De leus Jongens met durf! Meld je bij
de M.L.D.!" wordt terecht aangeheven
DE MAN DIE „HET NOOIT
ZOU LEREN"
We maken in Biak kennis met de „Cat"
en haar nuttig werk in de tropen
i"A'
ccoord. misschien had het iets van de onredelijkheid, welke sommige
sceptici „liefde op het eerste gezicht" toedichten, maar ik hield van
it wijde land. De mensen in Ontario waren aardig, maar terughouden-
ormelijker. De Canadezen meer Westelijk zijn anders: de randen
an hun hoeden worden alsmaar breder, tot ze in de prairies de impone-
inde omvang van de fameuze „ten gallon hat" bereiken; Portage
Clanivenue in Winnipeg heet de „breedste straat ter wereld" en het is inder-
^■aad een avontuur om deze Avenue over te steken en ten slotte wordt
mej Bt land zo ongelooflijk wijd en vlak, met slechts hier en daar een scha-
odi uw-boomgroep, waaronder een farm tegen de horizon silhouetteert, dat
ien wel van deze fascinerende ruimte houden moet. Mocht dit nog niet
enoeg zijn: ik zag een waarschuwing in Winnipeg, welke iedereen, die
_jp het trottoirspuwde, bedreigde met vijftig dollar boete.
Het gezicht van het
Westen
inderlijke was. dat het gezicht
de Westerner helemaal niet zo vrien-
ijk léék: de typische gezichten hadden
h Jle iets stroefs, er was iets hards in: een
"ün samengeknepen mond, een grote
^'solute kaak, en ogen, die steeds iets
in de inspanning toonden, waarmee ze
onbekende ruimte inzagen. En toch
deze mensen (niet al te verfijnd,
ï-echt op de man af) gemakke-
te oenaderen dan de 'Oost-Cana-
Ontario; deze Westerners leken
ij minder onder de civilisatie der vor-
;laa elijke reserve te lijden: men was be-
am ïlpzaam, men hielp elkaar of het iets
fmaias, dat vanzelf sprak, men stelde zijn
J' A uis open voor iedereen. Men was meer
enu elkaar aangewezen wellicht dan in
dichter bevolkte, minder „eenzame"
do
eger
Toon belangstelling en vraag om raad
(Van een bijzondere medewerker)
fi x
eld bsten.
Gulden regel
rgens, halverwege tusen Winnipeg
Regina, bleef ik het weekend over.
iris was maar een klein plaatsje, al
ide een enorme pijl onmiddellijk
ir het businesscentre was.
Mr Collinson, een vrij grote veeboer,
me vanachter de koe. die hij juist
het (electrisch) melken was, een
ind toe en zei: „Oh, ik ben behoorlijk
hi< ïreden over mijn Dutchmanalleen
gi tt machines weten die kerels nog niet
best wegLater, toen ik zijn
n> d|oementuin gezien had en alle koeien
alle melkbussen en de koeler en de
iJAterpomp en het ijskoude water uit die
ilu 'terpomp en nog een paar dingen, die
..ap vergat („very nice and interesting",
Echl#'ëens uw verslaggever), werd ik aan
•15jc fel ingewijd in een paar andere be-
in 'aren tegen de familie Van Deuveren.
i waren een varken gaan houden, had-
n hem nooit gevraagd of dat mocht
'èlles, zei de familie v. D. later), had
bij aankoop zijn oordeel
vraagd of het een goed varken was,
het later met verlies verkocht
dden; vanmorgen had Van Deuveren
e ijaf genomen zonder zijn boer daari
rad
kennen (op Dominion-day had iedere
Jiadees vrij).
Maar was het voor Van Deuveren wel
makkelijk om hele gesprekken in het
gels te houden, wierp ik tegen. „Och",
i Collinson, „eigenlijk was het mijn
der, die graag een immigrant had: die
slee is zèlf ook als Engels immigrant hier
gonnen...."
p Enfin, alles bij elkaar waren de wrij-
gig| ngen niet al te groot, maar knoop
l( dermaal deze gulden regel in Uw
1(j illandse immigranten-oren: „Tóón voor
'lea belangstelling, vraag je baas om
lad, kèn hem zoveel mogelijk in alles'.
weet 't, dit kan soms uiterst ver-
lend zijn, maar ruzie is nog véél ver-
i( lender.
Tabaksdoos
Nou bleek Van Deuveren niet direct
mand om ruzie mee te krijgen; terwijl
Collinson stond te praten, dook
jQ( nonder een koe een vriendelijk, nogal
erbaasd-grinnekend gezicht op. „Wan-
^gireer ben jij uitgekomen?" vroeg Van
jeuveren „Oh, anderhalve maan gele-
n" „Zó kort? Mijn hemel wat heb
Engels geleerd!"
