GERARD HOEK - PAUL DE WAART
idi
Als ze bij de dokter zitten,
hebben ze spijt
Meters hoge grondzee sloeg de
Sch 95 knock out
Logger met 4 zwaar gewonden naar
huis teruggekeerd
Op de geestplankjes waren heel wat
rijmpjes te lezen
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
MAANDAG l DECEMBER 1950
Mensen, die iedereen hooit
radioreporters in hart en nieren
Familiecompetitie en buitenlands week
overzicht ook voor de televisie
(Van onze §-redacteur)
T~iE KERN VAN HET RADIOWERK zijn de reporters, zoals de verslag-
U gevers het zijn van een goede krant. De radio immers is, als instru
ment, ingesteld op het oor. Maar zolang de televisie nog niet een alge
meen bezit is, blijft de luisteraar een blinde, die alleen maar horen en niets
zien kan. Zijn ogen zijn de reporters, die voor hem kijken naar alle grote
gebeurtenissen in het leven der wereld en voor de microfoon, hun bevin
dingen in zijn oor spreken.
Zo Gerard Hoek. populair omroep-1 cent. Wat hü vertelt over reportage is
je- een college in het kort.
Voor ik het huwelijk van Prinses Eliza
beth en Prins Philip in Londen versloeg
las ik tot s morgens vijf uur alles wat er
over de Westminster Abdy en omgeving
geschreven was.
Het interview is weer een andere
kwestie. Daarbij komt het maar al te
veel voor, dat de ondervraagden krijgen
wat wij „de klem" noemen. Zij kunnen,
bij het zien van de microfoon, geen
woord uitbrengen. Ik heb eens met de
vrijgestelde van een vakvereniging op
750 meter onder de grond op een schut-
goot van een mijn gelegen. We hadden
een heel gesprek voorbereid, maar toen
tijd al weer enige tijd achter hem ligt,
maar die zich toch nog altijd met hart
en ziel aan „het" vak verbonden voelt.
Hij woont in Hilversum in een echt
Hilversums huis. omgeven door -
hee; deze Novemberdagen druipende bo
de men. die melancholiek kreunen ir
itellij toornende herfstwind. De fotograaf f
hadden het deze keer zo gearrangeerd.
dat we onze omroepslachtoffers thuis
zouden treffen Maar als het ergens geldt:
man's werk is zijn leven, dan i
■oepwereld. Gerard Hoek op een door
de weekse dag thuis te treffen, het is
Vreemde gewaarwording. Alles rond deze
man is gericht op de verte: z'n dagelijkse
bezigheden, z'n plannen, z'n reizen
j verleden.
Hü begon zyn reportersloopbaan
onze eigen Nieuwe Leidsche Couran
zeventien-jarige. Raadsvergaderingen in
RÜnsburg, in Katwijk en Alkemade, be
levenissen op rechtbanken en bij kanton
rechters, branden en inbraken, plezie
rige en nare* dingen, ze waren, als voor
Iedere pas beginnende krantenman het
dagelijks menu.
Na Leiden: Dordt. Met boottochten als
een vast programmapunt, want het
onderwerp: „Dordt-zeehaven" bewoog er
de harten en er waren véél excursies.
Toen Rotterdam, waar de geboorte van
Prinses Beatrix. Hoek óp een eerste plaats
bracht voor de radio-reportage. Hij deed
van tijd tot tijd „al eens wat". Maar toen
men in Hilversum op die 31ste Januari
1938 de. in Rotterdam opgestelde micro
foon inschakelde, om te horen of die. bij
onstentenis van de kanonnen op het
Malieveld in Den Haag geluid gaf. sprak
daar de stem van Gerard Hoek over de
vreugde in Rotterdam en loeiden de
stoomfluiten van alle duizend schepen
die er toen juist in de haven lagen!
Wat late*" trok hij, met de microfoon,
is 0j door gans het land. Tot de oorlog hem
kreé| dat instrument uit handen sloeg en hij
mee: van Mei 1940 tot Mei 1945 zweeg. Men
heeft hem gehoord in „Gesprekken met
gern voorbijgangers", die overspoeld werden
door een geweldige belangstelling, dat
alle andere werk er onder lijden ging;
in de familiecompetitie voor
hij k'
„Een reportage-man", zegt hij, „moet
een goed spreker zijn, een goed regis
seur en iemand die de situatie, zoals hij
haar ziet, moet kunnen aanpassen bij het
klankbeeld. Het op het juiste ogenblik
vertellen over en laten horen van de ge
beurtenissen is het moeilijkst".
