r.
Cr
ONZE JEUGD?
DENKT
ZONDAGSBLAD 26 AUGUSTUS 1950
TELEFONISCH INTERVIEW MET PREMIER
sireefi naar siabilisaiie van de prijzen
"ft PRIJSSTOP eerste maatregel
in strijd tegen inflatie
„Goede vrienden mei Oost en West",
omschrijft dr. Kekkonen zijn politiek
(Van
i speciale verslaggever)
HELSINKI. Augustus 1950. In de kruidenierswinkel tegenover het hotel hangt een
groot papier voor het raam met één woord in schreeuwende letters van zwarte plak-
kaatverl: PRIJSVERLAGING. De huisvrouwen komen er op al als woningzoekenden
op een leeg huis.
„Wat is goedkoper
„Vrije kofiiemet 320 mark de kilo allerlielstl"
„En verder 7"
„Suiker 15 mark eieren en andere artikelen volgen nog".
De regering heeh eindelijk drastisch ingegrepen om een einde te maken aan de
wedloop tussen lonen en prijzen. Het laatste jaar is er een onstuitbare tendenz naar
boven geweest. Het is nog maai kort geleden, dat de lonen over de gehele linie weer
met vijl procent omhoog gegaan zijn. De prijzen mogen niet hoger zijn dan op 15 Juli.
Vergeleken met 1 Januari mogen ze niet meer dan vijftien procent geslegen zijn. Met
de nieuwe maatregelen, een dag of veertien van kracht, vallen de eerste resultaten
reeds waar te nemen. Ze zijn vertrouwenwekkend van aard.
NAUWELIJKS een uur voor mijn vliegtuig
naar Berlijn vertrok heb ik er een kort
telefonisch onderhoud over kunnen voeren
met ministérpresidént Kekkonen. De pre
mier was zelf een paar uur eerder van zijn
vacantie terug in Helsinki. Een samenloop
van omstandigheden was er oorzaak van.
dat een eerder vastgesteld interview geen
doorgang had kunnen vinden. In verband
daarmee was de minister-president bereid
tot een ongewoon op-de-valreep interview
via dè telefoon.
rlingen uil hel klooster
op Valamo. Alle kloosterlingen hebben hel
klooster in de sleek gelalen loen bel ge
bied Russisch werd en hebben zieh op een
boerderij in bel centrum van Finland
gevestigd om er mellerlijd een nieuw
w hJooslez Ie bouwen.
Onvermijdelijk
Premier Kekkonen wikt en weegt uiter
aard omzichtig voor hij een antwoord
formuleert. Een correctie is niet meer
mogelijk. Maar niettemin volgt er een
uiteenzetting op mijn vraag of de prijsstop
•en inflatie zal kunnen voorkomen.
„Een prijsstop alleen nietzegt hij,
„maar een prijsstop was in ieder geval
onvermijdelijk onvermijdelijk in de
strijd tegen de inflatie. Het wantrouwen
in de Finse markdat ontstaan is door
de hogere lonen verkregen door de vak
bonden kan alleen opgeheven worden
door stabilisatie van de prijzen."
„En wat is het resultaat van de prijsstop
tot nu toe, excellentie?"
„Wel verscheidene prijzen veel
te hoge prijzenzijn al aanzienlijk om
laag gebracht en in de toekomst zullen er
meer volgen. En niet alleen prijzen van
productenook de prijzen van dienst
verrichtingen. zoals haarknippen, taxi's,
wasserijen en dergelijke moeten naar be-,
neden. De prijsstop zal vanzelf de argu
menten van de vakverenigingen voor
hogere lonen wegnemen. De publieke
mening is namelijk tegen loonsverhoging
als de prijzen niet omboog gaan. Dat is
•én omstandigheid in ons voordeel."
En dat was alles wat de premier (die
druk bezig was met de onaangename
laak een zo laag mogelijke millioenen-
nota voor bet in September weer bijeen
komende parlement op te stellen) in dit
studium over de prijsstop kon zeggen.
