k
De Rotterdamse Rijswijker Swarttouw,
stuwadoor en zeeman
Waar alles vrij is, van vreemde
valuta tot vliegtuigen
Wijk op wielen
h-
ZATERDAG 30 JULI 1949
BEKENDE LANDGENOTEN THUIS
Geuren en goederen uit alle landen
van de wereld
(Van een onzer verslaggevers)
Wie de Rotterdamse haven kent en de Amsterdamse en die van Antwerpen en
van Gent, die kent de naam Swarttouw. Dat zjjn er stuwadoors, bezitters van kra
nen en loodsen, van kaden en laadbruggen. Die niet anders doen, dan aankomend^
schepen lossen, vertrekkende beladen; de goederen uit alle landen voor korte tjjd
opslag verlenen en weer overgaan op een andere transactie. Hun loodsen aan de
Merwehaven geuren naar rubber en peper, naar katoen en sinaasappelen, naar vjzer
en oud roest, naar kolen en rook en teer en mensen en zweet.
Grijpers klauwen er in suiker, strop
pen knellen er om mijnhout, douaniers
gaan gebogen onder formulieren, de vrouw
van een bokschipper hangt de luierwas
aan dek en de kapitein van een Finse
houtboot stopt z'n ptfp met Nederlandse
tabak, in de schaduw van een Ameri
kaanse vrachtvaarder.
Leven en beweging. Schepen varen
voorbij, grote en kleine. Een 36 meter
lange arm van een kraan buigt zich, over
scheepsrompen en loodsen, de wal op en
ergens hoog boven water en rails, wer
kers en machines, zit een kraanmachinist
en brengt, met een enkele handle-bewe-
ging, een complete wagonlading van
schip naar wal.
Die kraanmachinist daarboven en de
heer C. Swarttouw op zijn kantoor aan
de Willemskade in Rotterdam, vlak
tegenover de schepen en gebouwen van
de HollandAmerikalijn, die hebben
toen aanbreken. Veertien honderd sche
pen in én jaar meerden aan de kaden,
1 millioen ton stukgoed en 2 millioen
ton z.g. bulklading (ertsen, fosfaat, kolen,
appelschillen e.d.) passeerden kranen,
bruggen en loodsen, in een zelfde
periode.
Tot er wéér een oorlog kwam, die de
laadbruggen afbrak en van de loodsen aan
de Merwehaven ruïnes maakte. Met bom
men ondermijnd waren de terreinen na
de bevrijding. Dat ze niet tot ontplof
fing gebracht zijn is in zeker opzicht de
redding van het bedrijf geweest. De
eerste boot, die na de bevrijding de Wa
terweg weer opvoer, de Engelsman
„Lesto" kon daardoor meren aan Swart-
touws kade.
Per landingsvaartuig van de Marine
zijn, in de na-oorlogse jaren, langzamer
hand de laadbruggen uit de Hamburgse
ballingschap gerepatrieerd. Het opbou
wen duurde tot Januari van dit jaar.
Toen kon er opnieuw op volle kracht
begonnen worden. De electrische centra
les in beide havenbedrijven waren ver
nieuwd, kranen en bruggen reden weer,
maar log en langzaah kwam de haven
op gang. De cijfers spreken voor zichzelf:
In 1928 werden verwerkt 1.4 millioen ton
stukgoed en in 1926 3 millioen ton machi
naal (ertsen e.d.) In 1945: 200.000 ton
stukgoed, 1946 370.000 ton, 1947 730.000
ton. De cijfers, machinaal, waren in die
jaren: 176.000 ton, 400.000 ton en 597.000
ton. Het wachten is op 't Duitse achter
land van de Rotterdamse haven en type
rend voor de positie van juist deze klant
is, dat die eerste boot „Lesto" indertijd
bewaakt werd door Duitse soldaten, in
opdracht van de geallieerden. En de los
sers werkten met een „Ausweis"
Met Rotterdamse voortvarendheid heb
ben de heer Swarttouw en zijn medewer
kers (naast de directie staan 302 man bui-
tenpersoneel en 46 employé's) de her
bouw aangevat. Evenals 40 jaar geleden
de vaders aan de Lekhaven, moesten de
zoons nu weer loodsen bouwen. Die aan
de Merwehaven werd groot 200 bij 50
meter, modern en van de nieuwste ge
makken als parapluie-dak, dakdeuren
e.d. voorzien. Negen schepen tegelijk
kunnen daar nu hun lasten lossen.
