Jappen schoten K.L.M.-toestel
Australische rimboe
neer
in
m
Jutter vond een schat
Zuidzee (6000
aan het strand van
diamanten)
VAN HOUTEN'S
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
3
VRIJDAG 4 APRIL 1951
Herinnering uit het jaar 1942
DOOR
Frank Clune
MIJNE HEREN van de jury", zei de gepruikte advocaat ernstig: „mijn
cliënt is een arme simpele ziel, maar hij is het soort van man, dat
het Australische leger nodig heeft." Niemand in de stampvolle rechtszaal
grinnikte over dit averechtse compliment aan het Australische leger.
Daarvoor was de zaak veel te ernstig. De soldaat, die op het beklaag
denbankje zat en die door zijn eigen advocaat werd aangeduid als een
„arme simpele ziel", stond terecht voor een der meest verbazingwek
kende juwelendiefstallen die er ooit op het Zuidelijk halfrond zijn
gepleegd. Dit is een verhaal van de Indische Oceaan, maar het is
tegelijk een verhaal uit de Tweede Wereldoorlog, die tenslotte ook in de
zogenaamd „Stille" Oceaan werd uitgevochten.
Smirnoff reageerde instinctief,
duwde de neus van de Douglas om
laag en probeerde te ontkomen,
maar het was een hopeloos geval.
De zware, onbewapende Douglas was
een te gemakkelijk doel voor de snel-
In December 1941 vielen de Japanners
het schiereiland Malakka aan en Neder-
landsch-Indië. Op 19 Februari 1942 bom
bardeerden zij Port Darwin in Noord-
Australië, de Brits-Amerikaanse basis,
die daar werd gebouwd, aan diggelen
smijtend en de verbindingslijn van de
Britse Luchtvaartmaatschappij B.E.A.
doorsnijdend.
In Broome, in Noordwest-Australië,
werd in alle haast een nieuwe water
vliegtuigbasis geïmproviseerd in een
poging om de luchtdiensten van Australië
naar Java en Sumatra gaande te kunnen
houden.
Op 28 Februari begon de Japanse in
vasie van Java en de Nederlandse ver
dediging moest na een heldhaftige, maar
korte verzetsstrijd worden opgegeven.
OM 1 UUR, in de nacht van 2 op 3
Maart, vertrok Iwan Smirnoff, KLM-
vlieger van wit-Russischen bloede, maar
genaturaliseerd als Nederlander, als ge
zagvoerder van een Nederlands vliegtuig
van het vliegveld Andir bij Bandoeng
naar Broome.
Behalve de gezagvoerder en zijn be
manning van drie koppen wa
achttal passagiers aan boord: zes Neder
landse mannen en een Nederlandse
met een baby. Er heerste een gespannen,
zenuwachtige atmosfeer, toen de passa
giers met hun bagage in het donker aar
boord van de Douglas kwamen.
Dit was geen vlucht volgens dienst
regeling. Het was een poging tot ont
snapping van een aantal vluchtelingen,
die op het allerlaatste moment trachtten
te ontkomen aan de snel naderende Ja
panse verschrikking.
Pakje mei lakzegels
Juist voordat het toestel zou vertrek
ken, kwam er een bankkoerier. Hij over
handigde gezagvoerder Smirnoff een ver
zegeld pakket. Het was afkomstig van de
Javasche Bank en geadresseerd aan de
Commonwealth Bank of Australia.
Gezagvoerder Smirnoff wist niet wat
er in het pakje zat. Hij keek even naar
de rode lakzegels met het stempel „De
Javasche Bank, Bandoeng", zette het
pakje vervolgens in een vakje in de cock
pit en gaf zijn aandacht aan dringender
zaken.
De motoren kwamen op toeren, de
Douglas rolde langs de startbaan, vloog,
en begon een gestadige klim in Zuide-
burgers moeder en kind waren
den dood, vermoord wellicht met één
en dezelfde kogel.
„Allemaal er uit, allemaal er uit, vlug!"
gebood Smirnoff. „Draag de gewonden
naar buiten, voordat de machine in brand
vliegt".
Verdoofd door de schok hielpen de
overlevenden elkander, en droegen de
lichamen der doden door de branding
naar het strand.
