Maar wij denken er u over
Familieleven in
veel minder
Australië bloeit
dan bij ons
Er is haast alleen maar aandacht
voor het eigen gezin
n BETROUWBARE BROMFIETS
Jongeren
visserij
In
moeten
worden
Katwijk is men daartoe reeds
de goede weg
meer aan
gebonden
op
de
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
5
ZATERDAG 21 JUNI 1952
Alles
goed
en wel
(Ingezonden stukken)
Speeltuin in de Doorbraak
Met grote vreugde hebben de buurt
genoten vernomen, dat er nu werkelijk
een speeltuin zal komen in de Door
braak aan de Herengracht. Het is alleen
nog even afwachten, wat het zal
den, omdat de vorige onderneming
met veel afschuw werd ontvangen. Het
Is mij nog een raadsel, wat voor
de organisatie daar in zag. Volgens mij
zit daar meer gevaar in en kweekt het
baldadigheid aan.
Maar nu zullen er werkelijk een
speelplaats en een -veld komen en we
juichen dit zeer toe, omdat het hier een
zeer kinderrijke omgeving is. Ouders,
schaart u achter heren, die de speeltuin
gaan stichten. Zij moeten hun vrije tijd
er aan opofferen. Wat zij organiseren
iets moois. Ondersteunt hen bij alles wat
zij doen voor u en uw gezin: de ,eugd
leiden in een richting, die heilzaam
voor lichaam en geest.
Bestuur en comité, onze wens is. d;
gij bij B. en W. zult bereiken, wat u-
streven is. Ik zou willen zeggen: burg»
meester en wethouders, ondersteunt hun
werk, want voor hoeveel geld vernielt
de jeugd jaarlijks niet?
EEN INWONER BIJ DE DOORBRAAK
Verzoek aan auto
bestuurders
Heren autobestuurders, even uw as
dacht voor het volgende: Weest s.v
altijd voorzichtig met het openen van i
wagen opdat zulks niet aan de kant v
het verkeer gebeurt, wat helaas nog al
veel voorkom*. En als men u dan eens op
uw verkeerde handelwijze attent maakt,
wordt dan niet boos. Bedsnkt dat het een
medemens is die het vraagt en dat nie
mand graag een ongeluk krijgt. M.
Open Blauwpoortsbrug II
Met het stukje Open Blauwpoortsbrug,
voorkomende in de N.L.C. van 13 Juni.
kan ik niet geheel instemmen. Het
denkbeeld, dat de inzender voorstelt om
het scheepvaartverkeer op de tijden, dat
het wegverkeer op zijn drukst is. i
te laten wachten, is m.i. niet juist. Ik
veronderstel, dat voor de mensen va
scheepvaart tijd ook geld is.
Wel wil ik nog wijzen op een minder
prettige ervaring. Vrijdagmiddag c
uur kwam het voor, dat de drie bruggen
over de Oude Vest tussen Pelikaanstraat
en Mare alle open waren voor
scheepvaart. Voor velen betekende dit
een groot ongerief. Is het niet te voor
komen dat het verkeer op dit uur zo
danig wordt gestagneerd?
Leiden A. D.
Open Blauwpoortsbrug III
De heer J. P. vraagt in de N.L.C. in een
ingezonden stuk van 13 Juni. of de direc
tie van de markt- en havendienst op de
drukke uren de Blauwpoortsbrug niet ge
sloten kan houden. De schippers moeten
dan maar weer wachten, alsof de schip
pers nog niet genoeg moeten wachten,
bijv. bij de spoorbruggen, sluizen enz.
Mijnheer J. P., weet u wel, wat een schip
per heeft te verduren? Daar is ten eerste
de concurrentie van het wegvervoer;
tweede kan de schipper de gehele dag
met de portemonnaie in de hand blijven
staan. Daarom: niet de schippers laten
wachten, maar hen zo gauw mogelijk
door de stad heen helpen. Dat is beider
belang. Rijnsburg C. van EGMOND
N.U.S.O.-prijsvraag
en dan gaan we naar de speeltuin!"
een overbekende deun in Nederland.
Maar behalve de speeltuinen, waar vader
en moeder op een mooie vacantiedag hun
kroost mee naar toe nemen en waar de
kinderen zich te goed kunnen doen aan
limonade en ijsjes, bestaan er in ons land
350 andere speeltuinen, waar dank zij
het goede toezicht Piet niet het gevaar
loopt „zijn tanden door zijn lip" te val
len. Deze speeltuinen zijn aangesloten bij
de Nederlandse Unie van Speeltuin-Or
ganisaties (NUSO), welke unie zich ten
doel stelt door het stichten van speeltui
nen de jeugd van Nederland en vooral
de kinderen uit de arbeidersgezinnen
op te voeden tot een. in lichamelijk en
geestelijk opzicht, harmonische ontwik-
Door haar speeltuinwerk hoopt de
NUSO de kinderen weg te houden van
de straat die vaak een funeste invloed
heeft en hen aanzet tot het uithalen van
bedenkelijk kattekwaad, zoals het kwel
len van dieren en hun daarvoor ln de
plaats een eigen terrein te geven, waar
zij onder goede leiding temidden van hun
leeftijdgenootjes tot gezonde en flinke
kinderen kunnen opgroeien. Door het
samen spelen wordt saamhorigheidsge
voel aangekweekt, waardoor zij gemak
kelijker de juiste levenshouding ten op
zichte van hun kameraadjes en later te
genover hun medemensen, zullen kunnen
vinden. Door zijn doelstelling bewijst dus
het speeltuinwerk de maatschappij een
grote dienst. Spelenderwijs wordt de
jeugd gemeenschapszin en solidariteit ge
leerd, terwijl er naar gestreefd wordt, dat
ieder spel ongemerkt opvoedkundige
waarde heeft.
