)oolhoff waarin ingewijden het spoor
dikwijls bijster raken
Zullen de Raden van Arbeid het
loodje moeten leggen?
Verantwoordelijkheidsbesef
van de journalist
VRIJDAG 28 SEPTEMBER I9S1
Sociale uitvoeringsorganen op de helling I.
(Van een bijzondere medewerker)
NE SOCIALE verzekeringswetgeving is tenslotte zo'n bonte lappen-
deken geworden, dat zelfs ingewijden dikwijls het spoor bijster
>n in de doolhof van bepalingen. Laat staan de werknemers en de
irkgevers! Reeds een paar jaar staat er een herziening van de uit-
tringsorganisatie der sociale verzekering op stapel. Deze herziening
op zichzelf werd in het Voorlopig Verslag der Tweede Kamer van alle
(rijden met instemming begroet, doch omtrent de wijze waarop liepen de
(neningen sterk uiteen. Het gaat er hierbij voornamelijk om of de taak
7an de Raden van Arbeid geheel door Bedrijfsverenigingen zal worden
overgenomen of niet.
Zoals in. elke strijd, worden ook hierhet 'bedrijfs- en beroepsleven in onder-
lepaalde leuzen aangeheven en de strijd- delen opgenomen. In totaal worden 26
bedrijfstakken op papier geformeerd.
Deze 26 vakbedrijfsverenigingen zul
len dan door heel Nederland opereren
in tegenstelling tot de Raden van Arbeid
aan wie elk een bepaald gebied van
Nederland is toegewezen. In hoeverre
hier sprake is van echte bedrijfstakge-
wijze uitvoering laten we maar in het
midden.
Bij het doorlezen van de genoemde
beschikking hebben we ons wel af
gevraagd, wat binnen de bedrijfs
groep „Detailhandel en Ambachten"
de „begrafenisondernemer" met het
„schoonheidsinstituut" en de „schoor
steenveger" met de „schoenrepara
teur" van doen heeft, alsook binnen
de bedrijfstak „Bank- en Verzeke
ringswezen", de Groothandel en de
Vrije Beroepen" de „recherchébu-
reaux" met de „journalistiek".
crêten zijn niet van de lucht. Eén
uidt: „Tegen Overheidsuitvoering
/óór particulier initiatief".
Men werpt hier echter een onjuist ele-
nent in de strijd, want Talima's Raden
an Arbeid zijn geen overheidsorganen.
Weliswaar wordt dit steeds gesugge-
Veikeerde suggestie
eerd. maar in feite is dit niet het geval.
)an kan men ook de publiekrechtelijke
ledrijfsorganisatie en haar organen als
odanig kwalificeren!
;r dan geen verschil tussen een Raad
Arbeid en een bedrijfsvereniging?
Ongetwijfeld. De Raden van Arbeid zijn
•olleges bestaande uit twee werknemers
in twee werkgevers en een door de
[roon benoemde voorzitter. Dit college
vijf personen is binnen
laald grondgebied belast met de uitvoe-
van de sociale verzekeringswetten
zover de uitvoering daarvan niet
de Rijksverekeringsbank is opgedra-
;en of aan bedrijfsverenigingen is over-
Iragen. Dat dit niet alleen in naam zc
blijkt wel uit het feit, dat, zoals ons
informatie bleek, de Raad van Arbeid
n Den Haag iedere week vergadert
ioh op die vergadering veel bezighoudt
net individuele gevallen.
We kunnen zeggen, dat de Raden
Urbeid organen zijn, die de sociale
ekeringswetten territoriaal
-oeren. D.w.z. iedere Raad van Arbeid
lestrijkt een bepaald gebied en binnen
lat gebied voert hij de wetten uit. Heie
naal juist gezegd, is dit ook niet, want
Kjewel de uitvoering territoriaal ge-
chiedt. worden toch ook regelen, welke
jedrijfsgewijze zijn vastgesteld, uit-
evoerd. We denken aan de diverse be-
rijfsgewijze dagloonvaststellingen bij de
litvoering van de Ziektewet.
Hoe staat het nu met de bedrijfsver-
nigingen?
~'jn er 24 Raden van Arbeid, er zijn
50 bedrijfsverenigingen voor de uit-
roering van de Ziektewèt en de Kinder-
lijslagwet, die deels hun eigen admini-
tratie voeren, deels hun administratie
lebben ondergebracht en gecentraliseerd
de Coöp. Vereen. Centraal Beheer te
kmsterdam.