Ik legde hem uit, dat het' British Em-
heel lang geleden eigenlijk vanuit
tffaepisse gesticht was (volgens de
jgende), en dat ik door jaren kauwgom
volkomen Amerikaanse tong-
iri 1 bij elkaar gekauwd had. „Ook far-
er?" vroeg Van Deuveren. „Nee, jour*
j ilist." „Bij welke boer?" ..Aan een
ant in. Nederland." „Zo'n illustratie?"
dagblad....". „Oh", zei Van
Die krijgen wij hier niet
or:\,
„Nee. dat klopt ook, want die verschijnt
in Nederland." „Oh. maar gèan we die
nou wel krijgen? Hoe? Elke week?"
Het duurde een tamelijk „stief kwar
tiertje" voor Van Deuveren dóór had,
hoe de vork aan de steel zat. „Nou, nou!"
zei-ie weer." „Jij kan Engels zeg! Ik
kan nog zo wat geen woord, en ik heb ez
mijn eerste winter al opzitten. Ik leer
Van Deuveren was een aardige, zacht
moedige man; ik heb nooit meer gela
chen dan om de wanhopige pogingen,
waarmee-ie Engels spr.ak. En al was het
taalprobleem voor hem een obsessie aan
't worden, hij lachte niet alleen heel hard
Met Krismas het
joe now. of zoiets
was echt kold_.Jes
Bijna elk jaar komt hier
kou nog een periode van prachtig zacht
herfstweer, die „Indian Summer" heet.
Nee. de winter was haar echt mee
vallen: tegen Kerstfeest hadden ze
de Souris-vrouwenorganisaties een S
terklaas gekregen, die klonk als
klok: zes wollen dekens, een ton kolen,
vlees, fruit, kip, groenten, allt
wééshuis!
Het huis was van hout, dubbelwandig,
geïsoleerd met zaagsel: al lag de
tot halverwege het dak, ze hadden het
met slechts één kachel stoken de hele
winter veel warmer gehad dan ooit in
Nederland.
De kapper
Souris had ook een Nederlandse bak
ker, die De Vries heette en oorspronkelijk
zijn broei
bij
l bovi
i Ne
derlandse vrijgezel, die Spruit heette; die
werkte op een varkensfarm. Ik maakti
een gezellige Zondagavond mee temid
den van deze Nederlanders en andermaal
moest Renger vertellen hoe hij op di
varkensfarm geknipt was met een ®lec-
trische koeienhaarsnijmachine (eer
strument van 'n halve meter lang!) Ter
wijl iedereen opnieuw over de grond lag
van 't lachen, zei Renger: ,,'t Leven bij
mijn oren was ontzettend."
We ontmoetten een Zwitser en nauw
lijks was ik overgeschakeld op „Zw
sers", of daar was Renger weer m
grote jaloerse ogen: „Hijhij spreekt
wel véértien talenLater probeerde
hij zelf ook Zwitsers te praten, we had
den het over het verschil tussen een En
gelse mijl en een kilometer, waarop Ren
ger weten wilde of een km. in Zwitser-
om zichzelf, maar lachte bovendien ook
zijn vrouw nog uit, wanneer die Engels
Het hele dorp kende 'm: 's morgens in
de melkfabriek moesten ze 't altijd even
„horen." „Wat zeggen ze altijd tegen je
Van Deuveren?" wilde een andere Neder
lander weten. „Oh, je bedoelt „hauw-ie-
joe?" (How are you?)". „Ja, en dat an
dere woord?" „Dat weet ik niet", lachte
Van Deuveren, „dat kan ik nooit ont
houden
Hij had 'n tijd geleden 'n nieuwe
tabaksdoos nodig; ze legden 'm 10 keer
uit hóe-ie daarom vragen moest, maai
er waren geen tabaksdozen in de store,
waarop-ie de verkoopster met een on
gelukkig gezicht toevoegde: „Oh
bénnen die d'r not"
Zijn vrouw „tokte English verrie
goed", naar ze me meedeelde; zij „durf
de" niet alleen, ze was eenvoudig niet
meer te stuiten. Ze beschikte bovendien
over zóveel fantasie, dat ze in haar eer
ste brief naar huis al meteen een trein-
vertraging had gemeld vanwege een
enorme kudde buffels, terwijl ik haar ook
nog iets hoorde vertellen over olifanten
Indian Summer
Een lezer vroeg me of de winters in
Manitobo nog zo streng waren en of de
vrouwen er nog steeds ijs uit de rivier
hakken moesten vóór ze met het ont
dooide ijs de was konden doen.
Vermoedelijk komt dat hier en daar
nog wel voor.
Er was in Souris een man, die 'swin-
ters enorme ijsblokken uit da rivier
zaagde, deze opsloeg tussen zaagsel, en
de hele zomer zijn „abonné's voor een
paar dollarcent van ijs voorzag voor hun
ijsbox (ijskast zonder electriciteit).
