DAT IS 'M: DE GEWONE MAN,
Er moet nodig een vaste lijn
komen op scholen
Bommenwerpers verzekeren het
dagelijks brood...
ZATERDAG 21 OCTOBER 1950
Mensen, die iedereen hooit
die er altijd het zijne van zegt
En op de achtergrond zit Toon Rammelt,
de man van de inspiratie
(Van onze ^-verslaggever)
TTET GEKKE VAN „de gewone man" uit de K.R.O. avondprogramma's is,
AA dat hij zo ongewoon is. Een gewone man is, gewoon, een man. Eén
man. Maar dé gewone man zijn twee mannen: Toon Rammelt en Wam
Heskes. De eerste ^schrijft" de gewone man, de tweede „spreekt" hem.
Het is ingewikkeld! Want wie is het nu? Toon, die de tekst maakt, iedere
Dinsdag, iedere Vrijdag om de veertien dagen, elke Zaterdag en Zondag?
Of Wam Heskes, die Dinsdags en Vrijdags in levende lijve, Zaterdag en
Zondag per plaat het programma maakt?
Toon Rammelt zegt: „Als ik zou ster
ven zou een ander de tekst schrijven.
De gewone man zou blijven. Maar als
Wam Heskes zou sterven stierf met hem
de gewone man, want hij maakte de fi-
En Wam Heskes zegt: „Ja, de typering
is van mij-Maar „volle neef". Marie, die
het altijd beter weet en „het studiehoofd"
dat zijn scheppingen eerst van mr Jan
Derks. de eerste schrijver van, wat men
in KRO-kringen ,,de gewone mannetjes"
noemt en Toon Rammelt later. Maar ze
hebben zioh volkomen op elkaar inge
steld, dat wèl. Toon schrijft, zoals Wam
praat. „Je neemt de intonatie over" zegt
hij. En Wam Heskes realiseert Toons ver
beelding in de stembuiging, de betoning.
de lach. Ja, de lach! Er zijn mensen ge-
vervult en waarnaar iedereen met plezier
zit te luisteren.
En voor de zeer religieuze, Vrijzinnig
Protestantse Wam Heskes is dat nu een
programma waarin hij zich uit kan le
ven, omdat het zo helemaal weergeeft
wat hij zoekt: menselijkheid waarin de
bewoners van deze planeet elkaar vinden
kunpen.
„Je raakt nooit uitgepraat", zegt Toon
Rammelt. „De stof is zo rijk en er ge
beurt zovéél." Hoe hij er toe kwam? Nou.
mr Jan Derks deed het eerst. Die vond
„de gewone man", die een alleenspraak
houdt en nooit tegengesproken wordt,
eigenlijk uit. Maar toen hij hoofddirec
teur van De Tijd werd, was er, na veel
zoeken, maar één tekst, die zioh echt aan
sloot bij hetgeen tot dat ogenblik ge-
jeugd amper terugvinden „Zo gaat dat
met weelde. Die doet je hunkeren naar
de tijd van je rijke armoede", zegt hij.
I Wie kent hem niet als illustrator van
vele boeken en tijdschriftenVan personen
en toestanden ook, maar in een heel an
dere vorm. N.l. als Koos Koen voor de
radio. Dat was in de dagen dat hij de
luisterpuzzle uitvond. Vierhonderd dui
zend inzendingen voor de t.b.c. en twee
ton opbrengst. In twintig minuten ver
diend voor het goede doel. Niet gek
t die gewone man aangaat: Hij
bewerkt Rammelt's tekst met rusten en
intonaties en zo en hij zoekt er de mu
ziek bij uit.
Overigens: de triomfen en successen,
de aanmerkingen en de critiek verdraagt
„het gewone man duo" samen.
Eens, toen zij het bier prezen kwamen
voor elk een kist bier.
En nadat op vaderdag, de gewone man
Marie's keus van das gelaakt had, kreeg
ieder drie dassen toegezonden.
