Mi
Jllllllk
VERPAKT Zi *NUCHT
^IlillF
chRisteLijk
zeemanshuis xe öiêpp€ a
4
ZONDAGSBLAD 25 NOVEMBER 1950
Nieuwe Nibelungenschat
wacht in de Rijn
is achterland
van Rotterdam
Ergens tussen het Bodenmeer en Bazel ligt
Nibelungenschat waarvan de sage verhaalt, ma
bare!
Het is een kwestie van aanpakken, maar binnen een paar jaar kan de droom
van middeleeuwse minstrelen, die het altijd over schatten in de Rijn hadden en
die daarbij aan goud dachten, werkelijkheid worden. Het is alleen geen geel
goud. Het is wit goud. Het is electriciteit.
EEN kort bericht, onderdeel van
een samenvatting der Duitse kana-
lenplannen, bracht een zomerreis in
berinnering. Een herinnering aan
blauwe luchten en bergen, met bos
sen en weiden, witte dorpen en on
telbare bloemen op hun flanken. En
een gesprek aan een snel stromende,
gryze rivier: de Rijn tussen Zwitser
land, Oostenrijk en Duitsland.
Ergens over een bergkam kroop
een hoogspanningsleiding noordwaarts.
En een stem zei: „Ook die gaat naar
Nederland, net als dat Rijnwater. Als
U die draden volgt komt U in Heer-"
len terecht. Het is een onderdeel van
die Europese hoogspanningsleiding,
die van Vorarlberg, de Oostenrijkse
Rijnprovincie, naar de lage landen
aan de zee loopt."
Het is nog het enige, dat zieer snel
van het midden van Europa naar het
Westen gaat: eleetrische stroom. Men
zou zo graag, in Oostenrijk, de scheep
vaart even ongestoord van Bregenz
naar Rotterdam willen doen gaan.
Maar tussen Stein am Rhein op de
grens van Oostenrijk en Bazel ligt dat
deel van vader Rijns lijf, dat dan
eerst getemd moet worden. En daar
over zyn, blijkens de berichten de
onderhandelingen tussen de beide aan
grenzende landen: Duiteland en Zwit
serland nu gaande.
Er zitten aan dit probleem vele zij
den, die zeker niet alleen Oostenrijkse
belangen raken. Bij de regulering van
de Rijnstroom daar, heeft heel West
Europa belang.
Jn de schaduw det
Nibelungen
West-Europa is altijd nauw bij de
Rijn betrokken geweest. U behoeft
maar door Lotharingen en de Elzas te
rijden om dat te weten. Dat is de
politiek!
Maar daar, op die bergen van
Vorarlberg ligt Hohenems, het slot
waarin hel Nibelungenilied gescha-e-
ven zou zijn. Het verhaal van de schat
in die Rijn, die door dwergen bewaard
werd en wordt. Niemand die de dwer
gen hier ooit gezien heeft. En dat zou
toch wel kunnen. Want hier tussen de
Santis op Zwitsers- en Rankweiler op
Oostenrijks gebied, is het land vlak
als de palm van Uw hand!
Maar wat nog .erger is: niemand die
ook ooit iets van die verdwenen schat
zag tot nu toe
Wel wat anders. Alsof de Rijn zich
heeft willen wreken over die schat,
die er niet was, en die hem nochtans
in de grauwe golven geschoven werd,
heeft hij duizenden kubrkem eters
stenen mee genomen stroom af van de
Zwitserse bergen, de vergaarbak van
het Bodenmeer in. Dat is vooral be
gonnen na 1900. In dat jaar meende
men die oude vader Rijn, die zich .in
de winter vrijmoedigheden ten aan
zien van de Oostenrijkse gronden aan
mat, lastig voor het leven daar, in het
corset van een dykenstel te kunnen
leggen. Nu doet men dat bij een rivier
als de Rijn nooit straffeloos. Liet hij
voorheen slik. achter op
de landen en verspreidi
de hij de stenen over
een grote oppervlakte,
nu stuwt hij heel' die
steenmassa voor zich
uit, het meer van Kon-
stanz in. En op plaatsen
waar het meer in 1900
nog zestig meter diep
wa6, wandelt men nu
lustig door het nat! Wie
er ooit toe mocht komen
het prettige strandbad
van het Oostenrijkse
Bregenz te bezoeken,
neme badschoenen mee.
