POST
Het verhaal \an moed en doorzetten
over de 7 December-divisie
keeps its eyes open
Picture Post Overseas Edition
ZATERDAG 18 MAART 195c»
„Balancerend op een boomstam
over de kali'
Deze week zyn de generaals-majoor Dürst Britt en Engle*, commandanten van dt
Zeven December divisie, naar H.M. de Koningin op Soestdyk gegaan, om Haar eer
boek aan te bieden. Het is nWjj werden geroepen": de geschiedenis van de 7 De
cember divisie met zweten en zwoegen geschreven door twintigduizend Nederlandse
mannen, in inkt geboekstaafd door Alfred van Sprang. In opdracht van de Band
Oud Strijders 7 December uitgegeven door de N.V. Uitgeverij W. van Hoev
•s-Gravenhage.
De eerste exemplaren zijn voor de
Koningin en Prinses Wilhelrrrina. de vol
gende voor alle soldaten van de Zeven
December divisie. Als een herinnering
aan de voorbije jaren.
Het is een kloek boek. Groot uitge
voerd met zeer veel fraaie foto's. Dat
is niet het voornaamste. Het is bovenal
een document dat een voortreffelijk
beeld geeft van het leven onzer soldaten
al die jaren in Indonesië. Het boek ver
telt 'hoe het er was, die eerste maanden,
riadat de divisie was aangekomen. Wat
«r allemaal niet was aan uitrusting,
hut wordt hij met de brenschutter ach
tergelaten. De Indonesiër In de hut
zekert, dat Tjikotok maar drie minuten
open is. Dat schenkt de anderen
moed om ook het laatste stuk te
brengen. De drie minuten blijken
slotte nog een uur te zijn. Een
ploeteren. Maar dan is het leed geleden
„Daar1" wijst de luitenant. In
verte branden lichten. Maar meteen
fioepen ze weer uit. Het moeten de lich
ten van het mijnbedrijf zijn. Maar a
om gaan ze ineens uit- De twee blijven
even staan- Misschien is de TNI er
De 7-December-divisie liet haar 500 doden achter op de begraafplaats
Menteng Poeloe in Djakarta
hulpmiddelen en goede wil tot sa
werking met de divisie. Maar ook, wat
er wél was- De courage van de Neder
landse jongens, die zioh „niet lieten kas
ten" en zelf deden wat anderen door
misverstand of misplaatste hoogmoed
lieten te verrichten- Daardoor werden
Onze soldaten echte rimboe soldaten uit
«en stuk. Soms bang voor echt gevaar,
Vaker doortastend in hun optreden.
Zie hier wat Alfred vertelt over de
bezetting der goud- en zilvermijnen van
Tjikotok door de divisie in het Ban-
tamse tijdens de tweede politiële actie.
Een simpel verhaal van moed
..En nog verder naar het zuiden wor
stelt 3 Gr. Grenadiers met de opdracht
goud- en zilvermijnen van Tjikotok er
Bajah bezetten. De brug over de Tjiba-
reno is allang onklaar. Veel te rijden
valt er dan ook niet voor de noordelijke
colonne. De wegen zijn ook hier zoveel
mogelijk onbegaanbaar gemaakt,
genie heeft er haar handen vol aan- Een
beschieting blijft evenmin uit. Een listige
trekbom ontploft. Even later wordt een
luitenant van de TNI uitgeschakeld. De
weg is sleoht en het terrein uiterst
«waar. Maar voor donker moet men toch
In Tjikotok zijn. Uit de verte hoort
e! ds fabriekssirene loeien. Dat voorspelt
Weinig goeds. Het tempo wordt tot het
Uiterste opgevoerd. Het is beulenwerk,
maar het moet. In een geforceerde mar:
komt men Tjikotok binnen. In spanninj
vraagt men zioh af wat er nog over is
Het valt mee- Wel heeft men overal mij
nen en bommen gemonteerd. De bedden
ln het hospitaal zijn zelfs ondermijnd. De
genie snijdt echter deskundig alle ver
bindingen door. Het eerste gevaar is
geweken. De goud- en zilvermijnen van
Tjikotok zijn in Nederlandse handen
En intact.