Een ander maal had de gewone man
gezegd, dat men bij hem een ruit had
ingegooid.
De dag erop werd er bij huize Rammelt
i Amsterdam een pakket bezorgd, dat
geheimzinnig rammelde als je aan
schudde.
Het werd omzichtig uitgepakt. Erin zat
?n spaarvarken. Gevuld door het per
soneel van een groot bedrijf. „Voor een
ruit en anders voor een goed
doel".
En het glanspunt van beider activiteit:
het geval van de kok. Ze vertelden het
beide. Rammelt eerst, Heskes later.
s een marinier, die demobili
seerde en aan het Gewestelijk Arbeids
bureau opgaf, dat hij van beroep „kok"
Hij was nl. de negen jaar, dat hij
het vaderland diende, kok bij de mari
niers geweest. Hy kende dat vak op een
prik. En hij meende dus, dat het zijn
beroep was.
„Nee", zei de ambtenaar. Uw beroep,
dat is wat U in de burgermaatschappij
was. Nou, hij was voor zijn diensttijd
drie maanden kantoorbediende geweest
en als zodanig werd hij. als werkzoekend,
ingeschreven. Maar hij was nooit een
kantoorbediende in de echte zin van het
woord geweesj. Toch kreeg hij allerlei
aanbiedingen voor dat vak, dat hij niet
kende. Maar als kok kwam zijn kundig
heid niet in aanmerking.
H\j liep naar de gewone man. Die er
het zijne van zei. „Wat zeg je Marie, dat
ze die man als kok hadden moeten in
schrijven? Net wat je zegt
Twee ministeries, het secretariaat van
de Prins zijn er aan te pas geweest en
een ambtelijke reiniging volgde.
En de kok, die men kantoorbediende
had willen schrijven, werd chef in een
groot restaurant. En zevenentwintig van
dergelijke gevalletjes werden tegelijker
tijd tot klaarheid gebracht.
Tja, de stem van de gewone man, dat
is de Vox populi en volgens de ouden
is dat Vox dei, de stem der goden.
Gewoon? dit duo? Hoogst ongewoon.
Of beter: Gewóón ongewoon. En dat
maakt het programma.'
CULTUURCENTRUM op een heuvel
gecorrigeerd grensgebied
ZEVEN EN TWINTIG JAAR GELEDEN bouwde een bekende Berlynse architect
op de Wylerberg by de Nederlands-Duitse grens een groot huis. Niet de recon
structie van een oud kasteel was zün opdracht, maar een practisch Ingerichte villa,
waarvan de bouwstijl aan de toenmalige eisen moest voldoen. De opdracht kwam
van de vooraanstaande adeUjjke familie Schuster uit Metz.
Deze familie bezat een kasteel
landgoederen in de Elzas. doch de
nexatie van dit deel van Duitsland door
Frankrijk in 1918 bracht moeilijkheden.
Als schadevergoeding kregen de Schus
ters een groot stuk land rond de Wyler-
berg dicht bij de Ned. grens onder Beek
bij Nijmegen toegewezen, waartoe ook
het Wylermeer behoort.
Op de Wylerberg, een grote heuvel,
lieten zij het huis bouwen met uitzicht
over het gehele omringende land.
architect heeft de practische bruikbaar
heid doen samengaan met schoonheid
van vorm en voornaamheid- Huize „Wy
lerberg" werd de trots van de omgeving
en de Schusters hebben alles gedaan dit
hooggelegen huis tot een populair cul
tureel centrum te maken.
Veel kunstenaars zijn hier regelmati
gasten geweest, o.a de grtoe dirigei
Wilhelm Furtwangler en de inrichting
van het huis getuigde op ondubbelzin
nige wijze van de artistieke intenties
van de bewoners. Er waren kostbar*
meubelen en prachtig porcelein, terwijl
werken van grote, nog levende kunst
schilders de wanden sierden.