Je staat voor de Ridderzaal. De Konin
gin is binnen. Je hebt de reportage, die
regelrecht wordt uitgezonden en dus niet
eerst een plaat passeert, overgenomen
van de man, die binnen het uitspreken
van de troonrede toelichtte. En nu ben
je bezig met de luisteraars iets te ver
tellen over de entourage op het Binnen
hof. Het voorrijden van de gouden koets,
het trappelen van 'de paarden en hel
detachement mariniers. Dan gaat de deur
open. En je zegt: „Het moment, dat
H.M. naar buiten zal treden is aangebro
ken". Alles is in afwachting".
Maar er gebeurt niets Je zegt natuur
lijk niet: „De Koningin komt niet". Je
zegt: „Hare Majesteit toeft t.e komen".
Voor elke situatie moet je dat goed
weten- Maar na dat zinnetje kun je niet
je mondhouden. Je moet doorpraten.
Hoe lang? Dat weet je niet. Je mag
nooit „eu" zeggen Er mag geen hiaat
zijn. Je moet praten, zorgen dat zij één
geheel blijft, je reportage. Tot de Konin
gin komt. Dan is je spitsroeden lopen
afgelopen.
Recept? Lezen. Alles wat los en vast is
over het Binnenhof lezen. Van elk
steentje iets kunnen vertellen. Alle auto
riteiten kennen. Weten wie er achter de
vensters zitten. Dus: voorbereiden elke
reportage tot in de kleinste bijzonder
heden.
Gerard Hoek, die met de familiecom-
petitie, vragen aan voorbijgangers
°e tnet zouele andere aantrekkelijke radio-
JJ programma's de kring van luistera
ierK"fiaar de N.C.R.V. aanzienlijk wist
n de microfoon en. als echt reporter, v
^et laatst toen H.M. de Koningin in de
"Y Nieuwe Kerk ingehuldigd werd.
slec* Daarna reisde hij naar Amerika oi
de televisie te bestuderen en hij houdt
[®®_,zich thans in Hilversum druk met de
problemen, die daarmee samenhangen,
bezig.
Hy heeft aan de overzijde van de
Oceaan een ding heel duidelijk leren
dat de televisie er géén huiskamer-
I film is en dat men er middelen gevonden
den heeft om de programma's héél wat goed-
dooj koper te brengen, dan b.v. in Engeland
[geschiedt. Er wordt in Amerika gewerkt
Volgens het. principe: „Geef je geld uit als
I het moet en houd het anders in je zak",
irrilZegt Hoek. ^en heeft er millioenen ver-
*9" liezen .genomen om later winsten te kun-
.nen incasseren. De omroepverenigingen
fltO kunnen deze verliezen natuurlijk nooit
dragen. Maar waar er hier een groot
Industrialisatie-object ligt (aanmaak van
t televisie-toestellen» moet de regering
deze industrialisatie op de voorhand fi
nancieren, door de televisie een kans te
geven. En wat de N.C.R.V. dan brengen
zal? Ja, dat is natuurlijk nog een keuken-
:^geheim. Waarvar geldt: het deksel op de
elee
1, d<
pan!
Een
PAUL DE WAART
„met een vraagteken"
oude rot in het reporters-
vak als Gerard Hoek is KRO's Paul de
Waart.
hem eens een foto gemaakt,
waarop hij in het negatieve voorkwam.
Een prent van zijn huiskamer met alle
.._j kinderen en de vrouw om de tafel,
een man-loze stoel in de kamer. Met
«en vraagteken erin! Dat is de situatie:
altüd op pad, nooit thuis. Hy was in de
'studio deze week. Sinds 1926 werkt hy
fian de K.R.O.-programma's mee. Van
Zaterdag voor Pinksteren 1928 als bui
tenlands overzicht-spreker en sinds Juli
1931 als reporter. Hy komt uit de school
van het dagblad „De Tyd. De K. R. O.-
gids dient hü als redacteur.