Maar de andere helft van de colonne
Is er nog niet. Zij heeft een andere weg
genomen. Een kortere volgens de
«evens- Meer en meer blijkt dit echter
op een schromelijke vergissing te be
rusten- De eerste berg eist al drie slacht
offers. Men moet dwars door het woeste
terrein heen. Dat kost kolossale inspan
ning. En zeker na een slapeloze nacht.
De tocht is een eindeloze marteling. Na
iedere moeizaam overwonnen berg volgt
nog een hogere.
In water en modder
„We moeten opschieten, mannen...."
■Poort de luitenant aan. Een dreigende
lucht voorspelt regen. Het oversteken
van de Tjidikit zou er wel eens onmo
gelijk door kunnen worden. Een schepje
erop dus. Verscheidene kunnen dat ech
ter niet meer- Ze slaan eenvoudig be
wusteloos van uitputting tegen de
grond- Het betekent vertraging en meer
inspanning voor de anderen. Tot over
maat van ramp blijkt er niet eens een
brug over de Tjikidit te zijn. Balance
rend op een vergane boomstam schuifelt
men naar de overkant. Een tweede kali
wacht. En zo stapelt de ene moeilijk
heid zich op de andere. De uren ver
strijken en Tjikotok is nog ver. Men
kan echter niet opschieten in het glib
berige terrein. Steeds weer glijdt er
iemand uit en schiet een stuk naar be
neden. Een ander blijft met zijn voet in
een wortel steken. De colonne wordt uit
eikaar gerukt.
..Rustcommandeert de luitenant
Zo komt men er nooit- Met drie man en
een bren gaat hij vooruit. De anderen
volgen in een wat matiger tempo. De
opzet is voor donker het doel bereikt te
hebben. De onnauwkeurige kaart stuurt
echter elke berekening in de war. Bo
vendien barst er een tropische regenbui
los. Het water klettert omlaag. In beken
stroomt het van de bergen, de aarde is
spiegelglad. Soms moet men kniediep
door water en modder baggeren. En het
blijft maar regenen. Het is een geluk,
dat enkele kleine kali's nog overgesto
ken kunnen worden- Maar het wordt
steeds gevaarlijker De rustige riviertjes
wassen aan tot woedende watermassa's.
Elkaar vasthoudend, glibbert men zo
voetje voor voetje verder. Het zijn uren
van bovenmenselijke inspanning. Ten
slotte gaat een van de vier zitten.
.•Ik kan niet meer...." zuoht hij. Hij
ls volkomen op. Vier mannen beraadsla
gen. Kletsnat en doodop. In een vreemd
en vijandig stuk bergland. Terwijl het
laatste daglicht verduistert.
„Het kan niet ver meer zijnver-
Onderstelt de luitenant weinig overtui
gend- De ander heeft echter geen kracht
meer om verder te gaan- In een nabije
is mogelijk, dat spionnen hun komst ge
meld hebben. Het is niet veel om eer
mijn te veroveren: met tiwee doodver
moeide mensen en een paar lichte wa
pens. De luitenant weigert echter nu te
capituleren. De twee zetten door. Me',
bonzend hart en het wapen krampachtig
in de vuisten geklemd. Zo sluipen
het stille plaatsje binnen. Het is een
vaarlijk karwei. Sluipende mensen w...
ken achterdocht. Onverschillig of het de
TNI is dan wel een Nederlandse post.
„Wachtenfluistert de luitenant
als ze het fabrieksterrein bereiken Klaar
om te schieten stoot hij de deur van
een der gebouwen open. Het is heel lich:
binnen- En in dat licht staarteen
andere Grenadier hem enigszins ver
bijsterd aan.
„Goddank!"
