c
Een oase
tn. da X knipt
4 onze jeuqó-p&qin& f
JOSJE
DE BENGELS
ZONDAGSBLAD 13 MEI 1950
VOOR VROUW
van rust
en blijdschap
DEZER dagen sprak ik een vrouw, die
▼oor herstel van haar geiondheid een
bali jaar elders vertoeld heelt. Zij is nu
alweer enkele maanden in haar gezin en
gelukkig'weer voor de volle 100 bere
kend voor haar taak. Mij trol een opmer
king. die zij maakte en die ik gTaag ai
alle
noedei
irillei
déze: ..De grootste zegen, die ik van dat
halve jaar heb mogen wegdragen is: dat
ik die vervloekte haast volkomen ben
kwijtgeraakt. Ik gun me nu weer tijd. om
rustig te observeren, tijd om iedere dag
wat goeds te lezen en ik heb het óók ai-
geleerd. m'n kinderen van 't één op het
•nder te drijven, zodat die stakkerds in
•nrust en gejaagdheid opgroeien. Laat er
dan hier en daar eens wat mankeren aan
de boel. maar ons leven is zó véél rijker".
Met zó'n opmerking ga je als moeder
toch wel eens even zitten, om te trachten
Jezelf aan behoorlijke zelicritiek te
ik
Ga zèli maar na. De wonderlijkste din
gen en situaties, nu onbetekenend in ons
oog. staan ons nog levendig voor de
geest, terwijl ..grote" gebeurtenissen in
onze herinnering vervaagd zijn.
AFRIKAANSE HUMOR
'n Ou klein prokureurtje, wat voor
die hot verskijn, 't wordt deur 'n ijselik
groot prokureur gevra wat zij ambag
„Ik is prokureur", sè hjj.
„So!" sè die grote, „jij een wetsgeleer-
de! Maar man, ik kan jou in den broek
zak steek".
„Ja, dat kan jij miskien doen", was
dio antwoord, „maar as jij dit probeer,
sal jij meer wet in jou sak hè, as jij
ooit in jou kop gehad hèl"
Die onderwijzer, die je eens met één
cynische opmerking in de klas voor gek
zette, zal je je leven lang niet kunnen
uitstaan. Die keer dat vader je met een
duchtige schrobbering en zonder eten
naar bed gestuurd had en dat toen do
deur van je donker kamertje, waar je
als een brok ellende in bed lag. opon-
fluisterdo: ..hier. eet maar gauw op". Wat
smaakte die snee droog brood lekker I
Die ongetrouwde tante, die altijd zo
vrolijk was en die eens een scheur in je
jurk. waar je gewéldig over in de pena
rie zat, stiekem stopte, zodat moeder er
niets van gemerkt heeft! Dié wat wij
noemen kleine dingen, onthoudt een
kind en dié ..doen" het wat in z'n ver
dere leven.
Om die belangrijke „kleine" dingen niet
uit het oog te verliezen, moeten wij inner
lijk rustig zijn. Ons tijd gunnen voor dal.
wat op een gegeven moment het voor-
iste is.
MARGARITHA.
Nederlandse vrouwen
steunen de
GRIEKSE
MOEDERS
BIJ DE SMEEKBEDE OM TERUG
ZENDING VAN UAAK KINDEREN
Na negen bittere jaren is de rust en
Vrede in Griekenland teruggekeerd. Vijf
jaar wereldoorlog en vier jaar strijd
tegen de rebellen brengen een zee_van
leed over een volk. Er zijn duizenden
doden te betreuren, de materiële scha
de is onbeschrijfelijk en tochland
en volk herstellen zich.
Maar er is een leegte in het land, die
dagelijks in duizenden huizen als een
schrijnend leed gevoeld wordt; het is
de leegte, achtergelaten door de 28.000
kinderen, die tijdens de guerrilla ont
voerd zijn en gebracht naar de kampen
in Hongarije, Bulgarije, Tsjecho-Slowa-
klje en Yoegoslavië.
Deze kinaeren zijn nog niet terugge-
De U.N.O. heeft met algemene stem
men een protest tegen deze kidnapping
doen horen, het Internationale Rode
ich-
k mezelf voldoende
lijd om naar hun verhalen te luisteren,
wéét ik wat er in die jonge harten om
gaat? Heb ik hun volle vertrouwen nog
wel of heb ik een deel daarvan ver
speeld met m'n geen-tijd-om te luisteren?
