NIEUWE LEEDSCHE COURANT
NACHT OVER CHINA
In Liuchow kamperen liele families
op een stukje mat
HAVELOZE SOLDATEN VERKOPEN ALLES,
WAT ZE MAAR MISSEN KUNNEN
(Van onze speciale verslaggever Alfred van Sprang)
Liuchow (Zuid-China), Aug rus.Uw, '49
Op een witte muur in een van de stoffige, troosteloze straten van Liuchow is een
man grote Chinese karakters aan bet schilderen. Het is de buitenmuur van het
primitieve huis van een nieuwe zendeling. Voorbijgangers blijven staan en kijken
nieuwsgierig naar de schreeuwende figuren in vlammend rood. Min of meer vra
gend spellen ze een nog onvoltooide tekst nit de bijbel: Want alzo lief heeft God
de wereld gehad, dat Hij
Het zijn deze woorden, waar ik steeds
weer aan moet denken als ik door de
sombere stad met zijn vuile straten 2
der plaveisel en zijn verveloze krotten
huizen slenter, waar een kwart milhoen
mensen een zonloos bestaan leiden
China is sinds eeuwen een arm land en
de mensen kennen er niet veel anders
dan zorgen. In de grote steden weet de
armoede zich te verbergen achter eer
klatergouden facade van drukke win
kels. schetterende muziek en liototrecla-
mes. In deze provinciestad openbaart zt
zich echter in al haar schrijnende naakt
heid. En het is een schokkende ont
dekking.
inuiiiiiiiMiiiiiim
minimum
In West Duitslandhet sein
op veilig!
Men hoeft er nog geen Trygve Lie
voor te zijn, om in te zien, dat het vroeg
of laat tot een vredesverdrag met Duits
land moet komen, ondanks de vergeefse
pogingen, die daartoe op diverse confe
renties, Moskou, Londen, Parijs, in het
werk werden gesteld. Maar ten
van dit vraagstuk rijzen de moeilijkheden
met de Russen als een berg omhoog. Het
is dan ook in het geheel niet onmogelijk,
dat de Westelijke Geallieerden nog eens
een vredesaccoord treffen met dat deel
van Duitsland, dat als de „verloren zoon"
in het gezin der W.-
r, Europese democratie
t Verklaarde is teruggekeerd. Dit
I uitzicht z™ dus dat
j de splitsing in Duits-
de drang naar de unificering
We6t- en Oost-Duitsland steeds latent
aanwezig is. De idee van de politieke
eenheid kan op hol slaan als bij gestabili
seerde, betere economische verhoudingen,
het machtscomplex Duitsland toch weer
parten zou gaan spelen. Dit enigszins pes
simistisch perspectief baart de Fransman
nog altijd de nodige zorg en de Ameri
kaan loopt over deze bezwaren wat mak
kelijker heen. Er is een hogere en diepere
motivering aanwezig bij Washington, om
aan deze, toch bestaande kans, niet de
meeste aandacht te schenken. Staats
vijand nr 1 zetelt voor de Ver. Staten ie
Moskou en als men er zeker van is, dal
dit West-Duitsland politiek, economisch
en militair-strategisch bij West-Europa
behoort, dan is een zeer belangrijk voor
deel behaald. Via de democratisering
moet Duitsland ten spoedigste geheel
worden ingeschakeld bij „West".
Het is deze gedachte, die ook de
sche geest van Churchill vervult, gelijk
deze week te Straatsburg tot uiting is
gekomen. Wil Europa's politieke struc
tuur veranderen en krachtiger worden,
dan mag aan het gebouw zo'n belangrijke
hoeksteen niet ontbreken. Churchill heeft
daarom in de Assemblée voorgesteld, dat
de Raad van Europa in December of
Januari in buitengewone zitting
den bijeengeroepen en dat dan reeds een
Duitse delegatie aan de besprekingen zal
deelnemen. Mocht een Duitse delegatie
niet aanwezig kunnen zijn, dan zal
Churohill een debat over de Duitse kwes
tie houden in deze buitengewone zitting.
De conservatieve, Britse staatsman laat
er dus geen gras over groeien omdat, ge
zien het resultaat van de verkiezingen ir
West-Duitsland, het sein voorlopig op
veilig staat. Churchill's houding wordt
geruggesteund door Dean Acheson, die de
uitslag der verkiezingen gekarakteriseerd
heeft als een „overwinning van de ge
matigdheid en het gezond verstand" er
er een voorstander van is, dat Duitsland
in de Europese kring wordt toegelaten.
Gezien de felle campagne, die door uiterst
„rechts" en uiterst „links" werd gevoerd,
leert de uitslag der verkiezingen, dat men
het er blijkbaar met de democratie wil
proberen. Misschien steekt de Duitser zijn
neus ook wel eens achter het „IJzeren
Gordijn" en klemt hij zich liever vast
de suggestie: Washington is tóch v
deliger! De democratie in West-Duitsland
moest ontluiken en gaan groeien op de
nog steenharde bodem van een totalitair
regime. Overigens moest die democratie
de wrok overwinnen van een militaire
bezetting op eigen terrein en dat nog wel
in een Duitsland, dat voor zijn milita
machtscomplex steeds elders expansie
zocht.