Het is anders niet te
barden aan'de-voeten!
Drie millioen kubieke
metér slik en stenen be
landen er jaarlijks in
het Bodenmeer. Knappe
lieden berekenden,, dat
er ui het .jaar 2100, als
dat zo doorgaat, een
dam van de Zuidoever
naar het Duitsë Lindau
zal lopén. Daar, waar
nu de witte nièerboteri
varen.' .biegenz zou dan
,aain een binnenzee ko
men te liggen en alleen
als badplaats nog waar
de hebben. Maar Rijn
haven zou het nooit
worden.
Daarom: als dé Rijn
tot Oostenrijk bevaar
baar zal worden ge
maakt en dit prettige
land van bergen en har
telijke mensen direct
over water bereikbaur
achterland van Rotter
dam zal worden, moet er geen haven
in Bregenz worden gemaakt, maar ten
Westen van d« plek ivuur de Rijn hel
Bodenmeer weer verlaat. Dat is Oost
Geissau. de toekomstige Rijnhaven van
Oostenrijk.
I/s- en steenviij
Die plaats is zeer verstandig geko
zen. Want het Bodenmeer, dat dan
dus bovenst/rooms van deze Rijnhaven
ligt, is niet alleen een filter voor ste
nen in de zomer, het vangt in de win
ter ook al het ijs op, dat van de oor-
De Ilitslamp
gevaarloos
Zoals wij de vorige keer
reeds mededeelden is de flits-
fotografie, in tegenstelling tot
de verouderde blitzfotografie,
totaal ongevaarlijk en zeer
eenvoudig. Een flitelampje be
staat uit een gewone glazen
■bol, welke is gevuld met een
inagnesiumdraad. Deze heeft
♦en bepaalde lengte, waardoor
altijd eenzelfde hoeveelheid
licht gegarandeerd is en ont
brandt elèctrisch (met zwak
stroom) via ontsteek pasta. Bij
ontbranding van deze draad
ontwikkelt ziek de bekende
enorme hoeveelheid licht,
maar hiermee samengaand
ook
beid niet uitgesloten
-at gloeiende stukjes draad
iet glas van de bol zOuden
noen springen, zodat brandge
vaar kon ontstaan. Om dit ge-
-aar te voorkomen zijn de
aolletjes aan de binnen- zowel
i de buitenkant gelakt.
dat.
.wanneer het glas eventueel
zou knappen, het glas door de
lak bij elkaar gehouden wordt,
waardoor dus de gloeiende
draad niet weg kan.
Controle voorkomt
mislukking
Een andere bijzonderheid i6,
dat deze lampjes uitgerust zijn
met een gekleurde stip. Is
deze stip violet gekleurd, dan
is de lamp in goede staat, is
deze echter vaal bruin of geël
gekleurd, dan is er een fout
binnengeslopen: de bol is dan
bv. niet goed luchtledig en
dus onbruikbaar en de lamp
kan dan voor een nieuwe wor
den ingewisseld,Sommigen
beklagen zich er ©ver dat de
lampjes soms niet willen ont
branden, waarsohijnhjk ligt
dat aan het loden contact
puntje Van de lamp. Wij ra
den u aan dit altijd voor het
gebruik iets te bevochtigen
of af te schuren, daar hierop
soms een oxydatlelaagje zit
dat de stroom niet geleid De
flitslampen zijn verder uite"-
rust met een bajonetfitting ©m
in speciale flitshouders te ge
bruiken, met behulp van een
verloopfitting kunnen zij ech
ter ook in een zaklantaarn
gebruikt worden.
De ilitscamera
Zoals ieder weet. zijn er dit
jaar speciale flitscamera's op
de markt gekomen. Deze ca
mera kan als elke camera nor
maal gebruikt worden, maar
ie bovendien uitgerust met
een speciale vaste reflector
met batterij, enz. voor flits-
fotografie. Er zit een zeer ver
nuftig contr filesysteem inge
bouwd, om na ie .kunnen gaan
of dc stroomcircujptiegeen
storingen vertoont pn de
lamp dus inderdaad zal ont-
brandeh. Drukt iViéii na het
aanbrengen van de lamp 'op
de ontspanner, dan ontbrandt
de lamp precies op het mo
ment dat de sluiter .openstaat
en heeft men dus de opname
gemaakt. Ook langhaam be
wegende voorwèrpen kunnen
op deze man iet, zeer goed ge-
sprong van de rivier afgevoerd wordt.