In tegenstelling met vele andere im-
migrantenvrouwe, was mrs Van Deuve
ren de eerste winter gemakkelijk door
gekomen: natuurlijk duurde hij lang, en
veel sneeuw, en soms „55 büllow siero"
(55 gr. onder nul, al heeft geen enkele
immigrant me tot nu toe kunnen uit
leggen, wélke nul dat is), maar het was
gezonde kou.
„Ik moest twee mijl weg hooi halen",
vertelde Renger, haar man, „het was heel
geen natte kou en al moest ik soms de
horsen en de slee half uit de sneeuw
graven, ik stond nooit te rillen...." Het
kon volgens z'n vrouw zó hard sneeuwen,
dat mensen na een paar uur hun auto
niet eens meer terug konden vinden.
(Een paar jaar geleden sneeuwde er
ergens een trein in; men kon de passa
giers nog redden, moest de trein laten
zitten tot in het voorjaar). „Jes, joe niet
hett nodig) alleen een reedio, en
's avonds pleejdn we een eh spelletje.
land ook duizend meter was. Qinner
kwartier had de Zwitser het begrepen
en was Van Deuveren op de hoogte.
Zijn twee kinderen hadden minder
moeite: Greetje ging nog naar school,
had een uitstekend rapport en wai
vorderd: Lezen 8; Spellen 10; Taal 7;
Cijferen 10 en niet één vak onvoldoende.
Het rapport had ook een aanhangsel voor
minder pientere „pupils". Onder het
hoofd: „Factoren, welke de vooruitgang
remmen" werden verbatim genoemd:
„Onoplettendheid, ziekte, geen concentra
tie, te laat naar bed, slechte ogen, oren,
geeft te gauw op, slordig huiswerk etc.
„Och," zei haar moeder, het leven sa
menvattend: „In 't begin moet je e little
bit slikken". Ze waren in dat opzicht
niet beter dan de meeste andere immi
granten. Alleen had Van Deuveren een
beroerde start gehad, doordat 'm tijdens
de reis 200 gestolen was. „De Cana
dezen stonden allemaal te lachen en op
m'n schouder te kloppen, toen moet 't
gebeurd zijn
Verder had ie het wel naar zijn zin,
ondanks die taal
Wanneer-ie een Canadees om 'n lift
vroeg en zei: „Ai moe naor hoes", be-
doelde-ie zijn huis in Souris (Manitoba)
- het weekend voor mij van een
Nederlandse gastvrijheid en gemoedelijk
heid was.
Ned. delegatie voor
Straatsburg
De Nederlandse delegatie naar de
vijfde zitting van het comité van minis-
van de Raad van Europa, dat op
3 Augustus te Straatsburg bijeenkomt,
bestaat uit minister Stikker, mr S. G. M.
baron van Voorst tot Voorst, chef van de
directie Europa van het ministerie van
Buitenlandse Zaken en mr H. E. Schel-
tema van het bureau Westelijke samen-
erking van het ministerie.
Mr W. Riphagen, juridisch adviseur
an het ministerie, zal assistentie
lenen bij de bespreking van de rechten
De Ned. vertegenwoordigers in de
raadgevende vergadering van de Raad
Europa zijn dezelfde personen als
verleden jaar, met dien verstande, dat
thans de heer H. A. Korthals optreedt als
vertegenwoordiger en mr J. J. R. Schmal
als plaatsvervanger.
Twee jaar eiste de O. v. J. te Am
sterdam tegen de 32-jarige Amsterdamse
kantoorbediende J. A. M. K., die in 1949
twee personen voor ruim 10.000
5000 gulden oplichtte.
DACHT U. dal ik al uitverteld was over Biak? Helemaal nietl Er zou nog
veel meer te noemen zijn; ik moet me echter beperken. Maar op één ding
van Biak moet ik toch nog wel even ingaan; ik moet het zelts nog voor
het eerst noemen. En zonder dat zou ik toch wel iets wezenlijks van het
Biak van vandaag vergeten hebben. Ik bedoel de M.L.D. In mijn eerste
Biakse verhaal schreei ik, dat Biak vliegbasis is en z a 1 b 1 ij v e n I Deze
uitspraak is zonder wat ik nu ga vertellen onbegrijpelijk, zells raadsel
achtig. De grond voor die uitspraak is gelegen in het ieit, dat die M.L.D.