Hü is kort, gezet, kaal, levendig, een
herp opmerker en een uitstekend do-
Een emigrant vertelt
Maar overigens is het leven op de Sibajak
best uit te houden
(Van onze Australië-correspondent)
A. b. van de Sibajak.
/~VP EEN RIJTJE zitten ze op de bank in het smalle gangpad bij de dok-
tershut. De mevrouw uit Den Haag die in vier nachten nog niet heeft
geslapen en die bij het woord „eten" zit te kokhalzen; de mevrouw uit
Sittard die „zwaar in het hoofd heeft"; de meneer uit het Groningse, die
zich al dagen niet lekker voelt; het Amsterdamse knaapje dat bij een
vuile duw van het schip tegen de reling viel en nu een pleister op z'n voor
hoofd heeft. Wanneer al die wachtenden gaan praten, dan blijft er niet
veel goeds van emigratie over. Wat een spijt, wat een spijt!
Maar wanneer ze drie dagen later
zich koesteren in het zonnetje en de blau
we golven van de Middellandse Zee witte
kragen dragen, dan is bü de meesten de
spy't alweer voorby. Het leven aan boord
van de Sibajak is goed. Men looft de ser
vice, men pryst de kok, men leest het
Hollandse weerbericht „lichte vorst" en
verkneutert zich dan extra in de warme
zonnestralen. Met een kleine duizend
Hollanders zdjn we op weg naar Austra
lië; voor velen het land van beloften
Och ja, men realiseert wel, dat slapend
de rijkdom niet zal komen, doch „in Hol
land is het niks meer", hlykt een ge
vleugeld woord te zyn. Dat zeggen de
schilder uit Soest, de landbouwer uit
Putten, de kruidenier uit Maastricht
de politieman uit Rotterdam.
Het zün vooral middenstanders die n
aantreft; Lieftincks belastingschroef
nüpt hen te hard!
De winkeliers hier aan boord zoeken
elkaar op; men hoort hun verhalen
Omzet- en andere belastingen aan.
Maar in Australië zal het vermoêdelyk
ook wel wat zyn!
Acht dagen en nachten aaneen stuwen
de schroeven nu de Sibajak door de gol-
met een tevreden gezelschap emi
granten.
Al zyn we dan ook langs vele landen
gevaren, we blyven tóch echt Hollands.
We hebben onze coterietjes aan boord;
die zichzelf heel belangryk
vinden; de dames die promonadedek
wandelen en by iedere maaltüd de garde-
robe-rykdom ten toonspreiden.
Myn vrouw heeft niet zo'n uitgebreide
garderobe. Een emigrant heeft eerst zyn
belastingschuld in Nederland te voldoen.
En toen schoot verder de garderobe er by
!nDat maakt het straks misschien
gemakkelijker om het wat matig aan te
doen. De klompjes goud liggen in Austra
lië ook niet voor het oprapen! Eigenlyk
vraagt men zich wel eens af, of sommige
Sibajak-gasten de betekenis van hun
emigratie wel snappen.
Of zy menen in het nieuwe land de be
schaving te gaan brengen en op die taak
zich aan boord voorbereiden.
Neen, dan ligt me beter die eenvoudige
timmerman uit Jutfaas, die als vrijgezel
op uit trekt om te zien, of er voor z'n
broer die een gezin met zeven kinderen
heeft, in Australië wat te beginnen is.
Ds Pellicaan uit Barendrecht, die als
geestelük verzorger de reis voor de Prot.
Chr. meemaakt, zei het Zondagmorgen
in zün preek over Hebr. 11 vs 21, dat in
Jacobs leven Gods zegen het belangrijkste
Gelukkig voelden ook veel emigran
ten dat, hoewel een honderd kerkgan
gers op een schip met ruim 900 passa
giers, ook weer niet zo om te juichen is.
En, het woord van de predikant wordt zo
spoedig verdrongen.
Want Gibraltar was net in 't zicht en
dat mag je eigenlyk niet missen. Dus ver
liet men spoedig de eetzaal, om van dat
schouwspel te genieten. Pater W. van
Baar, S.V.D., die de Kath. zielszorg op de
Sibajak heeft, liet in Zwaagdük zyn be
jaarde moeder achter om het missiewerk
in Australië weer voort te zetten, nadat
hü het vorig jaar dat met vacantie had
verlaten.