Ook de techniek daarvan wijzigde e
verbeterde. Zo'n schip is, nog voor hi
een variant op het bekende:
„Een taal is gans een volk" zou
i kunnen zeggen: „Een man is
gans zijn werk". Daarom ditmaal
bü de beschrijving van de heer
Swarttouw niet diens portret, maar
van zijn werk: de schepen, de
kranen, de kaden.'
iets met elkaar gemeen. De eerste laat
één kraan in actie komen. De laatste
zorgt er voor, dat al z'n kranen en laad
bruggen, niet alleen die aan de Merwe
haven, maar ook in de Maashaven waar
erts- en kolenboten worden ontladen, in
beweging komen.
Het is een v?k van grote lijnen en
forse trekken. Er wordt in tonnen ge
dacht en dat geeft de mensen, die
arbeiden, dat brede en ruime, dat bij de
zee en het water hoort. Als U de heer
C. Swarttouw spreekt, die de vorige week
40 jaar directeur van zijn bedrijf was,
dan vraagt U zich af of dit een zeeman
is, die z'n vacanties aan de wal door
brengt. of een landrot in wie- de trek
naar de zee zó sterk is, dat het hem
moeite kost, niet aan boord van het jacht
„My Leisure II" te stappen, de Maas
haven uit te varen en de toppen van d€
Noordzeegolven te verkennen.
Het gezicht van de heer Swarttouw is
«cherp en bruin, de mond is smal en z'n
handen bewegen levendig. Een man met
fantasie. Dat heeft een stuwadoor nodig.
Die schepen komen niet vanzelf naar zijn
kaden. De ladingen stapelen zich niet
zonder meer in z'n loodsen op. Hij moet
service bieden. Hij moet concurreren
perfectionneren van de hulpmiddelen
daarbij eis nr. 1. Vóór de oorlog was m
zover, dat een boot van 3700 ton in 3
uur gelost was en een ertsboot met 10.000
ton in 7 uur. Duizend ton kolen per uur
waren toen gegarandeerd.
Dat groeide allemaal uit het kleine
begin, dat vader Swarttouw samen met
zijn compagnon De Beukelaar (de heer
H. F. de Beukelaar, zoon van de laatste,
is nu de compagnon van de heer Swart
touw) stichtte. Het vraohtbedrijf zat de
familie in het bloed, want de grootvader
had een slepersbedrijf. Twintig jaar oud
kwam deze heer Swarttouw in het be
drijf, dat hij in Duitsland en Engeland
had leren kennen. Op de 40.000 m2 zand
vlakte, die de Gemeente Rotterdam aan
de Merwehaven in erfpacht gaf, is in de
Jaren, die volgden, het stukgoederenbe-
drijf opgebouwd en op de 18.000 m2 in
de Maashaven het mechanische bedrijf.
Wie de kranen ziet zwaaien en de laad
bruggen zich ziet rekken over het water,
kan zich moeilijk indenken, dat over dit
bedrijf twee oorlogen gewoed hebben,
die het vrijwel ruïneerden. In 1914 zou
het bedrijf gemechaniseerd worden en
de laadbruggen waren besteld, maar het
Werd 1919 voor ze gebouwd werden.
Het hoogtepunt van het bedrijf kon
Neef van Stalin: Molotof bestemd om
de dictator op te volgen
Een neef van Stalin heeft „de vrijheid gekozen" en is op doorreis naar Zuid-
Amerika te Parijs gearriveerd. Volgens zijn verklaringen moet volgens het testa
ment van de maarschalk Molotof hem opvolgen. Herhaaldelijk waren er evenwel
ernstige moeilijkheden tussen Stalin en Molotof, die vaak eindigden in heftige
woordenwisselingen. Meer dan eens zou Stalin het verlangen te kennen hebben
gegeven zijn wilsbeschikking te wijzigen ten gunste van zijn zoon, Vlassllav. Over
Stalins tweede zoon, Jacob, die in Duitse krijgsgevangenschap geraakte, wordt nim
mer meer gesproken. Hij treedt nimmer op de voorgrond, bemoeit zich noch met poli
tiek noch met militaire problemen. De verhouding tussen vader en zoon Stalin Is
evenwel ook niet beter op geworden, d
Stalin zou een „vreedzame" politiek cieel h.m gelukwensen kenbaar te maken.