er is. Jongens mef durll Meld je bij de M.L.D.Ï
de zon schijnt kan het daar onbarmhar
tig warm worden; dan voelt men zich
erin als een spinazieplantje onder glas
in het Westland. Er is daar een klap
stoeltje aan beide kanten en daartegen
over een opstapje, dat ook als zitplaats
gebruikt kan worden; en zo zit het daar
heel gezellig in de erker! Maar we gaan
naar voren in de kist. Dan komen we,
ik zal maar zeggen: in de alkoof. Daar
is het haast nóg gezelliger; het is er wat
schemerig, want er zitten maar heel
kleine raampjes in. maar wat het be
langrijkste is: er zijn kooien aan beide
kanten, twee boven elkaar. Wordt men
vermoeid van de reis, of wordt het lelijk
weer. zodat het naar buiten-kijken nog
slechts de negatieve kant van lucht-
ziekte heeft dan kan men daar heer
lijk gaan maffen. En
militair belangrijker?! Het volgende
„vertrek" zouden we de keuken künnen
noemen, ware het niet dat het hier"'een
Marine-toestel betrof, waarom we het
kombuis zullen heten. Daar kan een
kopie koffie gebrouwen worden en ook
nog wel een prakje worden opgewarmd
Er boven bungelt de mecano. die de mo
toren in dc gaten moet houden.
Weer verder komt men in het navi-
gatie-vertrek; daar zit de waarnemer met
rr_nH t-,, zijn kaartentafel en de verdere navigatie-
Tn -
De M.L.D. is de Marine Luchtvaar:
Dienst. Het Squadron-7 daarvan is op
Kerstdag 1949 in Nieuw-Guinea aange
komen met als hoofdpost Biak. Daar zit
de commandant daar zijn de werk
plaatsen, daar ligt het hart van Sq-7.
Er ligt ook nog een deel in Sorong, op
het puntje van de snavel van de Vogel
kop van Nieuw-Guinea, in het uiterste
Westen; maar zonder iets af te willen
doen van de belangrijkheid van dit on
derdeel, moet toch gezegd, dat op Biaa
het zwaartepunt ligt.
De M.L.D., als Marine, werkt met de
Cat.
Waf is de „Cat"?
Dat is nu weer een van die orakel
spreuken, die voor de buitenstaande:
volmaakt abracadabra zijn. Dat wil nl
niet zeggen, dat de Koninklijke Marine
zich onledig hoiidt met poesen; de Ca>
is een vliegboot van het type „Catalina",
dus een watervliegtuig. En dat wel in
twee uitvoeringen: de vliegboot zonder
meer en de amphibie, een vliegboot, die
bovendien nog hier en daar een wiel
heeft zitten, in totaal drie. zodat dit toe
stel dus ook op het land kan neerko
men. Dat is erg gemakkelijk: als je bo
ven zee zit en iemand wil eruit, dan is
dat geen enkel bezwaar, want we kunnen
landen;
land
De amphibie
deze streken, waar s
bergachtig is om er
te leggen, maar wel
een meer te vinden
landingsplaats bieden;
het ideale toestel vooi Maar dan zitten daar op een verheven-
ir soms het terrein te'heid, die hun toekomt, de beide vliegers
er een vliegveld aanIin hun cockpit Daar is het zo mogelijk
vel ergens een baai of nóg moeilijker, je kunt daar ure
goede,kijken, zeer interessant, zonder
elders j van te snappen en als je uitleg vraagt.
strip, bij de hand ligt,1 wordt het nog veel minder duidelijk, niet
die'dan ook gebruikt kan worden. On- omdat de vliegers geen welwillende uit-
langs was er een vlucht naar Seroei ge-leggers zijn. maar omdat ze een eigen
maakt, waarbij door de ruwe zee he' jargon spreken, waar de outsider niets
landingsgestel van het neuswiel wat van begrijpt. Maar omgekeerd zou het
ontzet geraakt was Het toestel, gesta-|niet eender zijn: de dominee, die aan de
tionneerd op de Baroekoe-strip van Biak,[vlieger de kneepjes van de dogmatiek
kon wel weer in de lucht komen, maar ging verklaren, over supra eri infra,
toen het boven Biak kwam, kon het
neuswiel niet uitgebracht worden. Niets
geen nood. dan maar op zee, vlak bij de
kust van Biak geland! Dat is het gemak
van een amphibie!
Op Sorong, of liever gezegd: vlak
voor Sorong, in de baai, die afgesloten
wordt door het eilandje Doom, waar hei
Binnenlands Bestuur huist en het burge
hospitaal gelegen is, daar zijn de
vliegboten van Sq-7 gestationneerd. Vlak
bij de boeien, waaraan de vliegboten in
ruste gesmeerd zijn, liggen 2 gewone
woonschepen, de huisboten genaamd,
waar het Marinepersoneel in onderge
bracht is. Alles gaat daar marine-ge-
wijs over water. Maar de werkelijkheid
is minder stijlvol, dan het op deze wijze
lijkt, want de eigenlijke reden van deze
waterbehuizing is gelegen in het nijpen
de probleem van heel Nieuw-Guinea: de
woningnood.