Zoals vrijwel ieder onbaatzuchtig en
nuttig werk wordt ook het speeltuinwerk
in zijn verdere ontplooiing geremd door
onvoldoende financiële middelen. En toch
verdient deze vorm van preventieve kin
derbescherming steun. Daarom heeft de
NUSO een grote prijsvraagactie op touw
gezet om haar kas en die van de bij haar
aangesloten speeltuinverenigingen en
-centrales, te spekken en daardoor haar
werk te kunnen uitbreiden. Kaarten met
een kruiswoordpuzzle worden voor twin
tig cent per stuk verkocht. Inzenders van
goede oplossingen hebben een kans op
prijzen die zeer de moeite waard zijn. De
hoofdprijs is: het hele gezin nieuw in de
kleren, tot een bedrag van f 1500. Hij die
zo'n kaart koopt, steunt daarmee een be
langrijk sociaal werk, dat uit arbeiders
kringen is voortgekomen, door de arbei
ders zélf met geldelijke offers en veel
moeite is begonnen en dat met grote toe
wijding in stand wordt gehouden en uit
gebreid.
Amsterdam/Leiden NUSO
Eijbelvastheid II
Met enige verwondering fes ik
N.L.C. van 13 dezer de opmerking
heer J. Colijn te Leiderdorp ove
belvastheid. Zijn aanhaling uit Johannes
21 is wel juist, maar het is toch iedere
Bijbellezer bekend, dat op een andere
plaats, bij een andere gelegenheid, n.l
in Lukas 5 6 staat: En hun net scheur
de. De Bijbelvastheid van degene, die
het artikel „Tussen Skagerrak
Schotland" heeft geschreven, was
blijkbaar toch nog niet zo slecht.
J. A. BURGER
Leiden Wasstraat 9
Hagelschade in de Betuwe
Hagelschade: slechts één enkel woord.
Doch welk een ellende houdt het in!
Het stond er alles zo mooi voor; het
beloofde een rijke oogst.
In tien minuten was alles weg: ver
nield door de hagelstenen, groot als knik
kers, scherp als glas- Ds rijpende kersen,
de pruimen, de kleine appels en peren,
alles aan flarden. De bomen staan alsof
ze kaalgevreten zijn; met opengescheur
de takken.
En de mensen staan verbijsterd.
Geen werk, geen verdienste in vele
gezinnen komen armoede en broodsge
brek. Zo is het in Lienden; veel en veel
erger, dan dat het in woorden is uit te
drukken. Een schade van 3 millioen, vol
gens voorlopige taxatie
Wie helpt hier? Wie is er bewogen
door de ellende, die in' enkele .minuten
over vele gezinnen is neergedaald!
We hopen op God en doen een beroep
op onze medemensen, onze mede-christe-
Ds G- C. ROOSENDAAL,
Herv. predikant te Lienden.
Girorekening no 178471
Wachten kost tijd en
zenuwen II
Met grote verontwaardiging heb ik
het stukje in de N.L.C. van 13 Juni ge
lezen. De schrijver moet toch wel een
rijke fantasie bezitten om zo'n stukje
te schrijven. U gelooft toch zeker niet,
dat het waar is wat u schrijft? Ik heb
opgemaakt, dat het de eerste maal is.
dat u op het consultatiebureau kwam. Ik
kom er sinds December 1950, dus weet
wel zo'n beetje hoe de inrichting
heeft met ruim 30 andere inwone
Oegstgeest een tijd zitten wachten, wat
volgens u nutteloos was. Nu kunnen
dokter Zweers en zijn assistenten
standje krijgen, omdat zij niet genoeg
opschieten, maar deden zij hun werk
zeer snel dan was het ook niet goed,
want dan werd er niet genoeg aandacht
aan u besteed.
Om door de omroepinstallatie bekend
te maken, dat een assistent is uitgeval
len. vind ik wel een beetje om te
lachen, want bij elke nieuwe patiënt, die
binnenkomt zou dit herhaald moeten
worden. Verder lees ik in uw stukje,
dat het onderzoek niet verplicht is en
dat het slagen van het onderzoek af
hangt van de medewerking van de be
volking; of daar dan ook maar rekening
mee gehouden wordt. Begrijpt u eigen
lijk wel de bedoeling van het bevol
kingsonderzoek? Ik geloof het niet.