het als zijn doel beschouwen
de tot nog toe behaalde successen te
consolideren. Hij zou tegenstander zijn
van verdere gebiedsuitbreiding of ver
dere uitbreiding van Moskou's invloeds
sfeer, zolang men het reeds verworven
terrein niet stevig in handen had. Vol
gens Stalin moet en kan de welvaart in
de huidige Unie en haar invloedssfeer
belangrijk worden verhoogd met vreed
zame middelen. In vele opzichten vindt
hij Molotof tegenover zich. die met nai
voornemens zou zijn om de rode
vloedssfeer in Zuid-Oost-Azië nog uit
breiden met het oog op de grondstof-
fenvoorziening en de handelsbalans.
Stalin is in alle stilte voor de derde
maal getrouwd en wel met Marina
Raskova. Hoewel dit reeds in 1936 ge
beurde is de Russische bevolking er niet
op de hoogte. Men beweert dat er
uit dit derde huwelijk een zoon en een
dochter zijn geboren.
Hoewel het huwelijk tussen Stalins
oudste zoon, Vlassilav en de dochter van
Molotof, Svetlana, nig niet officieel is
vastgesteld, neemt men te Moskou voor
vaststaand aan, dat de wederzijdse
vaders reeds hun toestemming hebben
gegeven. De verloving is reeds in alle
stilte gevierd. Ook het huwelijk zal zon
der uiterlijk vertoon of zonder feestelijk
heden worden voltrokken. Het corps
diplomatique is niet op de hoogte ge
steld van de verloving, zodat de meeste
buitenlandse vertegenwoordigers te Mos
kou geen gelegenheid hadden om offi-
Het 18e eeuwse zilverhandwerk was sierlijk van vorm en zeer precieus in de
uitvoering, zoals ook bovenstaande wandarm van Jan Verdoes uit 1787.
(Zie artikel „Cultuur in Zilver")
Niettemin hebben sommige diplomaten
niet-officieel het jonge paar gefeliciteerd.
Zolang Stalins macht zich zal uit
strekken, acht Stalins neef de kans op
oorlog uitgesloten. De koude oorlog
volgens hem een uitvindsel zijn
Molotof. In invloedrijke kringen te Mos
kou is men sedert de Parijse conferentie
van mening, dat de moeilijkheden tu
Oost en West uit de weg geiuimd kun
nen worden, mits men een modus kan
vinden om aan beide zijden het prestige
te redden (uit de heftige Sowjet-critiek
op de doelstellingen van Washington
men dat niet cc-ncluderen Red.)
De naam van Stalins neef is Svaridze
Stalin.
aan de kade meert, theoretisch al gelost.
De stuwadoor ontvangt van de reder of
van diens vertegenwoordiger (de carga
door) de tekening van de lading, dagen
vóór het schip in de haven komt. Dan
worden de ontvangers aangeschreven
hun goederen in ontvangst te nemen en
op de dag van aankomst grijpen de kra
nen altijd raak. Zo'n ladingtekening is
een blauwdruk van de ruimoppervlakte
der schepen en vermeldt nauwkeurig,
welke artikelen en hoeveel ervan het
schip in heeft.
Vijftien portaalkranen sleuren de la
ding hier de wal op. De loodsen zijn
ruim als marktpleinen, maar warmer
Des winters kan het 20 graden vriezen,
hier blijft de temperatuur nog altijd
5 graden boven het 0 punt.
Vier drijvende kranen behoren ver
der tot het stukgoederen-bedrijf, het
machinale-bedrijf heeft er drie, plus
vier laadbruggen. En er zijn twee sleep
boten voor het vervoer van de eigen
materialen en eigen mensen. In Amster
dam, Antwerpen en Gent zijn neven-
bedrijven.