En met een verlossende zuoht zakken
de twee late bezoekérs op een bank neer
fin strijken het vocht van hun gezichten.
n en zweet. Koud zweet ook.
een kort rapport brengt de luite
nant verslag uit van de situatie:
,De toestand in Tjikotok is gunstig te
emen. De diverse kantoren, huizen,
goedangs en werkplaatsen zUn op vele
punten ondermijnd. Met de opruiming
ei van maken we goede vorderingen. De
electrische centrale Pasir-Gombong Is
volkomen onbeschadigd. Een der gene
ratoren draaide nog- Het geheel maakt
oen verzorgde indruk. De verwerkings
installaties zijn licht beschadigd- Er zijn
32 baartjes zilver gevonden. Totaal ge
wicht ongeveer 200 kg. Totale waarde
f 30.000. Het moreel van het peloton is
goed. Lichamelijke toestand: zeer ver
moeid .Het voornaamste gebrek is schoe
nen. De helft van de jongens loopt op
gevonden slippers."
Op het matje
Three sailors in a garden...
Kleden-kooplieden tuigden
Engelsman af
(Van een onzer verslaggevers)
•n tolk aan te pas
niet ter zitting
Er moest eigenlijk
komen, doch die w
verschenen.
„Bij de reehter-commissaris hebben
het óók zo gedaan," lichtte de verdedig
in. doch de rechter zei dat hij het eigen
lijk niet mocht doen.
Nu ja, geen mens maakte er aanmer
kingen op.
Dus kwam de getuige voor het hekje.
De drie verdachten stonden er al naast
De getuige was een Engelsman uit
Voorburg.
Hij was door het drietal op Hollandse
manier .^afgetuigd".
Het waren zeelui, met petten op. Zij
boden goedkope kleden aan, die ze oj
hun schip mee brachtenAlleen hoor
den we nu, dat de zeelui slechts gewone
landrotten waren uit een woonwagpn,
die ergens in een polder staat.
Maar dat heeft met de zaak niets te
maken.
Een „zeeman" dan. had de Engelse
ijnheer een kleed te koop aangeboden,
aar deze geen animo voor had.
„He did not understand me. but looked
me like that," en de mijnheer trok
n gezicht, dat internationaal als: „min
achtend" wordt gekenmerkt.
Volgens het verhaal van de getuige
had de zeeman rommel in de voor'
gegooid, waarover kwestie ontstond.
„He hit me", was de volgende episode
t' het optreden van de zeeman, doch de
Engelsman liet zich niet onbetuigd en
mepte terug.
Daarna verscheen de tweede „zeeman"
uit het woonwagenkamp in de tuin, ter-
ïmer drie op de weg stond en
beval „Mik hem over de muur". Hetgeen
prompt gebeurde waar-bij het slachtoffer
op zijn hoofd terecht kwam.
„I thought, he was the paece-maker",
verklaarde de getuige doch hij had spoe
dig ontdekt zich te hebben vergist.
„It is n't gentlemen-like, three men
gainst one", had de Engelsman gezegd
n omdat de woonwagen-zeelui geen
Engels bleken te verstaan, had hij van
hand drie en de ander één vinger
opgestoken.
Het slachtoffer had een hersenschud-j
ding opgelopen. De rechterlijke macht rümd. (Dit is
en de raadsman peinsden ero---~
hersenschudding in het Engels
oplossing werd gevonden in het woord
Officier vond het een gemene
streek van het drietal als kooplui ver
momde bedelaam.-iom&i zijlemend af
tuigen wanneer jij^ niets .kopen. Hij eiste
tegen de hooid-aanva-ller een 'maand en
beide anderen elk een week ge
vangenisstraf.
De raadsman meende dat deze „three
sai-lors in a boat" het niet zo erg hadden
bedoeld en in elk geval de gesignaleerde
.paeoe-maker" vrij uit gaat. De rechter
vas het daar mee eens en legde de twee
belhamels f 25 boete op.
PICTURE
Picture Post shows you the world through British
tells you what people in Britain are doing and
thinking. For example, in this week's overseas
edition two leading British Editors debate Would
top-level talks with Russia do any good Or can they lead only to
a second Munich?" Don't miss this and other important features.
On sale at bookstalls and kiosks price 55 cents
For subscriptions write to
Messrs. Van Ditmars Couranten-Import-en Kiosken Onderneming, Saftlevenstraat
40b, Rotterdam.
