^)e schoonzoon
öoor öe qeest qeLeiö
4 onze jeuqö-p&qina^p
Janneke en Tineke
2
ZONDAGSBLAD 2 AUGUSTUS 1952
KORT VERHAAL VAN FREEK VAN DER MEER
OM maar met de deur in huis te
vallen: op een donkere najaars
dag deed Joke van Damme haar in
trede op het redactiebureau van de
krant om in de functie van secreta
resse haar voorgangster in de wan
deling heel oneerbiedig „het ouwe
mens" genaamd op te volgen.
Wanneer je op het weer lette, kon
je de dag niet als een feestdag be
titelen: het stormde, het regende, de
wind rammelde met het raam, kort
om het was juist het weer en de toe
stand die verslaggever Jan van Hou
ten het minst lag en het meest hin
derde. Trouwens, hij had die morgen
tóch al een snertbui. U weet wel, zo'n
humeur dat slecht is. zonder datje
weet waarom en dat daardoor nog
slechter wordt. Tot overmaat van
ramp was het ei bij zijn ontbijt veel
te zacht, de melk een tikje aange
brand en wat dies meer zij.
Totdat... Joke haar intrede deed en
Jnn's stormachtige hart zonder het
zelf te weten even stormachtig ver
overde met de blik van haar donke
re ogen, die hem stralend aanzagen
vanonder haar zwarte haar en met
de kuiltjes in haar wangen wanneer
ze Iachtte.
Misschien vindt u dit gek en ge
looft u niet in liefde op het eerste
gezicht, 't Kan zijn, dat u gelijk
hebt, maar als u verslaggever was,
die z'n leven moest verdelen tussen
z'n werk op het krantenbureau en bij
vervelende vergaderingen overdag en
's avonds dito vergaderingen of in
een ongezellige kamer in de woning
van een knorrige kostjuffrouw, die
niets doet dan beweren, dat je „uit
armoe" bij haar in huis bent en je
steeds haar lievelingsgerechten van
koolraap, bieten en zuurkool voorzet
(waarvan je absoluut niet houdt), kijk
lezer, dan zoudt u het ook begrijpen.
Ja, heel misschien was het u dan
zelf ook wel overkomen.
Maar, om tot het verhaal terug te
keren, een krantenman is meesten
tijds niet, op zijn mondje gevallen en
Jan van Houten maakte hierop geen
uitzondering.
's Avonds bleek, dat Joke en hij
met dezelfde tram naar huis gingen
en het was de meest natuurlijke zaak,
dat ze ook in het vervolg samen reis
den Ze praatten wat en al gauw had
den de collega's in de gaten, dat die
twee goede vrienden waren. Joke
vond alles wat Jan schreef „dende
rend" en Jan maakte veel meer ge
bruik van het knipselarchief, omdat
Joke de plakboeken bijhield. Was het
dan een wonder toen bleek dat zij
beiden dol waren op muziek dat ze
samen de uitvoering van „Zang en
Vriendschap" bijwoonden?
Wat er na afloop van het concert
tussen die twee is besproken weten
wij ook niet omdat je wanneer je
van het Concertgebouw naar de tram
halte loopt door het park moet en
daar zijn zoveel stille plekjes en af
gelegen bankjes, dat je ruim gele
genheid hebt om elkaar dingen te
vertellen, die anderen niet aangaan...
Zo kwam het dus voor elkaar tus
sen Joke en Jan, alleen... er was één
maar aan verbonden en een hele gro
te maar zelfs in de vorm van Ma
van Damme, een dame van ruime
lichaamsomvang, die haar gezin als
een vorstin regeerde- Joke, haar eni
ge dochter, werd met argusogen be
waakt en haar man, procuratiehou
der van Van Rossum's Specerijen
Engros N.V.. een goedig manneke,
kreeg van tijd tot tijd de niet steeds
verkeerd bedoelde maar wel ver
draaid lastige terechtwijzigingen naar
zijn hoofd geslingerd.