Voor de heer Swarttouw, die vice-
voorzitter is van de Stuwadoorsvereni
ging, bestuurslid van de Scheepvaart
vereniging en vice-voorziter van de Vak
groep Stuwadoors blijft er niet veel tijd
over voor de vele hobbies, die hij heeft,
nauwgezet na te komen.
B(j zjjn woning in Rjjswjjk heeft hij
een tuin met een uitgebreide platenver
zameling, die hem interesseert, maar
eigenlijk zou hij het allerliefst de hele
zomer op het jacht „My Leisure II"
zitten. Het is eigenlijk ook een onder
deel van het bedrijf, maar nog meer ge-
perfectionneerd. Het Heeft ruimte voor
negen opvarenden en flinke ruimte
het vaort in 10 uur naar Gravesend, het
heeft radio aan boord sinds het jubileum
van de eigenaar, die nu 100 mijl uit de
kust voor de zaken bereikbaar blijft;
kortom, het is een apparaat waarvan
iedereen wel eens een keer droomt. De
Duitsers hadden het, compleet met af
weergeschut en mitrailleurs tot voorpos
tenboot ingericht en de Engelsen
het als oorlogsbuit, maar de heer Swart
touw. die het zelf ontwierp kende het uit
duizenden en zat de eerste dag de beste,
dat het Rotterdam aandeed, vlak na de
oorlog, al aan boord om zijn aanspraken
te doen gelden.
De herinrichting van het uitgewoonde
schip vormt een onderdeel van de totale
oorlogsschade die het bedrijf opliep en
die met zes cijfers povertjes aangeduid is.
Die schade, had nog groter kunnen zijn.
Deze stad. die naar alle geuren van de
wereld ruikt, had haar tóch weer her
steld.
Omdat de mensen van deze stad en
de bouwers en herbouwers, eenmaal,
tweemaal, driemaal in veertig jaren van
de haven beweeglijk zijn als met Maas
water, dat glinsterend grijs onder kra
nen en boten verglijdt.
Driewielige fietsen beheersen stadsbeeld van Bangkok
INDRUKKEN UIT SI AM
(Van
speciale medewerker Alfred van Sprang)
BANGKOK, Juli 1949.
De vriendelijke receptioniste achter de balie van het Trocadero Hotel doet hele
maal niet geheimzinnig als ze me aanraadt met mijn travellerchèques maar l'ever
r de geldwisselaar aan de overkant van de straat te gaan.
„Die geeft u een betere koers dan wij, Sirvoegt ze er eerlijk aan toe.
Even kijk ik haar min of meer wantrouwend aan.
„Zwarte koers
Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is antwoordt ze: „We kennen hier
geen zwarte markt, Siralles is vrij 1"
Het is het eerste symptoom eindelijk in een normale wereld gekomen te zijn.
Het tweede ervaar ik als ik even later in de badkamer (waar een handdoek met
Made in Holland erop hangt) edn stukje zeep vind. Het zqn maar kleinigheden. In
deze na-oorlogse wereld zijn ze echter zo zeldzaam, dat men zich erover verwondert.
niets meer waard dan de plaatselijke
tical. Men kan ze vrij wisselen en tot elk
bedrag. Siam is tenslotte een welvarend
land. Rijst, hout, rubber en mineralen le-
rijke inkomsten op in dollars en
ponden. Verleden jaar heeft men vooi
140.000.000 gulden alleen aan rijst uit-
'evoerd. In de eerste drie maanden
Over een geldwisselaar, die alle soor
ten 'bankpapier wisselt tegen andere
een stukje zeep van een paar cent in
hotelkamerover bordjes Te
Huur aan de huizenover winkels,
men alle artikelen in zoveel mer
ken heeft dat het moeilijk is om keus
te maken Dat is hier in Siams hoofd
stad Bangkok het geval, waar het
leven weinig veranderd is sinds de vre
dige dagen van vóór de oorlog.
Distributie is een woord, dat in het
GULDENS zijn volop te koop op de
vrije geldmarkt in Bangkok. De prijs
is billijk: de tegenwaarde van f 7.50
voor een biljet van 10 gulden. En de
Nederlands-Indische gulden staat nog
lager. Voor een bedrag van f33 kan
men overal briefjes van N.I. f 100
kopen. Het enige bezwaar is, dat de
Nederlandse douane de invoer van
guldens niet toestaat
Siamese woordenboek niet voorkomt.