Evenals de Raden van Arbeid ten on
echte de naam hebben van overheids-
rgaan, zo hebben vele bedrijfsvereni-
ingen ten onrechte de naam van b e -
ij f s vereniging, want de leden dier
rereniging behoren niet tot eenzelfde be-
Iriifstak, maar tot onderscheidene be-
Irijfstakken, welke niets met elkaar ge-
hebben. Daarin wil men nu bij de
lerziening van de uitvoeringsorganisa-
es verandering brengen.
Er zullen vakbedrijfsverenigingen
i komen, waarbij de werkgever ver
plicht is zich aan te sluiten en
welke bedrijfsverenigingen bij uit-
j sluiting worden belast met de uitvoe
ring van de sociale verzekeringswet-
I ten, aanvankelijk met de uitvoering
j van de ziektewet, de Kinderbijslag
wet en de Werkeloosheidswet.
Bij deze wijze van organisatie dus niet
een territoriale uitvoering, maar een
bedrijfstakgewijze.
26 Bedrijfstakken
Intussen is reeds in de Staatscourant
van 11 Januari 1950 een verdeling van
Familieberichten uit
andere bladen
1 Verloofd: A C van Nes en C G F
pveraars, ind. cand. RijsoordBaarn; A-
[Kranendonk en J. Bouma. Bussum.
1 Ondertrouwd: O. M. Th. Q. Kerstens
jen R. T. M. de Beer, Tilburg.
Getrouwd: mr D- Hoekstra en E. Son-
bega, UtrechtBrielle; H. W. van Zoe-
len en M. C. Rinkel, AmsterdamBus-
jum; J. I. ter Kuile en ir W. Muller,
jHiversum.
[Bevallen: Mevr. PoelhekkeKoch zn
ptomeHaarlem; mevr. HunfeldGrove
in Utrecht; mevr. HekmaVink zn
iBedum; mevr. BarbasBsse van Heecke-
ren-van Brandenburg dr Rotterdam;
Imevr. RoelfsmaLabrijn, zn Nieuw
IScheemda; mevr. van Schrevende
'Nerée tot Babberich dr OttawaCanada;
jinevr. SchijveschuurderLiffman dr
Haarlem; mevr. DuvalFuld, zn
[Genève.
Overleden: A. van Lieshout kol. t.t-
bd- 's-Hertogenbosch; Br. G. Huiskens
Sj. m 62 jr Venlo; A. van Tuyl—van
Zuijdam. vr Gameren; M. E. Breuning-
jhoff—Griffioen vr 76 jr Breukelen; K.
Ree, m 43 jr Rotterdam; M. C. Stuart
jjonkvr Wiohers vr 77 jr Nuis Coenders-
jborch; W. Walrave Boissevainde Vos
ivr 82 jr Genève; M. J. Groenenberg
'Kelder, vr 54 jr Emmen; mr P. Hofstede
de Groot m 81 jr Amsterdam; A. M. E.
{WestrikLéautaud vr 65 jr Amsterdam;
L. G. Soesman—Cath, vr 61 jr Heem
stede.
Men wil dus de territoriale organen
de Raden van Arbeid voor de uitvoe
ring van de sociale verzekeringswetten
laten verdwijnen en daarvoor organen in
de plaats stellen, die deze wetten be-
werkWijze", maar het heeft er alle schijn
van, dat het bij woorden blijft.
In de practijk zal wel blijken, dat be
drijfsgewijze uitvoering en administratie
inefficiënt is. Waarom dan tóch be-
drüfstaksgewjjze uitvoering? Men meent,
dat op deze wijze alleen rekening kan
worden gehouden met allerlei voorko
mende variaties in het bedrijfsleven en
bovendien, dat door het z.g. zelfdoen de
kosten aanmerkelijk lager zullen worden.