NIEUW' GUINEA III
Christendom van de daad kan men
zien te Manokwarii
Ds Keers verliet al wat hij had en dient
de Indische Nederlanders
Wanneer wü onze tocht langs de plaatsen van Nieuw-Guinea voortzetten, komen
•y na ons bezoek aan Sorong allereerst te Manokwari, over welke plaats heel
at te vertellen is. Manokwari is een kolonistenplaats en was voor de oorlog de
grootste nederzetting. Voorheen mooie huizen en tuinen en heel wat gerief
ertier, maar er is een Japanse tyd gekomen en evenals overal, heeft de Jap hier
waar huisgehouden. Een bombardement van de Jappen heeft alles plat gelegd
en Manokwari practisch van de aardbodem weggevaagd. Vroeger moet deze plaat:
en zekere welvaart hebben gekend. En thans? Inderdaad, zoals gezegd, er is vee
erwoest, hier en daar zyn wel alweer enkele keten en krotten opgezet, maar mer
;an nog duidelijk zien, waar vroeger de huizen hebben gestaan, zoals men dat ook
n Rotterdam kon en nog kan zien aan fundamenten, waarvan het puin is wegge-
•erigens de enige vergelijking, die met Rotterdam te trekken valt!).
zijn toch weer grootse
nen met Manokwari en dat wel i
zelfde richting, als waarin ze voorheen
lagen. nl. in die van de emigratie. Juist
gelijktijdig met onze „Thedens" k
het lijnschip van de KPM, dat eens
maand de hoofdplaatsen van Nieuw-Gui-
Dagelijks gingen de patrouil
les van de 7 Decemherdivisie
op stap. Even rust in een
kampong en dan iveer
verder.
nea langs gaat in Manokwari aan
daarvan debarkeerde een groot getal
emigranten, die hun Leven verder
Nieuw-Guinea wilden slijten. En wat v
ren dat voor mensen?
De beantwoording van deze vraag
brengt mij op een punt van grote actua
liteit. Dat waren n l. voor het overgrote
deel mensen, die beslist vóór de Soeve
reiniteitsoverdracht uit de RIS-gebieden
weg moesten zijn. Indo-Europeanen, die
op Java geen levens- en bestaansmoge
lijkheid meer zagen en die, ter elfder
ure vaak, in Nieuw Guinee een toekomst
geopend hadden gevonden. Het w
mensen, die op het nippertje waren
vlucht aan de ondergang, of het althans
zo zagen. Deze mensen vestigden zich in
groten getale op Nieuw Guinea en d:
Manokwari.
We raken hier aan een zeer ingewik
keld en uiterst moeilijk punt, n.l. dat
de Indische Nederlander en zijr
plaats en' mogelijkheden in de tropee
onder de huidige, gewijzigde omstandig
heden. En de zaak, waar het tenslotte
draait, is deze: zal déze emigrant,
déze kolonist het in Manokwari kunnen
bolwerken en er iets van kunnen ma-
Het past mij niet om op deze vraag
»n antwoord te geven. Ik wil de kwes
tie slechts aanstippen om in dit verband
ijzen op het verheugende feit, dat
ds Keers zich onder hen en met hen
heeft gevestigd. Want met ds Keers zal
het kunnen!
Wie is ds KeersT
Helaas kan ik U geen biografie van
deze predikant geven; ik ontmoette hem
het eerst die Zondagmorgen in Ma
nokwari, nadat ik in Sorong voor het
over hem had' gehoord. Maar men-
die in de Indische samenleving in
gevoerd' zijn, zullen ongetwijfeld van
hem weten. Maar dit kan ik er wel van
vertellen, dat ds Keers als predikant
de Protestantse kerk al vele Indi
sche jaren erop heeft zitten; normaal
had hij dan ook allang in Holland moe-
itten. genietend van zijn eerlijk ver
diende pensioen.
