NOVEMBER...
lacV
oly e ity.:
'Y
SCHOT IN DE ROOS
4
ZONDAGSBLAD 10 NOVEMBER 1951
Het heimwee van Jood en Christen
DE straatvereniging gaf een uitvoe
ring. Ik weet niet of iedere lezer
weet wat dat betekent: het is een ver
schijnsel apart. De straatvereniging
bestaat namelijk enkel maar terwille
van de vele peuters, die in juist deze
straat hun domicilie gekregen hebben,
en die met Sinterklaas en in de zo-
mervacantie ook wel eens iets extra's
willen krijgen. Maar voor dergelijke
tractaties is geld nodig; héél veel geld
en het valt niet meer mee om dat bij
elkaar te schrapen. Natuurlijk, er
worden van tijd tot tijd inzamelingen
gehouden en heel wat buurtbewoners
offeren hun bijdrage op gezette da
gen. Maar daarmee komt men er niet.
Vooral niet omdat een percentage der
ingezetenen en waarschijnlijk juist
het meest kinderrijke hun loon of
salaris toch al zien wegsmelten bij
de ongunst der tijden. Wie kan de lust
opbrengen om lang vóór of lang na
de twee grote feesten der jeugd al
maar in een zo ver verleden of in
een zo schemerige toekomst te den
ken, dat hij met blijdschap en toewij
ding zijn centen storten blijft? En
daar komt dan de uitvoering ter hulp;
de uitvoering, die niet voor de kinde
ren, maar voor de ouders is bestemd.
De uitvoering met een dure ploeg
artisten, een even dure zaal en de
nodige verdere hoge uitgaven, maar
tevens met de tombola, die zonder
nieten, en dank zij menige connectie
niet enkel de kosten van het festijn
dekt, maar daarenboven nog geld doet
overblijven om straks toch de kinde
ren het hunne te geven.
Men zou in de binnenlanden moe
ten leven om dit gebeuren in de krant
te krijgen. Ongetwijfeld zal in een of
ander weekblaadje wel een verslag
van een dorpspendant te vinden zyn,
waarin met geur en kleur wo:dt ver
haald wat er al zo te beleven was
ongetwijfeld besloten met de mede
deling dat allen hoogstvoldaan huis
waarts keerden. Helaas, de stad moet
de kleine vreugden afdoen met in
het beste geval één enkel regeltje,
en daarom weten zo weinig mensen
wat precies een straatuit.voering is Z-j
missen daar veel aan; er zijn weinig
gebeurtenissen waai Dij mensen zo los
komen omoat ze immers „onder ons"
zijn. Mogelijk dat Nelis, die altyi te
ve§l drinkt, voor een kleine storing zal
zorgen. Oók mogelijk dat de opge
schoten jongelui achter in de zaal zich
niet in toom kunnen houden en bij de
algem
pret niet drukken: daar zit Jan
daar Sjanet, en we zijn allemaal ken
nissen onder mekaar; we klappen
onze handen warm omdat de confe
rencier goed is, en dan ineens dan
worden we allemaal muisstil. Want de
ster van de avond r het mag een
bas, een tenor of een sopraan zyn, dat
doet er niet toe maar de ster van
de avond brengt dat ene wonderlijke
nummer, dat ons allen diep in het hart
snijdt. Want hoor, daar wordt gezon
gen: „The Holy City"en nu waagt
niemand meer één storend geluid
en zelfs Nelis houdt zijn hik in en
zyn waterige ogen vullen zich dit ene
moment met echte tranen. „Jeruza
lem zingt die stem en „Jeruzalem"
fluisteren wij allen mee. En onder die
allen tel ik dan niet meer alleen de
leden van de buurtvereniging, want ik
merk maar al te vaak hoe steeds op
nieuw de radioprogramma's het by
hun verzoekplaatjes brengen: ik hoor
het rond Pasen en rond Kerst, het
geeft een wijding aan de Oudejaars
avond, en stempelt grauwe alledaags
heid tot iets bijzonders:, „Jeruzalem,
Jeruzalem, een schone droom
WAT mag van dit alles dé redén
zyn? Kyk, we begrijpen dat de
ballingen in Babel eens, eeuwen ge
leden, elkaar hebben getroost met die
naam. Als Jcremia zijn oordeelspre-
diking bijna gesloten heeft en hij de
verdrevenen in werkelijkheid of in
gedachten reeds in de verre verstrooi
ing bijeen ziet hokken, raadt hij hen
aan die naam te noemen: „Laat Je
ruzalem in uwe gedachten opko
ndenHij weet dat dan veel te
dragen zal zijn; hij weet dat'illeen'
maar deze enkele naam zal heentil-
len over zeeën van moeite en ver
driet. Maar dat die naam zo wonder
lijk sterk is dat ook de ontkerstende
mens van vandaag zijn lach en zyn
leed vergeet en geboeid zijn, hoofd
buigt om dit liedte ondergaan.
