Berlijns philosoof voert een bezielende
strijd tegen de terreur
Si
Bij petroleumlicht bloedonderzoek
op schuwe negerstammen
Chr. handelsreizigers zetten
nieuwe seizoen goed in
Bollentrekkers, plant uw bollen
niet te vroeg
1S NIEUWE LEIDSCUE COURANT
3
WOENSDAG 13 SEPTEMBER 1950
..Kamj-igjvppe gogen Unmenschlichkeit"
Dr JUL1ENS 16de REIS
Zijn kantoor is een centrum van
menselijke ellende
el f
(Van onze speciale verslaggever)
>rlyn, September 1950. In een stille buitenwijk van Berlyn zetelt de Kampf-
diggruppe gegen Unmenschlichkeit. Er Is niemand in de buurt, die niet het adi
weet. En negen van de tien mensen, die enigszins weifelend het station uit
komen, moeten erheen. De krantenverkoper op het plein laat me dan ook niet
uitspreken ais ik naar hem toe kom
„Können Sie mir sagen
„Die Kampfgruppe, nichtlinks en rechtdoortien minuten lopen".
Het is een begrip hier. Op een kruispunt informeer ik nog eens by twi
Biet boodschappentassen.
„Die Ernst Ringstrasse
„Sie suchen dr. Hildebrandt, wastweede straat links, eerste huis".
Tenslotte hebben de bomen ook pijlen met Kampfgruppe gegen Uumenschlichkelt
^•rnaast. Het kan niet missen.
De Berlijnse kranten hebben een
dagelijkse rubriek, waarin ze ver
melden hoeveel man van de Oost*
tse Volkspolitie naar het Wes
ten gevlucht zijn. In een enkel zin
netje staat er: Gestern drei Vopos
nach Westberlin. In totaal zijn er al
over de duizend man van de
Volkspolitie gedeserteerd. Niet allen
arden echter met open armen ont
vangen. Er zijn erbij, die ondanks
verschrikkelijke angstverhalen en in
hun schoenen verborgen dreigbrie-
van de communisten meteen op
gesloten worden. Zij zijn de spionnen,
die de Russen regelmatig naar West-
Berlijn sturen
is een groot herenhuis. In een
>rtaaltje schift een portier de bezoe-
"Tet is nogal geheimzinnig. Een
en komt men binnen. Aan de
ejwand hangt een waarschuwing met Pas
v woorden en een afschrikwekkende
n'poster met uitgemergelde mannen en
n achter prikkeldraad. Eerst een
bjlegitimatie produceren. De portier ver
ontschuldigt zich ernaar te moeten vra-
Er zijn maar al te veel spionnen.
onder het mom van vluchteling in
groep trachten binnen te dringen.
is men uiterst voorzichtig.
„Wilt u mij volgenzegt de por-
na telefonisch overleg met de secre-
;sse van dr Hildebrandt. Achter hem
asan loop ik door gangen, over trappen
uen weer door gangen. En overal zitten
nmensen op banken te wachten. Op een
jportaal. In een nis onder een trap. Sti!
lïtaren ze voor zich op de vloer. Als er
i.liemand langs komt lichten ze even
t'nieuwsgierig het hoofd. Sommige gezich-
•d3 De ioekorrsiige status
van Nieuw-Guinea
(Vervolg van pag. 1)
La. I Elders lezen we: „De Indonesische taal
wordt reeds door de zonen van Irian ge-
jbezigd en onderhouden als een eigen
jlaal'T En wëerTets' verder: „Voor de re-
jpublikeinse leden is het alleen maar be
langrijk, dat het gehele Indonesische
ivolk waartoe maar rustig het Papoese
l(Mras gerekend wordt tot het gekleurde
e6|ras behoort". „Alle verschillen hebber.
3lHtlechts voor de wetenschap betekenis.
IJjdoch bieden geen gronden, waarop men
^Ide politieke wensen van de groepen kan
jjj? Voorts lezen we, dat de aanwezigheid
4jvan eeir koloniale macht als Nederland
iraan de rand van de Pacific verwarring
3;ïal scheppen in de economische toestand
ten in de rust van West-Irian en de om
liggende gebieden. Die sfeer groet ver-
f wijnen ten behoeve van de beschaving,
democratie en de ontwikkeling der
jvolking.
Passages uit „De Vlam" en argumen-
n uit het betoog van Prof. Wertheim,
"die, zoals bekend, zeer links georien-
g-teerd is. moeten de commissieleden te
hulp komen „Adolf Hitier heeft zijn
^itrijd verloren. De „Mythus des neun-
9 Izehnten Jahrhunderts" spookt echter nog
:in veler hoofden, in velerlei vorm var
"[^koloniale mentaliteit", aldus een der uit-
I6i|spraken van de hooggeleerde heer in
J22jiijn boek „Het Rassenprobleem", waar-
86!Uit de gedelegeerden putten.