En verder was Ma's leven gevuld
met het zoeken naar een passende
partner voor haar dochter. Kennissen
beweren, dat zij bij deze bezigheid
wel wat te hoog greep. Of dit waar
is? We zwijger, erover, maar wel is
het zeker dat zij de keuze van een
levensgezel voor Joke min of meer
liet afhangen van haar eigen oude-
dagsvergezichten. Er werd zoal ge
let op: een goede positie, een knap
gezicht, een nette familie en boven
al op: con auto. Dit laatste met het
oog op het feit, dat Pa van Damme
binnen zeer afzienbare tijd de leef
tijd der pensioengerechtigden of, om
een woord van deze tijd te gebrui
ken, der „dreesmannen" hoopte te
bereiken.
Nu eens ontmoette Ma een jonge
man, die weliswaar knap en beleefd
was, maar een onvoldoende kreeg
voor „slappe was" en een auto, dan
weer had er één een paar andere ge
wenste eigenschappen, doch één, die
alle trekken in één persoon bevatte,
was nog niet gevonden. Vandaar dat
Ma van Damme haar dochter nu
eens met die en dan weer met een
ander in contact bracht, tot grote er
gernis van Pa, die het echter allang
had afgeleerd zijn tegenmening ken
baar te maken.
De morgen na het concert van
„Zang en Vriendschap" gluurde Jo
ke ongemerkt naar Jan en zuchtte.
In gedachte passeerden de vier fac
toren, die des idealen schoonzoons
moesten zijn, de revue: een knap ge
zicht, ja, dat had-ie. daar was ze ze
ker van: een nette familie, daaraan
was ook voldaan, want ze had zijn
foto's gezien en wist dat zijn vader
een groot aannemersbedrijf ergens
in de Achterhoek had; een goede po
sitie, ja, dat werd even moeilijker,
maar van verslaggevertje kon je re
dacteur worden en dan hoofdredac
teur en kijk eens in wat een pracht-
huis Mijnheer van Swieten, de hoofd
redacteur van hun krant, aan de Sin
gel woonde. Maar het laatste punt.
die auto, kijk, daar zat 'm nou de
kneep, daaraan was niet te voldoen.
Want zovelen als er door de
Geest Gods geleid worden, die
zijn kinderen Gods.
Romeinen 8 14.
£EN KIND GODS, dat door de Geest
Gods geleid wordt, weet van een
tegenstand in zijn hart, die gebroken
is. Hij weet van een getuigenis dat naar
hein uitging. Een getuigenis dat inging
tegen zijn zondig willen en begeren.
Een getuigenis dat hem veroordeelde.
Hij weet van een innerlijke worste
ling om aan dat getuigenis te ont
komen. Van een strijd om dal getui
genis te weerleggen. Van pogingen om
zich zelf gerust te stellen.
Hij weet van een tegenstreven, van
opwellingen van onwil, zelfs van wre
vel tegen dat getuigenis, dat met ge
heimzinnige bovenmenselijke kracht op
zijn ziel aandrong.
Maar hij weet ook van een overwin
ning. Niet een overwinning die hij zelf
behaald heeft. Neen, hijzelf leed de
beslissende nederlaag. Die overwon
was God, de Heilige Geest, die de
tegenspraak het zwijgen oplegde, die
de tegenstand brak, die de wil omboog.
En dan gaat zulk een overwonnene
van harte bidden om de Heilige Geest.
Dan geeft hij niet alleen zijn tegen
stand op als nutteloos. Maar dan wordt
hij van tegenstander tot voorstander.
Dan geeft hij zich niet tegen wil en
dank aan de Heilige Geest overNeen,
dan erkent h\j zijn eigen dwaasheid en
onwetendheid. Dan staat de Heilige
Geest hem niet meer in de weg, maar
dan vraagt hij dat die Geest hem leide
in het rechte spoor.
Het is zulk een kind van God liefe
lijker door Gods Geest bestraft te wor
den in z\jn zonden, dan ongehinderd
naar zijn eigen begeerte te kunnen
wandelen.
Zoals de bergbeklimmer op de hoog-
Jan had wel een rijbewijs maar ver
der...
Wacht eens, ze zou... hij kon... en
terwijl ze baar plakboeken bijwerkte
rijpte onder haar zwarte krullen een
plan, waarin Ma moest en zou wor
den verstrikt.