Zit de verklaring voor dit alles in
de naam alleen? Dat zou kunnen. Van
de grote professor Van Oosterzee wordt
verteld hoe hy eens zijn gehoor tot
tranen bracht, enkel door de wijze
waarop hij de naam van het land der
ballingschap „Mesopotamië"
uitsprak. Je hoort het hem zeggen;
je hoort zijn volle stem klinken over
de opgepropte scharen aan zijn voe
ten en de hoge bogen van de cathe-
draal, fluisterend, geven het aan el
kander door. Bovendien: er zijn woor
den, die ons altijd weer door hun mu
zikale klank treffen, en het zou kun
nen zijn, dat dit ook met Jeruzalem
het geval was. Alleen, ik geloof dat
niet.
En nog minder geloof ik dat het de
historie van Jeruzalem dit alles be
werkt. Ik veronderstel zelfs dat deze
geschiedenis allesbehalve bekend is,
mee gezien het feit dat archeologen
en ontdekkers er ons ook het rechte
niet van kunnen vertellen. Een zeer
oude vestingstad, zeggen ze enkel.
„Jeruzalem" dat betekent: veilig
gelegen, en dat was dit oeroude bouw
werk zeker, boven op rotsen opge
richt, alzijdig omringd door diepe da
len. Zulk een stad kon prat gaan op
een splendid isolation: men zag er
elke vijand al uren te voren naderen
.Jeruzalem.Jeruzalem...."
en geen mens, die niet gealarmeerd
was, voor de openlijke aanval begon.
Bovendien een stad, die nieit uit te
hongeren viel, rijk aan voorraadschu
ren en met springende fonteinen op
haar pleinen. Geen wonder dat ze al
vierduizend jaréh geleden naam ge
maakt heeft, lang voordat de geheim
zinnige figuur Melchisedek, koning
van Salem gelijk Jeruzalem bij af
korting ook genoemd wordt zijn
korte, mysterieuze rol in de geschie
denis van Abraham vervult. Een
sterke, onneembare vesting, die feite
lijk pas vallen kan wanneer de dwaas
heid der bewoners de wijsheid der be
legeraars ter hulpe komt. Zó ziënj we
inderdaad Jeruzalem enkele malen
van bezitter wisselen: David verovert
de burcht, en eeuwen later volgen de
Chaldeeën zijn voorbeeld. Als ze her
bouwd is, gaan weer tijden voorbij,
eer Titus haar tot overgave dwingt
na een eindeloos beleg. En dan duurt
het opnieuw tot de Middeleeuwen,
eer kalief en kruisvaarders deze stad
bij afwisseling nemen en verdedigen.
Maar nog eens, niet deze vrij kale ge
schiedenis kan de oorzaak zyn dat we
ons zo geboeid en gegrepen voelen
door deze naam alleen.
WAT dan? Bij jood en christen kan
ik antwoord geven: dit boeit dat
hier God Zijn tempel heeft willen op
richten: „God zelf heeft deze berg
begeerd ten woonplaats om, aldaar
geëerd, Zyn heerlijkheid te tonen".
Natuurlijk, dat moet Israël vastgrij
pen en dat betekent toch altijd ook
nog wat voor de christenheid. Goed,
laten het schaduwen zijn van wat in
Christus tastbare werkelijkheid voor
het geloof werd. Goed, laat Jezus zelf
het oordeel hebben aangekondigd over
stad en tempelpaleizen, hieróm omdat
Jeruzalem de profeten doodde eri ste
nigde die tot haar gezonden wérden.
Nog eens: goed, laat Jezus die stad
uitgaan en laat heel het zware ge
wicht aan oordeel dat theologen
aller tijden in de woordkeus van deze
uittocht hebben beluisterd waar zijn
dan nog blijft Jeruzalem die heer
lijke plaats waar de bergen eens vre
de hebben gedragen en heilig recht.