De amphibies staan dan gemeenlijk op
de strip van Biak. Maar als de toestel
len van Doom gerepareerd moeten wor
den. of in onderhoud moeten,'dan gaan
ze ook naar Biak.
Dat is natuurlijk niet zo eenvoudig als
het wel lijkt. Ze konden immers niet op
het vliegveld komen en we zouden er
al heel weinig aan hebben, om hen al
leen maar voor de Biakse kust te laten
landen. Dan konden we de bemanning
er wel met een bootje afhalen, maar daar
is het toch niet om begonnen: de boot
moet aan alle kanten nagezien worden
en opgekalefaterd en dat moet aan land
gebeuren. Het heeft dan ook heel wat
gesjouw en geduld gekost voor dit voor
elkaar was. Er moest een stuk kust
water worden afgepeild, waar geen ver
raderlijke pieken koraal onder water sta
ken, die de buik van de kist konden
openscheuren; er moest een beechplaats
gebulldoosd worden, een helling, waar
over straks het toestel aan land getrok
ken kon worden; en dan moest er nog
een stelsel van boeien worden uitgezet
als steunpunten om het toestel in de
juiste positie aan land te trekken. Maar
het is dan toch zover gekomen! Op dit
ogenblik heeft men binnen het half uur
het grote gevaarte aan de wal, nadat
het eerst een paar wielen zijn aangeme
ten, zodat het wat op zijn zusje (omdat
ik zo gauw niet weet, uit welk geslacht
zo'n Cat. gesneden is, zal ik de geslach
ten maar wat mixen), de amphibie komt
te lijken. Dan kan men er onder en boven
langs kruipen, net zoveel als men wil.
Een „Cat" van binnen
Hoe ziet zo'n Cat er eigenlijk uit? Wel,
het is een heel gezellig ding. Persoonlijk
zit ik er liever in, dan in een Dakota
van de K.L M. of het C.M.V., al is er bij
de Cat zelfs geen poging gedaan om het
voor passagiersdoeleinden geschikt te
maken, wat bij de Dakota's wel het ge
val is. Laten we er maar eens binnen
gaan kijken.
We klimmen binnen door de blister,
achteraan in het toestel, vlak voor de
staart. De blister is een wonder geval.
Op de genoemde plaats zit er nl. aan
iedere kant een grote blaas, zo lijkt het
wel. Dat zijn de koepels, waardoor, als
het menens wordt, met een mitrailleur
geschoten kan worden. Men heeft daar
door een prachtig uitzicht, onbelemmerd
naar alle kanten, voor en achter, links
en rechts, onder en boven. Alleen, als
kruipen dus maar door en komen
leus, waar ook een mitrailleur kan
i, maar in deze vreedzame landen
uitgezochte plaats is om er van de
tocht te genieten. Men kan er een stoel-
improviseren en dan onbelemmerd
links en naar rechts en vooruit uit-
dat is misschien wel het mooiste
plekje van heel het toestel. Ik kom daar
straks nog op terug.
Waf doet de M.L.D.?
Wat doet de M.L.D. nu eigenlijk? Ieder
zal begrijpen, dat het niet enkel speelgoed
Cat. Vooral niet als men weet.
dat één uur vliegen al 1600.— kost!
Uiteraard is de laatste bedoeling van de
M.L.D. in Nieuw-Guinea tamelijk grim
mig, zoals het met het leger ook is. Niet
niets kan de Cat vier mitrailleurs
;n. Ze heeft dan ook in Nieuw-Gui-
haar patrouille-taak om te waken
tegen smokkel en andere infiltratie. Maar
door de omstandigheden is haar ook nog
andere, meer vreedzame taak toe
bedeeld en wel het onderhouden van de
verbindingen tussen de verschillende
plaatsen in Nieuw-Guinea. die anders niet
of slechts zeer zelden bereikbaar zouden
Wanneer de M.L.D. er niet was, zou
tussen de verschillende plaatsen in
ieuw-Guinea geen andere verbinding
zijn, dan per K.P.M.-schip. dat eens in de
maand de Noordkust langs vaart en eens
de 6 weken ook de Zuidkust met b.v.
Fak-Fak en Merauke aandoet.
en tijd geweest, de eerste maan-
dit jaar nog, dat de K.L.M. ver
binding onderhield vanuit^Batavia. via
Makassar en Ambon met Biak en Hol-
landia, ééns in de week. Toen vloog
ook nog wekelijks een militair vliegtuig.
Maar met de Makassar-affaire is de
K.LM.-lijn, die intussen verrepubliekt
ndei ZoeJc de
schaduw op
ectype
archetype. We lopeif
tot GIA (Garuda Indonesian Air
ways), gestaakt. En sinds half Juni is in
het kader van de liquidatie van het
K.N.I.L. ook de militaire verbinding op
gehouden.