Er was geen tijd om ook maar aai
redden van de bagage te denken. De vloed
kwam op, het toestel werd snel omringd
door het rijzend getij. De eerste-hulp-kist
en de noodrantsoenen werden uit het
toestel gehaald. Al het andere moest
den achtergelaten.
Moe na de lange nachtvlucht, geschokt
door de ramp en de tragedie van de dood
en met drie kogels in zijn eigen lichaam,
dacht Smirnoff natuurlijk geen ogenblik
aan het bank-pakketje in zijn cockpit
jpRANK CLUNE, de schrijver van
„Diamanten uit de Lucht" is ver~
moedelijk de meest gelezen Austra
lische schrijver van deze tijd. Sinds
de publicatie van zijn eerste boek. een
autobiografie, „Try Anything
One e", in 1933, publiceerde hij
meer dan dertig andere boeken en
tientallen korte verhalen en artike
len in dagbladen en periodieken. In
een fantastisch avontuurlijk leven
trok hij voor de mast de wereld rond,
werd in 1916 in Gallipoli gewond,
deserteerde uit het Amerikaanse leger,
diende in Libye en Palestina als res.-
officier, was oorlogscorrespondent in
Nieuw-Guinea en Burma en reisde
enige malen de wereld rond om mate
riaal te verzamelen voor zijn reis
boeken. Op het ogenblik vertoeft hij
in Nederland om stof op te doen voor
een boek over Holland. Onlangs pu
bliceerden we reeds zijn fantastisch
levensverhaal.
lijke richting en naar de sterren. Er werd
koers gezet naar Broome, ongeveer tien
uren vliegen in rechte lijn, uitsluitend
over water. De motoren begonnen een
slaperige dreun, terwijl de passagiers
doezelden, Java en de gevaren daar met
iedere tik van de chronometer verder
achter zich latend.
De ochtend begon aan te lichten en er
was niets te zien dan zee en lucht. Voort
dreunde de Douglas naar het Zuiden.
Omstreeks elf uur 's morgens kwam de
kust van Australië in zicht. Smirnoff,
geholpen door zijn tweede bestuurder, O.
Hofman, had op een volstrekt onbekende
route voortreffelijk koers weten te hou
den. Ze kregen land in zicht ongeveer
tachtig mijlen ten Noorden van Broome.
Beneden hen, langs de zanderige stran
den en in het woestijnachtige achterland
was geen enkel teken van menselijk
leven, behalve hier en daar de dunne
rookpluimen van vuurtjes van rondtrek
kende inboorlingen.
Aangevallen
Plotseling weerklonk er een gera
tel, het breken van glas en 't scheu
ren van linnen. Uit het blauwe niets
van het uitspansel doken drie Ja
panse „Zero"-jagers met knetteren
de machinegeweren naar het lijn—
toestel.
Op een oorlogskerkhof aan de kust van de Zuidzee in Australië liggen
de Nederlanders, die hij het neerschieten van het K.L.M.-vliegtuig. om
het leven kwamen. Op de foto het eenvoudige kruis op het graf van
een omgekomen piloot.
Ie, beweeglijke Zero's. Een hagel |In crisis-ogenblikken komen menselijke
van kogels floot door de coekpit onjjJS
de passagiersruimte. De hele middag gloeide de zon op het
toneel van pijn en ontbering. De nacht
tragische samenloop
omstandigheden, dat de Nederlandse
Douglas aankwam, terwijl er een grote
Japanse luchtaanval gaande was op
Broome. De laatste jagers die op hun
terugreis waren naar het Noorden, kwa
de Zuidwaarts koersende Douglas
het eenzame toestel dat gedurende
de gehele reis volstrekte radio-stilte
acht had genomen en niets kon v
moeden van wat hier wachtte. Genade-
kwaadaardig ranselden de Jappen
de banden met machinegeweerkogels leeg
de Douglas.
Koppig zijn stuur vasthoudend,
werd Smirnoff door beide armen en
in de dij geschoten. De linker-motor
vloog in brand. Er was geen tijd om
het landingsstel uit te laten. De
Douglas suisde naar beneden naar
een brede, witte, zandige strook kust.