Er heerst hier een grote angst om
iets onaangenaams van Rusland te
leggen. Men weet hoe gevaarlijk dat
kan zijn. Iedere Fin doet daarom
zijn best vooral niet de gramschap
van de machtige buurman op te
wekken. Dat viel me op toen iemand
(die een beetje Nederlands kent) in
een van mijn artikelen iets las. dat
hij niet helemaal begreep, maar dat
hem toch aanleiding gaf om enigs
zins gealarmeerd om opheldering te
„Wat schrijf je hier over Rus
landT' wees hij achterdochtig.
fle keek en schoot in de lach. Het
was een beschrijving van de Finse
smorgasbord. In de lange lijst van
gerechten stond ookRussische
6^
v3
Maar algemeen is men het er over eens,
dat alleen in deze richting een inflatie
voorkomen kan worden.
Zwak kabinet
Maar met dat al hebben premier
Kekkonen en zijn kabinet allerminst hun
hals kunnen redden. Er heerst nu een
politieke rust met het parlement op reces
en de hele natie in een vacantieroes.
Maar met de eerste herfstdagen verwacht
men tegelijk een stormachtige aanval op
deze zwakke minderheidsregering, be
staande uit vertegenwoordigers van de
invloedrijke Agrarische Partij, de Zweedse
Partij en de Liberalen. De oppositie komt
vooral van sociaal-democratische zijde en
van de communisten. Beide partijen heb
ben geen deel aan deze regering willen
nemen. De sociaal-democraten durfden het
niet aan n>?t de communisten in een
kabinet onder Eekkonen te zitten. Kek-
konens politieke verleden en toekomstige
aspiraties hebben hem de reputatie van
een kameleon gegeven. De sociaal-demo
craten waren daarom bang. dat Kekkonen
onder de druk van de communisten tot
onaanvaardbare concessies sou besluiten,
toen puntje bij paaltje kwam hebben
de
ich ook
kabin
iaal-
democratische partijleider Karl Fagerholm
niet uitgesloten. Fagerholm is een krach
tige en in alle kringen (behalve de com
munistische) populairo figuur. Alhoewel
de sociaal-democraten een zeker contact
met de communisten (de meest militante
en opofferingsgezinde arbeiders tenslotte)
houden, geloven ze niet in een construc
tief samenwerken in één kabinet
Proeftuin
Finland is een van de meest boeiende
studie-objecten op het gebied van de
Russische buitenlandse politiek. Het is
het enige niet-communistische land in
Europa, dat vriendschappelijke betrek-
langen met de Sovjet-Unie onderhoudt
Het is dan ook geen wonder, dat Ameri
kanen en Britten er uitgebreide diploma
tieke staven hebben om de gebeurtenissen
in deze politieke proeftuin van dichtbij
gade te slaan. In Finland trachten de
Russen zonder machtsvertoon hun invloed
te vergroten. In veel gevallen slaoen ze
erin. En de Finnen hebben geleerd de
Valamo mei een eeuwenoud klooster was een van de déh
na de laatste oorlog aan Rusland heelt moeten alstaan.
bracht bet probleem mee 400.000 mensen 110 procent
elders onder Ie brengen.