Men is dus steeds zeker van een ijs
vrije scheepvaartverbinding over de
Ryn. Tot Bazel kunnen thans schepen
varen van 2000 ton. Op het te regule
ren gedeelte van Bazel tot Stein am
Rhein zullen zich schepen van 1200
ton kunnen bewegen. Maar daar moet
nogal wat voor gebeuren. Over die
afstand van 140 km, waarvan 100 km
onbevaarbaar is, bedraagt het niveau
verschil niet minder dan 151 meter.
Er zit veel aan vast.
Voor de oorlog had Bazel een jaar
lijkse overslag van drie millioen ton
goederen en een belangrijk gedeelte
daarvan was afkomstig uit Rotterdam.
ie goederen regelrecht
fotografeerd worden
er niet voldoende licht >e om
een gewone opname te maken,
want de Jamp brandt slechts
1/40 sec.
Met en zonder
synchronizer
Bij andere camera's treft
men vaak een speciaal con
tact aan om een flitsinstallatie
op aan te sluiten, terwijl te
genwoordig ook flitsinotalla-
ties geleverd worden die aan
gesloten kunnen worden op
de nippel voor de draadont-
spanner. welke, bij practisch
elke camera aanwezig is. De
Werking is als bovén beschre-
i ven. Zohder een dergelijke in
stallatie kan men echter oók
goede f htsopnamen maken
door gebruik,, van, een hand-
flitser of zaklantaarn. De ca
mera wordt hierbij op tijd-
bpniime gezét' en de sluiter
wordt, na alles in geréc'dheld
gebracht te hebben. Ój^iengezet
(dit kan inleen niet te sterk
verlichte kamer geen kwaad),
,dan ontbrandt men de, lamp
ep vervolgen? wordt de Ruiter
weer gesloten. Deze methode
wordt 2eër Veel toegepast.
Moeders opgelet
Vooral voor de moeders wij
zen wü nog even speciaal op
de mogelijkheden, die zij door
de uiterst eenvoudige flits-
camera hebben gekregen, om
een rfardig album over de op
groeiende kinderen samen te
stellen, daar hierbij misluk
kingen practisch uitgesloten
zijn. Vooral ook op familie
feestjes. St. Nicolaas, Kerst,
e d. zijn heel aardige herinne
ringen vast te leggen, die wij
tot nu toe niet zo vaak in de
albums van amateurs tegen
kwamen. Zo'n album is later
onbetaalbaar.
Bijstaande foto werd ge
maakt met een flitslamp en is
een aardig voorbeeld van de
mogelijkheden welke hierdoor
ontstaan, want zonder deze
lamp zou het onmogelijk zijn
een zo aardige herinnering
aan het kampvuur te bewaren.
Voor deze rubriek kan ieder
foto's ter beoordeling inzen
den. Ook kan men de heer
Jacobi vragen stellen en in
lichtingen vragen. Voor ver
goeding van porto- en admi
nistratiekosten sluite men 50
cent aan poetzegels in. Men
adressere aan de redactie met
aanduiding „Fotorubriek".
W l
van de
van Europa brengén, dan
deze z.g. Oude Rijn (precies geheten
als het stukje Rijn bij Katwijk) slpj*
zen van 130 meier lengte en 12 metqr
breedte gemaakt mpeten worden, ge
schikt voor 1200 tons schepen. Boven-
^ZCanker
gepasseerd is en leed aan kanker van
de voorstaanderklier met uitzaaiing in
de botten. Na behandeling met een be
paald medicament is hy in uitsteken
de conditie in het huwelijksbootje ge
stapt en geniet met zijn vrouw bei
den waren op de hoogte gebracht van
de afwijking van het volle, rijke
leven.
In de tweede plaats wil ik de nadruk
leggen op het woord ,.plaatsel\jk'%
Kakker is aanvankelijk een plaatse
lijke afwijking. Dit wil zeggen, dat het
gezwelletje in het beginstadium vol
ledig verwijderd kan worden. De ope
ratieve behandeling biedt in dit sta
dium zeer gunstige perspectieven, zo
dat de levensduur van de patiënt met
tien, vijftien jaar verlengd wordt.