Doch er zijn nu eenmaal altijd mensen,
jor wie het normale niet het meest
Dor de hand: liggende is en daaronder
behoren de mensen, die zich weten te
offeren; onder déze mensen behoort ds
Keers. Hij Ls uit de Japanse internering
ontvlucht, omdat hij meende zijn werk
onder deze mensen uit de Indische maat
schappij, die er altijd zo'n beetje tussen
in hebben gezeten, te moeten opvatten,
zijn werk van Evangéliedienaar. En toen
ieder met verlof naar Holland ging.
hij gebleven. Thans durft hij niet n
Holland terug, volgens zijn zeggen, c
dat hij voorziet, dat hij dan afgekeurd
zal worden en niet terug zal kunnen
Da-arom blijft hij maar om daar straks
begraven te worden. Of, blijven is
het juiste woord niet, hij is juist méége-
gaan. Want toen de positie voor de Indo-
Europeanen op Java al moeilijker werd
en als laatste uitweg Manokwari open
kwam. heeft hij gezegd: ik ga mee! Er
hij is met de eerste kolonisten in Mano
kwari aan land gestapt. Hij geniet daar
geen tractement. want hij is er niet ge
plaatst door de Indische Kerk: hij heeft
er geen pastorie, die zal hij daar op zijn.
voor Indische begrippen, oude dag zelf
moeten gaan bouwen; hij is er slechts
als levend getuige van Christus onder
veelszins ontwortelde mensen. Medunkt.
dit is Christendom van de daad!
In een Papoea-kerkje
Dit was dan Manokwari, zoals
op de vroege morgen van 18 December
aantroffen. Het plan was opgevat en
te voren bekend gemaakt, dat voo:
Protestantse militairen, zo mogelijk
land een kerkdienst zou worden gehou
den. Er was een kerkje, maar het leek
uit de verte een Rooms-katholieke t'
zijn. Bij nader onderzoek bleek het even
wel toch een Protestants Papoea-kerkj'
te wezen. Om 9 uur zou daar inheemse
dienst worden gehouden maar na am
pele bespreking kon er voor de militai
ren om 10 uur een dienst worden be
legd. Aldus is het gebeurd, dat ik mijn
eerste Zondag in Nieuw-Guinea op
Papoea-preekstoel heb mogen staan,
wondere sensatie om op de laatste Ad-
ventzondag in dit land: vol wederzijdss
verwachtingen, in deze plaats, waar ds
verwachtingen boordevol opgestapeld la-
gen, te hebben mogen preken over he
Evangeliewoord: „Zijt Gij degene, die
komen zou, of verwachten wij
der?"
Hier was ook de wat nadere kennis
making met de Papoea-bevolking.
Fak Fak stonden we er nog zo heel
schaapachtig tegenover; in Sorong zijn
geen echte Papoea's, evenmin al:
onder de havenkoelies van Bata
echte Javanen moet zoeken; maa
waren ze! Kersvers uit de binnenlanden
komen wandelen, met pijl en boog
de schouder en met ja hoe zal ik dat
netjes vertellen? zonder practisch
enige kleding: erg luchig gekleed.
Iets anders, niet minder opvallend
karakteristiek viel nog in het kerkje op
te merken: voor de preekstoel stond op
een tafeltje en achter een vaas met bloe
men, waarschijnlijk orchideeën, want die
groeien hier in het wild een portret
van het koninklijk gezin: Nieuw-Guinea
is gloeiend Oranjegezind, zo, dat wij ons
ervoor moeten schamen.
Naar Biak
Manokwari moeten we achterlaten, we
moeten weer verder; persoonlijk was ik
gelukkig mijn jongens van het daar
geplaatste detachement te kunnen ach-
onder de verzorging van ds
Keers en reeds kreeg ik bericht, hoe
goed die verzorging is.
Diezelfde Zondagavond nog voeren we
verder om de volgende morgen alw
we ervaring te kunnen opdoen
waar ook een detachement
land moest. Over Biak zal ik thans niet
gaan uitweiden; omdat ik daar
plaatst ben, hoop ik daartoe nog gele
genheid genoeg te krijgen. Ik mag op
dit moment wel volstaan met de opmer
king, dat de lieden van dit eiland on:
geen geringe vriendelijkheid bewezen.