De Pater W. Kruitwagen S.S.C.C, zal
Scheepskat van Grieks
schip gered
Metamorphosis bij Ilmuiden
grotendeels gezonken
De Engelse tweede stewardess van het
Griekse stoomschip Metamorphosis, dat
zoals we meldden Zaterdagmorgen voor
IJmuiden verging, was ongerust over
haar scheepskat. Gisteren voer de red
dingboot Neeltje Jacoba naar het wrak
om kledingstukken en andere bezittingen
van de onfortuinlijke Grieken te redden.
In de stuurhut op de bovenbrug vond de
bemanning de poes.
Het voorschip is vóór de brug letter-
lyk van de rest van het schip afgewron-
gen en ligt onder water. Ook het achter
schip, dat naar stuurboord overhelt,
reeds gedeeltelyk onder de golven v
dwenen. Alleen de bovenbrug is nog
tact. Het wrak ligt ongeveer 150 meter
benoorden de pier en daardoor had de
reddingboot weinig ruimte c
draaien.
Toen het voorschip afbrak is een stuk
van de scheepshuid loodrecht op de wa^nd
komen te staan. Was de reddingboot hier
tegenaan geslagen, dan zou zü openge
reten zyn.
„Deze eerste redding in het stormsei-
'.oen is buitengewoon gevaarlyk ge
weest", zei de heer H. Th. de Booy, de
iirecteur van de reddingmaatschappy.
Het been van de gewonde machinist is
afgebet.
MENU voor DECEMBER
Wintermenu's bij dat woord denken
vy dadelijk aan gerechten zoals
'f bonensoep en stamppotten van kool of
indere groenten; maaltijden die stevig in
1e maag liggen en ons verwarmen in dit
Wat echter de voordelen van deze
^chte Hollandse winterkost ook zijn. wij
moeten daarbij wel oppassen voor het
nadeel der eentonigheid. Eentonigheid en
eenzijdigheid in de maaltijden vermin-
teren niet alleen de eetlust, maar doen
ons ook tekort aan verschillende belang-
iike voedingsstoffen.
Eet men bijv. te vaak stamppot, dan
er kans op vitamine C-tekort. Door het
stampen immers komt er lucht in het
eten. waardoor het vitamine C uit aard
appelen en groente vernietigd wordt.
Peulvruchten zijn een uitstekend voe
dingsmiddel, mits ze samen met aardap
pelen worden gegeten en men er ook
groente of fruit bij geeft; zo kunneh zij
vlees vervangen.
Hier volgt een voorbeeld van een
weekmenu voor December dat niet een
tonig is en daarbij hebben wij bieten,
prei. gestoofde knolsederij. spruitjes,
koolraap, andijvie en schorseneren nog
niet eens genoemd!
Zondag: tomatensoep met rijst aard
appelen. vlees, witlof (custardvla
rozijntjes).
Maandag: aardappelen, hèché. rode kool
(havermoutpap).
Dinsdag: aardappelen, gekookte vis, to
matensaus. gestoofde uien.
Woensdag: vissoep macaroni met ge
haktballetjes en kool.
Donderdag: aardappelen, rookworst,
zuurkool.
VrRdag: aardappelen, erwten (voor 2
dagen koken), wortelen, botersaus
(karnemelksepap).
Zaterdag: erwtensoep gortgrutten
met stroop.
Recepten voor 4 personen
Gestoofde uien:
uien, zout. Vz dl. (3JA eetlepel»
azijn, peper, bloem of aardappelmeel, een
klontje botor of margarine.
i schoonmaken en alle taaie vlie-
ijderen. Grote uien doorsnijden.
Ze opzetten met zeer weinig water en ten
klontje boter of margarine, peper en zout.
n plm. Vi uur gaar koken Dan
de azijn toevoegen en het vocht binden
met wat aangemengde bloem of aardap
pelmeel.
Schotel van macaroni, gehakt en kool:
300 g. macaroni, zout. 250 g gehakt, oud
zich op de Coock Eilanden gaan vestigen. bro°d- fpeper) zout, iets melk, i
■7„ iI caat, 1 kg witte kool, boter, margarine
geen
de man spreken moest, kon hij
woord uitbrengen.
En je hebt anderen, die niet anders
zeggen dan: „ja meneei
Dan zit je ook in de boot.
Paul de Waart was de eerste reporter,
die toestemming kreeg een reportage uit
de St Pieter in Rome te verzorgen. Daar
is hij erg trots op uiteraard. Hij w
de begrafenis van Paus Pius XI.