De tweede wereldoorlog leverde weei
moeilijkheden op voor de familie Schus
ter. De hevige gevechten bij de Neder
landse grens noodzaakten de Schusters
Hiiize „Wylerberg" te verlaten en toen
de tijden weer rustiger waren en
kon terugkeren, was er van het heuvel
huis niet zo erg veel over. De bov
etages waren een ruïne en de parterre
was doorzeefd door kogels en grai
scherven. Het grootste deel van het
bilair, w.o. enkele vleugels, was gesto
len. evenals alle schilderijen en me
kostbare porcelein hadden de bezettende
geallieerde militairen blijktbaar voetbal
gespeeld
Maar de Schusters lieten de moed niet
zakken en dezelfde architect, die 27 jaar
geleden het huis bouwde, werd aange
zocht het weer op te bouwen. Zyn taak
was niet eenvoudig, maar thans is het
toch weer zover, dat er wederom
ere van Huize „Wylerberg" gesproken
kan worden. Niet alles is nog klaar,
het huis is weer bewoonbaar en binnen
afzienbare tyd zal het weer m
.ióls'T'bÓlle neef voeT'je''1
Het „Studiehoofd" in de gewone-man-combinatie van de radio: Toon Ram
melt voor de luidspreker als een aandachtige toehoordernadat hij Wam
Heskes met zijn verhaaltje heeft geïnspireerd......
weeet die gezegd hebben: die idioot lacht i bracht was en dat was de tekst van Toon
veel te veel. Daar heeft de gewone toen. I Rammelt. Die het tekstschrijven o
op de ernstige manier die hij er op na- gens wel kent. Want hij maakte hoorspe-
houdt, zo het een en ander over gezegd len. die tot in Mexico. Engeland en Ame-
In de'trant van „Weet je wel volle neef Irika toe voor microfoons gebracht zijn.
die idioot, die altijd zo hard lacht. Daar! Een Wam Heskes is eigenlijk tekenaar
kenne de mense zogezegd niet tege. Val van zijn vak. Hij trok als twintigjarige
Italië en had het er ,arm maar
heerlijk". Hij genoot van Florence en
Rome. Toen hij er later nog eens
kwam (met een zak vol geld en een
j vol eten) kon hij het land van zijn
je, volle neef?"
En hij is toen minder gaan lachten.
Maar dat wilden anderen weer niet
nu doet hij het maar precies, zoals de
gewone man. die een Amsterdammer is
en boordevol ernstige humor (ja, hoe
bestaat et, ernstige humor) het zeggen
En zo doen deze twee mannen eigen
lijk wat zij, elk voor zich, in het leven
ook graag doen: zij overkoepelen eikaars
De Roomse Toon Rammelt put uit het
rijke leven, dat zich voor hem weerspie
gelt in zijn gezin van zes kinderen, waar
in altijd wat anders voorvalt. Het levert
de stof om een tekst te schrijven die heel
het Nederlandse volk met waardering
Waarheid over
Ambon
Ons volk leeft mee met Ambon en
de verdrukte Ambonnezen. Het is in
zijn grote meerderheid verontwaar
digd over het onrecht de Ambonnezen
aangedaan en over de ellende, over
dit volk uitgegoten.
Ons volk begrijpt niet hoe dit alle
maal kan.
Het begrijpt helemaal niet, hoe er
nog Nederlanders zijn, die een comité
durven stichten onder de naam
Waarheid over Ambon" en in een
schandelijk manifest een broedervolk,
zoals we Woensdag schreven, nog een
trap na durven geven.
Daartegen komt het in verzet.
Daarop reageert het fel Hoe
Een van de reacties willen we hier
vermelden, omdat velen vermoedelijk
dit voorbeeld zullen willen volgen.
Een onzer lezers, Sch. I. B N. te
IJsselmonde. wilde de waarheid over
Ambon steunen. Niet door steun te
verlenen aan het comité van die
naam, allerminst'. Maar door duizend
gulden (f 1000) op onze giro-rekening
te storten ten bate van de stichting
,J)oor de Eeuwen Trouw".