Ik lees weer verder: als je binnen
komt, sta je als een kat in een vreemd
pakhuis; nergens een aanduiding. Dan
moet u toch nog eens goed kijken,
als u de gang in komt. dan ziet u
u een bord, waarop staat: Nieuwe pa
tiënten zich hier melden. Dat u dan
een nummertje krijgt, vindt u heel erg,
maar dat is het toch niet! Dan lees ik,
dat bij het jeugdige personeel verant
woordelijkheidsbesef en wellevendheid
ontbreekt. Ik heb er nog nooit iets
gemerkt. Maar weet u misschien, dat dit
personeel ook wel tijden heeft gehad,
waarin het 's avonds tot 8 uur .moest
werken? Wat het afluisteren in de ont-
kleedcabine betreft, zeg ik maar: Wat je
niet wilt horen, dat hoor je niet.
Critiek ergens op leveren is goed,
maar dan moet het niet zo als uw cri
tiek, die kant noch wal raakt. U zult hst
toch met mij eens zijn, dat dokter
Zweers en zijn assistenten prachtig werk
verrichten.
A. DE WATER
Voorschoten Treubstraat .12
Wie helpt bekeerde priester
redden
God doet wonderen in Spanje. Nu is er
weer een priesterJezuïet uit de macht
van Rome gerukt, door Gods wondere
genadewerk. Deze man is de inquisitie
ontvlucht naar ZL-Frankrijk. Wegens gro
te armoede heeft hij zich, om te kunnen
blijven in Frankrijk, als vrijwilliger
ten opgeven voor het leger in Marokko.
Maar hij is wegens totale lichamelijke
uitputting afgekeurd. Hij werkt i
met de onlangs bekeerde stierenvechter
uit Spanje, om in Z.-Frankrijk het Evan
gelie te verkondigen. Brodeloos, moet hij
leven uit wat de Here hem als uit de
hemel laat in de hand vallen. Maar nu
het verschrikkelijke Zijnde zonder mid
delen van bestaan, zal hij nu als „onge
wenste vreemdeling" uit het land gezet
moeten worden, d.w.z. uitgeleverd worden
Spanje, dat is aan de Spaanse Inqui
sitie. We kunnen hem echter redden, als
hij spoedig wat middelen van bestaan
krijgt. De stakkerd heeft om het Evan
gelie van vrije genade alles prijs gegeven.
Wie wil mee helpen, door mij geld voor
hem te sturen, om hem uit de Spaanse
Inquisitie vrij te houden? Is er geen kerk
die hem adopteren wil? In elk geval: we
kunnen hem redden, 't Is maar een kwes-
an geldelijke steun. Elke gift is wel
kom. Heerlijk gevoel elke gulden, of f 10
of f 100 kan nu dienst doen, om een be
keerde priester te bewaren voor bitter
leed en ondergang. Wie spoedig helpt,
helpt radicaal. Ik zie nu uit naar elke
post of giro. Adres: Parklaan 3, Doorn;
of per Giro op no. 577526. Voor zover gij
dit één mijner minsten gedaan hebt, hebt
gij dit l ij gedaan, zegt de Here. Of moet
deze broeder uitgeleverd worden door
toedoen? Neen toch!
PROF. G. WISSE,
Doorn Parklaan 3
Geen vuil in het water
Nu het voorjaar is genieten velen van
de schoonheid van het water. Jammer
genoeg wordt dit genoegen dikwijls ver
stoord door de verontreiniging van de
grachten. Vaak ziet men hele velden vuil
drijven. Matrassen, kadavers en derge
lijke vuiligheid worden lustig in
water gedeponeerd, ondanks het feit, dat
dit bij politieverordening verboden
Komt, schuldigen, staakt uw overtre
dingen en laat anderen genieten van
Leiden.
Edele jachtkunst
's Maandags wordt de krant door velen
met een tikje minder belangstelling dan
anders gelezen, Veel sportnieuws ei
enfin daar is het Maandag voor. Doch
Maandag de 16de Juni was dat bepaald
niet zo, toen werden we verrast met een
verhaal van Frank Clune over de edele
kunst van het jagen op Chelone Midas. de
reuzenschildpad Fian' maakte een sen
sationele rit op de gepantserde huid van
een balsturige zeekolos. Welk een onver
schrokkenheid, wel een copy!
Nu ben ik er nog nooit achtergekomen
wat nu precies het edele, hét grootse
van het opjagen en neerschieten of op
andere wijze doden van al of niet weer
loos wild is. Wel weet ik dat de meeste
jagers, na hun prooi in het nauw te heb
ben gedreven, er tenminste radicaal een
eind aaan maken. Zo niet Frank. Frank
had gelezen van zekere Rougemont, alias
de grootste leugenaar ter wereld, die
beweerde schildpadden te hebben be
reden. Niet zo maar ter land, neenter
zee. Frank vond dit feit zo belangwek
kend, dat hij met nog vier blanke mannen
en drie dames een motorschoener plus
enige inboorlingen (ji kunt tenslotte
nooit weten) charterde en op paddenjacht
ging.