Maar nu is de M.L.D. ingesprongen,
heeft overal heen wekelijkse (soms
tiendaagse) luchtdiensten geopend: Biak
•Hollandia, een afstand van 500 km;
BiakSeroei. 75 km; BiakBoven Digoel
-Merauke, 1100 km; BiakWisselmeren
300 km; Sorong, Fak-Fak, Steenkool (een
oliegebied), Manokwari, Biak. 900 km.
Wat een geweldige afstanden hiermee
worden afgelegd, kan men zich duidelijk
maken, wanneer men ze eens vergelijkt
Europese, dan zit men vanuit Am
sterdam zomaar in Berlijn en Italië.
En dat hiermee een uitermate nuttige
taak verricht wordt, laat zich
bedenkt, dat zonder deze lucht-
verbindingen er voor velen op buiten
posten slechts eens in de 6 weken moge
lijkheid zou zijn om er heen of t
komen en post te ontvangen.
Door dit werk van M.L.D. is
zenlijke bijdrage geleverd tot de open
legging van het zo ontoegankelijke
"ieuw-Guinea.
Bovendien, wanneer dat zo uitkomt,
wordt er ook op zeer eenzame plaatsen
post gedropt. Het is gebeurd, dat
militaire patrouille voor enkele weken
het binnenland inging. De jongens
»n dan zolang maar op hun brieven
achten. Maandags vertrokken ze.
ïaar er kon een regeling met de M.L.D.
getroffen worden, zodat ze Woensdags
al boven hun bivak de post uitgeworpen
kregen.
Ook de afgelegen zendingspost Sorido
op Bivak wordt op deze wijze regelmatig
bediend.
In de wolken
Een tocht over dit wilde land kan ge
weldig mooi zijn. Op Woensdag. 8 Maart
vlogen we naar Sorong langs de boven1
aangegeven route. Om 7 uur startten we
van Biak, om kwart over 10 in Manok
wari. Dan komt de tocht over de Mc-,
Luergolf, waaraan Steenkool ligt en faar
Fak-Fak. Om 11 uur vlogen we op 5000
vt. en 1500 m. onder je golft het woeste
gebergte. Naast je steekt een heel hoge
bergpiek omhoog. Plots daar beneden in
de diepte een bergmeer. Dit is onbe-1
schrijfelijk mooi. En de geschutskoepel
is is dan een pracht uitzichtpost.
tur vlogen we na een landing in
Fak-Fak op 3000 vt. op weg naar Sorong
tussen hemelhoge wolkengevaarten. De
vlieger wilde zijn passagiers en toestel
sparen door niet door die stapelwolken
heen te vliegen, wat reusachtige klappen
door remous gegeven zou hebben; dus
vlogen wij zorgvuldig om de wolken heen!
Een wonder gezicht! Telkens was er wel
i gaatje in de wolken, waar we
doorheen konden kruipen, dan weer
links dan weer rechts. Even later waren
;er uit en was er weer het bijna
onbegrensde uitzicht; maar toen gingen
de wolkefl als een reuzens
■poppen, monstergedrochten, my
thische Enakskinderen aan de horizon
in ons voorbij in een stille processie.
Wat is de wereld dan groot, en ben
je zelf klein.
Niet altijd is het zo mooi en aange-
aam. Als je tegen een wolkenbank aan
t, dan lijkt alles huiveringwekkend,
dreigend en overweldigend; dan wordt je
later als een voetbal heen en weer
geschopt, dan striemt de regen met fehe
slagen op de blister; dan voel je je klein
hulpeloos, verloren in de boze, vale
ïeindigheid.
Een speelbal in de hand van een Al
machtige God.
Maar de Bijbel zegt, dat Hij is Jezus
Christus onze Vader Zijn wil.
C. GLAUBITZ,
Legerpredikant 434 Bat. GRPI.
WOENSDAG 2 AUGUSTUS 1850
Woning voor 6.000
gerepatrieerden
Van 3.000 extra duplexhuizen
800 voor gedemobiliseerden
Voor gerepatrieerden uit Indonesië
en overzeese gebiedsdelen heeft
minister In 't Veld drieduizend extra
duplexwoninge^ toegewezen. Daar
van zijn er 800 bestemd voor gedemo
biliseerden, als volgt verdeeld:
Groningen 35, Friesland 30, Drente 25,
Overijssel 58, Gelderland 68. Utrecht 48,
Noord-Holland exclusief Amsterdam 60,
Zuid-Holland exclusief Den Haag en
Rotterdam 89, Zeeland, 16, Noord-Brabant
85, Limburg 74, Amsterdam 72, Rotter
dam 70, Den Haag 55. Voorts zijn vijftien
woningen in reserve gehouden voor
oorlogsinvaliden.
