Arabische landen heeft Irak een ontstellend tekort aan technici. Degenen, die studeren kie zen in negen van de tien gevallen rech ten of medicijnen. In Bagdad krioelt het van naambordjes met Advocaat en Arts erop en meestal met de toevoeging van een buitenlandse universiteit. Maar in genieurs. architecten, technische teke naars enz. heeft men niet. Zodoende ontstaat de parodoxale toestand, dat mor aan de ene kant vooruitgang naar Wes ters voorbeeld eist. maar aan de andere kar.t de mensen er voor niet he^ft buitenlanders schuwt. Anti-stemming In de Arabische wereld is een groeien de stemming tegen Engeland en Amerika, ondanks het feit dat beide landen veel doen om de Arabieren te helpen In het Oosten weet men echter, dat niemand anderen hulp verleent zonder er vroeg of laat de vruchten van te willen pluk ken Daarvoor is men vang. Engeland staat hier ten slotte bekend als een machtige .koloniale mogendheid, ook al is dan reeds veel -n het koloniale bezit verloren gegaan en Amerika is de macht, die Israël in het zadel geholpen heeft en het nu ten koste van grote offers in het zadel houdt. En daarmee hebben de Ame- maatschappüen beschikken. Irak heeft tenslotte geen reden tot klagen. Men krijgt vijftig procent van de opbrengst I'et dat geld kan men moderne irrigatie- werken aanleggen om de woestijnen te bevloeien en de moerassen droogleggen, In de toekomst kan Irak op die manier hetzelfde groene en vruchtbare land worden als het in de oudheid geweest is. En zelfs als er geen olie meer u.t de grond zal komen, zal men zoveel land bouwproducten kunnen verbouwen en can de omliggende landen leveren dat Irak een welvarende natie zal zijn. Er is echter beheersing nodig. De overheid zal het Irakse volk ervan roeten overtuigen dat men met natio nalisatie en het verdrijven van dc bui tenlanders niets kan wisteen. Men zal de ontevredenen tot rede moeten brengen cn de vijanden van de staat moeten uitscha kelen. Het -s een moeilijke opgave in de nationali9tisch-opgrociende natie. Maar misschien houdt het lot van Iran ecu waarschuwing in. (Nadruk verboden). Indonesische leger- hervorming De hervorming van de Indonesisch* weermacht, onder de leiding van sultan Hamengkoe Boewono van Djokja, zijnde de Indonesische minister van Verdedi ging, is in een vergevorderd stadium ge treden. Dc staf van alle strijdkrachten is thans geheel vervangen door het In stituut van de gezamenlijke chefs-staf en wel van leger, vloot en luchtmacht.' Het betreft hier een maatregel, d:e de aaneensluiting van dc grond- zee- en luchtstrijdkrachten beoogt.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1952 | | pagina 3