In het jachtgebied aangekomen bleek
het „wild" in diepe slaap. De grote kunst
bleek ru om een harpoen dooi de pantser-
huid van Chelone te werpen, zonder het
beest wakker te maken. Dat' zou alles
verknoeid hebben. Wonder boven wonder
gelukte dit de tweed- maal. Het kleine
bootje, van waaruit de meesterlijke worp
geschiedde, werd door de schildpad
een „krankzinnig pogen om te ontsnap
pen" een uur lang met grote snelheid
door de baai gesleept. Maar met
vracht aan de harpoen in je rug,
hield zelfs de trotse Chelone Midas niet
uit. En daar lag hij dan, op het schoener-
dek, aan de voeten van de blanke
dames en heren die de beschaving ont
vlucht waren. En in hun verbolgenheid
flikkerden zyn schildpadogen hen woest
en venijnig tegen. Wel een wonder! Had
het gezelschap verwacht dat de mishan
delde schildpad zou opzitten en pootjes
geven?
Wie nu verwacht, dat het verhaal
eindigen met het genadeschot vergist
zich. Men voer terug naar het punt van
uitgang, smeet Chelone weer in zee (na
tuurlijk was nu de harpoen verwijderd,
zo was men nu ook weer niet) en wat
gebeurde! Frank kroop op de rug van de
ter dood veroordeelde en realiseerde
daarmee de fantasie van een Rougemont,
hoera. En op het strand stond de chef-kok
in smetteloos wit tenue en 's avonds werd
er schildpadsoep gegeten. Welk een
smakeloze geschiedenis en een nutteloze
onderneming. En wat zou men in een
onbeschaafde wereld gelachen hebben
als de gehavende schildpadrug plotseling
veranderd was geworden in een spyker-
bed en de chef-kok in een kannibaal!
J. Kieft Jr.
Leiden. Louise de Colignystraat 7
Emigrantenvrouw vezliest haar meisjesnaam
(Van onze correspondent in Australië, Leo 't Hart)
WANNEER EEN EMIGRANTEN-GEZIN het vaderland verlaat, stai
gewoonlijk een uitgebreide familieschaar aan de kade. Vaak niet
alleen de naaste bloedverwanten, doch ook neven en nichten. Vooral op
het platteland is nauwkeurig vastgesteld wie nog tot de oom-zeggersge
rekend moeten worden en achter-neven en -nichten worden binnen de
familiekring getrokken. Dat is in Australië allemaal anders. Hier is een
zeer scherpe selectie wie tot de „familie" behoort; wat relations, nieces,
nephews en cousins zijn.
De gehuwde vrouw in Nederland be
houdt na de naam van haar man
haar „meisjesnaam". Alzo niet in Aus
tralië. Wanneer nog aan boord van
emigrantenschip de Australische ambte
naren het Certificaat dat het paspoort
vervangt, uitschrijven, interesseert hun
de meisjesnaam van de gehuwde vi
niets. Alleen haar voorletters met
naam van haar echtgenoot worden
meld. Zo gaat het op alle officiële pa
pieren.
De kinderbijslag kan weliswaar uit
sluitend door de vrouw worden geïncas
seerd, doch het chèqueboek vermeldt
alléén de naam van haar echtgenoot. En
ook bij een echtscheidingsprocedure ma
ken alleen de voorletters het naamsver-
schil tussen beide partyen uit.
Wanneer na een huwelijksvoltrekking
bladen van dat feit melding maken,
men er tussen haakjes by, dat de
bruid „vroeger" Miss zus of zo was.
(Advertentie)
Statistiekconcludeert:
TTET CENTRAAL BUREAU voor de Statistiek heeft studie gemaakt van
de voorziening met arbeidskrachten in de visserij over de periode
1948—1950. In de zo juist verschenen publicatie zijn de resultaten vervat
van dit onderzoek naar de samenstelling der bemanning van de vissersvloot,
meer in het bijzonder van de loggers en de trawlers. Hierbij is niet zozeer
de nadruk gelegd op de omvang van de groep vissers, als wel op de leef
tijdsverhoudingen en de opleiding in verband met de toekomstmogelijk
heden van het visserijbedrijf. Voor het onderzoek is gebruik gemaakt van
de scheepsmonsterrollen, die bij de waterschouten te Katwijk, IJmuiden,
Scheveningen en Vlaardingen berusten.
Van de zyde der reders kwamen de
laatste jaren herhaaldelijk klachten
het gebrek aan voldoend geschool
de arbeidskrachten in de visserij. Inder
daad tonen de cijfers opvallende verschil
len, in 1930: 8020 opvarenden, in 1947:
4241. Het aantal schepen is evenwel ook
sterk achteruitgegaan; de vangcapaci-
teit der schepen daarentegen zeer aan
zienlijk vergroot. Dank zij grote inves
teringen was het mogelijk, de jaarlijkse
aanvoer van zeevis (rond- en platvis en
haring) op te voeren van gemiddeld 131
millioen kg in de jaren 19301938 tot
gemiddeld 168 millioen kg in de jaren
1947—1950.