Twee weken later, op een Zater
dag, vond de gebeurtenis plaats. Ma
was geleidelijk ingelicht over de „re
dacteur", die haar een paar keer had
meegevraagd. Joke vertelde opgeto
gen over hem, over z'n familie, over
de zaak van Jan's vader, welk aan
nemersbedrijf de Achterhoek voor
driekwart had volgebouwd en... over
Jan's auto, zij het over de laatste
zeer vaag.
Lezer, 'k wil direct toegeven, het
berustte niet op waarheid, maar lief
de zoekt list en list is niet steeds eer
lijk. 't Zou zó gaan: Jan zou kennis
komen maken met Pa en Ma van
Damme. Niet zo op de gewone ma
nier: a.s. schoonzoon op een stoel aan
de ene kant van de tafel, onderwor
pen aan een kruisverhoor van schoon
mama en schoonpapa aan de andere
kant, terwijl de aangebedene met be
vende hand thee inschenkt en met
bemoedigende blikken aan het slacht
offer laat weten, dat aan alles, dus
ook hieraan een eind komt. nee, zij
zouden het anders inpikken: met
zijn" wagen zou Jan Zaterdagmid
dag Pa, Ma en Joke afhalen en in
het knusse restaurantje buiten de stad
met de zitjes aan de vijver zouden
ze praten, heel ongedwongen voor
moeder en dochter. Zo was het plan-
-de-campagne opgesteld. Zo waren
ten van de eeuwige sneeuw zich aan
zijn gids houdt, en het een voorrecht
acht zo zijn gids b\j alle vriendelijkheid
en hulpvaardigheid toch ook de moed
heeft om neen te zeggen als toestem
men onverantwoordelijk zou zijn.
Zo stelt Gods kind de trouio van deze
Leidsman op de hoogste prijs. Van deze
vriendelijke Trooster, maar die juist
daarom blijft overtuigen van zonde en
van gerechtigheid en van oordeel.
Zo is de Heilige Geest de Leidsman
van Gods kinderen. En zo zijn het
Gods kinderen die door de Heilige
Geest zich laten leiden.
Of 2ij het daarom altijd doen? Of
alle tegenstand dan voor goed en voor
immer gebroken is?
Och, dat het zo ware. Hoe licht zou
het hun dan zijn. Hoe effen zou hun
pad zijn.
Maar dit is juist het beschamende
en bedroevende. Dat ook Gods kinde
ren maar al te dikwijls eigenwijs en
eigenzinnig zijn. Ze welen het hoe zalig
het is door de Geest Gods geleid te
worden. En tochtelkens weer
dat afwijken en afdwalen en tegen
stribbelen, waardoor zij die Geest bi-
droeven en schade over zichzelven
brengen.
Doch dan is dit het wonderlijke, het
Goddelijke van deze genade des Hei
ligen Gcestes, dat Hij het niet opgeeft,
dat H\j zijn werk niet laat varen, dat
Hij het afdolende kind van God achter
na gaat en het wederbrengt. En dan
keert zulk een kind berouwvol terug
om zich te laten leiden.
Want ook het afgedwaalde kind
blijft ccn kind. De „Geest der aanne
ming tot kinderen" laat hem niet los.
En dan keert hij weder met berouw:
Abba, Vaderik heb gezondigd. Ver
geef, o vergeef. Maak mij meer Uw
kind. Leer mij mijzelven verloochenen
en Uw wil te doen. Het komt U toe, en
het is de blijdschap van mijn hart!
voetangels en klemmen uitgesloten...
Toen kwam de Zaterdagmiddag.
Klokslag drie uur, toen Joke voor de
tiende maal naar buiten keek, reed
een glimmende auto de straat in en
stopte voor hun deur. Eigenlijk kon
je het geen auto meer noemen, het
was er een van het nieuwste model,
een symphonie van donkerwijnrode
lak. en glimmend nikkel, waarin de
zon zich duizendvoudig weerspiegelde.
De entree van Jan was zó, dat de
zoon van de burgemeester, die juist
voor zijn candidaatsexamen rechten
was geslaagd en door ma onder de
pretendenten voor de hand van haar
dochter was gerangschikt, het niet kon
hebben verbeterd.