Het zou de moeite waard zijn eerst na
te gaan wat dat zelfdoen in de practijk
betekent. Het kon wel eens blijken te
zijn een groot woord, maar zonder in
houd. De practijk heeft wel bewezen,
dat de Raden van Arbeid ten opzichte
van het zelfdoen bij de bedrijfsverenigin
gen niet in de schaduw behoeven te
staan. Ook het bedrijfsgewijze stellen
van regelen is niet inhaerent aan een
bedrijfsgewijze uitvoering, want ook de
territoriale organen de Raden van
Arbeid zouden evengoed bedrijfsge
wijze vastgestelde regelen kunnen uit
voeren, zoals nu ook reeds in enkele
gevallen geschiedt. Er valt dan ook aan
•te twijfelen of er wel doorslaggevende
motieven zijn, welke een bedrijfsgewijze
uitvoering rechtvaardigen.
Er is echter nog één motief, dat
doorslaggevende betekenis kan zijn. Dat
is het kostenmotief. Het zou kunnen zijn,
dat bedrijfsgewijze uitvoering goedkoper
is. Aangezien de sociale lasten reeds
hoog zijn en nog zullen toenemen, i
neer de Werkloosheidswet wordt inge
voerd, is het van groot belang ook daar
op de aandacht te richten. Dit zullen
doen in een volgend artikel.
Jaarvergadering Kon. Ned.
Landbouwcomité
Donderdag 25 October zal het Kon.
Ned. Landbouwcomité in Pomona in Den
Haag zijn jaarlijkse algemene vergadering
houden. In de middagbijeenkomst zal ir
J. S. Keyser, directeur van de Coöp. Cen
trale Raiffeisenbank te Utrecht, spreken
over „Actuele vraagstukken op het ge
bied van de financiering van de land-
drijfsgewijze uitvoeren, d.w.z. niet alleen
bedrijfsgewijze regelen stellen, maar ook
bedrijfsgewijze administreren.
Wat dit alles betekent voor de kosten
zullen we later bezien.
R.V.B. buiten schot
Opmerkelijk is, dat de aanval zich niet
i de allereerste plaats richt tegen de
Rijksverzekeringsbank. Dit instituut, dat
onlangs zijn 50-jarig bestaan vierde en
daarbij van alle kanten werd geprezen,
in volledig ambtelijk orgaan. Ver
wacht zou worden, dat deze overheids
instelling het eerst voor liquidatie in
aanmerking zou komen te meer, daar de
ongevallenverzekering een verzekering
die alle kenmerken van het bedrijfs
eigene vertoont. Blijkbaar heeft men het
alleen gemunt op de creaties van Talma.
Stelt men de vraag, waarom de ongeval
lenwet niet bedrijfsgewijze moet worden
uitgevoerd en waarom deze wet niet in
de eerste plaats, dan ontwaart men niet
anders dan een veelzeggende lach.
s men dan nagaat, wat de Kinder
bijslagwet en het Ziekenfondsenbesluit
met bedrijfsgewijze uitvoering van doen
hebben, dan is het begrijpelijk, dat velen
zich de vraag stellen, waar we heen gaan
met de uitvoering van sociale verzeke
ringswetten.
De vraag komt dan op of de so
ciale verzekeringswetten bedrijfsge
wijze moeten worden uitgevoerd en
dan ook consequent, d.w.z. ook voor de
ouderdomsverzekering, dan wel in de
lijn van Talma territoriale uitvoering
en administratie moet worden geprefe
reerd, waarbij uiteraard met verschil
len per bedrijfstak rekening wordt ge
houden.
Alleen woorden
Wij menen, dat laatstgenoemde wijze
an uitvoering zowel in het belang van
de arbeiders als dat van de werkgevers
Want in het Voorlopig Verslag kan
n wel in allerlei toonaarden spreken
ir „efficiënte en daardoor goedkopere
Dadr gaan de laatste herinneringen
aan het badseizoen 1951: de stoelen. Ze
worden bot-weg op vrachtwagens gela
den, er is geen vleugje romantiek meer
aan. Ze lijken allemaal op elkaar, nu ze
leeg zijn; het leven is er uitgehaald. Don
Carlos Sanchos, de automobielfabrikant
Buenos Aires, mister William Burns
de producer uit Hollywood, Peerke van
den Vleeschauwer, de groente-importeur
uit Knokke, Comtessa Deste Villa Rosa
uit Venetië, Frörken Homeskommen uit
Stockholm, die fröbelonderwijzeres was
en Herr Beidelmaïer uit Wenen, die van
zijn geld leefde, hebben er in gezeten,
evengoed als Hein Aandewiel uit Broek
in Waterland. Het is voorbij, mensen, het
is voorbij. Maar de stoeltjes worden goed
opgeborgen, om volgend jaar opnieuw
zitplaats te bieden aan de hele wereld
Tien millioen klompen
in één jaar
Sinds vorig jaar September hebben de
Nederlandse klompenmakers ruim vijf
millioen paar klompen geproduceerd. Dit
•ecord-aantal kon bereikt worden door
lat voor het eerst na de oorlog niet te-
/oren was vastgesteld hoeveel hout de
klompenmakers mochten verwerken. In
de voorafgaande jaren was de beschik
baar gestelde hoeveelheid hout hoog
stens toereikend voor 3,5 millioen paar.