Bij de stembus hebben de Christen-
Democraten, de Sociaal-Democraten er
de Liberalen de resten van links- er
reohts-extremisme weggebezemd. Hel
schermen met de inderdaad precaire
levensomstandigheden, de onrustbarende
werkloosheid van de grote massa, heeft
de communisten geen zier geholpen, zoals
ook in Italië een Togliatti er niet ;n
slaagde, een de Gasperi van zijn demo
cratische sokken te lopen. Van de 400
zetels in het West-Duitse Parlement zul
len de communisten er slechts 18 bezet-
ten. Dat er toch ook nog in West-Duits
land een politiek „Niemandsland" is, een
laisser faire, laisser aller"-9temmimg bij
een groot deel der massa, wordt wel be
wezen door het feit, dat 20 procent der
kiezers niet ter stembus toog. Nu noch de
Christen-Democraten, noch de Sociaal-
Democraten over de absolute meerder
heid beschikken, ligt een coalitie van
Christen-Democraten met de Liberalen,
gesuund door wat kleinere partijtjes,
toch voor de hand.
De „Nation Beige" wees op de verras
sende gelijkenis tussen de politieke ver
houdingen in Duitsland en België. De
overwinning der Christen-Democraten,
alhoewel niet overweldigend, laat in ieder
geval toe een regering te vormen, steu
nende op liberale en conservatieve ele
menten, waarbij dan de socialistische
partij in de oppositie moet gaan. Natuur
lijk bestaat er ook kans op een veel bre
der front, bijv. van Christen-Democraten
en Socialisten, eventueel gesteund door
de Liberalen, hetgeen de positie van dit
Duitse kabinet naar buiten zou verster
ken In dit laatste geval zou het een grote
puzzle zijn, de principiële tegenstellingen
ten aanzien van de economie en het on
derwijs te overbruggen.
Wij wijzen er nog op, dat de nieuwe
Duitse regering in ieder geval zo willig
moet zijn. dat de bezetlende mogend-
h den ei mee kunnen samenwerken. De.
thans m Duitsland waaiende, democraii-
«che vlag zal moeten bewijzen, dat zij de
lading dekt En meer dan eens vertoonde
zich in Duitsland een verkeerde „herder",
die de kudde toch achter zich aan kreeg!
In China, al in onrust onder de steeds
groter wordende dreiging van am
nistisohe overheersing, heeft een va;
meest fatale overstromingen van
laatste dertig jaar het leven van mil-
iioenen mensen nog moeilijker gemaakt.
Ook in Liuchow is de rivier buiten haar
oevers getreden. Het water heeft tc
derde verdieping gestaan. Ontelbare
schamele huisjes en hutten zijn wegge
spoeld. De ongelukkige bewoners ervai
waren met één slag dakloos. Ze hebben
zich ten einde raad maar op straat ge
ïnstalleerd, zij aan zij met degenen, die
voor de communistische legers uit, de
vlucht genomen hebben Zestigduizend
vluchtelingen leven dicht opeengepakt
en volkomen aan hun lot overgelaten in
deze stad. Hele families kamperen op
een stukje mat op de trottoirs. De kle
ren, die ze dragen en een paar potten
en pannen zijn het enige, wat ze in deze
wereld bezitten. Op een houtvuurtje
koken ze nu en dan een karig maaltje
rijst met wat blaren, Magere scharmin
kels van kinderen slapen met zwermen
vliegen op hun groezelige gezichten
Mannen en vrouwen staren met doffe
ogen voor zich uit. Het is een bittere
machteloze aanklacht tegen de
beschaving.
„Ach we wachten maarzeggen
ze zonder endge overtuiging. Er is niet
veel anders in het Ghana van nu om op
te wachten dan de communisten. De
kranten melden dagelijks nieuwe op
marsen van de communistische legers
Het wordt steeds duidelijker, dat Liu
chow op hun route zal liggen. Sommige
mensen verzamelen hun hebben en hou
wen en trachten naar een veiliger plaats
te komen. Vele anderen geven de strijd
echter op. Drie, viermaal hebben zt
les in de steek gelaten om niet in 1
mun-istisch gebied te hoeven leven. Nu
begrijpen ze het vruchteloze van
pogingen. Er is geen ontkomen aai
wurgende greep. Het land van de vrij
heid krimpt met de dag verder in
geven zich over in de verwachting, dar.
het leven onder de communisten voor
hen onmogelijk slechter kan zijn dan
het nu is. De practische vrijheid, die ze
in deze meedogenloos egoistische wereld
genieten bestaat uit niet veel anders
dan het recht om van gebrek om te
komen wanneer ze dat willen. De com
munisten zullen hen dat voorrecht onge
twijfeld niet ontnemen.
Beenloze soldaten
In al deze drukte is ook het natio
nalistische leger in Liuchow neerge
streken. Een lange karavaan van ovei
het algemeen versleten trucks met eer
carrosserie van hout en gedek en ram
melen-de jeeps heeft zich over de stac
verspreid en straten en pleinen als par
keerterrein opgeëist Uit vele auto's
steken tafels, stoelen en ander meubi
lair- De families van de militairen heb
ben zich er tussenin genesteld. Het ge
heel verschilt in uiterlijk weinig van
het beeld der vluchtelingen. Haveloze
soldaten in verschoten uniformen en af
getrapte baseballschoenen zoeken een
slaapplaats op de overvolle trottoirs. Er
is geen andere accommodatie voor hen.
De armoede van het land weerspiegelt
zich in dit armzalige nationalistische
leger: een beklagenswaardige verzame
ling zwervers, ouden van dagen, inva
liden en andere futloze individuen. Als
ik ooit weinig vertrouwen in de mili
taire macht van Ghana heb gehad dan
Is het wel bij het aanschouwen van deze
eenheden in Liuchow.