Alles is vrijvan vreemde valuta tot
levensmiddelen en vliegtuigen. De
kels liggen vol met importartikelen. Oude
namen, die men zich nog van vroeger her
innert en die steeds weer een tantalus-
kwelling zijn als men ze in de kleurige
advertenties in The Saturday Evening
Post, Esquire of Vugue aanbevolen ziet.
Het speelt hier geen rol of er Ameri
kaanse dollars voor nodig zijn. Dollars zijn'
(Van o
e Kunstredacteur)
Terzijde van de smalle Catherijne-
steeg in Utrecht vinden we^nog iets
de oude kloosters, die deze stad zo
roemd hebben gemaakt. In een van deze
kloosters, het St. Catharijne Convent,
zijn thans musea ingericht. Was er eerst
alleen het Museum voor Religieuze
Kunst, nu is er ook het Ned. Goud-
Zilvermuseum „Keur en Ambacht". Op
dit laatste museum willen wt
aandacht vestigen. Allereerst
unieke plaats waar -het is gelegen. De
tdegang is alleen te bereiken door een
prachtige kloostertuin en via een smal
stenen draaitrap. In een van de klooster
gangen zien we dan verschillende glazen
vitrines, waarin prachtige zilverwerken
staan. Er is n.l. tot 16 Aug. een tentoon
stelling ingericht van Nederlands Zilver
van 16001800. De oud controleur van
de Waarborg op Gouden en Zilveren Wer
ken, B. J. J. v. Baaren, heeft in 1938 het
initiatief genomen
ling te stichten, omvattende tal
langrijke historische en vaktechnische
dooumenten, gegevens en voorwerpen
met betrekking tot het Keurwezen
beoefening van het goud- en zilver
smidsambacht in Nederland. De belang
rijkheid van dit enige museum op dit
gebied in ons land behoeft vanzelfspre
kend niet te worden onderstreept. De
goud- en zilversmeedkunst is daarom zo
belangrijk omdat zij naast het ornament
ook de practische bruikbaarheid dient en
op dit gebied heeft ons land steeds een
zeer vooraanstaande plaats ingenomen.
We denken slechts aan kunstenaars als
de Vianens (17e eeuw). Joh. Saotteling,
Jan Verdoes, P. A. Brune, Reynier de
Haan (allen 18e eeuw), om slechts enkele
namen te noemen. Het
handwerk, dat ons land bekend heeft
gemaakt en dat in grote kringen be
wonderd werd en wordt.
Immers, iedereen kan nog die prach
tige zilveren schalen, brandewijnkommen,
bierpullen, wandarmen en theekistjes
waarderen en veel ouders zouden
trots op zijn hun baby met zo'n fraaie
zilveren rammelaar uit 1755 te kunnen
laten spelen.
Dit nu ziet u allemaal in het Goud-
Zilvermuseum aan de Lange Nieuw-
straat 38 te Utrecht, waar niet alleen
keurcollectie aan zilveden voorwer-
is bijeengebracht, maar waar ook ge
toond wordt met welke werktuigen de
zilversmeden hun arbeid verrichten en
hoe de keurmeesters de waarde der edele
metallen onderzoeken.
Daarnaast is er nog een bibliotheek
van 300 boeken. Het belangrijkste
dat we aan de hand van al deze
pen kunnen zien hoe de stijl zich ont
wikkeld heeft. De strenge vormen van
de gildebekers en tabakspotten uit de
gouden eeuw, de grotere symmetrie van
de Louis XIV-stijl, de charme van de
Rococo en de strakheid van het Classis-
me, het is alles te zien in de oude kloos-
terstad.
„Hansje in de kelder" heet deze
schaal, zij werd in de 17e eeuw ge
bruikt by een geboortefeest. De ge
lukkige vader moest de kelk met
wjjn vullen en dan kwam vanzelf
in het raidden een zilveren kindje
uit de kelk te voorschijn.