Met ongelofelijke moed en kalmte wist
de gewonde gezagvoerder het toestel
de hand te houden, vlak te brengen, o'
de golven van de baai te trekken en I
perfect op de buik te landen op het
strand, vlak bij het water. Een scheuren
de ruk, en het toestel kwam tot rust
de rechterzijde omhoog, half in en hall
uit het water.
Boven de Douglas gierden de drie
bloeddorstige Zero's, doken neer en gin
gen door met het „straffen" van hel
hulpeloze wrak dat ze naar de grond had
den gejaagd. Toen ten slotte hun mu-
nitievoorraad was uitgeput, zoemden ze
verwaand weg en verdwenen spoedig uit
het gezicht. Waar even tevoren een hels
lawaai had geheerst, was nu een doffe
stilte, toen: het kabbelen van het water
het zachte kermen van de gewonden.
Allemaal er uit!
CMIRNOFF kwam omhoog, kreunend
van de pijn. „Allemaal er uit, snel!"
hijgde hij. Hij vreesde dat het vuur van
de motor ook de rest van het toestel zou
aantasten of dat de Jappen zouden terug
komen om opnieuw het toestel aan te
De tweede piloot Hofman en de mar
conist J. Muller, die niet gewond waren,
wisten met snelblussers het vuur te
doven. Smirnoff zag dat de mecanicien,
J. Blaauw, dood in de cockpit lag. De
vlieger deed de deur naar de passagiers
cabine open en herhaalde de order: „Alle
maal er uit, vlug! Ga op het strand en
zoek dekking!"
Vijf i
i de i
i al c
eind, sommigen hunner bloedend uit
schotwonden. In zijn stoel in elkaar
gezakt zat de luitenant D. Hendriks.
Hij was dood. De vrouwelijke passa
gier, mevrouw Van Tuyn, haar baby
aan haar borst geklemd, lag eveneens
roerloos in haar stoel.
Oh, hardheid van de oorlog tegen
kwam. Het vliegtuig was neergestort bij
Carnot Bay, ongeveer zestig mijlen Noord
van Broome. In normale tijden zouden
er natuurlijk heel spoedig reddingvlieg
tuigen zijn verschenen maar ei
helemaal niets normaal. Broome
zwaar gebombardeerd en alles was op de
luchtbasis volslagen gedesorganiseerd.
PR WAS NIEMAND die wist dat het
-*-1 Nederlandse toestel bij Carnot Bay
was neergestort, behalve de Jappen, die
het smerige werk hadden gedaan
de overlevenden en een eenzame
boorling, die, vele mijlen verder, in
woestijn, had toegekeken terwyl het
drama zich afspeelde.
De overlevenden zouden zijn omge
komen van honger, dorst, ontbering
en zonnebrand wanneer die inboorling
lui of dom of alleen maar hard
geweest. Gelukkig was deze zoon
de woestijn een mehsenvriend.
stelde zijn belangrijke bezigheid, het
vangen van hagedissen, uit tot later
en ging naar de zendingspost in
Beagle Bay, de dichtst-bijzijnde
tiging van blanken, om te vertellen,
wat hij had gezien. Hij kwam er met
zijn nieuws in de morgen van 7 Maart,
vier dagen na de ramp.
Redding
De onder-officier F. Clinch en de
waarde broeder Richards met twee in
boorlingen en twee met muilezels be
spannen wagentjes trokken onmiddellijk
op redding uit. Van hun zendingspost
naar Carnot Bay moesten zij 45 mijl af
leggen met hun ezelwagentjes.
De redders legden deze afstand af in
vijftien uren, zonder te stoppen, en zij
bereikten de plaats van het drama op
8 Maart om 3 uur 's morgens. Ze vonden
de acht overlevenden, zwak en uitge
hongerd, bijna omgekomen van honger
en dorst. Zij werden naar de zendings
post gebracht en kwamen daar op 9
Maart aan.
Opnieuw had niemand, in de
haast om de menselijke levens te
redden, ook maar een ogenblik ge
dacht aan het redden van het toestel
of wat daar nog in was. De veronge
lukte vliegmachine werd op het een-
strand achtergelaten, half on
der water, als een dode meeuw.