1 Karelië. dal Finland
Russische wensen met een minium aan
woorden te begrijpen. Maar in één opzicht
houden se het been stijL Het Finse Ver
bond van Vakverenigingen (waarin de
communisten een minderheid van 40
vertegenwoordigen) heeft enige tijd ge
leden besloten uit het (communistische)
Wereldverbond van Vakverenigingen te
treden. De Russen hebben alle mogelijke
pogingen gedaan om die stap ongedaan
Ie maken. Er hebben langdurige en
ernstige conferenties in Helsinki plaats
gehad. Het heeft niet geholpen. En nu
hebben de Russen zestig Finse arbeiders
uitgenodigd voor een bezoek van twee
tot drie weken aan de Sovjet-Unie. En wat
iedereen zeer verbaasd heeft was de uit
drukkelijke wens van Moskou arbeiders
van verschillende politieke richting te
Allemansvriend
Een dergelijke uitnodiging past echter
goed in de Fins-Russische politiek. On
omwonden zei premier Kekkonen me waar
Finlands buitenlandse politiek op gericht
„Het principiële doel staat in de aanhef
van het Fins-Russische pact van vriend
schap en wederzijdse bijstand, in welke
overeenkomst Finlands verlangen naar
neutraliteit naar voren gebracht is en ook
door de Sovjet-Unie is geaccepteerd. Met
inachtneming van die neutraliteit pogen
we goede betrekkingen te kweken met de
Sovjet-Unie. waarmee Finland nu een
handelsverdrag heeft, dat een alseigebied
vormt voor de nieuwe Finse metaal
industrie. terwijl we tegelijk de oude en
goede commerciële en culturele banden
met het Westen trachten te bewaren."
Het is met deze politiek, dat Finland zich
zelf tot nu succesvol op de been heeft
wéten te houden.
ALFRED VAN SPRANG.
(Naduk verboden).
De ITROEN
De citroen is uit Azië, vermoedelijk
uit Medië overgebracht naar Europa,
vooral naar de Zuidelijke landen van
ons werelddeel: Griekenland, Italië,
Spanje. Hier wordt de boom wel 10 a 12
meter hoog. Daar hij zowat het hele jaar
doorbloeit in het voor hem bestemde kli
maat draagt hij vruchten en bloesems
tegelijk. Slechts driemaal per jaar, n.L
in September, November en Januari
plukt men zyn vruchten, maar dan zijn
deze nog lang niet rijp. Wat wij dus als
citroen zien, zijn steeds vruchten, die
nog niet zijn uitgegroeid en waarvan de
smaak dus verschilt van de rijpe citroe
nen! De dunsohillige, zware, saprijke ci
troenen zfjn de beste. Vooral Genua
dreef een levendige handel In deze zuid
vrucht. De schil bevat veel aromatische
olie, die vooral door de haarolie en po-
madefabrikanten werd gebruikt
STERKER DAN LEGIO
(Vervolg van pèg. 3.)
ing gedistancieerd.
In politieke kringen verwacht men een
poging van Agrariërs en sociaal-demo
craten om samen een regering te vormen,
die tevens op een meerderheid in het
parlement zou kunnen rekenen. Kekkonen
is echter personae non grata in sociaal
democratische kringen. Men is bereid een
agrariër als minister-president te accep-
Niet Kekkonen echter. Overigens is
de kapper gaan,
„Je hoeft niks voor. ipe te kopen, jo
bent al zo arm. 'k Zal vragen, of moeke
een pannekoek voor jé bakt Hoe lust ie
die 't liefste, met suiker of stroop?"
„Met suiker maar, Mieke".
„Als je bij de kapper geweest bent
mag je misschien bij ons eten. Ben je
ook dol op biefstuk?" zei Lotje.
„Ja. die bakte je moeder zo lekker".
„Je kent m'n moeke toch niet?" zei
Lotje verwonderd.
„Of ik haar ken, ik hield zoveel van
haar. En van jou en van Elsje en van de
jongens. Ik dacht, dat jullie allemaal
waren verbrand, daarom liet ik m'n haar
niet meer knippen. De mensen zijn bang
van me, Mieke, maar jij wist wel dot ik
je geen kwaad wilde doen. Elsje en de
jongens en moeke zullen ook niet bang
van me zijn, Mieke".
Koen hield het op zijn luisterpost niet
langer uit.
Misschien was die Legio geen gevaar
lijk sujet, maar bij zijn verstand was hij
evenmin. Lotje mocht bij die man geen
minuut.langer blijven.
Als een gouden zon zag Koen haar
blond kopje in de schemerdonkere ruim
te. Devoot keek de verwilderde man
naar het kinddan blikte hij ver
bijsterd naar Koen. Nooit kwam iemand
ongenood in zijn hol
Koenraad deed een stap naar het kind.