De sterkte der bemanning bedroeg in
de jaren 19481950 gemiddeld 3880 man,
waarvan 1689 op de Scheveningse vloot,
916 op de Katwykse, 613 op de Vlaar-
dingse en 662 op de IJmuider schepen
en (drijfnet-, haringtrawl- en trawl-
vissery).
Vergelijkt men de leeftijdsverhoudin
gen, dan constateert men iets merk
waardigs: ter visserij voeren vele jonge
ren beneden de 21 jaar (26 procent van
de bemanningen). In andere beroepen
ig dit percentage 13.7. Op de Schevening
en vooral de Katwijkse vloot is het
nóg sprekender: resp. 31 en 34%.
Een groot contingent jongeren kiest
dus nog traditiegetrouw het vissersbe-
roep. In het algemeen kan er door de
jongeren ook behoorlijk worden verdiend,
al was dat nu in 1949 en 1950 niet zo
geweldig. Gelukkig maakte 1951 weer
eel goed, maar ziet men de cyfers over'
19 en '50, dan kon een actie voor betere
loonvoorwaarden, zoals die in April en
Mei plaats had, wel gewettigd worden
genoemd, in elk geval wat de gehuwden
betreft.
De Vlaardingse jongeren zijn niet zo
sterk vertegenwoordigd. Het gevolg hier
van is, dat de Vlaardingse reders een
belangrijk deel der bemanning moeten
recruteren uit de vissers te Katwijk en
Scheveningen. Egmond levert nog een
aanzienlijke groep trawlvissersmaar
te weinig jongeren, evenals uiteraard
IJmuiden zelf Het rapport wy'st er op,
dat de Katwijkse loggervloot op veel gro
ter schaal de trawlvissery beoefent dan
die van Scheveningen of Vlaardingen.
Terwijl in het zomerseizoen de gemiddel
de verhouding tussen de vlootbeman-
ning te Scheveningen en Katwijk 9 5
bedraagt, is deze in het winterseizoen
In één der tabellen heeft men de ar
beidskrachten van Be logger- en trawler-
vloot (in het zomerseizoen) gerang
schikt naar woonplaats en naar leeftijds
klassen. De te Scheveningen wonende
schepelingen (in de jaren 1948—1950 ge
middeld 1775) vormen 45.7% van de to
tale bemanning, die te Katwijk 27.
Vlaardingen 6.8 en te IJmuiden 6.4 pet.
Van de te Scheveningen wonende op
varenden monsterden er gemiddeld 1622
(91.6%) op de Scheveningse vloot, van
de Katwijkers (1071) voeren 850 man
(79.4%) op de eigen vloot, van de Vlaar-
dingers (264) waren er 261 op de Vlaar
dingse vloot werkzaam, in IJmuiden 239
m de 250 op de eigen vloot.
Hieruit volgt ook, dat 86.5% va:
logger- en trawlervlootbemanning in de
vier grote rederijplaatsen woont
slechts 13.5% elders. Uit het vroegere
belangrijke vissersdorp Egmond is nog
steeds een groot deel van de IJmuider
trawlervloot afkomstig. Zoals echter uit
de leeftijden blijkt, zal vermoedelijk bin
nen enkele tientallen jaren hieraan eer
einde komen.
Een typisch vissersdorp is ook Noord-
wyk. Hoewel deze plaats sinds de twin
tiger jaren geen eigen vloot meer bezit,
varen nog betrekkelijk veel Noordwykers
op de Katwykse en IJmuider vloot. De
leeftijdsopbouw van deze groep is gun
stig, zodat uitsterving van het vissers-
beroep hier vooralsnog niet te verwach
ten is.
Vermeldenswaard is ook de traditie van
de bewoners van Terheide in he-t West-
land. Altyd voeren vele inwoners van
Terheide op de haringschepen van Maas
sluis, na verdwijning van de visserij al
daar monsterden zij veelal op Vlaarding
se loggers. Thans nemen nog een veer-
„Honds" weer
tig Inwoners van Terheide
deel; de leeftydsopbouw van deze groep
is niet ongunstig te noemen.
Van de visserij-industrie te Rotterdam
en Schiedam, welke in vroeger jaren een
grote omvang had, is niets meer over.
Nog slechts een twintig vissers, afkom
stig uit deze plaatsen, monsteren op de
Vlaardingse vloot. De leeftijdsverhoudin
gen zyn hier zodanig, dat meer gespro
ken kan worden van „gelegenheidsvis
sers", dan van een groep in het vissers-
beroep opgegroeide arbeidskrachten.
Opvallend is overigens, dat het vls-
sersberoep ook in andere plaatsen langs
de Nieuwe Maas, zoals Maassluis, Middel-
harnis, Pernis, Zwartewaal, welke tot in
het begin van deze eeuw bekend waren
om hun in vry grote omvang beoefende
beugvisserij, totaal verdwenen is. Aan
genomen mag worden, dat een deel der
hier gevestigde vissers, na de opkomst
van IJmuiden als aanvoerhaven voor
verse vis, zich aldaar gevestigd heeft.