De belofte van minister Van Maarse-
^veen, dat Nieuw-Guinea, na door Ne-
14®derland opgevoed te zijn, in volle vrij
heid over zijn toekomst zal kunnen be-
5,«lissen, wordt als ver verwijderd van de
'waarheid en werkelijkheid betiteld. Ont
kend wordt, dat er Indonesische infiltra
tie op Nieuw-Guinea is Deze bewering
13()is volgens de commissieleden een valse
ibesehuldiging en trekt de oprechtheid
<van Indonesië ten aanzien van de af*
-wikkeling van het politiek geschil
J^geri
j De jongste gebeurtenissen op Nieuw-
i9lGuinea worden door de commissieleden
ïlfeeheel pasklaar gemaakt voor hun doel:
joiaan te tonen, dat alles op Nieuw-Guinea
jericht is tegen verdere voortzetting
Nederlandse leiding De strijd tegen
apanners zou een bewuste strijd
°jvoor de algehele onafhankelijkheid zijn
Tgeweest. Het latere verzet, dat hier en
_jdaar uitbrak, zou niet het gevolg zijn
5Jvan republikeinse agitatie, maar
^spontane reactie, omdat de Nederlandera
2$iun beloften niet nagekomen warei
6* Er wordt in dit rapport een eerbied*
'Waardige lijst van bestudeerde werken
2lvermeld, maar bij raadpleging van
rd rapport kan men tot geen andere
:2Clusie komen dan dat dit materiaal in
7,'de handen van minder deskundigen te-
rechtgekomen is, die de brokstukken
Koiuit hun verband gehaald hebben en 1
H (samengevoegd om er argumenten uit op
te bouwen voor de aanspraken va:
13SR.I.S. op Nieuw-Guinea.
124 De argumentatie kan- op de meeste
12*plaatsen toets der critiek niet door
staan. Het is te betreuren, dat het rap
port gekenmerkt wordt door een vol-
l7(ikomen gemis aan vertrouwen in de goe-
,de bedoelingen van Nederland. Wan-
I3ineer de commissieleden zich minder aan
i35holle frasen te buiten gegaan waren en
161 wat critischer gestaan .zouden hebben
t'Wegenover het door hen aangevoerde be-
14.'wijsmateriaal, zou dit het rapport slechts
17"ten goede gekomen zijn
Het feit dat de gemengde commissie
I3ldestijds niet tot overeenstemming kon
Sjkomen. wees er reeds op dat de beide
lOfstandpunten erg ver uit elkaar lagen.
31 Het onderhavige rapport stemt som'
de toekomst en steek1 allesbe-
h,]v,
f b;' het i
ten verraden spanning. Andere angst
Er wordt weinig gesproken. Het geheel
heeft iets sinisters.
„Nog één trap", kondigt de portier
Tenslotte komen we op zolder. Een
juffrouw neemt mijn kaartje aan. 1
later brengt ze me in een kamer. Een
uiterst eenvoudige zolderkamer is hel
De wanden zijn kaal. In een hoek een
rommelige kast met boeken. Een schrijf
tafel, met een grote bos goudsbloemen
in een inmaakglas erop, voor het ven
ster. Een oude, uitgezakte fauteuil voor
de bezoekers. Meer niet. En een man met
een jong uiterlijk* maar dikke strepen
grijs in zijn zwarte haar en met inge
vallen wangen, begroet me.
„Gaat u zitten
Anti-communist
Dr Rainer Hildebrandt is een vijand van
politiestaten. Eerst heeft hij het natio-
naal-socialisme bestreden. Het heeft hem
tweemaal in de gevangenis gebracht. Een
valse verklaring van ontoerekenings
vatbaarheid heeft hem tenslotte het
leven kunnen redden. Maar na de oorlog
bleek hem, dat willekeur en machtswel
lust nog niet verdwenen waren. Vluch
telingen uit Russische kampen vertelden
hem verschrikkelijke verhalen. De im
pulsieve Hildebrandt (zoon van een pro
fessor in de kunstgeschiedenis en een
schilderes) achtte het zijn plicht verder
te strijden. Eerst waren het toespraken
Dr. (in de filosofie) Rainer Hildebiandt,
de 35-jarige leidet van de Kampfgruppe
gegen Unmenschlichkeit. staatsvijand
nummer één van de communisten in
Oost-Duitsfand.
en artikelen in de pers. Een boek van
hem verscheen. Er moest echter meer ge
beuren. Zo is de Kampfgruppe geger,
Ummenschlichkeit tenslotte ontstaan
Hildebrandt zelf is de leider. Dertig men
sen werken in zijn staf. Er zijn mannen
van naam bij. Zij strijden tegen de vrij
heidsberovingen in Oost-Duitsland, te
gen de concentratiekampen, de onmense
lijke behandeling van gevangenen en
alle andere eigenschappen van het com
munistische systeem. Een opsporings
dienst tracht de verblijfplaats en het lot
van de gevangenen te weten te komen.