Voor de toegenomen productie kan ge
makkelijk in ons eigen land afzet wor
den gevonden, zo werd gisteren op de
Overijselse klompenbeurs in Enter mee-
Dr R. Soemarno, hoofd van de pu
bliciteit van het Indonesische minister»
van Voorlichting, is gisteren met de
Blitar van de Kon. Rotterdamsche Lloyd
te Rotterdam aangekomen om op uit
nodiging van de British Council een jaar
aan de universiteit van Edinburg te stu-
TOT MIJN SPIJT ken ik de journalist
niet van nabij. Slechts zelden keek ik
de keuken, waar hij volgens geheime
recepten de maaltijd van letteren voor
zijn lezers bereidt. Ik kan dus niet over
hem schrijven met het gezag van de man,
over een schat van „inside-infor-
mation" beschikt.
Men leze het onderstaande daarom als
een meditatie van een buitenstaander, die
door de merkwaardige figuur van
journalist ten zeerste wordt geboeid.
Het is in mijn ogen iemand, die e
heel bijzonder werk mag doen. Hij staat
als een soort bemiddelaar tussen het
nieuws en de nieuws-gierige
zich daarvan bewust. Hij weet, dat het
van hem afhangt, welk nieuws de lezers
voorgelegd zullen krijgen en hoe zij het
zullen vernemen. Hij weet, dat hij hen
zo goed mogelijk moet dienen.
Van dit gezichtspunt uit neemt hij alles
waar wat in het stuk wereld, waaro'
hij is aangesteld, gebeurt.
Hij doorzoekt het voor zijn lezers.
Hij hoort voor hen wat luidkeels wordt
verkondigd of in de binnenkamer ge
fluisterd. Hij kijkt voor hen, speurt voor
hen. Hij maakt in zijn eigen innerlijk
door, wat zij straks, als zij zijn reportage
lezen, zullen gevoelen. Hij schrikt
hen over het ontstellende. Hij verblijdt
zich voor hen over het heugelijke. Hij
lijdt voor hen onder het smartelijke. Hij
wordt voor hen verontwaardigd
schandelijke.
OP DIE MANIER beleeft hij als eerste
en als eenling wat straks, als de
persen hebben gedraaid, de duizenden
zullen beleven. Hij ondergaat de gebeur
tenissen eerder dan zij, maar ook feller,
directer, dieper, omdat hij er persoonlijk
's en met zijn oren hoort, met eigen
ogen aanschouwt, met eigen handen tast.
Zijn lezers kunnen de wereld niet beleven
zoals hij haar beleeft, want zij krijgen
haar niet als hij direct naar zich toe
geschoven.
Bovendien heeft hij een speciale
training ontvangen. Zijn oren, ogen, hart
i handen zijn daarvoor gevoeliger dan
e van zijn lezers. Hij kijkt scherper,
sneller in zijn reacties, betrouwbaarder
zijn waarnemingen, beter geoefend in
zijn geheugen.
Hij is dat alles aan zijn beroep ver
plicht. Hij kan het niet uitoefenen, als
hij niet van binnen uit kan leven als
vertegenwoordiger van zijn lezers. Hij
moet steeds de eerste zijn van de onaf
zienbare reeks van duizenden, die, dank
zij hem, zullen zien wat hij zag, horen
wat hij hoorde, beleven wat hij beleefde.
Natuurlijk kan hij er een speelrol van
maken, maar dan is het niet echt en is
j in zijn beroep innerlijk mislukt.