We zijn dankbaar voor deze reactie
en we hebben ons gehaast dit bedrag
aan de stichting over te maken opdat
de waarheid over Ambon metterdaad
gediend zal worden.
Ter navolging.'
Zee
Vol dreiging zijn de donk're golven-dalen
waarboven wit het waaierende schuim.
wolken vult het hemelruim
winterzon met machteloze
stralen
Een stoomschip, dat een nieuwe vracht
[gaat halen,
trekt achter zich een eindeloze pluim
En overal, gelijk verbrokkeld kruim,
de loggers, die de wijde zee op dwalen.
Vanavond pinken overal de lichten
die gloeien in het topje van de mast,
Men haalt met haast de blinkend-witte
[last
uit 't volle net en laat het leeg weer
[zinken
Van ver ziet men de stralenbundels
[schichten,
waarmee het kustlicht in het duister tast
als moeders oog, dat op haar kind'
en nooit vergeet haar zorg en liefde
plichten.
Wijd is de zee en groot zijn de gevaren
wanneer de wind straks uit de wolken
[schiet,
zodat de sterkste mast buigt als
ofbreektdoor 't ruw geweld der
donderende baren.
Als aan de kust beangste ogen staren
rijst daar 't gebed tot Hem die 't Al
[gebiedt:
Ontferm U, Heer! Vergeet Uw kind'rer
[niet!
Laat op Uw wenk als ééns de zee
[bedaren.
Zo varen, jaar-en-dag de broze vissers-
schepen
en tussen eeuwig
heid,
totdat God Zelf hen in de hoven leidt
het hart de goedheid heeft be
grepen.
ROBBIE RADAR.
door onwetendheid.
Toekomstige leraren missen bredere opleiding
zullen de studenten heus wel in staat
zijn een lezing in het Engels of Frans
te volgen en zelfs wel een opmerking in
die talen te maken.
Maar er is nog een andere kant aan
deze zaak. Bij het aftreden van prof.
Verwey als hoogleraar in de Nederlandse
Letterkunde aan de Leidse Universiteit
in 1935 gingen er geruchten dat het on
derwijs in de taal- en letterkunde aldaar
in één hand zou gebracht worden, zoals
dat het geval was in Utrecht en Gro
ningen. Onder de indruk van dit gerucht,
dat later gelukkig bleek onjuist te zijn
geweest, schreef ik toen in het Haagsch
Maandblad (Mei 1935) een artikel ten
doel hebbende aan te tonen dat dit
noodlottig zou kunnen worden.
Algemene kennis
Ik trachtte duidelijk te maken, dat een
leraar in de Nederlandse Letterkunde
op de M.S. iets verder dan zijn eigen
studieveld gekeken moet hebben. Dit is
echter alleen of zo goed als alleen mo
gelijk, wanneer de colleges der hoog
leraren in de Nederlandse Letterkunde
in die richting hebben gewezen. En ik
veroorloofde me het voorstel te doen
een professoraat in „algemene litera
tuurkennis" m te stellen. Ik sta nog op
dit standpunt. Men zal voor een derge
lijke hoogleraarsplaats duchtig moeten
uitkijken bij de benoeming, want van de
De éénheid, waarover ik in mijn vorig
stuk sprak, is allernodigst voor een goede
algemene ontwikkeling De jonge leraren
moeten niet maar op de leerlingen los
gelaten worden in de hoop dat het wel
goed zal gaan. Er moet noodzakelijk
een vaste lijn komen en deze vaste lijn
kunnen de inspecteurs, mits ze daarvoor
tijd krijgen, aangeven. Want er worden
nog te veel lesuren vermorst, niet op
ittelijk.