De verdeling over de gemeenten zal
geschieden in overleg met de provinciale
demobilisatieraden. De woningen zullen
bij voorkeur komen in de nabijheid van
de plaats, waar de gedemobiliseerde werk
heeft gevonden.
De overige 2200 woningen zUn bestemd
voor burger-gerepatrieerden. Zij zullen
worden verdeeld door de afdeling maat
schappelijke zorg van het ministerie van
Binnenlandse Zaken in overleg met Ge
deputeerde Staten der provincies en de
gemeentebesturen Amsterdam, Rotterdam
en Den Haag.
Een voorlopig schema, dat de sprei
ding van deze woningen over het gehele
land zoveel mogelijk bevordert, is opge
steld.
Deze drieduizend woningen zullen wor
den gebouwd als duplexwoningen met
een maximale inhoud van 290 kubieke
meter, zodat met deze extra toewijzing
zesduizend gezinnen aan een woning
zullen worden geholpen.
Niets meer te halen
In het te Semarang verschijnende
blad Locomotief troffen we de vol
gende advertentie aan:
„Mededeling.
Ondergetekende deelt hiermede aan
alle leden van de Semarangse onder
wereld, aan geüniformeerde of niet
geüniformeerde inbrekers, straat
rovers etc. mede. dat hij dank zij drie
succesvolle inbraken en één straatroof
niets meer bezit wat de moeite van
een inbraak waard is.
(Naam en adres)"
H.M. de Koningin
op tentoonstelling
Franse beeldhouwkunst
H.M. de Koningin heeft gisteren
in gezelschap van Prinses Beatrix een
onofficieel bezoek gebracht aan de ten
toonstelling van Franse beeldhouwkunst
in het Gemeentemuseum. Het bezoek ving
aan om half twaalf en heeft meer dan een
uur geduurd.
Zware straffen geëist
tegen straatrovers
Voor de Haagse rechtbank zijn gis
teren zware straffen geëist tegen twee
jeugdige Hagenaars, de 21-jarige bouw
vakarbeider H. W. D. en de 22-jarige
barkeeper H. G. W. Z., die zich
straatroof zouden hebben schuldig ge
maakt. Op het Malieveld werd op een
winteravond van het afgelopen jaar G
F Baron van Asbeck overvallen, bewus
teloos geslagen en van een bedrag van
f 5.50 beroofd.
Geëist werd: drie jaar m.a. tegen D
en Ui jaar m.a. tegen Z.
Uitspraak 15 Aug.
K.L.M. neemt electronische brein
in gebruik
De K.L.M. heeft als eerste maat
schappij ter wereld, dezer dagen het
electronische brein in gebruik genomen.
Gezagvoerder George Malouin, algemeen
chef-vlieger, zal met de PH-TFF, waar
in deze z.g. zero-reader is bevestigd,
tochten maken. Van de bevindingen
daarbij opgedaan hangt het af of de
internationale luchtvaart op grotere
schaal georuik van het nieuwe electro
nische brein zal maken.
Het apparaat is bestemd voor het ge
bruik bij blind-landingen. Het combi
neert een aantal gegevens, die de piloot
tot nog toe afzonderlijk moest lezen. De
taak van de vliegenier wordt daardoor
aanmerkelijk vereenvoudigd.
Schandaal bij de K.L.
te Semarang
Kisten gingen vol stenen naar
Nederland
Een groot schandaal is ontdekt bij de
KX. in Semarang, aldus meldt de cor
respondent van de „Java Bode". Luite
nant Texier, die met klein zakenverlof
werkzaam was bij een bankinstelling te
Semarang, schijnt betrokken te zijn bij
de verkoop van een grote partij wapens
en andere goederen, welke gestolen wa
ren uit de Nederlandse voorraden van
de K.L. De Indonesische militaire politie
had bericht ontvangen, dat er in de
bagageruimte van een der auto's van het
bankagentschap wapens verborgen wa
ren. Zij n#m bij onderzoek 49 pistolen
en 6 mortieren in beslag. Texier ver
klaarde, dat deze wapens verkocht zou
den worden aan een onderdeel van de
T.N.I., hetgeen juist bleek te zijn.
Bij verhoor door de Nederlandse mi
litaire politie bekende Texier en werd
gearresteerd. Het bleek toen. dat er bo
vendien nog horloges, kompassen, enz.
gestolen waren uit kisten, die naar Ne
derland moesten worden gezonden. De
kisten werden gevuld met stenen.
Nog enkele Nederlandse militairen zijn
aangehouden en meer arrestaties worden
verwacht.
Herinnering aan een schoon
muziekfestijn
£EN maand lang is er
feest geweest in Hol
land, muziekfeest Hoog
boven op het Scheve-
ook geestelijk houvast lijk is een goede opera-
hadden. voorstelling te geven. In-
Holland heeft zijn aan- dien er niet tijdip wordt
deel weer geleverd in het ingesprongen zal de Ned.