Toen Ma zich in de kussens had
gehesen en Pa genoeglijk naast haar
in een hoekje op de achterbank was
genesteld, bestudeerde Joke in het
spiegeltje het gezicht van Ma Ze kon
wel zingen, want het voorspelde alle
goeds. Met één oog probeerde Me
vrouw van Damme naar buiten te
zien om te wetèn wie van de buren
getuigen waren van deze glorierit;
haar andere oog monsterde Jan. die
achter het stuur plaatsnam naast de
opgewonden Joke.
Jan startte „zijn" succes-schepping
van General Motors en, terwijl hij
de door Pa aangeboden sigaar aanstak,
begon de motor zacht te zoemen.
Toen zette de slee zich in beweging.
Joke genoot met volle teugen. Lang
zaam ging het de straat uit, de hoek
om. Op de Singel vermeerderde Jan
snelheid, maar vreemd, de wagen
die zo gezellig zwevend door hun
straat rcod, scheen plots kuren te
krijgen. Hij huppelde en hoeste en
maakte vreemde sprongen. Jan scha
kelde terug. Dat ging beter en met
een kalm gangetje belandde het kwar
tet op het Stationsplein, waar de ge
biedende arm van een agent hun een
halt toeriep om het verkeer van
rechts en links te laten passeren.
Juist toen Joke heel voorzichtig
iets naar Jan wilde toeschuiven (on
der het rijden kon je dit niet doen,
want in de tram stond-uitdrukkelijk
te lezen dat je de aandcht van de
bestuurder niet mocht afleiden en dat
gold in een auto natuurlijk nog vcél
meer!) keek ze hem in het gezicht!
Hoewel het portierraampje openstond
en een fris koeltje binnenstroomde,
stonden de zweetdruppels op zijn voor
hoofd.
„Is er wat?", fluisterde ze.
„Er zit iets fout", was Jan's even
zachte antwoord, „dat heb je mcl
die lamme huurauto's, je weet nooit
wat ze je geven; dit ding.
De arm van de agent ging omhoog.
Rechts en links werd tegengehouden
en Jan kreeg een wenk om verder
te gaan. Maar... er was geen bewe
ging meer in de wijnrood-met-nikke'
creatie te krijgen. De file auto's
achter hem werd langer, een claxon
concert groeide aan tot een taptoe
in fortissimo en de agent begon al
nijdiger te kijken tot hij van zijn
standplaats stapte en op de wagen
toekwam „U mag doorrijden", was
zijn vrij overbodige opmerking tot
Jan. „Wil-ie niet?" Jan niompeldc
iets van „altijd zo zwaar starten."
De agent kwam nog een stap dich
terbij en opende het portier. Geluk
kig ontdekte Ma op dat moment aan
de overzijde een etalage met dromen
van zomerhoedjes, zodat ze niet zag
hoe de lippen onder het snorretje van
de oude politieman in een fijn lachje
krulde. „Zullen we eens even achter
de wagen kijken?" zei hij. Jan stap
te uit cn, terwijl de rij auto's w- d
omgeleid, ving Joke door het raampje
een paar brokstukken van het op ge
dempte toon gevoerde gesprek on
De agent mompelde iets van „ieder
een rijdt tegenwoordig" en zei wat
over een handrem en haar Jan ge
bruikte een onparlementaire uitdruk
king, die hij nooit in de krant zou
krijgen. Toen hij weer instapte mor
relde hij iets aan een handel en lang
zaam reed de wagen verder.
Bij een garage in de Stationsstraat
liet hij water bijvullen. „Daar zat 't
'cm in", orakelde hij tegen Ma, die
knikte, cn tegen Pa, die net deed
alsof hij niets hoorde. Toen snorde
de glanzende auto weg, naar buiten
de stad, met vier mensen: Ma, die
vond dat ze het toch maar getrof
fen had met de keus van Joke en
zó blij was dat het tochtje doorging
dat, toen ze later op de middag hoor
de dat die mooie wagen absoluut niet
van Jan was, hem tóch een sympa
thieke jongen bleef vinden; Pa, die
belangstellend had toegezien op wat
er gebeurde en geluisterd had naar
wat werd gezegd, begreep alles, om
dat hij iets van auto's afwist; maar
hij was gewend te zwijgen en daar
om zei hij niets en staarde, tevreden
genietend, de rook van zijn sigaar
na; Joke, die iets vermoedde, maar
het fijne niet wist en Jan, die nu nog
de politieman met de snor op hot
Stationsplein dankbaar is voor zijn
tact omdat hij hem, zonder het aan
de anderen te laten merken, vertel
de dat de wagen op de handrem
stond...