Door onrechtvaardige bestraffing of door
een driftig, onredelijk optreden? Vind ik
het niet al te dikwijls erg gemakkelijk,
als zij buiten wie weet waar rond
zwerven. omdat ik dan zo fijn met m'n
werk binnenshuis kan opschieten? Weet
ik dan wel wat ze uitvoeren, met wie
ze omgaan, of ze hun huiswerk niet-ver-
Ach, wie van ons moet eigenlijk niet
iedere avond vóór zij slapen gaat. met
beschaming vragen om hulp en bijstand,
cpdat zij de volgende dag weer een bete
re moeder zal kunnen zijn. dan de voor
bije. die nooit terugkeert?
Laten wij niet zachtzinniger voor ons
zelf dan voor anderen zijnl Als wij er ons
heimelijk aan ergeren, dat de kinderen
„uitpraten" mogen, omdat moeder altijd
zelf aan het woord wil zijn, laten we dit
dan nooit vergeten op een moment, dat
eigen kroost met een omvangrijk verhaal
naar ons toekomt, als wij er geen tijd
voor menen te hebbenl
En als er werkelijk op zo'n ogenblik
geen gelegenheid tot luisteren voor ons
is, laten we dan ons kind niet weg snau
wen, maar liever voorstellen „Zeg. daar
wil ik graag eens rustig naar kunnen luis
teren en ik heb het nu zo druk. Vertel je
"t me vanmiddag na schooltijd eens?, om
dit dan op dat aangegeven uur zélf het
kind weer in herinnering te brengenl
De examen-tijd komt in 't verschiet. Mid
delmatig- en minder-begaafde kinderen
beginnen nerveus te worden. Meer dan
ooit hebben deze kinderen behoefte acn
een rustige, blije sfeer' thuis. Onthoud hun
die niet. Wees zélf rustig en evenwich-
tigl In déze maanden vóór de overgangs-
en andere examens zijn strubbelingen
tussen vader en moeder. onbeheerste
drift-uitvallen, ruzie en onvrede nog fu
nester dan anders voor de kinderen. Hun
blijdschap. Dat kan toch in een christelijk
gezin, waar wij kracht, wijsheid, liefde
en alles wat wij behoeven, putten uit de
Bron van alle leven?
Als we in eigen kracht proberen goede
moeders te zijn. zullen we telkens falen,
want het is in deze tijd moeilijk, érg moei
lijk om rustig en vertrouwend boven de
omstandigheden te blijven staan en doze
niet over óns te laten heersen. Daar be
hoeven we niet verder over uit te wei
den. 't Zit hem dagelijks in talrijke kleinig
heden. Bedenk dat een kind véél. wat aan
uw aandacht wellicht ontsnapt, zijn leven
lang onthoudtI
Een gebaar, een glimlach, een bemoe
digend woord in een critiek ogenblik,
een simpele daad van vertroosting, van
meeleven zullen onze kinderen veelal
langer in hun herinnering bewaren, dan
volwassenen grote gebeur-
i Frederika van Griekenland met haar drie kinderen. Herhaaldelijk x
meekbede de wereld in om de Griekse kinderen naar hun vader!
fe doen terugzenden.
DE VROUW IN HAAR BEROEP
,En mijn vrouw doet de winkel
't Is zo eenvoudig gezegd
en men hoort het zo vaak:
„Ik heb een betrekking zus
of zo. en mijn vrouw doet
de winkel". Dat is dan: een
kleine sigarenwinkel, een
manufacturenwinkel, een
delicatessenzaak, een krui
denierszaak of wat dan
ook. Zo'n eenvoudig win
keltje, dat door een of
twee personen kan worden
bediend
Dikwijls ook een bak
kerij. een groente- of een
melkzaak: de man er op
uit naar de klanten, de
vrouw „doet" zolang de
winkel. Maar wat houdt
die haar
dit i
de
die
achter de winkel, dikwijls
een trapje op of af. haar
woonkamer heeft, .haar
keuken, slaapkamers
haar baby of lastige kleu
ters misschien
Men kan nauwelijks
spreken van een „beroep"
van zulk een vrouw, die
als gold het de gewoonste
zaak van de wereld, naar
man bijstaat in het ver
dienen voor het gezin. En
toch wanneer zij niet
getrouwd was, zou zij met
haar arbeid in de winkel
een volledige betrekking
hebben als verkoopster.