Zijn lezers zullen 't merken, als hij
slechts doet alsof hij ontzet is, of blij of
smartelijk getroffen. Als zij het niet
merken is hij er niet beter aan toe, want
innerlijke schaamte zal hem het plezier
in zijn werk volkomen doen verliezen. Of
afstomping zal hem vernederen tot
routinewerker, nieuwsverschaffer aan de
lopende band. Hij kan zichzelf slechts
blijven respecteren zolang hij zijn beroep
met zijn hele persoon en existentie be
oefent. Hij blijft slechts levend, ook in
zijn pennevruchten, zolang hij plaatsver
vangend voor zijn lezers de gebeur
tenissen van de dag kan beleven en
beschrijven.
yODRA DIT ZO WORDT gesteld, dreigt
-1 het misverstand als zou de journalist
zijn lezerspubliek moeten dienen als een
willoze slaaf zonder eigen persoonlijkheid.
zou dan niet meer zijn dan een
exemplaar van een bepaalde groep men-
bijv. van Roomse of Gereformeerde
of Communistische mensen. Zijn taak zou
dat geval bestaan in het onder woorden
brengen van wat zulk een groep beleeft
of ervaart. Hij zou dan de vertegenwoor
diger van een groep zijn met de opdracht,
de gevoelens, die daar leven, in druk
letters om te zetten. Hij zou zijn plicht
hebben gedaan als hij die kunst goed
verstaat en precies weet uit te drukken
wat in zyn groep leeft.
is echter de plaatsvervanging niet
bedoeld. De journalist representeert m i.
veel meer dan de groep lezers van zijn
blad. Hij vertegenwoordigt veeleer de
menselijkheid als zodanig. In zijn persoon
moet het humanum krachtig en levend
geïncorporeerd zijn. Hij mag niet schrij-
wat zyn eigen groep graag leest,
wat deze graag behóórt te lezen,
omdat zij allen mensen zijn. Hij mag de
gevoelens van zijn toevallige lezerskring
niet primair achten, maar moet juist
pogen daarop vormend in te werken.
In de journalist moet vóór alles de
menselijkheid te voorschijn treden.
Hij moet op wat hij ziet en hoort
reageren zoals dit een mens betaamt.
Hij mag deze wereld niet ervaren als
een onmens of een duivel of een aap of
een plant, maar als een mens.
wuste humaniteit. Deze moet zijn hele
persoon vervullen. Slechts wie het hu
manum op een hoog plan kan vertegen
woordigen is waardig tot dit beroep.
De journalist, die besef van zijn ver
antwoordelijkheid draagt zal er naar
streven dit ideaal zo dicht mogelijk te
benaderen. Hij zal trachten zo zuiver
mogelijk de menselijke reacties op de
dingen van de dag te vertolken. Daarom
zal hij weigeren om allerlei onmenselijke,
benedenmenselijke of duivelse instincten
van zijn lezers in het gevlei te komen.
Hij weet dat dit een klein kunstje is.
Hij verstaat de techniek van het op
roepen van deze instincten wonderwel.
Soms ziet hij zijn collega's ijverig bezig
haar toe te passen. Hy kent ook de
successen, die op deze weg worden be
reikt. Daarom zijn de verzoekingen hem
niet vreemd.
Maar hij strijdt zijn dikwijls eenzame
strijd om deze weg te vermijden. Hij is
zich bewust van zijn verantwoordelijk
heid om in zijn lezers juist de menselijke
gevoelens gaande te maken. Zijn-artlkelên
dienen niet om hen in hun veïkëërde
aanleg te sterken, maar juist om. hén daar
uit te halen en hen te brengen op het
niveau der humaniteit. De maaltijd, die
hij voor hen bereidt, zal hij vrij houden
van schadelijke bestanddelen.
Natuurlijk zal hij hem kruidig, smake
lijk en aantrekkelijk maken, maar hij
zal er geen vergif of verdovende mid
delen doorheen mengen. Hij zal de eet
lust opwekken, maar de menseh niet ziek
maken.
WELLICHT IS HET UITERST moeilijk
naar deze standaard te leven. Vele
factoren werken belemmerend. Daar is
tredmolen van het beroep. Daar is
deze zomer hebben de meren u
vele zeil-enthousiasten getrokken.