In de derde plauts leg ik de nadruk
op het woordje „klein". Mede in ver
band met het voorgaande wil dit dus
zeggen, dut men elk klein knobbeltje
ook al doet dit geen pijn kanker
verloopt in het begin vaak volkomen
tninloos door de huisarts laat con
troleren. Evenzeer geldt dit voor klei
ne, niet genezende zweren van de huid
bij mensen, die al wat ouder worden.
De behandeling van kanker in hef be
gin is ontzaglijk veel beter dan in het
stadium, waarin op meerdere plaatsen
in het lichaam de kwaal wortel ge
schoten heeft. Ook de bestralings
therapie speelt een belangrijke rol.
Zelfs vormen van jeugdkanker, die
vroeger absoluut dodelijk verliepen,
bieden thans, door een bijzondere be
handelingsmethode van de laatste tijd,
enig uitzicht op genezing.
Klinkt dit alles met hoopvol? Men
behoeft waarlijk niet bij de pakken
neer te zitten als men het ongeluk
treft, dat kwaadaardige gezwelvorming
Optreedt, mits men zich zeer vroeg on
der deskundige, let wel, deskundige
behandeling stelt. Vroeger was dé
tuberculose vrijwel even kwaadaardig
als thans kanker. Wie genas er van
de tering? Thans kan iedereen er wel
enkelen opnoemen, die gekuurd heb-r
ben en genezen uit ziekenhuis of sana
torium ontslagen zijn, terwijl ook
velen thuis de ziekte overwinnen. Met
kanker zijn we lang zover nog niet,
maar het is beginnen te dagen!
£1 SS 2 3fiï o.
strooms moeten de voorhavens 250
rneter lang worden, benedenstrooms
J50 meter. En-het hele werk zal 250
millioen peperdure Zwitserse franken
kosten.
Zodat men moet zoeken naar een
mogelijkheid om deze kosten er uit te
ktijgen, ook nog op een andere manier
dan door middel van scheepvaart.
De nieuwe
Nibelungenschat
Eu hier komen wy op het tweede
igrote belang, dat West Europa bij tfeze
verbinding heeft nl„ dat der eleetri
sche energiewinning, de nieuwe en
wèl vindbare Nibelungenschat! De val
van de Rijn levert die thans niet in
zo grote mate op. Maar als men de
waterwerken gaat 'uitvoeren kan, met
de bouw van twee schutsluizen en een
550 meter lange scheepvaarttunnel, de
energiebron, die de Rijn is, aanmerke
lijk beter geëxploiteerd worden.
En de capaciteit?
Er kan in dit gebied 4 milliard kwh
eleetrische stroom per jaar opgewekt
wortren door in totaal 12 eleetrische
centrales die door waterkracht aange
dreven worden. Er zijn er m Vorarl
berg al zes in actie, die tezamen reeds
2'/i milliard kwh produceren. Het
grote voordeel van deze centrales is
vif zal zijn, dat zij ook in de winter
werken.
Om deze reden ook bepleit men in
Oostenrijk en vooral in Vorarlberg
het totstandkomen van deze Rijnver-
binding. Electriciteit is het voornaam
ste uitvoerproduct van dit Oostenrijkse
Bontfsland.
T egen werking
De Amerikanen, die uiteindelijk de
dollars voor dit project moeten leve
ren (men zou het graag met Marshall-
steun uitvoeren) hebben intussen
meer interesse voor het Rijn-Main-
Donau kanaaL Terwijl de verbetering
van de 100 km een kwestie van 4 ja
ren is, vordert de aanleg van dat ka
naal jaren. En het zal 400 millioen
Zwitserse franken kosten.
Bovendien zijn er, wat de Donau
aangaat, talrijke politieke moeilijk
heden. De Rjjn is nog altyd een vrije
rivier. Het bevaarbaar maken van haar
.bovenloop zou de snelle verbincting
met Rotterdam' zeer te stade' komen.
De Zwitsers kijken ook niet diyect
1 baai' deze Rijnv©rbetering. Zij droryen
Vhn éen Verbinding Rottèrdanri-Bazel-
'Neüëhatel-Crénève-Lyoh. Dat 16 niet
alleen een niéuiy plan, het is ook het
herstellen van een zeer oude Atrbin
ding.