Van de televisie verwacht Paul de
Waart voor de reportage grote moge
lijkheden.
(Van een onzer verslaggevers)
j^EN GRIJS-GRAUWE MUUR VAN WATER, zo hoog als schipper Maar-
J ten Korving van de Sch 95 Bonefaas, die toch al 20 jaar vaart, nog
nooit eerder zag, maakte Vrijdagnacht een eind aan de uitreis van die
logger, die eerst Vrijdagavond om half acht in Scheveningen begonnen
was. Om twee uur Zaterdagmiddag liep het schip Hoek van Holland
binnen. Er waren aan boord vier zwaar- en enige lichtgewonden, die,
na door dokter Knip uit Hoek van Holland behandeld te zijn, naar het
Nebo Ziekenhuis in Scheveningen zijn overgebracht. De Sch 95 zelf liep
bovendeks enige schade op. Ze stoomde later op de middag naar Scheve
ningen, waar de logger om half acht binnen was.
Een geweldige grondzee
de geestelyfce zorg aan boord
elk opzicht naar wens.
Maar er zün nog veel andere dingen
die aandacht vragen.
Klant is koning
Op een emigrantenschip leef je
beurtenis tot gebeurtenis. Wanneer Gi
braltar voorby is, dan vraagt
het volgende bijzondere punt is. En als
Pantalaria in de Middellandse Zee gepas
seerd is, hopen we nog iets van Maltha
te kunnen zien.
En dan: in Port Said passagieren!
Daar leef je alweer een paar dagen op
al zyn de dagen aan boord heus niet on
plezierig! Want kapitein Goedewaagen is
baas op de brug, doch beneden hem is de
passagier dat. Daar is „de klant koning"
en hy krygt een service, zoals maar mo
gelijk is.
De hutgasten hebben geen reden tot
klagen; in de ruimen is de waardering
gemengd, al naar de geaardheid, en voor
al, de gezondheidstoestand van de gasten.
Och, het is te doen, büzonder, wanneer de
zee niet te kwaadaardig is. Men heeft
alle bedden niet doen bezetten, zodat ook
de ruimen wat „muziek" zit.
De slechte slapers mogen wel een ex
tra slaappoedertje meebrengen, als ik
hun moet adviseren. En adspirant zee
zieken hebben veel plezier van een plaid
wanneer zü aan dek genezing zoeken.
Wil je zeker zyn van een gemakkelyk
zitje, neem dan een eigen ligstoel mee,
hoewel men op de boot tegen civiele prijs
(ƒ7.50) iets dergelyks kan huren. Om
eerüjk te zün, had ik me de etery voor-
namelyk in stamppot gedacht. We kre
gen die slechts eenmaal en zulks, omdat
de kapitein zo graag boerenkool met
orst lust, zoals hy me vertelde. We
hebben allemaal met hem meegesmuld.
of vet. zout. iets bloem
De macaroni gaar koken
met zout. Het gehakt aanmaken met ge
weekt oud brood, melk, zout. (peper) en
nootmuscaat en er kleine balletjes van
draaien (zoals voor soep of iets groter).
Deze even door bloem schudden en in de
koekenpan in boter of margarine
minuten bruin en gaar bakken. De kool
fynsnijden en gaar smoren in de jus,
waarin het gehakt is gebakken.
De macaroni, de kool met het kooknat
en het. gehakt door elkaar mengen
goed doorwarmen. Heeft men een ov
dan kan men het gereent in een schotel
tje overdoen, met paneermeel bestrooien
en er hier en daar een klontje boter of
margarine op leggen. In plm. 20 nvnuten
een korstje op het schoteltje laten komen
Bouwactiviteit wordt
afgeremd
Minister In 't Veld heeft bepaald, dat
van 4 December tot 1 Januari geen rijks-
goedkeuringen voor het bouwen var
ningen mogen worden vestrekt. De
vragen ondervinden dus enkele weken
vertraging.
Deze afremming is slechts tijdelijk
daar het productie-apparaat is overbelast.
Zoals uit de beschikking blykt, zal van 1
Januari a.s. af de mogelijkheid om rijks-
goedkeuring te verkrijgen, weer worden
opengesteld.
Maar op de andere dagen was de uitge
breide spüskaart toch ook een lust voor
het oog en werd de komst van Siman met
'n gong met verlangen tegemoet gezien.