^iimiTiny
ZONDAGSBLAD 2 AUGUSTUS 1952
(Slot)
Toen ze genoeg bloemen voor Mam
mie geplukt hadden, gingen ze bloem
kransen maken. Prachtig was dat.
Janneke deed er één in Tineke's haar
en Tineke één in Janneké's haar
Wat stond dat leuk. Ze waren nu pre
cies bloemenprinsesjes!
„Zullen we nu naar huis gaan.
Tineke?" vroeg Janneke. „Mammie
is misschien al terug. We krjjgen
vast wel een glas limonade, denk ik."
„Ja. daar heb ik trek in, zeg!"
Dus sloegen ze de weg naar huis
weer in. Opeens dacht Janneke aan
de sleutel. Zou hij er nog zijn? Even
kijken Ze voelde in haar mantelzak.
Nee! In de andere dan? Nee, ook
niet! Ze schrok. „O, Tineke, de sleu
tel is weg!," zei ze met een bevend
stemmetje.
„Wat erg," schrok Tineke, „weet
je 't wel zeker? Heb je goed gezocht?"
„Ja, heus waar, hij is er echt niet
Misschien ligt hij nog in de wei. Want
wc hebben daar onze mantels uitge
trokken, weet je wel, en in het gras
gelegd," zei Janneke. Ze huilde bij
na. Stel je voor, dat hij er niet meer
„Laten we direct teruggaan," vond
Tineke.
Daar Jngen de twee meisjes weer
de weg naar het weiland op. De bloe-
menkransjes waren nog ir. hun haar.
Ze lieten hun kopjes hangen. Ze
waren zeker ook bedroefd, net als
Janneke en Tineke. En toch, het was
Janneke's eigen schuld! Mammie had
nog zó gezegd, dat ze er goed op
moest passen!
Zc liepen nu niet blij te praten, zo
als de eerste maal toen ze naai de
wei gingen. Ze spraken geen van bei
den een woord.
„Hier hebben we ze ongeveer neer
gelegd, Janneke," zei Tineke.
Ze zochten ijverig, maar o, wat was
het moeilijk zoeken in het hoge gras!
Het werd al later en later. Ze zoch
ten maar, ze zochten maar en von
den niets! Janneke huilde nu erg en
Tineke ook. O, wat zou Mammie wel
zeggen! Ze zou ook al wel onge-
nu 't v&c&nti€ is....
Beste jongens, i
meisjes
Nv het dan eindelijk weer zo ver is,
dat jullie de schoolboeken hebben
dichtgeslagen; de schooldeur achter je
is dichtgegaan, betekent dit, dat het
vacantie is.
In het woord vacantie, in de klank
zit iets prettigs. Men voelt zich be
vrijd van iefs, wat niet met name te
noemen is.
Ik wil, nu het dan zo ver is, een be
roep op jullie doen. Jullie vacantie,
hoe van ganser harte ook gegund,
houdt niet in, dat vader en moeder ook
vacantie hebben of zullen hebben.
Willen jullie dat eens ernstig be
denken l
Vader en moeder hebben ook het
hele jaar gewerkt, onder moeilijker
omstandigheden dan jullie zult kunnen
in denken. Vooral voor moeder is het
een zware taak om dag in dag uit, jaar
in jaar uit het huishouden te laten
marcheren.
Jullie bent nu zes of acht weken
vr\j. Heerlijk niet waar! Je hebt het
verdiend. Maar. moeder nu? Wat ver
dient zij niet? Zij verdient onj£
waardering, onze liefde voor al haar
dagelijkse arbeid aan ons.
En daarom, jongens en meisjes,
maakt het moeder in die vacantie-
dagen eens gepiakkelijk.