geslingerd t
Men heeft nu eenmaal als eerste be
ginsel op vele scholen dat het onderwijs
„leuk" moet zijn. de leraar moet zijn
best doen „getapt" te worden. Dat wil
de moderne opvoedkunde. Er is zelfs een
school in Nederland, waar men die leuk
heid ten top voert door de leerlingen
toe te staan de onderwijzers of leraren
bij hun vóórnaam te noemen. Dit wordt
door onwetende ouders zelfs toegejuicht,
want dan wordt het zo echt knus. Maar
elke maatschappij en dus ook in de
school, die maatschappij in het klein,
moet m i gezag bovenaan staan Later
het leven zal men ook niet vragen
at iemand leuk vindt om te doen.
Hy zal moeten gehoorzamen en leren
dat het geluk in het leven bestaat in niet
altijd te doen, waar men lust in heeft,
lust te hebben in hetgeen men
doen moet.
Eenheid
En daarom is éénheid van leerstof
tucht noodzakelijk. Dat betekent
tuurlijk niet dat men met het horloge
in de hand moet kunnen zeggen: „Op dit
ogenblik zvjn in Nederland op alle mid
delbare scholen de leraren in de Wis
kunde in de eerste'klasse bezig de con
gruentie van driehoeken te behandelen.'
Dit is een caricatuur. Want iedere leraar
zal even als nu zijn eigen, volkomen
persoonlijke wijze van doen behouden,
maar het zal zo moeten zijn dat niet,
zoals nu voorkomt, een leerling in de
ene school een 8 voor een vak krijgt
en bij overgang naar een andere school
voor datzelfde vak een 4 op zijn rapport
ziet. Dit wijst op een verkeerde methode,
die ten spoedigste moet. veranderen, wil
men tot een goede, gelijke algemene ont
wikkeling komen.
Wanneer men meent dat door uitbrei
ding van het examen en dus door dwang
maatregelen deze zaak in het reine kan
komen, heeft men het mis. Heeft iemand
wel eens gemerkt dat de leerlingen van
een H BS. zoveel beter hun vreemde
talen spreken aan die van een Gymna
sium? Ik niet. En toch bestaat bij een
H.B.S. een mondeling examen in die
talen. Maar de talenwijn is meestal daar
zozeer verdund, dat het rode kleurtje
nauwelijks overblijft.
Directe methode
De enig goede weg. zowel op H B S
als op Gymnasium, is zoveel mogely!
de directe methode te volgen, d w z. dt
vreemde taal in de klasse te spreken
waar dit maar mogelijk is. We hebber
in 1945 ervaren hoe vele jongelui een
aardig mondje Engels begonnen te «pre
ken, doordat ze met Engelsen of Cana
dezen in aanraking kwamen. Deze weg
moet het ook in de school op. En dan|
geestdrift en de algemene ontwikkeling
van de benoemde zal veel afhangen.
Wat ik precies hiermede bedoel, ook
ten opzichte der M.S. moge een enkele
aanhaling uit bovengenoemd artikel in
het „Haagsch Maandblad" verduidelijken
Ik zei daarin o.a.:
„Ik neem aan dat men over Van Len-
nep spreekt. „De Reisgenoten" komen
ter sprake en daarmee de „kadervertel
ling." Nu kan men Herman de Man'i
„Een stoombootje in de mist" er bij aan
halen. Maar hoeveel levendiger wordt
een les. wanneer men iets mededeelt
over Chaucer's „Canterbury Tales'
over Boccaccio's „Decamerone", ove
Hauff's „Das Wirtshaus im Spessart" e
andere. Nu behoeft men dat niet te doen
met'het doel de leerlingen alle feiten
uit het hoofd te laten leren, maar
dient toch een. en ander over,deze hoe-,
ken te kunnen vertellen om het begrip
„kadervertelling" duidelijk te maken. Als
men mevr. Roland Hoists „Thomas
More" leest ligt het toch voor de hand
over zijn „Utopia" en over Morris' „News
from Nowhere" te spreken. En kan mer
„Adam in Ballingschap" of „Lucifer" be
handelen zonder „Paradise Lost" te ken
nen?
