4 VOOR öe VROUW 4
De school
JONGE MODETEKENAARS
4 onze j€uqó-p&qin& f
eitje
2
ZONDAGSBLAD 20 JANUARI 19S1
en wij
FR was eens een jongetje dat anno
1950 let op dat jaartal!) met
bevend hart zijn Kerstrapport thuis
bracht. Ja. kassian! met bevend,
bangkloppend hartje, wanter
stond een 5 op voor zijn gedrag en een
6(dat minnetje doet het 'm!) voor
zijn vlijt!! En voor z'n rekenen had hij
O schande! Het jongetje dacht niet
meer aan de S+ voor zijn Ned. taal en
de vorstelijke 9 voor zijn tekenen, want
hij voorvoelde, dat zijn vader en moe
der daar niet eens naar zouden kijken!
Hij hoorde zijn vader al minachtend
snuiven en zeggen: „Tekenen? Wat be
gin je daar nu mee in de wereld? Dacht
je daar ooit je brood mee te kunnen
verdienen? En dat die meester jouw
opstellen nu zo aardig vindt, daar heb
ik ook maling aan. Van verhaaltjes
schrijven word je ook niet rijk. Maar
jij bent lui en ondeugend jongetje,
getuige je cijfers voor gedrag en vlijt!"
En als vader dit allemaal uitgebruld
zou hebben, zou er een vreselijke straf
voor de Kerstvacantie op volgen
Het kwam precies uit, zoals de jon
gen het voorvoeld had. De straf was
heel erg. Hij moest iedere morgen en
iedere middag in de vacantie twee uur
rekenen! En wat fout was, 's avonds
met hulp van vader overmaken. Toen
hy dit een week lang gedaan had, werd
op een morgen zijn oog getrokken naar
dat stukje opengebroken straat by de
buren, die telefoon kregen, de zon
schitterde zo leuk in de grote winkel
ruit aan de overkant en die winkelier
had op vleierige toon tegen .vader ge
zegd, dat vader groot gelijk had, want
als z'n zoontje niet goed rekenen kon,
zou er nooit een goed zakenman uit
hem groeien. Vader had toen geant
woord, dat hij waarschijnlijk dominee
zou worden
Toen de jongen zover met zijn ge
dachten gekomen was, kon hij de krie
bel niet weerstaan, liep naar buiten,
nam een grote steen en 't was in
een oogwenk gebeurd: de winkelruit
aan gruzelementen! Hevige ontsteltenis,
toesnellende mensen en een jongen, die
als een opgejaagd diertje naar z'n
tante vluchtte
Domme ouders! Slechte ouders, die
zó de ziel van hun kind kapot maken,
door hun belachelijke eerzucht! Die
nooit eens contact met Jantje's onder
wijzer gezocht hadden, want dan zou
den zij gehoord hebben, dat hun jongen
een ongelooflijke fantasie bezat, dat hij
die in zijn opstellen en in zijn tekenen
voortreffelijk uitleefde en dat hij
bovendien heel wat guitenstreken uit
haalde en z'n overmaat aan levenslust
onder lessen, die hem niet interesseer
den, niet bedwingen kon.
Vandaar die cijfers voor gedrag en
vlijt
Maar dat wilden die ouders niet
horen en daarom ging moeder nooit
eens met die onderwijzer praten.
Hun jongen moest een modelkind
benutten een kanó
Parijs, Londen, Wenen en New York
hebben zich allen een eigen stijl verwor
ven op modegebied. Nederland heeft het
zover niet kunnen brengen al wordt de
Nederlandse confectie in het buitenland
zeker gewaardeerd. Het initiatief van
Ninette Couture in Den Haag om een
prijsvraag uit te schrijven voor jonge
modeontwerpers verdient dan ook zeker
lof. Hier wordt een kans geboden aan
een groep, welke dikwijls door gebrek
aan mogelijkheden zich niet ten volle kan
ontplooien. Het is n.l. bij deze prijsvraag
niet gebleven bij het inzenden van een
tekening. Van de 263 ingezonden stuk
ken zijn er 16 uitgezocht, welke vervaar
digd zullen worden of door Ninette cou
ture of door de inzenders. Deze 16 mo
dellen worden getoond op 2 shows, een
te Amsterdam en een in Den Haag. Het
publiek zal dan zijn opinie kunnen uit
spreken en de drie hoogst gewaardeerde
exemplaren krijgen een geldprijs.