In de cockpit bleef het verzegelde
bankpakketje vergeten. De inhoud,
Smirnoff niet bekend, bestond uit
een zending geslepen diamanten met
waarde van meer dan twee hon
derdduizend gulden.
Wat er precies is gebeurd met de in
houd van het pakketje kan men veronder
stellen, maar niet nauwkeurig vastleggen,
want door hen die er bij betrokken wa
ren, werden verschillende lezingen ge
geven. Ik kan alleen maar terugvallen
op wat er gebeurde in het gerechtshof
van West-Australia op 12 Mei 1943 en
de drie daarna volgende zittingsdagen.
Toen en daar werden voor de officier
van Justitie Sir John Northmore
jury drie mannen voorgeleid v<
„stelen en onwettig in him bezit hebben
van een aantal diamanten, die het eigen
dom waren van de N.V. De Concurrent,
Juweliers te Bandoeng, Java, tussen 5
Maart en 14 April 1942, nabij Broome."
Strandjutter
De drie verdachten waren John Palmer,
oud 47 jaar, soldaat; Arthur Mulgrue,
oud 86 jaar, en Frank Robinson, oud
42 jaar.
Het was vastgesteld, dat Palmer, een
„strandjutter" in zijn logger met een
bemanning van twee inboorlingen, Carnot
Bay was binnengezeild, een week of tien
dagen na de ramp van de Douglas, dat
hij het verongelukte vliegtuig binnen
was gegaan, dat hij er één nacht in had
geslapen en toen was vertrokken.
Ongeveer drie weken na het ongeluk
ld een officieel onderzoek in het wrak
m het vliegtuig plaats gehad, maar ei
was géén pakket met diamanten gevon
den. Men vond slechts een stuk touw
met twee rode lakzegels er aan. De
diamanten waren spoorloos.
Iemand had gepraat. Iemand was ver
denking gaan koesteren. Detective-ser
geant Blight kreeg de zaak ter behan
deling en begon heel veel mensen heel
veel onaangename vragen te stellen. In
Perth werd een Chinees uit Broome ge
arresteerd. Hij bleek in het bezit te zijn
van 460 kleine geslepen diamanten ter
waarde van bijna zesduizend gulden, en
kon geen bevredigende verklaring geven
hoe hij deze diamanten in zijn bezit had
gekregen. Hij kreeg een boete van hon
derd gulden van de politierechter van
Perth op de een of andere gerechtelijk-
technische bepaling.
Surprise
'pOEN kwam er, in het begin van
April, een sensationele ontwik
keling.
John Palmer, de strandjutter, te
kende in Broome voor het leger.
Nadat hij ingeschreven was als sol
daat gaf hij, volkomen vrijwillig, aan
zijn commanderende officier een pak
ket diamanten af, dat hij, naar hij
zeide, op het strand in Carnot Bay
had gevonden. Het pakketje bevatte
4571 geslepen diamanten, waarvan
de waarde later officieel werd vast
gesteld op ruim 180 duizend gulden.
Het was een merkwaardige surprise
die hier door een soldaat aan zijn
officier werd overhandigd.
Soldaat Palmer verklaarde, dat dit alle
diamanten waren, die hij had. Wel
er, aldus voegde hij er aan toe,
wat verloren gegaan in het zand. >)X
Doordat men van de afzender op Java
geen nadere bijzonderheden kon krijgen
over de inhoud van het pakketje, wist
niemand hoeveel diamanten er verdwenen
waren. Ten slotte werden er nog 1565
stenen met een totale waarde van bijna
20.000 gulden teruggevonden.
Een gedeelte hiervan werd door een
inboorlinge teruggevonden in een doosje
begraven bij een plaats, waar Mulgrue en
Robinson gekampeerd hadden. De offi
cier van Justitie stelde vast, dat deze
stenen door Palmer aan Mulgrue en Ro
binson waren gegeven.