O zeker, er zijn vele
vrouwen, die overdag haar
huis moeten verlaten om
elders te werken, en die
dan thuisgekomen, haar
huishouden nog ter hand
moeten nemen Voor zulke
vrouwen, die dikwijls door
bittere noodzaak worden
gedreven, moet men alle
respect hebben. Maar
zij hebben, voor zover
mogelijk, haar huishouden
eenvoudig ingericht, zij
hebben zich er op inge
steld, heel de dag weg te
zijn en dan toch nog de
zaken te laten marcheren.
Anders is het voor de
rkkring
als het ware aan huis
heeft, doordat zij „de win
kel doet". Zij heeft het
voordeel, thuis te zijn als
de leveranciers aan de
deur komen en hoeft dus
minder met boodschappen
te sjouwen, maar haar na
deel is. dat zij nooit weet,
hoeveel tijd de winkel haar
elke dag kan afdwingen.
Omdat zij toch thuis is,
richt zij haar huishouden
gewoonlijk niet zo in, dat
zij de werkuren volledig
tot haar beschikking heeft.
Waarom baby of kleuter
naar een crèche te bren
gen, als zij het huis niet
verlaat, waarom van te
voren te koken, als zij de
kans heeft, toch op tijd te
kunnen koken?
Het is eigenlijk jammer,
dat zij, de winkel tot haar
last hebbende, toch doet
alsof zij de hele dag voor
haar gezin kan zorgen,
want hierdoor ontstaat zo
dikwijls dat nerveus-ge-
jangde, dat ongeregelde,
die oververmoeidheid. Juist
heeft zij, op een tustig
ogenblik, het warme af-
waswater in het teiltje ge-,
schonken, of de winkelbel
gaat. Een klant die lang
van fetof is. twee, drie
klantenze blijft vrien
delijk en voorkomend,
maar haar gedachten zijn
toch bij dat teiltje met sop,
dat koud staat te worden..
De baby moet worden ge
holpen. de kleuter huilt.
maar de winkelbel roept
en zij moet „naar voren".
De kinderen komen dade
lijk uit school, het is tijd
voor de boterham en
nu juist vier klanten tege
lijk!
Zo gaat het heel de dag
door. Een' hap en een snap
Kruis heeft getracht een onderzoek in
te stellen naar de omstandigheden,
waaronder de kinderen leven. De missie
werd echter een visum door de betrok
ken landen geweigerd!
In Griekenland wachten de moeders,
in de kampen wachten de kinderen. Zij
worden gevoed en gekleed, ze worden
ook onderwezenin de communisti
sche leer. Zo zijn er twee kanten aan
deze ontvoering, de menselijke en de po
litieke.
Over de politieke inzichten kan men
strijden. Voor ons behoort het commu
nisme tot de levensbeschouwingen, die
wij verwerpen en bestrijden, doch zelfs
zij, die in het communisme een heil
staat zouden zien, kunnen toch niet
doof en blind zijn voor het onmetelijke
leed, dat hier over duizenden gezinnen
is gebracht.
Een vrouw kan veel dragen en zij zal
tot het laatste toe strijden om haar kin
deren te behoeden voor kwaad, maar
het leed, haar kinderen aangedaan, is
voor haar de ergste kwelling.
Het is vredetoch blijven de 28.000
kinderen in de kampen, toch blijven de
haardsteden leeg.
Koningin Frederika heeft op 29 De
cember, de rouwdag van het Griekse
volk, een smeekbede tot de wereld ge
richt om te helpen de kinderen terug
te doen voeren. Weer zijn we vier maan
den verder en nog is niet èèn kind te
ruggekeerd.
Het Nederlandse Vrouwencomité,
waarin de Christelijke, Katholieke en
neutrale vrouwenverenigingen verenigd
zijn, heeft nu een landelijk comité ge
vormd tot het houden van een protest
vergadering.
Deze zal Zaterdagavond 20 Mei te
Amsterdam plaatshebben in het Con
certgebouw en spreeksters van verschil
lende richting zullen er het woord voe
ren. Het zijn: jkvr. mr. C. W. I. Wtte-
waal van Stoetwegen, lid van de Tweede
Kamer; mevr. Van Nispen tot Seve-
naerRuys de Beerenbrouck, presiden
te van het Centrum van de R.K. Vrou
wenbeweging; mej. A. Schippers, presi
dente van de Nationale Vrouwenraad;
mevr. A. PloegPloeg, presidente van
de Vrouwenbond van de Partij van de
Arbeid; prof. S. Antoniades en de Griek
se gezant, dr. N. G. Y. Lely.