Het is een enorme hoeveelheid, deze
263 tekeningen en de jury bestaande uit
de dames M. Willeboordse. lerares aan
de Academie te Rotterdam, C. Werleman,
lerares aan de Rijksacademie te Amster
dam en de heer Livinus van de Bundt,
directeur van de Vrije Academie te Den
Haag. heeft er haar handen aan vol ge
had. Bij de eerste keuring bleven er 39
ontwerpen over.
Wij hebben deze 89 ontwerpen eens
bekeken en zijn het met de jury eens,
dat er aardige ideeën zijn. maar geen
grootse vondsten.
De cocktailjurk schijnt de ontwerpers
bet meeste te inspireren.
Dat is eigenlijk jammer, want het is
Juist de kleding welke het minste te pas
komt. Versoheiden ontwerpers vinden
hun kracht in bet borduren van de stof,
waarvoor dan niet alleen wol of zijde
zijn, naar hun snit gemaakt. Hij moest
goed kunnen leren, gehoorzaam en
netjes zijn en later dominee worden.
Stakkerd!!
Prof. Waterink schreef eens: „Rap
porten zijn in sommige gevallen nut
tige dingen, maar ik wou, dat ze op de
lagere school voor de klassen 1 tot en
met 5 radicaal waren afgeschaft.
Als wij eens begonnen, met die ver
schrikkelijke cijfers voor vlijt en ge
drag te schrappen, waren wij in elk
geval al een stapje in de goede rich
ting. (Michiel de Ruyter, Antonie Fok
ker en Karei Doorman zullen voor hun
gedrag wel nooit voldoende gehaald
hebben en de onaangename mens in de
Haarlemmerhout en de nodige Farizee-
ertjes halen waarschijnlijk voor gedrag
een negen.)
Het begaafde kind, dat spelenderwijs
mee kan, krijgt voor vlijt gemakkelijk
een acht. Het kind met het slechte ge
heugen, dat zich goed inspant, maar de
volgende dag veel vergeten is, krijgt
voor vlijt misschien een vier. Deze cij
fers vooral zijn ondingen."
Enfin, bovenstaande wens van Prof.
W. is tot nog toe in ons land niet in
vervulling gegaan en onze kinderen
komen nog 3 X per jaar met rapporten
thuis. Nu zullen ouders, die echt met
hun kinderen meeleven van tevoren
wel bij benadering kunnen weten, hoe
die rapporten er uitzien. Die weten dus
ook, waar de grens ligt tussen onwil en
onmacht. Dat meeleven met onze
schoolgaande kinderen bestaat hierin,
dat moeder (waar vader veelal niet
thuis is) na iedere schooltijd belang
stellend vraagt, hoe het gegaan is op
school, wat Jantje of Marietje beleefd
heeft enz. En als moeder iets duister
is, laat dan het werk eens voor wat het
is, maar ga eerst naar school op infor
matie uit. Zoek toch veel contact met
hen, aan wie ge uw kinderen voor zo'n
groot deel van de dag toevertrouwt.
Hier ligt voor ons, moeders een prach
tige taak. Ons kind moet eerlijk en
rustig thuis kunnen vertellen, als het op
school straf gekregen heeft, zonder er
thuis ook nog eens een portie bij te
krijgen! In dat geval kweken wij stie
kemerds, die hun op school uitgehaalde
streken verzwijgen.
We moeten er natuurlijk wel met het
kind over spreken en zeggen: „Nou, die
straf heb je dan verdiend", maar er
niets bovenop gooien!
Val toch nooit in 't bijzijn van uw
kind de onderwijzer of onderwijzeres
af! Als u meent, dat deze ten opzichte
van uw kind onrechtvaardig gehandeld
heeft, ga er dan, zonder dat het kind
dit merkt, eens over praten!