Wat is er ook mooier, dan over
te scheren met een lekkere
bries in de zeilen? Deze meisjes
kunnen er van meepraten, dat de
Brasemer-meren, de plassen bij
Kaagdorp en het blauw van
j Friese wateren een wereld
schoonheid herbergen
„Hele gemeente actief
voor de Zending"
Nieuwe taak voor Herv.
vrouwengroepen
(Van een onzer verslaggevers)
In de nieuwe situatie, nu de Her
vormde Kerk zich direot inlaat met het
zendingswerk, krijgen ook de vrc
zendingsgroepen een nieuwe taak Die
taak werd gisteren besproken op de z
druk bezoohte vrouwenzendingsdag
Utrecht
Mej. C. H. C. Gunning, secretaris
de commissie voor het vrouwenwerk
de Raad voor Kerk en Zending, wees
op dat de vrouwengroepen wel rustig
met haar werk moeten voortgaan,
dat het isolement van een „kleine kring
van zendingsvrienden" moet worden
doorbroken. De gehele gemeene moet
voor het werk geïnteresseerd worden,
er moet een zendingscommissie komen
en allerlei vrouwen- en meisjesgroepen
moeten bij de arbeied worden ingescha
keld.
Naast deze arbeid-naar-binnen moeter
de groepen zorgen dat er een stroom var
goede gaven uit de gemeente komt ten
behoeve van het werk op het zendings-
veld. Brandpunten van zenddngsaotivi-
teit in elke gemeente zijn, dat is de op
dracht voor deze tijd.
Mej E. W. Schotel opende met haar
door filmstroken verduidelijkte lezing
.venster op de wereldzending", het
toneelstuk Het Foto-album vestigde de
aandacht op vele facetten van het werk
mej. Sutartinem vertelde e
ander over de Indonesische Christen-
Ten slotte werden een aantal zendings
arbeidsters begroet, die de laatste tijd
zijn gerepatrieerd, terwijl afscheid werd
genomen van enige zusters, die dezer
dagen zullen vertrekken.
Advertentie
Bali werd kolonie
van lava
Gulden vrijheid onder Neder
land is voorbij
Het betoverende eiland Ball voelt
thans volgens Ass. Press de machtsbe
wuste hand van Java. Bali heeft volgens
dit persbureau waarschijnlijk het schit
terendste staaltje van Nederlands be
stuur te zien gegeven. De Nederlanders
onthielden er zich van, het eiland door
plantages te exploiteren. De Nederlan
ders beletten zelfs, dat de grond in han
den van vreemdelingen vieL Zij ontna
men de radjahs het recht over leven en
dood van de bevolking, maar stonden
ruim zelfbestuur toe. Zij legden beper
kingen op zowel aan Mohammedaanse
als aan Christelijke zendelingen.
Vroeger was er op Bali nooit militaire
macht van enige betekenis nodig ge
weest, maar de nieuwe Indonesische re
gering stuurde er een aanzienlijke for
matie van guerillastrijders heen, die nogal
aanmatigend optreden. Aan Bali bracht
de „vrijheid" de bajonetten van een be
zettingsleger, gevolgd door burgerlijke
ambtenaren, die voor het grootste ge
deelte Javanen waren, en de Balinezen
zagen het hun door de Nederlanders ge
laten zelfbestuur snel verdwijnen. De
voornaamste posten, die van gouverneur,
hoofd van de politie en militair bevel
hebber, werden door Javanen bezet, die
in hun bestuur minder verdraagzaam
heid en begrip tonen dan hun Neder
landse voorgangers. De Javanen zagen
met minachting neer op de prachtige
sarongs, gouden versierselen en bloemen.
Het eerste wat zij trachtten gedaan te
krijgen, was, dat de Balinese vrouwen
naar Westerse trant blouses zouden aan
trekken.
Dit alles heeft het zaad uitgestrooid
voor een groot antagonisme en onrust.
Reeds nu geven de Balinezen blijk van
groter afkeer tegen de Javanen dan
tegenover de Nederlanders.
ver de correspondent Inderdaad
Nederlanders in vroeger dagen
de vrijheid en ongedwongenheid op,
waarmede de Balinees hen als landge
noot behandelde. In tegenstelling tot da
bevolking in vele andere delen van de
Archipel behandelde de Balinees al zijn
zaken zelfstandig. Wat de grondeigen
dom betreft, weet de correspondent
klaarblijkelijk niet, dat die overal in da
Archipel angstvallig door onze regering
tegen vreemde uitbuiters beschermd
werd. De zending werd op Bali niet
toegelaten. Toch is met Gods hulp een
bloeiende Balinese kerk ontstaan, zoals
lezen kan in het prachtige boek van
de heer Swellengrebel, „Kerk en Tempel
op Java".