De bekende, declamatrice Nel Oost
hout zal toepasselijke gedichten voor
dragen.
De Nederlandse vrouwen kunnen door
voor deze vergadering haar belangstel-
ling te tonen aan de Griekse moeders
doen weten, dat zij meevoelen met haar
leed en de wereld tonen, dat zij nog ge
loven in het recht van het gezin en dit
recht opeisen voor de 28.000 kinderen
die zo wreed aan hun ouders ontvoerd
werden.
Men verzocht ons om het patroon
van een meisjesblazer. Hier is het dan.
Patroon no. 63 is verkrijgbaar voor
meisjes van 8-10-12 jaar. Op bestelling
is hef ook voor jongens te krijgen voor
de leeftijd van 6-8-10 jaar. De ruime
rug wordt in de taille gerimpeld door
roept! Een praatgrage
aklani maar de karmr
is nog altijd niet aan kant!
Gevolg: er moet, om
toch klaar te komen, in de
vroege ochtend en na slui
tingstijd 's avonds extra
hard worden gewerkt. De
was moet klaar, voordat
de winkel om acht uur
open gaat, want het is on
mogelijk, met zeepsophan
den klanten te bedienen.
Strijken, aardappels schil
len. werkjes waarbij men
niet weg kan lopen, of die
vuile handen veroorzaken,
moeten alle worden gedaan
op tijden, dat de winkel
gesloten is.
Ja. voor de oorlog was
het nog erger: toen bleef
de zaak opon tot 's avonds
8 uur en 's Zaterdags lot
10 uur en was er geen
sprake van een middag
pauze. Toen ging dat maar
door. onder de maaltijden
en al
Wij hebben allen wel
eens gemopperd over die
vervroegde sluitingstijd en
vooral over die dichte
wjnkels in het middag
uur maar wij hebben
het altijd van de zijde van
de klant bekeken en niet
in het belang van degene,
die achter de toonbank
staat.
De vrouw, die „de win
kel doet", mag dan niet
een speciaal beroep uit
oefenen. maar zij heefteen
dubbele en een zware taak,
die heel wat energie vergt
en een grote dosis uithou
dingsvermogen. Het kost
veel overleg, om huishou
ding en winkel tegelijk te
laten marcheren, zodat
niets en niemand tekort
En daarom: eerbied voor
de vrouw, die „de winkel
doet"!
PHÉ WIJNBEEK.
een elastiek. We kunnen het jasje van
blazerstof maken, maar ook ribfluweel,
dat we op het ogenblik in vele mooie
kleuren kunnen krijgen, zal erg voor
dit model voldoen.
Voor de leeftijd van 8 jaar is 1 me
ter stof van 1,30 breed nodig. Het
patroon is tot 20 Mei verkrijgbaar aan
onze bureaux tegen betaling van f 0,35.
Na ontvangst van f 0,50 volgt toezen
ding. v v v
ZONDAGSBLAD 13 MEI 1950
7
Eens kijken, wat er
in die pakjes zat...
Beste neefjes en nichtjes!
De puzzle was deze keer zeker een
'beetje moeilijk, hè? Ik heb tenminste
niet zoveel oplossingen gehad als
anders. Maar toch nog wel aardig
wat, hoor! Weer vele neven en nich
ten hebben van hun inzending iets
aardigs gemaakt. Het waS gewoon een
lust voor het oog. Dat is tenminste
het bewijs, dat er pit in jullie zit en
dat kattekwaad uithalen ook niet alles
is! Laat ik jullie geduld niet langer
op de proef stellen en eerst de oplos
sing geven. Hier komt zij:
Pakket een:
1 Poot 5 Balk 14 Dorp 18 Maan
9 Anno 10 Oker 22 Alie 24 Arno
II Nest 12 Toko 25 Smal 26 Test
Inhoud: Kaken.
Pakket twee:
1 Arts 5 Baan 13 Lade 7 Huid
9 Boot 10 Elba 21 Odol 22 Orde
11 Etna 12 Spet 23 Laks 24 Knak
Inhoud: Suiker.