Het is volzomer; het is vacantietijd;
het is soms, misschien mooi v
En het blijft toch maar oneerlijk
deeld op aarde. Want terwijl de
een paar maanden lang naar Nice of wel niet tegen
Napels trekt, nummer twee parmantig erg misvormde stumperd
En daar zitten ze dan. We zijn at op
'n achterlijke, heel de terugweg als ik u even om een
buurt hoekje laat gluren om hen gade
benelukst c
neertelt om „in de nabijheid van bos wel een beetje als je haar
of strand" te meer naarmate die eerst ziet: dat ineengeklauwde lichaam; 0p e
nabijheid constateerbaarder is pen- die hese, onverstaanbare klanken; naai
siongast te zijn, volstaat de Volkswijk- die vreemd-wiekende gebaren. Als Moeder naar beneden gedragen heeft.
bewoner met dat ene dagje in de
spreekt, trekt haar bijna
Vader kan tenslotte nog wel zichzelf
bus. Maar neen, laat ik niet jaloers tigjarig gezichtje in talloze rimpels redden. Uren geleden is het ook al
worden en ook vooral niet generali- en groeven je zoudt daar haast weer dat we uitstegen voor het kopje
■n. Want ook in de Volkswijk zijn bang voor worden. Maar let dan ook koffie
op haar ogen; die glanzen
eindig blij die zijn eigenlijk stuk
ken mooier dan de meeste ogen van
INDRUKKEN UIT DE
VOLKSWIJK
lang reizen
er anderen, die week aan week nu
met een pauwblauwe, en dan met een
bloedrode, deze week met een parel
grijze en de volgende met een citroen
gele autobus er op uit trekken. Om
dat nu eenmaal elke straat- en buurt
en duiven- en klaverjas- en «is- en
zwem- en weet ik wat meer-club of
vereniging zijn leden zulk een tocht
terug naar de natuur aanbiedt. En mag
dit genot dan niet voor allen zijn weg- zijn het en ach, als je tegen de
gelegd, men mag toch zeker vaststel- tig
len dat geen der velen, die
of buitenland hun zomervertier zoch
ten, zo ingelukkig terugkomen als
Mientje met haar Vader en Moeder
van dit ééndaagse uitstapje. Zeg nu
hotels volmaakt? Wa-
lunch, waarbij Moeder Mientje
als een baby gevoerd heeft. Zelfs het
theedrinken is nu al achter de rug; we
gaan regelrecht op huis aan. Maar
i de
ben je als normaal
binnen- geen kind meer. Helaas niet.
1 Ook op haar ouders is misschii
wat aan te merken: ze zien ej
sjofel uit en moeder heeft
hartkwaal. Dat maakt een m
niet mooier en het vormt bovendi
pensionhouder* heiligen? En nog een extra risico bij een wijktocht.
stuurde tante Post niet juist op het Want het n
hoogtepunt uwer vacantievreugden de jn fa
belastingaanslag door, die uw zwerk beuren; of
één klap verduisterde? Maar blijven stilstaan!.
Mientje met Vader en Moeder hebben
lang het lage huisje
vragen hoe deze dag hen beviel.
Vraag het Mientje zelf. Haar ant
woord bestaat uit wat keelgeluiden
die Moeder alleen verstaat en vertalen
kan: „Dat ze zo lekker gegeten heeft;
haar leeftijd. Kinderogen dat ze koeien gezien heeft; en bloe-
men; maar vooral dat het eten zo heel
erg lekker was". Vader vindt het no
dig vooral dat eerste en laatste nog
eens extra te onderstrepen, want soep,
aardappelen, vlees en groenten met
een puddinkje toe kunnen een ko-
'oök'al ningsmaal zijn, als je er een heel jaar
voor gespaard hebt. Heerlijker dan
alle hors d'oeuvres en entremets bij
elkaar (Bah, alweer die nare forellen
vandaag...") Maar Moeder zelf heeft
wat anders op haar hart. Die zegt al
leen maar: Nou zie je toch maar dat
gebed verhoort, dominee.