K.L.M. verhoogt leeftijdsgrens
voor studententarief
Studenten die scholen en universiteiten
bezoeken in andere landen dan waar hun
ouders gevestigd zijr., genieten by da
K.L.M. een reductie van 50 pet op da
vervoersprys. De leeftijdsgrens voor ge
gadigden is thans verhoogd van 22 tot
26 jaar. Voor reizen naar Zuid-Amerika
wordt een reductie van 25 pet gegeven.
De betrokkenen moeten een schriftelijk
bewijs tonen van de school of universi
teit die zy bezoeken.
Tegelen verbreekt een
plechtige belofte
Na overleg met de kerkelijke overheid
hebben B. en W. van Tegelen besloten
het komende jaar in Tegelen weer car
naval te vieren. Dat betekent dat men
dit Limburgse dorp een plechtige be
lofte gaat breken. In 1944 hadden de
gemeentenaren namelijk beloofd, dat zij,
indien Tegelen voor ernstige rampen be
spaard zou blijven, zich gedurende 25
jaar zouden onthouden van ieder car-
navalsvermaak.
•eer een comité gevormd dat het
carnaval gaat voorbereiden, maar lang
niet iedere Tegelaar is met deze gang
van zaken ingenomen. Na de belofte van
1944 is het oorlogsgeweld n.l. zo goed
als geruisloos aan deze gemeente voorbij
gegaan.
Midden-Nederland N.V., Den Haag
Voor aanneming en uitvoering van
burgerbouw, waterbouw en utiliteits-
werken is opgericht de Midden-Neder
land N.V. te 's-Gravenhage, kapitaal
490.000 in 7 aandelen 70.000, alia
geplaatst en volgestort met deelneming
der N.V. Internationale Gewapend-Beton
bouw. Raad van bestuur J. J. Meurkens,
Eesteren, M. van Hoogevest, J.
Dura Dzn, ir M. Elion, P. C. Zanen en
A. C. van Heeswyk.
Prof. Gerretson voor S.S.R.-Delft
over dr Colijn
Heit Eerste-Kamerlid prof. dx C. Ger
retson zal op het achtste lustrum van
S.S.R. in Delft op 11 October in de aula
de T. H. een rede uitspreken over
leven en werk van dr H Colijn. Da
lustrumviering is op 10, 11 en 12 Oct.
Pootaardappels naar Duitsland
De Westduitse regering heeft toestem
ming gegeven voor de uitvoer van
650.000 dollars aan pootaardappels uit
Nederland.
de uniformiteit der berichtgeving via de
telex. Daar is de directie van zijn blad,
die commercieel denkt.
Daar is de lezerskring, die zijn artikelen
hogelijk waardeert, maar daarvan nooit
iets laat merken. Daar zijn de lezers, die
niet kunnen lezen. Daar is vooral dat
onhanteerbare begrip der humani
teit.
Wat is in de woeling en verwarring
der geesten nog menselijk? Waar vindt
de journalist zijn eigen vorming tot
menselijkheid? Moet hij daarvoor naar
Sartre of naar de kerk? Wie bekommert
zich eigenlijk om hem? Zyn directie?
Zyn redactie? Is hun leven niet even
verkreukeld als het zijne? Wie houdt of
brengt hem op het peil, waarop hij be
hoort te schrijven? Wie leert hem men
selijk zien en menselijk horen?
Wanneer is een mens waarlijk vrij om
ïn mens te zijn, niet meer en niet
minder?
Ongetwijfeld ir de journalist evenals
ieder ander in deze wereld onderworpen
aan de machten. We behoeven daarbij
nog niet aan duivelse machten te denken.