Wanneer het leven van een emigrant
zó bleef
Maar, er komen vast andere tüden.
Schipper Maarten Korving troffen
Zaterdagavond thuis aan. Hij had de
jongste van zijn zes spruiten, waarvan hij
juist 24 uur geleden afscheid had ge-
men. al weer op schoot.
„Ja," zei hy. „dat is een extra Zondagje
thuis". Maar hij had het liever anders
Het begon dus Vrijdagavond om half
acht in Scheveningen, toen zy met goed
„en een klein kuiltje" uitvoeren,
•aren enkel wat matrozen aan dek,
om één de wind ging opsteken. Om
twee uur was zij ai „aan het orkanen"
;n om half drie stond er een geweldig
;tuk water. De luiken werden toen ge
sjord en de schipper besloot een zeiltje
bij te zetten. Toen de mannen daarmee
bezig waren, gebeurde het.
„Ik stond in de brug", aldus de schip
per. „Opeens zag ik vóór de boeg
enorme grondzee oprijzen. Het was
groot geluk, dat zij juist daar kwam,
want hadden we die dwarsscheeps ge
had, alles zou van dek gespoeld zijn!"
Nu steigerde de Sch. 95 tegen de water
muur op. Die stortte zich met donderend
geweld op het schip en liep er van
tot achter overheen.
„U kunt u niet voorstellen, wat dat
is." aldus schipper Korving, „als je
het schip volkomen onder je ziet
dwynen. Niets dan water overal. Alleen
de mast en de brug er bovenuit."
De mannen, die aan dek geweest
waren, hadden kans gezien snel
achteren te lopen en zich vast te grypen
aan wat maar bij de hand was. Toch
waren, nadat het dek schoongespoeld
was, de gevolgen ernstig genoeg.
Het schiip 9tond half vol water. Maar
dat was nog het ergste niet. De motor
werkte prima door, niettegenstaande de
machinekamer zelf wel een zee leek en
de drie pompen deden terstond haar
Maar erger waren de manner
Zwaar gewonden
Op het glimmend natte dek zag de
schipper vier gestalten liggen. Het waren
Leen Mos uit de Vissershof 2 in Scheve
ningen. Jan Bruyn, Marcelisstraat 10
Huib Plugge, Kotterstraat 14. en Krijn
Pronk uit de Wieringsestraat 535. die ei
het ergst aan toe waren. Leen Mos wa:
met zijn rug tegen de verschansing ge
smakt en klaagde over pijn in dal
lichaamsdeel. Op de wal bleek, dat hij
een bloeduitstorting had. Jan Bruyn bleek
het rechterbeen op 2 plaatsen gebroken U
hebben. Hy leed erge pijn. Huib Plugge's
voet bleek ernstig gekwetst. Later kwam
het licht, dat hij middelvoetbeentjes
gebroken had. En Krijn Pronk liep
lichte hersenschudding op. Tenslotte
de stuurman, Dirk Korving, een broer
van de schipper, nog aan de arm gewond.
Hij had zich met zóveel kracht aan een
touw vastgeklemd, dat hij een epierver-
rekking aan zyn arm opliep.
de duisternis en de gewel
dige storm, met de dreiging van de zee
overal een toestand!
Spraakverwarring
„De spraken waren een kwartier lang
natuurlijk verward," aldus de schipper.
„Maar de gezonden staken direct de
handen uit de mouwen om de getroffenen
hulp te geven. Zij werden in de kajuit
op zoveel mogelijk kussens, dicht by de
kachel, gelegd. Er was geen sprake van
direct terugkeren, want de schipper had
moeite genoeg het schip met de kop op
de wind en de golven te houden.
De schade aan boord bleek zich te be
perken tot de krebben, die aan splinters
geslagen waren. De krebben zijn de be
waarplaatsen voor de z.g. blazen,
voorts wat tonnen overboord
gegaan en drie kuipen met geschilde
aardappelen. En die had men nog wel
et touwen vastgesjord.
Het gebeurde 17 a 18 mijlen West ten
Noorden van Scheveningen.
Eerst om vijf uur zag de schipper kans
te keren. Om zeven uur lag hij voor de
Waterweg, maar er stond zoveel zee
de hoofden waren overspoeld van water
dat hij niet kon binnenvaren vóór
Zaterdagmiddag twee uur. Toen was voor
de gewonden, voor wie de thuisreis geen
pretje was. het leed gauw geleden.