Jeruzalem kan al met heel het volk
Israël zijn beeld vinden in die on
vruchtbare vijgeboom, die wel blade
ren doch geen vruchten droeg en- die
daarom tot ondergang werd gedoemd
nochtans is Jeruzalem dan toch
maar de plek waar Gods voeten de
aarde beroerden. Dat jood en christen
altijd weer hiernaar terug hijgen
hoeveel predikanten hebben in voor
oorlogse tijden geen dikke platenboe
ken gewijd aan hun Oosterse reizen7
we verstaan het tenvolle. En we
zouden werkelijk wel als zij diezelfde
trip willen maken, ware het niet dat
Jeruzalem thans zo midden in de on-
(Zle vervolg op pag. 6)
allereerst nog een korte béspreking
van deze opgave. Tot myn groot ge
noegen heb ik gezien, dat velen van
8 drie of meer oplossingen hebben
ingezonden. Hier volgen de voor
naamste:
5 5 5 5 5
8 5 5 5
5 1/5 5
Door gebruik te maken van het
wortelteken, kan men dit aantal ge
makkelijk verdubbelen. Enkelen
maakten het zich te gemakkelijk en
gaven van een getal oplossingen,
waarvan alleen de volgorde der onder
delen verschilde., b.v.:
1 ="5 5
V5 x Vï>
.1 5 -
V5 X V5
- 5,
Als ik dit zou goed rekenen, zou
ik alles moeten goed rekenen, ook
als men met blauwe, zwarte en rode
inkt dezelfde oplossing opschreef.
Zelfs 3 oplossingen met één pen ge-
schrevén zóüden dan goed zijn, want
ze zijn nooit volkomen gelijk. Dit
lykt wel op het standpunt van de
Griekse wijsgeer Heraclitus, die be
weert dat men niét tweemaal in de
zelfde rivier, kan afdalen, want wel is
het steeds dezelfde rivier, toch is het
ook steeds weer een andere. Jammer,
dat uw puzzleredacteur geen wijsgeer
is, zodat hy één oplossing fout rekende.
Men hoede zich voor overmoed, want
als men schrijft, dat deze opgave zeer
gemakkelijk was, moet men niet tege
lijk ettelijke fouten maken. Over het
algemeen waren de oplossingen keurig
in orde en foutloos.
De bespreking van puzzle 2 volgt
pas in de volgende rubriek, daar de
4de puzzle myn beschikbare tijd in
beslag genomen heeft.
De toegezonden puzzles, die mij
goed lijken, worden na korter of lan
ger tijd geplaatst. Voor een puzzle,
die beoogt alle mogelijke woorden te
vinden uit één groot woord b.v. Rot
terdammer voel -ik om 2 .redenen
weinig. Ten eerste kan dan weer een
woordenboek gebruikt worden en
bovendien zou het nakijken van de
talrijke oplossingen van zulk een op
gave te veel tijd vergen. Mij werd
gevraagd, waarom degene, die van de
eerste puzzle meer dan 400 woorden
inzond, het, extra-punt gekregen had.
Hij kreeg dit punt niet om het grote
aantal bijzondere woorden, maar om
dat het aantal gewone woorden in zijn
oplossing het grootstwas. Wie had
van de puzzles is psychologisch zeer
De zevende puzzle geeft voor velen
een oude'békende. Het is een paarde-
sprong-puzzle. Omdat de manege van
het schaakbord voor nriijn doel te klein
was. draaft het paard fond op een
dambord. Het traint reeds Voor Sint-
Nicolaas, wanneer hét nog veel gek
ker sprongen maakt. De bedoeling is
het vierregelig vers te vinden van een
dichter, die wat ondeugend zijn
mening over een bepaald theologisch
onderwerp in de ruimste zin dan
in dit couplet weergegeven heeft. De
inhoud is voor Zyn rekening. Dit ter
voorkoming van ingezonden stukken.
Het Couplet telt 102 letters, waarom
,d? laatste 2 letters samenvallen met
2, eerder gebruikte. Wel kostte het
eyen moeite, maar het lukte toch dit
vers op het procrustes-bed tot rede te
brengen. Allereerst volgt nu hier het
diagram.