Na Biak lag de laatste etappe voor dt
boeg van de „Thedens": Woensdagmor
gen kwamen we in Hollandia aan. Ook
over Hollandia ga ik nu maar r
uitvoerig beginneoi, daarover hoop ik
een volgend' maal weer eens iets
vertellen. Laat ik thans er alleen dit
van mogen zegigen, dat men zich geen
overdreven voorstellingen van deze
„hoofdstad" van Nieuw-Guinea moet
maken.
En dat moet men, ik wil wel zeg
gen altijd. Men denkt zich dat altijd
g in als een klein provinciestadje;
ar dat is het pertineint nieit. En het
geen dorp: en het is geen gehucht;
het is niets. Op een gegeven
nt, na een 10 km gereden te hebben,
komt men wel aan een samenklonting
bouwsels, maar dat is Hollandia al
lang niet meer. Maar laat ik daarover
verder een volgend maal gaan
vertellen; ik heb in elk geval gewaar-
Sightseeing langs Nieuw-Guinea'
Noordkust. We bedoelden daarmee te
zeggen, dat we wel een zeer oppervlak
kige indruk van dit land hebben opge
daan, doch we hebben dan toch
indruk van N.G. van West
Oost gekregen! En dat is al meei
de meesten ooit krijgen, die op één
plaats komen te zitten en er nooit
daan komen. In dit opzicht hebben de
militairen van het Detachement-Hollan-
geboft.
BIAK, 11 Februari 1950
C. CLAUBITZ,
Leger pred. 434 bat GRP1
Edna Blue, voorzitster van
ternationale organisatie ter verzorging
oorlogskinderen, welke organisatie
zidh het lot van 700 Nederlandse kin
deren, die in de oorlog wees, halfwees
valide zijn geworden, heeft aange
trokken, zal van 22-25 Maart ons land
bezoeken.
In Friesland is een comité opgericht,
it er naar wil streven, het vacantie-
centrum voor de Jeugd uit arme gezinnen,
t.g.v. de 80ste verjaardag van
de dichteres Henriëtte Roland Holst-v.
Schalk een stichting in het leven is
geroepen, in Appelscha te krijgen.
Amerikaans recept
voor Stalin
DEAN ACHESON, de Amerikaarse
minister van Buit. Zaken, heeft deze
week Stalin enige recepten voorgeschre
ven, die hem zouden kunnen genezen van
een serie onaangename kwalen. De ergste
is wel, dat aan het Russische volk voort
durend 'n verdraaide voorstelling gegeven
wordt van de wereld buiten de Sowjet-
grenzen. Een andere, niet minder erge
kwaal is de suggestie, dat het Russische
volk vrije meningsuiting geniet. Wie
lacht daar?
Immers, deze week mochten de Sowjet-
burgers hun stem uitbrengen op de,
door de communisten voorgestelde, can-
aidaten en aangezien er geen andere
lijsten waren, kwam het geheel neer op
een sinistere of zo men wil, kluchtige
vertoning- Van democratische vrijheid is
hier immers geen
Een stalen stier wroet in de duinen
hy
(Van een onzer stier alleen alles wat hem En dan zijn er
verslaggevers)d€ weg op de ho- bunkers die hij te
reus neen, deze horens vindt voor zijn ontaaewek-
Nog steeds bevindt zich zijn ook messen, die knar- kende 'kracht. In
p- en onder de duinen send door het zwaarste val is het beter dat hij
issen cbeveni'Tigen en blok beton heensnijden. deze 'lor
Hoek van Holland een ge- En ook het mulle duin-aanwent
weldig Labyrinth ijzer zand, dat O-zo-graag de om eenvoudig een lading
T-. 1V s j zware 'kolos zou willen zand en schuift die over de
«m geallieerde verzwelgen, moet het te- bunker heen. Later
aanval hoopten te kunnen gen hem afleggen; het is zijn baas komen om hier
fL 01 langgerek1e hoeven helm te planten, opdat het
,heron 'ers .°P Wal" «"«t hun vele geledingen zand zal blijven
cheren beziet de enige het gedierte sturen waar de plaats waar