Er zijn zeker 185 000 mensen door de
communisten opgeslotefa. Daarvan zijn
er al 96.000 overleden. De strijdgroep be
schikt over een kaartsysteem met meer
dan 50 000 namen van Duitse gevange
nen. Men heeft er tot nü toe 28.000 kun
nen opsporen. Er is oök een dienst "om
vluchtelingen uit de Russiche zone te
steunen en hen van het allernodigste te
voorzien. Een andere afdeling adviseert
hoe toekomstige vluchtelingen met zo
weinig mogelijk risico naar het Westen
kunnen komen. En tenslotte is er nog het
apparaat, dat de wereld wil voorlichten
en, haar wil waarschuwen voor de drei
gende gevaren van het communisme. De
overheid verleent een bescheiden subsi
die. De rest van het geld komt uit parti
culiere bijdragen. En velen in West- en
Oost-Duitsland werken belangeloos voor
de groep. In het hol van de leeuw spo
ren ze de verblijfplaats van vermisten
op. Ze verzamelen gegevens over de
communistische methoden en smokke
len allerlei soorten inlichting!
het Westen In feite is het een voortzet
ting van de ondergrondse beweging
de oorlogsjaren.
Moeilijk werk
Dr Hildebrandt strijkt nerveus door
zijn dikke haar. Een stapel papieren
geeft hij aan zijn secretaresse in het ka
mertje naast het zijne. Dan gaat hi
glimlachend achter zijn schrijftafel zit
ten. Vergeefs tracht hij zich een air var
rust te geven-
„Het wordt steeds moeilijker om dt
vijand te bestrijdenzegt hij, „om
dat de vijand steeds geraffineerder op
treedt. Het is een machtige organisatie
waar we mee te maken hebben
slagen we er nu en dan is een radèrtje
uit de machine te vernielen, meteen word1
het weer vervangen. En in een com
nistische staat weet de een zo weinig
de ander, dat we daar ook nog niet vee'
mee opschieten. Bovendien werken de
Sovjets steeds in het geheim- Ze bren
gen de gevangenen nu in het donker
naar de GPU.dan kunnen onze men
sen hen niet meer volgen. En de Duit
sers, die naar Rusland gedeporteerd
worden, hebben Russische uniformer
aan en komen in transporten van Rus
sische gevangenen Maar desondanks be
in'schikken we over een steeds volledige»
derj beel' van de communistische staat er
I zijn methoden
Dr Hildebrandt haalt
zijn schrijftafel.
„Kijk... dat is een van hun laatste
propaganda-uitgaven
Op het omslag staan een aantal colo
radokevers met een Amerikaanse vlag
op hun lichaam. Halt Amikafer! luidt
de titel. De Duitse jeugd wordt erin
verteld, dat de Amerikanen de kevers
hebben verspreid en iedereen wordt op
gedragen zijn best te doen zoveel mo
gelijk van de beesten te vernietigen-
„En de Volkspolitievertelt dr
Hildebrandt verder, „het is van begin
tot eind een Russisch leger. De laagste
man van de geheime politie heeft er
meer macht dan de kolonel van het corps
zelf. Kent u hun liedWenn unsere
Pantzer rollen nach Frankfurt ein, Will
kein Madchen mehr ein Amiliebchen
sein Het is nu echter verboden"
Nieuwe papieren komen op zijn
schrijftafel. Vluchtig bladert hij ze
even door. Dan draait hij zich weer
verontschuld'igend-laohend naar mij.
„We zijn er nog lang niet. we moe
ten veel intensiever weerstand bieden
Als we het nu met doen zal het later
nog veel meer inspanning kosten. Niet
tien procent van de krachten moeten
we mobiliseren, maar honderd procent
We moeten de Volkspolitie veel sterker
gaan bewerken, we moeten veel meor
in de Oost-zone gaan optreden, er moet
een Vrijeidszender in Europa komen om
de mensen achter het IJzeren Gordijn
voor te lichtener moet ietn
Nümberger Gerechtshof komen om Rus
sische oorlogsmisdadigers te berechten
ach, er is nog zoveel te doen".
„En wat is de reactie van de commu-
„Ze haten ons natuurlijken ze
trachten ons te vernietigen. Maar het
zal hum niet lukken!"
15.000 Mark
Er staat een prijs van 15.000 mark
(Westmarken nog wel) op het hoofd van
dr Hildebrandt. De Russen hebben er
echter één conditie aan verbonden: le
vend in de Oost-zone afleveren. Blijk
baar wil men hem in een openbaar pro
ces allerlei onthullingen laten doen. Vier
pogingen zijn tot nu toe mislukt. Eep
auto heeft hem trachten aan te rijden om
hem dan gemakkelijk mee te kunnen
voeren. Een andere keer heeft men hem
in een speciale taxi proberen te lokken.