K n 1 g t o s ij r I j
o evdhnsemzj
e loalactde
3 reapaijahe
w tavtmtvzn
e orkiraetij
j i gl sibnaan
opeenutrde
v u o v o u n h 1 s
e f ibhadleej
Het vers begint met de hpótöjetter
K in de linker bovenhoek. Met,, een
paardesprong zijn hiervandaan bereik
baar een v en een 1. Bij het schaak
spel springt een paard één recht en
daarna één schuin in één sprong. Als
vóorbeeld zult U op een der midden-
Velden'dé lettër m zien, vanwaar 8
letters met een paardesprong te be
reiken zyn n.l. een c, a, e, n, i, k,
nog een a en ten'slótte een 1. Aan de
rand van het hórd is het aantal moge
lijkheden minder grppt. Let op dé vet
gedrukte letters en de zaak i?'in. i.
duidelijk, 'k Hoop. dat U niet te
draaierig wordt.
Voor degenen, die pas later zijn
gaan meedoen, volgen hier nog de
voornaamste bepalingen. Bij iedere
oplossing sChryve men zijn naam in
bloklètters. Over enige namen bestaat
nog steeds'bij de familie van Meeden
onenigheid over de juiste spelling.
Oplossingen óp briefkaart geniéten
de voorkeur, geën éxtra-punfén.' Te
laat ingezonden oplossingen górden
niet goedgekeurd, tenzij er bijzondere
omstandigheden zijn. Wil men zyn
stand tussentijds weten, dan een 'dub
bele briefkaart inzenden, waarop al
leen de punten ingevuld behoeven te
worden. Daar ik de oplossingen pas 14
dagen later heb, rekene men op ruim
14 dagen voor antwoord.
Oplossingen worden uiterlyk Woens
dag 21 November 9 uur voormiddag
ingewacht bij het bureau van dit blad
onder het motto „Herscnkrakertjes."
ANTON VAN MEEDEN.
ZONDAGSBLAD 10 NOVEMBER 1951
5
HET VARKEN OP DE LEER
VRAAGT ge aan een plattelandsbe
woner waarom de maand Januari
Louwmaand wordt genoemd, dan moet
hij U misschien het antwoord schul
dig blijven, maar waarom November
als slachtmaand te boek staat is voor
hem niet mceilijk op te lossen. No
vember en de „slacht" zijn op het Hol
landse platteland nog hecht verbon
den. Wie in deze maand in de dorpen
kómt hoort in velerlei toonaarden het
noodgeschrei der varkens, die voor de
laatste maal van hun stemgeluid ge
bruik maken voor ze in de „kuip"
gaan.
Als het gehele platteland is inge
steld op het treffen van voorbereidin
gen voor de winter, wordt veel aan
dacht besteed aan de inwendige mens.
Allerwegen verrijzen de aardhopen
waaronder voedsel voor mens en dier
veilig voor de vorst weggeborgen
wordt. Reed:., vanaf overoude tijden
legt men in de Novembermaand, de
slacht- of smeermaand (smeer is vet)
het vlees voor de wintermaanden in
de kuip, en dit gebruik heeft zich op
het platteland nog steeds gehand
haafd.
Feestelijkheden
In de loop der jaren zijn dé feeste
lijkheden die aan het slachten ver
bonden waren verdwenen. Vroeger
stond de gelukkige die zijn varken
het slachten in het middelpunt van
buren- en vriendenbelangstelling. De
gezinnen hielpen elkaar om het vlees
en spek te zouten en te roken; bij het
maken van worst enz.
Een gebruik dat lang in ere gehou
den is was het z.g. vetpriezen of spek
meten, dat men in de Alblasserwaard
omkeerde, en prijsvetten noemde.
Wanneer de slachter zijn werk had
gedaan en het varken op de leer hing,
werden buren en vrienden uitgeno
digd om het te komen taxeren; te
raden naar het gewicht. Wie zo geluk
kig was het juiste gewicht te raden,
of er 't dichtst bij te zijn, kreeg een
extraatje. Op die avondjes ging het er
heel gemoedelijk aan toe. In deze stre
ken was men gewoon een goede bor
rel te schenken, en enkele goede stuk
ken van het varken werden gebra-
ïtend
de deur komt getracteerd wordt op
jenever of brandewijn.
In Zierikzee heet de slachtdag nog
steeds „keutjesdag". Niet alleen in ons
land is November bekend als slacht
maand. In vroeger dagen werd in
Neurenberg in Duitsland een eigen
aardig gebruik in ere gehouden, dat
ook met de slacht in verband stond.
Wanneer de varkens in de kuip zaten
formeerden de Neurenbergse slagers
een optocht waarbij metworsten wer
den meegedragen van respectabele
lengte, vaak meer dan twee, drie
meter lang.