van een het wü: voorwaarts, heeft neergelegd,
bombar- achterwaarts, zijwaarts
dement door scheepsartil- met sprongen, als het Zo zorgt „Delfland'
lerie en uit de lucht te moet. voor dat binnenkort alle
lijden hebben gehad Niet alle bunkers in het herinneringen aan de
dan moet men omomwon- domein van „Delfland" log uit haar duinen
den de waarde van een zullen door de bulldozer dwenen zullen zijn;
dergelijk verdedigings- worden opgeruimd. Enkele twee weken hoopt
systeem erkennen. Sneller van hen zijn te groot en achter Duindorp ai gereed
grondiger dan bommen te zwaar. Niet, dat hij er te komen, waarna de buil-
granaten ooit kunnen geen raad mee zou weten dozer zijn tocht naar Hoek
doen gaat echter te werk verre van dat. Maar het van Holland voortzet. En
het monster, dat „Delf- zou hem te veel tijd kos- vermoedelijk duurt het dan
land voor de zuivering ten en wie een bulldozer niet lang meer, of het pu-
van zijn duinen heeft te van stal haalt, moet voor bliek zal weer in de dui-
hulp geroepen: de buil- zijn kostje zorgen ook. nen mogen wandelen; zich
^°»Tr" j Springladingen zullen niet buiten de paden te
Blazend, sissend en puf- daarom af en toe zijn taak geve
denl
fend neemt deze stalen overnemen.
blijft echter gebo-
sprake, afgezie-
t Verklaarde het feit, dat het
tsr^.
perste Sowjet op
zichzelf al van nul of gener waarde is,
waar immers dit lichaam slechts een
slaafs applaus vormt voor hetgeen het
machtige Polit-bureau decreteert.
In een democratische staat vindt men
de wetgevende, de uitvoerende, en de
rechterlijke macht, maar zulks is in
Sowjet-Rusland niet veel meer dan een
hutspot! Wat komt er in de Sowjet-Unie
terecht van de rechten der burgers, om
een vinger in de politieke pap te heb
ben? In wezen wordt in Rusland slecht*
door een handjevol mensen een dictatuur
uitgeoefend over een millioenenmassa.
Deze dictatuur slingert de lianen ook
over de Oostelijke gebieden, welke be
kend staan als de „satelliet-staten". Ook
hier bestaat slechts een cadaver-disci
pline en wie zich daaraan om principiële
redenen tracht te onttrekken, wordt vol
gens de Russische regelen der kunst
weggezuiverd", zoals ifog deze week met
de Tsjechoslowaakse minister van Buit.
Zaken. Clementis, het geval is geweest.
Hij was niet de eerste en zal ook wel niet
ae laatste zijn die zonder meer aan de
dijk wordt gezet.
Langzamerhand gaat het erop gelijken,
of wij niet slechts te maken hebben met
IJzeren Gordijn, maar of er om het
hele gebied van de Sowjet-Unie een
zware stenen muur wordt gebouwd, met
geen enkel kijkgaatje voor de diplomatie.
Wij zien althans dit verschijnsel, dat di
plomatieke vertegenwoordigers uit da
landen tot het Sowjet-blok behorende
worden geëlimineerd, al geschiedt zulks
dan onder de ridicule beschuldiging, dat
Amerikanen, Britten en thans ook Neder-
.anders je reinste spionnen zijn-
Het is dan ook vrij raadselachtig, dat
;r steeds nog velen van mening zijn,
dat tussen Oost en West een compromis
kan worden bereikt deze week nog
Harold Stassen en hoe men twee ver
schillende ideologieën naast elkaar zou
kunnen laten voortleven. De Russische,
totalitaire, zou als een woekering de dood
de Westerse democratie betekenen!
Sowjet-doel in Azië
Dean Acheson heeft het nuttig geoor
deeld, deze week de Amerikaanse en
Westerlyke clientèle nog eens te wijzen
op de gevaren van de Russische heilsleer.