Is het mogelijk een goed beeld te g
van de Pruikentijd en zijn letterkunde
zonder althans iets te weten van Pop.
en van Watteau of Cornelis Troost? Of
wil men Feith bespreken en „Die Leiden
des jungen Werthers" en „Paul et Vir-
ginie" onbesproken te laten?"
Indien een leraar in het Nederlands
op deze wijze medewerkt aan het
groten der algemene ontwikkeling zij
ner leerlingen, zullen ze niet voor
gen, waarvan ieder beschaafd mens
eens gehoord heeft, als voor een stuk
spijkerschrift staan kijken.
Maar noodzakelijk tot het bereiken fan
dit doel zjjn dus: a. een betere en gron
diger inspectie van het onderwijs op de
M.S. en b. een bredere opleiding aa
Universiteit.
Dan kim een uitbreiding met een
deling examen voor de moderne talen
gerust achterwege blijven. Want
krijgt men geen broeikasvruchten, doch
rijpe in de open lucht geteelde vruchten,
die als het ware vanzelf in de schoot vi
xaminator zullen vallen. En al lei
daarmee zijn ons onderwijs en de l
lingen later in de maatschappij het best
gediend. Want nog altijd geldt dat we
niet voor de school, noch voor het exa
men, maar voor het leven onderwijzen.
Den Haag.
Dr F. C. DOMINICUS
glorie prijken op de heuvel bij h.
Wylermeer.
De afwikkeling van de Duitse oo
logsschuld bracht de grenscorrectie m>
zich mee en wederom stonden c
Schusters voor het feit der annexati
Met genoegen wilde men deze annexatie
door Nederland accepteren. Het „derde
rijk" had het de familie Schuster, waa
er bij de grenscorrectie nog twee
tegenwoordigsters waren, wegens haar
afwijzende houding, niet al te gemak
kelijk gemaakt en aansluiting bij Ne
derland zou de afsluiting van een onaan
gename periode kunnen zyn.
De oude weduwe Schuster overleed
vorig jaar en de huidige landeigenares,
Freule Schuster, beheert thans alleen
het schone bezit, bijgestaan door de reeds
jaren inwonende pianiste Else C. Kraus.
Freule Schuster wil Huize „Wylerberg"
weer tot een cultureel centrum maken
:heel vernieuwde muziekzaal
onder grote belangstelling
een prachtig concert.
Else C. Kraus. die in verschillende lan
den van Europa een grote naam heeft
en onder de bekendste dirigenten
speelde, bracht de Sonate Pathétique
van Beethoven en een drietal werken
van Chopin- Zij is de personificatie van
d.e zuiverste muzikaliteit en haar spel
ademt een rijke cultuur. De grote muzi
kale bewogenheid maakt haar vertolkin
gen tot een belevenis. Else C. Kraus is
leerlinge van de befaamde Arthur
Schnabel en is zeer bevriend met
Arnold Schönberg. Voor zover ik weet
is zij de enige pianiste die het volledige
piano-oeuvre van Schönberg op het re
pertoire heeft Dat brengt ze 28 Oct in
Huize „Wylerberg" en 24 Nov. in Mu
seum Kröller-Müller met toelichting van
prof. Reeser.
Arthur Hirschberg uit Nijmegen, op
richter en regisseur van de Oost-Neder
landse Opera, zong liederen van Schu
bert met eert prachtig muzikaal begrip.
Het huis was gesierd met heel fijne
kunstwerken van de tekenaar en beeld
houwer Jac. Maris, een kleinzoon van
de beroemde Jacob Maris.
Het culturele streven van Freule
Schuster in dit ideaal gelegen oord kan
niet anders dan toegejuicht en gestimu
leerd worden.
Corn. Basosld.