Pakket drie:
1 Wees 5 Toga 13 Sofa 17 Knor
9 Alle 10 Bril 21 Azijn 22 leua
11 Lisi 12 Vals 23 Rond 24 Mest
Inhoud: Boter.
Grappig, al die gezellige brieven bij
de oplossingen. De meeste inzendertjes
konden zich -nog wel' herinneren, dat
er voedsel uitgegooid werd. En ze
wisten nog opperbest, hoe blij zij
waren, toen de vliegtuigen de lekker
nijen (want dat waren het toen voor
ons) lieten vallen. De prijswinnaars
zijn: Ansjc Henneveld, 14 jaar; Willy
van Eek, 11 jaar; Betty v. d. Boogert,
13 jaar en Hans Rodenhuis, 13 jaar.
Allemaal een stevige hand van Oom
Karei, hoor!
Anneke v. d. Dool krijgt deze week
de extra eervolle vermelding. Ze heeft
er zo'n alleraardigst tekeningetje van
gemaakt, dat ik er gewoon paf van
stond! Een grote massa mensen stond
te juichen, toen de vliegtuigen over
kwamen en Anneke kon zich het nog
zo goed herinneren, dat ze met haar
potlood er een plaatje van maakte!
Adrie van der Struys. Bedankt voor
je mooie gedicht. Inderdaad, Anneke,
die vliegtuigen kwamen niet, om bom
men te gooien, maar iets heel wat
beters.
Freek Weidema. Zo, houd jij zo van
boter en suiker op Engelse kaken?
Wie ryet, zeg!
Annie v. d. Spek schreef mij een
briefje vol grappige en ondeugende
dingetjes. Ze heeft een weekje pech
meegemaakt met allerlei voorvalletjes.
Maar ze zit er niet erg over in de
put, hoor. Weet je, hoe die kleine
deugniet haar afzendersadres schreef?
Achter haar naam en woonplaats zette
ze: Zuid-Holland, Nederland, Europa.
Wereld. Nou, als 't dan niet terecht
zou komen, weet ik het ook niet meer.
Zo'n olijke Annie.
Nellie Teuling. Daar heb je gelijk
aan, Nellie! Op het platteland werd
niet zo'n honger geleden als in de
stad. Daarom waren die pakken in de
grote steden juist zo welkom
Ina Zeilstra. Zo. stonden jullie met
vlaggen op het dak te zwaaien, toen
de vliegtuigen overkwamen? Wat een
blijdschap, hè?
DE NIEUWE PUZZLE
Ziezo, dat was dat Ik zal nu maar
tegelijk een nieuw raadsel opgeven.
Deze puzzle is niet zo moeilijk, dus
daar kunnen jullie weer allemaal aan
meedoen. Er moeten 16 woorden wor
den ingevuld. Elk woord bestaat uit
vijf letters. De laatste letter van elk
woord is tevens de beginletter van
het volgende. Wie zullen nu de vier
winnaars zijn? Aan tfe slag en veel
succes!
OOM KAREL.
Omschrijving:
1. bodem; 2. zakken; 3. nimmer;
4. familielid; 5. gelijk, glad; 6. deel
van een vinger; 7.
jaargetijde; 8. niet
dubbel; 9. ongevuld;
10. schijnsel, schitte
ring; 11. haast; 12.
dwalen; 13. familie
lid; 14. platte vloer
steen; 15. naam van
een papegaai; 16.
heviger.
„Blijf je eten, Josje?" vraagt Corrie's
Moedor, als Josje en Corrie warm bn
moe de kamer indrentelen.
„Graag Tante", zegt Josje plicftt-
„Maar dan moet je het eerst je
Moeder gaan zeggen", vindt Corrie's
Moeder, die Josje voor het gemak maar
„Tante" noemt.
„Hè,inee"> zegt Josje, naar huis lopen
en dan weer terug, dan kan ze net zo
goed thuis blijven, en 't is hier juist zo
lekker koel. Nog koeler dan in de
schuur, waar Josje, Corrie en Betsie,
Corrie's zusje, zo fijn gespeeld hebben.
Boven op het hooi hebben tze „Vader
24
„Alie moet hem maar naar
de schoenmaker brengen, en
Snoecksie moet mijn andere
bruine geven," bedisselt Anne-
marietje.
Mammie houdt het voetje
met de verongelukte schoen
in haar hand.
„Móét Alie dat? En
„Nou ja
„Weet jij wel, \Vaar die
andere schoentjes staan?"