MARGARITHA
Mej. C. den H. schrijft, dat wegens
de kosten en de tijdzij, noch haar man
iets aan hun liefhebberijen kunnen
doen. Zij behoort dus tot die consciën
tieuze huismoeders, die zich voor de
volle 100% iedere dag weer aan haar
gezin en huishouden geven en tot wie
ik juist mijn stukje van 16 Dec. j.l.
richtte. Als u dit nog eens goed over
leest, zult u bemerken, hoe ik uw situ
atie ten volle begrijp en schrijf: „de
vrije ogenblikken, die wij in de jaren,
als wij in de kleine kinderen zitten,
kunnen uitsparen, zijn inderdaad
schaars, maar kleintjes worden
groot enz. enz." Toch zou ik in uw ge
val willen zeggen: „De boog kan niet
altijd strak gespannen blijven." Ieder
mens heeft vooral in onze zenuw
slopende tijd zijn ogenblikken van
ontspanning nodig. Er zijn behalve de
Zondag, zes avonden in de week.
Als uw man er daarvan drie be
steedt aan arbeid in Gods koninkrijk,
schiet er dan niet één over voor z'n
figuurzagen, waarmede hij toch ook
weer nuttige gebruiksvoorwerpen kan
maken?
En kunt u uzelf er niet toe zetten,
iedere avond een half uur te lezen of
te breien of wat u dan voor andere
liefhebberijen hebt? Dat is geen ver
loren tijd! Allerminst! Verloren tijd is
die, welke wij verkletsen met buur
vrouw of vriendin, of als wij met de
armen over elkaar gaan zitten enz.
Maar de goede ontspanning, die u uzelf
met mate gunt, zal toch uiteindelijk uw
gezin ten goede komen.
Naar aanleiding van hetzelfde stukje
schreef een 65-jarige lezeres, die van
haar 25e jaar af hart-patiënte en bo
vendien doof is mij, hoeveel zij nog kan
breien en naaien voor arme kinderen
en hoe blij zij is, dat ze zo'n pleizier in
dat soort werk vindt. Zij is dankbaar,
dat ze dit werk nog doen mag en kan
en schrijft ze: „Ik kan door mijn doof
heid niet naar de kerk gaan en nooit
iets door de radio horen, maar de Here
is mijn Heiland en dat is genoeg."
M.
Een marineblauw pakje van ottoman
met een pique vest en koperen knopen
van Harlnell. Onder een ruime mantel
of bontjas zal dit ensemble het even
goed doen als dadelijk in het voorjaar
als wandelcostuum.
Het modeplaatje op onze Vrouwen-
pagina van vorige week had boven
staande regels als onderschrift. Maar
dat was natuurlijk een vergissing. Het
plaatje van 13 Jan. stelde voor een
smaakvol toiletje van zacht groene
wollen stof, ontworpen door Dorville.
Aangeknipte driekioart mouwen en
steekzakjes zijn de moderne elementen,
waarmede de dubbele ruche rond de
hooggesneden hals een grappig con
trast vormt.
gebruikt wordt, maar ook stro, touw,
straas en pailetten.
Het is opmerkelijk, dat de meeste mo
dellen strak om de heupen sluiten en
eerst op kniehoogte uitspringen. Alles
wijst erop, dat het meer een aansluiten
is op de huidige mode, dan het creëren
gestreepte taf. een brede
plooide volant, wordt om de heup ge
drapeerd en door een der witte stre
pen getrokken, wat het effect geeft van
een volumineuse zak.
n
Weet U al, wat jjlfciyOH is?
HET moet nu maar eene urt tzijn met
dde benamingen vaai „kunstzijde",
„celvezel", celwol" en dergelijke, hebben
de Nederlandse producenten van deze
textielsoorten gezegd. Die namen zijn
verouderd en onjuist en daarom hebben
wij al enige tijd geleden een nieuw
woord ingevoerd: rayon. Wij moeten nu
dus leren spreken van „rayongarens" en
„rayonvezel" en wij moeten de stoffen,
die van deze kunstzijde en kunstwol
geweven of gebreid zyn, „rayonstoffen"
Deze verzamelnaam heeft dus, zo Lich
ten de fabrikanten ons voor, uitsluitend
betrekking op kunstmatig vervaardigde best!
garens en stoffen, die cellulose als
grondstof hebben.