Et leeft niet de minste spirit m deze
mensen: veel oude mannen mager als
een lat, kleine jongens met veel te ern
stige geziohten, zieken, dde zich moei-
im met een wandelstok weten voon
slepen, oorlogsinvaliden met één arm
één been en zelfs zonder benen. Hun uit
rusting is uiterst summier. Veel wapens
hebben ze niet bij zidh. Ook lopen ze
niet allemaal op schoenen. Op hun rug
e een slordige ransel met een
wollen deken, een emaille waskom, een
paar slippers van touw en vooral rijst
Een parasol ontbreekt nergens Sommi
gen hebben als een bewijs van een
betere beschaving een tandenborstel ui-
hun borstzak steken. Er is geen spoor
organisatie en discipline. Het inge
boren egoisme leidt er toe, dat iedereen
zichzelf zorgt, En dat geldt zelfs
de hulpeloze invaliden op kruk
Uitverkoop
Maar er is toch wel enige activiteit.
In een van de straten van Liuchow
houdt het nationalistische leger namelijk
uitverkoop van alles, wat het maar mis
sen kan. Stukken zeildoek en leger-
dekens zijn op straat uitgespreid en
daarop bieden de soldaten een bonte col
lectie artikelen te koop aan: gedeeltelijk
militaire goederen en voor een ander
deel kennelijk artikelen, die ze onder
weg buitgemaakt hebben. Lege gasmas
kerbussen. tweedehands pijpen, militaire
overhemden, broekriemen, muskieten
netten, maar ook bergschoenen mei
bontvoering, een geprepareerd tijgervel
hele blokken damesstoffen, lege flessen
en fietsbellen. Het is een levendige
markt met gelegenheidspryzen. want de
militaire kooplui willen alles opruimen
weer verder trekken,
willen eerst nog eens goed
eten...." zegt een van hen met een
grijns. Driemaal daags droge rijst me'
een lepel smakeloze groenten is inder
daad geen voeding om een leger in con
ditie te houden. Vlees, eieren, vruchten,
boter en dergeijke dingen komen nooi'
op het menu. En met een schrale één
gulden dertig soldij in de maand kunnen
ze er ook niet veel byfcopen. Een derge
lijke uitverkoop is de enige uitkomst.
„Natuurlijk zou ik het moeten verbte-
in begint een militair met een
scheur in zijn pet me uit zichzelf te
vertellen Later ontpopt hij zich als een
kolonel.
„Maar ik schaam me er voor mijn
distinctieven te dragen...." voegt hij
tan toe, „het is tegenwoordig geen
officier in het nationalistische leger
ijnde corruptie is versohrikke-
maar hoe kan het oók anders
als men een kolonel met een vtouw en
drie kinderen niet meer dan vijf gulden
in de maand betaalt. De geest is slechter
dan ooit en in drommen lopen de deser-
•urs naar de communisten over als ze
een kan6 voor krijgen
Het zijn maar al te ware feiten En
de desertie heeft zelfs zulke verontrus
tende vormen aangenomen, dat men
Japanse vliegers gebruikt om communis
tisch gebied te bombarderen Van Ghi-
piloten is men namelijk niet zeker
„Piu Mussolinissimo" roept Paul van
Kempen op de cursus in Siena
Liefde en eerbied voor de muziek bij de Toscaan
In mijn eerste brief gaf ik u een zij het vluchtig beeld van de muzikale
gebeurtenissen, die in Siena de mooiste stad van Toscane gaande zijn en
welker belangrijkheid in brede kring bekend moet worden. De sfeer, die hier heerst
moet weldadig werken op iedere jonge kunstenaar en ik zou onze jonge Neder
landse musici van enige betekenis wel willen toeschreeuwen: „Leef het hele jaar
zuinig en kom des zomers naar Siena om de schoonheid van deze stad en dit land
schap op u te laten inwerken. Laat de resultaten van uw werken toetsen door men
sen als Gioconda de Vito, Cassado, Van Kempen e tutti quanti." Het leven is hier
goedkoop als men het een beetje handig aanlegt- Voor 1200 k 1300 Lire (ong. f7)
per dag heeft men hier zqn natje en zijn droogje en een behoorlijke kamer.
De Academia Musicale Chigiana regelt
dit voor de leerlingen en vraagt als
les- c.q. cursusgelden uiterst geringe den is zeer zomers en men ziet er de
bedragen. Daarom is het te begrijpen,
dat deze zomercursussen van Graaf
Chigi Saracini een bedrag van 25 mil-
lioen Lires kosten. Men kan slechts
de grootste eerbied hebben voor deze
pur sang aristocraat, deze idealist, die
zijn groot vermogen in dienst van de
kunst stelt en dat doet met een zwier
en een breedheid, die ons Noordelingen
uit het land, waar men ieder dubbeltje,
dat men voor de kunst betaalt minstens de weg te 1
drie maal omdraait, met de allergrootste
bewondering vervult.
De wijze waarop bijv. Paul van Kem
pen in staat gesteld wordt zijn dirigen
tencursus te geven is „molto grandioso"
Ik schreef u in mijn vorige brief al. dat
de leerlingen een compleet symphonie
orkest ter beschikking staat gedurende
vijf uren per dag!
Ik wil u nu meevoeren naar het Teatro
Rozzi op de Piazza Indipendenza waar
jonge dirigenten uit vele delen der we
reld proeven van bekwaamheid afleg
gen en zich laven aan de woorden en
het levende voorbeeld van „Maestro"
van Kempen
II Teatro Rozzi is een typische kleine
Italiaanse schouwburg met een half
ronde zaal, waar ongeveer zes honderd
nensen een plaats kunnen vinden, gro-
;endeels in de pl.m. 60 kleine loges, die
.n drie verdiepingen de zaal omzomen
Het zaaltje maakt met zijn rood-fluwe-
len stoelen en typische gedreven lamper.
knusse indruk Het doet weldadig
als men van de felle zon op de
Piazza Indipendenza plotseling in de
koele vestibule staat. Er is een voort
durend geloop van orkestleden en jonge
dot Zijzelf en hun Toestellen wel naar
lui basis ziullen terugkeren.