Europese cultuurleven. Opera niet weel
ningse Kurhaus heeft Holland heeft weer zijn tekenen, t
r zijn wel
de
nden Holland West kwam n
Festival. En op het plein
voor deze muziektempel dat muzikale
waaiden de vlaggen van dat menu wa
vele naties. Een vredig veelzijdig. Van
gezicht was dat. De
ziek, die
samenbindt.
Het feest is weer voor
bij en de feestgangers
zijn weer weg. Wellicht
zijn zij naar andere fees
ten in andere landen.
Elk land immers, dat
zichzelf respecteert, heeft
een muziekfestival. Salz
burg, Edinburgh, Floren
ce, Bayreuth, Atx en
Provence en Holland, om
er maar enkele te noe
men. De feestgangers
kunnen zich in het Euro-
Bach'i
mislukkingen
boekt, én met Andries-
sen's Philomela", én met
Weber's „Oberon" en
met Cabrier's Une édu-
cation manquée". Als dit
ensemble niet spoedig 'n
Jfohe Messe" tot Bern- goede leiding krijgt
volkeren stein's „Age of Anxiety", het verloren.
Het is ondoenlijk alles Het Concertgebouwor-
wat daartussen ligt af- kest en het Residentie-
zonderlek te noemen. We orkest streden om de eer.
moeten ons bepalen tot Na de benoeming van
enkele hoogtepunten en Willem van Otterloo b(j
enkele dieptepunten. het laatste orkest is er
HOOGTEPUNTEN wa- SJl me^'khï niVJw
ren de reeds genoem- gevormde Festival Ka
de Missa Solemnis van merorkest onder Szymon
Beethoven, die door Carl Goldberg heeft zich hier
Schuricht «n een groot- dircct naast geplaatst,
se visie gebracht werd, Dat was een prachtige
de Eerste Symphonic van gTeePi de samenstelling
Brahms in de onverpete- t,an dit orkest Nu hoor.
de oorloa te aoed ™eerPa,l'e van Wil- den we muziek van Bach,
aan helmFurtwangler. En als Haydn en Mozart, die we
we deze twee uitvoerin- anders niet zouden heb-
gen het eerst noemen, ben kunnen beluisteren,
dan weten we maar al te Aïs tweede goede greep
"n .at ™en ona was er de opvoering van
Peutschfreundllchzou „Elckerlyc" in het histo-
kunnen noemen, omdat rische Prinsenhof te
beide dirigenten Duitsers Delft. Hier is het begin
zijn. Maar dan raadt men gemaakt met iets, dat een
!°CJï Ver er<L Het °e' traditie moet worden.
objectiviteit En de voorstellingen van
- alleen ar- The Young Vic van Sha-
te kespeare's „A Midsum-
leggen. Er was niet één mer Night's Dreamin
criticus, die op een dezer het Openluchttheater in
Wflrif.ir.» diripenten een politieke Bloemendaal zullen voor
stampen aanval deed. Maar wel veien onvergetelijk blij-
de rhvthmen van Stm. waren er enkeierii die het ven
concert van een Furt-
wangler artistiek „kraak
ten". Doch met een wer
kelijk artistieke beoor
deling heeft dat niets te
maken pehad. Deze cri- d. Horst bracht de her-
de Heken waren geboren uit denking van Bachs sterf-
jaloezie en haat en ont- dag, 200 jaar geleden,
sierden het muziekfeest. Het feest is voorbü. De
De Wagnervereniging feestgangers hebben zich
verpeten Integendeel heeft haar grote naam weer over de wereld
deze werken blijven zich gehandhaafd met de op- verspreid. Maar in de
ma- voering van „Die Wal- herinnerinp blijft een
kure" en zu heeft aan schoon muziekfestijn in
doen aan cultuur. Ze
kunnen muziek horen,
zien dansen, zien toneel
spelen. En ze kunnen ook
kennis maken met grote
figuren uit de internatio- 'kunnen
nale muziekwereld.
Nog klinken de tonen
van het Holland Festival
na, nog horen we in de voel
herinnering de dansende noodzaakt
klokkeklanken van vele tistieke maatstaven
torens, nog zien we i
ons het tragische lot
Wotan uit Wagner'i
de rhythmen van Stra-
win sky's ,J>etrouchka"
in ons hoofd en nog la
ven we ons aan de heer
lijke romantiek van
Brahms' Eerste Sympho
nic.
Maar ook zijn
schoonheid van Bach's
Hohe Messe en van Beet
hovens Missa Solemnis
Het kerkorgel heeft
eindelijk ook zijn plaats
pekrepen in het Holland
Festival en de Ned.
Bachver. o.Lv. Anthon
leefden we het feest het de Ned. Opera getoond, Holland.
diepst, omdat
hier dat het toch wel mope-
C-orn. BuoskL