Doet eens één dag per week iets
voor moeder. Neemt haar iets uit
handen. Schilt de aardappels; wast de
vaat; maakt je kamer aan de kant;
helpt de melkboer, de bakker, zet de
vuilnisemmer buiten. Kortom, doet
dingen, waarover moeder zich ver
blijden kan. Bedenkt eens wat een ver
lichting dit voor moeder geeft.
Verder zou ik jullie op het hart
willen drukken: weest voorzichtig b(j
water en in het verkeer; doet geen
onbesuisde dingen.
Doet wat voor moeder. Ik wens je
een goede vacantie. V.
rust geworden zijn. Het was vast al
heel laat!
Opeens hoorden ze een fietsbel rin
kelen. Ze keken allebei op endaar
was Mammie! Ze zette haar fiets te
gen een boom en kwam .iaar hen toe.
„Wat is er aan de hand, mdskes?
Waarom huilen jullie?" vroeg Mam
mie. Onder veel snikken vertelde
Janneke het aan Mammie. Mammie
werd boos. Nu konden ze ook niet in
huis komen. En een sleutel kost geld.
En Janneke's moeder had niet veel
geld. Het was heel erg.
Mammie zei „Jullie olijven nog
maar zoeken, dan ga ik naar huii
jm te zien of ik binnen kan komen.
Jullie zoeken maar zo lang, totdat
jullie hem gevonden hebben."
Mammie had medelijden met hen,
maar ze liet het niet merken. Janne
ke moest leren, dat ze niet zo slor
dig mocht zijn!
En zo gingen Janneke en Tineke
dan weer zoeken. O, wat waren ze
verdrietig.
Hoe meer ze zochten en niets von
den, hoe bedroefder ze werden. Moe
deloos gingen ze toen een poosje in
het gras zitten.
„Ik durf niet weer naar huis,"
snikte Janneke.
„Ik ook niet," huilde Tineke.
„Ik loop maar weg, heel ver weg.
Tineke," zei Janneke tussen twee
snikken door. „Mammie zei, je moet
zoeken tot je hem vindt en we kun
nen hem niet vinden," en weer barstte
ze in huilen uit.
„Ik ga ook weg. Ik ga naar huis
lopen, Janneke" zei Tineke en haar
schoudertjes schokten van het snik
ken.
Zo zaten ze daar. Ze hoorden op-
;ens iemand aankomen. Het was Mam
mie weer. O, wat zou ze zeggen!
„Ik zal wel mee helpen zoeken,"
zei Mammie toen ze hen zo bedroefd
tag zitten. Janneke en Tineke knik
ten. Ze waren blij, dat Mammie hielp
zoeken. Ook zagen ze wel, dat Mam
mie niet zo heel erg boos meer was!
Opeens gaf Janneke een gil van
blijdschap: „Ik heb hem! Mammie,
ik heb hem!" en ze zwaaide met do
sleutel boven haar hoofd. Wat waren
ze blij! Mammie droogde hun tranen
af en gaf hen allebei een flinke kus.
Nu was alles weer goed en blij.
De sleutel gevonden en Mammie niet
meer boos. Ze hoefden nu niet weg
te lopen!
Toen ze thuis kwamen, zei Mam
mie: „Nu eerst eert heerlijk glas li
monade, meisjes. Dat lusten jullie
toch wel?"
Of ze dat lustten! Het smaakte nu
dubbel heerlijk!
Zo was de middag, die zo verdrie
tig leek te eindigen, toch nog blij ge
worden!
Denken jullie ook niet, dat Janneke
voortaan wel beter zal opletten?
Ze bedoekte 't goed
Hereboer: „Ja vrouwtje, het zijn
slechte tijden, en dan die ziekte onder
de varkens er bijl"
Arme vrouw: „Och heden, ja! Ik
hoop maar, dat U en Uw familie ge
zond blijven, meneer!"
Naamkaartjes-puzzle
Dit keer weer eens een nuamkaartjes-
puzzle. Zoals jullie misschien nog wel
weten moet je proberen de beroepen
van deze drie heren te ontdekken. Je
goochelt maar net zo lang met de
letters, tot je de namen hebt gevonden
Zoals altijdde prijzen liggen weer
klaar.
onze BRievenBUS
M'n beste nichten
De een was al mooie
Dit nichtje stuurde m
de zee, die neef een
mooi bosgezicht cn
ga zo maar door. Ik
dank lullie heel har-
lelijk vooi deze lieve
attenties. Echt leuk,
dat jullie in je vc-
cantie nog even aan
tante Jos denken.