En een paar maanden geleden heeft een
groep communisten hem gevolgd, maar
de politie was ervan op de hoogte. Toch
geniet dr Hildebrandt geen bijzondere
politiebescherming. Slechts wanneer in
lichtingen over een ontvoeringspoging
binnenkomen is hij wat voorzichtiger.
Overigens loopt hij midden in de nacht
alleen op straat.
„Ze weten, dat ze er niets mee opschie
ten me te vermoordenvoegt hij er
nog aan toe, „er staat direct iemand an
ders klaar om het werk voort te zei-
Uit de boekenkast diept hij wat pam
fletten en stencils op. Een lugubere pos
ter over concentratiekampen. En een
paar plakzegels met de F van Freiheit
erop. Die worden in steeds groter aantal
in de Oostzone overal op geplakt. En in
het duister van de nacht schilderen moe
dige medestrijders die F op Russische
gebouwen en winkels.
„Leest u dat eensen wilt u me ver
der niet kwalijk nemener is nog
zoveel te doen
Verlegen glimdachend staat hij op. Een
korte handdruk. En rusteloos schuift dr
Rainer Hildebrandt weer achter de
schrijftafel vol papieren in het kleine
zolderkamertje.
Overal in het gebouw zitten nog men-
sen te wachten. Stil als in de wachtka
mer van een dokter. Een vrouw komt
snikkend een deur uit. Een van de func
tionarissen tracht haar te troosten. Vier
maanden geleden is haar man als ge
woonlijk naar de fabriek gegaan. Sinds
dien heeft niemand meer iets van hem
gehoord. Er verdwijnen zo duizenden
willekeurige mensen in de concentratie
kampen. Een man met een houten arm
komt voor de zoveelste maal naar zijn
zoon informeren. Zenuwachtig schuift
een gevangenen-bewaker uit de Oost
zone een kamer binnen. De man kan de
ellen-de niet langer aan en wil naar het
Westen vluchten. Men geeft hem de weg
aan, maar dringt er op aan, dat hij ge
lijk met zijn eigen vlucht nog een paar
gevangenen zal laten ontsnappen. Een
ander komt vragen, of men hem niet aan
wat geld kan helpen om de begrafenis
kosten van zijn vrouw en dochter te be
talen. Het is een en al menselijke ellen
de in het grote, kale herenhuis in de
stille buitenwijk.
„Een honderd-en-twintig mensen ko
men er zo dagelijks hierlicht de
portier me in, „maar er zijn ook dagen
van zeshonderd bezoekers., als de Rui
sen bijvoorbeeld weer eens een aantal
gevangenen vrijgelaten hebben. Dan
hoopt iedereen natuurlijk, dat zijn fa
milielid er bij is. Ach. mijnheerje
maakt'hier wat een narigheid mee en ais
je niet oppast ga je er zelf ook aan
Buiten op een bank in de tuin 9nikt
de vrouw nog steeds. Ze heeft haar ge
laat in haar handen verborgen. Met korte
kram-paohtige schokken gaat haar lichaam
heen en weer. De andere bezoekers sta
ren strak voor zich uit.
De portier haalt machteloos zijn
schouders op.
„Wat kun je doenwoorden geven
niks ze wil haar man hebben en dat
gaat nietach!"
Krachtig spuugt hij op het grintpad.
Dan draait hij zich om. De wachtenden
zuchten van verveling. Op straat spelen
een paar kinderen verstoppertje. Een
jeep van de Military Police snort voorbij
En de fruitverkoper op de hoek prijst
luidkeels zijn billijke wijnpruimen
(Nadruk verboden) Alfred van Sprang
Dr Paul Julien is, na een grote onder-
zoekingsreis door Centraal- en Oost-N e-
geria weer in Wassenaar teruggekeerd
Hij trok naar dit zeer moeilijke gedeelte
van Afrika, om er een anthropologisch
bloedonderzoek in te stellen. Tijdens
vorige expedities was n.l. komen vast te
staan, dat zich ergens in West-Afrika een
pool van de z.g. bloedgreep B moet be
vinden, daar een hoog percentage vroe
ger bezochte stammen dit bloed bleek te
bezitten.
Het was uiterst moeilijk de achter
dochtige en vrijwel wilde negerstammen
tot afgifte van het bloed te bewegen, 1
doch Julien slaagde er in de bloedproe
ven te nemen van 1500 individuen, het
geen 6000 analyses eiste. Die werden alle
in de wildernis uitgevoerd. Bij het schijn
sel van petroleumlampen werden de on
derzoekingen verricht in primitieve labo
ratoria. waarin negerhelpers voor het
schoonhouden van ae inrichting en het
glaswerk zorgden Soms gutste de regen
bij stromen neer op het wildernis-labo
ratorium. Van de Engelse autoriteiten
werd veel medewerking ondervonden. Ir
sommige gevallen gaven zij hem een ge
wapend geleide mee, doch door rustig
optreden behoefde dat nimmer in actie
te komen.