't Klinkt wel een beetje moeilijk, niet
waar? Maar ooh, wij zijn ook gewend
aan het vreemde woord „nylon" en als
iedereen nu tzijn best doet, zullen wij
over een poosje heus geen scheikundig
inzicht meer behoeven te tonen, om
zelfbewust van „rayon" te kunnen spre-
het
voordeel, dat geen onjuist verband r
wordt gelegd tussen natuurzijde (u weet
wel, die van het rupsje!) en kunstzijde.
Ha juist, kunstzijde, zegt ge en ineens
zrjt ge weer thuis! Jawel, maar dat
moet nu juist uit zijn!
Van kunstzijde, zo zeggen de fabri
kanten, kon men misschien veertig jaar
geleden spreken, toen er inderdaad
sprake was van het „namaken van
zijde"maar in onze tijd van plastics
en nylons en wat dies moer zij, wordt
een synthetisch product niet meer als
e>en namaak-, maar als een zelfstantfg,
dus concurrerend, product gezien. Daar
zit 'm de kneep, voelt u wel?
Maar is is nog meer. Komt ge in het
buitenland, in Parijs of in New York, in
Brussel of in Londen, overal kunt ge u
verstaanbaar maken, wanneer ge in een
kousenzaak „nylons" vraagt. Dat ver
gemakkelijkt zogezegd de internationale
terminologie. En zo gaat het nu met
rayon ook. Het woord is al 'bekend en
wordt al gebruikt in Duitsland, Scandi
navië en Engeland en zal dus ook weer
zo'n „wereldwoord" worden.
Daar kunnen we niu wel een grapje
over makenmaar is het niet erg
gemakkelijk, dames? Nog een paar van
die woorden erbij enge kunt in elke
modezaak ter wereld plezierig en zonder
zorgen winkelen, ook al is die landstaal
u verder vreemd. Mitsnatuurlijk...
uw echtgenoot een beetje in de beurs
blaast!
Dus ge weet het: geen kunstzijde otf
kunstwol meer, maar: rayon! Doet uw
Cn de, X knipt
Wat is 't leven? 't Is de vlam van een
fakkel bij nacht, die met weifelende
flikkering licht en geblust is, eer
iemand 't verwacht.
De bekroonde modellen zijn van: W.
van Campen, Amsterdam, Fontein, De
venter, R. de Jonge, Haarlem, F. Koen-
raads, H. Leeuwendal, C. Loos, J. Louzac
en B. Verwij, allen te Den Haag, A.
Maatjes, Den Bosch, J. Middendorp, Rot
terdam, M. Noyce, Haarlem en R. Weite,
Hilversum.
Vuur wordt alleen aan vuur ontsto
ken. Persoonlijk leven alleen aan per
soonlijke kracht.
Een pyama voor de kinderen. Het
patroon no. 81 is tot uiterlijk 27 Januari
(na deze datum worden beslist geen be
stellingen meer aangenomen!!) aan onze
bureaux te verkrijgen voor de leeftijd
van 6, 8 en 10 jaar (12 jaar op bestel
ling). tegen betaling van 0.35; na ont
vangst van 0.50 wordt het toegezonden.
We hebben 3'A meter stof nodig van
70 cm breed. Voor de grotere maten is
4 meter nodig. Wanneer de steekzakjes
wat moeilijk zijn, kunnen we ook keel
goed een eenvoudig opgestikt zakje
Geeft n vooral duidelijk leeftijd op?
ZONDAGSBLAD 20 JANUARI 1951
Van
een gevangen vogeltje
OP de brede stoep voor htm huis,
staat Theo Verduyn. Op zolder
heeft hij een koperen buisje gevonden.
Nu plukt hij lijsterbessen van de boom
en blaast die één voor één door het
buisje. Geweldig, wat ver gaat dat. En
hóóg! Als hij ze loodrecht omhoog
blaast, duurt het een hele poos voor ze
terugkomen.