MELKCHOCOLADEKORRELS
'n Boterham belegging die nooit verveelt I
(Aa venen
m
90 CL 250 g.
GEMEENTE LEIDEN
Otticiële publicaties
OPENSTELLING EN SLUITING
GEMEENTELIJKE BUREAUX
Burgemeester en Wethouders van Lei
den brengen ter openbare kennis dat de
Gemeente-Secretarie en de bureaux
de Gemeente-Ontvanger, het Oud-Ar
chief. de Gemeentelijke Accountants
dienst, de Dienst van Gemeentewerken
de Dienst voor Sociale Zaken van
5 April af des Zaterdags weder voor hel
publiek geopend zullen zijn, met uitzon
dering van Zaterdag 12 April 1952.
Op Vrijdag 11 April 1952 zullen de
Gemeente-Secretarie en de bureaux der
gemeentelijke diensten en bedrijven, be
houdens het hierna vermelde, de gehele
ag voor het publiek gesloten zijn.
Het Bureau van de Burgerlijke Stand
zal op 11 en 12 April voor het doen
aangiften en geboorten en overlijden
geopend zijn van 9 tot 10 uur; het Ste
delijk Museum „De Lakenhal" zal op
Vrijdag 11 April geopend zijn van 13 tot
16 uur.
KIEZER SREGISTER
Burgemeester en Wethouders van Lei
den brengen ter openbare kennis, dat
het kiezersregister, bedoeld in art. D 1
der kieswet, is aangelegd.
Een ieder is bevoegd kosteloos inlich
tingen uit het register in te winnen, ten
einde te beoordelen of hij zelf of een
ander daarin al dan niet of niet behoor-
opgenomen, en schriftelijk ver
betering van dit register te vragen.
Leiden, 4 April 1952.
Burgemeester en Wethouders van Leiden
De Secretaris, De Burgemeester,
J. BOOL. F. H. VAN KINSCHOT.
Gemeenteraad van Zoeterwoude
De Citosa gaat op Woensdag en Zondag
de gemeente aandoen
De financiën staan er prima voor
Burgemeester Smeets van Zoetenvoude kon gisteravond de raad meedelen, dat
Zoeterwoude uit het gemeentefonds nog een tegoed had over 1948 en 1949 tot een
bedrag van ruim f 40.000, doch dit was geplaatst op de geblokkeerde rekening. Het
geld brengt dan wel rente op, maar er kan over het bedrag zelf niet direct worden
beschikt. Het moet gereserveerd blijven voor bijzondere doeleinden. B. en W. zul
len echter trachten een deel vrij te krijgen voor het aflossen van een vlottende
schuld. De uitkeringen uit het gemeentefonds over de \olgende jaren leverden nog
een voordeel op van f 603.
Ged. Staten hadden de begrotingen 1952
goedgekeurd. De uitkering van het rijk
bracht een voordelig slot op van f 2200,
waardoor aanvulling uit de reserve om
een sluitende begroting te krijgen, niet
nodig was. De voorzitter wees er op, dat
de financiële toestand van de gemeente
dus kerngezond is. De gemeentebode, de
heer Th. Berg, kreeg toestemming een
nevenfunctie uit te oefenen.
Op het verzoek van het gemeentebe
stuur aan de autobusonderneming Citosa
te Boskoop om 's middags en 's avonds
na 9 uur een lijndienst in te lassen, was
bericht binnengekomen, dat met ingang
van de zomerdienst (bij wijze van proef)
op Woensdagen en Zondagen in het mid
daguur en 's avonds om vijf over 11 eer
busdienst van uit Leiden via Zoeterwou-
laar Zoetermeer zal worden onder
houden.
Het verzoek aan de N.Z.H.,
tramhalte bij de Lammebrug te handha
ven, werd afgewezen. Deze halte zal
gelijk bekend naar de Kersenstraat
worden verplaatst. De heer Van der
Ploeg was niet voldaan over de houding
Citosa. Hij had graag gezien, dat
Ex Animo gaf weer een uitvoering van
de Matthaus Passion
Stellig verrijkt en dankbaar
Sinds Mendelssohn en Zeiter in 1829, een eeuw na het ontstaan van Bachs
Matthaus-passion, dit werk opnieuw uitvoerden en daarmee aan de ver
getelheid ontrukten, heeft Bachs passiemuziek in stijgende mate bijgedra
gen tot de algemene Bach-renaissance van de 19de eeuw, die tot deze tijd
ftoe voortduurt. Men kan inderdaad niet ontkennen dat de Matthaus-pas-
nog j sion, naast de ietwat verwaarloosde Johannes-passion en de magistrale
„Hohe Messe", een zeer bijzondere plaats inneemt in het zo uiterst veel
zijdige oeuvre van de Thomaskantor; welhaast nooit ontstond een kunst
werk van deze afmeting, dat van begin tot einde van zoveel genialiteit
getuigt.