Nacht
De avond daalt over Liuchow
Burgers en militairen strekken zich uit
op de trottoirs en trachten in de slaap
etelheid te zoeken. Onder de enkele
straatlantaarns zwoegen een paar man
de veel van de slechte wegen te
lijden hebbende auto's te repareren. Een
eenzame soldaat is met een ernstig ge
zicht bezig het zoveelste stuk op zijn
versleten broek te maken Een stille
optocht van zuchtende mannen en vrou-
draagt zware emmers groenig water
de rivier naar huis. Een dorstige
militair steekt er beide handen in en
9liurpt het water gretig naar binnen De
fietsenmaker en zijn gezin eten voor h< t
eerst sinds lang vlees omdat hun jonge
nond vanmorgen overreden is.
Uit het huis met de Chinese karakters
op de witte muur dringt gezang naar
buiten, dat versterft in de duisternis van
deze ten dode opgeschreven stad. waai
gelaten het lot zijn zekere loop laa'
En
zal die loop veranderen.
wonderlijkste kleuren, felle blauwe broe
ken met hard gele overhemden Geen
kleurencombinatie die men niet
treft.
Alvorens de zaal te betreden komt
nog in een soort voorhof, waar maestro
Baglioni. directeur van de „Scuola 1
sicala" de schepter zwaait. Baglioni is
rechterhand van Paul van Kempen
beijvert zich hem alle moeilijkheden uit
Op de eerste rijen van de zaal zitten
de leerlingen. Na het examen zijn er nog
pl.m. 20 overgebleven. Vier jongelingen
zijn als hopeloze gevallen van de cursus
uitgesloten. Het volgend jaar zal de
selectie waarschijnlijk nog strenger wor
den. Indien een leerling bijv opgeeft,
dat hij de Ouverture Egmont wil diri
geren en bij het examen voor toelating
blijkt, dat hij noch e^n 4/4 maat behoor
lijk kan slaan, noch de partituur ir
hoofd en hart heeft, ja, dan begint var
Kempen er niet aan. Een goede raad dus
voor hen. die de volgende zomer hier
willen komen werken: Zorg dat ge
iedere noot van de door U te dirigeren
werken volledig in u opgenomen hebt.
Van Kempen eist ontzaglijk veel van
zijn leerlingen, maar ook van zich
zelf. Gij moet niet onderschatten wat hei
zeggen wil om 5 dagen per week vijf
uren per dag inspirerend en corrigerend
te moeten optreden en daarbij vijf talen
te moeten spreken
„Piu Mussolinissamo'\
Midden in het orkest staat een stoeltje
of liever gezegd, een hoge kruk, zoals de
bassisten gebruiken. Daarop troont de
„Maestro". Door deze opstelling is hij
het centrale punt, waar omheen alles
draait Begonnen is met de Pathétique
van Tschaikowsky Alle leerlingen
krijgen een deel op en moeten dat vol
komen uit het hoofd kennen de volgende
dag, m a w dag en nacht moeten zij wer
ken. Blijkt tijdens hun „beurt", dat zij
niet alle inzetten weten, dan worden zij
onverbiddelijk naar hun plaats terugge
stuurd en een volgend slachtoffer moet
met loden schoenen het trapje naar het
podium bestijgen.
Van tyd tot tijd, als er zuiver muzikale
vertolkingsproblemen opduiken en dat
gebeurt vaak houdt van Kempen een
verhandeling daarover. Meestal gaat dat
in het Italiaans. Het Italiaans van de
„Maestro" is grammaticaal niet steeds
vlekkeloos op mannelijk en vrouwe
lijk, enkelvoud en meervoud let hij niet
altijd maar aan de andere kant ver
rijkt hij de Italiaanse taal met vele zelf-
geconstrueerde woorden tot grote hilari
teit van de orkestleden.
Enkele dagen geleden bijv. wilde hij
een leerling mededelen, dat zyn optreden
iets meer dictatoriaal moest zijn. „Piti
Mussolinissimo, Hitlerissimo", brulde hij
hem over een forte-passage van Tschai-
Wat cle jeugd van Frankrijk
van Nederland weet
(Van onze Parijse correspondent).
De Seine ligt vol met dode vissen. Mil-
li oenen en millioenen. Ze drijven op het
wateroppervlak, waardoor die hele heer
lijke Seine plotseling is omgetoverd ir
een stinkende witte brei. Niettemin heeft
Parijs er nu een bezienswaardigheid bij.
Over de oorzaak van deze massa-moord
tast men nog in het duister. Waarschijn
lijk heeft de een of andere fabriek met
haar afval een lieve hoeveelheid z'
vergift in de rivier gespuid. Deze dode
visjes en vissen eten is dan waarschijnlijk
ook zeer gevaarlijk. De Seine-zwembaden
heeft men zelfs moeten sluiten niet alleen
omdat het weinig bevorderlijk is voc
gezondheid om te zwemmen in vergiftigd
water, doch ook al omdat zelfs de zv
baden bedekt zijn door een onwelriekend
tapijt van dode vis.
Wie had er kunnen denken, dat de
Seine zó visrijk was. Nog vorige week
heb ik twee uren zitten vissen met zelfs
twee hengels, evenwel zonder resultaat,
zodat ik voor de zoveelste maal genood
zaakt was, alvorens teru-g te keren naar
mijn eega, op het marktje achter ons een
kilo gesorteerd te kopen.