Het moeilijkst was het onderzoek bij
de Berg-Mumuyé, die zeer onhandelbaar
bleken, doch het onderzoek slaagde toch
In de wildernis vond hij daar enkele ver
borgen Vabong heiligdommen, waarin de
Verdienen, maar ook dienen
„Een gedeelte van het publiek voelt
zich genoodzaakt, een voorraad van
allerlei goederen aan te leggen. Is dit
zorgzaam? Neen, egoïsme!" Aldus de heer
W. J. v. d. Horst op de gisteravond ge
houden vergadering van de Ned Chr.
handelsreizigers-yereniging, afdeling Le
den. Spr. wees er op. dat de koopkracht,
die in de eerste helft van het jaar sterk
Luchtig geval
Verslagen van de Algemene Reken
kamer zijn voor ons altijd zeer gewilde
lectuur. Zelfs zó gewild, dat de lectuur
hier wel eens literatuur wordt. Dat wil
niet zeggen, dat we er wel liters van
op kunnen, maar iets wensen we er toch
wel van.
Nu kreeg ik weer onder ogen het ver
slag der Rekenkamer „betreffende haar
werkzaamheden in 1949 ten behoeve van
Suriname". En dan moet ik zeggen, dat
dit verslag juist als verslag der Reken
kamer mij wel een beetje heeft verveeld.
Want het gaf m\j de indruk, dat het daar
in Suriname nog niet zo erg slecht gaat.
De Rekenkamer had weinig aan te mer
ken. En dat is, eerlijk gezegd, in zulk
een verslag voor my altijd een beetje
teleurstellend
Maar iets was er toch wel. Daar was
bijvoorbeeld die kwestie van de lucht-
kartering. Er was hierover een afspraak
met de K.L.M. Maar wat bleek nu? Dal
die afspraak eerst schriftelijk werd vast
gelegd, toenhet werk al bijna klaar
was. De Rekenkamer merkt daarom
droogjes op: „Naar de mening van de
Algemene Rekenkamer verdient het geen
aanbeveling, dat met het schriftelijk
vastleggen van de wederzijdse verplich
tingen wordt gewacht totdat de werk
zaamheden nagenoeg zijn beëindigd"
Voelt U 'm?
De Rekenkamer had er dus lucht van
gekregen, dat die luchtkartering zo'n
beetje in de lucht hing,-en omdat hierin
nogal lichtvaardig (haast had ik geschre
ven: luchtvaardig) was gehandeld, achtte
zij een klein luchtalarm niet overbodig.
In elk geval moest zij er haar .gemoed
even over luchten en naar haar oordeel
moet men voortaan in Suriname een
beetje minder luchthartig en luchtig te
werk gaan.
Welnu, ik vind, dat men de Reken
kamer om dit juiste standpunt alleen
Surir
king zo
bezig is met het luchtkartei
n in Suriname aan deze opmer-
veinig het land hebben, dat het
moeite loont, dat land in kaart
achteruit gelopen was, nu plotseling
weer toeneemt, als gevolg van de we
reldsituatie. Slechts degenen, die over
voldoende geld beschikken, kunnen ech
ter voorraad vormen. De anderen niet.
Daarom is het de taak van de handels
reizigers niet alleen te vèrdienen, maar
te„v*ns te dienen!" „Wij mogen niet mee
doen aan dit hamsteren," zei de heer
Van der Hojst, „maar moeten de arti
kelen, waarnaar grote vraag is, zo re
delijk mogelijk tussen de cliënten verde
len Wanneer zij niet direct kunnen be
talen, bepleitte spr. soepelheid, waar
mee tevens goodwill wordt gekweekt.
Tevoren waren onder voorzitterschap
van de heer D. van 't Zelfde enige huis
houdelijke zaken afgedaan. Voor de af
tredende tweede voorzitter, de heer W
J. v d. Horst, werd gekozen de heer
H, Cornet: de eerste secretaris, de heer
B. P. Esderts, werd herkozen. De heer
Van der Horst deelde mede dat op
27 October óm 8 uur in De Harmonie
eer sroots-opeezette feestavond za'.
Belangrijk advies van het Laboratorium
(Van onze deskundige medewerker, de heer G. Docter te Rijnsburg)
DE MAAND SEPTEMBER is voor de bollentrekker een belangrijke maand. Er
wordt dan een begin gemaakt met het opkuilen der kistjes met bloembollen. De
trekker weet, dat 't weer met zyn hoge en lage temperaturen, zyn veel en weinig
neerslag, van zeer grote betekenis is voor de resultaten der trekkerij. Elk jaar
heeft weer andere weersomstandigheden. Het jaar 1949 gaf veel droogte en warmte,
1950 is geheel anders.