Sint Maarten en de slacht
De viering van het Sint Maartens
feest, in sommige streken van ons
land nog een evenement, houdt nauw
verband met de slacht. Daarvan ge
tuigt het rympje:
Sint Maarten had een koe,
Die moest naar den slager toe;
Was-ie vet of was-ie mager,
Evengoed moest-ie naar den slager!
Men had de gewoonte om op Sint
Maartensavond gebraden gans te eten;
ook al een symbool van de algemene
slacht. Begin November werden grote
ganzenmarkten gehouden, waarvan
sommige straatnamen nog getuigen,
b.v. de ganzenmarkt te Utrecht. Op
de le November werd te Deventer
een grote, belangrijke ganzenmarkt
gehouden, en ook in andere plaatsen
gebeurde dit.
De ganzenbout werd heerlijk be
reid; gevuld met kastanjes en gegeten
met diverse lekkernijen. In Gelder
land kwamen er gestoofde appels met
krenten aan te pas en echte Gelderse
pannekoeken. In alle Germaanse lan
den was die gewoonte, het eten van
de Sint-Maartensgans, bekend, en ook
in België, Frankrijk en Engeland.
Eigenlijk hoort de gans thuis in Sak
sische gewesten. Een oud liedje spreekt
daar nog van:
„Hoe zwaar zou die zyn?
Er kwam een gans uit Sassen,
Uit Sassen kwam die gans,
Hij was zo wel gewassen,
Gewassen was die gans.
Er zou nog veel over de Sint-Maar
tensgans te vertellen zijn. In vele
streken kent men het dier voorname
lijk als een welkome kerstbout en in
November snatert de vogel nog in de
sloten en vaarten rondom de boeren
erven. Het varken blijft de centrale
figuur van de slachttijd.
De jeugd in België spreekt niet over
een Sint-Maartensgans maar -zwijn in
het volgende versje: Sinte Maarten,
koeken en taarten, brood en wijn, al
voor het Sinte Maartenszwijn. In een
plaatsje in Limburg werd geslacht op
Sint Cathrien (25 Nov.) en zong men:
„Sint Cathrien doet de varkens pien".
De rommelpot
Een laatste, luidruchtige herinne
ring aan het varken isde rom
melpot. Wanneer de slager het var
ken uit het hok drijft en zijn bloedig
werk verricht is er altijd belangstel
ling in overvloed van de jeugd. Nadat
de viervoeter in zyn bloed is ge
smoord betwisten de kinderen elkaar
de varkensblaas. In duizenden platte
landswoningen kunt ge in de Novem
bermaand de met lucht gevulde var
kensblazen boven de kachel zien han
gen om te drogen. Tegen Sint Maar
ten, of omstreeks Sint Nicolaas en
Nieuwjaar komen de strak gespannen,
gedroogde blazen voor de dag. Hier
van wordt een voorwereldlijk muziek
instrument gefabriceerd; een van de
meest primitieve middelen ter bege
leiding die men zich in kan denken.
De blaas wordt geweekt in water,
goed soepel gemaakt, en strak gespan
nen boven de opening van een aarden
potje, dat de beste klankbodem vormt.
Door de strak gespannen blaas is een
rietje gestoken dat op en neer wordt
bewogen. De beweging brengt een
merkwaardig, zwaar zoemend geluid
voort, dat tot losse, eentonige klan
ken uiteenvalt. Het geluid is niet
bijster opwekkend, maar desalniette
min trekt de lieve jeugd er met de
feestdagen dagen achtereen op uit om
centen of lekkernijen te verzamelen.
Met begeleiding van de rommelpot
worden liedjes gezongen als:
'k Heb zo lang met de rommelpot
gelopen,
Nog geen cent om brood te kopen.
Vrouw geef ine dit; vrouw geef me dat,
Geef me een stuk van 't varken z'n gat.
't Varken heeft zijn gat gebrand
Achter aan zijn staartje,
Geef me een appel of een peer,
Dan kom ik 't hele jaar niet meer.