denken wat daarvan de gevolgen God
Jaar zouden kunnen zijn. Maar de dokter Maanden heb tk ge bid dat xk di
de vochtige heeft gezegd dat Moeder het toch wel mogen meemaken en geen aanval
zonder i
kunnen, zonder klagen, proberen mag, als z
Ik wilde dat ieder
voorzichtig t
i zijn vacantie terug kwam; hoe iemand anders Mientje helpt. En
héél, heel mijn hart zou krijgen. En niks heb ik
er 'maar vandaag gevoeld, dominee". Ja, het is
wonderlijk verdeeld op aarde. De een
hebben z
jaar lang gespaard 0aat een maand uit en de ander
te kunnen en het is tenslotte
nog de geluk-
veel vriendelijker
leving zijn. ulll lltec
Het is jammer dat ge Mientje niet voor elkaar gekomen. Niet helemaal kxgste. Enne.... dat tekort dan? Och,
kent, noch haar ouders. Misschien is natuurlijk en evenmin HAT
dat goed ook; misschien kunt ge er bedrag toereikend voor
1949 bedroeg de export 100.000.000 gulden
tegen een import van 70.000.000: een ex
portoverschot van niet minder dan
30.000.000 gulden. Het is dat en de interne
rust, welke het land een unieke en
nijdenswaardige plaats in het overigens
met burgeroorlogen en tekorten worste
lende Verre Oosten doet innemen. En dat
voor een natie, welke in 1942 met Japan
ten oorlog getrokken is. Als een gevolg
daarvan heeft het weinig geleden var
zetting en andere plagen. En toen de
log in het nadeel van de as en haar satel
lieten beslist was, heeft Siam eenvoudig
gezegd, dat de oorlogsverklaringen z
Engeland en Amerika onwettig waren,
en de vergevensgezinde wereld heeft
genoegen mee genomen.
Witte stad
Bangkok is een prettige stad.
In tegenstelling met andere steden in
dit deel van de wereld is de overheer
sende kleur in het stadsbeeld wit. Van
overheidswege wordt er krachtig naa
streefd alle Siamese invloed in de kleding
te weren. Kleurige sarongs en andere
Oosterse drachten ontbreken practisch
geheel. Broeken en overhemden zijn er
voor in de plaats gekomen. Een opval
lend groot aantal mensen loopt op schoe
nen. Het is de Westerse invloed
danks het feit, dat men weinig van Euro
peanen moet hebben.- In wezen is
waarschijnlijk dezelfde angst voor
currentie, welke ertoe geleid heeft
scheidene beroepen voor Chinezen
boden te vehklaren. Er leven millioenen
Chinezen en Siamezen met gemengd bloed
Siajm. In een stad als Bangkok alleen
bestaat één derde van de bevolking uit
Chinezen. Het zijn zij, die veel en ijverig
werken, machtige handelszaken opbouwen
en over het algemeen veel geld verdie
nen. De Siamees is veel indolenter en zijn
ideaal is om een respectabel ambtenaar
te zijn en zijn schamel salaris met lucra
tieve corruptie zodanig te vergroten, dat
hij een man van aanzien is. De enige ma
nier om te voorkomen dat de Chinees hem
boven het hoofd zal groeien is hem het
leven, bij de wet lastig te maken. Het
is een schrijnend brevet van onvermogen,
dat de Siamezen zich op deze manier
verstrekken.
Driewielige fietsen
Maar het leven gaat door.
Bangkoks straten z(jn nauw en druk.
Trams volgeschilderd met reclame
voor Coca Cola tingelen zich aan één
kant van de straat dwars tegen het ver
keer in. Kleine taxi's met een geel dak
en een tarief, dat men van de kilometer
teller moet aflezen, zigzaggen door de
stad. Maar het vervoersmiddel is de
samlo (een driewielige fiets in de
geest van de betjak). Er zijn er over
de tienduizend: nieuwe, glimmende fiet
sen in felle kleuren. Ze zijn meester van
de weg. Een samlo gaat voor niets en
niemand uit de weg en wie een aanrij
ding met zo'n ding heeft kan er zeker
van zijn in het ongelijk gesteld te wor
den. En zeer zeker als hij een Europeaan
is. Bellend vullen de samlo's drukke
winkelstraten als de New Road met
het grote, in kloeke, moderne stijl opge
trokken postkantoor en de Y a w a r a t
Road, waar de bonte kleuren en schet
terende gramofoonmuziek van het hart
van Chinatown een buitenlander doen
duizelen. En als dan in de avonduren
overal de kleurige neonlichten aanflit
sen (neonbuizen zijn een modegril in
Siam en een even weinig origineel hu
welijksgeschenk als bij ons de taart
scheppen) dan is Bangkok één leven
dige, bruisende stad van overvloed.