Tot nog toe is de regenval groot en
de temperatuur normaal. Toch zullen
veel bollen, die nog al laat in Juli ge
rooid zijn, het in de grond wat te koud
gehad hebben. In Augustus was aan veel
partijen, die voor de koelcel onderzocht
werden, te zien, dat de pen zich al flink
ontwikkeld had. Veelal was deze snelle
ontwikkeling te wijten aan te koele be
waring.
De bollen, die nu in de koelhuizen zyn
opgeslagen, moeten langzamerhand gt-
controleerd worden. Vooral soorten ais
Copland hebben de neiging zich snel in
de wortelkrans te Ontwikkelen. Is dit
het geval, dan is het wenselijk, dat deze
bollen geplant worden. Hebben zich
eenmaal worteltjes in de koelcel ont
wikkeld, dan k-an men, door zeer voor
zichtig te planten, nog wel goede resul
taten verkrijgen, maar de kans op be
schadiging is groot.
Elke plant moet kunnen doorgroeien
elke remming in de groei is dus scha
delijk. Daarom mag men de bollen oos
niet te vroeg uit de koelcel halen. Dt
pen is daar aan 't groeien en zal door
groeien, als de temperatuur in de na
buur laag is.
In de maand September is die tempe
ratuur gewoonlijk te hoog. Laat daarom
de bollen zo lang mogelijk van de gun
stige koelceltemperatuur genieten. Thans
varieert de grondtemp. van 15 gr. tot
18 gr. C„ wat voor de bollen nog aan
de hoge kant is. Verleden jaar was die
temperatuur eind Sept. nog 1820 gr. C.
Men moet er vooral voor zorgen, dat de
bollen die uit de koelcel komen, niet
weer in een warme schuur terecht ko
men, maar zo spoedig mogelijk in de
koele grond.
Op verschillende bedrijven is meri
thans druk bezig niet gekoelde bollen te
planten. Het is misschien goed op enkele
punten de aandacht te vestigen. Aller
eerst is het noodzakelijk de dure bollen
te beschermen tegen de kwadegronu-
ziek-te. In het najaar kunnen de dralen
van een zwam grote schade aanrichten
tulpeg cn minder in hyacinten. Een
-liddel hiertegen is Brass>icc\
Ai-
Een zeepkist met een motor
Een zeepkistnee, zo I
wagentje niet meer noemen. Want het
race-autotootje voor de jeugd, dat te zien
is op de Utrechtse jaarbeurs, heeft een
echte tweetakt-motor met een vol-auto-
matische versnellingsbak. Elk model is
tot in de kleinste details een natuur
getrouwe copie van de wagens, die in
Zandvoort hun krachten meten. De wa-
fuma. Boots Botryfcis Dust of Botrilex.
Vreest men aantasting, bijv. door op
't zelfde land te kuilen als verleden jaar.
dan heeft men ongeveer 1 kg per vier
kante roe nodig Heel vaak geeft kg
per roe ook reeds goede resultaten. De
Brassicol moet goed met de aarde ver
mengd worden, die o p de bollen komt
De aantasting vindt altijd plaats boven
de bol. Met behulp van een freesmachine
kan een zeer goede verdeling plaats
In verband met het vochtige weer l.«
het gewenst, dat de kistjes van onderen
voorzien zijn van kieren, om het over
tollige water weg te laten zakken. Bol
gewassen hebben er een hekel aan om
in het water te staan. In werkelijkheid
is het echter luchtgebrek, dat de bol dan
doet afsterven.
Thans worden veel gewolmaniseerde
kistjes gebruikt, wat de levensduur
het hout zeer ten goede komt. Ik w
echter op wijzen, dat men nimmer t
gewolmaniseerde kistjes voor bollen
moet gebruiken. Laat de kistjes
goed nat regenen of dompel ze in
om mogelijke overmaat van wolmanzout
af te spoelen.
Bij het planten in de kistjes is het
vooral dit jaar een eerste eis. dat men
niet te veel bollen ln een kistje plant.
Zet ze niet te dicht, want een magere
slappe bos tulpen zal deze winter zeker
de hoge kosten van materiaal enz. niet
dekken.
We mogen ook niet vergeten alle mo
gelijke zorg aan het dekken te besteden.
Het is nodig, dat de opbouw of struc
tuur van de grond goed blyft. Als de
bollen in de grond gaan groeien, hebben
ze voldoende lucht nodig voor de adem
haling. Gebrek aan vocht zal dit jaar
niet veel voorkomen, maar wel gebrek
aan lucht. Zijn de bollen Ingekuild en
wordt geen dekmateriaal aangebracht,
dan slaat de bovengrond door veel regen
val dicht en krijgt de groeiende bol ge
brek aan lucht. Daarom is het nodig de
bollen onmiddellijk na het planten af te
dekken. Onder het riet- of strodek wordt
een goede structuur bewaard en behoe
ven we voor gebrek aan lucht niet bang
te zijn.