De muziekzaal van Huize „Wylerberg" i» het gecorrigeerde grensgebied.
V.I.n.r. de landeigenares Freule Schuster, de pianiste Else C. Kraus en de
regisseur-zanger Arthur Hirschberg
*t Verklaarde
uitzicht
Als Amerikanen zich in een politieke
kluif vastbijten, laten zij niet meer los.
Slechts over de techniek van dit „uasf-
bijten" bestond tussen Truman en
McArthur verschil van mening. De ont
moeting tussen deze „Grote Twee" op
het eiland Wake moet bij het Kremlin
mogelijke verwachtingen inzake Ameri
kaanse weekheid de bodem hebben inge
slagen. Uit de rede van Truman springt
duidelijk naar voren, dat hij en
McArthur het in grote trekken met el
kaar eens werden, hoe nu verder in de
toekomst politiek, diplomatiek en mili
tair-strategisch itioet worden geopereerd.
Het Koreaanse avontuur werd voor de
Roden een échec, voor het Kremlin een
ontgoocheling, terwijl Russisch prestige
in het oog der Aziatische volken ernstig
werd geschaad. De Sowjets trokken aan
de touwtjes, openlijk aan de krijgsope-
raties niet willende
deelnemen, en zie de
ten liggen op ape
gapen. terwijl het
zaagsel er aan alle
kanten uitsteekt. Voor het geval de Rus
sen op andere brandpunten der inter
nationale politiek, zoals Indo-China of
in Europa Oostenrijk, het „Koreaanse
spel" proberen te herhalen, zullen zij
niet slechts Amerika, maar de strijd
krachten der Ver. Naties tegenover zich
vinden. Overigens moet voor de Aziati
sche landen en in het bijzonder voor het
aarzelende India, deze Stille Oceaan
conferentie de uitwerking hebben gehad
van een vaste, maar rustige golfslag.
Hooggeplaatste ambtenaren van het
State Department hebben na de solo-zang
van Truman verklaard, dat zij daarin
een bijzondere toon beluisterd hebben.
McArthur zou namelijk aan zyn Presi
dent hebben te kennen gegeven, dat
volgens zijn berekening, noch Rusland,
noch Rood China zich zouden mengen in
het Koreaanse conflict.
Men zal verstandig doen in deze Ame
rikaanse „interpretatie" de sussende toon
te waarderen, maar diepere, meer con
crete waarde valt er niet aan te hechten.
Immers Rood China heeft weliswaar tot
nogtoe slechts dreigende salvo's afge
vuurd met een diplomatiek „klapper
pistooltje", zowel toen de 38ste breedte
graad overschreden werd, als bij de
Amerikaanse bescherming van Formosa,
geen der Aziatische grote kwesties
zyn nog opgelost.
Maaslanders aan de waterkant.
Wij ontvingen nog deze karakteris
tieke foto vanuit het Westlandse
dorpje, dat deze week in de heer
Groot Enzerink een nieuwe bur
gemeester kreeg.
Heel het Aziatische probleem hangt
mede af van de belangen-verhouding
Stalin-Mao Tse Toeng. wier tegenspelers
.a. Truman, McArthur en Japan zijn.
lal men er op de duur in slagen de Chi-
,ese communisten ervan af te brengen
het eiland Formosa door geweld te ver-
Mochten de Chinese communis
ten dit waagstuk toch uithalen, dan val
len zij feitelijk tevens de Ver. Naties
aan, welk lichaam zij het dan als een
„bijzonder schild" voor Amerikaanse be
langen, sinds het Koreaanse geschil in
daadkracht is toegenomen.
Truman heeft na zijn besprekingen
met McArthur onomwonden verklaard,
dat op geen gebied aggressie die tot
overrompeling kan leiden, meer zal wor
den geduld. Hét politieke verleden der
Russen biedt overigens geen enkele
waarborg, dat de Russische Beer van nu
i, uit de hand van Truman zal gaan
eten, ook al doen de Sowjets gecamou
fleerde voorstellen om de „Grote Vijf**
ij een te roepen.