Eén mijner vrienden is leraar aan een
Frans lyceum. Op mijn verzoek heeft hij
de leerlingen der eerste klasse getest
op hun kennis van Nederland. Uit al die
opstelletjes heeft uw correspondent de
grootste gemene deler gezocht, die hier
thans volgt: „De Hollanders zijn groter
dan de Fransen en niet zwart, maar blond
en wit. Vroeger liepen zij op houten
schoenen, doch de Nederlanders, die op
vacantie gaan kopen eerst een paar leren
schoenen. Holland leeft van de visvangst,
de tulpenoultuur en het exporteert mo
lens. Ook wonen er wat boeren. Men
spreekt er een soort Duits, maar
kowsky toe. Zijn verhandeling over de
ziel der muziek, die hem boven alles gaat,
is vaak uiterst interessant. „Senza
éstasi non Arte" (zonder vervoering .s
geen kunst mogelijk). In een paar woor
den is het eenvoudig gezegd, maar wat
omvatten die paar woorden niet!
Van tijd tot tijd zijn zijn opmerkingen
van een verrukkelijke humor. Uit de
reacties van de orkestleden blijkt, dat zij
een open hart voor Van Kempens in het
Italiaans vertaalde Hollandse humor heb
ben. Uit gesprekken, die ik met verschil
lende „Professori" heb, blijkt wel, dat zij
de Maestro op de handen dragen. Het is
merkwaardig, zoals hij de „psychologie
van het orkest" kent. Wordt het orkest
moe en dat kan gemakkelijk bij een
dagelijkse dienst van vijf uur in de tro
pische hitte, die hier heerst dan weet
hij de dames en heren met een kwink
slag, een woord van waardering, weer
nieuwe krachten te geven. Van tijd tot
tijd gaat hij zelf voor liet orkest staan
Men heeft dan de indruk, dat er een
electrische schok door de musici gaat;
plotseling zitten allen weer rechtop en
ze spelen met glinsterende ogen alsof zij
zo juist begonnen zijn.
Een eerste deel Eroïca, een Finale van
de Pathétique onder Van Kempen zijn
belevenissen, die men niet meer vergeet.
Mijn eerbied voor de „liefde voor de
arbeid" van de Italiaanse orkestmusicus
is groot geworden nu ik tijdelijk met hen
samenwerk
Enige dagen geleden moest de middag
repetitie verplaatst worden daar er geen
licht was, wat hier in Siena nog al eens
voorkomt Des morgens werd ons aange
zegd, dat de repetitie verplaatst werd
naar de avond van 9.30middernacht
Van niemand een klacht of een verzoek
om extra-betaling!! Ik zou bijna popu
lair zeggen: „Kom daar bij ons eens om!"
In het algemeen kan men zeggen, dat
de Italiaanse musicus een grote en eer-'
lijke liefde voor de muziek heeft en het
genus „broodstrijker" komt hier nau
welijks voor Bij het gehele volk be
merkt men trouwens deze eerbied voor
de kunst in het algemeen en de muziek
in het bijzonder.
In mijn „ristorante", waar de beeld
schone dochter van de „padrone" zelf be
dient, stond de radio aan, VerdiU Een
ieder liep op zijn tenen. Toen ik aan de
schone Marissa een bestelling deed op
iets te luide toon, legde zij haar kleine
vinger op haar lippen en zei als in een
zuoht: „Rigoletto di Verdi".
Vanmorgen kocht ik in gezelschap van
Felix de Nobel, mijn begaafde landge
noot van wie ik u nog vertellen zal.
perziken en sinaasappels bij een ta
melijk nors uitziende handelaar Hij be
merkte aan ons Italiaans zonder enige
twijfel, dat wij „stranieri" oftewel vreem
delingen waren en informeerde belang
stellend. Toen hij hoorde dat wij „Maestri
Olandesi" waren en iets met de Aca
demia Chigiana te maken hadden, liet
hij zijn perziken, zijn olijven en zijn
klanten in de steek en kwam van achter
zijn toonbank vandaan om ons hartelijk
de hand te schudden.
Ik begreep toen. dat een andere Tos
caan. graaf Chigi. die een paar honderd
meter verder woont, zo'n groot gedeelte
van zijn rijkdommen kan geven aan een
kunst, die diep in dit gelukkige volk
verankerd ligt
In een volgende brief zal ik trachten
u een beschrijving te geven van enkele
opvallende verschijningen onder de leer
lingen. in wier midden onze landgenoot
Felix de Nobel een uitstekende indruk
maakt.
Siena. Willem Brederode
Nederlanders spreken vloeiend Engels
beetje Frans. Vroeger hadden de
meisjes en vrouwen er lange zwierige
rokken aan en nauwe keurslijfjes, Thans
dragen ze uitsluitend shorts. Nederland
wordt bestuurd door Reine Wilhelmine,
die drie dochters heeft. De Nederlandse
koning wordt er „prince" genoemd.
Het land wordt goed bestuurd. Dat kan
ook, want als Reine Wilhelmine in La
Haye in een kerktoren Mimt en
verrekijker neemt, kan ze precies
wat er zich in haar landje afspeelt. De
hoofdstad vam Nederland is Amsterdam,
een stad, waar de huizen gebouwd zijn in
het water."
Uit de pers
CHRISTENDOM EN
POLITIEK
Uit de (R.K.) Leidse Courant:
Het is „onze overtuiging, dat het socia
lisme ons voor vragen stelt, die meer
dan technische en economische, die in
wezen zedelijke en religieuze vragen
zijn".