Uit de plaatsen rond het IJsselmeer
werden in de jaren 19481950 nog slechts
circa twintig arbeidskrachten voor de
logger- en trawlervloot aangemonsterd.
Het percentage gediplomeerden wordt
niet hoog genoemd, vooral bij de jonge
ren. De Katwykse vloot heeft het hoogste
percentage gediplomeerden, namelijk 46.6
tijdens de zomervisserij en 71.4 geduren
de het wintertrawlseizoen. Het percen
tage vakbekwame zeelieden
IJmuiden eveneens hoog. De bezetting
der visseryscholen is na de oorlog toe
genomen, behalve te Scheveningen. Voor
de toekomst der Scheveningse visserij
geen gunstig teken!
Conclusie
Het rapport concludeert, dat
wysbaar tekort aan schepelingen niet
niet kan worden gesproken. Wel is het
aannemelijk, dat e£ een tekort bestaat
aan vakbekwame zeelieden, die afkom
stig zijn uit de vissersplaatsen. Het aan
tal niet in het visserybedrUf opgegroeide
schepelingen omvat circa 4% van de to
tale bemanning. Indien wordt overwo
gen. dat steeds zolang de haringvissery
wordt uitgeoefend, aanvulling met on
geschoolden heeft plaats gevonden, mag
dit percentage niet verontrustend
den genoemd.
Beziet men de leeftijdsopbouw v
trawler- en loggervlootbemanning in het
zomerseizoen, dan mag, ingevolge het
hoge percentage jongeren dat op de
vloot aanwezig is, in de naaste toekomst
een behoorlijke toevoer van arbeids
krachten worden verwacht. Een minder
gunstige factor is echter, dat uit de
leeftijdsopbouw der vlootbemanning in
het winterseizoen biykt, hoezeer slechts
een losse band de groep jongeren aan
het visserijbedrijf bindt. Immers alleen
in de zomer en in de herfst is er werk
voor hen. In de winter, als een groot
deel van de loggervloot is opgelegd, zijn
zij genoodzaakt ander werk te zoeken.
Er is onder de Jongeren belangstelling
voor de vissery. Wil men echter verze
kerd bly'ven van een regelmatige toevoer,
dan zal moeten worden getracht de jon
geren meer aan het bedryf te binden
door hen ook des winters aan het werk
te houden.
Dit is alleen mogeiyk indien meer log
gers in de winter de trawlvisserij uit
oefenen. zoals Katwijk dat reeds doet.
Dit heeft zware financiële gevolgen, daar
dan een vry groot deel der loggervloot
gemoderniseerd zal moeten worden.
In tegenstelling tot de vooruitzichten
voor de loggervlootbemanning, moeten
de toekomstverwachtingen voor de traw
lervlootbemanning te IJmuiden, vooral
met het oog op de huidige leeftydsop
bouw van de kern der trawlerbemanning,
veel ongunstiger beoordeeld worden.
Tenslotte dient er nog op te worden
Minder schoonzusters
De emigranten ondergaan in familie
verhoudingen nog andere vernieuwingen.
In Holland zwagert, schoonzustert, neeft
en nicht men er royaal op los. Maar in
Australië is dat anders.
Daar is alleen de echtgenoot van
zuster „zwager" en de echtgenote
Uw broer „schoonzuster" Van Uw
zyn dat slechts „relations" De verhou
ding beperkt zich dus tot broers
ters in directe lijn; wat Is aangetrouwd
is een instantie verder.
Een andere amputatie in de familie
kring betreft de neven en nichten. Alleen
de kinderen van eigen of aangetrouwde
broers en zusters worden aangeduid mei
niece of nephew; die kinderen zijn var
elkaar cousins, evenals alle overige fa
milie-kinderen
Indien men hier over zijn ..familie'"
spreekt, bedoelt men uitsluitend de leden
het eigen gezin. De rest, broers
zusters incluis, zijn „relations".
Men begrijpt dat er hier in het alge
een een wat „verkoelde" familie-v
houding bestaat. Wanneer men hier
in Holland zouder. noemen
miliefeest" bijwoont, verwondert de
emigrant zich niet alleen over de be
perkte familieschaar, doch ook over t
feit dat men evenveel personen van bi
ten de familiekring, of zo men wil „i
lations" aantreft.
een Hollandse trouwpartij vindt
een zeer grote schare familieleden,
tot geslachten terug. Hier kan men
vaak talrijke gasten ter receptie treffen,
doch zij behoren dan tot de vrienden- of
kennissenkring der jonggehuwden.
Familieleven verkoeld
Gewoonlijk behouden de volwassen
gehuwde kinderen wel het contact met
de ouders, doch broers en zusters leven
verder van elkaar verwyderd dan in
Nederland.
Al houdt men rekening met de afstan
den, die in dit land het familebezoek
moeilijker maken, dan nog verwondert
de emigrant zich over het verkoelde fa
milieleven onder de Australiërs.