Stel een ogenblik, dat hij in zijn beroep
de destructieve krachten, die op de ver
nietiging van een menselijk bestaan uit
zijn, heeft leren doorzien, verafschuwen
afwijzen. Dan nog staat hij in dienst
1 andere machten, wier toeleg is de
bestaande „orde" te handhaven. Is hij
verantwoord als hij hen trouw en eerlijk
dient? Heeft hij genoeg gedaan als hij
werkt tot tevredenheid van de directie
het alom geachte blad? Kan hij
;n zijn journalistieke plicht te zijn
nagekomen als zijn artikelen de goed
keuring van zijn overheid of de instem
ming van zijn partij of de bijval
zijn groep wegdragen?
WIE DE BIJBEL een beetje heeft leren
kennen, weet dat deze er niet aan
denkt, de machten, die de „orde" in de
samenleving trachten te bewaren, aan de
kant te zetten. De overheid heet er een
dienaresse Gods ter beteugeling van de
kwaden en ter bevordering van de
goeden. Hetzelfde kan men toepassen op
andere machten, die deze wereld vooi
ineenstorting en chaos trachten te be
houden.
Diezelfde Bijbel heeft echter scherp
doorzien, dat deze machten niet meer dan
noodmaatregelen zijn, ingesteld om het
leven te laten voortgaan, maar niet bij
machte het te vervullen met vrede, blijd
schap en heerlijkheid. Zij kunnen de
sen dwingen desnoods met geweld
n binnen bepaalde perken te blijven.
Zij kunnen hen echter niet bevrijden van
zelfzucht of hen er toe brengen in liefde
en gerechtigheid te leven.
Hiertoe brengt de Almachtige alleen,
door Jezus Christus en de H. Geest. Het
is aan Zijn ingrijpen te danken als
mens vrij wordt om een mens te zijn,
een waardig vertegenwoordiger van het
humanum, zoals Hij het Zich gedacht en
geschapen heeft.
De journalist is in de uitoefening van
zijn beroep in hoogste instantie tegen
over Hem verantwoordelijk. De vraag,
die hij moet beantwoorden, luidt: Hebt
gij Mijn mensen gezien in hun geknecht
zijn onder de machten? Hebt gij gehoord
hoe zij zuchten onder de dwingende
macht van hun overheden? Hebt gij hen
zien lijden onder hun knechting, hun
opgelegd door de wetten van staat en
maatschappij, van economische maat
regelen en bedrijfstechnische krachten?
Hebt gij ontdekt hoe zij door hun angsten
worden voortgejaagd?
FN HEBT GIJ HUN OGEN hiervoor
-Cj geopend? Hebt gij over de dingen,
die gebeurden en de besluiten, die werden
genomen en de jaarverslagen, die werden
gepubliceerd, en de wapenen, die werden
aangemaakt, en de soldaten, die werden
afgericht, en de wetten, die werden uit
gevaardigd, en de oorlogen, die werden
verklaard, en de olievelden, die werden
geëxploiteerd, en de politiek, die werd
gevoerd, en de industrialisatie, die werd
opgezet, en het ambtenarenapparaat dat
werd opgevoerd, en de boeken, die wer
den geschreven, en de films, die werden
vertoond, en de arbeid, die in de fabrie
ken werd verricht hebt gij over dit
alles geschreven in het licht van da
bevrijding, die Ik in Jezus Christus voor
Mijn mensen heb gebracht? Hebt gij hun
de wereld laten zien zoals Ik haar zie in
Mijn liefde, erbarmen, vergeving, ver
zoening en verlossing?
Of hebt gij slechts gezegd, d_t deze
wereld geen ander perspectief had dan
lijdend en strijdend te trachten het hoofd
boven water te houden?
Hebt gij geen andere beloften voorge
houden dan die van bloed, zweet en
tranen? Of hebt gij de optimist uitge
hangen en gemeend uw lezers te mogen
suggereren, dat inspanning, soberheid en
menselijke kracht opgewassen zouden zijn
tegen de bedreigingen van het bestaan?
Of hebt gij u slechts aangepast aan de
algemene stemming van de sociale of
politieke groep voor wie gij uw artikelen
schreef?
Op deze vragen zal de journalist ant
woord moeten geven. Hij is verantwoor
delijk tegenover Hem, Die het humanum
schiep, onderhoudt, verzoent en verlost
uit alle machten.
Ongeveer zó zie ik de verantwoorde
lijkheid van de journalist, die merkwaar
dige representant van het menselijke voor
Gods aangezicht in dienst van de machten
deze wereld.
Ds F. J. Pop in
„In de Waagschaal**,