Maar... het is nergens ter wereld vol
maakt. Ook hier niet. Met alle welvaart
van rijst en andere producten, met de
solide koers van de tical en het ont
breken van een burgeroorlog heeft ook
Siam zijn problemen. Een ervan is de
ingevreten corruptie, die een groot deel
van de nationale inkomsten doet ver
dwijnen in de particuliere zakken van
machtige leiders. En een andere is de
dreiging van het communisme, welke
over dit zonnige land van tempels
en pagoden en lachende mensen zijn ver
duisterende schaduw laat vallen.
WAAGHALS SPELEN
Als de zomer voor een keertje
Ons verrast op zonneschijn,
Is 't verlangen on
Met geen moog'lijkheid te
Waterrotten als we zijn!
In de sloten en kanalen,
Zee, rivier of waterplas,
Gaan de jongens kopje onder;
Met een zwembroek aan (of zonder!)
Voelt de jeugd zich in haar sas.
Doch de ouders, meer gematigd.
Zien in angst en beven toe,
Schoon ze het vermaak der kind'ren
Niet kleingeestig willen hind 'ren,
Naar dit zorgenloos gedoe.
Toch, niet slechts alleen de kind'ren
Zijn het wie de dood belaagt;
Ook volwassenen vergeten.
Of ze veinzen 't niet te weten.
Dat het water offers vraagt.
En het leven van degene
Die een drenk'ling redden wil.
Wordt op 't spel gezet door velen
Die de waaghals willen spelen,
Staat men daar wel eens bij stil?
Rustig zwemmen onder toezicht
Wordt maar al te vaak versmaad;
't Nut ervan gaat dan eerst blijken
Als het leven dreigt te wijken,
Maardan is het reeds te laat'
Gré Kempen-Sterkenburg.
a
DEZE
'WEEK
1M/ dl, 'Vh/xvtfü
jomwiezen:
"f T<:
dat de vierdaagse begon
Vete tippelaars nebberinct niet
gemakkelijk,,
Zon van bovenblaren van on.
deren. -Wier Hebt U enkele
jwaar beblaarden
Kijk., voorop g=et van Maarse—
veen-Hij" hcG/ft een splinter
nieuw blok aan't bcon: Surïna.
me, l 2uur met name
Torsend onder menig millioen:
de voddenraper joanovici in
goeden doenMaar Ieeden ge-
wandel waren snel geleen
want de justitie, ontnam herrr
duiten en vnjheën,die Jc&no.
Mr'/
6n hier nog zoY> pechWo(a)n.
ctervcgeiMn Htengeloör.ont-
snapt uit Yhuis van bewaring,
maar door z'n echtgenote weer
derwaarts geleidMotto: Doe.
niet zo stomdarling
€n de jeugd-Mier een acht-ja.
rige Londense. zuigelingen—
kieptomane. Verzamelde aebt
stuks in Londens park.
Inqnoepsverbanc/ ontmoeten we
het. C.D.k.dat z'n laatste tip.
peJ maaktwant het nuttig insti.
•tuut wordt opgeheven. -Hoera i
En wie hebben
wtedaar? Zowaar
Burgemcaster
Thomasvacr, de
Zaankantenaar.
Tóemaar. In bad-
pak. ISaar -Hu strijdt voor it
strand der fleetrBkerkerasr.
£n ginds Tn 'trocd
1 Volgens de Waarheid:
Paul deCroot
Deze vierdaagse wèrdj
een alledaagse optocht,-
als vve ook nog de «indacht
vestigdan op
do naar Enge
land varendo
Vikings de
niet vier, maar
dén dagzwemstan
Willy Croes en een,
ten overstaan
van oen Amster
damse-dinerende
Canadese beer.
Het zij goed zp: zïoslGcbtS\
zwiztaina <zr) blo*di<ztw&z
zy hebben 't W2cr-
bekeken.
4 5-
De eerste bluft tip
pelen drie weken
Ete laatste werkt,
iets flinks.'
Maar het zyn ook:
j -HcndnkCrevcn
en Kanel Links