Aldus J. J. Buskes Jr in een artikel in
het „Vrije Volk", waarin hij bepleit, dat
iedere christen het socialisme kan
hangen, zich kan aansluiten bij
P. v. d. A.
Wij willen slechts vragen:
Als men in het socialisme komt
staan voor vragen, die in wezen zede
lijke en religieuze vragen zijn.
waar kan men dan de oplossing van die
vragen zoeken en vinden? Een christen,
die bij een socialistische partij is
gesloten, kan die oplossing zoeken
vinden in het Christendom. Maar kan
dan d i e oplossing worden de oplossin:
van de partij, waarvan hij lid is, doch
waarin ook velen niets van het Christen
dom willen weftn, er afkerig tegenover
staan: waarin velen niet erkennen ob-
het
tandigheden bind
de, zedelijke normen, en niet erken
nen de noodzakelijkheid van een religie,
een godsdienst, een dienen van God, als
Schepper, als Oorzaak en Doel van a
het geschapene?
Het antwoord op deze vraag is duide
lijk. Een christen kan voor zijn politiek
geen bevrediging vinden in een politieke
partij, die voor haar politiek niet het
Christendom als fundament aanvaardt
Preken bijzaak of
Ds D. Kuilman handelt in het Leids
Hervormd Kerkblad enkele „geldelijke"
zaken af en laat dan een kort briefje
volgen, waaruit blijkt „in welk een ge
vaarlijke geestelijke toestand" hij zich
bevindt, juist door die „geldelijke" af
faires. Het waarschuwende briefje van
een gemeentelid, dat de predikant als
vriend zijn feilen toont, luidt (letterlijk
weergegeven) als volgt:
WelEewaarde Heer.
„Een vos verliest wel zijn haren, maar
niet zijn streken. Dat blijkt wel uit Uw
verslag in het Kerkblad. Men verwacht!
één ziel gewonnen, 2 zielen gered, 3 zielen
ondersteunt op hun levensreis! Doch de
gewone man zegt: Zie je wel, het gaat
om de centen, anders niet, dat preken is
maar bijzaak. U gelooft dat wanneer
U aan de poort klopt en Petrus vraagt,
waarom U toegelaten wenscht te wor
den, het antwoord promt zal wezen „Ik
heb met een eigenaardig gebedel elke
maand meer als 100 gld bij elkaar gekre-
godsdienstig werk. Denk,u dan,
dat de poort wijd open zal gaan met het
ZATERDAG 20 AUGUSTUS
Bewaarde trouw
Daniël nu nam voor in zij
hart, dat hij zich niet zó
ontreinigen met de stukkt
van de spijs des Koning
noch met de wijn zijns drank
Dan. 1
Tegen wil en dank is Daniël in ec
afvallige wereld geworpen de were
van Nebukadnezars hof. Dat wordt vol
de komende jaren zijn levensmilieu. H
zal het ver kunnen brengen. Daar ks
carrière gemaakt worden in die were!
En Daniël is bereid dat te doen.
Maar tot één ding is hij niet berei
Hij wil die carrière niet betalen met z'
geloof. Hij wenst geen stap te zetten 0
de weg. die hem zou leiden tot het wij
nen van de wereld ten koste van j
trouw aan zijn God. Ook de schijnbaj
onschuldige, maar levensgevaarlijke et!
ste stap niet.
Daarom weigert hij de spijs en drac
van Nebukadnezars tafel. Hij weet hc
het daarmee toegaat. Daar is d<
van Babels goden over uitgerocpe
Daarmee zijn ze op de tafel van de afg;
den gelegd En daarvan eten zou bel'
kenen mee aanschuiven aan de tafel dj
afgoden. En wie daaraan gaat zitten
opgenomen in de stroom van het afv.
lige leven Die wordt verder
sleurd, want hij is z'n weerstand kwi;
Die heeft de trouw aan de levende Gi
gebroken Die is verontreinigd.
Daniels weigering is méér dan
wegschuiven van bepaalde spijzen
dranken. Het is een krachtig neen te
de afgoden van Babel. Het is een c
van trouw aan de Heere, midden in
afvallige leven. Het is een stoet
onwrikbaar neen tegen de afval zelf.
Daar zitten geweldige risico's aan
Het grote risico van de toorn
Nebukadnezar. Het risico, dat het uit
met de carrière, nog voor die goed
wel begonnen is. Het risico, dat de jong
man, die de kans kreeg om het vei
brengen, het niet verder brengt dan
een vroege executie wegens beledigii
van Nebukadnezar en z'n goden. Maar
een rotsvast geloof neemt Daniël e
risico. Hij weet. dat het beter is e<
carrière te verliezen en als het moet hi
leven, dan God.
We zullen het vandaag vooral ni
mogen vergeten, dat wij in een afva
lige wereld leven. Misschien krij;
een prachtkans om het er ver
brengen. Maar de tafel van de afgode
staat er nóg. En de verzoeking om aa
die tafel mee aan te zitten blijft actuet
Het komt er op aan, dat we scherp
ogen hebben, ogen die verlicht zijn do:
Gods genade. Dan zien we waar
stroom van de afval loopt." En we
den bewaard voor het gevaar, dat
met het afvallige leven meegesleur
worden, eer we er goed en wel erg
hebben
Het komt er op aan, dat we ee
hart hebben, trouw gemaakt door Ch:
tus Jezus. Dan zullen we midden
afvallige wereld, waarin wij gev
zijn, blijven leven naar het Woord. DsJ
kopen we geen mooie carrière met c
prijs van de ontrouw aan den Heere Da
nemen we het risico van een misluk»
loopbaan, het risico van de haat dq
wereld en van haar hoon Dan gaan
vlak naast Daniël staan, één in het v;
voornemen, het Neen tegen de afval
handhaven En om daarin te bewaren
geloofstrouw aan de Vader van
Heere Jezus Christus, die ons kocht
zijn bloed.
woord „Kom".