Lotje schikte de laatste boterbloempjes
in de kroes, toen zag ze haar vader.
„Je moet met me mee. je had niet mo
gen weglopen, Lotje", zei Koen.
„Ze is Lotje niet, ze is Mieke, myn
kind", zei Legio.
Lotje schudde meewarig het hoofd.
„Hij zegt telkens Mieke, maar ik heb
gezegd dat ik Lotje heet, pappa. Mag hij
bij ons eten, als zijn haren geknipt zijn?"
„Pappa?" schreeuwde de man smarte
lijk. De verschrikking kwam in zijn ogen
terug.
Hy sloeg zich tegen het voorhoofd.
wankelde en plofte toen languit op d«
In een ziekenhuis kwam hij bij.
Een zorgende zuster liet hem wal
drinken.
„Ga maar weer slapen, je bent nog zo
moe", zei ze dan.
Hij zonk ophieuw in vergetelheid weg.
Zonder dat hij het merkte werden zijn
baard en hören gekortwiekt Toen hij op
nieuw ontwaakte, waren zijn ogen helder j
Een dokter zat lang aan zijn bed
Bij stukjes en beetjes vertelde hij de
arts van zijn levenstragiek.
„Ik dacht dat m'n gezin in de vlam
men gestikt was, maar ze leven nog,
dokter. Mieke heb ik gezien, ze liep met
bang van me weg. Maar ze hebben een
andere pappa gekregen".
„Je vergist je, je gezin kwam in de
oorlog wel om. Maar Lotje lijkt op je
Mieke. Ze is hier pas komen wonen, haar
ouders laten elke dag naar je vragen.
Als je wat sterker bent komt Lotje je
met haar moeder bezoeken".
„Zijn ze dus toch dood?" stamelde hij.
Weer waren zijn ógen vol smart
Maar in dit ziekenhuis hoorde hjj spre
ken van Hem, Die sterker dan Legio,
smarten en duivélen is. Hij wilde zijn
smarten ook helen, toen waren ze niet
zo ondraaglijk meer.
Lotje kwam met haar moeder, ze
bracht hem seringen en rozen. Haar
eerste weidebloempjes bleven hem echter
het liefst
„Ben je het echt.je bent nu zo
schoon. Als je beter bent mag je bij ons
komen eten, dan krijg je de pannekoeken
met suiker", zei Lotje.
Haar moeder drukte zijn hand.
„Je hoeft naar het hol niet terug, m'n
man heeft een beter verblijf voor je ge
vonden", zei ze.
Het duurde nog lang, eer hij het zie
kenhuis mocht verlaten. Nog dikwijls
kwam Lotje, maar voor hem bleef ze
Mieke. Ze had aan haar ouders moeten
beloven, dat ze ook in het dorp nooit
met vreemden zou meegaananders
zou het wel eens slecht met haar kunnen
aflopen....
ZONDAGSBLAD 26 AUGUSTUS 1950
Hoe LEEFT
en
rRWIJL ik terwille van ons
vorig artikel over de sterren
wichelaars. rondsnuffelde in die
verzameling tijdschriften met geheim
zinnige tekens en mysterieuze namen,
viel me plotseling iets op: er werd in
vrij algemene en bedekte termen een
overmachtig groot deel van de „voor
spelling" gewijd aan een bepaald
lichamelijk welzijn! Telkens en tel
kens weer bemerkte ik hoe er gezin
speeld werd op „lichamelijke lasten",
op „angstgevoelens", op „pijnaamval
len", en tegelijk werd daar dan de
goede raad aan verbonden om tegen
betaling van een Vaak aanzienlijk
bedrag in verband daaTmee een vol
ledige jaarhoroscoop aan te vragen,
terwijl er soms ook adressen in adver
tenties werden genoemd waar men
nadere bijstand zou kunnen krijgen.