In
land is tegenwoordig de jaar
lijkse traditie der Matthaus-passion-uit-
voeringen zeer verbreid en het Chr. ge
mengd koor „Ex Animo" o.l.v. Herman
de Wolff wil deze traditie ook te Leiden
bevestigen. Het heeft daarmee een zware
taak op zich geladen. Immers de uit-
voeringspractijk van Bachs passionen
stelt vele problemen, waarover de dis-
De diamanten, die de Chinees had, cussie nog lang niet Is afgesloten. Bij de
niet medegerekend, had de Common- j S^k^aSSrS, £E
wealth Bank of Australia tenslotte j ticus wel strenge maatstaven aan te leg-
6136 sténen teruggekregen met een j eerbied VOOr Bach dwingt hem
totale waarde van ruim tweehonderd
duizend gulden.
Welnu, de uitvoering van „Ex Animo"
met solisten en met het Rott. Phll. Or
kest, alles onder leiding van Herman de
Wolff, heeft een gemengde Indruk op
gemaakt. Er werd ongetwijfeld veel ge
presteerd, allen werkten samen
groot ideaal te verwerkelijken,
verdient reeds veel lof, al werd dit doel
dan ook nog niet bereikt.
Vooral in het eerste deel, dat
zwak Inzette, bleef alles teveel onder de
druk van een zekere matheid en vlak
heid, die slechts hier en daar werden
overwonnen. Gelukkig werd dit in het
tweede deel aanzienlijk beter; men kon
aan het einde zelfs van een zekere climax
spreken. Het koor is wat zwak in de
bassen en tenoren, terwijl de sopranen
wel eens moeite hebben met de zuivere
Intonatie; een zekere ruwheid ln de
forte-passages moet vermeden worden,
terwijl de uitvoering der koralen, ook al
symboliseren zij de „objectieve" Gemeen
te, aan genuanceerdheid kan winnen In
het slotkoor van het tweede deel evenals
in enkele andere dramatische koren was
men daarentegen zeer gelukkig.
Wat de vocale solisten betreft.' wij me-
m dat de keuze hier niet in elk opzicht
gelukkig was. Reinhardt van Randwijk
beschikt over zeer goede kwaliteiten,
doch ie zeer zware partu van de evange-
list ligt nog op vele punten boven zijn
macht en zelfs boven zijn stemomvang.
De evangelist moet welhaast het gehele
werk dragen en men moet hier dus wel
hoge eisen stellen. Willem Ravelll be
schikt over een vaak zeer mooie voor
fok? eP exPressle. zUn orgaan heeft
echter niet alle sonoriteit meer die de
Christuspartij vergt. Jan Waayer wai
als vertolker van de tenor-aria's een ver
rassing voor ons; ook al kan zijn inter
pretatie nog aan diepte en expressie
winnen, ztfn aandeel ln de uitvoering be
hoorde tot het beste deel van de avond.
Wij mogen naar alle waarschijnlijkheid
nog veel van hem verwachten. Ankie
van Wickevoort Crommelin bezit een or
gaan van meer dan middelmatige kwa-
vooral de laatste busdienst op alle werk
dagen zou komen. B. en W. zegden toe
hun best te doen.
Voor f 20 per jaar kon de gemeente
van de eigenaar het plantrecht krijgen
langs de Ommedijkseweg. De raad be
sloot hierop niet in te gaan.
Wel ging de raad in op het aanbod
van de Bank van Ned. gemeenten tot
het verstrekken van een lening van ruim
f 72.600 ter financiering van de reeds ge
bouwde zes woningen aan de Hoge Rijn
dijk. Deze woningen waren betaald dan.v.
een rekening-courant-overeenkomst.