In het algemeen is het wenselijk de
bollen niet te vroeg te plan-ten. Het La
boratorium voor Bloembollenonderzoek
te Lisse geeft voor tulpen met zeer
vroege bloei (in December en begin
Januari) aan de tijd van 20 September
tot 1 October, voor de eerste ongekoelde
bollen 1 October, voor latere bloei 1
November en voor zeer late bloei 1 De
cember. De bollen voor late en zeer late
bloei moeten dan tot het opkuilen be
waard worden bij 17 gr. C. (rz 62 gr. F.'
De opkuildatum voor hyacinten moet
van vroege tot late trek zijn 1 October
tot 1 December. De bollen voor vroege
trek worden tot het planten bewaard bij
17 gr. C. en voor late trek bij 23 gr. C.
(72 gr. F.) Zeer vroege narcissen moe
ten in het algemeen gedurende lange
tijd gekoeld worden (bijv. van 1 Aug
tot 15 October). Vanaf 15 October lot
1 December plant men dan de
Het advies van het Laboratorium is
laat planten. In de practijk is
door bedrijfsomstandigheden vaak ge
noodzaakt vroeger te planten dan we~
selijk is.
Eerste Chinese prof
te Leiden
Vanwege het Leids Universiteitsfonds
zijn thans tot bijzonder hoogleraar aan
dc Leidse Universieit benoemd dr A. A.
Prins en dr Tjan Tjoe Som, resp. in de
Engelse taal enletterkunde en in de
Chinese wijsbegeerte.
Dr Prins werd in 1902 te Utrecht ge
boren. Hij studeerde o.a. aan de ge
meentelijke Universiteit te Amsterdam.
In 1933 promoveerde de heer Prins op
een dissertatie getiteld „The Book of the
common prayer". In 1937 werd hij be
noemd tot leraar aan het stedelijk gym
nasium te Leiden. De Universiteit riep
hem in 1940 als privaat-docent. Binnen
kort zal een boek van dr Prins
invloed van het Frans op het Engels het
licht zien. Dr Prins blijft aan het gym
nasium verbonden.
Dr Tjan Tjoe Som werd in 1903 te
binnenkort in speeltuinen en andere I Soerakarta geboren. Hij heeft daar eer
oorden van vermaak. De auto is maar I Nederlandse school bezocht. In 1936 be-
2 meier tang en U cm breed. Aan ben- j">n dr Tif.7,<ie" studle het Chinees te
zine verbruikt deze race-auto 1 liter op I J
6b km. Aardig speelgoed voor uw kleine, Y1
iongen? Jawel, maar toch altijd een S tot doctor
ïnV^JUUTdeT üan een °P 'UCht" Inerte. Prof. is 7^ w'me" Chin^e"
banden. hoogleraar aan de Leidse Universiteit.
worden gehouden. Er is nachtvergun
ning tot 2 uur aangevraagd.
Verder werd besloten, de vergaderin
gen voorlopig op Dinsdag te houden,
omdat dan de meeste leden aanwezig
kunnen zijn. Een plan, om te vergade
ren in het C.SB.-gebouw aan de Oude
Singel, vond geen bijval, omdat men nu
eenmaal gewend is aan de zaal van café
Aniba aan de Herenstraat.
De slagzin voor dit verenigingsseizoen
luidt: ..Op naar de 500 en dit jaa:
nog." Het nieuwe seizoen is in ieder
geval goed ingezet, want voor de gezel
lige vergadering bestond flinke belang-
door verwisseling
de jeugdige
rijden. Wie
ziet
tandwiel kan
wel 60 km per uur
het wagentje
studie
ke hij een jaar na het uit-
de oorlog voltooide met
In 1949 promoveerde
de letteren en wysbe-
inboorlingen een vooroudercultus bedry-
In het Jaba-gebergte slaagde dr Julien
er in resten van hoogovens te vinden,
doch de herinnering aan ijzerwinning was
bij de tegenwoordige bewoners totaal
aagd. Men beschouwde de plaatsen
dr Julien liet graven als „duivels-
Aan de voet van het Atlantika-gebergte
onderzocht dr Julien de uiterst geïso
leerde kampen der Bororo-nomaden,
waarvan sommige nimmer blanken had
den aanschouwd. Het was de schuwste
stam, die dr Julien ooit ontmoette. Van
een bloedonderzoek moest helaas worden
afgezien.
Dit was dr Julien's zestiende reis naar
Afrika.
West-Duitsland
moet zich kunnen
verdedigen
De, naar vrede verzuchtende, mens
heid ziet uit naar de regenboog, die op
de rand der grauwe politieke wolken
moet verschijnen. Deze verwachting
wordt door de realiteit niet gesteund.
Amerika heeft namelijk ingezien, dat de
Amerikaanse strijdkrachten in Europa
belangrijk moeten worden versterkt.