Een oningewijde zal hier weinig
of niets achter zoeken.; pijntjes en
verdrie tel ijkiheidjes vergezellen nu
eenmaal de mens van de wieg tot
bet graf. Helemaal niet onmogelijk,
laat staan onwaarschijnlijk dat de
in Januari geborenen daaraan in
Augustus komen te lijden; u denkt
al meteen aan dat oude heertje, dat
tegenover u woont en soms zo'n ge
mene hartaanval krijgt, of aan die
dame op leeftijd, die suikerpatiënte
is. Maar daarbij vergeet u één ding:
dat deze meer bejaarde mensen veel
en veel minder aandacht aan deze
tijdschriften besteden dan het jonge
goed. De klant van dit slag perio
dieken is voor alles het meisje om
streeks de trouwlustige leeftijd. Dat
laat zich gemakkelijk bewijzen: let
er maar op wie met deze tijdschriften
wegmarcheren, en let er ook op dat
er een bepaald schoonheidsmiddel be
staat, diat als reclame „gratis uw
horoscoop" aanbiedt, terwijl het voor
oude heertjes en bejaarde dames
overigens weinig attracties inhoudt!
Opnieuw zal dc buitenstaander zich
verbazen: wat voor 'n geslacht groeit
thans op, als het zich zo bitter-druk.
imaakt over kennelijk uitsluitend
lichamelijke afwijkingen? De ouderen
2ullen zeggen: „Daar dachten wij niet
over toen wé zo tussen de 16 en 23
jaar oud waren!" Maar dan vergeet
men één ding: dat het meisje van
heden in een andere, en veel mind er-
beschermde wereld leeft dan u des
tijds. Onze bejaarde lezers behoren
nog tot dat geslacht, dat een meisje
kalrbpjes achter horretjes en gor
dijnen liet wachten qi er soms mis
schien een vrijer kwam opdagen.
Verlovingen waren diep-ernstige aan
gelegenheden, waarbij de gelukkige
veroveraai-ster zelden of nooit met
haar „galant" alleen was. De bakvis
ging uit onder het toeziend oog van
mama's en chaperonne's en werd
ijlings binnenboord gehaald wanneer
er een al te schalks avontuurtje
dreigde. Em de enige gelegenheid om
„te zien en gezien te worden" placht
zich voor te doen in de kerk, waaf
weliswöar de schaapjes en bokjes
zeer gescheiden behoorden te zitten,
maar waar zé qverigeng door de wijze
kerheraadsb^sluiten zo waren ge
plaatst dat ze met het oor wel het
Woord, maar met het oog in elk ge
val de andere sexe konden gewaar
worden. Doch aan die toestand is
sinds laiïg een einde gekomen: het
jonce meisje heeft een volledige vrij
heid veroverd; ze trekt er vrolijk in
de vacantie op uit, omdat ze immers
alle werkweken ook alleen in fabriek,
in winkel en op kantoor onder de
mannen verkeert. En een moeder met
itoeziende-oog-complexen krijgt maar
al te pauw te horen: „Doe niet zo
mal: ik zal niet in zeven sloten
tegelijk lopen, hoor!"
Helaas spreekt zii daarmee te bout:
voor ze hot weet, zit ze vaak angstig
diep In dé put! Van het een kwam
het amder. Van vrijheid losbandig
heid. En van vrijen het gedwongen
huwelijk. Dat laatste is weliswaar
geen nieuw verschijnsel. Het christe
lijke boerenland voorop en de kal
mere middenstand daarna hebben in
vorige jaren en eeuwen op dit punt
heel wat schandaaltjes ten toon ge
spreid. Maar wat toen een kennelijke
misstand vormde en als zodanig werd
nagewezen en gelaakt, is gaandeweg
tot een normale stand vam zaken ge
worden. Laat zelfs in dat verontwaar
digd afwijzen van het gedwongen
huwelijk vroeger de npdige huiche
larij hebben gescholen, men kan niet
ontkennen dat men desondanks wist
van een zekere zonde en ontluistering.
Maar zó beziet men vandaag de
dingen niet meer. Men vreest hoog
stens de last der consequenties; men
heeft spijt geen berouw; men had
pech geen schuld!