Want wist u, dat in de zeventiende
eeuW een deputatie uit de Nederlandse
Staten-Generaal per schip van Rot
terdam naar Marseille reisde, over
Bazel? Van die ouefe verbinding zyn
by het Zwitserse Entroches nog de
sporen te zien. Eventueel herstel van
die verbinding zal ook millioenen ver
slinden.
De OostenHjkers houden het op de
BaselBodenmeer waterweg. Dat zijn
honderd kilometers, die er om vragen
in het Europese waterwegennet inge
schakeld te worden. Maar de Bonds
regering kan het niet zelf doen. Zij
kan, zoals ik het in Bregenz hoorde
Uitdrukken, het hotel bouwen. De an
dere mogendheden moeten de straat er
langs aanleggen! Daaraan moet Neder
land ook mp.édopv'
lm (te omgeving van een dei beslaande
Voiar/bergei waleriiacbUlaliona
ZONDAGSBLAD 25 NOVEMBER 1950
beluistert er de dialecten van bijna alle
Hollandse vissc-sdorpen. Het „bakkie"
koffie, dat de predikantsvrouw schenkt,
smaakt-naar-thuis en als laat in de avond,
na de dagsluiting, iedereen zyn schip
weer opzoekt, dan is er dankbaarheid in
het kleine vissershart en dan is er vol
strekt geen behoefte naar wat haven-jool
wordt genoemd.
In die donkere dagen, voor Kerstmis,
als de tafelversieringen in de barakken
al van het naderend Feest getuigen, dan
is de sfeer er bijaonder goed en warm;
en dit laatste niet alleen door de behaag-
lyke temperatuur die de kachels uitstra
len! Neen, er is meer. Nooit zullen we
vergeten de indruk, die de Zondags
diensten op ons maakten. Het is bekend,
dat de zeeman graag een kapitteltje door
zijn predikant hoort lezen, doch ontroe
rend is het als ge de psalmwoorden uit
die geweldige kelen hoort opwellen.
Woorden die hun vertellen van Gods
wysheid, gunst en macht. Het is zoals de
Franse predikant ds. Poulain, die verle
den jaar het Kerstfeest met de Neder
landse gemeenschap meevierde, zei; „Het
zien van deze grote schare mannen, die
in de kerkzaal hun dienst houden en het
horen zingen van hun psalmen, herinne
ren ons er steeds weer aan, dat wij allen
tot één geestelijke familie behoren en dat
we tegenover elkaar staan als broeders
in hetzelfde geloof
De Hollandse Kanaalvisser vaart ook
dit jaar veilig over de grote baren, als
de Christenheid, ons volk, dit werk, de
geestelijke verzorging van de eigen zee
lieden blijft steunen!
Een verdwenen volks
gebruik
Het kon je vroeger gebeuren, dat je
op een bepaald moment in een of andere
Engelse of Franse stad, een eigenaardig
toneeltje te aanschouwen kreeg: een
man, a la Dik Trom, op een ezel geze
ten, de staart van het dier als toom in
de hand.
De zielige mannenfiguur wekte of me
delijden op, óf,,., verachting, want de
„ezelrijder" had zich door zijn vrouw
laten slaan!! Dat vond men toentertijd
tóch wel wat al te erg. Vandaar de
rondrit door stad of dorp!
De regering greep evenwel in en
duldde deze handelwijze niet langer en
toen er jongelui waren, die zich niej aan
het verbod stoorden, kregen ze een
strenge straft
Op zee kun je niet stilstaan bij iedere
golf die aanschiet, maar de varensgast
moet op de wal iemand weten die op hem
wacht. Dat verlangen is er ook als hij,
noodgedwongen, een andere dan de thuis
haven binnenvalt. En in negen yan de
tien gevallen zal die haven Dieppe zijn.
Na een lange tijd van werk op hét Wa
ter soms vangt hij veel en snel. som6
ook niet duikt die Frapse Kanaalhaven
voor hem op. Daar kan hij zyn schip en
zichzelf bergen, deze ruige, vrome en ge
moedelijke mens. Zijn karakter is niet
erg toegankelijk en zijn aard bescheiden,
teruggetrokken.