Een Australiër, die op 20 mijl afstand
in zyn ouderlijk huis woont, vertelde
mij dat hy nog nimmer de vrouw
zyn kort geleden gehuwde broer
ontmoet. En toch had men geen r
Dit alles is mogelijk te wijten aan
de vissery feit, dat de Australiër gewoonlijk
aandacht vrijwel uitsluitend aan zijn ge
zin wijdt; van intens meeleven met
deren, al behoren die zelfs tot zyn
lations", is niet veel te merken. Laat
staan met vreemden.
Men kan niet eens zeggen, dat ln het
zelf-opsluitend leven van de Australiërs
veel kwaad is gelegen. Niet vooi niets
wordt ook in Holland gesproken
„verwaarloosd gezinsleven" Dat de Aus
traliërs zoals ik in een vorig artikel
al eens signaleerde veel aandacht wy-
den binnen hun gezin, kan geen kwade
eigenschap worden genoemd!
Slechts zelden leest men hier opwek
kingen tot verbeterd gezinsleven, de
noodzakelijkheid hiertoe schijnt in min
der mate aanwezig te zyn. Wel wordt
vaak betoogd dat meer aandacht moet
worden besteed aan het gemeenschappe
lijk leven en men minder „selfish" heeft
Hardhandig
Toen dezer dagen de regering sugge
reerde om ook „nieuwe Australiërs" in
het leger op te nemen, gaf dat nogal
reactie onder de immigranten. Eén er
van luidde: „Wy hebben getracht ons bij
de Australiërs aan te passen; we vonden
slechts: koudheid, critiek, zelfzucht"
Het moet helaas worden gezegd, dat
er een kern van waarheid schuilt in deze
omschrijving. Over de critiek op de emi
granten vertelde ik onlangs in een arti
kel, de koudheid vindt men zelfs tot in
de familie. De Australiër is hard, zelfs
ook voor eigen kinderen. In menig gezin
regeert de stok of riem.
Vaak heb ik gezien dat kinderen ang
stig ineen krompen, wanneer vader,
soms zelfs moeder, naar de stok grepen.
Op vele scholen wordt de stok door de
Subsidies Anjerfonds in
Zuid-Holland
Het Anjerfonds Zuid-Holland, dat
rig jaar f 21.748 ophaalde tegen meer
f 23.700 in 1950. keerde van het bedrag
van f 15223 (70 pet van de inkomsten; de
rest ging naar het landelijke Prins Bern
hardfonds) subsidies uit tot 'n totaal var
f 13.530; o.a. f 750 aan de harmoniever
eniging Kunst en Strijd te 's-Graven-
zande; f 500 voor de Chr. gem. zangver
De Lofstem in De Lier. f 750 voor
kenburgs Harmonie, f 900 voor Honsels
Harmonie te Honselersdijk. alles v<
aankoop van instrumenten, en f 116 v<
studiereis van leerlingen der Acai
voor beeldende kunsten in E
Haag. Dit alles gold 1951. In 1952 w<
heden nog o.a. f 250 toegestaan v(
de harmonievereniging St Caecilia te
Leidschendam. de R.K. harmonie Triumph
te Oegstgeest en de Chr. muziekvei
Harpe Davids te Noordwij kerhout, ook
roor aankoop van instrumenten.
Gerzon minder optimistisch
Op de aandeelhoudersvergadering var
de Gebr. Gerzons Modemagazijnen ver
klaarde het bestuur minder optimistisch
te zyn ten aanzien van de toekomst Het
begin van 1952 is slecht geweest, doch
op het ogenblik gaat het iets beter Het
dividend werd vastgesteld op 6 pet
tm en 4 pet voor de gewone
gewezen, dat vooral onder de jongere
bemanningsleden de vakbekwaamheid
kan worden opgevoerd. Het is wellicht
mogelyk in de winter het volgen van
lessen aan de visseryscholen te combine
ren met werk in het bedryf, aldus besluit
deze uitgave.
meester royaal gehanteerd. En zolang het
hier niet te bont wordt, nemen de ouders
dat zonder protest
Sentimenteel is de Australiër niet!
Van de mentaliteit der Koraaleiland-
bewoner is juist zoveel naar hem komen
overwaaien, dat hy prijs stelt op een
kalm leven voor zichzelf. Hy trekt zich
weinig van anderen aan en ziet niet
spoedig iemand naar de ogen.
„Dat is van mij"
De Australiër slaat het eigendomsrecht
hoog aan. Loop niet over iemands grond,
zonder daartoe eerst verlof te hebben
gevraagd. Men zegt weieens dat de Hol
landse boer lastig is wanneer men over
zyn weiland loopt, wel, men moet dan
de Australiër maar eens horen! Hy staat
al spoedig met zyn geweer te dreigen.
Probeer niet naar de trant van een
Hollandse straatjongen achterop een
vrachtauto te klauteren. Het „That is
my park" of: „That is my car" ligt de
Australiër in de mond bestorven.