Bij de Sch. 95 was de Sch. 130 Klara,
van schipper Zier de Reus. Ook dat schip
heeft veel water overgekregen. i
evenals de Sch. 140 van schipper K. Blok
kon het doorvaren.
„Hoe lang de Sch. 94 binnenblyft, is
nog niet te zeggen." aldus de schipper.
„Iedereen heeft de schrik een beetje te
pakken, maar dat gaat wel over. En dan
vaart men weer uit.
De rederij Frank Vrolijk is eigenaar
van de Sch. 95.
De gewonden waren Zaterdagavond
om negen uur alle geholpen en in hun
bedden in het ziekenhuis. In hun wonin
gen verdrong zich de familie om nieuws
te horen. Maar dat was er nog niet veel.
Alleen wisten ze: de zee was er niet
dwars overheen gegaan. Want als dat was
geschied: schipper Korving geloofde niet
dat er dan één van hen. die op dek
waren, aan boord gebleven zou zijn!
Andere schepen
De storm heeft Zaterdag ook andere
schepen overvallen. Er werd door de
Duitse radio Norddeich een waarschu
wing uitgezonden aan schepen om uit te
küken naar de Groningse kustvaarder
De bemanning van het Griekse
stoomschip Metamorphosis,
in een vliegende storm
Noorden van de Noorderpier bij
IJmuiden is gestrand. Een van
men heeft in zyn hand
ikon, voorstellende de Heilige Sint
Nicolaas, het enige dat nog gered
kon worden.
„Zelfs als misdadigers niet
bruikbaar"
Tegen Toon de Soep Jr en Bais de Syp,
twee figuren uit de onderwereld van Oss,
werd dezer dagen voor de Bossche recht
bank vier jaar gevangenisstraf geëist. In
April hebben ze in het dorpje Handel
een winkel geplunderd voor f3300 aan
textiel en sigaretten. Zy ontkenden wat
er te ontkennen viel en beweerden in
geen jaren in Handel te zij geweest Een
zekere Jaantje bevestigde echter onder
ede. dat Toon èn Baris haar bij het eerste
ochtendgloren de spullen waren komen
brengen. „Zij ontkennen teveel", vond de
oficier van Justitie. „Door deze lach
wekkende fout zijn ze zelfs als misdadi
gers niet meer bruikbaar". De derde in
het complot, zekere Van B, bekende
schuld.
Texel, van welk schip sedert Woensdag
niets meer was gehoord. Enkele Duitse
reddingboten voeren uit en één vond de
Nederlander by de Oostfriese eilanden.
Het schip lag voor anker, wachtend op
beter weer.
De Vlaardingen 142, Voorwaarts, kreeg
schade aan het roer en was niet meer te
bestuten. Een andere logger uit Vlaar
dingen sleepte het schip mee, maar het
werd zulk zwaar weer, dat de hulp van
een sleepboot werd ingeroepen. Tegen
half vijf Zaterdag kwam de Voorwaarts
bü Hoek van Holland binnen, gesleept
door de Ganges.
De nachtboot uit Harwich had het Za
terdag ook geducht met de storm te stel
len. De boot bleef in Hoek van Holland
enige tyd tegen de steiger aangedrukt,
zonder dat daar iets tegen gedaan kon
worden.
Toen de storm Zaterdagavond ging lu
wen, kwamen vele schepen voor de Nieu
we Waterweg om naar binnen te varen,
by" wyze van spreken dringend als scha
pen voor een hok.
Uit de oude doos van Katwijk
Opvallend is de romantiek, die het
leden ons biedt en een terugblik hierin
is ons vaak als een oase in de vele moei-
lykheden, die het leven geeft.
Gaan we in gedachten een goede vyf-
tig jaar terug. Het badseizoen toen
nog van bescheiden omvang is begon
nen. Enkele badkoetsjes en strandstoelen
bevinden zich reeds op het strand. De
toen nog gering in aantal zynde
sumpt iet entjes worden door de eigenaar
zelf geplaatst. Toen nog geen sprake van
strandhuur of politiële bemoeiingen. Men
leefde en werkte in een vrijgevochten
land.