Velen achten in de verlovingstijd
alles geoorloofd
OVERDRIJF ik nu soms? Ik grüp
ditmaal weer eens naar die fan
tastische enquête „Hoe leeft en donkt
onze Jeugd?" (Den Haag, Boeken
centrum, 1950) en nu inzonderheid
naar het hoofdstuk over de verhou
ding der sexen. Aan honderdtallen
jonge mensen tussen de 18 en 25 jaar
zijn de volgende vragen voorgelegd:
a. ben je verloofd?; b. zo néén,
?a je wel eens uit met een meisje
jongen)?; c. waar praat je dan over
met die ander?; d. blijkt je iets over
de vraag of je mede-jongeren ook
geslachtelijk verkeer hebben buiten
het huwelijk?; e. vindt je zelf ge
slachtelijk verkeer buiten verlovinig
en huwelijk geoorloofd?; f. acht je dit
al dan niet geoorloofd wanneer je
werkelijk verloofd bent?
Een dergelijke enquête is van het
hoogste belang, al heeft niet ieder dat
terstond begrepen. Er zijn ouders ge
weest, die woedende brieven zonden
omdat hun kinderen dergelijke on
zedelijke vragen kregen voorgelegd!
Maar dat feit herinnert me slechts
aan een gebeurtenis uit mijn eigen
practijk: op een dag komt een totaal
overstuur meisje, me bezoeken, dat.
meent te zullen moeten trouwen. Ze
verhaalde daarbij zulke bijzonder
heden, dat ik me gesteld voelde tegen
over een afgrond van leed en zonde.
Maar toen ik haar ouders trachtte te
benaderen, ben ik afgestuit op een
volledige en scherpe afwijzing: „Het
bestond niet dat hun kind iets met
vuiligheid te maken zou hebben; en
ik moest me schamen dat ik daarover
met hen dorst te sprekenEn nu,
jaren later, hebben deze ouders nog
niet het flauwste benul wat zich in
het leven van hun kind heeft afge
speeld! Ik zeg dit opzettelijk, omdat
ik kan vermoeden dat een enkel ouder
ook voor deze „Grote Vraag" zal
terugschrikken, en. omdat ik liever zie
dat ze van het probleem een gebeds
zaak maken dan een zaak van inge
zonden brieven!
Ik herhaal dus: deze enquête is van
uitnemend belang, aangezien honder
den jongeren nu de gelegenheid
hebben gehad zich eens volledig uit
te schrijven, indien gewenst zonder
dat zij hun naam en adres opgaven-
Want hoezeer de schuldige verhouding
tot normaliteit mag geworden zyn,
er wordt nochtans met ouders en
ouderen, die verantwoordelijkheid
torsen kunnen, weinig of niet over
gesproken. Een zekere schaamte
houdt daarvan terug. Helaas, want
daardoor worden de vragen niet op
gelost en de gevolgen vaak dies te
onherstelbaarder. Laat mij daarom zo
tussen het betoog door mogen zeggen:
indien één lezer of één lezeres in dit
opzicht vastgêlopen is, laat hij of zij
ons schrijven, en laten we, desnoods
ook onder vplledige anonyimiteit naar
een oplossing zoeken, die gevonden
moet worden, wil je leven niet voor
altijd een knak krijgen.
DE jonge mensen spraken zich uit:
jongeren uit alle beroepen en uit
alle kerkelijke of onkerkelijke krin
gen. Ik ga ditmaal niet weergeven
hoe de meningen precies verdeeld
waren. Wel neem ik enkele grote
lynen over, en wel vooreerst deze dat
in positief kerkelijke kringen Her
vormd, Gereformeerd en Rooms Ka
tholiek de meisjes nog voor 100
procent de geslachtelijke omgang voor
de verloving afwijzen, maar dat de
jongens dit ook daar niet langer doen,
dat deze jongeren voor een vrij
groot percentage zowel jongens
meisjes in de verloving ajles ge
oorloofd achten. Een tweede grote lijn
is deze, dat bij de ontkerstenden alle
remmen op. dit punt in steeds sneller
tempo blijken los te laten, zodat we
gerust mogen aannemen dat tegen
over één kerkelijk lezeresje van „Dé
Horoscoop" minstens drie buitenker-:
kelijke lezeressen staan! Maar dat
stemt niet eens tot vreugde en ge
rustheid want dat ene hervormde
of gereformeerde meisje betekent al
dat er op onze grote lezerskring zeker
een 4000 jonge mensen rondlopen met
de angst om hun harten en de vreemde
pijn van binnen!