De breedte van de straat haalt hij
gemakkelijk. Wacht, hij zal er eens een
heleboel tegelijk in doen en dan hard
in 't rond draaien. Dan vliegen ze als
een cirkel om hem heen. Tien dikke
bessen zoekt hij uit. Hij doet ze in
't buisje, en terwijl hij op één been
ronddraait, blaast hy ze met kracht.
precies in 't gezicht van een oude
mevrouw, die langzaam kwam aan
wandelen.
reling Tonny en Dineke
Bogaaids. Herengracht 42. Drimmelen.
Tonny en Dineke hebben thuis een
boomgaard en een bloementuin. Vader
Bogaards is bovenmeester en zo kan
het wel eens gebeuren, dal je bij je
eigen rader in de klas komt te zilfen.
Vinden jullie dat niet leuk?
Ze hijgt van schrik. Haar rond rim
pelgezicht wordt vuurrood. Ze komt
vlak voor Theo staan. Haar ogen fon
kelen van boosheid en haar stem bijt
hem minachtend toe: „Wat ben jy een
held!" Dan schuivelt ze verder, leu
nend op de stok van haar parapluie.
Theo is ook geschrokken. Wat dom,
dat hij niet eerst gekeken heeft vóór
hij blies. Nu denkt die mevrouw dat
hij 't expres gedaan heeft. En 't ging
toch heus per ongeluk. Eigenlijk moest
hy gaan vertellen hoe 't gegaan is.
Dè' bessen die hij nog heeft, laat hy op
de grond glijden. De aardigheid van
't spelletje is er af. Verdrietig slentert
hij naar huis.
„Theo! Theo!" Vader roept. Theo
gaat naar boven. Als je op het balkon
staat, kijk je op de achterkant van een
rij huizen. Vader wijst naar een van
de zolderramen. „Kijk daar eens ach
ter", zegt hij. „Zie je dat? Nu is 't weg.
Kijk, daar is het weer!" Theo ziet het
ook. Achter het zolderraam fladdert
angstig een vogeltje heen en weer.
't Vliegt tegen de ruit en valt dan
machteloos weer terug. Het ziet de
groene bomen, en de wijde blauwe
lucht. Maar 't weet niet, dat er glas zit
tussen hem en de vrijheid.
„Och", zegt Theo. „Arm diertje! Dat
weten die mensen vast niet, vader. Ik
ga 't zeggen. Ik ga vragen of ze 't raam
open zetten. Weet u welk huis het is?"
Vader telt de schoorstenen. „Eén.
twee.... drieacht! De hoek om
en dan het achtste huis!"
Theo draaft al weg. Hij is die ver
velende bessengeschiedenis helemaal
vergeten. Bij 't achtste huis belt hij
aan. Hij hoort sloffende voetstappen
in de gang en 't getik van een stok.
Dan gaat de deur langzaam open. Vóór
hem staat.de mevrouw van de bes
sen! Ze zegt niets. Haar strenge ogen
lijken wel dwars door hem heen te
kijken. O, Theo zou wel in de grond
willen kruipen. Maar hij moet iets
zeggen. Kéék ze maar niet zo.
„Ikik heb niet op u geschoten",
hakkelt hij. ,,'t Ging per ongeluk. Ik
wist nietik had niet gezien dat u
er aan kwam.
Er komt een vriendelijk lachje op
het oude gezicht. „Kom maar binnen",
zegt ze. „Dat vind ik aardig, dat je
't komt vertellen. En flink ook hoor!
Ga daar maar zitten, 't Heeft geen
pijn gedaan, dat schieten, dat niet.
Maar ik ben wel erg geschrokken. En
schrikken is niet goed voor oude men
sen. Je kunt beter naar 't weiland gaan,
met die gevaarlijke dingen. Maar
'k vind het toch zó aardig dat je ge
komen bent!" Ze babbelt maar door.
„Hoe wist je eigenlijk waar ik
woonde?"
Theo schuift onrustig op z'n stoel.
Als hij zegt dat hij helemaal niet kwam
voor die bessen, wordt ze misschien
weer boos. Maar 't niet zeggen is niet
eerlijk. „Ik wist niet eens dat u hier
woonde", zegt hij verlegen. „Ik kwam
voor 't vogeltje." En als ze hem ver
baasd aankijkt gaat hij verder: „Op
uw zolder zit een vogeltje. Bij ons op
't balkon kan je 't zien. Ik kwam vra
gen of u 't er uit wilt laten. Anders
vliegt het zich dood tegen 't raam!"