Daarom, de Hollandse kolonie die hem
er verwelkomt en een tehuis biedt, is van
onschatbare waarde. Zonder aarzeliiig
loopt hij vanuit de havenbekkens het
paadje over, dat naar de Hollandse on
derkomens leidt. In het Christelijk Zee
manshuis, 25 jaar geleden op Franse bo
dem geopend, dicht bij de Kanaalse vis
gronden, bekommert men zich om zijn
wel en wee. De predikanten en hun vrou
wen, ervaren in dit zeemanswerk, zien
naar hem om, met tact en kennis van
Door het initiatief van het z.g. Dieppe-
comité. waarin een goede en nauwe sa
menwerking tussen Hervormden en Ge
reformeerden bestaat, is aan het „laat
maar varen"-principe een einde gemaakt
en heeft het werk dat de predikanten
echtparen in Dieppe en nabijgelegen ha
venplaatsen doen, reeds rijke vrucht ge
dragen.
"Wij mochten er verleden jaar, tijdens
het bezoek van de gemeentelijke autori
teiten getuigen van zijn en er over schrij
ven. Overigens, dit bezoek van de „heer
tjes van de wallekant" heeft op de vis
sersman niet zoveel indruk gemaakt; hoe
veel meer bewondering heeft hij voor
hetgeen de kerken en de Christelijke
vakbeweging op geestelijk en materieel
gebied voor' hem berèikt.
Ja. dat zeemanshuis met zijn grote
kachels, tafels en kerkzaal staat bij de
visserman goed aangeschreven. Hij zit er
op zijn gemak, in eigen omgeving en ge
VERZEKERD....
„O", jammert Opoetje, en
nog eens weer „Oooh.
Zulke jammerklachten kan
geen mens onbewogen aan
horen; vooral niet wanneer
het de klaagzang vormt
van een zo braaf, zo vroom
en zo lief Opoetje als die,
welke thans haar leed
openbaart. Vandaar dat we
haar noden om zich neer
ie zetten en te vertellen
L onmiddellijk wijzer ipor-
ons een lichtje op: het zul
len natuurlyk de kolen
zijn. U weef dat misschien
niet, maar de kolen zijn
voor duizenden in ons land
het grofe en onoverkome
lijke struikelblok. Alles
zou nog goed gaan, wan
neer je maar geen kolen
nodig had. Maar je kunt
nu eenMaal niet zónder.
Huisjes met veel tochtkie-
ren; huisjes.nat en schim
melig, waar het vocht
langs de muren drupt en
waar de kilte optrekt van
onder de vloer; huisjes der
armen vragen nu eertmöal
een eqtra mudje cokes of
antraciet. Vooral als dje
armen ook nog oudjes zyn
en uren lang
stil op hun
stoeltje rit
ten. Dan gagt
in September
hef snorrende
kacheltje al aan en in
April of Mei kun je het er
nauwelijks missen. Maar
nodig hebben is één en be
talen kunnen is vers twee.
Er zijn er velen, die maar
wat minder gaan eten om
tenminste warm te zitten.
Er zijn anderen, die een
koffiebonnetje verkopen
om althans niet te ver
kleumen. Er zijn er ontel-
baren, die in de schuld ra
ken alleen maar door
het kolenvraagstuk. En
dat zal dus ook by dit
Opoetje het geval wezen;
de stumperd.
Maar neen, het zijn de
kolen niet. Neen, ze schudt
heftig van neen als we er
naar vragen. Heftig en
zelfs een beetje veront
waardigd; net alsof zij niet
een zoveelste aparte potje
zou hebben om ook in deze
behoefte te voorzien. Als
of zij niet heel de lieve
zomer centje bi) centje
spaarde om geen kou te
moeten lijden, als de
sneeuw Over de straten
dwarrelt. O, zij is werke
lijk 'n voorbeeldig Opoetje,
maar wat dan heeft haar
zo overstuur gemaakt?
Het duurt lang eer
het
als
het weten voelen we dat
we hier tegenover een
machtig molest zijn ge
plaatst. Want kijk, Opoe
tje had 'n begrafenisbos en
op 'n dag is de bosloper
er over begonnen dat, het
nu wel heel mooi was al*
je voor je eigen graf zorg
de. maar dan was je ten
slotte dood en of Opoetje
hij zei: „Of Mevrouw
zou ze 'n goeie bom centen
nodig hebben om dat al
lemaal nieuw te kopen.