't Hele jaar dat duurt zo lang,
'k Wou dat Sinterklaas maar kwam
Dit is het laatste geluid dat herin
nert aan de algemene slacht. Nadien
genieten de eigenaars nog van spek,
ham en worst, maar met de populari
teit van het varken is het gedaan tot
de volgende Novembermaand.
drinkend bleef men de gehele
avond gezellig bijeen om het slacht
feest te vieren. In andere streken
kent men weer afwijkende gebrui
ken. Zo hield men in Taarlo b.v. een
geheel jaar de twee buren die het best
geraden hadden in het geheugen, en
een volgend jaar moesten die geluk
kigen de koek die bij de koffie genut
tigd werd betalen. Op andere plaat
sen is de huisslachting zo'n grote
feestdag, dat ieder die op die dag aan
l_ (Vervolg yan pag. 41
„^Ote 3{o(y City
veiligheid van een vurig Midden-Oos
ten ligt. Met iets van diezelfde bewo
genheid, die ons naar het graf van een
der onzen doet gaan: verlangend of-
schoört wij heel nuchter weten dat
we daar niets meer te zoeken hebben.
Jeruzólem, Jeruzalem, veilige stad,
stad van louter vrede, heilige stad,
ook al berust dat hele „heilig" dan op
een Griekse misvatting en verbaste-
'ring van het oorspronkelijke woord
Holy City.
MAAR dat de buurtvereniging h.er-
door zo ontroerd wordt; dat de
schuifelgrage benen van de jongens
en meisjes achter in de zaal onbeweeg
lijk blijven staan; dat dronkeri Nelis
héldere parelen van tranen schreit;,
dat de zakjes met snpep n»et meer
ritsélén en een vrydenker oneindig
zhcht 'in 'zich het lied laat resoneren
ik vraag: wat is dit? Is het dan
tóch' een heimwee naar God; naar
God, die in een grijs verleden onder-1
ons kwam wonen; of naar God, die
aan het eind der dagen het nieuw
Jeruzalem doet nederdalen van om-
hoog? Is dit dan soms het schreeuwen
van een bange schepping in^ barens
nood, die reikhalzend uitziet "naar de
openbaarwording der kinderen Gods?
Ik weet het allemaal niet, maar ik
aanvaard dit nochtans als ,eeir teken
aan de, wanden van ons bestaan. Hier
kan de prediking inzetten. Hier krijgt
alle evangelisatie- en zendingswerk
opnieuw een diepe zin. Hier worden
lastige collecten en bedelbrieven tot
graag gegrepen gelegenheden tot
dankoffer. Want hoor, de buurtver
eniging is doodstil; men kan eeh speld
horen vallen: „Jeruzalem, Jeruzalem,
hark how the angels sing
T §JAAK mag het bedrijf porren,
2 waar hij werkt duizend-
yj maal een pokkenzaak vin-
jv den en hy mag degenen, dit jolige sociale werkster-
2 die daar boven hem gesteld
2 zijn evenvele keren even
2 weinig-vleiende namen
X toekennen hij heeft het
2 intussen nog niet zo
2 slecht getroffen. Neem nu
2 al direct het feit dat de
2 personeelschef hem
na mislukking, net zo lang
staan in ons land op
roepsmatig tot een derge- ongelukkig. Tienduizenden
lijk besluit by hem komt.
Want wat zou ik moeten
beginnen als ik
en de violist-van-pröfessie
sjokt rond met een accor
deon. Maar desondanks
doet men soms toch rake
zetten, en laat men nu bij
Sjaak ineens rechtstreeks
de roos raken!
Want Sjaak wordt ten
kantore ontboden; de vól- jv
„1 U.. T
danks zyn kwade kwali
teiten in dienst gehouden
heeft. En voeg daar dan
bij een nog groter gebeu
ren dat deze mens voelt
voor een experimentje,
ivaartoe Marietje hem
voortvarend opjut: „Kunt
U die Sjaak nu niet eens
een wat meer opwindende
baan geven? U hebt een
vaste dienst op Brabant.
Hij kent daar het land en onder
de bevolking: hij heeft er °°0 moeten
talloze wedstrijden gere- brengen dat
den; misschien zal dat hem
wat helpen
Ze zegt het op een
Vraagtoontje; taant ze weet
zelf best dat dit „mis
schien" inderdaad een heel
klein nietig misschientje
lichtelijk
tiveede liefdesgeschiedenis
te behandelen kreeg?