Hij staart maar naar het rode tafel
kleed en durft niet op te kijken in
't oude gezicht, 't Is heel stil in de ka
mer. Om de oude mond trilt een lachje.
Ze probeert ernstig te blyven. Maar
opeens schatert ze het uit.
„O, o", lacht ze, „wat zal je op je
neus gekeken hebben, toen je zag dat
ik het was. Dus je kwam maar per on
geluk hier! Wat heb ik daar een plezier
van." Maar als ze zijn verlegen gezicht
ziet, krijgt ze toch medelijden. „Weet
je wat? Jij hebt nog jonge benen, ga
jij dat vogeltje maar bevrijden, 't Zal
wel een zwaluw zijn, die vliegen wel
eens meer naar binnen. Ik schenk vast
een glaasje limonade in. Je zal wel
dorst gekregen hebben!"
Opgelucht gaat Theo naar boven,
't Vogeltje zit op de vensterbank,
't Laat zich gemakkelijk pakken. Even
houdt hij 't bevende lijfje tussen z'n
beide handen. Dan doet hy 't raam
open en als een pijl uit een boog schiet
het diertje weg, de vrijheid in.
In de gezellige kamer drinkt hy,
ranja'met een rietje. Dan gaat hij naar
huis. „Dag beste jongen", zegt de oude
mevrouw. „Niet meer in 't wilde weg
schieten, hoor! En als je zin hebt in
limonade, dan kom je maar. Ik houd
er wel van om visite te hebben."
„Graag, mevrouw", zegt Theo, „en
dank u wel voor alles." Hij is bly dat
het zo goed afgelopen is.
CO VAN DER STEEN—PIJPERS
DE BRIEVENBUS
Beste jongens en meisjes,
Ik kan niet anders zeggen, dan dat
jullie reusachtig goed je best hebben
gedaan op de kleurplaat. De mooiste
inzendingen waren van: Jannie Hove
ling; Corrie Hageman; Ike Bakker en
Teunis Booy, die dan ook deze week
de prijzen hebben gewonnen. Allemaal
gefeliciteerd en jullie vertellen me nog
wel eens hoe jullie de prijzen vonden
Nu onze correspondentie. Vorige week
was de pagina te vol om er nog wat
briefjes bij te doen. Nü dan maar dubbel
zo veel- We beginnen dan met Addie
Verhagen, die met haar opstel vorige
week, ondanks de expres-bestelling, toch
nog te laat was. Jammer Addie, want je
verhaaltje was werkelijk erg leuk.
Voortaan voor zorgen, dat je inzending
uiterlijk Woensdag op de krant is, hoor.
Nou Aaije Kegel, ik wens je sterkte met
je exaimen. Een jaar of tien geleden heb
iik hetzelfde exaimen gedaan en het valt
heus wel mee. imeisje. Als je er door
bent schrijf je me dan de uitslag? Ja,
Piet WaJdekker, dat is niet leuk hè. als
je steeds voor niets in de krant kijkt of
je naam er al in staat. Maar lieve jon
gen, je moet zo gauw niet wanhopen
hoor. Er zijn wel jongens en meisjes die
al wel voor de 20ste keer meedoen zon
der wat de horen en ja. de mooiste in
zendingen krijgen het eerste een prijs!
Toosje Lakerveld wat had je een leuke
tekening vorige week bij het opstel ge
maakt Jammer, dat je oplossing ook te
laat binnen was. Joke van de Niet, die
nog maar zes jaar is heeft ook heel erg
haar best gedaan op de kleurplaat Fijn
hoor Joke! De zou best bij jullie eens een
kijkje willen nemen Arda Bot, want het
lijkt me erg leuk zo'n kamertje vol met
vogels. Een extra pluim gaan we geven
9 dunne plank; 10. plaats in Gelderland
(2 mogelijkheden); 11. rivier in Utrecht;
12. grappenmaker; 13. jongensnaam; 14
vrouw van Adam; 15. bekend tentoon
stellingsgebouw in Amsterdam; 16. in
sect.