Ik zal op dit alles nog terug moe
ten komen, maar ik wil dat niet doen
zonder nog eens uitdrukkelijk te
Rebben herinnerd aan het wezen van
aeze rubriek: we zouden elkaaT uit
de nesten trachten te halen, weet je
nog wel? Schrijf me dan ik beloof
je geen horoscoop en zeker geen per
verse adressen, maar ik heb op dit
punt langzamerhand genoeg prac-
tische ervaring om je raad te kunnen
geven en je te kunnen ontheffen van
een gewicht, dat voor jouw jonge
schouders te zwaar kan worden.
„rklE mevrouw Kever
van 't wijk is van-
A* middag hier getpeest," zei
2 de moeder van Sjaantje
2 die avond tegen haar man.
3* Ze bedoelde daarmee dat
2 ze de sociale werkster op
2 bezoek had gehad, die ove-
2 rigens helemaal niet ?Me-
2 vrouw Kever" heet, maar
2 achternamen worden in
2 onze grote steden nu een
2 maal erg vlug verhaspeld.
2 U moet daar maar eens op
2 letten en in een familie-
2 competitie uitmaken ou
2 zelf weet hoe uw diverse
2 predikanten plus overige
2 kerkeiverkers precies he-
2 <en. Wanneer u na afloop
2 uw resultaten met de kerk-
2 bode vergelijkt, zal moge-
2 luk een diep schaamrood
2 uw wangen sieren. Wijk-
2 predikant althans heeft
2 zich nu ruim dertien jaar
2 bij talloze namen horen
2 noemen, maar de juiste
2 was daar zelden bij.'
2 Enfin, mevrouw Kever
is dus geweest en Vader de
jAj man informeert: „Wat had
2 ze? Is d'r wat met Sjaan?"
X H\j rekent daar al zo wat
X ov. want er is practisch
altijd iets met dat kind
jAj aan de hand. Het valt niet
jjt bi? benadering te zeggen
wat dat kind al heeft uit-
jAj gevreten en toie er al niet
over haar is komen praten.
Want Sjaantje schijnt nu
jjt eenmaal een opper woel-
aa water te zijn! Óp de kleu-
2 terschool al moest ze halve
2 dagen in de hoek staan
v omdat ze zo ongezeggehjk
2 tüas. De Zondagschooljuf-
2 frouw heeft ze tot wan-
aa hoopgebracht. Op de la-
aa gere school is ze nu twee
2 keer blijven zitten en haar
2 cijfers voor orde, vlijt en
2 aedraa svannen de kroon
Slaap, kindje, slaap!
gezien Vader en Moeder
zelf ook hun handen vol
hebben aan deze spruit,
zoeken ze de fout werke
lijk niet bij de buiten
staanders. maar bü Sjaan
tje zelf. Trouwens, het zou
wel raar zijn als de roomse
zuster van de kleuterschool
en de christelijke juffrouw
van de Zondagschool en
de humanistische juffrouw
van de openbare school
zouden samenspannen te
gen dit kinderzieltje: dat
mag men niet veronder
stellen immers?