Een Australiër zal ook slechts in uiter
ste nood iemand om hulp vragen. Vaak
staat me het beeld voor ogen van de
man die met zyn handwagen een
HoUandse brug op moet; hy vindt on
gevraagd voorbijgangers bereid een duw
tje te geven. Zoiets zou in Australië hoge
uitzondering zyn. Ongevraagd doet men
niet veel! Het „Bemoei je met je eigen
zaken" is een stelregel, die zelfs binnen
eigen kring wordt toegepast.
Het Hollandse hart
De Hollandse familie- en vrienden
gehechtheid vindt men vaak nog gede
monstreerd door emigranten hier. door
dat zij hulp verlenen aan nieuwelingen.
Dat is niet Australisch.
Er zijn organisaties die een helpende
hand toereiken, men vindt soms ook wel
individuelen bereid zulks te doën. Maar
men ondervindt al spoedig, dat de emi
grant in de eerste plaats z'n eigen boon
tjes heeft te doppen, waarvoor hij by de
Australiërs een duidelijk voorbeeld aan
treft!
Zo komt het, dat vele emigranten graag
kennissen of bloedverwanten naar Aus
tralië zien komen, men mist het contact
buiten eigen gezin. Want in dit opzicht
komt de emigrant van een koude kermis
thuis.
Delftse catalogus wordt
ingetrokken
Zoals gisteren reeds werd gemeld,
hebben enige Delftse raadsleden aan B.
en W. vragen gesteld over de tekst van
de catalogus van de tentoonstelling
„prisma der bijbelse kunst" in het Prin
senhof.
B. en W. hebben binnen een dag op de
gestelde vragen geantwoord. Het college
betreurt de uitgave van deze catalogus in
de wraakte vorm zeer en rekent haar de
samenstelster en de leiding van het mu
seum Prinsenhof als een ernstige fout
B en W hebben besloten de catalogus
onmiddellijk aan de circulatie te ont
trekken. Men gelooft, dat deze gebeur
tenis op de betrokkenen zoveel indruk
heeft gemaakt, dat voor herhaling niet
behoeft te worden gevreesd.
Trekbal-automaat een
hazardspel
Volgens officier van Justitie
te Groningen wel
Een caféhouder uit Hoogezand heeft
zich voor de Groningse rechtbank we
gens hazardspel moeten verantwoorden,
omdat hij een z-g trekbal automaat in
zijn zaak had staan. De O v- J beweer
de dat dit louter een geluksspel is, doch
de verdediger kwam met twee getuigen
op de proppen, die een demonstratie
gaven en inderdaad beiden winst boekten.
De O v. J wilde met „deze duivelskun
stenaars" geen rekening houden en eiste
f 200.boete- Uitspraak 4 Juli.
Ontslagen bij lansen en
Tilanus
Met ingang van 5 Juli heeft de N V.
Jansen en Tilanus aan 85 «werknemers
ontslag aangezegd wegens slapte in het
bedrijf Enige arbeiders hiervan zijn op
vervroegd pensioen gesteld. Overigens
zijn bij dit ontslag geen gehuwde werk
nemers betrokken, aldus de Vkrt.
Weg EemnesHoevelaken
kostte 500 per meter
Minister Wemmers opende gistermid
dag het 16 km lange nieuwe wegge
deelte Eemnes—H >ev*iaken in de rijks
weg no 1, die van Amsterdam naar het
Noorden en Oosten leidt Hij zei, dat
door dit nieuwe wegvak het lar.ge-
afsjandsverkeer ruim 2 millioen auto-
küometer en bijna 200 000 auto-uren per
jaar bespaart. Voor de aanleg van de
weg. die 7.8 millioen kos'.:> (ƒ500 per
meter) moest 133 ha cultuurgrond wor
den aangekocht of onteigend.
Uitgesteld afscheid van
mr Oud op 26 Juni
Oud-burgemeester Oud, wiens afscheid
van Rotterdam aan het begin van deze
maand moest worden uitgesteld omdat
hy een lichte longontsteking had gekre
gen. zal nu op 26 Juni afscheid nemen.
<->m 2 uur begint een bijzondere zitting
van de gemeenteraad Daarna zal in de
Burgerzaal van het stadhuis het geschenk
var de burgery worden aangeboden
waarbij als enige spreker mr K. P. v. d.
Mandele optreedt.
Voor het eerst na zün ziekte, heeft mr
Oud zich gisteravond weer in het open
baar vertoond HU was nl. met zijn echt
genote in het Gemeentearchief aan de
Mathenesserlaan, waar hij de tentoonstel
ling heeft bekeken, welke aan nem was
gewijd
Nu ook Spaanse doorreis visa
veel duurder
Na het verblyfsvisum v<
in f 23.40 op f 32.50 is
thans de doorreisvisa vo<
f 3.90 op f 13 gekomen (by
jUf dr»e dagen» en van
r zeven dagen). Het bestuur
KNAC heeft opnieuw de regering
maatregelen daartegen gevraagd.
or Spanje, dat
gebracht, zijn
sen geldigheid
op f 26
i da