De legesverordening werd vervolgens
gewijzigd. De gemeente stelde zich voor
f 2000 garant voor de plaatselijke afde
ling van de vereniging tot opsporing van
t.b.c.
Tenslotte deelde de voorzitter mee, dat
er enige openbare werken kunnen wor
den uitgevoerd. Er was reeds een begin-
gemaakt, nJ. met de verbetering van de
Zuidbuurtseweg en de vernieuwing van
de hoofdleiding van de waterleiding ip
de Dorpsstraat.
Agenda voor Leiden
Vrijdag
Kleine stadszaal, 8 uur: Zuid-Afrikaan
se avond van K. en O. en Ned.-Z.A-
vereniging, toespraken en kleurenfilm
Beautiful South-Africa.
Liberty, 7.45 uur: jaarvergadering
Leidse districtsdaimibond, met uitreiking
N L-C.-wisselbeker.
Zaterdag
Burcht, 8 uur: toneeloavond „Ons Grun
neger laand"; deur Delft wordt speuld:
„De Konkerent", spul len drei bedrievea
deur J. Zijl.
Tentoonstellingen
Universiteitsbibliotheek en hortus,
weikdagen half 10half 6: Zuid-Afrika
tijdens het Nederlands bewind (tjn. 5
April).
Nachtdienst apotheken
Apotheek Herdangh en Blanken. Hoge-
woerd 171, teL 20502, en apotheek Re ijst,
Steenstraat 35, teL 20136.
HET JONGË~ GELUID
Onder bovengenoemde naam werkt,
zoals men weet, een groep jonge mensen,
die allerlei vormen van kunst willen be
oefenen en leren waarderen. Zij schaart
zich daarbij rond het Christelijk cultureel
maandblad „Op den Uitkijk". Men wil in
dit kader het rijke in de kunst naar vo-
brengen, de liefde voor alles wat
„goed en schoon en waar" is aankweken,
daarbij in het bijzonder het Christelijk
element in het oog houden en trachten,
door elkander te stimuleren en critiseren,
de grote achterstand op dit gebied in de
Chr. kringen enigermate in te halen.
Op Dinsdagavond 8 April a.s. hoopt
en weer bij elkaar te komen in het ge
bouw van Interkerkelijke Gezinszorg, Ra-
perburg 59. Voor deze avond heeft men
uitgenodigd de heer P. J. Risseeuw te
Den Haag. die zal spreken over „Holland
Amerika" en vragen daarover zal be
antwoorden.
Jongeren, die met „Het Jonge Geluid"
kennis willen maken, zijn hartelijk wel
kom. De kosten, aan dergelijke avonden
verbonden, zijn zeer laag gehouden.
Bovenstaande kaart toont de route, die het K.L.M.-toestel vloog.
Het was een soort van Ali Baba .te trekken met het draagbare vermogen,
fantasie in moderne stijl. Wat ten zeerste dat hij gevonden had. Op zijn leeftijd
pleitte voor Palmer was dat hij volstrekt'47 jaar, was hij niet dienstplichtig
vrijwillig had getekend bij het leger,
mede te helpen met de verdediging
zijn land toen de nood hoog gestegen
en dat hij verder eveneens volstrekt vrij
willig voor ruim 180.000 gulden
manten had afgedragen.
Wat zoudt U gedaan hebben?
Het zou voor Palmer, die Immers eige-
lar was van een logger, doodeenvoudig
zijn geweest om naar Perth en verder
Onschuldig
De Jury verklaarde alle drie de be
klaagden „onschuldig".
Ik ben het met deze uitspraak vol
maakt eens. Maar ik zou verder willen
gaan. Ik ben het met Palmers eigen ad
vocaat volstrekt eens dat Palmer „eer
simpele ziel" was en „het soort
an, dat het Australische leger nodig
heeft."