„Nou", zegt
Moeder, „die
Mevrouw
Kever vond
asdat Sjaan
wat erg
zenuwachtig was!" Vader
knikt; die mevrouw Kever
is nog zo dom niet, want
dat heeft hij zelf ook al
attijd gezegd. En het is
niet te verwonderen want
zijn vrouw is het ook en
Sjaantje is bovendien ge
boren enkele maanden na
dat ze het bombardement
hadden gehad en al hun
spulletjes waren ku>üt ge
raakt om in de Volkswijk
nog net op tijdi in een
overvol pand twee kamer
tjes te vinden. Als je dan
al niet sterk van inhoud
bent, slaat dat natuurlijk
zo op zo'n kind over! Moe
der vervolgt: JZe zei dat
Sjaan een lieve meid was,
maar dat ze rust te kort
kwam. Als ze maar wat
vroeger naar bed ging,
zou het een stuk beter
gaan, dacht ze...."
Welbeschouwd is het
vanavond reeds te laat
voor Sjaan om vroeg naar
bed te trekken, want het
gesprek speelt zich
Uit de
VOLKSWIJK
uti uicfiic/juuicrt. mi uu«" yespreic speen zien tiu
achten af, en dat is voor
een tienjarig kleutertje
feitelijk reeds rijkelijk
over tijd. Maar tenslotte
kunnen we het slechts
toejuichen dat Vader en
Moeder eerst samen dit
probleem bespreken, alvo
rens maatregelen te treffen.
En die zijn het immers zo
eens, dat de discussie
geenszins gerekt behoeft
te worden. Moeder hangt
althans geen drie minuten
later uit het raam en roept
door de broeierige straat:
„Sjaa-haaanH!" Waarna
Sjaan al weer
geen drie
minuten later
hijgend in de
deuropening
verschijnt en
zegt: ,,Is t'r?"
„In je bed," antwoordt
Vader en Moeder verdui
delijkt: „Die Mevrouw
Kever heb gezegd dat je
meer slaap moet hebben
voor je zenuwen,..." Voor
zover ze nog niet weten
mocht dat ze zenuwen
had is ze daarvan thans op
de hoogte gebracht en
Sjaan besluit om ze meteen
maar in werking te stellen
ook. Ze wordt tenminste
zo rood als een kreeft en
daarna zo wit als een vaat
doek en ze geeft onderde-
hand een nummertje Ne
derlandse taal weg. die in
geen school onderwezen
wordt. Heel gekuist, en
driemaal gecensureerd,
zegt ze ongeveer: „Ooooh,
dat kreng, die Judas, ik
voel helemaal geen animo
om beddewaarts te tijgen;
waar bemoeit ze zich fei
telijk mee?" Maar nog
eens, ze zegt het iets fel
ler, zodat Vader op een
moment nijdig wordt en
Moeder het ook met haar
zenuwen te kwaad krijgt.
Alles bi; elkaar vormt dat
mogelijk niet de juiste
avondwijding en zeker niet
de geschikte caimans. Maar
waar Vader voet bi; stuk
houdt, verliest Sjaan het
pleit en een kivartier en
ligt ze in haar mandje.
En dan bepint het lieve
leven: Moehoe...- het is
hier zo warrem!" Het
dat inderdaad, als er een
thermometer zou hangen,
zou die waarschijnlijk op
bij de 90 staan: de hele
dag heeft de zon op de
voorkamer staan branden
en doortochten kun je hier
niet. Zo worden de huizen
in de Volkswijk niet ge
bouwd! „Moehoe, ik heb
so'n dorst!!" Allicht, i
elk haartje hangt
zweetdroppel. Moehoe, ik
kan niet slapen!!!" Hoe
normaal, gehoord de gillen
de radio van vier buren
met gevarieerde program
ma's. Moehoe, ze maken
zo'n leven!!!" Dat is buur
man, die een borrel te veel
op heeft en nu van de trap
slaat. „Moehoe, ik ben zo
misseluk!Dat is de vet
te etenswalm, die ergens
vandaan juist dit vertrek
binnensluipt.
Om half elf hangen Va
der, Moeder en Sjaan nog
met hun drietjes uit het
raam en happen wat frisse
lucht in. Mevrouw Kever
heeft natuurlijk gelijk en
alle handboeken hebben
gelijk en alle experts ook.
Het moei alleen maar kun-
nen, weet u?
W ijkpredikant.