Overigens wil hy met het Kremlin wel
tot een accoord komen ter bereiking van
een daadwerkelijke vrede, maar niet tot
elke prijs. Zulks wisten wij trouwens al,
want waarom werd anders het Atlantisch
Pact gecreëerd?
Als Dean Acheson echter verwacht, dat
Stalin pour ainsi dire, op zekere
dag nog tot inkeer zal komen en blijk
geven de bestaande spanningen te wil
len verminderen, zal dit diplomatieke
wachten wel verbijsterend lang duren.
Immers de Sowj et-macht naar buiten be
rust op obstructie en het boycotten van
de Ver. Naties, welk lichaam toch juist
een overkoepelend karakter draagt
Zonder overdrijving kan men zeggen,
dat het communisme haar micro-organis
men heeft tot in de versta uithoeken der
aarde en in China heeft het State De
partment zulks niet tydig onderkend. Het
wel aardig te gaan verklaren, dat
de wereld zich met kracht moet gaan
verzetten tegen het imperialistische com
munisme in Azië. zoals de wereld zich
verzet heeft tegen het nazisme en het
Japanse imperialisme, maar hoe denkt
ien zich daarbij de realiteit?
Men moet niet vergeten, dat de. in
Indo-China ontstane, situatie een direct
gevaar oplevert voor een botsing tussen
Oost en West Ook valt niet te ontken
dat overeenkomstig het onlangs te
Moskou gesloten verdrag, de Sowjet Unie
zich speciale voorrechten in China heeft
erzekerd. welke een aantasting bete
kenen van de Chinese souvereine rech
ten.
In het kort gezegd: Rusland heeft zich
de rol aangemeten van bouwmeester van
een nieuw wereldrijk, ten koste van
China. De, op zijn zachtst gezegd, toe
geeflijke houding tegenover de macht
hebbers van het rode China, wyst erop.
dat hier de balans in het voordeel is
van het Kremlin. De Ver. Naties wor
den door Moskou als bemiddelend
lichaam genegeerd en als men niet tot
een gewapend conflict wenst over te
gaan, wat kan men dan anders doen,
dan zich voorshands bij de feiten neer
leggen?
Dean Acheson ziet tenslotte zelf wel
in, dat men moeilijk een moreel com
promis kan sluiten met de opvattingen,
waarvan het internationale communisme
blijk geeft. Ook hier is van toepassing:
Het Sowjet-doel heiligt de middelenl
Wij noemden zo even. Indo-Ohine.
Zegt het niets, dat de communistische
opsta wieling Ho Ssji Minh, alle Vietna-
mezen tussen 18 en 45 jaar heeft gemo
biliseerd en de activiteit te Saigon toe
neemt als protest tegen de Amerikaanse
econoihische missie, welke momenteel
met Bao Dal onderhandelt? Het zou ons
niets verwonderen als Ho Tsji Minh
inderdaad in het voorjaar een algemeen
offensief begint
Er is genoeg werk aan de winkel
voor Londen, Washington en Parijs. De
reizende ambassadeur, Phüip Jessup,
broedt op een plan. hetwelk .moet voor
zien in een gemeenschappelijke Brits-
FransAmerikaanse politiek voor de
Aziatische gebieden. Moskou zet de
..koude oorlog" voort, zeer ten ongerieve
van Washington-
Geallieerde economen zyn van oordeel,
dat Rusland telken jare 500 mil hoen
dollar aan de „koude oorlog" in Duits
land verdient terwyl Amerika er circa
700 milüoen dollar door verliest. Van
daar het Russische negativisme!
Grootste luchtschepen ter wereld
De Amerikaanse marine heeft aan het
Congres om gelden verzocht voor ae
bouw van de vier grootste luchtschepen
ter wereld, bestemd voor de strijd tegen
duikboten. De schepen worden 100 meter
lang en gevuld met onbrandbare helium.
De snelheid zal ongeveer '125 km per
uur bedragen. Met de bouw van het
eerste schip is in de zomer van 1940 al
begonnen.