Het enige wat voor mij een raadsel
is, is, waarom hij eigenlijk werd ver
volgd. Misschien kunnen rechtskun
digen hier gegronde bezwaren tegen
inbrengen, maar ik zou denken, dat
hij gerechtigd was tot het ontvangen
bergloon of de een of andere be
loning in andere vorm als een soort
van eerbetoon aan zijn eerlijkheid,
gedemonstreerd door het afgeven
van die schitterende berg stenen, on
getwijfeld de rijkste schat ooit door
strandjutter op een strand van
de Zuidzee gevonden.
li»--» j -—utuuoqjc A.wa-
hteiten, doch haar intonatie laat soms
te wensen over; wellicht was zij deze
avond minder gelukkig gedisponeerd.
Annie Woud heeft een prachtig warm
alttimbre, haar expressie is vaak niet
steeds, gelukkig; slechts haar uitspraak
vertoont ernstige tekortkomingen. Ten
slotte Meine Pott, die in de recitatieven
vaak verdienstelijk was, doch wiens tech
niek hem in de inderdaad zware bas-
aria's soms in de steek liet. Hans
Schouwman, clavecimbel, en Hennie
Schouten, orgel, vervulden de continuo-
partóen op loffelijke wijze, evenals die
leden van het R. Phll. Orkest die in de
obligaatpartijen voor fluit, hobo, viool
of violoncel een solistische rol te spelen
hadden. De algemene leiding was niet
steeds voldoende exact, vooral ln het
eerste deel.
Alles bijeengenomen, het doel heeft
en op deze avond nog niet bereikt,
aar er viel niet weinig te genieten, en
de zeer talrijke toehoorders zullen stellig
verrijkt en dankbaar huiswaarts gegaan
zjjn. W\j zouden alleen in overweging
willen geven te trachten het volgend
jaar deze uitvoering in een der grote
kerken te doen plaatsvinden De Stads
gehoorzaal leent zich voor dit werk
slecht.
J. van der V
Zilveren jubileum fa Sloos
De firma J. J. Sloos en Zoon, Stille
Rijn 11 te Leiden, bestaat morgen vijf-
j en-twintig jaar.
Theo Olof, een onzer
beste violisten
De reeks van vier pauzeconcerten, ge
organiseerd door het Leids Academisch
Kunstcentrum, werd gistermiddag beslo
ten met een optreden van de bekende
violist Theo Olof, die voor deze gelegen
heid twee gedeelten uit Bachs sonaten
voor viool-solo op zijn programma had
geplaatst. Men kan zich voor deze su
blieme kamermuziek nauwelijks een ge
schiktere omgeving voorstellen dan deze
intieme sfeer van het huisconcert, waar
bij alle uiterlijkheid van het officiële
concertleven wordt vermeden.
Bach schreef zijn zes solosonaten voor
viool, waarvan er drie kerksonaten zijn
drie partita's, te Köthen tussen 1717
1723, in een periode waarin hij vooral
instrumentale werken schreef. Hoewel
de viooltechniek voor Bach geen gehei
men had. gaat op vele plaatsen de poly-
phone conceptie van deze monumentale
sonaten het karakter van het instrument
te boven; met name is dit het ge-
i de beroemde chaconne, die toe
gevoegd werd aan de vierde sonate in d.
Elke interpretatie van dit bijna daemo-
rusche variatiewerk moet dus wel wor
den een streven naar een in wezen on
bereikbaar doel, aangezien de viool nu
eenmaal slechts vier snaren heeft.
Olof slaagde er in op vele momenten
dit ideaal op zeer gelukkige wyze te be
naderen, dank zij zijn geacheveerde dub-
belgreeptechniek en zijn fraaie streek-
beheersing, vooral in het pianissimo De
gavotte uit de zesde sonate in E ver
toont een veel speelser karakter en is
bovendien gemakkelijker te realieren.
Hoewel Olof hier nog niet geheel op
streek was, viel ook hierin veel te ge
nieten, al neigt Olof soms. naar onze
smaak, naar een ietwat te smal vibrato.
Theo Olof behoort stellig tot onze beste
violisten, en dit optreden betekende dan
ook een waardig slot van deze nieuwe
reeks van het LAJC.. dat, naar wij
hopen, hiermee een traditie geschapen
De belangstelling die voor deze con
certen bestond, en de instemming die zij
steeds vonden, rechtvaardigen deze ver
wachting ten volle.
J. v*n der Veen.