Verticaal: 1. Plaats in Friesland ten
Westen van Franeker aan het IJselmeer;
2. slede; 3. hoofdstad van Nederland; 4.
groot-hertogdom in Europa (bij België);
aan Siegfried H cybers, één van onze
jongste neefjes. Waar heb jij het kleu
ren zo mooi geleerd zeg? Nee Ketje Bon
man het is niet lief van je zusje om je
zo te plagen. Maar je mag niet boos op
haar zjjn. Ik denk. dat je haar ook wel
eens plaagt, niet? Nou zeg Jan rasse hi er,
hoe heb ik het nu met je? Nee hoor, te
oud ben je niet voor onze club. Je kan
nog wel vier jaar meedoen. Sjaanije van
der Meer. jouw bijnaam vind ik niet erg
mooi,, verzin maar eens een andere, of
moet ik je een bijnaam geven? Wanneer
je een leuk gedichtje hebt Willy Hanse-
t i
het c
Leuke herinnering van
Wanda en Sienlje met twee ..gasten" ac
maar Wanda heelt al en toe de gewoi
Jan van de Burg? Nee hoor, het ïl
niets leuk om met feestdagen ziek te
zijn. Leuk hoor Frits du Tour (leerling
dat je ook met ons mee gaat doen. Ik
reken nu elke week op je hoor! O, Han-
nie Morges, wat een moeilijke vraag was
dat. Kan de helft van acht ook NUL
zijn? „Zwaluw", jij kan al heel leuke
briefjes schrijven. Natuurlijk mogen je
zusjes ook mee doen hoor. Dat was erg
lief van je Clara Wesdijk, om toen het
zo koud was ook aan de vogeltjes te
denken. Een leuk gezicht was het zeker
wel al die olienootjes aan een draad en
de vogeltjes er om heen. Als aJle jongens
en meisjes zoiets deden, gangen er vast
niet zoveel vogeltjes 's winters dood. Dc
heb werkelijk om jouw briefje moeten
lachen Corrie den Hoed. Ja hoor, ik ben
ook wel eens by de tandarts geweest
Hoe komt dat nu, dat je zoveel tegelijk
moet laten vullen? Je gaat toch wel elk
half jaar en poets jij wel geregeld je
tanden? Maar heus, het doet naet zo'n
pijn hoor! Wat een leuke naam beeft
jouw zusje Jaap Tan ja. Is ze ook erg lief?
Schrijf eens wat over hoar, doe je het?
Wat kan jij netjes schrijven Leen Baars,
Wat voor cijfer krijg je op school voor
schoonschrijven? Onze j igste neef was
deze week Piet Kruithof, hij is nog maar
vier jaar en heeft zo goed z'n best op de
tekening gedaan, dat hij zeker een
plaatsje in de krant verdient. Jongens
en meisijes, voor deze week is het weer
genoeg.
Kunnen jullie je nog herinneren, dat
we van de zomer wel eens een kaart
aan een ziek nichtje stuurden? Nu heb
ben we weer een ziek nichtje en dat
is Co Kleywegt, Dwarsweg 7 te Rozen
burg. Co is al een hele tijd ziek en lifft
buiten in een tent. Natuurlijk verveelt
Cootje zich nog al eens. Zullen we haar
allemaal eens een kaart of een briefje
sturen, dan heeft ze weer wat te be
kijken en te lezen. Afgesproken?
TANTE LIES
^K!H!K;K!H;h;H!H!H!:-$
aL vb vt» vt/ vb
✓N 'K VJV VK VJv 7V Jy(\ Vf\ /J\ VJC
kinderen
durfden niet te gaan rusten, omdat
ze anders de vogel uit het oog zou
den verhezen. Maar eindelijk werd
het toch donker.
stak zijn kop
onder de vleugels en viel in slaap.
En Hans en Grietje vielen ook in
slaap vlak onder de tak waar de
witte vogel te rusten zat
101. De volgende morgen werden
ze wakker door de stralen van de
zon. Ze zochten dadehjk
vogel, maar die was weggevlogen.
Hoe zouden ze nu de rest van de
weg vinden? Grietje begon juist