Behalve deze kaar
ten ontving ik ook
nog een grote sz-zpel
brieven met oplos
singen. Nu, ik moet
zeggen, dat de mecs-
ten van jullie deze
week wel extra hun
best hebben gedaan.
De mooiste inzending vona ik wel die
van Justie Rackédie daarom dan ook
de hoojdprijs krijgt. De drie troost
prijzen gaan naar Dick van der Burg,
Dim van der Pas en To os Eberts. Ons
nichtje Joke Jurjaanz wil ik hier
eervol vermelden, want haar inzen
ding was ook bijzonder keurig. De
vijf vlaggen waren van Nederland,
België, Zwitserland, Amerika en
Frankrijk.
De brievenbus. Ria Beishuizen zond
me een aardig gedichtje Dank je wel
Ria en zeg, als jij eens een keertje wordt
overgeslagen in onze rubriek, dan moet
je niet zo gauw een boos gezicht zetten
hoor, Er zijn wel nichten en neven, die
niet zo vaak antwoord krijgen als jij.
meiske. Bij Corrie Bos thuis tippelt op
het ogenblik een kleine hond rond, waar
iedereen dol op is. Trixje heet de nieuwe
aanwinst en met de zwarte poes is hij
al goede maatjes. Inderdaad. Rietje en
Kees Kloppenburg, het was al weer een
tijdje geleden, dat jullie me schreven.
Ik dacht al dat jullie me waren verge
ten! Kinders, een goede vacantie in Er-
melo toegewenst. Hier heb ik twee Jo
kes, die wonen in dezelfde plaats. Jullie
kennen elkaar zeker wel Joke van Ber-
chum cn Joke de Kooter. Ik heb wel
eens in jullie dorp gelogeerd. Weet je
wat ik zo leuk vond? Om over het brug
getje bij de Hoofdstraat te rennen. Toen
was ik nog een heel stuk kleiner, moet
je weten. Is de brug er nog? Anneke
Pes had op haar rapport een 9 voor te
kenen. Nou, dat is aan je oplossing te
zien hoor. Je inzending ziet er keurig uit.
Zeg Anneke, wil je de groeten doen aan
Ruth? Is je nichtje uit Amsterdam al
gekomen. Ike Bakker? Jullie zullen best
een prettige tijd samen hebben denk ik
zo. En jij plezierige dagen in de hoofd
stad, Ike. Kees de Kool wil graag on
derwijzer worden, schrijft hij. Dat is
ccn mooi beroep Kees. Maar goed je
best doen op de M.U.L.O. cn de Kweek,
dan zal het je best lukken Zoals jij al
wel ontdekt zult hebben. Annie Timmer
man. was je oplossing niet helemaal
juist. Geeft niets hoor, een ander keer
tje beter, wat jij. Of je in de vacantie
ook moet schrijven, vraagt Jan van der
Kaaden. Ik heb het al eens eerder ge
zegd, Jan, je moet niet hoor, maar je
mag natuurlijk wel. Ik lees alle brieven
met evenveel plezier als anders. Ja,
Lydia Pons, ik ben wel eens in Zeeland
altijd mijn vacantie door Ik houd
erg van Zeeland vooral het dialect, dat
daar gesproken wordt, hoor ik graag.