Als de Assemblée het, door de „poli
tieke commissie" geaccepteerde voorstel
inzake een uitbreiding der bevoegdheden
der V.N. overneemt, is er inderdaad een
waakhond, die gaat blaffen, zodra een
gebied bedreigd wordt. Maar niet „blaf
fen" alleen, want dan zal ook door een
collectieve V.N.-strijdmacht worden op
getreden.
In de Veiligheidsraad konden de Rus-
in door hun veto een dergelijke actie
verlammen, in de Assemblée geldt dit
veto niet. Vandaar, dat de Sowjets alles
het werk stelden, het stelsel van col
lectieve veiligheid in de kiem te smoren.
Een groot probleem is nog steeds de
houding van India, welks leider. Pandit
Nehroe, zowel Moskou en Peking als het
Westen te vriend tracht te houden. Maar
die blijkbaar bevreesd is, dat een over
wegende rol van Amerika in Japan, het
Aziatisch ontwaken zou kunnen r
Washington zet er thans vaart achter
?n vredesverdrag met Japan af te sluiten
1 aangezien Wisjinsky. zoals hij aan een
reporter mededeelde „nog wel wat an
ders aan zyn hoofd heeft", behoeft men
op Russische effectieve medewerking
daarbij niet te rekenen. Natuurlijk zal
men. eventueel met Rood China, gaarne
met de Ver. Staten en Engeland aan de
conferentietafel gaan zitten, maar dan
komt er weer niets van terecht.
Hoe hebben op internationale confe
renties de Sowjets niet steeds een tot
standkommg van een vredesverdrag
met Duitsland verhinderd, en hoe maken
zij er een sport van, zelfs al verwierven
zij voordelige olie-concessies, het afslui
ten van een vredesverdrag met Oosten
rijk in het honderd te sturen!
De Ver. Staten hebben leergeld betaald
in Korea en zeker zullen zij er niet toe
overgaan, de Amerikaanse troepen, zon
der meer. uit Japan terug te trekken. De
Russen zullen op een eventuele confe
rentie die eis wel stellen, want het zon
Aziatisch koren op de Sowjet-molen
zijn.
Is het toeval of een zet uit heit „Rus
land-Spier', dat juist op het moment
dat de actie in Korea op een débicle uit
loopt, in Indo-China de benden van de
communistische opstandeling Ho Tsji
Minh een massale actie op touw hebben
gezet? Het vergaat de Franse troepen
in Indo-China, wier waakzaamheid blijk
baar verslapt was, slecht.
Zij hebben sterke grensposten aan de
Indo-Chinese grens met China moeten
ontruimen en reeds wijzen berichten er
op, dat strijdmachten van Rood China de
guerilla's van Ho Tsji Minh te hulp ko
men. Maar deze guerilla's onderschatte
men niet, want zij zijn perfect bewapend.
De opstandelingen beschikken zelfs over
legerformaties, uitgerust met moderne
artillerie.
Gelukkig heeft het onderhoud der
Franse ministers op het State Department
te Washington tot een gunstig resultaat
geleid. Frankrijk ontvangt op spoedt er-
mijn enige honerden millioenen dollar*
voor herbewapening Het Congres had
voor militaire steun in het Verre Ooeaeo
zelfs 500 millioen dollars uitgetrokken en
het grootste gedeelte van dit bedrag zal
nu gebruikt worden voor het vers rek
ken van militaire uitrusting aan de ge
wapende strijdkrachten in Indo-China.
Wy leven in een eeuw. waarin blykbear
slechts met bommenwerper* het dagelyhi
brood verzekerd kan blijven De obstruc
tie van het communistisch wereldconsor-
tium. de „Kominform" veroorzaakt, dat
nog zware offers door Amerikaanse en
Europese burger* zullen moeten *-ord<»
gebracht!