„Tuurlflk, Mammie! Toch
zeker in mijn eigen kastje?"
„Precies. Dan mag je ze zelf
even halen, poes."
„Maar-eh
„Waarom niet? Jy bent in
een ogenblik de trap op en af,
en je bent toch niet zó kinder
achtig, dat je niet even zelf
andere schoentjes kunt aan
trekken?"
Annemarietje krijgt een
vuurrode kleur en in een
wip is ze weg. Mammie en
Does lachen er eens om.
Even later, als Annemarietje
weer beneden is, praat nie
mand meer over de schoen
tjes.
„Weet je," zegt Mammie
dan, „ik vind het niets leuk,
dat jullie Snoecksie zó
„Snoecksie?"
„Waarom niet, Mammie?"
„Och". Mammie kykt
naar de verwonderde ge
zichtjes. „Ik vind het niet
aardig. Juf is al oud, eri jullie
zijn nog kleine meisjes. Het
.Maar ik vind het veel
gekker, dat kleine meisjes een
oudere dame bij haar achter
naam noemen, hoor!"
Haar achternaam! Ja, nu
ze goed nadenken, heeft
Mammie gelijk. Maar het is
zo vreemd, en wat zal Snoeck
sie. Juf Snoecksie dan, zelf
moeten lachen!
„Nee, ik heb er met haar
al eens over gepraat", ver
telt Mammie, „maar ze vond
het veel aardigerZullen
jullie er dan een beetje om
denken?"
Natuurlijk zullen ze dat.
Alles wat Mammié bedenkt,
vinden ze mooi en goed. Ze
willen alles doen voor hóar.
Zo heel ongemerkt komen
er allerlei veranderingen in
huis. Er wordt 'op tijd gege
ten, naar bed gegaan, opge
staan.... er wordt huiswerk
4—r Pfcé Wljabeek
gemaakt, en goed óók,
worden veel minder dw
dingen uitgehaald. Want z<
der dat je er bij denkt,
tel je mi alles a
Gisteren, toen er een arme
man aan de deur stond,
•juist toen Turn thuiskwam
i Mammie.
uit sehool,
om brood vroeg, was Turn
direct bereid, het te geven.
Maar vóór ze naar de keuken
holde om al het brood uit de
'trommel te geven voor de
al het
„Mammie, daar
Maar Mammie vloog gauw
op. Ze rie,p Turn terug. Eerst
wou ze zelf eens kijken. Ze
de deur en praatte
Toen
bleek het, dat hij Turn maar
wat wijsgemaakt had en hele
maal geen hongerige kinder
tjes thuis had. Hij was die
zelfde morgen al met veters
en zeep aan de deur geweest,
en Alie had een stukje zeep
mogen kopen. Maar hij kende
het huis wel, waar die kleine
meisjes alles gaven, wat je
maar vroeg.
,,'k Wis nie. datter nóu 'n
mefrou bint", zei hij beleefd.
„En honger hê'k nie. De
brode kan Tc wel weer kwijt
foor wat anders.. da doe'k
hier wel faker.
Daar had Turn dus bijna
weer iets heel doms gedaan.
Maar gelukkig, dat Mammie
er bij was!
Zo gaat het nu aldoor. Om
dat Mammie zo lief is en vol
belangstelling voor alles wat
je hebt of doet, is 't zo fyn,
haar alles-te zeggen.
Mammie haalt de bengels
uit school, speelt en ravot
mee. in de tuin. naait pop-
penkleren, schommelt hen In
de hangmat, verzint leuke
grapjes
Het
huis
heel anders In
De bengels denken er
Annemarietje laat Mammie baai schoentje zien.
En opeens komt dan een
gróte verandering.
Vader vertelt het zomaar,
onder het eten.
„HeMien jullie ook zo'n zin
om'te verhuizen? Mammie en
ik heel erg. Wat hebben we
aan dit grote huis?"
„Verhuizen? Verhuizen?"
De bengels zijn er dadelijk
voor te vinden. Een nieuw
huis een fijne rommel
ze denken aan de pret by
Mop van Dijck.
„Hè ja. Vader!"
Vader knikt tegen Mammie.
„Ja, als de bengels het ook
willen, dan moet het maar,
wat jij?"
(Wordt vervolgd)
en Moedertje" gespeeld. Josje was vader,
Corrie moeder en Betsie het kind. Het
kind was erg ziek. Ze moest telkeivs een
koude doek op haar hoofd hebben en
daarom hadden Vader en Moeder een
emmertje water naar boven gesjouwd.