Waar ga jij precies naar toe? Zo. dus
jij hebt de deelnemers aan de Vierdaag
se gezien, Chris Veldman. Nijmegen is
een mooie plaats hè? Jij zult best een
fijne vacantie hebben daar Arme Rietje
van Dalen, verveel jij je een beetje? Dan
moet je iets gaan doen zeg. Een leuk
handwerk beginnen of zo. Dan gaat dat
best over, geloof me maar. ..Ik heb het
raadsel voor elkaar geknokt1' schrijft
Jan van Eyk. Jan. jongen, als jij nog
eens een prijs wint, krijg je van mij een
paar bokshandschoencn. Wat zal ik dan
oplossingen van jou ontvangen
'riefje
Bui-
i lief
nicf Vliegt 'het duifje al? Dat is niet mis
Corrie Koers, twee negens op het rap
port en geen enkele zes. Zo maar door
gaan. m'n kind, dan wordt jij nog een
bolleboos. Zeg. Corrie, goede dagen op
,.Dc Steeg wens ik je toe. Ach ach,
hoe heb ik het nou met jou. „Heide
bloempje". Ineens naar het ziekenhuis
om geopereerd te worden. M'n kind, het
allerbeste en zoals je ziet. heb ik ..jouw
geheim" niet verraden Daar hoef je je
nooit ongerust over te maken hoor. M n
kind. van harte het beste er mee! Ik
hoop. Paul van Dalen, dat het weer in
derdaad wat beter zal worden, want als
je naar zee gaat, kan je best wat zon
gebruiken Zal ik haar vriendelijk vra
gen een beetje aan jou te denken? Hier
nogal iemand, die over de regen klaagt,
niet Hans Krebs? Moed houden, joh, je
weet het: achter de wolkenenz.
Nee maar, wat ga jij een eind weg,
Ineke Beishuizen. Helemaal naar Gro
ningen Zal jij niet te veel koek eten
daar? ..Waarom maakt U geen jongens
hoekje en een meisjeshoekje"" vraagt
Anncmarie Goedhart. Ik geloof, dat dat
niet zo gezellig is. Het lijkt me „zo door
mekaar" veel leuker, vind je zelf ook
niet? Dus jij gaat heerlijk naar Ermelo,
Dieny de Jong. Ook voor jou geldt na
tuurlijk: fijne dagen Bennie van der
Sanden klaagt zijn nood. omdat hij nog
nooit een prijs gewonnen heeft M'n
beste jongen, ik zou jullie allemaal wel
een prijs willen geven maar dat gaat nu
eenmaal niet. Wie de mooiste oplossing
stuurt komt het eerst in aanmerking.
Dus maar goed je best doen. zou ik zo
zeggen Nog van harte gelukgewenst met
je verjaardag, Afke Bergsma. Wat ben
jij verwend zeg, met al die mooie ca-
deaux. Je hebt zeker wel een hele fijne
dag gehad. Je brief. Ine Knorster, moet
uiterlijk Woensdagmiddag op de krant
zijn Liefst nog eerder, want dan kan ik
z.o'n beetje bekijken, wat er allemaal is,
begrijp je Ria Cijsouw kreeg van haar
ouders een nieuwe fiets, omdat zij was
verhoogd Dat was me een verrassing
hè Ria Ik wou. dat ik ook nog kon over
gaan. want zo'n nieuwe fiets lijkt me wel
wat Van welke muziek ik noud? Tja,
eigenlijk van alle muziek behalve van
die hele moderne jazz. Tjitskc Apol wil
ik wat vragen en wel dit. Meiske. wil
jij voortaan je adres op de brief schrij
ven? Veronderstel, dat je deze weck eens
een prijs had gewonnen. Dan had ik niet
eens geweten, waar ik deze naar toe
had moeten sturen. Niet meer vergeten
hoor! Tenslotte wil ik Dine van Leeuwen
heel hartelijk bedanken voor haar aar
dige tekening, die er keurig uitzag.
Meisjes en jongens, ik moet de brie
venbus weer gaan besluiten Dat doe ik
echter niet voor ik de nieuwelingen heb
welkom geheten. Het is deze week
een nicht of neef. die me een aardig
mopje stuurde en vertelde welke cijfers
er op haar of zijn rapport stonden.
maarvergat de naam te zeggen.
Tja. dan wordt het voor mij wel erg
moeilijk, vind je zelf ook niet. onbeken
de? Nee dan is het makkelijker om te
zeggen hartelijk welkom Cok van Oos
ten, Coby van Reeuwijk. Joke Bakker.
Barrie van der Brug, Nellie de Waardt,
Marinus 't Hart, Benny van de Wetering.
Nellie Drop, Annemarie Treebus, Ineke
Slagter. Laury Plaisier, Hugo van Loon.
Alida Schumacher cn Ineke Leenman.
Die arme Duco heeft zijn Unkervoorpoot gebroken.