Daarenboven worden door ongeveer
110.000 Amerikaanse, Britse en Franse
troepen de grootste militaire manoeu
vres gehouden, sinds de oorlog met
Duitsland eindigde. Aan deze manoeu
vres heeft men, merkwaardig genoeg, de
benaming „regenboog" gegeven en zij
zullen tot 18 September duren. Tege
lijkertijd zullen er maatregelen getrof
fen worden van wereldpolitieke beteke
nis en wel te New York. waar op 12 Sep
tember de ministers van Buitenl. Zaken
der „Grote Drie" en enige dagen later,
de Raad van het Atlantisch Pact bijeen
komt. De defensie van Europa staat op
de voorgrond en hoe zal West-Duitsland
hierbij worden ingeschakeld?
Langzamerhand is men hel er over
eens geworden, dat West-Duitsl3n. een
militair „niemandsland" kan bly» 'Je
Oost-Du rs-
politie vorm aan
e grens
irecte
der de voet worden gelopen door Rus
sische divisies, dan moet het in staat van
verdediging worden gebracht. Hiertoe
dient men óf Duitsland wapens te ver
strekken óf de Amerikaanse strijdkrach
ten en misschien ook die van En zeiand
of Frankrijk krachtig te versterken
Zeker, er zyn voorstanders van een
Duits leger, maar hieraan is stellig het
gevaar verbonden, dat zulks als gevolg
der gewijzigde wereldsituatie een aan
leiding zou worden voor een ongewens
te Duitse politiek. De sociaal-democraat
Dr Schumacher had zich er voorstander
van getoond, het aantal Geallieerde troe
pen in Duitsland te vermeerderen. Een
desbetreffend besluit is nu genomen
door president Truman, maar over de
détails zal nog nader overleg worden
gepleegd met de Pactlanden.
In leder geval zit er vaart achter,
want volgens generaal Mark Clark, de
bevelhebber der Amerikaanse grond
strijdkrachten. zal dit nieuwe militaire
geluid nog vóór de lente Europa be
reiken
Adenauers koersen gestegen
Dit is. waar McCloy. de Amerik. Hoga
commissaris voor West-Duitsland steeds
op gehamerd heeft: meer troepen naar
Duitsland te zenden en zo mogelijk
West-Duitsland toe te staan, deel te ne
men aan zijn eigen verdediging. Als mea
West-Duitsland geheel opneemt als be
trouwbaar bondgenoot in de Europese
familie, dan kan men er niet aan ontko
men. het bij de collectieve verdediging
in te schakelen, ook al moet men eerbied
hebben voor de. op de historie gegronde
Franse bezwaren.
Daar. waar de Sowjet-Unie optreedt
als staatsvijand no 1. wordt het gevaar
van een herlevend nazi-dom in Duits
land van secundaire betekenis. Wat wil
men op de duur? Een land met een mil-
lioenen bevolking als Duitsland kan men
maar niet van de kaart „ausradieren"
Bij de inschakeling van West-Duits
land in de Europese defensie, kan men
moeilijk spreken van een uitdaging aan
het adres der Sowjet-Unie. Immers Oost-
Duitsland heeft een krachtige volkspo
litie. terwijl landen als Polen en Tsje-
choslowakije reeds geheel in de armen
der Sowjet-Unie gedreven zijn. De con
ferentie der „Grote Drie", die te Was
hington begint, betekent een beslissing
voor de toekomst der federatie van Bonn.
Men verwacht de toestemming tot
vorming van een ministerie van Buit
Zaken, een verhoging van de staalpro-
ductie en beëindiging van de oorlogs
toestand. Ongetwijfeld heeft de oorlog
op Korea, een verscherping zijnde das
van het conflict tussen Oost en West
hierbij grote invloed.
De Britse minister van Buit. Zaken,
Bevin, heeft vóór zijn vertrek naar New
York verklaard, dat hij zal voorstellen de
productie-limiet van 11,1 millioen tón
te verhogen tot 13 millioen ton per jaar,
onder voorwaarde, dat het meer gepro
duceerde zal worden uitgevoerd. Meer
dere concessies heeft -Bonn reeds als
winstpunt geïncasseerd. Vermoedelijk
zullen verschillende militaire installaties
niet verder ontmanteld worden. Met het
tij worden de bakens verzet.
Nadat wij bovenstaande geschreven
hadden, heeft ook de Britse premier Att-
lee in het Lagerhuis aangekondigd, dat
er ter versterking van de bezettingstroe
pen in Duitsland nog een divisie ter
beschikking zal worden gesteld, zodat dit
aantal dus tot 3 zal zijn uitgebreid De
besprekingen te New York staan in net
teken van krachtige versterking der
Europese defensie.
Prinses Beatrix een
trapje hoger
Prinses Beatrix is overgegaan naar
de afdeling middelbaar onderwijs van
Kees Boeke's kindergemeenschap De
Werkplaats te Bilthoven. Vandaag
zijn de lessen begonnen. Zoals men
weet is de Prinses twaalf jaar.