Dat mócht wel niet van Oom Wout,
maar die was in de stal bezig en zag het
tóch niet. En nèt, toen het kind Betsie
verschrikkelijk lag te kreunen en Vader
Josje. Moeder Corrie stevig vasthield
om het verdriet om hun kind de baas te
kunnen blijven, was het emmertje van
de balk, waar Betsie onder Jag, gedui
keld en was Betsie kletsnat geworden.
„Vaders weten altijd raad", had Josje
waardig gezegd. Moeder moest Betsie
maar uitkleden, dan konden haar kleren
buitep op het erf drogen en terwyl Moe
der Corrie daarmee bezig was, had
Vader Josje zich omgedraaid en was
met jurk en onderjurk, die Corrie haar
in haar handen op haar rug stopte, het
erf opgewandeld. Daar hingen ze nu te
drogen. Tante zou het vast niet merken^
als Betsie nu maar in 't hooi bleef lig
gen, tot alles droog is.
Maar Tante vraagt niet, waar Betsie
blijft en gaat het brood klaarmaken.
Wat een berg boterhammen snijdt Tan
te! En zo vlug! Josje zit vol bewonde
ring te kijken naar het ronde brood, dat
Tante tegen zich aanhoudt. Het is nèt,
of dat brood draait in Tante's handen!
De botorhammen vliegen er af. Dunne
voor hen en dikke voor de groteren.
Nieuwsgierig gaat Josje bij de tafel
staan. Wat zouden ze óp het brood
krijgen? Zou er uit die bed-stee-kast
wéér iets heerlyks te voorschijn komen?
Zoals laatst: pannek^eken, tzó dun, je
kon er doorheen kyken en met Nieuwe-
jaar. oliebollen, zó groot en rond,
je kon ze met twee handen haast niet
vasthouden! Wat kan Tante dót lekker!
Veel lekkerder dan Moeder, vinrit Josje.
Daar gaat Tante Naan naar de
.kastJosje zit in spanning. Wót
brengt Tante voor heerlyks mee? Oh,
bokking, ziet Josje teleurgesteld.
Josje houdt helemaal niet van bokking,
zal ze dan tóch maar naar huis gaan?
Maar daar is Oom Wout al. Die komt
eten en daar is Betsie en Leen, hun
broertje, óók Betsie heeft haar jurk
weer aan. ziet Josje ln de gauwigheid.
Josje moet naast Betsie op het bankje
zitten, met de rug naar het raam, eerst
moeten de kranten, die altijd op dat
bankje liggen, opgeruimd worden en dan
schuiven Betsie en Josje erop.
Oom Wout doet de pet af en bidt.
Stiekum gluurt Josje onder het bid
den naar de bokking. Misschien heeft
Moeder wel radijsjes, dóór is Josje ddt
op. Maar ja, ze zit nu eenmaal en ka»
niet meer naar huis. .Josje zucht e»
„Amen", zegt Oom Wout. Nu moeten,
Be alle vier hun gebedje nog opzeggen
en dan gaat Tante Naan de bokking
schoonmaken.
„Er zijn er maar twéé", ontdekt Joejli
verschriktIs dat voor al did
boterhammen
Tante Naan legt op ieder bordje ee»
stukje bokking, schenkt melk in de kop
jes en zegt: „Eten maar, jongens".
Met lange tanden' begint Josje aail
haar eerste boterham. Drie liggen er op
haar bordje, mèt een klein stukje bok
king. Josje zucht wéér. Ze neemt een
klein hapje van de bokking. Hè, het M
tóch wel lekkeren voordat Josje er
erg in .heeft, heeft ze de drie grot»
boterhammen opgegeten ennog ee*>
klein stukje bokking over!
Ze vraagt om nóg een boterhair'
Tjonge, wat eet die Jo6je!
Lachend geeft Tante Naan de bote
ham.
En 's avonds bij Moeder, zegt Jos#
triomfantelijk: „Ik heb wel vier bote»»
hammen opgegeten bij Tante Naan, i®
lekker!"
„Ik had expres radijsjes voor je gor
kocht", zegt Moeder een beetje spijtig.
En dan zegt Josje: „De bokking
van Tante Naan is véél lekkerder dan
radijsjes
TONNY WEST VEER