De personeelschef knikt zal blazen
eens nadenkend. „Tsja", ter hen
zegt hy dan, „het zou te
proberen zijn: de bijryde:
mensen gaan 's morgens
naar hun werk met geen
ander verlangen dan dat getide morgen al vroeg. Hij
het maar gauu? vijf uur wandelt er heen met een jjt
zal zijn, de Jfabrieks/luit houding van „Ze kunnen
i de poort ach- dood vallen; wat zullen ze
.1 dichtvallen, nou weer aan hun pet heb- Ct
Tienduizenden mensen we- ben hangen?", want hij 2
geen arbeids- kan zich onmogelijk inden- 2
van die Brabantse wagen vreugde, en komen sjag- ken dat een der directeu-
juist vertrokken rijnig thuis met ontelbare ren met - hem een kopje
■•***-• ondefinieerbare grieven, 1**44:* ...n -
die alle toch zo eenvou
dig onder de ene noemer
van „Mis-
p laatsheid"
kunnen
worden ge
bracht.
Hoeveel dit
verschijnsel
Hy giririnikt eveb: „Di<
deugde ook al nergem
V°°U 'zult
tuurlijk wel
Uit de
VOLKSWIJK
koffie wil gaan drinken gm
eens over het weer te pra
len. Het zal tvel uieer hom
meles wezen, al kan Hij
zelfs niet by benadering
bed enken waarom. Z>o
treedt hij binnen: afwe-r
rend, aggressief, wantrour
trend. Maar daarbinnen
valt alles mee. Daarbinnen
je. zo intuïtief een oplos-
jjt sïngapn de hand zou doen,
2 terwijl elke vakman uit er-
ij. varing kan bevestigen dat
2, de best-overwogen plan
et nen vaak nog schipbreuk
2 lijden. Maar anderzijds: de
verantwoordelijke taak is, kost, kar»' geen mens be- schijnen ze warempel op
en dat U hi er speciaal groten. Het kost kapitalen eens in de gaten te hebben
voor hebt uitgezocht om- aan de bedrijven, aan de gekregen wie Sjaak wel
dat hij daar zo goed op de gezinnen, aan onze gehele eigenlijk is. Daarbinnen
hoogte is leraart Ma- volkshuishouding. hebben ze dan toch nog
VI. IC lil IC W rietje. Ze doet het zo Men zou de2C bedragen er» eventjes meer hersens dan
wonder als schoolmeesterachtig dat de daarbij nog de onschatbare Sjaak altijd vermoedde.
,-personeelsman niet kan en nimmer in geld
nalaten haar even terecht rekenen verliezen aan
te tvyzen; ,Jk ben anders blijdschap en levensmoed
bang dat hij in Brabant kunnen besparen door
enkel maar de keitjes en méér uit te geven voor
de kroegen heeft gezien.social case work; vogr dg
hij laat er optimis- verantwoorde en bestu-
Want laat een belangrijk
gedeelte van het eenvoudi
ge betoog hem voorbijgaan,
één zijde snapt hij drom
mels goed: dat ze voor bij*
rijder een mannetje nodig
hebben dat tenminste weet
vrouwelijke intuïtie vüegt iischef ..We deèrdc zót» non dè werk- hoe Brotuint er uit ziet, en
ook wel ec^ de^iknik niok kknnen de proef némen; nemer,. Amenka „eelt dot ze door moor niet de
te slaan Het is dat tve hu zal *vns Tn«t h€m Pra~ daarin reeds lang epn lich- eerste de beste voor kun-
buiten ónze eigenlijke op- ten- Het ei'penlijk te gek; tend voorbeeld, al is ook nen gebruiken, en dat hij
n anders zou ik ',èt is feitelijk een promo- daar alles niet volmaakt; voortaan niet meer in alle
4 A:""' Ai" verre daarvan. Maar hier rotzooi tegelijk zal zitten,
dracht gaan,
alle heren der schepping
willen vermanen om toch
eens wat meer te rekenen
met wat hun vrouwen zo
tussen neus en lippen ple
gen op te merken Hoe
dan ook, deze personeels
chef is voor een proef te
hij verdient die niet
bepaald, maar je kunt
nooit weten
Inderdaad, men kan
nooit weten. In negen-en-
negentig gevallen tast men
mis, moet men weer
voren af
is menig bedrijf te verge- maar als heer zal gekleed
lijken met een „root koor overeenkomst!» _z>jn
zonder dirigent, waarbij de
leden lukraak een of ander
instrument in handen ge-
beginnen, stopt werd: de tamboer-
op mislukking van-nature torst een tuba,
staat en stand, en dat hij
er niet eens slechter van
wordt. ..Oké dat komt'
in de bus
W1JKPRED1KANT.