Ds Kuilman voegt hieraan toe:
dankbaar ik ook voor deze hartelijk
waarschuwing ben, ik moet helaas
m'n „zondig" pad wel voortwandelen
de belangen van onze wijk in de m<
lijke maand Augustus bij U aanbevelen
'k Hoop werkelijk, dat U mij niet
geet."
WENST U UIT DE AETHER"
Radioprogramma voor vanavond
HILVERSUM I (301) KRO
7.- Nieuws 7.15 Het Katholicisme m
rankrijk 7 30 The Melachrtno Strings 7.45
'oor de Nederlanders in Duitsland 8.-
Ileuws 8.05 De gewone man 8.12 Gram
.20 Lichtbaken 8.45 Gram 9 15 Zomersproe-
»n 10 Omroeporkest 10.30 Wij luiden de
Zondag in! 11- Nieuws 1120 Symphonie
2- Sluiting
HILVERSUM II (415) VARA
7.— Artistieke staalkaart 720 Reportage
vereldkampioenschappen wielrennen te Ko
lenhagen VPRO 7 30 Vier vrouwengestalten
'45 Nederland tussen de natiën VARA 8-
«Iteuws 8 05 Dingen van de dag 8.12 VARA-
/aria 8.15 Op voor de VARAI 8.20 Prome-
iade-orkest 8 45 Samen uit, samen thuis
1.45 Soc commentaar 10.- Vlndobona
jchrammeJ'n 10.25 Brandalarm 10 40 Solo-
'ox met Accordeola 11 Nieuws 11.15 Dans-
nuzlek 12— Sluiting
Wat de radio Zondag brengt
HILVERSUM I (301) KRO 8— Nieuws
;15 Gram 8.25 Inleiding Hoogmis 8 30 Hoog-
nls NCRV 9.30 Nieuws 945 Gram 10.—
Cerkdlenst van de Doopsgez Gemeente te
•kdlenst KRO 12 15 Apologie
0 Lunchconcert. 12 55 Zonne-
uws 120 Lunchconcert 1.45
r boeken 2.- Kamermuzlek-
ondom de E H B O-Zondag
lerorkest 3.15 Waarheen met
jeugd? 3.25 Omroepkamer-
geschiedenis van het olifantje
pioenschappen wielrennen te
Deze keer is het Wim Zwart die
rood v/orót. „Zo zo," denkt hij, „ze
wil dus, dat ik haar au serieux neem.
Wat een vinnigheid! Ik moet oppas
sen, er zit méér pit in die meid dan
ik dacht: 't is niet meer het zestienja
rige kind dat zich op de achtergrond
hield toen ik Marie bezocht, en voor
wie ik wel eens chocola of zoiets mee
bracht.
,,'k Zei toch niets verkeerds?" mom
pelt hij verontschuldigend.
„Nee, misschien niet.maar men
sen zoals jij zeggen meer met de tóón
dan met hun woorden..,."
Ze vindt het zelf nog onaangenamer
dan hij, dat dit het begin moest zijn.
Maar hij moet maar dadelijk goed
weten dat ze volwassen is, zesen
twintig jaar, en dat ze recht heeft op
haar zelfstandigheid. Goede mensen
worden gauw voor gek versleten
En al wil ze zichzelf niet goed noe
men, ze heeft toch offers moeten bren
gen, om deze zwager te komen hel
pen'. Ze had het bij dokter van As-
peren goed naar haar zin. Het werk
was daar ook veel minder zwaar, dan
het hier waarschijnlijk zal zijn. En
Frits Dijkers moet nu genoegen ne
men met een haastig gekrabbeld brief
je, terwijl ze anders vanavond samen
zouden zijn geweestWie weet hoe
kwaad Frits is.
„Hoe laat eet je altijd, Wim?" vraagt
ze om het gesprek op iets anders te
brengen.
„Oh," doet hij onverschillig. „We
eten de laatste tyd als we iets klaar
hebben.... wat pap, gebakken aard
appelen, net naar het uitkomt. Is 't
niet waar, Janny?"
„Ja meneer," zegt het kind ge
dwee.
„Zullen we deze keer maar brood
eten?" stelt Bep voor. „Morgen, als ik
een beetje gewend ben hier zal ik zor
gen dat er warm eten klaar is als je
thuis komt."
„Goed, bestIn deze kast
Wim staat op en opent een kastdeur,
„in deze kast is alles wat we momen
teel in huis hebben...."
Ze halen een tafellaken tevoor
schijn dat gescheurd en vuil is. Brood
ligt er wel voor een week. maar het
meeste is oud, hard. Drie ineen ge
frommelde vette papiertjes bevatten
I samen de botervooiraad, en jam
is er volop, want er staan wel vijf
half geledigde potjes, die kleven by
het aanpakken....
„Volgende keer beter," oordeelt
Bep. „Deze keer moeten we 't er maar
mee doen"
IV.