Dut beaamde Oi oetje vol
ledig en ze zei wat ze
niet had moeten doen,
maar hoe kon zy dut we
ten terwyl ze stoffelijke
en ideële waarde van haar
klein bezit dooreenhaspel-
de, dat ze wel voot 'n dik
ke drieduizend gulden aan
spullen had. Waarop de
bosbrandblusser i
i dat
zich i
Uil de
VOLKSWIJK
den, want daarvoor heeft
het geval haar blijkbaar te
heftig aangegrepen. Het
eerste wat we althans ver
némen is het vrij lugubere:
„Hij zeil dat hij me ipel
pinden ?al.
.„Wie zal. je wel vinden?"
informeren we, maar 'in
haar leed is Opoetje nau
welijks tn staat om naar
dragen te lÜisteren, laat
staan deze te beantwoor
den. Ze is veel te veel ver
vuld van haar eigen pro-
2 bleem en dus kr\jgen we
Y als tweede inzicht het feit
T dat ze het heus niet be-
2 talen kan; echt niet. Dat
X laatste is ons overigens zo
T wel bekend: Opoetje leeft
T van 'n klein pensioentje en
T daar kun je geen bokke-
T sprongen van maken. Ze is
X wat trots dat ze haar hand
J niet behoeft op te houden,
maar onverwachtse reke-
mngen passen niet op haar
begroting. Maar wie zou
van haar ook geld te vor
deren hebben? Het kleine
beetje eten dat ze nodig
heeft, wordt preciesjes be-
taald. Het enkele wolletje
dat bij tijd en wyle moet
aangeschaft worden, komt
wel van bevriende zijde
binnen en dan is er nog
het aparte potje voor de
huur, en voor de bos, en
voor de radiodistributie
it voor water en electro.
Wacht eens, daar gaat
ducht had dat je ook bij je
leven in aller
lei narigheid
kon komen.
Nu dat wist
Opoetje zelf
wel, want ze
had haar man jarenlang
ziek gehad en ze had ouk
nog een grote zoon verlo
ren. Maar dat bedoelde die
bosjesman niet; hij dacht
meer aan stoffelijke zor
gen. Want Mevrouw
moeit eens bedenken: een
ongeluk lag in een klein
hoekje en als er nou bij
voorbeeld eens brand
kwam. Daar schrok Opoe
tje heel erg van, want
daar had ze nooit aan ge
dacht. Neen, dat dacht die
bostollenaar reeds en juist
daarom meende hij goed te
handelen en in het belang
van zijn cliënte door haar
hierop attent te maken.
Want ze moest goed be
grijpen: als er brand
kwam, en als je dan niet
verzekerd was, nou, dan
had je niets meer; dan kon
je in het armhuis en je
hoeft niet te vragen wat
dat betekent. Mevrouw
kon dal zelf allemaal wel
narekenen: als hij zo eens
haar kamer doorkeek dan
tuuriyk ook verzekeren
kon. Voor drieduizend gul
den, uit te betalen na een
eventuele brand, een en
ander in de juiste verhou-
ding tot de reële waarde, a
tegen zoveel per jaar, of
als het makkelijker was A
tegen zoveel per week. En
dan maar met te lang
wachten. En dan vooral bij A
hem de verzek.ring afslui-
ten. Hetgeen Opoetje, die jjx
langzamerhand reeds over- A
al vlammen zag lekken, i?
toen ylings gedaan heeft,
niet wetende wat ze deed. 4*
Niets wetende van reële ijt
waarden en poliskosten en 2
niets vermoedende van een 2
wekelijks kerende nieuwe
post. Nu is dat vier weken
aan de gong en ze is reeds Y
in gebreke gebleven met J
de derde storting. En de 4*
bos is ook al een week ach-
ter. En daarom heeft de Y
bosbeer gezegd dat hy haar
wel vinden zal. Kijk, daar
om is Opoetje vandaag zo
wanhopig en ten einde
raad, wunt nu staat alles
op losse schroeven, en dat
kan niet in een levendat
zo kalm en zeker ten einde
liep. Maar d'r schoon-oon
heeft gezegd: ,,Als die vent
in myn poten komt, maak
ik er mosterd van....
Dan kan ie in zyn eigen
bos begraven worde...." j{c
En daar kan die knoa.van
verzekerd wezen. jjt
W1JKPRED1KANT. 5