Een geheel ander strandaspect booo de
aanwezigheid van de toen uit 68 bom
schuiten bestaande vissersvloot, die zich
gedeeltelük op of onder de boulevard
en voor een gedeelte aan het lage water
bevond. De kantvissery was nog niet ge
heel geëindigd (het aantal loggersche-
pen bedroeg 18».
Men is druk in de weer de schepen voor
de haringvissery in hun Zondagse pak te
steken. Handenvol werk geeft dat. Alles
wordt in- en uitwendig grondig nagezien.
De schuit wordt geteerd en opnieuw ge
schilderd. Zeilen en fokken worden ge
verfd, tuigage zo nodig vernieuwd. De
lange siervaan wordt aangebracht, waar
boven als mastversiering de vergulde
knop of pagode enz. enz.
Als eindelijk alles gereed is, gaan on
telbaar veel inwoners by voorkeur 's Zon-
dags de rümpjes op het „geestplankje"
lezen. Het zwart geschilderde plankje be
vond zich aan stuurboord tussen de zg
geestkoppen. De rümpjes werden er met
witte verf in slerlyke letters opgezet.
Voor oud en jong was dit een ware at
tractie. Op het geestplankje van de KW
37 las men:
Ik sta gereed
Met schuit en vleet
Om die in zee te zetten.
Ach Heer,
Zend thans Uw zegen neei
In driemaal twintig netten.
Bü sommigen trof men een Psalmvers
in, doch in de meeste gevallen waren
het rümpjes soms lang niet slecht.
Velen verdrongen zich voor de KW 10,
schipper C. de Haas, waar op het geest
plankje stond:
/flleen in Jezus' hart kan myn hart
ruste vinden,
'k Wil mün hart aan Zyn hart, Zün
hart aan myn hart binden.
Mün hart vindt in Zyn hart al wat
myn hart verzaadt;
Zyn hart geeft ware vreugd, behoedt
mün hart voor 't kwaad
Geen werelds hart schenkt ooit, wat
dit hart mü kan geven.
In Jezus' hart alleen vindt 't
zondaarshart eerst leven.
O Jezus, die Uw hart aan 's zondaars
hart verbindt,
Geef, dat mijn dwaalziek hart niets
dan Uw hart bemint.
Dat toch Uw heilig hart myn hart
altoos bereidt,
Opdat mün mond en hart U pryz*
in eeuwigheid.
Zo trok men van de ene naar de andere
schuit. Wat al mensenkennis spreekt er
uit de volgende zes regels:
Wie kan de wereld passen fün
Om alle man van pas te zyn j
En alle man van pas te maken
En dan door iedereen bemind;
Dat zijn de moelelykste zaken
Die men op deze wereld vindt.
„Zelden van pas" kunnen we ook nu
nog wel met een gerust geweten neer*
sch rü ven.
Op de KW 68 („Op hoop van zegen")
van rederij J. van Holst las men:
Met veel moeite en veel kruis
Stap ik in dit waterhuis.
Heere, wilt Gü met my gaan,
'k Zal U roemen om Uw daAn.
Goede wensen bü de afvaart naar de
haringvisserij waren niet altüd voldoen
de. Dit wist ook zeker bü ondervinding
de schipper, die het volgende rijmpje op
het geestplankje van zün schuit liet
schilderen:
Ja, een wens is niet genoeg
Op de levenszee;
Wilt gii vast en zeker zün.
Dan vaar* Jezus mee:
Al stormt de wind d' orkaan, de zee,
't Zwijgt alles op Zijn woord;
En dan, als Jezus staat aan 't roer,
Is alles wel aan boord.
Het ene was nog treffender en veel-
zeggender dan het andere. Het volgend»
riimpje stond op een bomschuit waarvan
het nummer nog ontbrak:
Het is mü niet genoeg.
De zoute zee te peilen;
Ik wens daarbü ook eens
Den hemel te bezeilen.
Het lichaam is het schip.
De aarde is de zee.
De By bel is het st uurkompas,
De Hemel is de ree.
Al dit mooie behoort helaas tot de ver
leden tijd. Wy' achten ons gelukkig deze
periode nog te hebben meegemaakt en
denken en spreken er nog dikwijls over.
Laten we besluiten met dit echte zee-
mansrümpje:
Noordewind,
Vlak voor de wind,
Noorden was z'n koers,
Noorden kwam ie an,
Hoe was de wind dan?
Katwyk aan Zee. Envebe.