Op deze eerste Vrijdagavond weet
Wim Zwart nog niet wat hij heeft
aan Bep Kooiman, de jongste zuster
van zijn overleden vrouw. Hij voelt
zich haar meerdere in leeftijd, in
levenservaring, in ontwikkeling
maar tevens zijn er vele dingen, waar
om hij zich voor haar schaamt
Hij schaamt zich bijvoorbeeld als ze
m een van de kasten kijkt. Vies en
verwaarloosd, leeg en armoedig en
rommelig is het bij hem achter de
schermen Hij bewcont
„Natuurlijk! 't Is trouwens tóch zo
wat tijd voor de schoonmaak Moeder
begint er volgende week óók aan",
deelt ze mee.
't Schijnt niet in Bep op te komen,
haar zwager z'n toestemming te vra-
Hij dribbelt om haar ht
de modernste van het loopt haar vooruit hij is kort
dorp. De fauteuils in de voorkai
trouwens ook dc meubels in ae ach
terkamer, old finish, zwaar cn dege
lijk van uitvoering, maken nog een
heel behoorlijke indruk op buiten
staanders. Maar ze moeten niet méér
over de toestand in z'n gezin te weten
komen.
Janny was nog maar een kind, niet
al te snugger bovendien....
Maar 's avonds, als de kinderen sla
pen, en hij Janny met een paar woor
den van haar werk ontheven, en naar
haar moeder teruggestuurd heeft,
voelt Wim Zwart het zo'n beetje als
z'n plicht, Bep wat baanwijs te maken.
Hij doet het met nonchalante aan
wijzingen- al gauw heeft hij het be
sef, dat dit alles overbodig is. Bep is
veel praktischer en doortastender dan
hij.
,,'k Zie wel, dat ik direct moet be
ginnen alles een goeie beurt te ge
ven," zegt Bep. Het klinkt niet cri-
tisch. Ook niet berustend Het klinkt
als een program. Bep schijnt al dade
lijk helder en duidelijk te beseffen
wat haar nier te doen staat.
„Wat versta je onder een goeie
beurt?" vraagt hij. „Toch niet al de
meubels d'r uit en heel de boel over-
beetje gezet en hij heeft een leuke
zwarte kuif Ze mag hem wel als
het daarom gaat.
Maar daar gaat het nu immers met
om? Als ze haar vinger langs een
richel laat glijden, is die in een om
mezien grijs van 't stof Zelfs bij het
lamplicht valt dit op. En boven, op
de zolder, is 't nog erger dan beneden.
In het ene dakraampje is een ruit
kapot, en de scherven zijn niet eens
opgeruimd, doch liggen zo maar in
een hoek geveegd.
Vreselijk!"
„Ja" zegt hij, „dat moet nodig ook
eens opgeruimd daar".
Dit is niet het enige. Ze volgt Wim
langzaam op z'n rondgang, hier en
daar blijft ze stil staan, bukt en raapt
iets op. geeft haar ogen goed de
kost Dat het zó erg is, heeft ze
niet kunnen denken! Het stinkt op
die zolder van 't vuil!
Wim en de kinderen slapen geza
menlijk in het slaapkamertje bene
den. en deze eerste nachten moet dat
nog maar zo blijven. „In deze kamer
sliepen wij vróéger", zegt hij, terwijl
ze nog boven zyn. „Alles staat er nog,
kijk maar eens
(Wordt vervolgd)
Regeringsu
;nding. 7.— Psalmer
L30 De
BatUedress 7.30 Nieuws. KRO 7.
't Boeckhuys 8.05 De gewoi
;m 9.15 Het Symphonie orkes
die zichzelf ontmoette. 10;
ctualiteiten 10 45 Avondgebed. 11- Nieut
15 Gram 12 Sluiting
HILVERSUM II (415) VARA 8.— Nieuw
8.15 Postduivenberlchten 8.17 Soc
8.20 Gram 830 Rusten zonder ro
rijdli»
Orgel
9.15 Mer
9.10 1
telljk le'
Ie 10.50 De Jonge Fll
el AVRO 12.— Mus
agclub 12 40 Deen
The Skymasters
VARA 5.-
Arb Zangve
Corduwener 6
VPRO 6 30 Studii
IKOR 7 Luiste:
Wal cle radio Maandag brerlgl
Laudamus: 8 45 Gram.; 9.15 O
bij jonge zieken: 9 40 Mui
ark; 10 05 Gram.; 10.30 Morge:
sen; 5.45 Regeringsuitzending:
Zapakaras; 6 15 Ver van moet
6.30 Regerlngsultzendtng;
7.00 Nieuws; 7 15 Ondei
luid;
tegerlngsui
8 00 Nieuws: 8 15 Kerkconcert; 9 00 Ee
een lepel water; 9 30 mi
.45 Reisimpressies; 10.
aat; 1020 Sweellnck-k
145 Avondoverdenklng: 11 00 Nieuw
nsemble Celesta
HILVERSUM II (415) VARA. 7.00 Ni
band
>el; 9J
Tsjechisch Phllh orkest: VPRO 10.00 Vot
10.05 MorgenwijdinS
VARA 10 20 Gram.: 10.30 Voor de vrouw
45 Regenboog: 11.20 Liederencyclus: 11/
lordracht: 12 00 Solovox met accorded:
lngen voor tand- en tuinbouw
co Madriguera; 1.00 Nieuw
1.20 Metropole Orkest: 2.00 Strijk
2 30 Lezing; 2.45 The Coldstreai
25 De Volksstem: 5 00 Voor i
515 Vacantle-vertellingen; 5^
10 Nieuws: 6.15 Varia; 6 20 Malar
11 Tango-Rumba: 6.45 Parler
lerskapel; 7.15 Causerie; 7.30 Pro
incert: 8.00 Nieuws: 8.05 Dinge
van de dag: 8.15 Gram.: 8 50 Hoorspel: 9.1
;n: 9.45 Nieuws
12.30 Mededi
